R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Je bent gewend aan de overlevingsmodus, je bent gewend aan de pijn, het verdriet en de vernedering die het contact met hun met zich meebrengt..quote:Op donderdag 11 mei 2017 22:32 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Eigenlijk niet... maar nu je het zo zegt, heb je wel gelijk.
[..]
Dat vat ik ook helemaal niet zo op! Ik weet dat ik een behoorlijk labiel persoon ben, op zijn aardigst gezegd.
Ik ben blij dat het je gemakkelijk is afgegaan. Jammer dat het omwille een nieuwe vriendin moest gebeuren. En stiekem geef ik je toch de credits, of je nou wilt of niet
[..]
Om heel eerlijk te zijn heb ik nog nooit eerder echt contact verbroken met mensen. Ik heb wel eens iets subtiel laten doodbloeden, maar de confrontatie aangaan durf ik niet.
En zat ben ik het zeker, alleen ja... ik heb soms last van het jezuschristussyndroom (de neiging om iedereen te redden). Ik ben gewoon een zacht ei.
[..]
Bedankt voor de tips. Ik moet daar inderdaad eerst goed over nadenken, zodat ik weet wat ik moet doen, want anders ga ik zo weer in zee ermee. Ik ken mezelf.
[..]True
[..]
Wat fijn dat je je vrij voelt! Dat moet heerlijk zijn. Knap dat je uiteindelijk de knoop hebt doorgehakt. Fijn dat je zo'n steun in de rug hebt!
[..]
Dat gevoel ken ik helaas inderdaad... Gelukkig zijn er ook heel veel mensen die je een warm gevoel kunnen geven.
[..]
Dank je wel voor je lieve woordenIk ben er stil van en weet even niet wat ik moet zeggen... Je hebt gelijk dat het me terugtrekt en pijn doet...
Ik heb geen flauw idee of zijn vrouw op de hoogte is eigenlijk
Het onbekende lijkt vaak enger dan het bekende, zelfs als het bekende heel erg naar en slecht is..
Geen woorden voor. Afschuwelijk. Jouw moeder heeft het niet goed met jou voor. Ze maakt je ziek. In plaats van jou te helpen met je leven vorm te geven, saboteert ze het.quote:[..]
De dingen die mij moeder zegt is dat het mijn schuld is dat de familie niet functioneert, dat ik geen therapie/medicatie mag hebben. Dat ik geen psychische problemen heb (ahem, eetstoornis, ptss en psychotische persoonlijkheidstrekken). Pesten met het feit dat ik geen kinderen kan krijgen, dat ze vindt dat ik eigenlijk nooit geboren mocht worden en dat er beter een kussentje op me gelegd had kunnen worden en zo kan ik wel even doorgaan. Daarnaast heeft ze de neiging om te dreigen met zelfmoord.
Je hebt het RECHT om je te beschermen tegen mensen die jou zoveel kwaad doen, ook als het je moeder is. Mijn hemel, afkappen!!
Nope.quote:
[..]
Ik bel met mijn moeder eens per week/in de twee weken en vier tot zes keer per jaar logeer ik een weekend bij haar. En soms wil ze een dagje uit met mij. Dus eigenlijk maak ik me belachelijk druk om een klein iets
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Dat klopt wel helaas. Ik ben continu bezig met crisismanagement. Daar moet eens een einde aan komen.quote:Op donderdag 11 mei 2017 22:58 schreef madam-april het volgende:
[..]
Je bent gewend aan de overlevingsmodus, je bent gewend aan de pijn, het verdriet en de vernedering die het contact met hun met zich meebrengt..
Het onbekende lijkt vaak enger dan het bekende, zelfs als het bekende heel erg naar en slecht is..
Anderzijds, geheel onbekend is het niet. Mijn moeder verbreekt best wel vaak op pijnlijke momenten het contact (juist van die momenten dat je je naasten het meest nodig hebt). En ik ben dan elke keer weer zo stom haar te vergeven. Met andere woorden: knopen doorhakken dus.
Je hebt gelijk. Volgens mij moet ik door de zure appel heen bijten.quote:
[..]
Geen woorden voor. Afschuwelijk. Jouw moeder heeft het niet goed met jou voor. Ze maakt je ziek. In plaats van jou te helpen met je leven vorm te geven, saboteert ze het.
Je hebt het RECHT om je te beschermen tegen mensen die jou zoveel kwaad doen, ook als het je moeder is. Mijn hemel, afkappen!!
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Als ik rationeel een lijstje zou maken met de voor- en nadenken komt het er eigenlijk op neer dat ik te bang ben voor de toekomst. Ik zit dan in de "stel dat..." en vraag me dan af of ik niet te hard naar hen toe ben. Anderzijds trek ik dit ook niet.quote:Op donderdag 11 mei 2017 22:36 schreef Yasmin23 het volgende:
TS serieus denk ik dat jij voor alles gaat. Vind je misschien egoïstisch klinken maar het is jouw leven. En van wat ik nu heb gelezen ben ik eigenlijk van mening dat jouw moeder en broer het niet meer waard zijn. Klinkt misschien hard.
Denk aan wat contact met hun jou oplevert en wat jij er voor moet inleveren. Misschien dat je dan een juiste beslissing kunt maken.
Ik neig steeds meer naar contact verbreken.
Ik heb er een slaappil in gegooidquote:
Tip van mij:
Ga niet over alles lopen piekeren vannacht, maar lees het morgen allemaal nog een keer.
En zorg dat jouw loyaliteit in de toekomst problemen gaat opleveren met anderen zaken (relaties en werk).
Mensen maken er misbruik van en de kans dat ze je laten vallen als je loyaliteit terug verwacht is realistisch aanwezig.
dus geen gepieker aan dit adres. Ik heb het allemaal nagelezen en neig naar het verbreken van contact.Ook ga ik de psych even mailen over mijn loyaliteitsproblemen en assertiviteit. Op dit moment wordt er gewerkt aan de verlatingsangst en ik denk dat dit mooie volgende stappen zijn.
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Iedereen, heel erg bedankt voor het meedenken, begrip en steun 
Jullie zijn echt heel erg lief voor me en helpen me enorm. Dank jullie wel
Jullie zijn echt heel erg lief voor me en helpen me enorm. Dank jullie wel
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Ik heb de indruk dat het woord dat je zoekt vooral 'assertiviteit' is...
leren voor je zelf en je eigen belangen opkomen, het 'leren' nee te zeggen op een positieve wijze, en hierbij ook het leren omgang met de sociale interactie jegens anderen, maar wel met als doel je eigen belangen te behartigen
https://www.bol.com/nl/f/(...)j-schuldig/34238411/ (is al best een erg oud boek, maar eigenlijk een bijna klassieke basis voor assertiviteitstrainingen waar ook modernere versie's vaak niet enorm van verschillen)
Een goede therapeut zou je eigenlijk nooit zulk een keuze mogen 'opdringen'....
Dat dit nooit buiten jezelf om gaat, en het een proces is dat jij _zelf_ die keuze maakt uit vrije wil en zonder dat dit je 'dringend' opgedragen wordt.
Het kan natuurlijk zo zijn dat het in jouw situatie de optie zal zijn die jou mogelijk het meeste direkte voordeel bied en veel stress zou kunnen weghalen (maar, evengoed soms meer stress kan opleveren, als je die keuze het contact te verminderen niet kunt doorzetten en dit mogelijk een nog sterkere aggressieve reactie van je familie oplevert).
Echter, als je deze stap neemt, doe dat nooit enkel omdat een therapeut je dat 'dringend adviseert' maar vooral omdat je zelf de voors en tegens afweegt en heel neutraal en objectief die keuze neemt;
Dit ook enkel zelf doorzet omdat je van de nodzaak deze stap te doen zelf overtuigd bent en dit naar buiten nooit communiceert als 'dat dat iets is dat iemand anders je opdroeg te doen'
... Ook dat komt overigens weer op assertiviteit neer, alle stappen die je neemt in de sociale interactie met anderen, zoals in dit geval met je familie, moet je doen vanuit je eigen keuze en verantwoordelijkheid, omdat JIJ dat zo wil en niet omdat iemand anders gezegd heeft dat je dat moet doen.
[ Bericht 1% gewijzigd door RM-rf op 12-05-2017 12:14:21 ]
leren voor je zelf en je eigen belangen opkomen, het 'leren' nee te zeggen op een positieve wijze, en hierbij ook het leren omgang met de sociale interactie jegens anderen, maar wel met als doel je eigen belangen te behartigen
https://www.bol.com/nl/f/(...)j-schuldig/34238411/ (is al best een erg oud boek, maar eigenlijk een bijna klassieke basis voor assertiviteitstrainingen waar ook modernere versie's vaak niet enorm van verschillen)
Eerlijk gezegd vind ik dit een opvallende en vreemde vaststelling...quote:
Hoi allemaal,
In therapie heb ik het nogal dringende advies gekregen om te breken met mijn familie.
Een goede therapeut zou je eigenlijk nooit zulk een keuze mogen 'opdringen'....
Dat dit nooit buiten jezelf om gaat, en het een proces is dat jij _zelf_ die keuze maakt uit vrije wil en zonder dat dit je 'dringend' opgedragen wordt.
Het kan natuurlijk zo zijn dat het in jouw situatie de optie zal zijn die jou mogelijk het meeste direkte voordeel bied en veel stress zou kunnen weghalen (maar, evengoed soms meer stress kan opleveren, als je die keuze het contact te verminderen niet kunt doorzetten en dit mogelijk een nog sterkere aggressieve reactie van je familie oplevert).
Echter, als je deze stap neemt, doe dat nooit enkel omdat een therapeut je dat 'dringend adviseert' maar vooral omdat je zelf de voors en tegens afweegt en heel neutraal en objectief die keuze neemt;
Dit ook enkel zelf doorzet omdat je van de nodzaak deze stap te doen zelf overtuigd bent en dit naar buiten nooit communiceert als 'dat dat iets is dat iemand anders je opdroeg te doen'
... Ook dat komt overigens weer op assertiviteit neer, alle stappen die je neemt in de sociale interactie met anderen, zoals in dit geval met je familie, moet je doen vanuit je eigen keuze en verantwoordelijkheid, omdat JIJ dat zo wil en niet omdat iemand anders gezegd heeft dat je dat moet doen.
[ Bericht 1% gewijzigd door RM-rf op 12-05-2017 12:14:21 ]
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Dank je wel! Ik zal eens kijkenquote:
Ik heb de indruk dat het woord dat je zoekt vooral 'assertiviteit' is...
leren voor je zelf en je eigen belangen opkomen, het 'leren' nee te zeggen op een positieve wijze, en hierbij ook het leren omgang met de sociale interactie jegens anderen, maar wel met als doel je eigen belangen te behartigen
https://www.bol.com/nl/f/(...)j-schuldig/34238411/ (is al best een erg oud boek, maar eigenlijk een bijna klassieke basis voor assertiviteitstrainingen waar ook modernere versie vaak niet enorm van verschillen)p
Oud en goed is prima toch Het is ook niet echt opdringen, het was gewoon een sterk advies. Ik weet dat ik een eigen keuze moet maken en dat is een beetje eng. Anderzijds weet ik dat de "navelstreng" eens doorgeknipt moet worden. Het is moeilijk.quote:[..]
Eerlijk gezegd vind ik dit een opvalende en vreemde vaststelling...
Een goede therapeut zou je eigenlijk noit zulk een keuze mogen 'opdringen'.... en als dit wel buiten jouzelf om en het proces dat jij _zelf_ die keuze maakt uit vrije wil en zonder dat dit je 'dringend' opgdragen wordt.
Hierin heb je gelijk... Het hele punt is dat ik niet echt gewend ben aan eigen keuzes en daar even goed voor moet zitten. Lijstjes maken met belangen en dergelijke. Het is allemaal nogal ingewikkeld helaas.quote:Het kan natuurlijk zo zijn dat het in jouw situatie de optie zal zijn die jou mogelijk het meeste direkte voordeel bied en veel stress zou kunnen weghaln (maar, evengoed soms meer stress kan opleveren als je die keuze het contact te verminderen niet kunt doorzetten en dit ogelijk een nog sterkere aggressieve reactie van je familie oplevert)...
Echter, als je deze stap neemt, doe dat nooit enkel omdat een therapeut je dat 'dringend adviseert' maar vooal omdat je vor jezelf de vors en tegens afweegt en heel neutraal en objectief die keuze voor jezelf neemt en ook enkel zelf dit dorzet omdat je van de nodzaak deze stap te doen zelf overtuigd bent en dit naar buiten noit communiceert als 'dat dat iets is dat iemand anders je opdroeg te doen'
... Ook dat komt overigens weer op assertiviteit neer, alle stapen die je neemt in de sociale interactie met anderen, zoals in dit geval met je familie, moet je doen vanuit je eigen keuze en verantwoordelijkheid, omdat JIJ dat zo wil en niet omdat iemand aners gezegd heeft dat je dat moet doen.
En je hebt gelijk, moet ik mezelf en mijn keuzes op 1 zetten
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Ik moet ook zeggen dat ik het ermee eens ben dat ik zorg moet dragen voor mijn moeder. Ik ben de enige die een oogje in het zeil houdt. Zo meteen doet ze zichzelf wat aan wanneer ik ermee kap. Dat is eigenlijk nog wel de grootste zorg in de overweging
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Je moet niks. Wel leg je jezelf veel op.quote:
Ik moet ook zeggen dat ik het ermee eens ben dat ik zorg moet dragen voor mijn moeder. Ik ben de enige die een oogje in het zeil houdt. Zo meteen doet ze zichzelf wat aan wanneer ik ermee kap. Dat is eigenlijk nog wel de grootste zorg in de overweging
Je moeder is verantwoordelijk voor haar eigen leven en geluk, net zoals jij dat voor het jouwe bent.
Wat ga je missen als zij uit je leven is? Waar ben je bang voor?
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
quote:
[..]
Je moet niks. Wel leg je jezelf veel op.
Je moeder is verantwoordelijk voor haar eigen leven en geluk, net zoals jij dat voor het jouwe bent.
Wat ga je missen als zij uit je leven is? Waar ben je bang voor?
Haar moeder heeft haar in de tang door hiermee te dreigen. Dan is het nóg moeilijker om afstand te houden. Emotionele chantage en in het contact zelf haar dochter blijven beschadigen. Zelfs onafhankelijker worden van haar moeder wordt gesaboteerd.quote:Daarnaast heeft ze de neiging om te dreigen met zelfmoord.
