R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Zo, ik ben weer terug in huis. Ik heb erover gesproken met mensen in mijn omgeving (partner vrienden, schoonouders) en het is en blijft een ingewikkelde kwestie.
Deels vindt iedereen dat ik het contact moet verbreken, omdat het mij schaadt. Zeker de mensen die me na het contact met mijn familie meemaken, willen dat ik breek. Mijn partner, die mijn familie ook kent, vindt het helemaal een goed idee.
Alleen dan komt de maar: Iedereen vindt ook dat ik mijn moeder in de gaten moet houden of ze geen rare dingen doet. De eetstoornis heb ik niet van een vreemde en mijn moeder is momenteel weer eens brood- en broodmager. Daarnaast is een belangrijk familielid terminaal ziek en daardoor is ze nog suïcidaler dan anders. Ik weet dat ze medicatie opspaart en ze bespreekt regelmatig plannen met mij (wat ik moet doen als ze zichzelf van kant heeft gemaakt en wat haar de meest effectieve manier van zelfmoord plegen lijkt). Hierin fungeer ik als een soort uitlaatklep.
De tweede maar is dat mijn broer, die zijn fikken bij mij niet thuis kon houden, twee kleine dochtertjes heeft. Ik beschuldig hem van niks en verwacht ook niet dat hij wat met ze doet, alleen iemand moet ze in de gaten houden. Mijn schoonzus en broer zijn beiden psychiatrisch ziek (en geen beetje ook), en dat heeft behoorlijk inpakt op hoe ze met hun kinderen omgaan (ik word er naar van) Eigenlijk is de taak bij mij in de schoenen geschoven.
De meesten willen wel dat ik contact verbreek, alleen vinden wel dat ik die taken moet blijven vervullen. Alleen samen gaat dat natuurlijk niet.
Dus de volgende stap: morgen bel ik eerst naar de huisartsenpraktijk van mijn moeder om te kijken of ik haar HA kan spreken. Tevens maak ik een afspraak met mijn eigen HA om deze kwestie te bespreken. Dinsdag zie ik mijn psych weer en dan bespreek ik dit ook.
Ik heb besloten dat het of het één of het ander is: Of ik verbreek het contact en laat mijn verantwoordelijkheden los, of ik verminder het contact waarbij ik verantwoordelijk blijf voor deze taken. Als ik heel eerlijk ben neig ik naar de egocentrische keuze en laat ik hen los. Alleen ik wil dan wel de zorg goed geregeld hebben. Om heel eerlijk te zijn weet ik het niet meer. Ik weet alleen dat ik de afgelopen nachten er niet van heb geslapen en ontiegelijk veel heb gehuild. Deze schoenen zijn te groot voor mij
Deels vindt iedereen dat ik het contact moet verbreken, omdat het mij schaadt. Zeker de mensen die me na het contact met mijn familie meemaken, willen dat ik breek. Mijn partner, die mijn familie ook kent, vindt het helemaal een goed idee.
Alleen dan komt de maar: Iedereen vindt ook dat ik mijn moeder in de gaten moet houden of ze geen rare dingen doet. De eetstoornis heb ik niet van een vreemde en mijn moeder is momenteel weer eens brood- en broodmager. Daarnaast is een belangrijk familielid terminaal ziek en daardoor is ze nog suïcidaler dan anders. Ik weet dat ze medicatie opspaart en ze bespreekt regelmatig plannen met mij (wat ik moet doen als ze zichzelf van kant heeft gemaakt en wat haar de meest effectieve manier van zelfmoord plegen lijkt). Hierin fungeer ik als een soort uitlaatklep.
De tweede maar is dat mijn broer, die zijn fikken bij mij niet thuis kon houden, twee kleine dochtertjes heeft. Ik beschuldig hem van niks en verwacht ook niet dat hij wat met ze doet, alleen iemand moet ze in de gaten houden. Mijn schoonzus en broer zijn beiden psychiatrisch ziek (en geen beetje ook), en dat heeft behoorlijk inpakt op hoe ze met hun kinderen omgaan (ik word er naar van) Eigenlijk is de taak bij mij in de schoenen geschoven.
De meesten willen wel dat ik contact verbreek, alleen vinden wel dat ik die taken moet blijven vervullen. Alleen samen gaat dat natuurlijk niet.
Dus de volgende stap: morgen bel ik eerst naar de huisartsenpraktijk van mijn moeder om te kijken of ik haar HA kan spreken. Tevens maak ik een afspraak met mijn eigen HA om deze kwestie te bespreken. Dinsdag zie ik mijn psych weer en dan bespreek ik dit ook.
Ik heb besloten dat het of het één of het ander is: Of ik verbreek het contact en laat mijn verantwoordelijkheden los, of ik verminder het contact waarbij ik verantwoordelijk blijf voor deze taken. Als ik heel eerlijk ben neig ik naar de egocentrische keuze en laat ik hen los. Alleen ik wil dan wel de zorg goed geregeld hebben. Om heel eerlijk te zijn weet ik het niet meer. Ik weet alleen dat ik de afgelopen nachten er niet van heb geslapen en ontiegelijk veel heb gehuild. Deze schoenen zijn te groot voor mij
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
GODVER!!!quote:Ik weet dat ze medicatie opspaart en ze bespreekt regelmatig plannen met mij (wat ik moet doen als ze zichzelf van kant heeft gemaakt en wat haar de meest effectieve manier van zelfmoord plegen lijkt). Hierin fungeer ik als een soort uitlaatklep.
Dit méén je niet!!!!
Dat is JOUW taak helemaal niet!!!!!!!!
Daar zijn hulpverleners voor!!!
Hier ga je aan kapot!!!
Jouw moeder snapt dit niet; jij daardoor ook niet maar DIT IS GEEN TAAK VOOR een siwieso zwaar beschadigde DOCHTER.
Ik sta hier perplex. Dit is te idioot voor woorden!!!!
Ik vind het eerlijk gezegd moeilijk te geloven dat je schoonfamilie en vriend, die oprecht het beste met je voor lijken te hebben, vinden dat jij als een soort prullenbak moet blijven dienen voor alle shit die je familie over je uitstort.
Gezien jouw verleden en je wanen: zou het kunnen dat je hen niet alles hebt verteld? Of dat hetgeen je hier post niet helemaal is zoals jullie het hebben besproken?
Je vindt het heel moeilijk je familie los te laten, ruis in de vertaling kan een vorm van zelfbescherming zijn.
Laat je je vriend dit topic wel eens lezen?
Als ik jouw vriendin was en dit verhaal las zou ik je NOOIT met die verantwoording laten zitten. Daar ga je aan kapot.
Gezien jouw verleden en je wanen: zou het kunnen dat je hen niet alles hebt verteld? Of dat hetgeen je hier post niet helemaal is zoals jullie het hebben besproken?
Je vindt het heel moeilijk je familie los te laten, ruis in de vertaling kan een vorm van zelfbescherming zijn.
Laat je je vriend dit topic wel eens lezen?
Als ik jouw vriendin was en dit verhaal las zou ik je NOOIT met die verantwoording laten zitten. Daar ga je aan kapot.
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Want dit is belachelijk en onrealistisch. Goed dat je zelf ziet dat dat niet samen gaat.quote:De meesten willen wel dat ik contact verbreek, alleen vinden wel dat ik die taken moet blijven vervullen. Alleen samen gaat dat natuurlijk niet.
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
1x vragen aan een psycholoog of andere ervaren hulpverlener en die zal bevestigen dat dit idd knettergek is.quote:Op zondag 14 mei 2017 21:32 schreef Cat-astrophe het volgende:
[..]
Want dit is belachelijk en onrealistisch.
Begrenzing van verantwoordelijkheid en schuld..
Denk dat de helft van de burnout klachten zitten bij mensen die denken dat ze die verantwoordelijkheid moeten nemen.
Hell To The Liars
De extremiteiten heb ik niet verteld. Ze weten dat het contact nu moeizaam verloopt en dat ik een slechte jeugd heb gehad, alleen houdt hun kennis op bij een depressie. Ik wil niet dat zij zich zorgen om mij gaan maken. Mijn vriend weet meer en heeft een gruwelijke hekel aan mijn moeder en wil dat ik breek. De mensen met een wat gebagatelliseerde versie vinden dat de zorg er wel bij kan.quote:
Ik vind het eerlijk gezegd moeilijk te geloven dat je schoonfamilie en vriend, die oprecht het beste met je voor lijken te hebben, vinden dat jij als een soort prullenbak moet blijven dienen voor alle shit die je familie over je uitstort.
Gezien jouw verleden en je wanen: zou het kunnen dat je hen niet alles hebt verteld? Of dat hetgeen je hier post niet helemaal is zoals jullie het hebben besproken?
Je vindt het heel moeilijk je familie los te laten, ruis in de vertaling kan een vorm van zelfbescherming zijn.
Laat je je vriend dit topic wel eens lezen?
Als ik jouw vriendin was en dit verhaal las zou ik je NOOIT met die verantwoording laten zitten. Daar ga je aan kapot.
Ik denk als ik zou vertellen hoever dit ging, dat ze dan wel zouden vinden dat ik het helemaal los moest laten, om heel eerlijk te zijn.
Edit: De meesten denken dat mijn moeder alleen soms rot opmerkingen maakt en that's it
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Het is een heel lastig iets, waarmee ze me goed onder de duim houdt. Elke keer wanneer ik iets doe wat haar niet aanstaat komt ze daarmee aanzetten. Alleen gezien ze gedetailleerde plannen heeft, durf ik het ook niet met een korrel zout te nemenquote:
[..]
GODVER!!!
Dit méén je niet!!!!
Dat is JOUW taak helemaal niet!!!!!!!!
Daar zijn hulpverleners voor!!!
Hier ga je aan kapot!!!
Jouw moeder snapt dit niet; jij daardoor ook niet maar DIT IS GEEN TAAK VOOR een siwieso zwaar beschadigde DOCHTER.
Ik sta hier perplex. Dit is te idioot voor woorden!!!!
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Eens met Boca_Raton en Cat-astrophe.
Je bent toch een mens? je bent niet hun kliko!
Jouw invloed heeft tot nu toe niks goeds opgeleverd en je bent niet hun babysitter.
Ik snap dat je je zorgen maakt, maar omgekeerd doen zij dat niet en ontnemen ze je jouw toekomst alleen maar om het zichzelf wat comfortabeler te maken (je bent niet hun kliko).
Je verdient beter dan hun uitlaatklep te zijn.quote:Op zondag 14 mei 2017 20:34 schreef ChildoftheStars het volgende:
Zo, ik ben weer terug in huis. Ik heb erover gesproken met mensen in mijn omgeving (partner vrienden, schoonouders) en het is en blijft een ingewikkelde kwestie.
Deels vindt iedereen dat ik het contact moet verbreken, omdat het mij schaadt. Zeker de mensen die me na het contact met mijn familie meemaken, willen dat ik breek. Mijn partner, die mijn familie ook kent, vindt het helemaal een goed idee.
Alleen dan komt de maar: Iedereen vindt ook dat ik mijn moeder in de gaten moet houden of ze geen rare dingen doet. De eetstoornis heb ik niet van een vreemde en mijn moeder is momenteel weer eens brood- en broodmager. Daarnaast is een belangrijk familielid terminaal ziek en daardoor is ze nog suïcidaler dan anders. Ik weet dat ze medicatie opspaart en ze bespreekt regelmatig plannen met mij (wat ik moet doen als ze zichzelf van kant heeft gemaakt en wat haar de meest effectieve manier van zelfmoord plegen lijkt). Hierin fungeer ik als een soort uitlaatklep.
Je bent toch een mens? je bent niet hun kliko!
Schuif die taak weer anders heen.quote:De tweede maar is dat mijn broer, die zijn fikken bij mij niet thuis kon houden, twee kleine dochtertjes heeft. Ik beschuldig hem van niks en verwacht ook niet dat hij wat met ze doet, alleen iemand moet ze in de gaten houden. Mijn schoonzus en broer zijn beiden psychiatrisch ziek (en geen beetje ook), en dat heeft behoorlijk inpakt op hoe ze met hun kinderen omgaan (ik word er naar van) Eigenlijk is de taak bij mij in de schoenen geschoven.
Jouw invloed heeft tot nu toe niks goeds opgeleverd en je bent niet hun babysitter.
Ik snap dat je je zorgen maakt, maar omgekeerd doen zij dat niet en ontnemen ze je jouw toekomst alleen maar om het zichzelf wat comfortabeler te maken (je bent niet hun kliko).
Ik zou zeggen, dikke doei aan zequote:De meesten willen wel dat ik contact verbreek, alleen vinden wel dat ik die taken moet blijven vervullen. Alleen samen gaat dat natuurlijk niet.
Dus de volgende stap: morgen bel ik eerst naar de huisartsenpraktijk van mijn moeder om te kijken of ik haar HA kan spreken. Tevens maak ik een afspraak met mijn eigen HA om deze kwestie te bespreken. Dinsdag zie ik mijn psych weer en dan bespreek ik dit ook.
Ik heb besloten dat het of het één of het ander is: Of ik verbreek het contact en laat mijn verantwoordelijkheden los, of ik verminder het contact waarbij ik verantwoordelijk blijf voor deze taken. Als ik heel eerlijk ben neig ik naar de egocentrische keuze en laat ik hen los. Alleen ik wil dan wel de zorg goed geregeld hebben. Om heel eerlijk te zijn weet ik het niet meer. Ik weet alleen dat ik de afgelopen nachten er niet van heb geslapen en ontiegelijk veel heb gehuild. Deze schoenen zijn te groot voor mij
Het is eigenlijk heel simpel.quote:
Je bent gewoon hun kliko en ze verwarren je opdat je hun kliko blijft.
Ze maken misbruik van jouw goedheid zodat zij in hun comfortzone kunnen blijven.
Laat ze, je hebt ze al genoeg geholpen.
Weet je wat ik mis in je berichtjes? Een bepaald soort woede. Dat je beseft dat je klem zit, dat je gemanipuleerd wordt en dat je bijna niet kunt ontsnappen. Ik mis frustratie.
Dus eigenlijk kunnen ze je geen goed advies geven, omdat het voor jou (nu nog) te moeilijk is het volledige verhaal te vertellen. Gebruik hun (beperkte) visie alsjeblieft niet als leidraad.quote:
[..]
De extremiteiten heb ik niet verteld. Ze weten dat het contact nu moeizaam verloopt en dat ik een slechte jeugd heb gehad, alleen houdt hun kennis op bij een depressie. Ik wil niet dat zij zich zorgen om mij gaan maken. Mijn vriend weet meer en heeft een gruwelijke hekel aan mijn moeder en wil dat ik breek. De mensen met een wat gebagatelliseerde versie vinden dat de zorg er wel bij kan.
Ik denk als ik zou vertellen hoever dit ging, dat ze dan wel zouden vinden dat ik het helemaal los moest laten, om heel eerlijk te zijn.
Edit: De meesten denken dat mijn moeder alleen soms rot opmerkingen maakt en that's it
Volgens mij weet je prima wat het beste is, maar hik je ontzettend aan tegen het zetten van die stap en creër je daardoor onbewust situaties waarin mensen goedbedoeld meedenken maar, doordat jij ze niet in vetrouwen wil/durft te nemen, slechte adviezen geven.
Waarom vind je het zo moeilijk als mensen zich zorgen om je maken? Jij mag er gewoon zijn hoor!
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Het is jouw verantwoordelijkheid niet. Echt niet.quote:
[..]
Het is een heel lastig iets, waarmee ze me goed onder de duim houdt. Elke keer wanneer ik iets doe wat haar niet aanstaat komt ze daarmee aanzetten. Alleen gezien ze gedetailleerde plannen heeft, durf ik het ook niet met een korrel zout te nemen
Leg het bij een (jouw) hulpverlener neer en laat hun de verantwoordelijkheid overnemen.
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Dat uit zich in o.a. eetprobleem.quote:
Weet je wat ik mis in je berichtjes? Een bepaald soort woede. Dat je beseft dat je klem zit, dat je gemanipuleerd wordt en dat je bijna niet kunt ontsnappen. Ik mis frustratie.
Helemaal vergeten om op je plannen te reageren. Goed dat je naar beide HA's gaat 
Gezien hetgeen je hier post: hoe ga je ervoor zorgen dat je daar open en bloedeerlijk bent over wat zij je emotioneel allemaal aandoet? Want als je met de gebagatelliseerde versie op de stoep staat denk ik dat je weinig gehoor krijgt. ...
Gezien hetgeen je hier post: hoe ga je ervoor zorgen dat je daar open en bloedeerlijk bent over wat zij je emotioneel allemaal aandoet? Want als je met de gebagatelliseerde versie op de stoep staat denk ik dat je weinig gehoor krijgt. ...
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Ik kan me voorstellen dat haar moeder totaal niet openstaat voor het leed van Child.
Dan kun je lullen als brugman en redeneren tot je een ons weegt. Hoe gelijk je ook hebt, zulke mensen gaan je nooit gelijk geven.
Dan kun je lullen als brugman en redeneren tot je een ons weegt. Hoe gelijk je ook hebt, zulke mensen gaan je nooit gelijk geven.
Dat is inderdaad wat ik nu aan het regelen ben, want dit houd ik simpelweg niet vol. Ik heb nog een heel leven voor me en wil het eigenlijk eindelijk eens invullen zoals ik het wil. Ik ben erg goed in deurmat spelenquote:Op zondag 14 mei 2017 21:40 schreef magnetronkoffie het volgende:
Eens met Boca_Raton en Cat-astrophe.
[..]
Je verdient beter dan hun uitlaatklep te zijn.
Je bent toch een mens? je bent niet hun kliko!
[..]
Schuif die taak weer anders heen.
Jouw invloed heeft tot nu toe niks goeds opgeleverd en je bent niet hun babysitter.
Ik snap dat je je zorgen maakt, maar omgekeerd doen zij dat niet en ontnemen ze je jouw toekomst alleen maar om het zichzelf wat comfortabeler te maken (je bent niet hun kliko).
[..]
Ik zou zeggen, dikke doei aan ze
en dat moet ik afleren.Dank je wel
Omdat ik meer bang dan boos ben? En wat Magnetronkoffie terecht zegt, het uit zich behoorlijk in de eetstoornis (al krijg ik dat steeds beter onder controle). Echt boos zijn kan ik niet, want zij hebben het ook moeilijk. Soms kan ik mijn familie echt hartgrondig hatenquote:
Weet je wat ik mis in je berichtjes? Een bepaald soort woede. Dat je beseft dat je klem zit, dat je gemanipuleerd wordt en dat je bijna niet kunt ontsnappen. Ik mis frustratie.
, maar meestal ben ik erg bang en verdrietig.Hier heb je helemaal gelijk in. Voordat ik naar de HA maak ik een lijst met punten, zodat ik niet bagatelliseer. Ook wil mijn partner met me mee, dus dan zorg ik voor een beter beeld. En mensen wil ik wel in vertrouwen nemen, maar dat durf ik niet zo goed.quote:
[..]
Dus eigenlijk kunnen ze je geen goed advies geven, omdat het voor jou (nu nog) te moeilijk is het volledige verhaal te vertellen. Gebruik hun (beperkte) visie alsjeblieft niet als leidraad.
Volgens mij weet je prima wat het beste is, maar hik je ontzettend aan tegen het zetten van die stap en creër je daardoor onbewust situaties waarin mensen goedbedoeld meedenken maar, doordat jij ze niet in vetrouwen wil/durft te nemen, slechte adviezen geven.
Waarom vind je het zo moeilijk als mensen zich zorgen om je maken? Jij mag er gewoon zijn hoor!
Mensen maken zich al zo vaak zorgen om me. Ondanks dat ik anderen er niet in betrek, ben ik zelf psychisch niet helemaal in orde. Nu gaat alles eindelijk goed en ik wil gewoon dat dat gezien word. Daarnaast kost zorgen maken negatieve energie. Dat gun ik mensen niet, ik wil leuk zijn om mee om te gaan. Eigenlijk dezelfde reden waarom bagatelliseren een gewoonte is geworden.
(daarnaast heb ik wel afgeleerd om problemen te delen. Toen ik vorig jaar opgenomen was, heeft mijn moeder me met een aangetekende brief duidelijk gemaakt dat ze pas contact met me wilde wanneer ik niet meer faalde in het leven. Daarnaast heb ik enorme problemen in de pubertijd met haar gehad toen ik aangaf problemen te hebben met de eetstoornis en een depressie. Het is een kwetsbaarheid geworden waar ik bang voor ben geworden).
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Ja, een lijstje maken en je partner mee.quote:
Hier heb je helemaal gelijk in. Voordat ik naar de HA maak ik een lijst met punten, zodat ik niet bagatelliseer. Ook wil mijn partner met me mee, dus dan zorg ik voor een beter beeld. En mensen wil ik wel in vertrouwen nemen, maar dat durf ik niet zo goed.
Herkenbaar.quote:Mensen maken zich al zo vaak zorgen om me. Ondanks dat ik anderen er niet in betrek, ben ik zelf psychisch niet helemaal in orde. Nu gaat alles eindelijk goed en ik wil gewoon dat dat gezien word. Daarnaast kost zorgen maken negatieve energie. Dat gun ik mensen niet, ik wil leuk zijn om mee om te gaan. Eigenlijk dezelfde reden waarom bagatelliseren een gewoonte is geworden.
Toch onhou dit: mensen die dicht bij jou staan kunnen vaak aanvoelen of er méér speelt dan je vertelt. En dan denk jij: 'fijn dat ik het gezellig hou!' en zij kunnen denken: 'ik word buitengesloten, ze vertelt niet alles'.
Dus dan werkt het niet zoals je zou willen.
Je bent niet verantwoordelijk voor je moeder en je broer. Je kunt nog de stappen zetten om te kijken of je hulp kunt regelen, maar daarna wordt het tijd om jezelf op de eerste plaats te gaan zetten. Ik begrijp dat het lastig is, maar je moeder zo in je leven toelaten als je nu nog doet, gaat jou geen gelukkig mens maken. Als jij er geen stokje voor steekt, gaat je moeder je meetrekken in haar eigen ellende. En haar kan het verder niks schelen. Kies nu eindelijk eens voor jezelf. Verdomme.
The love you take is equal to the love you make.
Als het dan jouw verantwoordelijkheid zou zijn hoe je broer mer zijn dochters omgaat dan kan je een melding maken bij Veiligthuis
https://www.rijksoverheid(...)n-kindermishandeling
Maar heel eerlijk gezegd kan ik me niet voorstellen dat je schoonfamilie dat op jouw bord legt. Ik denk dat dit projectie is
https://www.rijksoverheid(...)n-kindermishandeling
Maar heel eerlijk gezegd kan ik me niet voorstellen dat je schoonfamilie dat op jouw bord legt. Ik denk dat dit projectie is
Je bent nogal dubbel in je berichten. Eerst zeg je dat je niet psychisch in orde bent en daarna zeg je dat nu alles eindelijk goed gaat.quote:
Mensen maken zich al zo vaak zorgen om me. Ondanks dat ik anderen er niet in betrek, ben ik zelf psychisch niet helemaal in orde. Nu gaat alles eindelijk goed en ik wil gewoon dat dat gezien word. Daarnaast kost zorgen maken negatieve energie. Dat gun ik mensen niet, ik wil leuk zijn om mee om te gaan. Eigenlijk dezelfde reden waarom bagatelliseren een gewoonte is geworden.
Volgens mij gaat het nog helemaal niet goed, want je hebt geen greintje zelfrespect.
Ik lees zo'n pleaser dat ik haast verwacht, dat als je de grond in wordt getrapt, dat je vraagt of diegene zijn voet niet heeft bezeerd, want je wil niet dat de ander last heeft van het jou de grond in trappen.
Hoe vaak heeft ze eigenlijk al een zelfmoordpoging gedaan, want als het alleen maar bij 'plannen' is gebleven zie ik alleen maar aandachttrekkerij en manipulatie.
Iemand die ECHT dood wil kondigt dat niet aan want dan zou er een stokje voor gestoken kunnen worden.
It's great to be a blonde. With low expectations it's very easy to surprise people.
If someone shows you who they are, believe them the first time.
The best part of being blonde is forgivable momentary lapses of common sense.
If someone shows you who they are, believe them the first time.
The best part of being blonde is forgivable momentary lapses of common sense.
Hoe reageerde jouw partner toen je jouw problemen met hem deelde? Wees hij je af? Gaf hij je het gevoel dat je minder was, niet goed genoeg, of iets in die richting?quote:
[..]
Dat is inderdaad wat ik nu aan het regelen ben, want dit houd ik simpelweg niet vol. Ik heb nog een heel leven voor me en wil het eigenlijk eindelijk eens invullen zoals ik het wil. Ik ben erg goed in deurmat spelen
Dank je wel
[..]
Omdat ik meer bang dan boos ben? En wat Magnetronkoffie terecht zegt, het uit zich behoorlijk in de eetstoornis (al krijg ik dat steeds beter onder controle). Echt boos zijn kan ik niet, want zij hebben het ook moeilijk. Soms kan ik mijn familie echt hartgrondig haten
[..]
Hier heb je helemaal gelijk in. Voordat ik naar de HA maak ik een lijst met punten, zodat ik niet bagatelliseer. Ook wil mijn partner met me mee, dus dan zorg ik voor een beter beeld. En mensen wil ik wel in vertrouwen nemen, maar dat durf ik niet zo goed.
Mensen maken zich al zo vaak zorgen om me. Ondanks dat ik anderen er niet in betrek, ben ik zelf psychisch niet helemaal in orde. Nu gaat alles eindelijk goed en ik wil gewoon dat dat gezien word. Daarnaast kost zorgen maken negatieve energie. Dat gun ik mensen niet, ik wil leuk zijn om mee om te gaan. Eigenlijk dezelfde reden waarom bagatelliseren een gewoonte is geworden.
(daarnaast heb ik wel afgeleerd om problemen te delen. Toen ik vorig jaar opgenomen was, heeft mijn moeder me met een aangetekende brief duidelijk gemaakt dat ze pas contact met me wilde wanneer ik niet meer faalde in het leven. Daarnaast heb ik enorme problemen in de pubertijd met haar gehad toen ik aangaf problemen te hebben met de eetstoornis en een depressie. Het is een kwetsbaarheid geworden waar ik bang voor ben geworden).
Om ook even op je oorsponkelijke vraag naar ervaringen terug te komen heb ik even dit topic op Viva opgedoken. http://forum.viva.nl/rela(...)list_messages/352233
Het begint met een enkel probleem, maar het wordt een draad waarin heel veel ervaringen worden gedeeld over manipulerende ouders.
De term ratmoeder valt daar ook. Wellicht vind je daar ook herkenning in. Of anders het boek Children of the self absorbed van Nina Brown.
De eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik die boeken niet zlef gelezen heb hoor.
Ik had alleen een vader die de dreiging van zelfmoord gebruikte om mijn moeder terug te krijgen. Althans te proberen. Toen we daar niet in trapten verdwenen de dreigementen.
Het begint met een enkel probleem, maar het wordt een draad waarin heel veel ervaringen worden gedeeld over manipulerende ouders.
De term ratmoeder valt daar ook. Wellicht vind je daar ook herkenning in. Of anders het boek Children of the self absorbed van Nina Brown.
De eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik die boeken niet zlef gelezen heb hoor.
Ik had alleen een vader die de dreiging van zelfmoord gebruikte om mijn moeder terug te krijgen. Althans te proberen. Toen we daar niet in trapten verdwenen de dreigementen.
It's great to be a blonde. With low expectations it's very easy to surprise people.
If someone shows you who they are, believe them the first time.
The best part of being blonde is forgivable momentary lapses of common sense.
If someone shows you who they are, believe them the first time.
The best part of being blonde is forgivable momentary lapses of common sense.
Wat een nare situatie. Er is ook geen goede of slechte keus. Ik begrijp ook heel goed dat jij je -ondanks alles- verantwoordelijk voelt voor je moeder. Het is en blijft je moeder, hoe slecht ze ook is. Ze is zelf ook gewoon ziek en in die zin valt haar ook weinig te verwijten. Ik denk ook dat jij het jezelf nooit zal kunnen vergeven als ze (moge God het verhoeden) zelfmoord zou plegen in een fase waarin jij geen contact meer met haar hebt. Heel trieste situatie.
Wat ik zorgelijk vind zijn de twee kleine meisjes van je broer. Ik zou zeer zeker een oogje in het zeil houden (niet omdat je het contact met je broer dient te behouden, maar voor het welzijn van die twee onschuldige wezentjes). Dus, zo nu en dan langsgaan/oppassen en dan eens kijken of je wat signalen van misbruik kan oppikken. Een vos verliest zijn streken namelijk niet en een verkrachter blijft een verkrachter.
Heel veel sterkte met alles verder en ik hoop dat je na een gesprek met de huisarts betere knopen kunt doorhakken.
[ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 15-05-2017 00:23:52 ]
Wat ik zorgelijk vind zijn de twee kleine meisjes van je broer. Ik zou zeer zeker een oogje in het zeil houden (niet omdat je het contact met je broer dient te behouden, maar voor het welzijn van die twee onschuldige wezentjes). Dus, zo nu en dan langsgaan/oppassen en dan eens kijken of je wat signalen van misbruik kan oppikken. Een vos verliest zijn streken namelijk niet en een verkrachter blijft een verkrachter.
Heel veel sterkte met alles verder en ik hoop dat je na een gesprek met de huisarts betere knopen kunt doorhakken.
[ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 15-05-2017 00:23:52 ]
Ik lees dit nu pas. Mijn God, wat is dit ziekelijk. Heeft ze geen enkele moedergevoelens dan?quote:
[..]
Toen ik vorig jaar opgenomen was, heeft mijn moeder me met een aangetekende brief duidelijk gemaakt dat ze pas contact met me wilde wanneer ik niet meer faalde in het leven. Daarnaast heb ik enorme problemen in de pubertijd met haar gehad toen ik aangaf problemen te hebben met de eetstoornis en een depressie. Het is een kwetsbaarheid geworden waar ik bang voor ben geworden). [/sup]
ga lekker extra schuldgevoel aanpraten zegquote:
Wat een nare situatie. Er is ook geen goede of slechte keus. Ik begrijp ook heel goed dat jij je -ondanks alles- verantwoordelijk voelt voor je moeder. Het is en blijft je moeder, hoe slecht ze ook is. Ze is zelf ook gewoon ziek en in die zin valt haar ook weinig te verwijten. Ik denk ook dat jij het jezelf nooit zal kunnen vergeven als ze (moge God het verhoeden) zelfmoord zou plegen in een fase waarin jij geen contact meer met haar hebt. Heel trieste situatie.
|
|
