Het grote rammelaarstopic deel 57

Haaij sorry ik heb hier niet heel veel gepost maar ik ben een topic doorgeschoven. Hopelijk tot snel

quote:

Op donderdag 3 augustus 2017 17:49 schreef Lingue het volgende:
Zal ik eens voorzichtig hier laten weten dat ik enorm rammel maar dat er voorlopig geen acties ondernomen worden om daar iets aan te veranderen...

Wat spannend Lingue! Ik lees al een tijd mee in heel OUD, dacht je naam al te herkennen uit het "en dan gaat het mis" topic dus heb even terug gezocht. Bijna 3.5 jaar geleden alweer.. Hartverscheurend. Is dat ook de reden dat je voorlopig nog geen acties onderneemt?
Als je daar liever geen antwoord op geeft, of je hebt even geen behoefte om het daar over te hebben, lees dan vooral over mijn post heen

[ Bericht 4% gewijzigd door vlindertje89 op 03-08-2017 18:51:47 ]

quote:

Op donderdag 3 augustus 2017 18:37 schreef vlindertje89 het volgende:

[..]

Wat spannend Lingue! Ik lees al een tijd mee in heel OUD, dacht je naam al te herkennen uit het "en dan gaat het mis" topic dus heb even terug gezocht. Bijna 3.5 jaar geleden alweer.. Hartverscheurend. Is dat ook de reden dat je voorlopig nog geen acties onderneemt?
Als je daar liever geen antwoord op geeft, of je hebt even geen behoefte om het daar over te hebben, lees dan vooral over mijn post heen

Ja klopt, ik schoof de verkeerde kant op Ruim 3 jaar al weer...
Dat zal altijd wel een 'dingetje' blijven.Onzekerheid, durven, toelaten, vertrouwen hebben.

Maar er zijn nog wat andere persoonlijke omstandigheden die eerst weer de rust terug moeten vinden voordat we dat stapje verder gaan nemen.

Gelukkig hebben we het de komende maanden zo enorm druk dat we volgend jaar verder kijken hoe de situatie is.

Lijkt me ontzettend spannend, en heel dapper om dan toch bij je wens stil te staan! Ik hoop dat als op de andere gebieden de rust is wedergekeerd, je ook op dit gebied voldoende vertrouwen hebt om er toch voor te gaan!

Dankjewel Vlindertje89 . Tijd zal t leren... Stapje voor stapje.

Lingue

quote:

Op donderdag 3 augustus 2017 17:49 schreef Lingue het volgende:
Zal ik eens voorzichtig hier laten weten dat ik enorm rammel maar dat er voorlopig geen acties ondernomen worden om daar iets aan te veranderen...

Nm. Heb de verkeerde voor me. Sorry!

Spannend hoor. Eng ook denk ik?

[ Bericht 13% gewijzigd door Roomsnoes op 04-08-2017 09:23:55 ]

Het wordt pas eng als t daadwerkelijk zo is denk ik. Tot die tijd is het zoals het nu ook is. Verdrietig soms om de gedachte, maar wel genietend vh leven in zn algemeenheid.
En genietend van de gedachte dat ik/we er mee bezig kunnen zijn. Dat mn partner mij begrijpt en mij de ruimte geeft. En dat t niet meer alleen een wens van mij is, maar dat ik die wens met iemand heb en kan delen.

quote:

Op donderdag 3 augustus 2017 18:12 schreef Thinkk-Pinkk het volgende:
Haaij sorry ik heb hier niet heel veel gepost maar ik ben een topic doorgeschoven. Hopelijk tot snel

Oh woei Heel veel succes !!!

Klinkt heftig Lingue; hopelijk kun je 'genieten' van het gezamenlijke gerammel. Dat is ook wel een ding waar ik enorm gelukkig van kan worden, het feit dat m'n vriend ook zo graag wil en de liefde die hij daarbij uitstraalt om (hopelijk) papa te (mogen) worden

Hier alvast m'n mam ingelicht dat ik m'n spiraaltje volgende maand er uit wil laten halen. Reageerde er heel neutraal op (maar dat had ik wel verwacht; want ze had al een idee dat het niet lang meer zou duren). Wel fijn om alvast even de ervaring van ma te horen en dat ze mee hoopt dat het allemaal vlot gaat e.d.

quote:

Op vrijdag 4 augustus 2017 10:22 schreef Lingue het volgende:
En genietend van de gedachte dat ik/we er mee bezig kunnen zijn. Dat mn partner mij begrijpt en mij de ruimte geeft. En dat t niet meer alleen een wens van mij is, maar dat ik die wens met iemand heb en kan delen.

Hé, wat fijn! Als ik me goed herinner stond je er destijds alleen voor toch? Wat een heftige tijd heb je achter de rug, mooi dat je nu kan toeleven naar de volgende stap.

quote:

Op vrijdag 4 augustus 2017 10:22 schreef Lingue het volgende:
Het wordt pas eng als t daadwerkelijk zo is denk ik. Tot die tijd is het zoals het nu ook is. Verdrietig soms om de gedachte, maar wel genietend vh leven in zn algemeenheid.
En genietend van de gedachte dat ik/we er mee bezig kunnen zijn. Dat mn partner mij begrijpt en mij de ruimte geeft. En dat t niet meer alleen een wens van mij is, maar dat ik die wens met iemand heb en kan delen.

Hoe fijn dit te lezen

quote:

Op vrijdag 4 augustus 2017 11:29 schreef ViviRAWRS het volgende:

[..]

Hé, wat fijn! Als ik me goed herinner stond je er destijds alleen voor toch? Wat een heftige tijd heb je achter de rug, mooi dat je nu kan toeleven naar de volgende stap.

Ja klopt. Tijdens en erna. Was een erg pittige tijd. Maar heb heel veel geleerd waardoor ik nu veel sterker in mn schoenen sta. Zeker met erbij.

Het er naar toe leven is al fijn. Dat maakt de basis alleen maar steviger.

Dankjewel allemaal .
Fijn om te lezen. Het stukje van R. leeft hier bij mij wat intenser omdat ik hier toen veel mn verdriet kwijt kon.
En dat jullie dat meegekregen hebben en t nog weten

quote:

Op vrijdag 4 augustus 2017 11:35 schreef Lingue het volgende:

[..]

Ja klopt. Tijdens en erna. Was een erg pittige tijd. Maar heb heel veel geleerd waardoor ik nu veel sterker in mn schoenen sta. Zeker met erbij.

Het er naar toe leven is al fijn. Dat maakt de basis alleen maar steviger.

Oh wat fijn om te lezen dit, ik krijg er helemaal tranen van in m'n ogen
Ook hier wordt nog regelmatig aan jullie gedacht

quote:

Op vrijdag 4 augustus 2017 10:22 schreef Lingue het volgende:
En dat t niet meer alleen een wens van mij is, maar dat ik die wens met iemand heb en kan delen.

Wat heerlijk! Goed om je hier weer te zien Lingue

Dankjewel voor de lieve bijzondere reacties. Heel fijn om te lezen.

quote:

Op vrijdag 4 augustus 2017 18:27 schreef Lingue het volgende:
Dankjewel voor de lieve bijzondere reacties. Heel fijn om te lezen.

Het is je gegund

quote:

Op vrijdag 4 augustus 2017 18:27 schreef Lingue het volgende:
Dankjewel voor de lieve bijzondere reacties. Heel fijn om te lezen.

Ik zit er vandaag een beetje doorheen. Vriend heeft gisteren te horen gekregen dat hij is aangenomen bij een baan, eindelijk, contract voor onbepaalde tijd met twee maanden proeftijd. Super fijn natuurlijk, al durf ik het denk ik pas écht te geloven na de proeftijd. Maar dat betekent dan ook dat de laatste praktische harde eis die ik had, is afgevinkt. Alleen vriend is er nog steeds niet klaar voor en weet ook niet wanneer wel.

En dan heb ik een nieuw oppas adresje in de buurt, en zit ik daar met twee hummels van anderhalf, en dan kan ik alleen maar denken: dit wil ik ook!

Maar ja, vriend wil nog niet, en dan doen we het uiteraard nog niet. Maar wanneer wil hij dan wel? En dan ben ik er ook bang voor dat als hij er dan klaar voor is, het lang gaat duren.. ik heb adenomyose, en daardoor extreem pijnlijke menstruaties (en hoelang we het dus op de natuurlijke manier kunnen proberen voordat de pijn teveel wordt is niet zeker) en een verhoogde kans op een verminderde vruchtbaarheid. Dus het is al heel onzeker wanneer we kunnen gaan starten, en als we dan kunnen starten, ook nog heel onzeker hoe lang het gaat duren en of het op de natuurlijke manier gaat lukken en of het überhaupt wel gaat lukken.

Meestal kan ik het wel redelijk handelen, en lukt het me wel om vooral niet al te ver vooruit te willen kijken en de kansen niet te negatief in te schatten, maar soms grijpt het me toch even bij de keel of zo.

En dan vaak vooral net als vriend niet thuis is en ik het ook niet bij hem kwijt kan. Wel fijn om dan hier een plek te hebben om het van me af te schrijven

quote:

Op vrijdag 18 augustus 2017 23:23 schreef vlindertje89 het volgende:
Ik zit er vandaag een beetje doorheen. Vriend heeft gisteren te horen gekregen dat hij is aangenomen bij een baan, eindelijk, contract voor onbepaalde tijd met twee maanden proeftijd. Super fijn natuurlijk, al durf ik het denk ik pas écht te geloven na de proeftijd. Maar dat betekent dan ook dat de laatste praktische harde eis die ik had, is afgevinkt. Alleen vriend is er nog steeds niet klaar voor en weet ook niet wanneer wel.

En dan heb ik een nieuw oppas adresje in de buurt, en zit ik daar met twee hummels van anderhalf, en dan kan ik alleen maar denken: dit wil ik ook!

Maar ja, vriend wil nog niet, en dan doen we het uiteraard nog niet. Maar wanneer wil hij dan wel? En dan ben ik er ook bang voor dat als hij er dan klaar voor is, het lang gaat duren.. ik heb adenomyose, en daardoor extreem pijnlijke menstruaties (en hoelang we het dus op de natuurlijke manier kunnen proberen voordat de pijn teveel wordt is niet zeker) en een verhoogde kans op een verminderde vruchtbaarheid. Dus het is al heel onzeker wanneer we kunnen gaan starten, en als we dan kunnen starten, ook nog heel onzeker hoe lang het gaat duren en of het op de natuurlijke manier gaat lukken en of het überhaupt wel gaat lukken.

Meestal kan ik het wel redelijk handelen, en lukt het me wel om vooral niet al te ver vooruit te willen kijken en de kansen niet te negatief in te schatten, maar soms grijpt het me toch even bij de keel of zo.

En dan vaak vooral net als vriend niet thuis is en ik het ook niet bij hem kwijt kan. Wel fijn om dan hier een plek te hebben om het van me af te schrijven

Waarom is hij er nog niet klaar voor? En hoe goed is hij op de hoogte van het verminderd vruchtbaar, wat zegt hij als jullie het er over hebben? Lijkt me zwaar hoor. Sterkte ermee en hopelijk draait hij snel om.

Ben hier nooit gestopt met rammelen, maar het laatste schooljaar breekt aan en daarna zou ik in principe gewoon kunnen. Het komt eindelijk 'dichtbij'. Enige probleem is dan nog baan of baby. Nou ben ik zo'n doemdenker die er vanuit gaat dat ze er direct wordt uitgeknikkerd bij een zwangerschap, maar ik ben echt niet van plan een paar jaar te verspillen voor een eventueel vast contract wat een godswonder is om te krijgen tegenwoordig. Dus ik ga toch maar voor de baby, en daarna zie ik wel.

Vlindertje allereerst gefeliciteerd met de baan van je vriend! Wat een goed nieuws! .

Een nieuwe baan brengt wel weer wat spanning met zich mee in het begin, eerst die proeftijd doorkomen en het is natuurlijk sowieso even wennen, het duurt even voor hij ingewerkt is en lekker op z'n plek zit. Ik kan me daarom best goed inbeelden dat hij nu helemaal niet met kinderen bezig is of bezig wil zijn. Bovendien zijn jullie ook pas verhuisd toch? Best veel verandering zo in korte tijd.

Ik zou hem nog eventjes de tijd geven om zijn draai te vinden. Ik begrijp dat je dit niet wil horen, maar ik denk echt dat over drie maanden dit gesprek met hem veel makkelijker gaat en hij er wellicht sneller voor open staat .

Neemt niet weg dat je absoluut ook je hart bij hem zou moeten luchten wmb, weet hij dat je ook zorgen hebt over je vruchtbaarheid?

quote:

Op zaterdag 19 augustus 2017 10:15 schreef Myrr het volgende:

[..]

Waarom is hij er nog niet klaar voor? En hoe goed is hij op de hoogte van het verminderd vruchtbaar, wat zegt hij als jullie het er over hebben? Lijkt me zwaar hoor. Sterkte ermee en hopelijk draait hij snel om.

Ben hier nooit gestopt met rammelen, maar het laatste schooljaar breekt aan en daarna zou ik in principe gewoon kunnen. Het komt eindelijk 'dichtbij'. Enige probleem is dan nog baan of baby. Nou ben ik zo'n doemdenker die er vanuit gaat dat ze er direct wordt uitgeknikkerd bij een zwangerschap, maar ik ben echt niet van plan een paar jaar te verspillen voor een eventueel vast contract wat een godswonder is om te krijgen tegenwoordig. Dus ik ga toch maar voor de baby, en daarna zie ik wel.

Even een tegengeluid laten horen hoor :
Wij hebben een meisje aangenomen die net zwanger bleek te zijn, kwam ze netjes vertellen voor ze het contract kwam tekenen. Was niet echt handig gezien we de versterking hard nodig hadden maar zij was wel zo snel ingewerkt en zo'n aanwinst voor het team dat ze gewoon een vast contract heeft gekregen nadat ze terug kwam van verlof .

Bovendien telt elke maand werkervaring in je voordeel - dus dat is absoluut geen jaar verspild imho. Met geen werkervaring is het moeilijker dan met een half jaar of een jaar ervaring op je cv. Maar ik weet niet hoe dat in jouw branche is.

Uit nieuwsgierigheid; je hebt het alleen over "ik", is er geen partner in beeld? Want dat maakt het wel lastiger, als je het in je eentje moet doen en evt een tijdje werkloos bent straks?

quote:

Op vrijdag 18 augustus 2017 23:23 schreef vlindertje89 het volgende:
Ik zit er vandaag een beetje doorheen. Vriend heeft gisteren te horen gekregen dat hij is aangenomen bij een baan, eindelijk, contract voor onbepaalde tijd met twee maanden proeftijd. Super fijn natuurlijk, al durf ik het denk ik pas écht te geloven na de proeftijd. Maar dat betekent dan ook dat de laatste praktische harde eis die ik had, is afgevinkt. Alleen vriend is er nog steeds niet klaar voor en weet ook niet wanneer wel.

En dan heb ik een nieuw oppas adresje in de buurt, en zit ik daar met twee hummels van anderhalf, en dan kan ik alleen maar denken: dit wil ik ook!

Maar ja, vriend wil nog niet, en dan doen we het uiteraard nog niet. Maar wanneer wil hij dan wel? En dan ben ik er ook bang voor dat als hij er dan klaar voor is, het lang gaat duren.. ik heb adenomyose, en daardoor extreem pijnlijke menstruaties (en hoelang we het dus op de natuurlijke manier kunnen proberen voordat de pijn teveel wordt is niet zeker) en een verhoogde kans op een verminderde vruchtbaarheid. Dus het is al heel onzeker wanneer we kunnen gaan starten, en als we dan kunnen starten, ook nog heel onzeker hoe lang het gaat duren en of het op de natuurlijke manier gaat lukken en of het überhaupt wel gaat lukken.

Meestal kan ik het wel redelijk handelen, en lukt het me wel om vooral niet al te ver vooruit te willen kijken en de kansen niet te negatief in te schatten, maar soms grijpt het me toch even bij de keel of zo.

En dan vaak vooral net als vriend niet thuis is en ik het ook niet bij hem kwijt kan. Wel fijn om dan hier een plek te hebben om het van me af te schrijven

. Het is ook gewoon rot als je er zelf zo aan toe bent maar je partner nog niet. En zeker als je je dan nog zorgen maakt over je vruchtbaarheid!

Wat mij hielp was samen een soort van evaluatiemoment inplannen. Je kan er niet hele dagen over praten (maar op sommige momenten wilde ik wel steeds opnieuw weten hoe lang ik nog moest wachten) en we spraken dan af wanneer we er op terug zouden komen. Ik had voor mezelf dan helder hoe lang ik sowieso nog moest wachten, maar vooral man wist wanneer ik weer terug zou komen op kinderen willen. Dus voordat we het erover hadden, was hij er dan toch al over aan het denken omdat de geplande afspraak er aan kwam zeg maar.

En, maar ik heb makkelijk praten want ik was snel zwanger, toen we eenmaal besloten voor kinderen te gaan was het voor mij zoveel makkelijker dan in de rammelfase. Zwanger willen worden deden we samen vanaf dat moment; rammelen had ik lange tijd alleen gedaan...