Wat spannend Lingue! Ik lees al een tijd mee in heel OUD, dacht je naam al te herkennen uit het "en dan gaat het mis" topic dus heb even terug gezocht. Bijna 3.5 jaar geleden alweer.. Hartverscheurend. Is dat ook de reden dat je voorlopig nog geen acties onderneemt?quote:Op donderdag 3 augustus 2017 17:49 schreef Lingue het volgende:
Zal ik eens voorzichtig hier laten weten dat ik enorm rammel maar dat er voorlopig geen acties ondernomen worden om daar iets aan te veranderen...
Ja klopt, ik schoof de verkeerde kant opquote:Op donderdag 3 augustus 2017 18:37 schreef vlindertje89 het volgende:
[..]
Wat spannend Lingue! Ik lees al een tijd mee in heel OUD, dacht je naam al te herkennen uit het "en dan gaat het mis" topic dus heb even terug gezocht. Bijna 3.5 jaar geleden alweer.. Hartverscheurend. Is dat ook de reden dat je voorlopig nog geen acties onderneemt?
Als je daar liever geen antwoord op geeft, of je hebt even geen behoefte om het daar over te hebben, lees dan vooral over mijn post heen
Nm. Heb de verkeerde voor me. Sorry!quote:Op donderdag 3 augustus 2017 17:49 schreef Lingue het volgende:
Zal ik eens voorzichtig hier laten weten dat ik enorm rammel maar dat er voorlopig geen acties ondernomen worden om daar iets aan te veranderen...
Oh woeiquote:Op donderdag 3 augustus 2017 18:12 schreef Thinkk-Pinkk het volgende:
Haaij sorry ik heb hier niet heel veel gepost maar ik ben een topic doorgeschoven. Hopelijk tot snel
Hé, wat fijn!quote:Op vrijdag 4 augustus 2017 10:22 schreef Lingue het volgende:
En genietend van de gedachte dat ik/we er mee bezig kunnen zijn. Dat mn partner mij begrijpt en mij de ruimte geeft. En dat t niet meer alleen een wens van mij is, maar dat ik die wens met iemand heb en kan delen.
Hoe fijn dit te lezenquote:Op vrijdag 4 augustus 2017 10:22 schreef Lingue het volgende:
Het wordt pas eng als t daadwerkelijk zo is denk ik. Tot die tijd is het zoals het nu ook is. Verdrietig soms om de gedachte, maar wel genietend vh leven in zn algemeenheid.
En genietend van de gedachte dat ik/we er mee bezig kunnen zijn. Dat mn partner mij begrijpt en mij de ruimte geeft. En dat t niet meer alleen een wens van mij is, maar dat ik die wens met iemand heb en kan delen.
Ja klopt. Tijdens en erna. Was een erg pittige tijd. Maar heb heel veel geleerd waardoor ik nu veel sterker in mn schoenen sta. Zeker metquote:Op vrijdag 4 augustus 2017 11:29 schreef ViviRAWRS het volgende:
[..]
Hé, wat fijn!Als ik me goed herinner stond je er destijds alleen voor toch? Wat een heftige tijd heb je achter de rug, mooi dat je nu kan toeleven naar de volgende stap.
Oh wat fijn om te lezen dit, ik krijg er helemaal tranen van in m'n ogenquote:Op vrijdag 4 augustus 2017 11:35 schreef Lingue het volgende:
[..]
Ja klopt. Tijdens en erna. Was een erg pittige tijd. Maar heb heel veel geleerd waardoor ik nu veel sterker in mn schoenen sta. Zeker meterbij.
Het er naar toe leven is al fijn. Dat maakt de basis alleen maar steviger.
Wat heerlijk! Goed om je hier weer te zien Linguequote:Op vrijdag 4 augustus 2017 10:22 schreef Lingue het volgende:
En dat t niet meer alleen een wens van mij is, maar dat ik die wens met iemand heb en kan delen.
quote:Op vrijdag 4 augustus 2017 18:27 schreef Lingue het volgende:
Dankjewel voor de lieve bijzondere reacties. Heel fijn om te lezen.
quote:Op vrijdag 4 augustus 2017 18:27 schreef Lingue het volgende:
Dankjewel voor de lieve bijzondere reacties. Heel fijn om te lezen.
