R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Iedereen waar jij zorgen over maakt zijn volwassen personen ongeacht wie of wat ze zijn voor jou.
Maw de eetstoornis, de potentiële pedobroer, de suïcidale etc., dat is een zorg uiteraard, maar niet jouw verantwoordelijkheid wat betreft wat ze wel of niet doen.
Het mag ook voor jezelf niet de reden zijn om jezelf te blijven omringen met, op zn zachtst gezegd, negatieve personen.
Je leeft maar 1x en zij hebben het verkloot bij jou, niet andersom.
Maw de eetstoornis, de potentiële pedobroer, de suïcidale etc., dat is een zorg uiteraard, maar niet jouw verantwoordelijkheid wat betreft wat ze wel of niet doen.
Het mag ook voor jezelf niet de reden zijn om jezelf te blijven omringen met, op zn zachtst gezegd, negatieve personen.
Je leeft maar 1x en zij hebben het verkloot bij jou, niet andersom.
Nee. Gewoon nee. Jij kent de situatie nog een stuk minder dan vaste meelezers hem kennen. Ik pretendeer ook niet van alles op de hoogte te zijn maar TS is haar hele leven al verwaarloosd en mishandeld door haar familie.quote:Op maandag 15 mei 2017 00:22 schreef Maghrebijnse het volgende:
Wat een nare situatie. Er is ook geen goede of slechte keus. Ik begrijp ook heel goed dat jij je -ondanks alles- verantwoordelijk voelt voor je moeder. Het is en blijft je moeder, hoe slecht ze ook is. Ze is zelf ook gewoon ziek en in die zin valt haar ook weinig te verwijten. Ik denk ook dat jij het jezelf nooit zal kunnen vergeven als ze (moge God het verhoeden) zelfmoord zou plegen in een fase waarin jij geen contact meer met haar hebt. Heel trieste situatie.
Wat ik zorgelijk vind zijn de twee kleine meisjes van je broer. Ik zou zeer zeker een oogje in het zeil houden (niet omdat je het contact met je broer dient te behouden, maar voor het welzijn van die twee onschuldige wezentjes). Dus, zo nu en dan langsgaan/oppassen en dan eens kijken of je wat signalen van misbruik kan oppikken. Een vos verliest zijn streken namelijk niet en een verkrachter blijft een verkrachter.
Heel veel sterkte met alles verder en ik hoop dat je na een gesprek met de huisarts betere knopen kunt doorhakken.
En wordt nu nog gemanipuleerd. Wellicht vanuit een zieke geest, maar TS ondervindt daar nu nog de schade van. En dan heb je reden genoeg om je handen ervan af te trekken en het over te laten aan hulpverleningsinstanties.
Het is niet alsof TS alleen op de wereld is. In Nederland zijn genoeg netwerken te vinden die haar familie kunnen steunen. En die genoeg emotionele afstand hebben om er zelf niet onder te lijden.
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Ach houd toch op met je 'het is toch je moeder'. Dat soort idiote ideeën voeden het schuldgevoel juist.quote:
Wat een nare situatie. Er is ook geen goede of slechte keus. Ik begrijp ook heel goed dat jij je -ondanks alles- verantwoordelijk voelt voor je moeder. Het is en blijft je moeder, hoe slecht ze ook is. Ze is zelf ook gewoon ziek en in die zin valt haar ook weinig te verwijten. Ik denk ook dat jij het jezelf nooit zal kunnen vergeven als ze (moge God het verhoeden) zelfmoord zou plegen in een fase waarin jij geen contact meer met haar hebt. Heel trieste situatie.
Wat ik zorgelijk vind zijn de twee kleine meisjes van je broer. Ik zou zeer zeker een oogje in het zeil houden (niet omdat je het contact met je broer dient te behouden, maar voor het welzijn van die twee onschuldige wezentjes). Dus, zo nu en dan langsgaan/oppassen en dan eens kijken of je wat signalen van misbruik kan oppikken. Een vos verliest zijn streken namelijk niet en een verkrachter blijft een verkrachter.
Heel veel sterkte met alles verder en ik hoop dat je na een gesprek met de huisarts betere knopen kunt doorhakken.
Alsof je nooit zou mogen breken met een moeder die je geestelijk mishandelt.
It's great to be a blonde. With low expectations it's very easy to surprise people.
If someone shows you who they are, believe them the first time.
The best part of being blonde is forgivable momentary lapses of common sense.
If someone shows you who they are, believe them the first time.
The best part of being blonde is forgivable momentary lapses of common sense.
Spijker. Kop.quote:
[..]
Je bent nogal dubbel in je berichten. Eerst zeg je dat je niet psychisch in orde bent en daarna zeg je dat nu alles eindelijk goed gaat.
Volgens mij gaat het nog helemaal niet goed, want je hebt geen greintje zelfrespect.
Ik lees zo'n pleaser dat ik haast verwacht, dat als je de grond in wordt getrapt, dat je vraagt of diegene zijn voet niet heeft bezeerd, want je wil niet dat de ander last heeft van het jou de grond in trappen.
Child, je bent in de jaren dat ik op FOK! meelees van zó ontzettend ver gekomen, respect! Maar ik lees ook dat je er nog lang niet bent, wat helemaal niet gek is. En juist daarom zou het zo fijn zijn als je jezelf eens écht op de eerste plaats kunt stellen. Ook als dat betekent dat je daarvoor contacten moet verbreken. Of mensen moet 'belasten' met je zorgen. Die 'belasting' maak jij nog steeds een stuk groter dan hij is. Kun je je voorstellen dat anderen net zo graag een beetje op jou willen letten, net zoals jij dat voor mensen doet?
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Mijn vrienden weten dat ik het moeilijk vind om at the moment dingen te delen. Ze krijgen problemen altijd te horen wanneer er een oplossing voor is. Desondanks werk ik er wel hard aan om problemen die nu spelen te delen (dat zijn vaak verhalen waarin ik om de zin mijn excuses maak omdat ik moeilijk doe) en daar zijn ze blij mee.quote:
[..]
Ja, een lijstje maken en je partner mee.
[..]
Herkenbaar.
Toch onhou dit: mensen die dicht bij jou staan kunnen vaak aanvoelen of er méér speelt dan je vertelt. En dan denk jij: 'fijn dat ik het gezellig hou!' en zij kunnen denken: 'ik word buitengesloten, ze vertelt niet alles'.
Dus dan werkt het niet zoals je zou willen.
Je hebt gelijk, mooi weer spelen wordt niet gewaardeerd...
Je hebt gelijk. Ik heb een afspraak met mijn eigen HA, met de hare lukte me niet. Daar leg ik mijn zorgen neer en verder laat ik het gaan. Op dit moment ben ik het zat om alles te moeten regelenquote:Op zondag 14 mei 2017 22:21 schreef Lienekien het volgende:
Je bent niet verantwoordelijk voor je moeder en je broer. Je kunt nog de stappen zetten om te kijken of je hulp kunt regelen, maar daarna wordt het tijd om jezelf op de eerste plaats te gaan zetten. Ik begrijp dat het lastig is, maar je moeder zo in je leven toelaten als je nu nog doet, gaat jou geen gelukkig mens maken. Als jij er geen stokje voor steekt, gaat je moeder je meetrekken in haar eigen ellende. En haar kan het verder niks schelen. Kies nu eindelijk eens voor jezelf. Verdomme.
en ik heb besloten om in het contact geen initiatief meer te nemen. Eens zien wat er dan gebeurd. Dat laatste denk ik ook. Ik heb de vervelendste dingen weggelaten omdat ik weer eens "niet lastig" wilde zijn. Alleen daarmee snijd ik enkel mezelf in de vingers.quote:
Als het dan jouw verantwoordelijkheid zou zijn hoe je broer mer zijn dochters omgaat dan kan je een melding maken bij Veiligthuis
https://www.rijksoverheid(...)n-kindermishandeling
Maar heel eerlijk gezegd kan ik me niet voorstellen dat je schoonfamilie dat op jouw bord legt. Ik denk dat dit projectie is
Dank je wel voor de link!
Auw... daar heb je wel gelijk in. Met goed gaan bedoel ik mijn niveau van goed gaan (ik houd mezelf heel, eet goed), maar voor anderen zou dat een behoorlijk stuk van goed gaan liggen.quote:
[..]
Je bent nogal dubbel in je berichten. Eerst zeg je dat je niet psychisch in orde bent en daarna zeg je dat nu alles eindelijk goed gaat.
Volgens mij gaat het nog helemaal niet goed, want je hebt geen greintje zelfrespect.
Ik lees zo'n pleaser dat ik haast verwacht, dat als je de grond in wordt getrapt, dat je vraagt of diegene zijn voet niet heeft bezeerd, want je wil niet dat de ander last heeft van het jou de grond in trappen.
Je hebt gelijk, ik kan er weinig anders op zeggen... Dank je wel
[/quote]
Hoe vaak heeft ze eigenlijk al een zelfmoordpoging gedaan, want als het alleen maar bij 'plannen' is gebleven zie ik alleen maar aandachttrekkerij en manipulatie.
Iemand die ECHT dood wil kondigt dat niet aan want dan zou er een stokje voor gestoken kunnen worden.
[/quote]
Volgens mij geen. Ik hoop dat je gelijk hebt, want ik zou het niet kunnen verdragen als beide ouders er op die manier uit gingen. Misschien moet ik eens proberen er niet op te reageren en kijken wat er dan gebeurt. Sowieso leg ik voorlopig het initiatief op contact bij haar neer. Gezien ik altijd degene ben die bel om te horen hoe het gaat.
Mijn partner reageerde heel fijn. Hij knuffelde me plat en zei dat hij er alles aan ging doen om te voorkomen dat er weer nare dingen zouden gebeuren. Hij is echt ontzettend lief voor me en heel voorzichtig.quote:
[..]
Hoe reageerde jouw partner toen je jouw problemen met hem deelde? Wees hij je af? Gaf hij je het gevoel dat je minder was, niet goed genoeg, of iets in die richting?
Dank je wel! Ik ga dadelijk even lezenquote:
Om ook even op je oorsponkelijke vraag naar ervaringen terug te komen heb ik even dit topic op Viva opgedoken. http://forum.viva.nl/rela(...)list_messages/352233
Het begint met een enkel probleem, maar het wordt een draad waarin heel veel ervaringen worden gedeeld over manipulerende ouders.
De term ratmoeder valt daar ook. Wellicht vind je daar ook herkenning in. Of anders het boek Children of the self absorbed van Nina Brown.
De eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik die boeken niet zlef gelezen heb hoor.
Ik had alleen een vader die de dreiging van zelfmoord gebruikte om mijn moeder terug te krijgen. Althans te proberen. Toen we daar niet in trapten verdwenen de dreigementen.
Wat naar van je vader en gelukkig is hij daarmee opgehouden
Dat is precies hetgeen dat het zo dubbel voor mij maakt. Ik wil niet dat de twee kinderen net zo'n jeugd krijgen als ik heb gehad.quote:
Wat een nare situatie. Er is ook geen goede of slechte keus. Ik begrijp ook heel goed dat jij je -ondanks alles- verantwoordelijk voelt voor je moeder. Het is en blijft je moeder, hoe slecht ze ook is. Ze is zelf ook gewoon ziek en in die zin valt haar ook weinig te verwijten. Ik denk ook dat jij het jezelf nooit zal kunnen vergeven als ze (moge God het verhoeden) zelfmoord zou plegen in een fase waarin jij geen contact meer met haar hebt. Heel trieste situatie.
Wat ik zorgelijk vind zijn de twee kleine meisjes van je broer. Ik zou zeer zeker een oogje in het zeil houden (niet omdat je het contact met je broer dient te behouden, maar voor het welzijn van die twee onschuldige wezentjes). Dus, zo nu en dan langsgaan/oppassen en dan eens kijken of je wat signalen van misbruik kan oppikken. Een vos verliest zijn streken namelijk niet en een verkrachter blijft een verkrachter.
Heel veel sterkte met alles verder en ik hoop dat je na een gesprek met de huisarts betere knopen kunt doorhakken.
Je benoemd inderdaad precies de dingen die het zo dubbel en moeilijk maakt. Het is erg lastig om dat los te laten.
Klaarblijkelijk. Dat was echt een klap in mijn gezicht...quote:
[..]
Ik lees dit nu pas. Mijn God, wat is dit ziekelijk. Heeft ze geen enkele moedergevoelens dan?
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Daar heb je helemaal gelijk in en dat is ook de reden waarom ik dit niet meer wil.quote:
Iedereen waar jij zorgen over maakt zijn volwassen personen ongeacht wie of wat ze zijn voor jou.
Maw de eetstoornis, de potentiële pedobroer, de suïcidale etc., dat is een zorg uiteraard, maar niet jouw verantwoordelijkheid wat betreft wat ze wel of niet doen.
Het mag ook voor jezelf niet de reden zijn om jezelf te blijven omringen met, op zn zachtst gezegd, negatieve personen.
Je leeft maar 1x en zij hebben het verkloot bij jou, niet andersom.
Dank je wel! Ik doe mijn best. En het zijn inderdaad die mensen die ervoor zorgen dat ik nu vast loop. Dat is zonde en stom van mij. De knoop is inmiddels doorgehakt: ik neem zelf geen contact meer met hen op en kijk wat er dan gebeurt.quote:
[..]
Spijker. Kop.
Child, je bent in de jaren dat ik op FOK! meelees van zó ontzettend ver gekomen, respect! Maar ik lees ook dat je er nog lang niet bent, wat helemaal niet gek is. En juist daarom zou het zo fijn zijn als je jezelf eens écht op de eerste plaats kunt stellen. Ook als dat betekent dat je daarvoor contacten moet verbreken. Of mensen moet 'belasten' met je zorgen. Die 'belasting' maak jij nog steeds een stuk groter dan hij is. Kun je je voorstellen dat anderen net zo graag een beetje op jou willen letten, net zoals jij dat voor mensen doet?
Er zijn inderdaad veel mensen die op me willen letten en stiekem (ondanks dat ik me er schuldig over voel) vind ik dat ontzettend fijn. Om een of andere reden heb ik een fantastische vriendenkring en goede hulpverlening en daar ben ik heel dankbaar voor
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Even een korte algemene update:
Ik heb er nog goed over nagedacht en leg voorlopig het initiatief voor contact bij hen neer. Normaal gesproken ben ik altijd degene die achter de mensen aanbelt om te vragen hoe het leven ervoor staat, maar dat doe ik lekker niet meer. Het is heel eng en ik hoop er niet in te falen, maar ik heb geen zin om mijn leven door hen te laten bepalen.
Daarnaast heb ik morgen een gesprek met HA en mijn psych, dus eens horen wat die ervan vinden. Dat gaan, denk ik, pittige gesprekken worden, maar wel goed voor me. Eens een ander pad proberen dan het pad met de minste weerstand.
Dank jullie wel Ik vind het echt heel lief dat jullie zo met mij meedenken en tips geven. Jullie zijn echt heel lief voor me
Ik heb er nog goed over nagedacht en leg voorlopig het initiatief voor contact bij hen neer. Normaal gesproken ben ik altijd degene die achter de mensen aanbelt om te vragen hoe het leven ervoor staat, maar dat doe ik lekker niet meer. Het is heel eng en ik hoop er niet in te falen, maar ik heb geen zin om mijn leven door hen te laten bepalen.
Daarnaast heb ik morgen een gesprek met HA en mijn psych, dus eens horen wat die ervan vinden. Dat gaan, denk ik, pittige gesprekken worden, maar wel goed voor me. Eens een ander pad proberen dan het pad met de minste weerstand.
Dank jullie wel
Ik vind het echt heel lief dat jullie zo met mij meedenken en tips geven. Jullie zijn echt heel lief voor me
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Ik denk dat we beiden wel weten hoe het gesteld is met de hulpverlening, of eerder de nalatigheid hiervan. Ik begrijp dan ook heel goed het dilemma van ts en ik denk dat wij beiden makkelijk praten hebben. En dan hebben we het nog niet gehad over de twee dochtertjes van haar broer, de verkrachter. Er is voor hulpverlening momenteel geen aanleiding om daar een oogje in zeil te houden en het moment dat er wel aanleiding voor is, is het kwaad al aangericht en zijn die dochtertjes al.... nou ja dat dus.quote:
[..]
Nee. Gewoon nee. Jij kent de situatie nog een stuk minder dan vaste meelezers hem kennen. Ik pretendeer ook niet van alles op de hoogte te zijn maar TS is haar hele leven al verwaarloosd en mishandeld door haar familie.
En wordt nu nog gemanipuleerd. Wellicht vanuit een zieke geest, maar TS ondervindt daar nu nog de schade van. En dan heb je reden genoeg om je handen ervan af te trekken en het over te laten aan hulpverleningsinstanties.
Het is niet alsof TS alleen op de wereld is. In Nederland zijn genoeg netwerken te vinden die haar familie kunnen steunen. En die genoeg emotionele afstand hebben om er zelf niet onder te lijden.
[ Bericht 10% gewijzigd door #ANONIEM op 15-05-2017 11:30:37 ]
Dat is echt een argument waarmee kinderen die slecht worden behandeld altijd worden gechanteerd door de buitenwacht: het is toch je moeder, ze kan er niks aan doen, blabla. Het feit dat het je moeder is zou voor haar de reden moeten zijn om je de beste behandeling ter wereld te geven; niet als excuus om je waardeloos te behandelen. En ze kan er niks aan doen is natuurlijk ook onzin. Ze kan hulp zoeken. Van mensen met een gebroken been accepteren we het ook niet dat ze niet naar een dokter gaan en wachten tot hun been wegrot, terwijl ze ons chanteren met allerhande gedoe. Zoek een dokter, klaar. Niet de verantwoordelijkheid van TS.quote:
Wat een nare situatie. Er is ook geen goede of slechte keus. Ik begrijp ook heel goed dat jij je -ondanks alles- verantwoordelijk voelt voor je moeder. Het is en blijft je moeder, hoe slecht ze ook is. Ze is zelf ook gewoon ziek en in die zin valt haar ook weinig te verwijten. Ik denk ook dat jij het jezelf nooit zal kunnen vergeven als ze (moge God het verhoeden) zelfmoord zou plegen in een fase waarin jij geen contact meer met haar hebt. Heel trieste situatie.
Gun het jezelf daarbij ook om niet op te nemen of niet open te doen.quote:
Even een korte algemene update:
Ik heb er nog goed over nagedacht en leg voorlopig het initiatief voor contact bij hen neer. Normaal gesproken ben ik altijd degene die achter de mensen aanbelt om te vragen hoe het leven ervoor staat, maar dat doe ik lekker niet meer. Het is heel eng en ik hoop er niet in te falen, maar ik heb geen zin om mijn leven door hen te laten bepalen.
Daarnaast heb ik morgen een gesprek met HA en mijn psych, dus eens horen wat die ervan vinden. Dat gaan, denk ik, pittige gesprekken worden, maar wel goed voor me. Eens een ander pad proberen dan het pad met de minste weerstand.
Dank jullie wel
Ik geloof er zelf niet in dat het nut heeft om te melden dat je nooit meer contact wil; die boodschap is te veelomvattend voor mensen, heb ik geleerd. Zo'n 'afscheidsgesprek' kan wel heel goed zijn om eens je hart te luchten en alles uit te spreken waar je last van hebt- niet omdat de ouder dat gaat begrijpen, maar omdat het fijn is om het er eens uit te gooien. Als je dat moment al gehad hebt en er in die zin voor jezelf niks meer te winnen is, kan je het contact ook zover afbouwen dat het feitelijk non-existent is.
Dat is precies hetgeen dat het zo moeilijk maakt: er zijn (kleine) kinderen betrokken. Anderzijds wonen ze acht uur treinen bij mij vandaan, dus zo even op de thee gaan om te kijken hoe de kleintjes het maken, zit er simpelweg niet in. Al vindt mijn moeder dat mijn verantwoordelijkheid 
zit dat er echt niet in. Ik heb ook nog een eigen leven te leven en bezoekjes aan mijn broer maken mij echt kapot. Het duurt elke keer tijden voordat ik daar overheen ben. Heel egocentrisch van mij, alleen hulpdiensten waarschuwen is alles wat ik kan doen. Eerder had ik elke dag contact met hen hierover (via de app), alleen ook dat was niet echt de oplossing.
Ondanks dat mijn moeder een half uurtje van me af woont, denk ik ook niet dat ik de juiste persoon ben om haar te helpen. Deels omdat het mij helemaal van slag brengt en deels dat ze echt heel boos wordt wanneer ik haar erop aanspreek. Over de telefoon is dat allemaal wat beter te doen, maar alsnog veel hooi op mijn vork. Alles lijkt een averechts reactie te hebben. En zoals eerder gezegd, waarschijnlijk doet ze het om mij onder de duim te houden. Hoe eng het ook is.
Ik moet inderdaad mijn best doen om niet op hen te reageren. Het zal even pittig zijn en veel stress veroorzaken en ik vermoed dat ik me er ook op voor moet bereiden dat het niet in een keer lukt. Maar ik ga er heel hard mijn best voor doen. Als ik het vergelijk hoe anderen met mij omgaan (en dat zijn allemaal mensen die geen familie zijn) denk ik dat ik dit niet langer moet pikken. Het ondermijnt mijn herstel
(en ik verander vast nog duizend keer van mening, maar ik moet gewoon even sterk zijn)
zit dat er echt niet in. Ik heb ook nog een eigen leven te leven en bezoekjes aan mijn broer maken mij echt kapot. Het duurt elke keer tijden voordat ik daar overheen ben. Heel egocentrisch van mij, alleen hulpdiensten waarschuwen is alles wat ik kan doen. Eerder had ik elke dag contact met hen hierover (via de app), alleen ook dat was niet echt de oplossing. Ondanks dat mijn moeder een half uurtje van me af woont, denk ik ook niet dat ik de juiste persoon ben om haar te helpen. Deels omdat het mij helemaal van slag brengt en deels dat ze echt heel boos wordt wanneer ik haar erop aanspreek. Over de telefoon is dat allemaal wat beter te doen, maar alsnog veel hooi op mijn vork. Alles lijkt een averechts reactie te hebben. En zoals eerder gezegd, waarschijnlijk doet ze het om mij onder de duim te houden. Hoe eng het ook is.
Ik moet inderdaad mijn best doen om niet op hen te reageren. Het zal even pittig zijn en veel stress veroorzaken en ik vermoed dat ik me er ook op voor moet bereiden dat het niet in een keer lukt. Maar ik ga er heel hard mijn best voor doen. Als ik het vergelijk hoe anderen met mij omgaan (en dat zijn allemaal mensen die geen familie zijn) denk ik dat ik dit niet langer moet pikken. Het ondermijnt mijn herstel
(en ik verander vast nog duizend keer van mening, maar ik moet gewoon even sterk zijn)
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Goed dat je voor afstand kiest. Wat de schadelijke elementen in je omgeving (want een andere benaming kan ik nu niet verzinnen) ook menen te moeten vinden, het is NIET jouw verantwoordelijkheid.quote:
Dat is precies hetgeen dat het zo moeilijk maakt: er zijn (kleine) kinderen betrokken. Anderzijds wonen ze acht uur treinen bij mij vandaan, dus zo even op de thee gaan om te kijken hoe de kleintjes het maken, zit er simpelweg niet in. Al vindt mijn moeder dat mijn verantwoordelijkheid
Ondanks dat mijn moeder een half uurtje van me af woont, denk ik ook niet dat ik de juiste persoon ben om haar te helpen. Deels omdat het mij helemaal van slag brengt en deels dat ze echt heel boos wordt wanneer ik haar erop aanspreek. Over de telefoon is dat allemaal wat beter te doen, maar alsnog veel hooi op mijn vork. Alles lijkt een averechts reactie te hebben. En zoals eerder gezegd, waarschijnlijk doet ze het om mij onder de duim te houden. Hoe eng het ook is.
Ik moet inderdaad mijn best doen om niet op hen te reageren. Het zal even pittig zijn en veel stress veroorzaken en ik vermoed dat ik me er ook op voor moet bereiden dat het niet in een keer lukt. Maar ik ga er heel hard mijn best voor doen. Als ik het vergelijk hoe anderen met mij omgaan (en dat zijn allemaal mensen die geen familie zijn) denk ik dat ik dit niet langer moet pikken. Het ondermijnt mijn herstel
(en ik verander vast nog duizend keer van mening, maar ik moet gewoon even sterk zijn)
Los van je eigen functioneren . Ook voor 'gezonde' mensen is dit niet te dragen.
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dat vermoedde is al wel dat het alleen maar babbels zijn. En je vader? Waren daar tekenen die op zijn daad zouden wijzen?quote:
Volgens mij geen. Ik hoop dat je gelijk hebt, want ik zou het niet kunnen verdragen als beide ouders er op die manier uit gingen. Misschien moet ik eens proberen er niet op te reageren en kijken wat er dan gebeurt. Sowieso leg ik voorlopig het initiatief op contact bij haar neer. Gezien ik altijd degene ben die bel om te horen hoe het gaat.
In tegenstelling tot Cat-astrophe heb ik het niet allemaal gevolg dus sorry als ik de plank mis sla maar is dat niet gewoon de hoop dat je moeder ooit de moeder wordt die je altijd gewild hebt?quote:
(en ik verander vast nog duizend keer van mening, maar ik moet gewoon even sterk zijn)
Zodra je geaccepteert hebt dat dat nooit zal gebeuren zal je daarin standvastiger worden.
It's great to be a blonde. With low expectations it's very easy to surprise people.
If someone shows you who they are, believe them the first time.
The best part of being blonde is forgivable momentary lapses of common sense.
If someone shows you who they are, believe them the first time.
The best part of being blonde is forgivable momentary lapses of common sense.
oooh jou moeder vind dat jouw verantwoordelijkheid!quote:
Dat is precies hetgeen dat het zo moeilijk maakt: er zijn (kleine) kinderen betrokken. Anderzijds wonen ze acht uur treinen bij mij vandaan, dus zo even op de thee gaan om te kijken hoe de kleintjes het maken, zit er simpelweg niet in. Al vindt mijn moeder dat mijn verantwoordelijkheid
En jij gelooft dat
Je broer en zijn partner zijn verantwoordelijk voor welzijn van hun kinderen en als ze dat niet kunnen dan moeten ze onder bewind komen. Aangezien je het hebt over 8 uur met de trein gaat het ws over buitenland, maar ook daar zijn instanties wiens rol het is om in te grijpen
jij kent broer, de gehele situatie en de dochtertjes persoonlijk?quote:
[..]
Er is voor hulpverlening momenteel geen aanleiding om daar een oogje in zeil te houden en het moment dat er wel aanleiding voor is, is het kwaad al aangericht en zijn die dochtertjes al.... nou ja dat dus.
Dank je wel. Ik denk dat het me wel gaat bevallenquote:
[..]
Goed dat je voor afstand kiest. Wat de schadelijke elementen in je omgeving (want een andere benaming kan ik nu niet verzinnen) ook menen te moeten vinden, het is NIET jouw verantwoordelijkheid.
Los van je eigen functioneren . Ook voor 'gezonde' mensen is dit niet te dragen.
Ik ben blij dat je niet vindt dat het aan mij ligt dat dit zwaar valt. Ik ben nogal geneigd om te denken dat ik harder moet zijn, maar dat valt dus wel mee
Op dat moment was ik nog een kind, maar de signalen waren er zeker (als ik zo terugdenk). Het is nogal een ingewikkeld verhaal (mijn vader was echt een slecht mens, eigenlijk haast wel een monster) en in vergelijking met mijn moeder is zij een peulenschilletje.quote:
[..]
Dat vermoedde is al wel dat het alleen maar babbels zijn. En je vader? Waren daar tekenen die op zijn daad zouden wijzen?
De signalen als dingen weggeven en afscheid nemen vertoonde hij wel.
Geen sorry zeggen! Natuurlijk zou ik graag een "normale" moeder willen, maar dat zit er niet in. Het is gewoon dat ze soms wel heel aardig tegen me doet, waardoor ik valse hoop krijg. Ik denk dat het wel meespeelt.quote:[..]
In tegenstelling tot Cat-astrophe heb ik het niet allemaal gevolg dus sorry als ik de plank mis sla maar is dat niet gewoon de hoop dat je moeder ooit de moeder wordt die je altijd gewild hebt?
Zodra je geaccepteert hebt dat dat nooit zal gebeuren zal je daarin standvastiger worden.
Ik heb het heel lang geloofd, maar inmiddels ben ik eigenlijk van mening dat het niet mijn zaak isquote:
[..]
oooh jou moeder vind dat jouw verantwoordelijkheid!
En jij gelooft dat
Je broer en zijn partner zijn verantwoordelijk voor welzijn van hun kinderen en als ze dat niet kunnen dan moeten ze onder bewind komen. Aangezien je het hebt over 8 uur met de trein gaat het ws over buitenland, maar ook daar zijn instanties wiens rol het is om in te grijpen
Zelf ben ik niet vruchtbaar, maar ondanks dat zou ik nooit aan kinderen willen beginnen omdat ik bang ben dezelfde fouten te maken. Dat mijn broer dat nu wel doet, is zijn zaak en die van zijn vrouw (ik schaam me een beetje voor hetgeen dat ik net getypt heb, maar om heel eerlijk te zijn kan ik gewoon weinig. De enkele keer dat ik daar ben gaan ze heus geen rare dingen met de kinderen doen. Ik heb niks om op te bouwen). En inderdaad, het is het werk van instanties.
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Als ik dit lees, en ik ken jouw achtergrond verder niet... Denk ik alleen maar 'waarom heb je in godsnaam nog contact met je walgelijke broer en vreselijke moeder joh?'
Ongelooflijk dit
Ongelooflijk dit
Oh how you'd have a happy life, if you did the things you like
Omdat het nu pas langzaam tot me doordringt dat dit in andere families anders werkt. Ik was gewoon goed geïndoctrineerdquote:
Als ik dit lees, en ik ken jouw achtergrond verder niet... Denk ik alleen maar 'waarom heb je in godsnaam nog contact met je walgelijke broer en vreselijke moeder joh?'
Ongelooflijk dit
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Kleine update: In gesprek geweest met de HA. Die was van mening dat ik het los moest laten. Zij maakte zich geen zorgen om mijn moeder en zou achter haar HA aangaan, voor de zekerheid. Volgens de huisarts kon ik ook niet meer voor de kinders van mijn broer doen dan ik al had gedaan.
Ook een gesprek gehad met de psych. Ze begreep mijn stress, maar legde me ook uit hoe de vooruitgang telkens teniet werd gedaan. Ze was het met mijn plan van langzaam dood laten bloeden eens.
Als mijn broer weer contact zoekt en grens overschrijdend is, spreek ik hem erop aan en blokkeer hem dan. Dat geldt ook voor mijn moeder. We hebben een lijst met grenzen opgezet. Dus het contact wordt verbroken door in eerste instantie zelf geen contact te zoeken en daarnaast het telkens steeds korter af te kappen wanneer zij mij bellen (maar dat gebeurt eigenlijk nooit).
Bedankt voor alle steun en het meedenken
Ook een gesprek gehad met de psych. Ze begreep mijn stress, maar legde me ook uit hoe de vooruitgang telkens teniet werd gedaan. Ze was het met mijn plan van langzaam dood laten bloeden eens.
Als mijn broer weer contact zoekt en grens overschrijdend is, spreek ik hem erop aan en blokkeer hem dan. Dat geldt ook voor mijn moeder. We hebben een lijst met grenzen opgezet. Dus het contact wordt verbroken door in eerste instantie zelf geen contact te zoeken en daarnaast het telkens steeds korter af te kappen wanneer zij mij bellen (maar dat gebeurt eigenlijk nooit).
Bedankt voor alle steun en het meedenken
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Klinkt als een plan wat bij je past. 
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dank jullie wel
Het is inderdaad een goed passend plan, ik vind het doodeng, maar dat is niet erg. Er zijn veel mensen die me steunen. Misschien is het de gemakkelijkste weg, maar ik denk dat het op deze manier het gemakkelijkste gaat.
Het is inderdaad een goed passend plan, ik vind het doodeng, maar dat is niet erg. Er zijn veel mensen die me steunen. Misschien is het de gemakkelijkste weg, maar ik denk dat het op deze manier het gemakkelijkste gaat.
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Ik wil alleen maar even zeggen dat ik het heel heel knap vind dat je eindelijk voor jezelf kiest. Dat mag jij en dat moet je ook. Je bent een mooi mens, vecht hard, en je bent het waard dat je daar als sterkste uitkomt.
Sterkheidsbaas van alles.
Aws, dank je wel. Dat vind ik heel fijn om te lezen. Dank je wel dat je zo lief voor me bentquote:Op vrijdag 19 mei 2017 09:45 schreef Lonaa het volgende:
Ik wil alleen maar even zeggen dat ik het heel heel knap vind dat je eindelijk voor jezelf kiest. Dat mag jij en dat moet je ook. Je bent een mooi mens, vecht hard, en je bent het waard dat je daar als sterkste uitkomt.
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
CotS, je beweegt je langzaam maar zeker al jaren de goede kant uit. Ook hier kom je vast beter uit dan je er nu in staat, en ik heb alle respect voor al je overwegingen, je twijfels en je beslissingen.
Je wordt een beter mens als je je losweekt van je moeder en je broer.
Zij worden er misschien beter van, misschien niet. Maar jij zeker wel.
Je wordt een beter mens als je je losweekt van je moeder en je broer.
Zij worden er misschien beter van, misschien niet. Maar jij zeker wel.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Dank je welquote:Op vrijdag 19 mei 2017 16:35 schreef sigme het volgende:
CotS, je beweegt je langzaam maar zeker al jaren de goede kant uit. Ook hier kom je vast beter uit dan je er nu in staat, en ik heb alle respect voor al je overwegingen, je twijfels en je beslissingen.
Je wordt een beter mens als je je losweekt van je moeder en je broer.
Zij worden er misschien beter van, misschien niet. Maar jij zeker wel.
Ik doe heel hard mijn best en begin zelf ook steeds meer te geloven in een goed leven en toekomst (nou, mijn leven is nu al bijzonder goed, maar je begrijpt wat ik bedoel). Breken heeft me enorm veel rust merk ik en dat bevalt me wel.
Dank je wel voor je lieve woorden, vertrouwen en complimenten
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
quote:
[..]
Dank je wel
Ik doe heel hard mijn best en begin zelf ook steeds meer te geloven in een goed leven en toekomst
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Een update: tijden geleden had ik met mijn moeder afgesproken om te komen logeren en musea te bezoeken. Ik vond dat ik dit niet kon afzeggen, dus ben gegaan.
Op den duur vroeg mijn moeder waarom ze eigenlijk de kliniek niet in mocht en waarom ze haar geen informatie verstrekte over mijn 'toestand'. Dus ik besloot het haar uit te leggen samen met de boodschap dat ik eigenlijk het contact wilde verbreken. Hier schrok ze heel erg van en toen belandde we in een oprecht goed gesprek.
Het ging erover waarom ik haar niet vertrouw en waarom ik altijd mooi weer speel bij haar. Daarnaast ging het over haar eigen psychische problemen (depressies, autisme en toch ook een eetstoornis. Dat laatste heb ik dus niet van een vreemde). Zij vond het heel erg hoe het gelopen was en wil graag een moeder voor me zijn. Ook wanneer het slecht met me gaat. We hebben afgesproken dat ik elke keer zeg wanneer me wat dwars zit en zij zou proberen niet al te hard en agressief te oordelen. Voor ons beiden een uitdaging.
Trauma's en dat soort details zijn niet besproken. Ook is de opvoeding ombesproken gebleven. Dit vind ik deels jammer en is deels een opluchting. Ik wil me niet kwetsbaar voelen bij haar en dat vertrouwen is er zeker niet ineens.
Waarschijnlijk ben ik heel naïef, maar ik probeer het denk ik wel weer. Alleen wel heel duidelijk eens in de twee weken bellen en als dat goed gaat, zien we wel weer verder. Zo snel weet ik niet wat ik hiermee moet. Misschien ben ik de ezel die zich voor een tweede keer aan dezelfde steen stoot, misschien verandert er echt wat. Ik ben bang en weet eigenlijk niet of dit wel goed is.
Op den duur vroeg mijn moeder waarom ze eigenlijk de kliniek niet in mocht en waarom ze haar geen informatie verstrekte over mijn 'toestand'. Dus ik besloot het haar uit te leggen samen met de boodschap dat ik eigenlijk het contact wilde verbreken. Hier schrok ze heel erg van en toen belandde we in een oprecht goed gesprek.
Het ging erover waarom ik haar niet vertrouw en waarom ik altijd mooi weer speel bij haar. Daarnaast ging het over haar eigen psychische problemen (depressies, autisme en toch ook een eetstoornis. Dat laatste heb ik dus niet van een vreemde). Zij vond het heel erg hoe het gelopen was en wil graag een moeder voor me zijn. Ook wanneer het slecht met me gaat. We hebben afgesproken dat ik elke keer zeg wanneer me wat dwars zit en zij zou proberen niet al te hard en agressief te oordelen. Voor ons beiden een uitdaging.
Trauma's en dat soort details zijn niet besproken. Ook is de opvoeding ombesproken gebleven. Dit vind ik deels jammer en is deels een opluchting. Ik wil me niet kwetsbaar voelen bij haar en dat vertrouwen is er zeker niet ineens.
Waarschijnlijk ben ik heel naïef, maar ik probeer het denk ik wel weer. Alleen wel heel duidelijk eens in de twee weken bellen en als dat goed gaat, zien we wel weer verder. Zo snel weet ik niet wat ik hiermee moet. Misschien ben ik de ezel die zich voor een tweede keer aan dezelfde steen stoot, misschien verandert er echt wat. Ik ben bang en weet eigenlijk niet of dit wel goed is.
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Ik wil je toch een tip geven Child....
Ik heb zelf een soort...gare relatie met m'n ouders die ik 't beste als een soort "permanente latente wapenstilstand" kan omschrijven, vroeger of later gaat 't toch wel weer mis. Dus ik vertrouw haar niet meer, zelfs niet als ze wel oprecht zou zijn. Ik overweeg al nieteens meer haar te vertrouwen, want het is al veel te vaak misgegaan en ze heeft al veel te vaak tegengewerkt.
Ik schaam me ook niet meer als ik soort van lullig tegen haar doe, de momenten dat we nu wel bij elkaar zijn, ervaar ik nu wel als een stuk leuker en we hebben nu ook meer van die goede gesprekken..zoals je nu zelf zo'n goed gesprek had.
Maar mijn ervaring heeft me ook geleerd dat ik niet naïef moet zijn en verwachten dat ze ooit -echt- zal veranderen, dat gaat gewoon teveel tijd kosten en haar gedrag heeft al teveel tijd van m'n leven gekost.
Maar dit is dus hoe ik er tegenaan kijk. Ik herken gewoon die vertwijfeling. Dat ging bij mij ook jaren zo door (ook het niet serieus nemen etc), totdat ze paar jaar terug besloot om m'n hele huis maar eens van een soort half-complete make-over te voorzien....toen was ik er klaar mee.
Ook geen spijt gehad, maar ik hou haar op armslengte afstand want ik kan haar nooit vertrouwen. Liever vertrouw ik andere mensen, m'n vrienden zijn een beetje m'n familie geworden nu.
Ik heb zelf een soort...gare relatie met m'n ouders die ik 't beste als een soort "permanente latente wapenstilstand" kan omschrijven, vroeger of later gaat 't toch wel weer mis. Dus ik vertrouw haar niet meer, zelfs niet als ze wel oprecht zou zijn. Ik overweeg al nieteens meer haar te vertrouwen, want het is al veel te vaak misgegaan en ze heeft al veel te vaak tegengewerkt.
Ik schaam me ook niet meer als ik soort van lullig tegen haar doe, de momenten dat we nu wel bij elkaar zijn, ervaar ik nu wel als een stuk leuker en we hebben nu ook meer van die goede gesprekken..zoals je nu zelf zo'n goed gesprek had.
Maar mijn ervaring heeft me ook geleerd dat ik niet naïef moet zijn en verwachten dat ze ooit -echt- zal veranderen, dat gaat gewoon teveel tijd kosten en haar gedrag heeft al teveel tijd van m'n leven gekost.
Maar dit is dus hoe ik er tegenaan kijk. Ik herken gewoon die vertwijfeling. Dat ging bij mij ook jaren zo door (ook het niet serieus nemen etc), totdat ze paar jaar terug besloot om m'n hele huis maar eens van een soort half-complete make-over te voorzien....toen was ik er klaar mee.
Ook geen spijt gehad, maar ik hou haar op armslengte afstand want ik kan haar nooit vertrouwen. Liever vertrouw ik andere mensen, m'n vrienden zijn een beetje m'n familie geworden nu.
Ik snap heel goed dat je het contact een kans wilt geven, na dit gesprek. Hopelijk heb je dan hiermee wel de toon gezet voor hoe jullie vanaf nu met elkaar omgaan en kun je daarin je grenzen beter bewaken.quote:
Een update: tijden geleden had ik met mijn moeder afgesproken om te komen logeren en musea te bezoeken. Ik vond dat ik dit niet kon afzeggen, dus ben gegaan.
Op den duur vroeg mijn moeder waarom ze eigenlijk de kliniek niet in mocht en waarom ze haar geen informatie verstrekte over mijn 'toestand'. Dus ik besloot het haar uit te leggen samen met de boodschap dat ik eigenlijk het contact wilde verbreken. Hier schrok ze heel erg van en toen belandde we in een oprecht goed gesprek.
Het ging erover waarom ik haar niet vertrouw en waarom ik altijd mooi weer speel bij haar. Daarnaast ging het over haar eigen psychische problemen (depressies, autisme en toch ook een eetstoornis. Dat laatste heb ik dus niet van een vreemde). Zij vond het heel erg hoe het gelopen was en wil graag een moeder voor me zijn. Ook wanneer het slecht met me gaat. We hebben afgesproken dat ik elke keer zeg wanneer me wat dwars zit en zij zou proberen niet al te hard en agressief te oordelen. Voor ons beiden een uitdaging.
Trauma's en dat soort details zijn niet besproken. Ook is de opvoeding ombesproken gebleven. Dit vind ik deels jammer en is deels een opluchting. Ik wil me niet kwetsbaar voelen bij haar en dat vertrouwen is er zeker niet ineens.
Waarschijnlijk ben ik heel naïef, maar ik probeer het denk ik wel weer. Alleen wel heel duidelijk eens in de twee weken bellen en als dat goed gaat, zien we wel weer verder. Zo snel weet ik niet wat ik hiermee moet. Misschien ben ik de ezel die zich voor een tweede keer aan dezelfde steen stoot, misschien verandert er echt wat. Ik ben bang en weet eigenlijk niet of dit wel goed is.
Eén stapje tegelijk. En het contact verbreken kan altijd nog.
The love you take is equal to the love you make.
Je bent heel naief inderdaad. (niet eens lullig bedoeld want ik snap het heus wel)
Een tijdje zal je moeder die masker op kunnen houden, na een tijdje breekt dat masker vanzelf weer weg.
Je moeder is nou eenmaal hoe ze is, dat ze geschrokken is etc., dat zal ook wel zo zijn, maar haar persoonlijkheid gaat echt niet veranderen, ze zal alleen tijdelijk ander gedrag laten zien of proberen te laten zien.
Een tijdje zal je moeder die masker op kunnen houden, na een tijdje breekt dat masker vanzelf weer weg.
Je moeder is nou eenmaal hoe ze is, dat ze geschrokken is etc., dat zal ook wel zo zijn, maar haar persoonlijkheid gaat echt niet veranderen, ze zal alleen tijdelijk ander gedrag laten zien of proberen te laten zien.
Ik ben sceptisch, maar ik snap dat je dat een kans wil geven ja.
Misschien een raar idee maar kan je iets van een stopwoord afspreken met haar dat als zij hard en agressief reageert als jij zegt wat je dwars zit ze aan dit gesprek herinnerd wordt?
Misschien een raar idee maar kan je iets van een stopwoord afspreken met haar dat als zij hard en agressief reageert als jij zegt wat je dwars zit ze aan dit gesprek herinnerd wordt?
I 'm not sure about an inner child, but I do have an inner idiot who surfaces every now and then.
Dank je welquote:
[..]
Ik snap heel goed dat je het contact een kans wilt geven, na dit gesprek. Hopelijk heb je dan hiermee wel de toon gezet voor hoe jullie vanaf nu met elkaar omgaan en kun je daarin je grenzen beter bewaken.
Eén stapje tegelijk. En het contact verbreken kan altijd nog.
Dat was ook een beetje mijn idee. Misschien komt het goed en dat zou ik heel fijn vinden. Afstand nemen kan wel als het weer terug schiet. Gewoon heel rustig aan kijken wat er gebeurt. Misschien ben ik ook wel teveel eisend of hard voor haar.
Ik had het ook niet als lullig opgevat, maar ja... ik blijf hoop houden.quote:
Je bent heel naief inderdaad. (niet eens lullig bedoeld want ik snap het heus wel)
Een tijdje zal je moeder die masker op kunnen houden, na een tijdje breekt dat masker vanzelf weer weg.
Je moeder is nou eenmaal hoe ze is, dat ze geschrokken is etc., dat zal ook wel zo zijn, maar haar persoonlijkheid gaat echt niet veranderen, ze zal alleen tijdelijk ander gedrag laten zien of proberen te laten zien.
Nee, ze zal inderdaad niet veranderen, maar ik hoop dat, als ik directer doe, ze een beetje rekening houdt met mijn grenzen. Ik zal vanzelf wel voelen hoeveel pijn dat gaat doen
Sceptisch ben ik ookquote:
Ik ben sceptisch, maar ik snap dat je dat een kans wil geven ja.
Misschien een raar idee maar kan je iets van een stopwoord afspreken met haar dat als zij hard en agressief reageert als jij zegt wat je dwars zit ze aan dit gesprek herinnerd wordt?
Een stopwoord is inderdaad een slim idee! Ik zal er over nadenken en het meenemen. Ik denk dat het wel zou helpen bij ons.
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:Ik heb hier nog niet over nagedacht en het is zeker een punt dat je hier hebt. Ik heb wanneer ik bij mijn moeder ben geweest altijd wel veel herbelevingen en spookt het allemaal meer door mijn hoofd. Moeder = onveilig & verlating. Dat is iets dat ik moeilijk kan loskoppelen (ik zou echt niet weten hoe) en ik voel me er schuldig over. Ook al is zeer zeker in het hier en nu ook kwetsend. Ik ga hier even goed over nadenken. Dank je welSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
En niet jezelf zo omlaag halen, dat is nergens voor nodig. Dit is een forum, als ik geen advies wil, moet ik geen dingen posten tochWe cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Als dat al los te koppelen zou zijn, waarom zou je dat willen? Voor jezelf of voor je moeder?quote:
[..]
Ik heb hier nog niet over nagedacht en het is zeker een punt dat je hier hebt. Ik heb wanneer ik bij mijn moeder ben geweest altijd wel veel herbelevingen en spookt het allemaal meer door mijn hoofd. Moeder = onveilig & verlating. Dat is iets dat ik moeilijk kan loskoppelen (ik zou echt niet weten hoe) en ik voel me er schuldig over. Ook al is zeer zeker in het hier en nu ook kwetsend. Ik ga hier even goed over nadenken. Dank je wel
En niet jezelf zo omlaag halen, dat is nergens voor nodig. Dit is een forum, als ik geen advies wil, moet ik geen dingen posten toch
Ik weet wel dat je moeder nu ook kwetsend is en ik wil ook zeker niet zeggen dat dat geen invloed heeft op je nu. Maar ik zou het zo zonde vinden als er iets aan de hand is als wat ik hierboven schreef want het kan je zo beïnvloeden zonder dat je het door hebt en zelfs onbewust je therapie afhouden door dat iets in jou toch steeds in die onveiligheid zit.
En ja nee ik wilde je gewoon de les niet lezen ofzo. En al die dingen zijn voor mij ook vaag en ik maak al die fouten keer op keer op keer maar ja gedeelde smart....Ik las gewoon wat anders dan de andere mensen.
Hey COTS, ik weet dat het drie jaar later is nu, maar ik vraag me af hoe de situatie er nu uitziet?
With love :*
Hey! Leuk dat je ernaar vraagt.quote:Op donderdag 9 juli 2020 10:44 schreef girlnextdoor. het volgende:
Hey COTS, ik weet dat het drie jaar later is nu, maar ik vraag me af hoe de situatie er nu uitziet?
Het gaat heel goed met me. En ik heb ontdekt dat het ook voornamelijk aan mijn communicatie lag, en niet aan die van hen. Ik heb het advies van psych niet opgevolgd, sterker nog ik heb een andere gezocht. Breken was de gemakkelijkste oplossing en in lijn met mijn problemen (keer het de rug toe en dan is het er niet). Ik ben gaan praten met mijn familie, over hoe ik dingen ervaar en uit. En dat is heel erg goed uitgepakt. Ik ben super close met mijn moeder nu. En kan en durf alles met haar te delen. En met mijn broer heb ik goed contact. Ja, hij heeft me heel veel aangedaan (jarenlang misbruik), maar toch heb ik wel redelijk contact met hem. Over de app en dat is voldoende. Dus het is compleet de andere kant opgelopen dan gedacht.
Wat toen nog niet duidelijk was, is dat ik schizofrenie heb. Omdat ik wel goed kon leren is altijd de druk geweest om een mooie carrière op te bouwen. Sinds die diagnose (en 31 opnames) is mijn leven drastisch veranderd. Ik heb een wajong, een rustig leven en dat doet me goed. En door die diagnose wordt er vanuit de familie niet meer zo'n druk op me gelegd. Men is trots op mij zoals ik ben en wat ik doe. (dat betekent niet dat ik het gemakkelijk met de diagnose heb, want dat vind ik nog steeds verschrikkelijk. En zeg gerust diagnoses, want ik ben ook een paar keer goed manisch en depressief geworden). Maar na een heel intensief traject lukt me om voor mezelf te zorgen en op mezelf te wonen, met veel begeleiding van een fact-team
Sorry voor het dagboekverhaal, maar het was iets te complex om in 1x goed te zeggen
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Wat stond je er nog heel anders voor en in, drie jaar geleden! Je hebt zo veel stappen gezet en bent zo ver gekomen! 
The love you take is equal to the love you make.
Dank je wel! Dit stuk was ik eigenlijk helemaal vergeten... Leuk om terug te lezen, dankzij @girlnextdoor. Nu ben ik gelukkig en toen niet, en dat is zo'n opluchtingquote:Op donderdag 9 juli 2020 14:09 schreef Lienekien het volgende:
Wat stond je er nog heel anders voor en in, drie jaar geleden! Je hebt zo veel stappen gezet en bent zo ver gekomen!
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Ik was vanochtend aan het googlen op breken met familie, toen ik dit tegenkwam. Ik vond het interessant en heel herkenbaar, vandaar dat ik benieuwd wasquote:Op donderdag 9 juli 2020 14:21 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Dank je wel! Dit stuk was ik eigenlijk helemaal vergeten... Leuk om terug te lezen, dankzij @:girlnextdoor. Nu ben ik gelukkig en toen niet, en dat is zo'n opluchting
Wat goed dat je niet hebt gebroken en nu heel veel stappen verder bent. Echt toppie
With love :*
Ow... vervelend dat je het nodig hebt om daarop te googlelen *knuffel* Sterktequote:
[..]
Ik was vanochtend aan het googlen op breken met familie, toen ik dit tegenkwam. Ik vond het interessant en heel herkenbaar, vandaar dat ik benieuwd was
Wat goed dat je niet hebt gebroken en nu heel veel stappen verder bent. Echt toppie
Dank je wel
Ja het gaat echt goed Dank je wel!!!quote:
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
@Child, idd knap dat je een manier hebt gevonden waarin je contact kunt houden ondanks alles wat er wel gebeurd is!
Ik heb week of vijf geleden juist wel contact verbroken na 4 maanden juist heel intensief "noodzakelijk" contact door ziekte van mijn vader. Terwijl ik eigenlijk jaren bewust een minimum versie van contact had waarin ze hun kleinzoon af en toe wel konden zien bij ons thuis, maar verder afstand houden. Merk nu dat het nodig is om niet bij bepaalde ellende meer betrokken te blijven en dus rust te krijgen. Dus voor mij wordt het zoals ik het nu voel hooguit weer veilig contact voor mn zoon maar meer niet.
Ik heb week of vijf geleden juist wel contact verbroken na 4 maanden juist heel intensief "noodzakelijk" contact door ziekte van mijn vader. Terwijl ik eigenlijk jaren bewust een minimum versie van contact had waarin ze hun kleinzoon af en toe wel konden zien bij ons thuis, maar verder afstand houden. Merk nu dat het nodig is om niet bij bepaalde ellende meer betrokken te blijven en dus rust te krijgen. Dus voor mij wordt het zoals ik het nu voel hooguit weer veilig contact voor mn zoon maar meer niet.
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |