Kind wil niet op kamp.

quote:

Op dinsdag 20 juni 2017 19:05 schreef Harvest89 het volgende:
Er zijn dus grotere problemen dan dat stomme schoolkamp.
Alsof dat de enige kans is om die klasgenoten beter te leren kennen.

Je dochter heeft wat dingen meegemaakt zo te lezen.
Staat ze niet open voor een psycholoog?

Ik ben zelf ook mijn moeder verloren toen ik erg jong was. Heb er tot op de dag van vandaag nog veel last van. Maar dat komt mede doordat ik veel te laat naar een psycholoog ben gegaan.

Is de band tussen haar en je vriendin wel goed?

Volgens TS wel.
Maar intussen zit hij wel met een dochter die niet in haar eigen bed durft te slapen, niet lekker in de groep ligt, van vader niet mag praten over de dubbelheid van de liefde voor haar overleden moeder versus de genegenheid voor de vriendin (want daar wordt vriendin verdrietig van) en wie weet nog van meer dingen last heeft die hij niet ziet of hier zegt.

O, en de puber vindt hulp niet nodig (logisch, want puber en ze wordt opgevoed om haar gevoelens te verbergen en dan is het doodeng om die gevoelens te laten zien en de pijn te ervaren die er zit) dus vader zet er verder ook geen stappen in. Hij koopt een nieuw kadootje, dat lost het op.

quote:

Op dinsdag 20 juni 2017 19:01 schreef DKS het volgende:

[..]

Tja als ik hoor hoe er hier op tokkieouders wordt gereageerd snap ik die kleine wel. In jullie ogen zou ik de oppertokkie zijn, getatoeëerd van boven tot onder, grote bek en alleen plat Tilburgs praten, ik snap het, maar toch moet ze mee omdat ze met haar hersenen verder komt dan ik ooit zal komen.
Is het zo fout als ik beter wil voor m'n kleine?

Fatsoen zit 'm uiteindelijk toch vooral in gedrag en aan het hebben van een grote bek kun, moét zou ik zelfs willen zeggen, je werken... nogal raar/stom om dat als een gegeven te accepteren als je zelf ook wel inziet dat dat 'tokkiegedrag' is. Als je echt beter voor 'jouw kleine' wil, zou ik als de wiedeweerga ook eens met dat soort dingen aan de slag gaan.

quote:

Op dinsdag 20 juni 2017 19:07 schreef DKS het volgende:

[..]

En nee, ik negeer haar nooit!! Ik ben waarschijnlijk geen goede pa maar ik probeer het wel, ik wil dat ze zelfstandig is, haar eigen brood kan verdienen, dat ze het verder schopt dan mij, dat mijn vrouw trots op me zou zijn, ik wil alleen maar het beste voor m'n kleine meid.

En hoe ga je dat doen????
Je reageert nu alleen met open deuren en dooddoeners.

En je negeert haar wel. Je denkt dat je haar geeft wat ze wil (kadootjes), maar de veiligheid en structuur die ze nodig heeft, die lijkt ze bij jullie niet te krijgen. Je ziet je echte dochter niet. Totaal niet.
Net zoals je jezelf ook nog niet goed durft te zien.

quote:

Op dinsdag 20 juni 2017 19:05 schreef Harvest89 het volgende:
Er zijn dus grotere problemen dan dat stomme schoolkamp.
Alsof dat de enige kans is om die klasgenoten beter te leren kennen.

Je dochter heeft wat dingen meegemaakt zo te lezen.
Staat ze niet open voor een psycholoog?

Ik ben zelf ook mijn moeder verloren toen ik erg jong was. Heb er tot op de dag van vandaag nog veel last van. Maar dat komt mede doordat ik veel te laat naar een psycholoog ben gegaan.

Is de band tussen haar en je vriendin wel goed?

Ik denk dat niet meegaan naar dat schoolkamp de problemen die ze op school ervaart best behoorlijk kan verergeren en TS schreef dat ze nog 5 jaar met deze klas verder zal moeten...

Persoonlijk vind ik het heel raar/zorgelijk om als kind niet mee te gaan naar schoolkamp. Ze zal echt één van de weinigen zijn, zo niet de enige.

quote:

Op dinsdag 20 juni 2017 19:12 schreef DKS het volgende:

[..]

Ik vind mezelf niet zielig, ik heb een goed leven, een mooie vrouw en eigenlijk weinig te klagen.
En ik heb wel wat gedaan met de adviezen, maar dochter werkt niet altijd mee, en als ze me om kwart 12 's nachts als ze weet dat ik dan al slaap vraagt of ze bij ons mag zeg ik geen nee meer

Waarom niet? Gaat ze dood van een nachtje alleen liggen (waarbij ze waarschijnlijk na veel mopperen toch wel in slaap zal vallen). Mien gott, niet alleen willen slapen hoort bij kleuters, daar stuur je de Nanny op af die dan met de ouders een boos en dwingend kind gaat leren dat alleen slapen heel normaal en niet eng is. Door vol te houden.

Natuurlijk werkt je dochter niet altijd mee. Als ouder moet je verder kijken dan die ene nacht en soms dingen zeggen of doen waar ze het niet mee eens is. En vaak moet je dat een poos volhouden. Dat heet opvoeden. Hoe langer je daarmee wacht, hoe moeilijker het wordt.

Tot ze denkt oud genoeg te zijn om uit huis te gaan en totaal onvoorbereid de wereld ingaat. Waar pappa er niet is om haar voor verkeerde keuzes te behoeden.

quote:

Op dinsdag 20 juni 2017 19:09 schreef Cat-astrophe het volgende:

[..]

van vader niet mag praten over de dubbelheid van de liefde voor haar overleden moeder versus de genegenheid voor de vriendin (want daar wordt vriendin verdrietig van) en wie weet nog van meer dingen last heeft die hij niet ziet of hier zegt.

O, en de puber vindt hulp niet nodig (logisch, want als je wordt opgevoed om je gevoelens te verbergen is het doodeng om die te laten zien en de pijn te ervaren die er zit) dus vader zet er verder ook geen stappen in.

Ja dit herken ik ook wel ja.
Mijn vader nam ook een nieuwe vriendin toen mijn moeder nog geen jaar dood was.
Heb ook nooit goed met haar op kunnen schieten.

Mensen onderschatten vaak de effecten van zo'n gebeurtenis bij een kind.
Ze denken van "ach, het komt wel goed", of "hij/zij zet zich er wel overheen".

Ik weet niet of TS dat doet.
Maar een psycholoog lijkt mij wel nodig.

quote:

Op dinsdag 20 juni 2017 19:16 schreef Harvest89 het volgende:

Maar een psycholoog lijkt mij wel nodig.

Mijn vader is overleden toen ik net 3 was. Na twee jaar een nieuwe 'vader'. Er mocht niet gepraat worden over mijn eigen vader. Heb ik ook eea aan overgehouden... (inmiddels wel opgelost hoor, maar heb er tot zeker mijn 30e last van gehad).

Ik haak aan bij team "zoek een goede psycholoog voor je kind".
En bij voorkeur niet enkel voor je kind, maar voor jullie als gezin...

quote:

Op dinsdag 20 juni 2017 19:39 schreef DKS het volgende:

[..]

Mijn vrouw is al 6 jaar dood. Ik mag gewoon een nieuw leven beginnen, dat is niet verboden ofzo.

Tuurlijk mag dat man.
Ik hoop alleen wel dat je vaak met haar in gesprek gaat over hoe zij er tegenover staat. En dat het allemaal wel goed gaat tussen haar en je vriendin.

quote:

Op dinsdag 20 juni 2017 19:39 schreef DKS het volgende:

[..]

Mijn vrouw is al 6 jaar dood. Ik mag gewoon een nieuw leven beginnen, dat is niet verboden ofzo.

Nee, dat is niet verboden.

Maar (en ik hoop dat je hier iets mee gaat doen): je hebt ook nog een dochter. Zij krijgt niks te beslissen over jouw nieuwe leven, want jij maakt die keuze. Ze moet er alleen wel in mee. En dat hoeft geen probleem te zijn, maar dat kán het wel zijn. En aangezien alles wat alleen al in dit topic naar voren komt, zou ik durven zeggen dat er e.a niet lekker gaat met je dochter. Ze zit in de knoop. Hoe ze daar in komt doet niet eens ter zake (je kan jezelf namelijk de schuld geven, de school, of haar klasgenoten en noem
maar op, maar zo kom je niet verder), maar wat wel belangrijk is, is hoe je je dochter helpt uit de knoop te raken.
En daarvoor is meer nodig dan haar wel (of niet) meesturen op kamp of haar wel (of niet) bij je in bed laten slapen.

quote:

Op dinsdag 20 juni 2017 19:39 schreef DKS het volgende:

[..]

Mijn vrouw is al 6 jaar dood. Ik mag gewoon een nieuw leven beginnen, dat is niet verboden ofzo.

Dat is jouw manier he? Zodra een opmerking te dichtbij komt voel je je bedreigd en ga je in de aanval.

Probeer het eens te lezen zoals het er staat: de ervaring van iemand in dezelfde situatie. En de effecten die dat had, en nu nog heeft op de persoon.
En haal daaruit hoe jij, in jouw situatie, ervoor kunt zorgen dat je dochter er minder last van heeft als deze posters.

quote:

Op dinsdag 20 juni 2017 19:07 schreef DKS het volgende:

[..]

En nee, ik negeer haar nooit!! Ik ben waarschijnlijk geen goede pa maar ik probeer het wel, ik wil dat ze zelfstandig is, haar eigen brood kan verdienen, dat ze het verder schopt dan mij, dat mijn vrouw trots op me zou zijn, ik wil alleen maar het beste voor m'n kleine meid.

Je negeert haar wel; je haalt nota bene tegen ieders advies in een vrouw in huis die ze amper kent en liegt ook nog dat het maar voor een paar weken zou zijn wegens herstel na een operatie, hoe denk je dat een kind van 13 zich dan voelt, als ze zo verraden is door haar bloedeigen vader.
En dan ook nog eens een vrouw die na een paar dagen alweer een of andere nicht in huis haalt.

Het was jullie huis, waarschijnlijk ook nog het huis waar haar overleden moeder gewoond heeft en van jullie huis wordt het zonder enig overleg ineens ook het huis van een vrouw die ze amper kent en die de familie ook nog eens in huis haalt, en om het plaatje compleet te krijgen wil je direct kinderen met die vrouw, en het liefst ook nog trouwen, zodat.... ze goed achtergelaten blijft als jou iets overkomt. Die vrouw ja, niet je dochter, die ontneem je gelijk van alles in dat geval.

En dan hebben we het nog niet over de zaken die zorgen dat je mogelijk in de bak komt... wie moet er dan voor je kind zorgen? Je vriendin? Die je dochter amper kent? Je moeder van je overleden vrouw? Zodat je vriendin helemaal vrij spel heeft in het huis van je dochter?

Het is weerzinwekkend hoe je je dochter en haar belangen negeert.

quote:

Op dinsdag 20 juni 2017 19:39 schreef DKS het volgende:

[..]

Mijn vrouw is al 6 jaar dood. Ik mag gewoon een nieuw leven beginnen, dat is niet verboden ofzo.

Ja, maar je mag je inmiddels wel eens afvragen waarom je dochter kennelijk letterlijk tussen jou en je nieuwe vriendin in wil liggen.

Daarbij; kennelijk vindt je nieuwe vriendin het ook niet zo geweldig, dat je niet alleen een nieuw leven wilt beginnen, maar ook een oud leven hebt, als ze al "verdrietig" wordt als jij over de dualiteit tussen de liefde voor je overleden vrouw en de liefde voor je nieuwe vriendin wilt praten.

quote:

Op dinsdag 20 juni 2017 19:39 schreef DKS het volgende:

[..]

Mijn vrouw is al 6 jaar dood. Ik mag gewoon een nieuw leven beginnen, dat is niet verboden ofzo.

Dat mag zeker, maar je moet je niet laten leiden door verliefdheid (of wellicht geilheid) en een nieuwe vriendin vrijwel gelijk in huis nemen. Lat eerst eens een paar jaar, hou je lusten onder controle. En ik las ook dat je snel een kindje met haar wil en wil trouwen?

Echt, je pakt dit zó verkeerd aan. Je dochter zou eerst moeten komen, niet je neukertje.

quote:

Op dinsdag 20 juni 2017 20:03 schreef Krollie het volgende:

[..]

Dat mag zeker, maar je moet je niet laten leiden door verliefdheid (of wellicht geilheid) en een nieuwe vriendin vrijwel gelijk in huis nemen. Lat eerst eens een paar jaar, hou je lusten onder controle. En ik las ook dat je snel een kindje met haar wil en wil trouwen?

Echt, je pakt dit zó verkeerd aan. Je dochter zou eerst moeten komen, niet je neukertje.

Zijn vrouw is al zes jaar overleden, TS is zelf ook een mens hè...

quote:

Op dinsdag 20 juni 2017 20:09 schreef FlippingCoin het volgende:

[..]

Zijn vrouw is al zes jaar overleden, TS is zelf ook een mens hè...

Ja, maar dat is geen reden om ineens weer iemand in huis te halen terwijl je kind die persoon niet eens kent, samen een kind te willen krijgen terwijl zaken duidelijk niet op orde zijn en zelfs na te denken over trouwen (in gemeenschap van goederen!!!) in amper een half jaar tijd.

Een mens zijn is één ding, maar dat is geen excuus je kind aan de kant te schuiven voor een verkering.
En als zijn vriendin zou vinden dat TS ook maar een mens is dan zou ze niet gaan zitten jengelen over "verdrietig worden" van een gesprek over liefde voor zijn overleden vrouw vs liefde voor haar.

quote:

Op dinsdag 20 juni 2017 20:11 schreef DKS het volgende:
Laat maar zitten, ben er wel klaar mee.

Zelfs in je nick staat Kim voor je dochter.... dat is je probleem, en je dochter weet helaas heel goed waar ze staat, en probeert met man en macht zichzelf terug te vechten naar de eerste plaats.

quote:

Op dinsdag 20 juni 2017 20:11 schreef DKS het volgende:
Laat maar zitten, ben er wel klaar mee.

Typisch, zo los je alles op he?

laat ook maar

[ Bericht 97% gewijzigd door Sarabi op 20-06-2017 20:31:08 ]

quote:

Op dinsdag 20 juni 2017 12:14 schreef DKS het volgende:

[..]

Kind kon me geen concrete voorbeelden geven, volgens haar mentor valt het allemaal erg mee, hij heeft er iig niks van gemerkt.
Ze kan ook zelf in de pauze bij haar eigen klasgenoten gaan zitten ipv bij haar vriendinnen van de basisschool.

Natuurlijk zegt de mentor dat, want anders zou deze zichzelf zwaar in de problemen brengen, heeft immers gefaald in de job.
Verder zou ik me als ik jou was eens afvragen waarom dit pas na een jaar naar boven komt, praat je niet met je kind?

quote:

Op dinsdag 20 juni 2017 20:11 schreef Leandra het volgende:

[..]

Ja, maar dat is geen reden om ineens weer iemand in huis te halen terwijl je kind die persoon niet eens kent, samen een kind te willen krijgen terwijl zaken duidelijk niet op orde zijn en zelfs na te denken over trouwen (in gemeenschap van goederen!!!) in amper een half jaar tijd.

Een mens zijn is één ding, maar dat is geen excuus je kind aan de kant te schuiven voor een verkering.
En als zijn vriendin zou vinden dat TS ook maar een mens is dan zou ze niet gaan zitten jengelen over "verdrietig worden" van een gesprek over liefde voor zijn overleden vrouw vs liefde voor haar.

Ik heb niet het idee dat TS zijn dochter aan de kant zet voor een verkering, alleen al door de oorzaak van waarom deze dit topic is gestart. Misschien gaat die te snel in zijn huidige relatie, maar jaren lang een LAT relatie hebben voordat die zijn vriendin in huis mag nemen is weer het andere uiterste.

En verdere suggesties dat TS zijn armen moet bedekken omdat zijn dochter zich anders schaamt et cetera kan ik mij ook totaal niet in vinden.

quote:

Op dinsdag 20 juni 2017 20:09 schreef FlippingCoin het volgende:

[..]

Zijn vrouw is al zes jaar overleden, TS is zelf ook een mens hè...

Wat Leandra zegt: hij schuift zijn dochter aan de kant voor een vriendinnetje. Zijn dochter zou op de 1e plaats moeten komen.