Ik ben een vrouw, één van haar beste vriendinnen, haar moeder vind dat ze te weinig eet maar weet denk ik niet dat dat op school ook zo is. Haar vriend is een goede vriend van mij maar ze zitten heel erg in het begin van hun relatie dus ook hij weet niet wat hij eraan moet doen. Ik weet dat ik haar niet echt kan helpen met het probleem zelf maar ik kan misschien wel iets doen om te zorgen dat ze hulp krijgt, alleen ik heb geen idee hoe ik het aan moet pakken.quote:Op dinsdag 23 mei 2017 20:34 schreef maffehenkie het volgende:
Haar moeder en vriend weten er beiden van. Wie ben jij verder in relatie tot haar? Ben je man of vrouw? Is naar natuurlijk, maar jij bent niet degene hier iets mee kan verder vrees ik.
Ik zou hooguit haar duidelijk maken dat als zij erover wil praten, jij bereid bent te luisteren en ook haar niet zult veroordelen of buiten haar om dingen gaat doen die zij misschien niet wil, schep en houd ook die vertrouwensband aan.quote:Op dinsdag 23 mei 2017 20:30 schreef sfwefks het volgende:
Of moet ik proberen te zorgen dat ze erover praat met me?
Zo is het .quote:Op woensdag 24 mei 2017 13:52 schreef ChildoftheStars het volgende:
Zelf heb ik in die situatie gezeten, maar dan aan de kant van degene met anorexia.
Toen ik nog jong/puber was, was het heel frustrerend omdat iedereen zich ermee bemoeide. Goed bedoelt en achteraf ben ik er blij mee, maar ik kreeg amper de kans om mijn aandacht ook maar een beetje te verleggen (als je vol schaamte een boterham wegkauwd en iedereen zegt hoe goed je bezig bent, werkte niet voor mij).
Waarschijnlijk is het prettig om te laten merken dat je er voor haar wilt zijn (als je dat wilt tenminste) en laat het daarna rusten. Het is aan haar om hulp te accepteren en te zoeken. Daarin kun jij hooguit ondersteunend zijn. Genezen zonder eigen motivatie gaat sowieso niet lukken en het is een lang proces (volgens mijn psych duurt het gemiddeld zeven jaar en ik denk dat het bij mij nog wel wat langer gaat duren).
Probeer gewoon de leuke dingen met haar te doen die jullie altijd deden/doen. Zin hebben in de wereld en het leven is het beste medicijn.
En kijk eens op de website Proud2Bme voor meer informatie.
Je mag altijd DM'en of PM'en.
Heel veel sterkte met de situatie
Als vriend(in) kan je geen hulpverlener zijn, wel een steun.quote:Op woensdag 24 mei 2017 17:45 schreef vera166 het volgende:
[..]
Zo is het .
Dan nog zou ik het zoals boven beschreven aan een ander overlaten als je je er toch mee wilt bemoeien . En dat is vaak wat mensen willen bij mensen met eetstoornissen. Goed bedoeld of niet.
Hoezo denk je dat diegene nooit meer normaal met eten om kan gaan?quote:Op woensdag 24 mei 2017 22:38 schreef Spanky78 het volgende:
Als iemand die van dichtbij heeft gezien hoe dit gaat kan ik alleen maar adviseren toch met die moeder te gaan praten. Misschien wordt je vriendin boos, maar het klinkt of ze nog niet extreem ver heen is.
Ik ken iemand die dat wel was en die leeft nog wel, maar ze zal nooit meer normaal met eten kunnen omgaan. Haar zelfbeeld, lichaam en hersenen hebben een enorme klap gehad met blijvende schade.
Een meisje op schoolleeftijd kan niet helemaal overzien hoe ernstig het kan zijn. Zeker niet als ze zelf die stoornis heeft.
Je kunt uiteraard proberen eerst met dat meisje samen de moeder te gaan spreken hierover. Ik zou dat voorstellen. Maar je kunt ook aangeven dat als ze dat niet samen met je doet kun je aangeven dat je anders zelf met haar ouders gaat praten.
Anorexia is dermate serieus dat je daar niet mee moet fucken.
Omdat ze me dat heeft verteld. Ze is al jaren genezen verklaard. Maar haar hersenen etc hebben wel een tik gehad door de ondervoeding.quote:Op donderdag 25 mei 2017 14:49 schreef velden het volgende:
[..]
Hoezo denk je dat diegene nooit meer normaal met eten om kan gaan?
en wat is de blijvende schade aan lichaam en hersenen?
Er zijn ook best wat mensen die genezen.
Werken haar hersenen niet zoals ze moeten?quote:Op donderdag 25 mei 2017 22:35 schreef Spanky78 het volgende:
[..]
Omdat ze me dat heeft verteld. Ze is al jaren genezen verklaard. Maar haar hersenen etc hebben wel een tik gehad door de ondervoeding.
Het is als met alcoholisme... Je kunt wel kaarten clean zijn, maar terugvallen is zo gebeurd. Voor niet iedereen zal het hetzelfde zijn, maar het feit dat mensen zichzelf letterlijk dood hongeren zegt toch wel iets over de ernst.
Ondervoeding kan serieuze, blijvende lichamelijke schade opleveren. Van geheugenstoornissen tot botontkalking, van leverschade tot nierschade en ga zo maar door.quote:Op donderdag 25 mei 2017 14:49 schreef velden het volgende:
[..]
Hoezo denk je dat diegene nooit meer normaal met eten om kan gaan?
en wat is de blijvende schade aan lichaam en hersenen?
Er zijn ook best wat mensen die genezen.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |