Het grote rammelaarstopic deel 57

Haaij sorry ik heb hier niet heel veel gepost maar ik ben een topic doorgeschoven. Hopelijk tot snel

quote:

Op donderdag 3 augustus 2017 17:49 schreef Lingue het volgende:
Zal ik eens voorzichtig hier laten weten dat ik enorm rammel maar dat er voorlopig geen acties ondernomen worden om daar iets aan te veranderen...

Wat spannend Lingue! Ik lees al een tijd mee in heel OUD, dacht je naam al te herkennen uit het "en dan gaat het mis" topic dus heb even terug gezocht. Bijna 3.5 jaar geleden alweer.. Hartverscheurend. Is dat ook de reden dat je voorlopig nog geen acties onderneemt?
Als je daar liever geen antwoord op geeft, of je hebt even geen behoefte om het daar over te hebben, lees dan vooral over mijn post heen

[ Bericht 4% gewijzigd door vlindertje89 op 03-08-2017 18:51:47 ]

quote:

Op donderdag 3 augustus 2017 18:37 schreef vlindertje89 het volgende:

[..]

Wat spannend Lingue! Ik lees al een tijd mee in heel OUD, dacht je naam al te herkennen uit het "en dan gaat het mis" topic dus heb even terug gezocht. Bijna 3.5 jaar geleden alweer.. Hartverscheurend. Is dat ook de reden dat je voorlopig nog geen acties onderneemt?
Als je daar liever geen antwoord op geeft, of je hebt even geen behoefte om het daar over te hebben, lees dan vooral over mijn post heen

Ja klopt, ik schoof de verkeerde kant op Ruim 3 jaar al weer...
Dat zal altijd wel een 'dingetje' blijven.Onzekerheid, durven, toelaten, vertrouwen hebben.

Maar er zijn nog wat andere persoonlijke omstandigheden die eerst weer de rust terug moeten vinden voordat we dat stapje verder gaan nemen.

Gelukkig hebben we het de komende maanden zo enorm druk dat we volgend jaar verder kijken hoe de situatie is.

Lijkt me ontzettend spannend, en heel dapper om dan toch bij je wens stil te staan! Ik hoop dat als op de andere gebieden de rust is wedergekeerd, je ook op dit gebied voldoende vertrouwen hebt om er toch voor te gaan!

Dankjewel Vlindertje89 . Tijd zal t leren... Stapje voor stapje.

Lingue

quote:

Op donderdag 3 augustus 2017 17:49 schreef Lingue het volgende:
Zal ik eens voorzichtig hier laten weten dat ik enorm rammel maar dat er voorlopig geen acties ondernomen worden om daar iets aan te veranderen...

Nm. Heb de verkeerde voor me. Sorry!

Spannend hoor. Eng ook denk ik?

[ Bericht 13% gewijzigd door Roomsnoes op 04-08-2017 09:23:55 ]

Het wordt pas eng als t daadwerkelijk zo is denk ik. Tot die tijd is het zoals het nu ook is. Verdrietig soms om de gedachte, maar wel genietend vh leven in zn algemeenheid.
En genietend van de gedachte dat ik/we er mee bezig kunnen zijn. Dat mn partner mij begrijpt en mij de ruimte geeft. En dat t niet meer alleen een wens van mij is, maar dat ik die wens met iemand heb en kan delen.

quote:

Op donderdag 3 augustus 2017 18:12 schreef Thinkk-Pinkk het volgende:
Haaij sorry ik heb hier niet heel veel gepost maar ik ben een topic doorgeschoven. Hopelijk tot snel

Oh woei Heel veel succes !!!

Klinkt heftig Lingue; hopelijk kun je 'genieten' van het gezamenlijke gerammel. Dat is ook wel een ding waar ik enorm gelukkig van kan worden, het feit dat m'n vriend ook zo graag wil en de liefde die hij daarbij uitstraalt om (hopelijk) papa te (mogen) worden

Hier alvast m'n mam ingelicht dat ik m'n spiraaltje volgende maand er uit wil laten halen. Reageerde er heel neutraal op (maar dat had ik wel verwacht; want ze had al een idee dat het niet lang meer zou duren). Wel fijn om alvast even de ervaring van ma te horen en dat ze mee hoopt dat het allemaal vlot gaat e.d.

quote:

Op vrijdag 4 augustus 2017 10:22 schreef Lingue het volgende:
En genietend van de gedachte dat ik/we er mee bezig kunnen zijn. Dat mn partner mij begrijpt en mij de ruimte geeft. En dat t niet meer alleen een wens van mij is, maar dat ik die wens met iemand heb en kan delen.

Hé, wat fijn! Als ik me goed herinner stond je er destijds alleen voor toch? Wat een heftige tijd heb je achter de rug, mooi dat je nu kan toeleven naar de volgende stap.

quote:

Op vrijdag 4 augustus 2017 10:22 schreef Lingue het volgende:
Het wordt pas eng als t daadwerkelijk zo is denk ik. Tot die tijd is het zoals het nu ook is. Verdrietig soms om de gedachte, maar wel genietend vh leven in zn algemeenheid.
En genietend van de gedachte dat ik/we er mee bezig kunnen zijn. Dat mn partner mij begrijpt en mij de ruimte geeft. En dat t niet meer alleen een wens van mij is, maar dat ik die wens met iemand heb en kan delen.

Hoe fijn dit te lezen

quote:

Op vrijdag 4 augustus 2017 11:29 schreef ViviRAWRS het volgende:

[..]

Hé, wat fijn! Als ik me goed herinner stond je er destijds alleen voor toch? Wat een heftige tijd heb je achter de rug, mooi dat je nu kan toeleven naar de volgende stap.

Ja klopt. Tijdens en erna. Was een erg pittige tijd. Maar heb heel veel geleerd waardoor ik nu veel sterker in mn schoenen sta. Zeker met erbij.

Het er naar toe leven is al fijn. Dat maakt de basis alleen maar steviger.

Dankjewel allemaal .
Fijn om te lezen. Het stukje van R. leeft hier bij mij wat intenser omdat ik hier toen veel mn verdriet kwijt kon.
En dat jullie dat meegekregen hebben en t nog weten

quote:

Op vrijdag 4 augustus 2017 11:35 schreef Lingue het volgende:

[..]

Ja klopt. Tijdens en erna. Was een erg pittige tijd. Maar heb heel veel geleerd waardoor ik nu veel sterker in mn schoenen sta. Zeker met erbij.

Het er naar toe leven is al fijn. Dat maakt de basis alleen maar steviger.

Oh wat fijn om te lezen dit, ik krijg er helemaal tranen van in m'n ogen
Ook hier wordt nog regelmatig aan jullie gedacht

quote:

Op vrijdag 4 augustus 2017 10:22 schreef Lingue het volgende:
En dat t niet meer alleen een wens van mij is, maar dat ik die wens met iemand heb en kan delen.

Wat heerlijk! Goed om je hier weer te zien Lingue

Dankjewel voor de lieve bijzondere reacties. Heel fijn om te lezen.

quote:

Op vrijdag 4 augustus 2017 18:27 schreef Lingue het volgende:
Dankjewel voor de lieve bijzondere reacties. Heel fijn om te lezen.

Het is je gegund

quote:

Op vrijdag 4 augustus 2017 18:27 schreef Lingue het volgende:
Dankjewel voor de lieve bijzondere reacties. Heel fijn om te lezen.

Ik zit er vandaag een beetje doorheen. Vriend heeft gisteren te horen gekregen dat hij is aangenomen bij een baan, eindelijk, contract voor onbepaalde tijd met twee maanden proeftijd. Super fijn natuurlijk, al durf ik het denk ik pas écht te geloven na de proeftijd. Maar dat betekent dan ook dat de laatste praktische harde eis die ik had, is afgevinkt. Alleen vriend is er nog steeds niet klaar voor en weet ook niet wanneer wel.

En dan heb ik een nieuw oppas adresje in de buurt, en zit ik daar met twee hummels van anderhalf, en dan kan ik alleen maar denken: dit wil ik ook!

Maar ja, vriend wil nog niet, en dan doen we het uiteraard nog niet. Maar wanneer wil hij dan wel? En dan ben ik er ook bang voor dat als hij er dan klaar voor is, het lang gaat duren.. ik heb adenomyose, en daardoor extreem pijnlijke menstruaties (en hoelang we het dus op de natuurlijke manier kunnen proberen voordat de pijn teveel wordt is niet zeker) en een verhoogde kans op een verminderde vruchtbaarheid. Dus het is al heel onzeker wanneer we kunnen gaan starten, en als we dan kunnen starten, ook nog heel onzeker hoe lang het gaat duren en of het op de natuurlijke manier gaat lukken en of het überhaupt wel gaat lukken.

Meestal kan ik het wel redelijk handelen, en lukt het me wel om vooral niet al te ver vooruit te willen kijken en de kansen niet te negatief in te schatten, maar soms grijpt het me toch even bij de keel of zo.

En dan vaak vooral net als vriend niet thuis is en ik het ook niet bij hem kwijt kan. Wel fijn om dan hier een plek te hebben om het van me af te schrijven

Vlindertje allereerst gefeliciteerd met de baan van je vriend! Wat een goed nieuws! .

Een nieuwe baan brengt wel weer wat spanning met zich mee in het begin, eerst die proeftijd doorkomen en het is natuurlijk sowieso even wennen, het duurt even voor hij ingewerkt is en lekker op z'n plek zit. Ik kan me daarom best goed inbeelden dat hij nu helemaal niet met kinderen bezig is of bezig wil zijn. Bovendien zijn jullie ook pas verhuisd toch? Best veel verandering zo in korte tijd.

Ik zou hem nog eventjes de tijd geven om zijn draai te vinden. Ik begrijp dat je dit niet wil horen, maar ik denk echt dat over drie maanden dit gesprek met hem veel makkelijker gaat en hij er wellicht sneller voor open staat .

Neemt niet weg dat je absoluut ook je hart bij hem zou moeten luchten wmb, weet hij dat je ook zorgen hebt over je vruchtbaarheid?

quote:

Op zaterdag 19 augustus 2017 10:15 schreef Myrr het volgende:

[..]

Waarom is hij er nog niet klaar voor? En hoe goed is hij op de hoogte van het verminderd vruchtbaar, wat zegt hij als jullie het er over hebben? Lijkt me zwaar hoor. Sterkte ermee en hopelijk draait hij snel om.

Ben hier nooit gestopt met rammelen, maar het laatste schooljaar breekt aan en daarna zou ik in principe gewoon kunnen. Het komt eindelijk 'dichtbij'. Enige probleem is dan nog baan of baby. Nou ben ik zo'n doemdenker die er vanuit gaat dat ze er direct wordt uitgeknikkerd bij een zwangerschap, maar ik ben echt niet van plan een paar jaar te verspillen voor een eventueel vast contract wat een godswonder is om te krijgen tegenwoordig. Dus ik ga toch maar voor de baby, en daarna zie ik wel.

Even een tegengeluid laten horen hoor :
Wij hebben een meisje aangenomen die net zwanger bleek te zijn, kwam ze netjes vertellen voor ze het contract kwam tekenen. Was niet echt handig gezien we de versterking hard nodig hadden maar zij was wel zo snel ingewerkt en zo'n aanwinst voor het team dat ze gewoon een vast contract heeft gekregen nadat ze terug kwam van verlof .

Bovendien telt elke maand werkervaring in je voordeel - dus dat is absoluut geen jaar verspild imho. Met geen werkervaring is het moeilijker dan met een half jaar of een jaar ervaring op je cv. Maar ik weet niet hoe dat in jouw branche is.

Uit nieuwsgierigheid; je hebt het alleen over "ik", is er geen partner in beeld? Want dat maakt het wel lastiger, als je het in je eentje moet doen en evt een tijdje werkloos bent straks?

quote:

Op vrijdag 18 augustus 2017 23:23 schreef vlindertje89 het volgende:
Ik zit er vandaag een beetje doorheen. Vriend heeft gisteren te horen gekregen dat hij is aangenomen bij een baan, eindelijk, contract voor onbepaalde tijd met twee maanden proeftijd. Super fijn natuurlijk, al durf ik het denk ik pas écht te geloven na de proeftijd. Maar dat betekent dan ook dat de laatste praktische harde eis die ik had, is afgevinkt. Alleen vriend is er nog steeds niet klaar voor en weet ook niet wanneer wel.

En dan heb ik een nieuw oppas adresje in de buurt, en zit ik daar met twee hummels van anderhalf, en dan kan ik alleen maar denken: dit wil ik ook!

Maar ja, vriend wil nog niet, en dan doen we het uiteraard nog niet. Maar wanneer wil hij dan wel? En dan ben ik er ook bang voor dat als hij er dan klaar voor is, het lang gaat duren.. ik heb adenomyose, en daardoor extreem pijnlijke menstruaties (en hoelang we het dus op de natuurlijke manier kunnen proberen voordat de pijn teveel wordt is niet zeker) en een verhoogde kans op een verminderde vruchtbaarheid. Dus het is al heel onzeker wanneer we kunnen gaan starten, en als we dan kunnen starten, ook nog heel onzeker hoe lang het gaat duren en of het op de natuurlijke manier gaat lukken en of het überhaupt wel gaat lukken.

Meestal kan ik het wel redelijk handelen, en lukt het me wel om vooral niet al te ver vooruit te willen kijken en de kansen niet te negatief in te schatten, maar soms grijpt het me toch even bij de keel of zo.

En dan vaak vooral net als vriend niet thuis is en ik het ook niet bij hem kwijt kan. Wel fijn om dan hier een plek te hebben om het van me af te schrijven

. Het is ook gewoon rot als je er zelf zo aan toe bent maar je partner nog niet. En zeker als je je dan nog zorgen maakt over je vruchtbaarheid!

Wat mij hielp was samen een soort van evaluatiemoment inplannen. Je kan er niet hele dagen over praten (maar op sommige momenten wilde ik wel steeds opnieuw weten hoe lang ik nog moest wachten) en we spraken dan af wanneer we er op terug zouden komen. Ik had voor mezelf dan helder hoe lang ik sowieso nog moest wachten, maar vooral man wist wanneer ik weer terug zou komen op kinderen willen. Dus voordat we het erover hadden, was hij er dan toch al over aan het denken omdat de geplande afspraak er aan kwam zeg maar.

En, maar ik heb makkelijk praten want ik was snel zwanger, toen we eenmaal besloten voor kinderen te gaan was het voor mij zoveel makkelijker dan in de rammelfase. Zwanger willen worden deden we samen vanaf dat moment; rammelen had ik lange tijd alleen gedaan...

Maar even de laptop erbij gepakt om op iedereen te reageren . Thanks voor jullie lieve reacties!

quote:

Op zaterdag 19 augustus 2017 10:15 schreef Myrr het volgende:

[..]

Waarom is hij er nog niet klaar voor? En hoe goed is hij op de hoogte van het verminderd vruchtbaar, wat zegt hij als jullie het er over hebben? Lijkt me zwaar hoor. Sterkte ermee en hopelijk draait hij snel om.

Hij is er nu nog niet klaar voor 'omdat het nog niet zo voelt'. De verantwoordelijkheid van een baby, de afhankelijkheid van een baby, het verlies van vrijheid. Dat is voor hem een gevoel waarvan hij niet weet wanneer dat anders wordt. Hij weet wel zeker dat hij überhaupt kinderen wil, alleen 'nu nog niet'. Hij weet van de kans op verminderde vruchtbaarheid, en als we het erover hebben zegt hij dat hij wel snapt hoe ik me erbij voel maar dat hij ook niks kan doen aan hoe hij zich nu nog voelt. En dat is natuurlijk ook zo. Maar dat maakt het niet makkelijker helaas .
Thanks

quote:

Op zaterdag 19 augustus 2017 13:24 schreef Feyre het volgende:
Vlindertje allereerst gefeliciteerd met de baan van je vriend! Wat een goed nieuws! .

Een nieuwe baan brengt wel weer wat spanning met zich mee in het begin, eerst die proeftijd doorkomen en het is natuurlijk sowieso even wennen, het duurt even voor hij ingewerkt is en lekker op z'n plek zit. Ik kan me daarom best goed inbeelden dat hij nu helemaal niet met kinderen bezig is of bezig wil zijn. Bovendien zijn jullie ook pas verhuisd toch? Best veel verandering zo in korte tijd.

Ik zou hem nog eventjes de tijd geven om zijn draai te vinden. Ik begrijp dat je dit niet wil horen, maar ik denk echt dat over drie maanden dit gesprek met hem veel makkelijker gaat en hij er wellicht sneller voor open staat .

Neemt niet weg dat je absoluut ook je hart bij hem zou moeten luchten wmb, weet hij dat je ook zorgen hebt over je vruchtbaarheid?

Dank je wel! Ik ben echt enorm blij met de baan, hij was al een jaar aan het zoeken..
Ik snap inderdaad wel dat een nieuwe baan ook wennen is en dergelijke en dat er in zijn hoofd dan minder ruimte is voor iets als kinderen. Ik denk daar dan altijd vrij praktisch in: nee, een kind krijgen als je net twee weken een baan hebt is niet zo fijn, maar ja, dat is dan ook niet de realiteit. De realiteit is dat als ik nu zou stoppen met de pil, en áls ik dan al direct een cyclus zou hebben én zwanger zou worden, dat we over een maand of 9 a 10 een kind krijgen. En dan is hij dus al ruim een half jaar aan het werk. Maar ik besef me ook wel dat dat niet voor iedereen zo werkt.

Het is voor mij denk ik ook dat als we het er eerder over hadden, hij steeds aangaf nog steeds het gevoel te hebben student te zijn (we woonden nog in een studentenflat, hij hockeyde nog in een studenten hockeyteam, werkte niet etcetera) en dat hij dacht dat dat ook erg meespeelde in het nog niet klaar voelen voor kinderen. We zijn nu inmiddels ruim anderhalve maand geleden verhuisd en nu heeft hij ook een baan, maar aan zijn gevoel is dus nog niet zo veel veranderd. Dat valt me tegen, denk ik. Maar opzich snap ik ook wel weer dat het best veel veranderingen in één keer zijn. Nou is hij nog niet daadwerkelijk begonnen bij zijn baan, 15 september pas, dus misschien dat het dan wel wat met zijn gevoel doet.

Wat ook meespeelt is dat ik al bijna een jaar lang het gevoel heb dat los van de eventuele praktische zaken, het van mij wel nu mocht gebeuren. En dat alle praktische stappen die toen nog meespeelden inmiddels genomen zijn. Behalve dus zijn gevoel. Maar ik hoop inderdaad wel dat over een maand of drie, als hij echt gewend is aan het nieuwe huis en zijn nieuwe baan, zijn gevoel wel al wat is veranderd.

Heb het er vandaag ook met 'm over gehad en hij weet dus ook van mn zorgen over vruchtbaarheid, en de medische zaken die daarbij meespelen, maar dat verandert zijn gevoel natuurlijk niet. En dat begrijp ik ook wel weer. We kunnen natuurlijk niet 'alvast' gaan beginnen omdat het misschien wel lang gaat duren, want wie weet duurt het helemaal niet lang en ben ik wel ineens vlot zwanger terwijl hij er dan nog niet aan toe is.

quote:

Op zaterdag 19 augustus 2017 14:29 schreef silliegirl het volgende:

[..]

. Het is ook gewoon rot als je er zelf zo aan toe bent maar je partner nog niet. En zeker als je je dan nog zorgen maakt over je vruchtbaarheid!

Wat mij hielp was samen een soort van evaluatiemoment inplannen. Je kan er niet hele dagen over praten (maar op sommige momenten wilde ik wel steeds opnieuw weten hoe lang ik nog moest wachten) en we spraken dan af wanneer we er op terug zouden komen. Ik had voor mezelf dan helder hoe lang ik sowieso nog moest wachten, maar vooral man wist wanneer ik weer terug zou komen op kinderen willen. Dus voordat we het erover hadden, was hij er dan toch al over aan het denken omdat de geplande afspraak er aan kwam zeg maar.

En, maar ik heb makkelijk praten want ik was snel zwanger, toen we eenmaal besloten voor kinderen te gaan was het voor mij zoveel makkelijker dan in de rammelfase. Zwanger willen worden deden we samen vanaf dat moment; rammelen had ik lange tijd alleen gedaan...

Thanks! Dat is inderdaad wel een goede tip, we hebben nu afgesproken er begin november nog eens over te praten om te kijken hoe het er dan voor staat.
Wat verwoord je dat mooi, zwanger worden deden we samen en rammelen had je lange tijd alleen gedaan.. Ik kan me heel goed voorstellen dat dat voor mij ook zo zal voelen. Het is, ondanks dat hij me wel begrijpt, toch best wel eenzaam. Want hij begrijpt wel dat het voor mij moeilijk is, maar in het gevoel van rammelen ben ik toch alleen.

Hoe is het bij jou nu sillie? Jij rammelde voor een tweede maar je man niet, toch?

En @ Tink: het komt nu al dichtbij he! Ik duim nog steeds ontzettend voor je op groen licht

[ Bericht 0% gewijzigd door vlindertje89 op 20-08-2017 18:32:34 ]

quote:

Op zondag 20 augustus 2017 18:14 schreef vlindertje89 het volgende:
[...]

Hoe is het bij jou nu sillie? Jij rammelde voor een tweede maar je man niet, toch?

Wisselend. Ik wil rationeel gezien ook nog niet voor een tweede. Ik begin in januari met een opleiding en daar wil ik niet al zwanger mee starten. Daarnaast werkt mijn gezondheid op het moment écht niet mee. Op sommige dagen krijg ik het amper voor elkaar om fatsoenlijk voor W. te zorgen zelf. Laat staan als ik ook nog zwanger zou zijn...

Maar dan emotineel, tsja, dan rammel ik de pan uit. Man ook wel, als in; hij wil graag een tweede, maar hij vindt het prima dat dat nog even duurt. Hij snapt daardoor mijn emotionele "maar ik wil nu al voor een tweede" buien niet zo goed.

quote:

Op zondag 20 augustus 2017 19:02 schreef silliegirl het volgende:

[..]

Wisselend. Ik wil rationeel gezien ook nog niet voor een tweede. Ik begin in januari met een opleiding en daar wil ik niet al zwanger mee starten. Daarnaast werkt mijn gezondheid op het moment écht niet mee. Op sommige dagen krijg ik het amper voor elkaar om fatsoenlijk voor W. te zorgen zelf. Laat staan als ik ook nog zwanger zou zijn...

Maar dan emotineel, tsja, dan rammel ik de pan uit. Man ook wel, als in; hij wil graag een tweede, maar hij vindt het prima dat dat nog even duurt. Hij snapt daardoor mijn emotionele "maar ik wil nu al voor een tweede" buien niet zo goed.

Lastig, als dat emotionele en rationele niet met elkaar op één lijn ligt.
En wat vervelend van je gezondheid! Herinner ik me goed dat je zware astma hebt? Daar veel last van? (Als je dit liever niet openbaar op forum hebt, let me know, dan haal ik het weg). En wel zicht op betere controle erop met medicatie oid of is dit gewoon hoe het met de medicatie al is?

quote:

Op woensdag 23 augustus 2017 13:28 schreef vlindertje89 het volgende:

[..]

Lastig, als dat emotionele en rationele niet met elkaar op één lijn ligt.
En wat vervelend van je gezondheid! Herinner ik me goed dat je zware astma hebt? Daar veel last van? (Als je dit liever niet openbaar op forum hebt, let me know, dan haal ik het weg). En wel zicht op betere controle erop met medicatie oid of is dit gewoon hoe het met de medicatie al is?

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

En dan loop ik ook nog met een chronische blaasontsteking dus feest!

Jeetje Sillie, wat rot! Dat is bij elkaar best wel veel, inderdaad. Hopelijk komt het omslagpunt snel en gaat je blaasontsteking ook weg!

Tink, spannend inderdaad. Veel afleiding gewenst en natuurlijk hoop ik op goed nieuws donderdag voor je! En wat shit van de sollicitatie van je man, na zo'n belofte verwacht je toch niet dat er ineens een andere kandidaat is. Is hij al lang op zoek?

M'n vriend is vanaf vanmorgen 2 weken op vakantie, dus zit voorlopig in m'n eentje. Gelukkig wel wat dingen gepland, want ik vind t maar saai zo. Nu al haha. En maar lekker lange dagen maken op werk denk ik, kan ik wat uren sparen om als ie terug is nog een dagje vrij te nemen voordat hij half september ook aan z'n baan gaat beginnen.

quote:

Op donderdag 24 augustus 2017 08:38 schreef Tink89 het volgende:
Ik mag morgen bloedprikken en dan krijgen we donderdag de uitslag. Doodnerveus word ik ervan, maar ik heb veel afleiding dit weekend, dus komt vast wel goed.

Succes morgen Tink! Ik denk aan je!

Succes Tink!

Kan ik me voorstellen! Hoe laat mag je?

Tink succes vandaag

Succes vandaag Tink!

Succes!

quote:

Op donderdag 31 augustus 2017 14:35 schreef Tink89 het volgende:
Geen goed nieuws. Details komen nog wel, nu eerst even bijkomen.

Wat klote Tink..!

Och Tink, ik lurk hier, maar wil je even veel sterkte wensen. Dat was niet wat je wilde horen

Ach Tink wat een onmogelijk stom nieuws zeg ik had zo voor je gehoopt dat je nu gewoon echt aan de slag mocht met je kinderwens.
Sterkte de komende wachtperiode weer.

Wat jammer Tink! Het is ook gewoon een rotsituatie als zowel de ziekte als de behandeling gevaarlijk is voor moeder en kind.

He bah, Tink. Ik volg je situatie ook al een tijdje en heb meegeduimd voor goed nieuws. Wat een shitzooi zeg.