quote:
Op vrijdag 26 mei 2017 01:05 schreef TheThirdMark het volgende:[..]
Niet alleen dat pensioenfonds. Tevens de pensioenfondsen die aan de aandelen verbonden zijn. Met groot-aandelenschap neem je een hoop van die gelden over. De aandelen, die gekocht zijn met de pensioengelden, zijn namelijk verplicht te stemmen zoals de groot-aandelenhouder doet (die heeft immers 50.1% of meer in handen).
En waarom kunnen ze ongestraft pensioenfondsen en 401k regelingen roven (of zoals Enron werknemers verplichten dat non-preferente aandelen van het eigen bedrijf worden gekocht = hogere bonus).
Omdat de lobbyisten en geldschieters de wetgever omkopen. Chomsky noemt dat terecht de cirkel van invloed > verdienmodellen > meer invloed > verdienmodellen
quote:
Nieuwe verdienmodellen
De uitdaging is niet een gat in de markt te vinden. De kunst is dat gat eigenhandig te creëren. Met de staat als breekijzer
De relatie werkt twee kanten op. Want de rijke financiers hebben net zo goed een sterke machthebber nodig. Niet alleen om hun commerciële belangen te beschermen, maar ook om nieuwe verdienmodellen te creeren: van het financieren van staatsschulden tot de oprichting van de handel in emissierechten. Dat is waar het bij zakenbankieren om draait. De uitdaging is niet een gat in de markt te vinden. De kunst is dat gat eigenhandig te creëren. Met de staat als breekijzer.
Als geen ander heeft Goldman Sachs zich deze manier van werken de afgelopen honderd jaar eigen gemaakt. Zo ver gaat haar knusse relatie met de Amerikaanse overheid terug. Een van de vroegste topmannen van de investeringsbank, Henry Goldman, was nauw betrokken bij de oprichting van de Federal Reserve, een eeuw geleden. De politieke invloed van Goldman Sachs bereikte zijn hoogtepunt vanaf de jaren negentig. Oud-bestuurslid Robert Rubin zorgde er in de regering Clinton voor dat de Glass-Steagall-wet werd teruggedraaid. Die maatregel gaf in de daaropvolgende jaren ruim baan aan de banken. Rubin kreeg een lawine aan kritiek over zich heen toen hij bij zijn afscheid van Goldman Sachs honderden klanten een afscheidsbriefje had geschreven. Daarin zei hij ernaar uit te zien om 'samen te werken vanuit mijn nieuwe functie'.
Goldman Sachs heeft met volle teugen geprofiteerd van de mede door oud-medewerker Rubin geschapen vrijheid. In de aanloop naar de crisis van 2008 verdiende de bank grif aan de verkoop van herverpakte rommelhypotheken aan klanten, waaronder ABN Amro. Wat zij niet wisten, was dat Goldman Sachs op hetzelfde moment speculeerde op een huizencrisis. Het is kenmerkend voor het verdienmodel van de firma. Met één transactie weet zij twee keer geld te verdienen. In dit geval eerst door een hypotheekbubbel op te blazen en daarna nog eens door het uiteenspatten ervan. De CFO van Goldman noemde dit in 2007 in een e-mail 'the big short'. Alleen al op één dag verdiende de firma er 373 miljoen dollar aan.
Als een van de weinige banken doorstond Goldman Sachs de crisis zonder kleerscheuren. Voor velen was dat een bevestiging van haar superioriteit. Maar ook hier vormen politieke connecties een belangrijkere verklaring. De minister van Financiën, Hank Paulson, was daarvoor CEO van Goldman Sachs. Zijn gedrag tijdens de crisis is op zijn minst opmerkelijk te noemen. Eerst liet hij Lehman Brothers failliet gaan. Toen vlak daarop ook verzekeraar AIG dreigde om te vallen, stond hij wel paraat.
https://mobile.twitter.co(...)s/815109739558432768