'Pedofielen hebben hulp nodig, niet veroordeling - ik kan het weten'

Het is lang geleden dat ik mezelf als pedofiel heb beschreven.

Pedofilie is een stoornis, een diep ontstellende seksuele geaardheid.

Voor mij wordt het veroorzaakt door traumatische ervaringen in de kindertijd.

Ik ben nu in mijn jaren zestig, maar toen ik een jongen was, vroeg mijn moeder me op haar schoot, terwijl ze me na mijn bad droogde, en ze zou mijn geslachtsorganen zitten.

Haar gedrag voelde nooit seksueel, maar terugkijkend was het natuurlijk wel. Ik kan me niet precies herinneren hoe lang dat is aangegaan, maar het was lang geleden. Tegen de tijd dat het voorbij was, was ik zelfbeschadigd.

Ik denk dat mijn aantrekkingskracht naar jonge jongens kwam van wat mijn moeder aan mij deed.

Ik erkende eerst mijn abnormaliteit rond de leeftijd van 15 jaar. Dat was toen ik het eerst realiseerde dat ik niet op dezelfde wijze veranderde dat andere jongens veranderden.

Zij waren geïnteresseerd in vrouwen of, in een of twee gevallen, bij mannen. Maar ik heb het nooit gedaan. Ik bleef gefixeerd op preadolescente jongens, dat was de leeftijd waarop ik seksueel was ingehaald.

Het was verschrikkelijk.



Ik heb nooit overwogen om een ​​kind te misbruiken. Het was een miljoen kilometer weg van wat ik wilde zijn - dat was een normale volwassen man.

Ik heb gehoopt dat toen ik ouder werd, ik tot volwassen seksuele oriëntatie zou groeien, maar het was alsof mijn ontwikkeling was gestopt.

Het was helemaal verschrikkelijk, en ik voelde me opgewonden.

Ik realiseerde me dat het waarschijnlijk was dat ik een heel eenzaam leven zou leiden. Ik was bang dat als mensen over mijn vreselijke gedachten kwamen, het zou kunnen leiden tot geweld, fysieke aanvallen.

Ik ging naar de universiteit, waar ik een groep vrienden had en meerdere jaren doorkwam tegen de realiteit van mijn mentale toestand. Ik had bijna geen seksuele ervaring op dat moment.

Ik werd uiteindelijk gedwongen om het feit te onder ogen zien dat ik niet veranderde toen ik door een huisgenoot was uitgewisseld.

Ik vermoed dat hij had opgemerkt dat als we over kinderen begonnen te praten, ik het onderwerp zou veranderen. Als we langs de straat liepen en een gezin met kinderen zagen, zou ik ongemakkelijk voelen.
Jongen voelt zich ongemakkelijk naast familie Laurent Boglio

Ik zat in de voorkamer. Al mijn collega's koken de avondmaaltijd en ik denk niet dat ze realiseerden dat ik naar beneden zou komen. Ze chatten weg en ik hoorde dat mijn vriend iets zegt: 'Ik denk dat Jack geïnteresseerd is in jonge jongens.'

Ik legde mijn jas aan en liep rustig uit het huis.



Uit die voordeur liepen, was het verlaten van een wereld en het binnendringen van een andere.

Ik ging de volgende dag naar de universiteitspraktijk. Ik zei: "Ik ben een pedofiel. Kan dit genezen worden? '

De conventionele visie op pedofilie is dat het een ongeneeslijke conditie is. Maar deze dokter lachte - hij lachte! En hij zei: "Natuurlijk is het genezen."

Het was een absoluut grote reliëf. De dokter heeft mijn identificatie niet uitgedaagd met pedofilie, hij heeft het gewoon geaccepteerd en zei: "Geen probleem, we zullen het sorteren."




Ik heb een verwijzingsbrief naar de Portman Clinic, die - onder andere services - gespecialiseerde behandeling biedt voor mensen met problematisch seksueel gedrag.

Ik ben enkele weken later naar Londen geweest voor mijn beoordeling. Het was een midsommerdag in 1972 en ik herinner me dat ik op Hampstead Heath loopt, naar de bomen kijken, naar de vogels luistert en denkt: 'Ik ga in een nieuw leven.'

De behandelingen van de Portman Clinic zijn langdurig. Ik werd door hen voor meerdere jaren gezien.

U praat vrij en mettertijd bouwt u een foto van uw onderbewuste bestuurders.