Klopt. Moeder probeert TS verantwoordelijk te maken voor iets waarvoor ze niet verantwoordelijk kan of hoeft te zijn.quote:
[..]
[..]
Haar moeder heeft haar in de tang door hiermee te dreigen. Dan is het nóg moeilijker om afstand te houden. Emotionele chantage en in het contact zelf haar dochter blijven beschadigen. Zelfs onafhankelijker worden van haar moeder wordt gesaboteerd.
En dat is ontzettend lastig en de keuze maken om te breken met haar is moeilijk. En die moet dus ook echt vanuit TS zelf komen.
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Het is inderdaad niet mijn verantwoordelijkheid... alleen de gedachte eraan is wel heel eng. Zeker ook omdat mijn vader suïcide heeft gepleegd.
Contact verbreken is iets wat ik wel graag wil. Alleen ik moet er "even" een plan voor verzinnen hoe het aan te pakken. Daarnaast moet ik een lijst met voor- en nadelen maken en deze tegen elkaar afwegen. Poeh, dit is ingewikkeld. Ik denk dat ik ook maar mijn partner om hulp en steun ga vragen.
Mijn grootste angst is geen familie meer te hebben en er alleen voor te staan. Anderzijds maakt dit contact mij ook ongelukkig en bang. Ik heb continu het idee te moeten presteren voor mijn familie (er wordt veel druk op mij gelegd omdat ik hoog opgeleid ben, anderzijds wordt het ook weer even hard afgekraakt en ben ik een 'elitair kreng'). Als ik probeer uit te leggen waar ik bang voor ben, kom ik eigenlijk ook telkens op voordelen... Ik denk dat spijt en schuldgevoelens de grootste factoren zijn.
Contact verbreken is iets wat ik wel graag wil. Alleen ik moet er "even" een plan voor verzinnen hoe het aan te pakken. Daarnaast moet ik een lijst met voor- en nadelen maken en deze tegen elkaar afwegen. Poeh, dit is ingewikkeld. Ik denk dat ik ook maar mijn partner om hulp en steun ga vragen.
Mijn grootste angst is geen familie meer te hebben en er alleen voor te staan. Anderzijds maakt dit contact mij ook ongelukkig en bang. Ik heb continu het idee te moeten presteren voor mijn familie (er wordt veel druk op mij gelegd omdat ik hoog opgeleid ben, anderzijds wordt het ook weer even hard afgekraakt en ben ik een 'elitair kreng'). Als ik probeer uit te leggen waar ik bang voor ben, kom ik eigenlijk ook telkens op voordelen... Ik denk dat spijt en schuldgevoelens de grootste factoren zijn.
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Ook dat nog.quote:
Het is inderdaad niet mijn verantwoordelijkheid... alleen de gedachte eraan is wel heel eng. Zeker ook omdat mijn vader suïcide heeft gepleegd.
Ik denk dat je alle hulp kunt gebruiken die je kunt krijgen. Je verdient het!quote:Contact verbreken is iets wat ik wel graag wil. Alleen ik moet er "even" een plan voor verzinnen hoe het aan te pakken. Daarnaast moet ik een lijst met voor- en nadelen maken en deze tegen elkaar afwegen. Poeh, dit is ingewikkeld. Ik denk dat ik ook maar mijn partner om hulp en steun ga vragen.
Ga eens rustig na wat jijzelf wil. Los van je moeder/familie. Wat wil JIJ.
Als jij een hele goede vriendin zou zijn, wat zou jij jezelf dan adviseren?
De onbekende angst is vaak het allermoeilijkst. Je weet nu wat je hebt, bij een keuze nog niet.quote:Mijn grootste angst is geen familie meer te hebben en er alleen voor te staan. Anderzijds maakt dit contact mij ook ongelukkig en bang. Ik heb continu het idee te moeten presteren voor mijn familie (er wordt veel druk op mij gelegd omdat ik hoog opgeleid ben, anderzijds wordt het ook weer even hard afgekraakt en ben ik een 'elitair kreng'). Als ik probeer uit te leggen waar ik bang voor ben, kom ik eigenlijk ook telkens op voordelen... Ik denk dat spijt en schuldgevoelens de grootste factoren zijn.
Misschien is een middenweg mogelijk: minimaal contact. Voor jou véél en véél beter en dit MOET gewoon kunnen.
Het is voor mij bijna niet te geloven dat jij dus familieleden hebt (over jouw moeder heb ik net gelezen en er is ook nog een broer begrijp ik) die niet het beste met jou voor hebben. Sterker nog: die jou ziek maken. Met opzet. Want ik kan er niets anders van maken. Ik kan hier niets anders van maken!
Sta jij er niet al heel erg lang alleen voor, wat familie betreft?quote:
Het is inderdaad niet mijn verantwoordelijkheid... alleen de gedachte eraan is wel heel eng. Zeker ook omdat mijn vader suïcide heeft gepleegd.
Contact verbreken is iets wat ik wel graag wil. Alleen ik moet er "even" een plan voor verzinnen hoe het aan te pakken. Daarnaast moet ik een lijst met voor- en nadelen maken en deze tegen elkaar afwegen. Poeh, dit is ingewikkeld. Ik denk dat ik ook maar mijn partner om hulp en steun ga vragen.
Mijn grootste angst is geen familie meer te hebben en er alleen voor te staan. Anderzijds maakt dit contact mij ook ongelukkig en bang. Ik heb continu het idee te moeten presteren voor mijn familie (er wordt veel druk op mij gelegd omdat ik hoog opgeleid ben, anderzijds wordt het ook weer even hard afgekraakt en ben ik een 'elitair kreng'). Als ik probeer uit te leggen waar ik bang voor ben, kom ik eigenlijk ook telkens op voordelen... Ik denk dat spijt en schuldgevoelens de grootste factoren zijn.
Neem je tijd voor de beslissing want als je er niet 100% achter staat is het lastig vol te houden en wordt je misschien nog meer pijn gedaan.
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dank zou ik verbreken of verminderen adviseren en daar rustig te tijd voor nemen en zeggen dat ze moet onderzoeken bij zichzelf wat haar het beste lijkt. Dus dat moet ik ook voor mezelf doen. Het idee van contact verbreken geeft me enorm veel rust, alleen moet ik de stress en alle omliggende zaken laten bezinken. Plannen maken en veel bespreken met mensen. Op die manier mijn eigen weg zoeken en kijken wat het gezondst is voor mij.quote:
[..]
Ook dat nog.
[..]
Ik denk dat je alle hulp kunt gebruiken die je kunt krijgen. Je verdient het!
Ga eens rustig na wat jijzelf wil. Los van je moeder/familie. Wat wil JIJ.
Als jij een hele goede vriendin zou zijn, wat zou jij jezelf dan adviseren?
[..]
De middenweg is sowieso een mooie stap om te nemen. Kijken hoe dat bevalt en dan een beslissing nemen. Sowieso wil ik het rustig afbouwen en niet "uit het niks" afkappen. Gewoon meer ruimte nemen en bij beledigende momenten me terugtrekken uit het contact. En dan stelselmatig minder contact hebben, totdat het doodgebloed is.quote:De onbekende angst is vaak het allermoeilijkst. Je weet nu wat je hebt, bij een keuze nog niet.
Misschien is een middenweg mogelijk: minimaal contact. Voor jou véél en véél beter en dit MOET gewoon kunnen.
Auw ja, daar heb je wel een punt. Ik heb de naïeve aanname dat ze van me houden en het beste voor me willen. Alleen daar gedragen ze zich bepaald niet naar....quote:Het is voor mij bijna niet te geloven dat jij dus familieleden hebt (over jouw moeder heb ik net gelezen en er is ook nog een broer begrijp ik) die niet het beste met jou voor hebben. Sterker nog: die jou ziek maken. Met opzet. Want ik kan er niets anders van maken. Ik kan hier niets anders van maken!
Poeh, soms zou ik willen dat de dingen eenvoudiger waren.
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Jaquote:
[..]
Sta jij er niet al heel erg lang alleen voor, wat familie betreft?
Neem je tijd voor de beslissing want als je er niet 100% achter staat is het lastig vol te houden en wordt je misschien nog meer pijn gedaan.
Ik ben altijd de zorger geweest in ons gezin. Ik ben de jongste en toen ik een jaar of acht was werd mij al opvoedadvies omtrent mijn broer aan mij gevraagd en nog jonger werd ik opgezadeld met de psychische problemen van mijn ouders. Om heel eerlijk te zijn ben ik eerder handig voor ze ipv geliefd.Ik doe ook pas wat als ik er zeker van ben. Dat neemt misschien wat tijd in beslag, maar dit is niet een kwestie om overhaaste beslissingen over te maken
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Nee ze zegt alleen dat ze je liever niet had gewild en dreigt met zelfmoordquote:
[..]
Mijn moeder is niet verschrikkelijk hoor
Verder alles goed hoor Gewoon advies opvolgen en lekker je eigen leven leiden
Baby we can do it, take the time do it right. We can do it baby, do it tonight _O_
Nudes alleen via DM niet via PM
Nudes alleen via DM niet via PM
Het feit dat je grenzen niet gerespecteerd worden en je assertiviteit afgestraft wordt met het volledig verwerpen en zelfs belachelijk maken van je emotionele ervaringen laat zien dat er toch wel echt iets mis is met je moeders empathische vermogens. Dit neemt wel echt anti-sociale vormen aan.quote:
Ik geef elke keer aan wanneer ze mijn grenzen over gaat en wat het met me doet. Alleen dan word ik uitgelachen en vindt ze me overgevoelig. Wanneer ik echt boos word, vindt ze het allemaal nog grappiger. Dus tja... pogingen zat gedaan
Mensen die zo met je omgaan zijn vergif en een grote belemmering voor je persoonlijke emotionele groei, de groei die in eerste plaats misschien niet eens nodig is geweest als er niet zo met je behoeften, wensen en je stem is omgegaan.
Korthouden en afkappen is mijn advies, je gaat haar niet kunnen veranderen, en met efficiente communicatie ga je ook niet ver komen, je grenzen bestaan voor haar gewoonweg niet.
Die zelfmoord uitspraken zou ik als ik jou was trouwens met een korreltje zand nemen, mensen met verlaagde empathie vermogens zijn vaak niet vies van emotionele manipulatie, en het lijkt me aannemelijk dat ze het zegt om schuldgevoelens en angst bij jou op te wekken om zo controle over je te houden, ze weet op welke knoppen ze moet drukken.
Het is een waardeloze situatie voor je OP, maar als je je issues wilt ontgroeien dan zul je je waarschijnlijk ook los moeten worstelen van de giftigheid die de relatie met je moeder meebrengt. Want juist dit vergif is hoogstwaarschijnlijk een belangrijke oorzaak van de emotionele disbalans die je ervaart, en houdt het ook in stand zolang ze invloed op je heeft.
Jij bent niet degene die binnendringt en over mensen hun grenzen heen walst, mensen walsen bij jou naar binnen en respecteren je grenzen niet, laat je niet emotioneel manipuleren om een andere waarheid te geloven.
Alles komt goed, maar kies voor jezelf.
Laat ze dan wel in niet mis te verstane woorden weten dat het een kutfamilie is, en het het verschrikkelijke nare idioten zijn, want als ze dat weten kunnen ze misschien ook aan zichzelf werken.
"A leader must be a terror to the few who are evil in order to protect the lives and well-being of the many who are good"
Als je het zo stelt heb je zeker gelijk.quote:
[..]
Nee ze zegt alleen dat ze je liever niet had gewild en dreigt met zelfmoord
Je hebt gelijk. Het is hard gesteld, maar het klopt wel. Ik ben te veel gewend geraakt aan een ongezonde situatie en voel me er verantwoordelijk voor. Alleen inmiddels ben ik bijna dertig, dus het is tijd om mijn eigen leven te gaan leiden. Al was het maar om gelukkiger te worden.quote:
[..]
Het feit dat je grenzen niet gerespecteerd worden en je assertiviteit afgestraft wordt met het volledig verwerpen en zelfs belachelijk maken van je emotionele ervaringen laat zien dat er toch wel echt iets mis is met je moeders empathische vermogens. Dit neemt wel echt anti-sociale vormen aan.
Mensen die zo met je omgaan zijn vergif en een grote belemmering voor je persoonlijke emotionele groei, de groei die in eerste plaats misschien niet eens nodig is geweest als er niet zo met je behoeften, wensen en je stem is omgegaan.
Korthouden en afkappen is mijn advies, je gaat haar niet kunnen veranderen, en met efficiente communicatie ga je ook niet ver komen, je grenzen bestaan voor haar gewoonweg niet.
Die zelfmoord uitspraken zou ik als ik jou was trouwens met een korreltje zand nemen, mensen met verlaagde empathie vermogens zijn vaak niet vies van emotionele manipulatie, en het lijkt me aannemelijk dat ze het zegt om schuldgevoelens en angst bij jou op te wekken om zo controle over je te houden, ze weet op welke knoppen ze moet drukken.
Het is een waardeloze situatie voor je OP, maar als je je issues wilt ontgroeien dan zul je je waarschijnlijk ook los moeten worstelen van de giftigheid die de relatie met je moeder meebrengt. Want juist dit vergif is hoogstwaarschijnlijk een belangrijke oorzaak van de emotionele disbalans die je ervaart, en houdt het ook in stand zolang ze invloed op je heeft.
Jij bent niet degene die binnendringt en over mensen hun grenzen heen walst, mensen walsen bij jou naar binnen en respecteren je grenzen niet, laat je niet emotioneel manipuleren om een andere waarheid te geloven.
Alles komt goed, maar kies voor jezelf.
Dank je wel!
Auw ja...quote:
Laat ze dan wel in niet mis te verstane woorden weten dat het een kutfamilie is, en het het verschrikkelijke nare idioten zijn, want als ze dat weten kunnen ze misschien ook aan zichzelf werken.
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Even update: Dit weekend ben ik niet online, 'k ga naar mijn schoonouders toe. Die overigens heel tof zijn
Ondertussen bespreek ik dit met hen en denk ik even diep na wat ik ga doen en hoe. Maandag zal ik een update posten.
Iedereen heel erg bedankt voor de reactie en het meedenken. Jullie zijn allemaal echt super lief voor me en dat waardeer ik heel erg.
Bedankt
Ondertussen bespreek ik dit met hen en denk ik even diep na wat ik ga doen en hoe. Maandag zal ik een update posten.
Iedereen heel erg bedankt voor de reactie en het meedenken. Jullie zijn allemaal echt super lief voor me en dat waardeer ik heel erg.
Bedankt
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Goed dat je je overwegingen ook deelt met bekenden irl. Fijn weekend!
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Ik heb op 't moment 0 concentratie, maar ik ken je voorgeschiedenis al een beetje.quote:
Hoi allemaal,
In therapie heb ik het nogal dringende advies gekregen om te breken met mijn familie. Elke keer wanneer er contact is worden er nare dingen gezegd en heb ik daarna weer problemen met mijn psyche. Ik begrijp wel waarom het geadviseerd wordt en tot zekere hoogte wil ik er wel wat mee (mijn omgeving is wel erg enthousiast over dat idee, maar ik wil niet alleen op de wereld zijn).
Alleen ik weet niet zeker of ik het durf en ik weet niet zeker of het goed is. Hoe kan ik het beste voor mezelf ontdekken wat het beste is? En hoe doe je zoiets, contact verbreken met je familie? Wanneer zal ik de grens trekken van dat ze te ver zijn gegaan?
En de belangrijkste vraag, zijn hier mensen die gebroken hebben met hun familie en hoe heb je het aangepakt en hoe was het?
Alvast bedankt voor het meedenken
Misschien kan je je ook nog herinneren dat ik binnen m'n eigen familie geregeld brak met mensen. Na een x tijd kwam er om wat voor reden dan ook weer contact terug. Ze bleven (en blijven) grenzen overschrijden en vinden 't blijkbaar heel moeilijk om met m'n door mij gestelde grenzen rekening te houden.
Met m'n zusje heb ik al wat langer gebroken en ik heb daar geen moment spijt van gehad (we waren nooit bondgenoten en na >30 jaar kan ik haar toch wel voldoende inschatten).
Ik heb het gevoel dat ik liever in geen gezelschap zit dan in slecht gezelschap en gelukkig heb ik altijd wel goed gezelschap in de vorm van m'n vrienden en m'n sociale kring.
Contact met m'n familie bleek altijd vermoeiend te zijn. Er was altijd wel -wat- en uiteindelijk waren er altijd ook wel conflicten of wilden ze weer iets gedaan krijgen of invloed over me hebben. Hoe minder contact ik met ze heb, hoe beter ik me voel. Waarom dan nog contact met ze hebben? Ik kies de leuke mensen liever zelf uit. Kansen geef ik genoeg en ik breek niet zomaar met mensen en na jaren en x breuken ben ik tot de conclusie gekomen dat ze me vooral veel stress opleveren ipv dat het energie geeft en ze veranderen ook niet.
Zoals ik al zei, liever geen gezelschap dan slecht gezelschap. Ga met mensen om die rekening met je houden en waartegen je niet steeds het gevoel hebt tegen hun opdringerigheid te moeten opboksen. Dat is vermoeiend, als werken zonder loon.
Kies je eigen contacten en bepaal zelf de frequentie. Op de momenten dat je ze het hardste nodig hebt, leer je wie je beste vrienden zijn, je kent het riedeltje denk ik wel.
0 concentratie, ik ga zo ff in coma liggen.
Het is ingewikkeld.
[ Bericht 0% gewijzigd door magnetronkoffie op 13-05-2017 02:08:59 ]
Zo, ik ben weer terug in huis. Ik heb erover gesproken met mensen in mijn omgeving (partner vrienden, schoonouders) en het is en blijft een ingewikkelde kwestie.
Deels vindt iedereen dat ik het contact moet verbreken, omdat het mij schaadt. Zeker de mensen die me na het contact met mijn familie meemaken, willen dat ik breek. Mijn partner, die mijn familie ook kent, vindt het helemaal een goed idee.
Alleen dan komt de maar: Iedereen vindt ook dat ik mijn moeder in de gaten moet houden of ze geen rare dingen doet. De eetstoornis heb ik niet van een vreemde en mijn moeder is momenteel weer eens brood- en broodmager. Daarnaast is een belangrijk familielid terminaal ziek en daardoor is ze nog suïcidaler dan anders. Ik weet dat ze medicatie opspaart en ze bespreekt regelmatig plannen met mij (wat ik moet doen als ze zichzelf van kant heeft gemaakt en wat haar de meest effectieve manier van zelfmoord plegen lijkt). Hierin fungeer ik als een soort uitlaatklep.
De tweede maar is dat mijn broer, die zijn fikken bij mij niet thuis kon houden, twee kleine dochtertjes heeft. Ik beschuldig hem van niks en verwacht ook niet dat hij wat met ze doet, alleen iemand moet ze in de gaten houden. Mijn schoonzus en broer zijn beiden psychiatrisch ziek (en geen beetje ook), en dat heeft behoorlijk inpakt op hoe ze met hun kinderen omgaan (ik word er naar van) Eigenlijk is de taak bij mij in de schoenen geschoven.
De meesten willen wel dat ik contact verbreek, alleen vinden wel dat ik die taken moet blijven vervullen. Alleen samen gaat dat natuurlijk niet.
Dus de volgende stap: morgen bel ik eerst naar de huisartsenpraktijk van mijn moeder om te kijken of ik haar HA kan spreken. Tevens maak ik een afspraak met mijn eigen HA om deze kwestie te bespreken. Dinsdag zie ik mijn psych weer en dan bespreek ik dit ook.
Ik heb besloten dat het of het één of het ander is: Of ik verbreek het contact en laat mijn verantwoordelijkheden los, of ik verminder het contact waarbij ik verantwoordelijk blijf voor deze taken. Als ik heel eerlijk ben neig ik naar de egocentrische keuze en laat ik hen los. Alleen ik wil dan wel de zorg goed geregeld hebben. Om heel eerlijk te zijn weet ik het niet meer. Ik weet alleen dat ik de afgelopen nachten er niet van heb geslapen en ontiegelijk veel heb gehuild. Deze schoenen zijn te groot voor mij
Deels vindt iedereen dat ik het contact moet verbreken, omdat het mij schaadt. Zeker de mensen die me na het contact met mijn familie meemaken, willen dat ik breek. Mijn partner, die mijn familie ook kent, vindt het helemaal een goed idee.
Alleen dan komt de maar: Iedereen vindt ook dat ik mijn moeder in de gaten moet houden of ze geen rare dingen doet. De eetstoornis heb ik niet van een vreemde en mijn moeder is momenteel weer eens brood- en broodmager. Daarnaast is een belangrijk familielid terminaal ziek en daardoor is ze nog suïcidaler dan anders. Ik weet dat ze medicatie opspaart en ze bespreekt regelmatig plannen met mij (wat ik moet doen als ze zichzelf van kant heeft gemaakt en wat haar de meest effectieve manier van zelfmoord plegen lijkt). Hierin fungeer ik als een soort uitlaatklep.
De tweede maar is dat mijn broer, die zijn fikken bij mij niet thuis kon houden, twee kleine dochtertjes heeft. Ik beschuldig hem van niks en verwacht ook niet dat hij wat met ze doet, alleen iemand moet ze in de gaten houden. Mijn schoonzus en broer zijn beiden psychiatrisch ziek (en geen beetje ook), en dat heeft behoorlijk inpakt op hoe ze met hun kinderen omgaan (ik word er naar van) Eigenlijk is de taak bij mij in de schoenen geschoven.
De meesten willen wel dat ik contact verbreek, alleen vinden wel dat ik die taken moet blijven vervullen. Alleen samen gaat dat natuurlijk niet.
Dus de volgende stap: morgen bel ik eerst naar de huisartsenpraktijk van mijn moeder om te kijken of ik haar HA kan spreken. Tevens maak ik een afspraak met mijn eigen HA om deze kwestie te bespreken. Dinsdag zie ik mijn psych weer en dan bespreek ik dit ook.
Ik heb besloten dat het of het één of het ander is: Of ik verbreek het contact en laat mijn verantwoordelijkheden los, of ik verminder het contact waarbij ik verantwoordelijk blijf voor deze taken. Als ik heel eerlijk ben neig ik naar de egocentrische keuze en laat ik hen los. Alleen ik wil dan wel de zorg goed geregeld hebben. Om heel eerlijk te zijn weet ik het niet meer. Ik weet alleen dat ik de afgelopen nachten er niet van heb geslapen en ontiegelijk veel heb gehuild. Deze schoenen zijn te groot voor mij
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
GODVER!!!quote:Ik weet dat ze medicatie opspaart en ze bespreekt regelmatig plannen met mij (wat ik moet doen als ze zichzelf van kant heeft gemaakt en wat haar de meest effectieve manier van zelfmoord plegen lijkt). Hierin fungeer ik als een soort uitlaatklep.
Dit méén je niet!!!!
Dat is JOUW taak helemaal niet!!!!!!!!
Daar zijn hulpverleners voor!!!
Hier ga je aan kapot!!!
Jouw moeder snapt dit niet; jij daardoor ook niet maar DIT IS GEEN TAAK VOOR een siwieso zwaar beschadigde DOCHTER.
Ik sta hier perplex. Dit is te idioot voor woorden!!!!
Ik vind het eerlijk gezegd moeilijk te geloven dat je schoonfamilie en vriend, die oprecht het beste met je voor lijken te hebben, vinden dat jij als een soort prullenbak moet blijven dienen voor alle shit die je familie over je uitstort.
Gezien jouw verleden en je wanen: zou het kunnen dat je hen niet alles hebt verteld? Of dat hetgeen je hier post niet helemaal is zoals jullie het hebben besproken?
Je vindt het heel moeilijk je familie los te laten, ruis in de vertaling kan een vorm van zelfbescherming zijn.
Laat je je vriend dit topic wel eens lezen?
Als ik jouw vriendin was en dit verhaal las zou ik je NOOIT met die verantwoording laten zitten. Daar ga je aan kapot.
Gezien jouw verleden en je wanen: zou het kunnen dat je hen niet alles hebt verteld? Of dat hetgeen je hier post niet helemaal is zoals jullie het hebben besproken?
Je vindt het heel moeilijk je familie los te laten, ruis in de vertaling kan een vorm van zelfbescherming zijn.
Laat je je vriend dit topic wel eens lezen?
Als ik jouw vriendin was en dit verhaal las zou ik je NOOIT met die verantwoording laten zitten. Daar ga je aan kapot.
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Want dit is belachelijk en onrealistisch. Goed dat je zelf ziet dat dat niet samen gaat.quote:De meesten willen wel dat ik contact verbreek, alleen vinden wel dat ik die taken moet blijven vervullen. Alleen samen gaat dat natuurlijk niet.
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
1x vragen aan een psycholoog of andere ervaren hulpverlener en die zal bevestigen dat dit idd knettergek is.quote:
[..]
Want dit is belachelijk en onrealistisch.
Begrenzing van verantwoordelijkheid en schuld..
Denk dat de helft van de burnout klachten zitten bij mensen die denken dat ze die verantwoordelijkheid moeten nemen.
Hell To The Liars
De extremiteiten heb ik niet verteld. Ze weten dat het contact nu moeizaam verloopt en dat ik een slechte jeugd heb gehad, alleen houdt hun kennis op bij een depressie. Ik wil niet dat zij zich zorgen om mij gaan maken. Mijn vriend weet meer en heeft een gruwelijke hekel aan mijn moeder en wil dat ik breek. De mensen met een wat gebagatelliseerde versie vinden dat de zorg er wel bij kan.quote:
Ik vind het eerlijk gezegd moeilijk te geloven dat je schoonfamilie en vriend, die oprecht het beste met je voor lijken te hebben, vinden dat jij als een soort prullenbak moet blijven dienen voor alle shit die je familie over je uitstort.
Gezien jouw verleden en je wanen: zou het kunnen dat je hen niet alles hebt verteld? Of dat hetgeen je hier post niet helemaal is zoals jullie het hebben besproken?
Je vindt het heel moeilijk je familie los te laten, ruis in de vertaling kan een vorm van zelfbescherming zijn.
Laat je je vriend dit topic wel eens lezen?
Als ik jouw vriendin was en dit verhaal las zou ik je NOOIT met die verantwoording laten zitten. Daar ga je aan kapot.
Ik denk als ik zou vertellen hoever dit ging, dat ze dan wel zouden vinden dat ik het helemaal los moest laten, om heel eerlijk te zijn.
Edit: De meesten denken dat mijn moeder alleen soms rot opmerkingen maakt en that's it
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Het is een heel lastig iets, waarmee ze me goed onder de duim houdt. Elke keer wanneer ik iets doe wat haar niet aanstaat komt ze daarmee aanzetten. Alleen gezien ze gedetailleerde plannen heeft, durf ik het ook niet met een korrel zout te nemenquote:
[..]
GODVER!!!
Dit méén je niet!!!!
Dat is JOUW taak helemaal niet!!!!!!!!
Daar zijn hulpverleners voor!!!
Hier ga je aan kapot!!!
Jouw moeder snapt dit niet; jij daardoor ook niet maar DIT IS GEEN TAAK VOOR een siwieso zwaar beschadigde DOCHTER.
Ik sta hier perplex. Dit is te idioot voor woorden!!!!
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Eens met Boca_Raton en Cat-astrophe.
Je bent toch een mens? je bent niet hun kliko!
Jouw invloed heeft tot nu toe niks goeds opgeleverd en je bent niet hun babysitter.
Ik snap dat je je zorgen maakt, maar omgekeerd doen zij dat niet en ontnemen ze je jouw toekomst alleen maar om het zichzelf wat comfortabeler te maken (je bent niet hun kliko).
Je verdient beter dan hun uitlaatklep te zijn.quote:
Zo, ik ben weer terug in huis. Ik heb erover gesproken met mensen in mijn omgeving (partner vrienden, schoonouders) en het is en blijft een ingewikkelde kwestie.
Deels vindt iedereen dat ik het contact moet verbreken, omdat het mij schaadt. Zeker de mensen die me na het contact met mijn familie meemaken, willen dat ik breek. Mijn partner, die mijn familie ook kent, vindt het helemaal een goed idee.
Alleen dan komt de maar: Iedereen vindt ook dat ik mijn moeder in de gaten moet houden of ze geen rare dingen doet. De eetstoornis heb ik niet van een vreemde en mijn moeder is momenteel weer eens brood- en broodmager. Daarnaast is een belangrijk familielid terminaal ziek en daardoor is ze nog suïcidaler dan anders. Ik weet dat ze medicatie opspaart en ze bespreekt regelmatig plannen met mij (wat ik moet doen als ze zichzelf van kant heeft gemaakt en wat haar de meest effectieve manier van zelfmoord plegen lijkt). Hierin fungeer ik als een soort uitlaatklep.
Je bent toch een mens? je bent niet hun kliko!
Schuif die taak weer anders heen.quote:De tweede maar is dat mijn broer, die zijn fikken bij mij niet thuis kon houden, twee kleine dochtertjes heeft. Ik beschuldig hem van niks en verwacht ook niet dat hij wat met ze doet, alleen iemand moet ze in de gaten houden. Mijn schoonzus en broer zijn beiden psychiatrisch ziek (en geen beetje ook), en dat heeft behoorlijk inpakt op hoe ze met hun kinderen omgaan (ik word er naar van) Eigenlijk is de taak bij mij in de schoenen geschoven.
Jouw invloed heeft tot nu toe niks goeds opgeleverd en je bent niet hun babysitter.
Ik snap dat je je zorgen maakt, maar omgekeerd doen zij dat niet en ontnemen ze je jouw toekomst alleen maar om het zichzelf wat comfortabeler te maken (je bent niet hun kliko).
Ik zou zeggen, dikke doei aan zequote:De meesten willen wel dat ik contact verbreek, alleen vinden wel dat ik die taken moet blijven vervullen. Alleen samen gaat dat natuurlijk niet.
Dus de volgende stap: morgen bel ik eerst naar de huisartsenpraktijk van mijn moeder om te kijken of ik haar HA kan spreken. Tevens maak ik een afspraak met mijn eigen HA om deze kwestie te bespreken. Dinsdag zie ik mijn psych weer en dan bespreek ik dit ook.
Ik heb besloten dat het of het één of het ander is: Of ik verbreek het contact en laat mijn verantwoordelijkheden los, of ik verminder het contact waarbij ik verantwoordelijk blijf voor deze taken. Als ik heel eerlijk ben neig ik naar de egocentrische keuze en laat ik hen los. Alleen ik wil dan wel de zorg goed geregeld hebben. Om heel eerlijk te zijn weet ik het niet meer. Ik weet alleen dat ik de afgelopen nachten er niet van heb geslapen en ontiegelijk veel heb gehuild. Deze schoenen zijn te groot voor mij
Het is eigenlijk heel simpel.quote:
Je bent gewoon hun kliko en ze verwarren je opdat je hun kliko blijft.
Ze maken misbruik van jouw goedheid zodat zij in hun comfortzone kunnen blijven.
Laat ze, je hebt ze al genoeg geholpen.
Weet je wat ik mis in je berichtjes? Een bepaald soort woede. Dat je beseft dat je klem zit, dat je gemanipuleerd wordt en dat je bijna niet kunt ontsnappen. Ik mis frustratie.
Dus eigenlijk kunnen ze je geen goed advies geven, omdat het voor jou (nu nog) te moeilijk is het volledige verhaal te vertellen. Gebruik hun (beperkte) visie alsjeblieft niet als leidraad.quote:
[..]
De extremiteiten heb ik niet verteld. Ze weten dat het contact nu moeizaam verloopt en dat ik een slechte jeugd heb gehad, alleen houdt hun kennis op bij een depressie. Ik wil niet dat zij zich zorgen om mij gaan maken. Mijn vriend weet meer en heeft een gruwelijke hekel aan mijn moeder en wil dat ik breek. De mensen met een wat gebagatelliseerde versie vinden dat de zorg er wel bij kan.
Ik denk als ik zou vertellen hoever dit ging, dat ze dan wel zouden vinden dat ik het helemaal los moest laten, om heel eerlijk te zijn.
Edit: De meesten denken dat mijn moeder alleen soms rot opmerkingen maakt en that's it
Volgens mij weet je prima wat het beste is, maar hik je ontzettend aan tegen het zetten van die stap en creër je daardoor onbewust situaties waarin mensen goedbedoeld meedenken maar, doordat jij ze niet in vetrouwen wil/durft te nemen, slechte adviezen geven.
Waarom vind je het zo moeilijk als mensen zich zorgen om je maken? Jij mag er gewoon zijn hoor!
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Het is jouw verantwoordelijkheid niet. Echt niet.quote:
[..]
Het is een heel lastig iets, waarmee ze me goed onder de duim houdt. Elke keer wanneer ik iets doe wat haar niet aanstaat komt ze daarmee aanzetten. Alleen gezien ze gedetailleerde plannen heeft, durf ik het ook niet met een korrel zout te nemen
Leg het bij een (jouw) hulpverlener neer en laat hun de verantwoordelijkheid overnemen.
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Dat uit zich in o.a. eetprobleem.quote:
Weet je wat ik mis in je berichtjes? Een bepaald soort woede. Dat je beseft dat je klem zit, dat je gemanipuleerd wordt en dat je bijna niet kunt ontsnappen. Ik mis frustratie.
Helemaal vergeten om op je plannen te reageren. Goed dat je naar beide HA's gaat 
Gezien hetgeen je hier post: hoe ga je ervoor zorgen dat je daar open en bloedeerlijk bent over wat zij je emotioneel allemaal aandoet? Want als je met de gebagatelliseerde versie op de stoep staat denk ik dat je weinig gehoor krijgt. ...
Gezien hetgeen je hier post: hoe ga je ervoor zorgen dat je daar open en bloedeerlijk bent over wat zij je emotioneel allemaal aandoet? Want als je met de gebagatelliseerde versie op de stoep staat denk ik dat je weinig gehoor krijgt. ...
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Ik kan me voorstellen dat haar moeder totaal niet openstaat voor het leed van Child.
Dan kun je lullen als brugman en redeneren tot je een ons weegt. Hoe gelijk je ook hebt, zulke mensen gaan je nooit gelijk geven.
Dan kun je lullen als brugman en redeneren tot je een ons weegt. Hoe gelijk je ook hebt, zulke mensen gaan je nooit gelijk geven.
Dat is inderdaad wat ik nu aan het regelen ben, want dit houd ik simpelweg niet vol. Ik heb nog een heel leven voor me en wil het eigenlijk eindelijk eens invullen zoals ik het wil. Ik ben erg goed in deurmat spelenquote:Op zondag 14 mei 2017 21:40 schreef magnetronkoffie het volgende:
Eens met Boca_Raton en Cat-astrophe.
[..]
Je verdient beter dan hun uitlaatklep te zijn.
Je bent toch een mens? je bent niet hun kliko!
[..]
Schuif die taak weer anders heen.
Jouw invloed heeft tot nu toe niks goeds opgeleverd en je bent niet hun babysitter.
Ik snap dat je je zorgen maakt, maar omgekeerd doen zij dat niet en ontnemen ze je jouw toekomst alleen maar om het zichzelf wat comfortabeler te maken (je bent niet hun kliko).
[..]
Ik zou zeggen, dikke doei aan ze
en dat moet ik afleren.Dank je wel
Omdat ik meer bang dan boos ben? En wat Magnetronkoffie terecht zegt, het uit zich behoorlijk in de eetstoornis (al krijg ik dat steeds beter onder controle). Echt boos zijn kan ik niet, want zij hebben het ook moeilijk. Soms kan ik mijn familie echt hartgrondig hatenquote:
Weet je wat ik mis in je berichtjes? Een bepaald soort woede. Dat je beseft dat je klem zit, dat je gemanipuleerd wordt en dat je bijna niet kunt ontsnappen. Ik mis frustratie.
, maar meestal ben ik erg bang en verdrietig.Hier heb je helemaal gelijk in. Voordat ik naar de HA maak ik een lijst met punten, zodat ik niet bagatelliseer. Ook wil mijn partner met me mee, dus dan zorg ik voor een beter beeld. En mensen wil ik wel in vertrouwen nemen, maar dat durf ik niet zo goed.quote:
[..]
Dus eigenlijk kunnen ze je geen goed advies geven, omdat het voor jou (nu nog) te moeilijk is het volledige verhaal te vertellen. Gebruik hun (beperkte) visie alsjeblieft niet als leidraad.
Volgens mij weet je prima wat het beste is, maar hik je ontzettend aan tegen het zetten van die stap en creër je daardoor onbewust situaties waarin mensen goedbedoeld meedenken maar, doordat jij ze niet in vetrouwen wil/durft te nemen, slechte adviezen geven.
Waarom vind je het zo moeilijk als mensen zich zorgen om je maken? Jij mag er gewoon zijn hoor!
Mensen maken zich al zo vaak zorgen om me. Ondanks dat ik anderen er niet in betrek, ben ik zelf psychisch niet helemaal in orde. Nu gaat alles eindelijk goed en ik wil gewoon dat dat gezien word. Daarnaast kost zorgen maken negatieve energie. Dat gun ik mensen niet, ik wil leuk zijn om mee om te gaan. Eigenlijk dezelfde reden waarom bagatelliseren een gewoonte is geworden.
(daarnaast heb ik wel afgeleerd om problemen te delen. Toen ik vorig jaar opgenomen was, heeft mijn moeder me met een aangetekende brief duidelijk gemaakt dat ze pas contact met me wilde wanneer ik niet meer faalde in het leven. Daarnaast heb ik enorme problemen in de pubertijd met haar gehad toen ik aangaf problemen te hebben met de eetstoornis en een depressie. Het is een kwetsbaarheid geworden waar ik bang voor ben geworden).
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Ja, een lijstje maken en je partner mee.quote:
Hier heb je helemaal gelijk in. Voordat ik naar de HA maak ik een lijst met punten, zodat ik niet bagatelliseer. Ook wil mijn partner met me mee, dus dan zorg ik voor een beter beeld. En mensen wil ik wel in vertrouwen nemen, maar dat durf ik niet zo goed.
Herkenbaar.quote:Mensen maken zich al zo vaak zorgen om me. Ondanks dat ik anderen er niet in betrek, ben ik zelf psychisch niet helemaal in orde. Nu gaat alles eindelijk goed en ik wil gewoon dat dat gezien word. Daarnaast kost zorgen maken negatieve energie. Dat gun ik mensen niet, ik wil leuk zijn om mee om te gaan. Eigenlijk dezelfde reden waarom bagatelliseren een gewoonte is geworden.
Toch onhou dit: mensen die dicht bij jou staan kunnen vaak aanvoelen of er méér speelt dan je vertelt. En dan denk jij: 'fijn dat ik het gezellig hou!' en zij kunnen denken: 'ik word buitengesloten, ze vertelt niet alles'.
Dus dan werkt het niet zoals je zou willen.
Je bent niet verantwoordelijk voor je moeder en je broer. Je kunt nog de stappen zetten om te kijken of je hulp kunt regelen, maar daarna wordt het tijd om jezelf op de eerste plaats te gaan zetten. Ik begrijp dat het lastig is, maar je moeder zo in je leven toelaten als je nu nog doet, gaat jou geen gelukkig mens maken. Als jij er geen stokje voor steekt, gaat je moeder je meetrekken in haar eigen ellende. En haar kan het verder niks schelen. Kies nu eindelijk eens voor jezelf. Verdomme.
The love you take is equal to the love you make.
Als het dan jouw verantwoordelijkheid zou zijn hoe je broer mer zijn dochters omgaat dan kan je een melding maken bij Veiligthuis
https://www.rijksoverheid(...)n-kindermishandeling
Maar heel eerlijk gezegd kan ik me niet voorstellen dat je schoonfamilie dat op jouw bord legt. Ik denk dat dit projectie is
https://www.rijksoverheid(...)n-kindermishandeling
Maar heel eerlijk gezegd kan ik me niet voorstellen dat je schoonfamilie dat op jouw bord legt. Ik denk dat dit projectie is
Je bent nogal dubbel in je berichten. Eerst zeg je dat je niet psychisch in orde bent en daarna zeg je dat nu alles eindelijk goed gaat.quote:
Mensen maken zich al zo vaak zorgen om me. Ondanks dat ik anderen er niet in betrek, ben ik zelf psychisch niet helemaal in orde. Nu gaat alles eindelijk goed en ik wil gewoon dat dat gezien word. Daarnaast kost zorgen maken negatieve energie. Dat gun ik mensen niet, ik wil leuk zijn om mee om te gaan. Eigenlijk dezelfde reden waarom bagatelliseren een gewoonte is geworden.
Volgens mij gaat het nog helemaal niet goed, want je hebt geen greintje zelfrespect.
Ik lees zo'n pleaser dat ik haast verwacht, dat als je de grond in wordt getrapt, dat je vraagt of diegene zijn voet niet heeft bezeerd, want je wil niet dat de ander last heeft van het jou de grond in trappen.
Hoe vaak heeft ze eigenlijk al een zelfmoordpoging gedaan, want als het alleen maar bij 'plannen' is gebleven zie ik alleen maar aandachttrekkerij en manipulatie.
Iemand die ECHT dood wil kondigt dat niet aan want dan zou er een stokje voor gestoken kunnen worden.
It's great to be a blonde. With low expectations it's very easy to surprise people.
If someone shows you who they are, believe them the first time.
The best part of being blonde is forgivable momentary lapses of common sense.
If someone shows you who they are, believe them the first time.
The best part of being blonde is forgivable momentary lapses of common sense.
Hoe reageerde jouw partner toen je jouw problemen met hem deelde? Wees hij je af? Gaf hij je het gevoel dat je minder was, niet goed genoeg, of iets in die richting?quote:
[..]
Dat is inderdaad wat ik nu aan het regelen ben, want dit houd ik simpelweg niet vol. Ik heb nog een heel leven voor me en wil het eigenlijk eindelijk eens invullen zoals ik het wil. Ik ben erg goed in deurmat spelen
Dank je wel
[..]
Omdat ik meer bang dan boos ben? En wat Magnetronkoffie terecht zegt, het uit zich behoorlijk in de eetstoornis (al krijg ik dat steeds beter onder controle). Echt boos zijn kan ik niet, want zij hebben het ook moeilijk. Soms kan ik mijn familie echt hartgrondig haten
[..]
Hier heb je helemaal gelijk in. Voordat ik naar de HA maak ik een lijst met punten, zodat ik niet bagatelliseer. Ook wil mijn partner met me mee, dus dan zorg ik voor een beter beeld. En mensen wil ik wel in vertrouwen nemen, maar dat durf ik niet zo goed.
Mensen maken zich al zo vaak zorgen om me. Ondanks dat ik anderen er niet in betrek, ben ik zelf psychisch niet helemaal in orde. Nu gaat alles eindelijk goed en ik wil gewoon dat dat gezien word. Daarnaast kost zorgen maken negatieve energie. Dat gun ik mensen niet, ik wil leuk zijn om mee om te gaan. Eigenlijk dezelfde reden waarom bagatelliseren een gewoonte is geworden.
(daarnaast heb ik wel afgeleerd om problemen te delen. Toen ik vorig jaar opgenomen was, heeft mijn moeder me met een aangetekende brief duidelijk gemaakt dat ze pas contact met me wilde wanneer ik niet meer faalde in het leven. Daarnaast heb ik enorme problemen in de pubertijd met haar gehad toen ik aangaf problemen te hebben met de eetstoornis en een depressie. Het is een kwetsbaarheid geworden waar ik bang voor ben geworden).
Om ook even op je oorsponkelijke vraag naar ervaringen terug te komen heb ik even dit topic op Viva opgedoken. http://forum.viva.nl/rela(...)list_messages/352233
Het begint met een enkel probleem, maar het wordt een draad waarin heel veel ervaringen worden gedeeld over manipulerende ouders.
De term ratmoeder valt daar ook. Wellicht vind je daar ook herkenning in. Of anders het boek Children of the self absorbed van Nina Brown.
De eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik die boeken niet zlef gelezen heb hoor.
Ik had alleen een vader die de dreiging van zelfmoord gebruikte om mijn moeder terug te krijgen. Althans te proberen. Toen we daar niet in trapten verdwenen de dreigementen.
Het begint met een enkel probleem, maar het wordt een draad waarin heel veel ervaringen worden gedeeld over manipulerende ouders.
De term ratmoeder valt daar ook. Wellicht vind je daar ook herkenning in. Of anders het boek Children of the self absorbed van Nina Brown.
De eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik die boeken niet zlef gelezen heb hoor.
Ik had alleen een vader die de dreiging van zelfmoord gebruikte om mijn moeder terug te krijgen. Althans te proberen. Toen we daar niet in trapten verdwenen de dreigementen.
It's great to be a blonde. With low expectations it's very easy to surprise people.
If someone shows you who they are, believe them the first time.
The best part of being blonde is forgivable momentary lapses of common sense.
If someone shows you who they are, believe them the first time.
The best part of being blonde is forgivable momentary lapses of common sense.
Wat een nare situatie. Er is ook geen goede of slechte keus. Ik begrijp ook heel goed dat jij je -ondanks alles- verantwoordelijk voelt voor je moeder. Het is en blijft je moeder, hoe slecht ze ook is. Ze is zelf ook gewoon ziek en in die zin valt haar ook weinig te verwijten. Ik denk ook dat jij het jezelf nooit zal kunnen vergeven als ze (moge God het verhoeden) zelfmoord zou plegen in een fase waarin jij geen contact meer met haar hebt. Heel trieste situatie.
Wat ik zorgelijk vind zijn de twee kleine meisjes van je broer. Ik zou zeer zeker een oogje in het zeil houden (niet omdat je het contact met je broer dient te behouden, maar voor het welzijn van die twee onschuldige wezentjes). Dus, zo nu en dan langsgaan/oppassen en dan eens kijken of je wat signalen van misbruik kan oppikken. Een vos verliest zijn streken namelijk niet en een verkrachter blijft een verkrachter.
Heel veel sterkte met alles verder en ik hoop dat je na een gesprek met de huisarts betere knopen kunt doorhakken.
[ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 15-05-2017 00:23:52 ]
Wat ik zorgelijk vind zijn de twee kleine meisjes van je broer. Ik zou zeer zeker een oogje in het zeil houden (niet omdat je het contact met je broer dient te behouden, maar voor het welzijn van die twee onschuldige wezentjes). Dus, zo nu en dan langsgaan/oppassen en dan eens kijken of je wat signalen van misbruik kan oppikken. Een vos verliest zijn streken namelijk niet en een verkrachter blijft een verkrachter.
Heel veel sterkte met alles verder en ik hoop dat je na een gesprek met de huisarts betere knopen kunt doorhakken.
[ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 15-05-2017 00:23:52 ]
Ik lees dit nu pas. Mijn God, wat is dit ziekelijk. Heeft ze geen enkele moedergevoelens dan?quote:
[..]
Toen ik vorig jaar opgenomen was, heeft mijn moeder me met een aangetekende brief duidelijk gemaakt dat ze pas contact met me wilde wanneer ik niet meer faalde in het leven. Daarnaast heb ik enorme problemen in de pubertijd met haar gehad toen ik aangaf problemen te hebben met de eetstoornis en een depressie. Het is een kwetsbaarheid geworden waar ik bang voor ben geworden). [/sup]
ga lekker extra schuldgevoel aanpraten zegquote:
Wat een nare situatie. Er is ook geen goede of slechte keus. Ik begrijp ook heel goed dat jij je -ondanks alles- verantwoordelijk voelt voor je moeder. Het is en blijft je moeder, hoe slecht ze ook is. Ze is zelf ook gewoon ziek en in die zin valt haar ook weinig te verwijten. Ik denk ook dat jij het jezelf nooit zal kunnen vergeven als ze (moge God het verhoeden) zelfmoord zou plegen in een fase waarin jij geen contact meer met haar hebt. Heel trieste situatie.
Iedereen waar jij zorgen over maakt zijn volwassen personen ongeacht wie of wat ze zijn voor jou.
Maw de eetstoornis, de potentiële pedobroer, de suïcidale etc., dat is een zorg uiteraard, maar niet jouw verantwoordelijkheid wat betreft wat ze wel of niet doen.
Het mag ook voor jezelf niet de reden zijn om jezelf te blijven omringen met, op zn zachtst gezegd, negatieve personen.
Je leeft maar 1x en zij hebben het verkloot bij jou, niet andersom.
Maw de eetstoornis, de potentiële pedobroer, de suïcidale etc., dat is een zorg uiteraard, maar niet jouw verantwoordelijkheid wat betreft wat ze wel of niet doen.
Het mag ook voor jezelf niet de reden zijn om jezelf te blijven omringen met, op zn zachtst gezegd, negatieve personen.
Je leeft maar 1x en zij hebben het verkloot bij jou, niet andersom.
Nee. Gewoon nee. Jij kent de situatie nog een stuk minder dan vaste meelezers hem kennen. Ik pretendeer ook niet van alles op de hoogte te zijn maar TS is haar hele leven al verwaarloosd en mishandeld door haar familie.quote:
Wat een nare situatie. Er is ook geen goede of slechte keus. Ik begrijp ook heel goed dat jij je -ondanks alles- verantwoordelijk voelt voor je moeder. Het is en blijft je moeder, hoe slecht ze ook is. Ze is zelf ook gewoon ziek en in die zin valt haar ook weinig te verwijten. Ik denk ook dat jij het jezelf nooit zal kunnen vergeven als ze (moge God het verhoeden) zelfmoord zou plegen in een fase waarin jij geen contact meer met haar hebt. Heel trieste situatie.
Wat ik zorgelijk vind zijn de twee kleine meisjes van je broer. Ik zou zeer zeker een oogje in het zeil houden (niet omdat je het contact met je broer dient te behouden, maar voor het welzijn van die twee onschuldige wezentjes). Dus, zo nu en dan langsgaan/oppassen en dan eens kijken of je wat signalen van misbruik kan oppikken. Een vos verliest zijn streken namelijk niet en een verkrachter blijft een verkrachter.
Heel veel sterkte met alles verder en ik hoop dat je na een gesprek met de huisarts betere knopen kunt doorhakken.
En wordt nu nog gemanipuleerd. Wellicht vanuit een zieke geest, maar TS ondervindt daar nu nog de schade van. En dan heb je reden genoeg om je handen ervan af te trekken en het over te laten aan hulpverleningsinstanties.
Het is niet alsof TS alleen op de wereld is. In Nederland zijn genoeg netwerken te vinden die haar familie kunnen steunen. En die genoeg emotionele afstand hebben om er zelf niet onder te lijden.
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Ach houd toch op met je 'het is toch je moeder'. Dat soort idiote ideeën voeden het schuldgevoel juist.quote:
Wat een nare situatie. Er is ook geen goede of slechte keus. Ik begrijp ook heel goed dat jij je -ondanks alles- verantwoordelijk voelt voor je moeder. Het is en blijft je moeder, hoe slecht ze ook is. Ze is zelf ook gewoon ziek en in die zin valt haar ook weinig te verwijten. Ik denk ook dat jij het jezelf nooit zal kunnen vergeven als ze (moge God het verhoeden) zelfmoord zou plegen in een fase waarin jij geen contact meer met haar hebt. Heel trieste situatie.
Wat ik zorgelijk vind zijn de twee kleine meisjes van je broer. Ik zou zeer zeker een oogje in het zeil houden (niet omdat je het contact met je broer dient te behouden, maar voor het welzijn van die twee onschuldige wezentjes). Dus, zo nu en dan langsgaan/oppassen en dan eens kijken of je wat signalen van misbruik kan oppikken. Een vos verliest zijn streken namelijk niet en een verkrachter blijft een verkrachter.
Heel veel sterkte met alles verder en ik hoop dat je na een gesprek met de huisarts betere knopen kunt doorhakken.
Alsof je nooit zou mogen breken met een moeder die je geestelijk mishandelt.
It's great to be a blonde. With low expectations it's very easy to surprise people.
If someone shows you who they are, believe them the first time.
The best part of being blonde is forgivable momentary lapses of common sense.
If someone shows you who they are, believe them the first time.
The best part of being blonde is forgivable momentary lapses of common sense.
Spijker. Kop.quote:
[..]
Je bent nogal dubbel in je berichten. Eerst zeg je dat je niet psychisch in orde bent en daarna zeg je dat nu alles eindelijk goed gaat.
Volgens mij gaat het nog helemaal niet goed, want je hebt geen greintje zelfrespect.
Ik lees zo'n pleaser dat ik haast verwacht, dat als je de grond in wordt getrapt, dat je vraagt of diegene zijn voet niet heeft bezeerd, want je wil niet dat de ander last heeft van het jou de grond in trappen.
Child, je bent in de jaren dat ik op FOK! meelees van zó ontzettend ver gekomen, respect! Maar ik lees ook dat je er nog lang niet bent, wat helemaal niet gek is. En juist daarom zou het zo fijn zijn als je jezelf eens écht op de eerste plaats kunt stellen. Ook als dat betekent dat je daarvoor contacten moet verbreken. Of mensen moet 'belasten' met je zorgen. Die 'belasting' maak jij nog steeds een stuk groter dan hij is. Kun je je voorstellen dat anderen net zo graag een beetje op jou willen letten, net zoals jij dat voor mensen doet?
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Mijn vrienden weten dat ik het moeilijk vind om at the moment dingen te delen. Ze krijgen problemen altijd te horen wanneer er een oplossing voor is. Desondanks werk ik er wel hard aan om problemen die nu spelen te delen (dat zijn vaak verhalen waarin ik om de zin mijn excuses maak omdat ik moeilijk doe) en daar zijn ze blij mee.quote:
[..]
Ja, een lijstje maken en je partner mee.
[..]
Herkenbaar.
Toch onhou dit: mensen die dicht bij jou staan kunnen vaak aanvoelen of er méér speelt dan je vertelt. En dan denk jij: 'fijn dat ik het gezellig hou!' en zij kunnen denken: 'ik word buitengesloten, ze vertelt niet alles'.
Dus dan werkt het niet zoals je zou willen.
Je hebt gelijk, mooi weer spelen wordt niet gewaardeerd...
Je hebt gelijk. Ik heb een afspraak met mijn eigen HA, met de hare lukte me niet. Daar leg ik mijn zorgen neer en verder laat ik het gaan. Op dit moment ben ik het zat om alles te moeten regelenquote:
Je bent niet verantwoordelijk voor je moeder en je broer. Je kunt nog de stappen zetten om te kijken of je hulp kunt regelen, maar daarna wordt het tijd om jezelf op de eerste plaats te gaan zetten. Ik begrijp dat het lastig is, maar je moeder zo in je leven toelaten als je nu nog doet, gaat jou geen gelukkig mens maken. Als jij er geen stokje voor steekt, gaat je moeder je meetrekken in haar eigen ellende. En haar kan het verder niks schelen. Kies nu eindelijk eens voor jezelf. Verdomme.
en ik heb besloten om in het contact geen initiatief meer te nemen. Eens zien wat er dan gebeurd. Dat laatste denk ik ook. Ik heb de vervelendste dingen weggelaten omdat ik weer eens "niet lastig" wilde zijn. Alleen daarmee snijd ik enkel mezelf in de vingers.quote:
Als het dan jouw verantwoordelijkheid zou zijn hoe je broer mer zijn dochters omgaat dan kan je een melding maken bij Veiligthuis
https://www.rijksoverheid(...)n-kindermishandeling
Maar heel eerlijk gezegd kan ik me niet voorstellen dat je schoonfamilie dat op jouw bord legt. Ik denk dat dit projectie is
Dank je wel voor de link!
Auw... daar heb je wel gelijk in. Met goed gaan bedoel ik mijn niveau van goed gaan (ik houd mezelf heel, eet goed), maar voor anderen zou dat een behoorlijk stuk van goed gaan liggen.quote:
[..]
Je bent nogal dubbel in je berichten. Eerst zeg je dat je niet psychisch in orde bent en daarna zeg je dat nu alles eindelijk goed gaat.
Volgens mij gaat het nog helemaal niet goed, want je hebt geen greintje zelfrespect.
Ik lees zo'n pleaser dat ik haast verwacht, dat als je de grond in wordt getrapt, dat je vraagt of diegene zijn voet niet heeft bezeerd, want je wil niet dat de ander last heeft van het jou de grond in trappen.
Je hebt gelijk, ik kan er weinig anders op zeggen... Dank je wel
[/quote]
Hoe vaak heeft ze eigenlijk al een zelfmoordpoging gedaan, want als het alleen maar bij 'plannen' is gebleven zie ik alleen maar aandachttrekkerij en manipulatie.
Iemand die ECHT dood wil kondigt dat niet aan want dan zou er een stokje voor gestoken kunnen worden.
[/quote]
Volgens mij geen. Ik hoop dat je gelijk hebt, want ik zou het niet kunnen verdragen als beide ouders er op die manier uit gingen. Misschien moet ik eens proberen er niet op te reageren en kijken wat er dan gebeurt. Sowieso leg ik voorlopig het initiatief op contact bij haar neer. Gezien ik altijd degene ben die bel om te horen hoe het gaat.
Mijn partner reageerde heel fijn. Hij knuffelde me plat en zei dat hij er alles aan ging doen om te voorkomen dat er weer nare dingen zouden gebeuren. Hij is echt ontzettend lief voor me en heel voorzichtig.quote:
[..]
Hoe reageerde jouw partner toen je jouw problemen met hem deelde? Wees hij je af? Gaf hij je het gevoel dat je minder was, niet goed genoeg, of iets in die richting?
Dank je wel! Ik ga dadelijk even lezenquote:
Om ook even op je oorsponkelijke vraag naar ervaringen terug te komen heb ik even dit topic op Viva opgedoken. http://forum.viva.nl/rela(...)list_messages/352233
Het begint met een enkel probleem, maar het wordt een draad waarin heel veel ervaringen worden gedeeld over manipulerende ouders.
De term ratmoeder valt daar ook. Wellicht vind je daar ook herkenning in. Of anders het boek Children of the self absorbed van Nina Brown.
De eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik die boeken niet zlef gelezen heb hoor.
Ik had alleen een vader die de dreiging van zelfmoord gebruikte om mijn moeder terug te krijgen. Althans te proberen. Toen we daar niet in trapten verdwenen de dreigementen.
Wat naar van je vader en gelukkig is hij daarmee opgehouden
Dat is precies hetgeen dat het zo dubbel voor mij maakt. Ik wil niet dat de twee kinderen net zo'n jeugd krijgen als ik heb gehad.quote:
Wat een nare situatie. Er is ook geen goede of slechte keus. Ik begrijp ook heel goed dat jij je -ondanks alles- verantwoordelijk voelt voor je moeder. Het is en blijft je moeder, hoe slecht ze ook is. Ze is zelf ook gewoon ziek en in die zin valt haar ook weinig te verwijten. Ik denk ook dat jij het jezelf nooit zal kunnen vergeven als ze (moge God het verhoeden) zelfmoord zou plegen in een fase waarin jij geen contact meer met haar hebt. Heel trieste situatie.
Wat ik zorgelijk vind zijn de twee kleine meisjes van je broer. Ik zou zeer zeker een oogje in het zeil houden (niet omdat je het contact met je broer dient te behouden, maar voor het welzijn van die twee onschuldige wezentjes). Dus, zo nu en dan langsgaan/oppassen en dan eens kijken of je wat signalen van misbruik kan oppikken. Een vos verliest zijn streken namelijk niet en een verkrachter blijft een verkrachter.
Heel veel sterkte met alles verder en ik hoop dat je na een gesprek met de huisarts betere knopen kunt doorhakken.
Je benoemd inderdaad precies de dingen die het zo dubbel en moeilijk maakt. Het is erg lastig om dat los te laten.
Klaarblijkelijk. Dat was echt een klap in mijn gezicht...quote:
[..]
Ik lees dit nu pas. Mijn God, wat is dit ziekelijk. Heeft ze geen enkele moedergevoelens dan?
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Daar heb je helemaal gelijk in en dat is ook de reden waarom ik dit niet meer wil.quote:
Iedereen waar jij zorgen over maakt zijn volwassen personen ongeacht wie of wat ze zijn voor jou.
Maw de eetstoornis, de potentiële pedobroer, de suïcidale etc., dat is een zorg uiteraard, maar niet jouw verantwoordelijkheid wat betreft wat ze wel of niet doen.
Het mag ook voor jezelf niet de reden zijn om jezelf te blijven omringen met, op zn zachtst gezegd, negatieve personen.
Je leeft maar 1x en zij hebben het verkloot bij jou, niet andersom.
Dank je wel! Ik doe mijn best. En het zijn inderdaad die mensen die ervoor zorgen dat ik nu vast loop. Dat is zonde en stom van mij. De knoop is inmiddels doorgehakt: ik neem zelf geen contact meer met hen op en kijk wat er dan gebeurt.quote:
[..]
Spijker. Kop.
Child, je bent in de jaren dat ik op FOK! meelees van zó ontzettend ver gekomen, respect! Maar ik lees ook dat je er nog lang niet bent, wat helemaal niet gek is. En juist daarom zou het zo fijn zijn als je jezelf eens écht op de eerste plaats kunt stellen. Ook als dat betekent dat je daarvoor contacten moet verbreken. Of mensen moet 'belasten' met je zorgen. Die 'belasting' maak jij nog steeds een stuk groter dan hij is. Kun je je voorstellen dat anderen net zo graag een beetje op jou willen letten, net zoals jij dat voor mensen doet?
Er zijn inderdaad veel mensen die op me willen letten en stiekem (ondanks dat ik me er schuldig over voel) vind ik dat ontzettend fijn. Om een of andere reden heb ik een fantastische vriendenkring en goede hulpverlening en daar ben ik heel dankbaar voor
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Even een korte algemene update:
Ik heb er nog goed over nagedacht en leg voorlopig het initiatief voor contact bij hen neer. Normaal gesproken ben ik altijd degene die achter de mensen aanbelt om te vragen hoe het leven ervoor staat, maar dat doe ik lekker niet meer. Het is heel eng en ik hoop er niet in te falen, maar ik heb geen zin om mijn leven door hen te laten bepalen.
Daarnaast heb ik morgen een gesprek met HA en mijn psych, dus eens horen wat die ervan vinden. Dat gaan, denk ik, pittige gesprekken worden, maar wel goed voor me. Eens een ander pad proberen dan het pad met de minste weerstand.
Dank jullie wel Ik vind het echt heel lief dat jullie zo met mij meedenken en tips geven. Jullie zijn echt heel lief voor me
Ik heb er nog goed over nagedacht en leg voorlopig het initiatief voor contact bij hen neer. Normaal gesproken ben ik altijd degene die achter de mensen aanbelt om te vragen hoe het leven ervoor staat, maar dat doe ik lekker niet meer. Het is heel eng en ik hoop er niet in te falen, maar ik heb geen zin om mijn leven door hen te laten bepalen.
Daarnaast heb ik morgen een gesprek met HA en mijn psych, dus eens horen wat die ervan vinden. Dat gaan, denk ik, pittige gesprekken worden, maar wel goed voor me. Eens een ander pad proberen dan het pad met de minste weerstand.
Dank jullie wel
Ik vind het echt heel lief dat jullie zo met mij meedenken en tips geven. Jullie zijn echt heel lief voor me
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Ik denk dat we beiden wel weten hoe het gesteld is met de hulpverlening, of eerder de nalatigheid hiervan. Ik begrijp dan ook heel goed het dilemma van ts en ik denk dat wij beiden makkelijk praten hebben. En dan hebben we het nog niet gehad over de twee dochtertjes van haar broer, de verkrachter. Er is voor hulpverlening momenteel geen aanleiding om daar een oogje in zeil te houden en het moment dat er wel aanleiding voor is, is het kwaad al aangericht en zijn die dochtertjes al.... nou ja dat dus.quote:
[..]
Nee. Gewoon nee. Jij kent de situatie nog een stuk minder dan vaste meelezers hem kennen. Ik pretendeer ook niet van alles op de hoogte te zijn maar TS is haar hele leven al verwaarloosd en mishandeld door haar familie.
En wordt nu nog gemanipuleerd. Wellicht vanuit een zieke geest, maar TS ondervindt daar nu nog de schade van. En dan heb je reden genoeg om je handen ervan af te trekken en het over te laten aan hulpverleningsinstanties.
Het is niet alsof TS alleen op de wereld is. In Nederland zijn genoeg netwerken te vinden die haar familie kunnen steunen. En die genoeg emotionele afstand hebben om er zelf niet onder te lijden.
[ Bericht 10% gewijzigd door #ANONIEM op 15-05-2017 11:30:37 ]
Dat is echt een argument waarmee kinderen die slecht worden behandeld altijd worden gechanteerd door de buitenwacht: het is toch je moeder, ze kan er niks aan doen, blabla. Het feit dat het je moeder is zou voor haar de reden moeten zijn om je de beste behandeling ter wereld te geven; niet als excuus om je waardeloos te behandelen. En ze kan er niks aan doen is natuurlijk ook onzin. Ze kan hulp zoeken. Van mensen met een gebroken been accepteren we het ook niet dat ze niet naar een dokter gaan en wachten tot hun been wegrot, terwijl ze ons chanteren met allerhande gedoe. Zoek een dokter, klaar. Niet de verantwoordelijkheid van TS.quote:
Wat een nare situatie. Er is ook geen goede of slechte keus. Ik begrijp ook heel goed dat jij je -ondanks alles- verantwoordelijk voelt voor je moeder. Het is en blijft je moeder, hoe slecht ze ook is. Ze is zelf ook gewoon ziek en in die zin valt haar ook weinig te verwijten. Ik denk ook dat jij het jezelf nooit zal kunnen vergeven als ze (moge God het verhoeden) zelfmoord zou plegen in een fase waarin jij geen contact meer met haar hebt. Heel trieste situatie.
Gun het jezelf daarbij ook om niet op te nemen of niet open te doen.quote:
Even een korte algemene update:
Ik heb er nog goed over nagedacht en leg voorlopig het initiatief voor contact bij hen neer. Normaal gesproken ben ik altijd degene die achter de mensen aanbelt om te vragen hoe het leven ervoor staat, maar dat doe ik lekker niet meer. Het is heel eng en ik hoop er niet in te falen, maar ik heb geen zin om mijn leven door hen te laten bepalen.
Daarnaast heb ik morgen een gesprek met HA en mijn psych, dus eens horen wat die ervan vinden. Dat gaan, denk ik, pittige gesprekken worden, maar wel goed voor me. Eens een ander pad proberen dan het pad met de minste weerstand.
Dank jullie wel
Ik geloof er zelf niet in dat het nut heeft om te melden dat je nooit meer contact wil; die boodschap is te veelomvattend voor mensen, heb ik geleerd. Zo'n 'afscheidsgesprek' kan wel heel goed zijn om eens je hart te luchten en alles uit te spreken waar je last van hebt- niet omdat de ouder dat gaat begrijpen, maar omdat het fijn is om het er eens uit te gooien. Als je dat moment al gehad hebt en er in die zin voor jezelf niks meer te winnen is, kan je het contact ook zover afbouwen dat het feitelijk non-existent is.
Dat is precies hetgeen dat het zo moeilijk maakt: er zijn (kleine) kinderen betrokken. Anderzijds wonen ze acht uur treinen bij mij vandaan, dus zo even op de thee gaan om te kijken hoe de kleintjes het maken, zit er simpelweg niet in. Al vindt mijn moeder dat mijn verantwoordelijkheid zit dat er echt niet in. Ik heb ook nog een eigen leven te leven en bezoekjes aan mijn broer maken mij echt kapot. Het duurt elke keer tijden voordat ik daar overheen ben. Heel egocentrisch van mij, alleen hulpdiensten waarschuwen is alles wat ik kan doen. Eerder had ik elke dag contact met hen hierover (via de app), alleen ook dat was niet echt de oplossing.
Ondanks dat mijn moeder een half uurtje van me af woont, denk ik ook niet dat ik de juiste persoon ben om haar te helpen. Deels omdat het mij helemaal van slag brengt en deels dat ze echt heel boos wordt wanneer ik haar erop aanspreek. Over de telefoon is dat allemaal wat beter te doen, maar alsnog veel hooi op mijn vork. Alles lijkt een averechts reactie te hebben. En zoals eerder gezegd, waarschijnlijk doet ze het om mij onder de duim te houden. Hoe eng het ook is.
Ik moet inderdaad mijn best doen om niet op hen te reageren. Het zal even pittig zijn en veel stress veroorzaken en ik vermoed dat ik me er ook op voor moet bereiden dat het niet in een keer lukt. Maar ik ga er heel hard mijn best voor doen. Als ik het vergelijk hoe anderen met mij omgaan (en dat zijn allemaal mensen die geen familie zijn) denk ik dat ik dit niet langer moet pikken. Het ondermijnt mijn herstel
(en ik verander vast nog duizend keer van mening, maar ik moet gewoon even sterk zijn)
zit dat er echt niet in. Ik heb ook nog een eigen leven te leven en bezoekjes aan mijn broer maken mij echt kapot. Het duurt elke keer tijden voordat ik daar overheen ben. Heel egocentrisch van mij, alleen hulpdiensten waarschuwen is alles wat ik kan doen. Eerder had ik elke dag contact met hen hierover (via de app), alleen ook dat was niet echt de oplossing. Ondanks dat mijn moeder een half uurtje van me af woont, denk ik ook niet dat ik de juiste persoon ben om haar te helpen. Deels omdat het mij helemaal van slag brengt en deels dat ze echt heel boos wordt wanneer ik haar erop aanspreek. Over de telefoon is dat allemaal wat beter te doen, maar alsnog veel hooi op mijn vork. Alles lijkt een averechts reactie te hebben. En zoals eerder gezegd, waarschijnlijk doet ze het om mij onder de duim te houden. Hoe eng het ook is.
Ik moet inderdaad mijn best doen om niet op hen te reageren. Het zal even pittig zijn en veel stress veroorzaken en ik vermoed dat ik me er ook op voor moet bereiden dat het niet in een keer lukt. Maar ik ga er heel hard mijn best voor doen. Als ik het vergelijk hoe anderen met mij omgaan (en dat zijn allemaal mensen die geen familie zijn) denk ik dat ik dit niet langer moet pikken. Het ondermijnt mijn herstel
(en ik verander vast nog duizend keer van mening, maar ik moet gewoon even sterk zijn)
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Goed dat je voor afstand kiest. Wat de schadelijke elementen in je omgeving (want een andere benaming kan ik nu niet verzinnen) ook menen te moeten vinden, het is NIET jouw verantwoordelijkheid.quote:
Dat is precies hetgeen dat het zo moeilijk maakt: er zijn (kleine) kinderen betrokken. Anderzijds wonen ze acht uur treinen bij mij vandaan, dus zo even op de thee gaan om te kijken hoe de kleintjes het maken, zit er simpelweg niet in. Al vindt mijn moeder dat mijn verantwoordelijkheid
Ondanks dat mijn moeder een half uurtje van me af woont, denk ik ook niet dat ik de juiste persoon ben om haar te helpen. Deels omdat het mij helemaal van slag brengt en deels dat ze echt heel boos wordt wanneer ik haar erop aanspreek. Over de telefoon is dat allemaal wat beter te doen, maar alsnog veel hooi op mijn vork. Alles lijkt een averechts reactie te hebben. En zoals eerder gezegd, waarschijnlijk doet ze het om mij onder de duim te houden. Hoe eng het ook is.
Ik moet inderdaad mijn best doen om niet op hen te reageren. Het zal even pittig zijn en veel stress veroorzaken en ik vermoed dat ik me er ook op voor moet bereiden dat het niet in een keer lukt. Maar ik ga er heel hard mijn best voor doen. Als ik het vergelijk hoe anderen met mij omgaan (en dat zijn allemaal mensen die geen familie zijn) denk ik dat ik dit niet langer moet pikken. Het ondermijnt mijn herstel
(en ik verander vast nog duizend keer van mening, maar ik moet gewoon even sterk zijn)
Los van je eigen functioneren . Ook voor 'gezonde' mensen is dit niet te dragen.
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dat vermoedde is al wel dat het alleen maar babbels zijn. En je vader? Waren daar tekenen die op zijn daad zouden wijzen?quote:
Volgens mij geen. Ik hoop dat je gelijk hebt, want ik zou het niet kunnen verdragen als beide ouders er op die manier uit gingen. Misschien moet ik eens proberen er niet op te reageren en kijken wat er dan gebeurt. Sowieso leg ik voorlopig het initiatief op contact bij haar neer. Gezien ik altijd degene ben die bel om te horen hoe het gaat.
In tegenstelling tot Cat-astrophe heb ik het niet allemaal gevolg dus sorry als ik de plank mis sla maar is dat niet gewoon de hoop dat je moeder ooit de moeder wordt die je altijd gewild hebt?quote:
(en ik verander vast nog duizend keer van mening, maar ik moet gewoon even sterk zijn)
Zodra je geaccepteert hebt dat dat nooit zal gebeuren zal je daarin standvastiger worden.
It's great to be a blonde. With low expectations it's very easy to surprise people.
If someone shows you who they are, believe them the first time.
The best part of being blonde is forgivable momentary lapses of common sense.
If someone shows you who they are, believe them the first time.
The best part of being blonde is forgivable momentary lapses of common sense.
oooh jou moeder vind dat jouw verantwoordelijkheid!quote:
Dat is precies hetgeen dat het zo moeilijk maakt: er zijn (kleine) kinderen betrokken. Anderzijds wonen ze acht uur treinen bij mij vandaan, dus zo even op de thee gaan om te kijken hoe de kleintjes het maken, zit er simpelweg niet in. Al vindt mijn moeder dat mijn verantwoordelijkheid
En jij gelooft dat
Je broer en zijn partner zijn verantwoordelijk voor welzijn van hun kinderen en als ze dat niet kunnen dan moeten ze onder bewind komen. Aangezien je het hebt over 8 uur met de trein gaat het ws over buitenland, maar ook daar zijn instanties wiens rol het is om in te grijpen
jij kent broer, de gehele situatie en de dochtertjes persoonlijk?quote:
[..]
Er is voor hulpverlening momenteel geen aanleiding om daar een oogje in zeil te houden en het moment dat er wel aanleiding voor is, is het kwaad al aangericht en zijn die dochtertjes al.... nou ja dat dus.
Dank je wel. Ik denk dat het me wel gaat bevallenquote:
[..]
Goed dat je voor afstand kiest. Wat de schadelijke elementen in je omgeving (want een andere benaming kan ik nu niet verzinnen) ook menen te moeten vinden, het is NIET jouw verantwoordelijkheid.
Los van je eigen functioneren . Ook voor 'gezonde' mensen is dit niet te dragen.
Ik ben blij dat je niet vindt dat het aan mij ligt dat dit zwaar valt. Ik ben nogal geneigd om te denken dat ik harder moet zijn, maar dat valt dus wel mee
Op dat moment was ik nog een kind, maar de signalen waren er zeker (als ik zo terugdenk). Het is nogal een ingewikkeld verhaal (mijn vader was echt een slecht mens, eigenlijk haast wel een monster) en in vergelijking met mijn moeder is zij een peulenschilletje.quote:
[..]
Dat vermoedde is al wel dat het alleen maar babbels zijn. En je vader? Waren daar tekenen die op zijn daad zouden wijzen?
De signalen als dingen weggeven en afscheid nemen vertoonde hij wel.
Geen sorry zeggen! Natuurlijk zou ik graag een "normale" moeder willen, maar dat zit er niet in. Het is gewoon dat ze soms wel heel aardig tegen me doet, waardoor ik valse hoop krijg. Ik denk dat het wel meespeelt.quote:[..]
In tegenstelling tot Cat-astrophe heb ik het niet allemaal gevolg dus sorry als ik de plank mis sla maar is dat niet gewoon de hoop dat je moeder ooit de moeder wordt die je altijd gewild hebt?
Zodra je geaccepteert hebt dat dat nooit zal gebeuren zal je daarin standvastiger worden.
Ik heb het heel lang geloofd, maar inmiddels ben ik eigenlijk van mening dat het niet mijn zaak isquote:
[..]
oooh jou moeder vind dat jouw verantwoordelijkheid!
En jij gelooft dat
Je broer en zijn partner zijn verantwoordelijk voor welzijn van hun kinderen en als ze dat niet kunnen dan moeten ze onder bewind komen. Aangezien je het hebt over 8 uur met de trein gaat het ws over buitenland, maar ook daar zijn instanties wiens rol het is om in te grijpen
Zelf ben ik niet vruchtbaar, maar ondanks dat zou ik nooit aan kinderen willen beginnen omdat ik bang ben dezelfde fouten te maken. Dat mijn broer dat nu wel doet, is zijn zaak en die van zijn vrouw (ik schaam me een beetje voor hetgeen dat ik net getypt heb, maar om heel eerlijk te zijn kan ik gewoon weinig. De enkele keer dat ik daar ben gaan ze heus geen rare dingen met de kinderen doen. Ik heb niks om op te bouwen). En inderdaad, het is het werk van instanties.
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Als ik dit lees, en ik ken jouw achtergrond verder niet... Denk ik alleen maar 'waarom heb je in godsnaam nog contact met je walgelijke broer en vreselijke moeder joh?'
Ongelooflijk dit
Ongelooflijk dit
Oh how you'd have a happy life, if you did the things you like
Omdat het nu pas langzaam tot me doordringt dat dit in andere families anders werkt. Ik was gewoon goed geïndoctrineerdquote:
Als ik dit lees, en ik ken jouw achtergrond verder niet... Denk ik alleen maar 'waarom heb je in godsnaam nog contact met je walgelijke broer en vreselijke moeder joh?'
Ongelooflijk dit
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Kleine update: In gesprek geweest met de HA. Die was van mening dat ik het los moest laten. Zij maakte zich geen zorgen om mijn moeder en zou achter haar HA aangaan, voor de zekerheid. Volgens de huisarts kon ik ook niet meer voor de kinders van mijn broer doen dan ik al had gedaan.
Ook een gesprek gehad met de psych. Ze begreep mijn stress, maar legde me ook uit hoe de vooruitgang telkens teniet werd gedaan. Ze was het met mijn plan van langzaam dood laten bloeden eens.
Als mijn broer weer contact zoekt en grens overschrijdend is, spreek ik hem erop aan en blokkeer hem dan. Dat geldt ook voor mijn moeder. We hebben een lijst met grenzen opgezet. Dus het contact wordt verbroken door in eerste instantie zelf geen contact te zoeken en daarnaast het telkens steeds korter af te kappen wanneer zij mij bellen (maar dat gebeurt eigenlijk nooit).
Bedankt voor alle steun en het meedenken
Ook een gesprek gehad met de psych. Ze begreep mijn stress, maar legde me ook uit hoe de vooruitgang telkens teniet werd gedaan. Ze was het met mijn plan van langzaam dood laten bloeden eens.
Als mijn broer weer contact zoekt en grens overschrijdend is, spreek ik hem erop aan en blokkeer hem dan. Dat geldt ook voor mijn moeder. We hebben een lijst met grenzen opgezet. Dus het contact wordt verbroken door in eerste instantie zelf geen contact te zoeken en daarnaast het telkens steeds korter af te kappen wanneer zij mij bellen (maar dat gebeurt eigenlijk nooit).
Bedankt voor alle steun en het meedenken
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Klinkt als een plan wat bij je past.
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dank jullie wel
Het is inderdaad een goed passend plan, ik vind het doodeng, maar dat is niet erg. Er zijn veel mensen die me steunen. Misschien is het de gemakkelijkste weg, maar ik denk dat het op deze manier het gemakkelijkste gaat.
Het is inderdaad een goed passend plan, ik vind het doodeng, maar dat is niet erg. Er zijn veel mensen die me steunen. Misschien is het de gemakkelijkste weg, maar ik denk dat het op deze manier het gemakkelijkste gaat.
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Ik wil alleen maar even zeggen dat ik het heel heel knap vind dat je eindelijk voor jezelf kiest. Dat mag jij en dat moet je ook. Je bent een mooi mens, vecht hard, en je bent het waard dat je daar als sterkste uitkomt.
Sterkheidsbaas van alles.
Aws, dank je wel. Dat vind ik heel fijn om te lezen. Dank je wel dat je zo lief voor me bentquote:
Ik wil alleen maar even zeggen dat ik het heel heel knap vind dat je eindelijk voor jezelf kiest. Dat mag jij en dat moet je ook. Je bent een mooi mens, vecht hard, en je bent het waard dat je daar als sterkste uitkomt.
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
CotS, je beweegt je langzaam maar zeker al jaren de goede kant uit. Ook hier kom je vast beter uit dan je er nu in staat, en ik heb alle respect voor al je overwegingen, je twijfels en je beslissingen.
Je wordt een beter mens als je je losweekt van je moeder en je broer.
Zij worden er misschien beter van, misschien niet. Maar jij zeker wel.
Je wordt een beter mens als je je losweekt van je moeder en je broer.
Zij worden er misschien beter van, misschien niet. Maar jij zeker wel.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Dank je welquote:
CotS, je beweegt je langzaam maar zeker al jaren de goede kant uit. Ook hier kom je vast beter uit dan je er nu in staat, en ik heb alle respect voor al je overwegingen, je twijfels en je beslissingen.
Je wordt een beter mens als je je losweekt van je moeder en je broer.
Zij worden er misschien beter van, misschien niet. Maar jij zeker wel.
Ik doe heel hard mijn best en begin zelf ook steeds meer te geloven in een goed leven en toekomst (nou, mijn leven is nu al bijzonder goed, maar je begrijpt wat ik bedoel). Breken heeft me enorm veel rust merk ik en dat bevalt me wel.
Dank je wel voor je lieve woorden, vertrouwen en complimenten
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
quote:
[..]
Dank je wel
Ik doe heel hard mijn best en begin zelf ook steeds meer te geloven in een goed leven en toekomst
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Een update: tijden geleden had ik met mijn moeder afgesproken om te komen logeren en musea te bezoeken. Ik vond dat ik dit niet kon afzeggen, dus ben gegaan.
Op den duur vroeg mijn moeder waarom ze eigenlijk de kliniek niet in mocht en waarom ze haar geen informatie verstrekte over mijn 'toestand'. Dus ik besloot het haar uit te leggen samen met de boodschap dat ik eigenlijk het contact wilde verbreken. Hier schrok ze heel erg van en toen belandde we in een oprecht goed gesprek.
Het ging erover waarom ik haar niet vertrouw en waarom ik altijd mooi weer speel bij haar. Daarnaast ging het over haar eigen psychische problemen (depressies, autisme en toch ook een eetstoornis. Dat laatste heb ik dus niet van een vreemde). Zij vond het heel erg hoe het gelopen was en wil graag een moeder voor me zijn. Ook wanneer het slecht met me gaat. We hebben afgesproken dat ik elke keer zeg wanneer me wat dwars zit en zij zou proberen niet al te hard en agressief te oordelen. Voor ons beiden een uitdaging.
Trauma's en dat soort details zijn niet besproken. Ook is de opvoeding ombesproken gebleven. Dit vind ik deels jammer en is deels een opluchting. Ik wil me niet kwetsbaar voelen bij haar en dat vertrouwen is er zeker niet ineens.
Waarschijnlijk ben ik heel naïef, maar ik probeer het denk ik wel weer. Alleen wel heel duidelijk eens in de twee weken bellen en als dat goed gaat, zien we wel weer verder. Zo snel weet ik niet wat ik hiermee moet. Misschien ben ik de ezel die zich voor een tweede keer aan dezelfde steen stoot, misschien verandert er echt wat. Ik ben bang en weet eigenlijk niet of dit wel goed is.
Op den duur vroeg mijn moeder waarom ze eigenlijk de kliniek niet in mocht en waarom ze haar geen informatie verstrekte over mijn 'toestand'. Dus ik besloot het haar uit te leggen samen met de boodschap dat ik eigenlijk het contact wilde verbreken. Hier schrok ze heel erg van en toen belandde we in een oprecht goed gesprek.
Het ging erover waarom ik haar niet vertrouw en waarom ik altijd mooi weer speel bij haar. Daarnaast ging het over haar eigen psychische problemen (depressies, autisme en toch ook een eetstoornis. Dat laatste heb ik dus niet van een vreemde). Zij vond het heel erg hoe het gelopen was en wil graag een moeder voor me zijn. Ook wanneer het slecht met me gaat. We hebben afgesproken dat ik elke keer zeg wanneer me wat dwars zit en zij zou proberen niet al te hard en agressief te oordelen. Voor ons beiden een uitdaging.
Trauma's en dat soort details zijn niet besproken. Ook is de opvoeding ombesproken gebleven. Dit vind ik deels jammer en is deels een opluchting. Ik wil me niet kwetsbaar voelen bij haar en dat vertrouwen is er zeker niet ineens.