Waarom is hij er nog niet klaar voor? En hoe goed is hij op de hoogte van het verminderd vruchtbaar, wat zegt hij als jullie het er over hebben? Lijkt me zwaar hoor. Sterkte ermee en hopelijk draait hij snel om.quote:Op vrijdag 18 augustus 2017 23:23 schreef vlindertje89 het volgende:
Ik zit er vandaag een beetje doorheen. Vriend heeft gisteren te horen gekregen dat hij is aangenomen bij een baan, eindelijk, contract voor onbepaalde tijd met twee maanden proeftijd. Super fijn natuurlijk, al durf ik het denk ik pas écht te geloven na de proeftijd. Maar dat betekent dan ook dat de laatste praktische harde eis die ik had, is afgevinkt. Alleen vriend is er nog steeds niet klaar voor en weet ook niet wanneer wel.
En dan heb ik een nieuw oppas adresje in de buurt, en zit ik daar met twee hummels van anderhalf, en dan kan ik alleen maar denken: dit wil ik ook!
Maar ja, vriend wil nog niet, en dan doen we het uiteraard nog niet. Maar wanneer wil hij dan wel? En dan ben ik er ook bang voor dat als hij er dan klaar voor is, het lang gaat duren.. ik heb adenomyose, en daardoor extreem pijnlijke menstruaties (en hoelang we het dus op de natuurlijke manier kunnen proberen voordat de pijn teveel wordt is niet zeker) en een verhoogde kans op een verminderde vruchtbaarheid. Dus het is al heel onzeker wanneer we kunnen gaan starten, en als we dan kunnen starten, ook nog heel onzeker hoe lang het gaat duren en of het op de natuurlijke manier gaat lukken en of het überhaupt wel gaat lukken.
Meestal kan ik het wel redelijk handelen, en lukt het me wel om vooral niet al te ver vooruit te willen kijken en de kansen niet te negatief in te schatten, maar soms grijpt het me toch even bij de keel of zo.
En dan vaak vooral net als vriend niet thuis is en ik het ook niet bij hem kwijt kan. Wel fijn om dan hier een plek te hebben om het van me af te schrijven
Even een tegengeluid laten horen hoorquote:Op zaterdag 19 augustus 2017 10:15 schreef Myrr het volgende:
[..]
Waarom is hij er nog niet klaar voor? En hoe goed is hij op de hoogte van het verminderd vruchtbaar, wat zegt hij als jullie het er over hebben? Lijkt me zwaar hoor. Sterkte ermee en hopelijk draait hij snel om.
Ben hier nooit gestopt met rammelen, maar het laatste schooljaar breekt aan en daarna zou ik in principe gewoon kunnen.Het komt eindelijk 'dichtbij'. Enige probleem is dan nog baan of baby. Nou ben ik zo'n doemdenker die er vanuit gaat dat ze er direct wordt uitgeknikkerd bij een zwangerschap, maar ik ben echt niet van plan een paar jaar te verspillen voor een eventueel vast contract wat een godswonder is om te krijgen tegenwoordig. Dus ik ga toch maar voor de baby, en daarna zie ik wel.
quote:Op vrijdag 18 augustus 2017 23:23 schreef vlindertje89 het volgende:
Ik zit er vandaag een beetje doorheen. Vriend heeft gisteren te horen gekregen dat hij is aangenomen bij een baan, eindelijk, contract voor onbepaalde tijd met twee maanden proeftijd. Super fijn natuurlijk, al durf ik het denk ik pas écht te geloven na de proeftijd. Maar dat betekent dan ook dat de laatste praktische harde eis die ik had, is afgevinkt. Alleen vriend is er nog steeds niet klaar voor en weet ook niet wanneer wel.
En dan heb ik een nieuw oppas adresje in de buurt, en zit ik daar met twee hummels van anderhalf, en dan kan ik alleen maar denken: dit wil ik ook!
Maar ja, vriend wil nog niet, en dan doen we het uiteraard nog niet. Maar wanneer wil hij dan wel? En dan ben ik er ook bang voor dat als hij er dan klaar voor is, het lang gaat duren.. ik heb adenomyose, en daardoor extreem pijnlijke menstruaties (en hoelang we het dus op de natuurlijke manier kunnen proberen voordat de pijn teveel wordt is niet zeker) en een verhoogde kans op een verminderde vruchtbaarheid. Dus het is al heel onzeker wanneer we kunnen gaan starten, en als we dan kunnen starten, ook nog heel onzeker hoe lang het gaat duren en of het op de natuurlijke manier gaat lukken en of het überhaupt wel gaat lukken.
Meestal kan ik het wel redelijk handelen, en lukt het me wel om vooral niet al te ver vooruit te willen kijken en de kansen niet te negatief in te schatten, maar soms grijpt het me toch even bij de keel of zo.
En dan vaak vooral net als vriend niet thuis is en ik het ook niet bij hem kwijt kan. Wel fijn om dan hier een plek te hebben om het van me af te schrijven
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |