De favoriete leraar.....

Via Herman van Dijk, mijn overbuurman in de Koningstraat, bekend van zijn spijs en wijn, kwam ik in contact met Maarten van Rossum. De zoon van Toon, mijn favoriete leraar van vroeger. Ik mengde me in hun chat op FaceBook. Was grappig. Het klikte onmiddellijk.

Ik zat in de klas bij meneer van Rossum. Op de Mavo, in de Thorbeckestraat. Met ome Leo van Opijnen als de ultieme concierge. Meneer van Rossum was een flamboyante man. Als het onrustig was in de klas en de belhamels de overhand namen, strooide ie met geweldige anekdotes. In één of andere hoek. Zelfs de stoersten hingen aan zijn lippen. Eén en al oor, waar andere leraren de leerlingen kwelden alsof ze kwel zelf waren. De lessen van Toon van Rossum waren alles behalve een kwelling. Niet te turven hoe vaak ik bollend van plezier uit de klas rolde.

Vertelde ie hoe hij als Nederlandse Top-Bridger in Duitsland op vakantie, in aanraking kwam met hun nationale kaartspel. Skaat. Zeg maar het Duitse klaverjassen. Het fotografische geheugen en de net geleerde grondbeginselen gingen hun werk doen. Zonder te pochen vertelde hij dat ie tien seconden naar de kaarten in zijn hand keek. Hij ze in z'n geheugen had gegrift. Vervolgens blindelings zijn eerste Skaat-kaartwedstrijd won zonder te verblikken of te verblozen. Zijn kaartgenoten in Duitse verbijstering achterlatend. Zoals een Duitse verslaggever ooit riep tijdens Kaiserslautern - Ajax bij het debuut van Clarence Seedorf: 'Dass gibt's nicht, der burche is grade 16.'

Van Rossum, voor mij destijds nog voornaamloos, kon de spanning ook mooi opbouwen. Tentamen luistervaardigheid Duits. Eén voor één werden de cijfers door meneer van Rossum opgelezen. Dan zit je te zweten als een leerling op de basisschool, die opgeroepen wordt voor de schooltandarts. Niet begrijpend dat het op alfabet gaat, en je de blauwe enveloppe pas aan het eind van de week krijgt. Een 'T' immers.

Mijn naam kwam maar niet te voorschijn. Toen als laatste kwam ik aan de beurt. Toon van Rossum, met een grafstem en diepe treurnis veinzend: 'Herman, ik kan het niet anders formuleren, je hebt het weer eens voor elkaar.' Ik zakte steeds verder weg onder de tafel, zwemmend in m'n eigen zweet. Daar komt weer een onvoldoende. 'Herman, je hebt een tien. In Duitsland is dat zwaar onvoldoende. Zal ik het op zijn Duits zeggen. Du hast ein einz.'

Later op de Havo, waar ik 8 jaar over deed, en van school ging zonder diploma, omdat klasgenoten me met u begonnen aan te spreken, vaak aan Toon van Rossum gedacht. Het knusse van de Mavo, met leraren die je dierbaar waren en een concierge uit duizenden miste ik wel op de grote leerfabriek. Het tunneltje waar ik altijd doorheen reed op school of voetbal, mis ik ook, dan spreekt mijn Nivo-Sparta-hart meer. Het Nivo Sparta van congierge Ome Leo. De leraar Duits, die veel te vroeg overleed. Ze zouden een museum naar hem moeten vernoemen.

quote:

Op maandag 12 juni 2017 19:19 schreef _--_ het volgende:

[..]

8 jaar.

Ik had het gewoon naar m'n zin.

quote:

Op woensdag 14 juni 2017 02:50 schreef vaduz het volgende:

[..]

welke klassen heb je allemaal overgedaan?

3,4,5

quote:

Op woensdag 14 juni 2017 02:53 schreef vaduz het volgende:

[..]

Maar waarom hebben ze je dan niet van school geschopt?

Ik was te populair.

quote:

Op woensdag 14 juni 2017 02:56 schreef vaduz het volgende:

[..]

bij de leraren?

Vooral bij de leraressen.

quote:

Op woensdag 14 juni 2017 02:57 schreef vaduz het volgende:

[..]

Dat verklaart het dan waarschijnlijk wel.

Gedeeltelijk.

quote:

Op woensdag 14 juni 2017 03:28 schreef vaduz het volgende:

[..]

en het andere gedeelte dan?

Die gaat nu slapen.

Trusten.

quote:

Op woensdag 14 juni 2017 03:35 schreef vaduz het volgende:

[..]

slaap ze

Goeiemorgen