Na de behandeling was ik een heel ander persoon. Ik heb zelfs een seksuele interesse in vrouwen ontwikkeld, die buitengewoon bevrijdend was.

Maar er was veel over mij die verlegen, onervaren en naïef was.

In zekere zin moest ik mijn adolescentie jaren na al mijn collega's ervaren. Ik had minimale seksuele ervaring gehad, al mijn vriendschappen waren door mijn zelfhaat verdrongen en ik had een enorm gebrek aan zelfbeeld.

Ik ben nu in een goede relatie, en ik heb al lang met een vrouw gehad waar ik van hou.

Ze heeft altijd gewezen op mijn vroegere oriëntatie, die altijd met mij meeneemt. Niemand weet het, zelfs niet mijn familie.

Ik heb sindsdien dingen gedaan waar ik trots op ben in mijn leven. Ze zijn niet grote prestaties, maar ze zijn toch prestaties. Als ik er een spijt van heb, is het dat ik nu alleen dit soort pleitwerk voor pedofielen doet.

Ik werk met een liefdadigheid genaamd StopSO, een specialistische behandeling organisatie voor de preventie van seksueel misdrijven. Het is een Britse organisatie die therapie aanbiedt voor iedereen die het risico heeft op seksueel misdrijf.



Pedofilie wordt niet begrepen.

Mensen denken dat pedofilie synoniem is bij seksueel misbruik van kinderen. Maar ik zou nooit een kind hebben misbruikt.

De meeste pedofielen hebben twee strijdende aandrijvingen binnen hen: de drang om te beledigen en de drang om normaal te zijn. De meeste pedofielen zijn wanhopig voor die wensen om weg te gaan.

Er zijn online gemeenschappen waar pedofielen die niet beledigen elkaar kunnen ondersteunen.

Ik heb ooit een vrouw online ontdekt die precies zoals ik was. Ze was aangetrokken tot zuigelingen van de leeftijd waarop ze misbruik was. Ze kreeg ook therapie om haar pedofilie te behandelen.

Maar de demonisatie van pedofielen maakt het moeilijker voor jongeren die niet bang zijn, die zich zorgen maken over het ontwikkelen van deze seksuele geaardheid om hulp te zoeken.

Ik denk dat elke stad in het land een kliniek zoals de Portman moet hebben. Maar dat zijn we verre van. NHS-budgetten zijn niet alleen in dit specifieke gebied gesneden op het hele gebied van psychiatrische en geestelijke gezondheidszorg.

We moeten identificeren van seksueel beschadigde jongeren en potentiële misbruikers, en behandelen ze zo vroeg mogelijk. Dat is een belangrijke manier om de cyclus van seksueel misbruik te breken.

In plaats daarvan, als je een pedofiel bent die niet beledigd hebt, maar je hulp wilt, is het erg zeldzaam om op de NHS behandeling te krijgen. Het merendeel van de tijd krijgt u alleen hulp nadat u beledigd hebt en iemand al pijn doet.

Ik had geluk. Vanwege de hulp die ik kreeg, heb ik een normaal volwassen leven kunnen leven. Ik heb mijn problemen aangepakt op andere manieren.


http://www.bbc.co.uk/bbct(...)name=paedophileshelp

Het bovenstaande stuk is door een vertaalmachine gehaald . Als het grammaticaal niet 100% klopt dan weet je waar het aan ligt

En nee het is niet mijn persoonlijke verhaal ffs

De schrijver van het stuk lijkt te suggereren dat als we alleen begrip tonen voor dit soort mensen , dat wij als samenleving , een stuk dichterbij zouden komen tot een oplossing van het probleem . Maar omdat er zon grote taboe is omtrent dit onderwerp , lijkt de oplossing verder weg dan ooit

Naar mijn weten is er geen enkele behandeling die je van de ziekte af helpt ( als ik het mis heb hoor ik het graag ) en heeft het meer weg van een propaganda stuk om pedofilie goed te praten . Het zijn maar arme slachtoffers , ze zijn op die manier geboren , ze hebben onze hulp nodig en niet onze veroordeling

Is het echt een onschuldig artikel om meer begrip te kweken of zit er meer achter ?

[ Bericht 0% gewijzigd door Ali_boo op 19-06-2017 18:18:31 ]

quote:

Op zondag 18 juni 2017 18:23 schreef DKS het volgende:
Waarschijnlijk om begrip te kweken.

De meme's die de schrijver van het stuk gebruikt suggereren iets anders