Waarschijnlijk ben ik heel naïef, maar ik probeer het denk ik wel weer. Alleen wel heel duidelijk eens in de twee weken bellen en als dat goed gaat, zien we wel weer verder. Zo snel weet ik niet wat ik hiermee moet. Misschien ben ik de ezel die zich voor een tweede keer aan dezelfde steen stoot, misschien verandert er echt wat. Ik ben bang en weet eigenlijk niet of dit wel goed is.
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Ik wil je toch een tip geven Child....
Ik heb zelf een soort...gare relatie met m'n ouders die ik 't beste als een soort "permanente latente wapenstilstand" kan omschrijven, vroeger of later gaat 't toch wel weer mis. Dus ik vertrouw haar niet meer, zelfs niet als ze wel oprecht zou zijn. Ik overweeg al nieteens meer haar te vertrouwen, want het is al veel te vaak misgegaan en ze heeft al veel te vaak tegengewerkt.
Ik schaam me ook niet meer als ik soort van lullig tegen haar doe, de momenten dat we nu wel bij elkaar zijn, ervaar ik nu wel als een stuk leuker en we hebben nu ook meer van die goede gesprekken..zoals je nu zelf zo'n goed gesprek had.
Maar mijn ervaring heeft me ook geleerd dat ik niet naïef moet zijn en verwachten dat ze ooit -echt- zal veranderen, dat gaat gewoon teveel tijd kosten en haar gedrag heeft al teveel tijd van m'n leven gekost.
Maar dit is dus hoe ik er tegenaan kijk. Ik herken gewoon die vertwijfeling. Dat ging bij mij ook jaren zo door (ook het niet serieus nemen etc), totdat ze paar jaar terug besloot om m'n hele huis maar eens van een soort half-complete make-over te voorzien....toen was ik er klaar mee.
Ook geen spijt gehad, maar ik hou haar op armslengte afstand want ik kan haar nooit vertrouwen. Liever vertrouw ik andere mensen, m'n vrienden zijn een beetje m'n familie geworden nu.
Ik heb zelf een soort...gare relatie met m'n ouders die ik 't beste als een soort "permanente latente wapenstilstand" kan omschrijven, vroeger of later gaat 't toch wel weer mis. Dus ik vertrouw haar niet meer, zelfs niet als ze wel oprecht zou zijn. Ik overweeg al nieteens meer haar te vertrouwen, want het is al veel te vaak misgegaan en ze heeft al veel te vaak tegengewerkt.
Ik schaam me ook niet meer als ik soort van lullig tegen haar doe, de momenten dat we nu wel bij elkaar zijn, ervaar ik nu wel als een stuk leuker en we hebben nu ook meer van die goede gesprekken..zoals je nu zelf zo'n goed gesprek had.
Maar mijn ervaring heeft me ook geleerd dat ik niet naïef moet zijn en verwachten dat ze ooit -echt- zal veranderen, dat gaat gewoon teveel tijd kosten en haar gedrag heeft al teveel tijd van m'n leven gekost.
Maar dit is dus hoe ik er tegenaan kijk. Ik herken gewoon die vertwijfeling. Dat ging bij mij ook jaren zo door (ook het niet serieus nemen etc), totdat ze paar jaar terug besloot om m'n hele huis maar eens van een soort half-complete make-over te voorzien....toen was ik er klaar mee.
Ook geen spijt gehad, maar ik hou haar op armslengte afstand want ik kan haar nooit vertrouwen. Liever vertrouw ik andere mensen, m'n vrienden zijn een beetje m'n familie geworden nu.
Ik snap heel goed dat je het contact een kans wilt geven, na dit gesprek. Hopelijk heb je dan hiermee wel de toon gezet voor hoe jullie vanaf nu met elkaar omgaan en kun je daarin je grenzen beter bewaken.quote:
Een update: tijden geleden had ik met mijn moeder afgesproken om te komen logeren en musea te bezoeken. Ik vond dat ik dit niet kon afzeggen, dus ben gegaan.
Op den duur vroeg mijn moeder waarom ze eigenlijk de kliniek niet in mocht en waarom ze haar geen informatie verstrekte over mijn 'toestand'. Dus ik besloot het haar uit te leggen samen met de boodschap dat ik eigenlijk het contact wilde verbreken. Hier schrok ze heel erg van en toen belandde we in een oprecht goed gesprek.
Het ging erover waarom ik haar niet vertrouw en waarom ik altijd mooi weer speel bij haar. Daarnaast ging het over haar eigen psychische problemen (depressies, autisme en toch ook een eetstoornis. Dat laatste heb ik dus niet van een vreemde). Zij vond het heel erg hoe het gelopen was en wil graag een moeder voor me zijn. Ook wanneer het slecht met me gaat. We hebben afgesproken dat ik elke keer zeg wanneer me wat dwars zit en zij zou proberen niet al te hard en agressief te oordelen. Voor ons beiden een uitdaging.
Trauma's en dat soort details zijn niet besproken. Ook is de opvoeding ombesproken gebleven. Dit vind ik deels jammer en is deels een opluchting. Ik wil me niet kwetsbaar voelen bij haar en dat vertrouwen is er zeker niet ineens.
Waarschijnlijk ben ik heel naïef, maar ik probeer het denk ik wel weer. Alleen wel heel duidelijk eens in de twee weken bellen en als dat goed gaat, zien we wel weer verder. Zo snel weet ik niet wat ik hiermee moet. Misschien ben ik de ezel die zich voor een tweede keer aan dezelfde steen stoot, misschien verandert er echt wat. Ik ben bang en weet eigenlijk niet of dit wel goed is.
Eén stapje tegelijk. En het contact verbreken kan altijd nog.
The love you take is equal to the love you make.
Je bent heel naief inderdaad. (niet eens lullig bedoeld want ik snap het heus wel)
Een tijdje zal je moeder die masker op kunnen houden, na een tijdje breekt dat masker vanzelf weer weg.
Je moeder is nou eenmaal hoe ze is, dat ze geschrokken is etc., dat zal ook wel zo zijn, maar haar persoonlijkheid gaat echt niet veranderen, ze zal alleen tijdelijk ander gedrag laten zien of proberen te laten zien.
Een tijdje zal je moeder die masker op kunnen houden, na een tijdje breekt dat masker vanzelf weer weg.
Je moeder is nou eenmaal hoe ze is, dat ze geschrokken is etc., dat zal ook wel zo zijn, maar haar persoonlijkheid gaat echt niet veranderen, ze zal alleen tijdelijk ander gedrag laten zien of proberen te laten zien.
Ik ben sceptisch, maar ik snap dat je dat een kans wil geven ja.
Misschien een raar idee maar kan je iets van een stopwoord afspreken met haar dat als zij hard en agressief reageert als jij zegt wat je dwars zit ze aan dit gesprek herinnerd wordt?
Misschien een raar idee maar kan je iets van een stopwoord afspreken met haar dat als zij hard en agressief reageert als jij zegt wat je dwars zit ze aan dit gesprek herinnerd wordt?
I 'm not sure about an inner child, but I do have an inner idiot who surfaces every now and then.
Dank je welquote:
[..]
Ik snap heel goed dat je het contact een kans wilt geven, na dit gesprek. Hopelijk heb je dan hiermee wel de toon gezet voor hoe jullie vanaf nu met elkaar omgaan en kun je daarin je grenzen beter bewaken.
Eén stapje tegelijk. En het contact verbreken kan altijd nog.
Dat was ook een beetje mijn idee. Misschien komt het goed en dat zou ik heel fijn vinden. Afstand nemen kan wel als het weer terug schiet. Gewoon heel rustig aan kijken wat er gebeurt. Misschien ben ik ook wel teveel eisend of hard voor haar.
Ik had het ook niet als lullig opgevat, maar ja... ik blijf hoop houden.quote:
Je bent heel naief inderdaad. (niet eens lullig bedoeld want ik snap het heus wel)
Een tijdje zal je moeder die masker op kunnen houden, na een tijdje breekt dat masker vanzelf weer weg.
Je moeder is nou eenmaal hoe ze is, dat ze geschrokken is etc., dat zal ook wel zo zijn, maar haar persoonlijkheid gaat echt niet veranderen, ze zal alleen tijdelijk ander gedrag laten zien of proberen te laten zien.
Nee, ze zal inderdaad niet veranderen, maar ik hoop dat, als ik directer doe, ze een beetje rekening houdt met mijn grenzen. Ik zal vanzelf wel voelen hoeveel pijn dat gaat doen
Sceptisch ben ik ookquote:
Ik ben sceptisch, maar ik snap dat je dat een kans wil geven ja.
Misschien een raar idee maar kan je iets van een stopwoord afspreken met haar dat als zij hard en agressief reageert als jij zegt wat je dwars zit ze aan dit gesprek herinnerd wordt?
Een stopwoord is inderdaad een slim idee! Ik zal er over nadenken en het meenemen. Ik denk dat het wel zou helpen bij ons.
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:Ik heb hier nog niet over nagedacht en het is zeker een punt dat je hier hebt. Ik heb wanneer ik bij mijn moeder ben geweest altijd wel veel herbelevingen en spookt het allemaal meer door mijn hoofd. Moeder = onveilig & verlating. Dat is iets dat ik moeilijk kan loskoppelen (ik zou echt niet weten hoe) en ik voel me er schuldig over. Ook al is zeer zeker in het hier en nu ook kwetsend. Ik ga hier even goed over nadenken. Dank je welSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
En niet jezelf zo omlaag halen, dat is nergens voor nodig. Dit is een forum, als ik geen advies wil, moet ik geen dingen posten tochWe cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Als dat al los te koppelen zou zijn, waarom zou je dat willen? Voor jezelf of voor je moeder?quote:
[..]
Ik heb hier nog niet over nagedacht en het is zeker een punt dat je hier hebt. Ik heb wanneer ik bij mijn moeder ben geweest altijd wel veel herbelevingen en spookt het allemaal meer door mijn hoofd. Moeder = onveilig & verlating. Dat is iets dat ik moeilijk kan loskoppelen (ik zou echt niet weten hoe) en ik voel me er schuldig over. Ook al is zeer zeker in het hier en nu ook kwetsend. Ik ga hier even goed over nadenken. Dank je wel
En niet jezelf zo omlaag halen, dat is nergens voor nodig. Dit is een forum, als ik geen advies wil, moet ik geen dingen posten toch
Ik weet wel dat je moeder nu ook kwetsend is en ik wil ook zeker niet zeggen dat dat geen invloed heeft op je nu. Maar ik zou het zo zonde vinden als er iets aan de hand is als wat ik hierboven schreef want het kan je zo beïnvloeden zonder dat je het door hebt en zelfs onbewust je therapie afhouden door dat iets in jou toch steeds in die onveiligheid zit.
En ja nee ik wilde je gewoon de les niet lezen ofzo. En al die dingen zijn voor mij ook vaag en ik maak al die fouten keer op keer op keer maar ja gedeelde smart....Ik las gewoon wat anders dan de andere mensen.
Hey COTS, ik weet dat het drie jaar later is nu, maar ik vraag me af hoe de situatie er nu uitziet?
With love :*
Hey! Leuk dat je ernaar vraagt.quote:Op donderdag 9 juli 2020 10:44 schreef girlnextdoor. het volgende:
Hey COTS, ik weet dat het drie jaar later is nu, maar ik vraag me af hoe de situatie er nu uitziet?
Het gaat heel goed met me. En ik heb ontdekt dat het ook voornamelijk aan mijn communicatie lag, en niet aan die van hen. Ik heb het advies van psych niet opgevolgd, sterker nog ik heb een andere gezocht. Breken was de gemakkelijkste oplossing en in lijn met mijn problemen (keer het de rug toe en dan is het er niet). Ik ben gaan praten met mijn familie, over hoe ik dingen ervaar en uit. En dat is heel erg goed uitgepakt. Ik ben super close met mijn moeder nu. En kan en durf alles met haar te delen. En met mijn broer heb ik goed contact. Ja, hij heeft me heel veel aangedaan (jarenlang misbruik), maar toch heb ik wel redelijk contact met hem. Over de app en dat is voldoende. Dus het is compleet de andere kant opgelopen dan gedacht.
Wat toen nog niet duidelijk was, is dat ik schizofrenie heb. Omdat ik wel goed kon leren is altijd de druk geweest om een mooie carrière op te bouwen. Sinds die diagnose (en 31 opnames) is mijn leven drastisch veranderd. Ik heb een wajong, een rustig leven en dat doet me goed. En door die diagnose wordt er vanuit de familie niet meer zo'n druk op me gelegd. Men is trots op mij zoals ik ben en wat ik doe. (dat betekent niet dat ik het gemakkelijk met de diagnose heb, want dat vind ik nog steeds verschrikkelijk. En zeg gerust diagnoses, want ik ben ook een paar keer goed manisch en depressief geworden). Maar na een heel intensief traject lukt me om voor mezelf te zorgen en op mezelf te wonen, met veel begeleiding van een fact-team
Sorry voor het dagboekverhaal, maar het was iets te complex om in 1x goed te zeggen
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Wat stond je er nog heel anders voor en in, drie jaar geleden! Je hebt zo veel stappen gezet en bent zo ver gekomen! 
The love you take is equal to the love you make.
Dank je wel! Dit stuk was ik eigenlijk helemaal vergeten... Leuk om terug te lezen, dankzij @girlnextdoor. Nu ben ik gelukkig en toen niet, en dat is zo'n opluchtingquote:Op donderdag 9 juli 2020 14:09 schreef Lienekien het volgende:
Wat stond je er nog heel anders voor en in, drie jaar geleden! Je hebt zo veel stappen gezet en bent zo ver gekomen!
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Ik was vanochtend aan het googlen op breken met familie, toen ik dit tegenkwam. Ik vond het interessant en heel herkenbaar, vandaar dat ik benieuwd wasquote:Op donderdag 9 juli 2020 14:21 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Dank je wel! Dit stuk was ik eigenlijk helemaal vergeten... Leuk om terug te lezen, dankzij @:girlnextdoor. Nu ben ik gelukkig en toen niet, en dat is zo'n opluchting
Wat goed dat je niet hebt gebroken en nu heel veel stappen verder bent. Echt toppie
With love :*
Ow... vervelend dat je het nodig hebt om daarop te googlelen *knuffel* Sterktequote:
[..]
Ik was vanochtend aan het googlen op breken met familie, toen ik dit tegenkwam. Ik vond het interessant en heel herkenbaar, vandaar dat ik benieuwd was
Wat goed dat je niet hebt gebroken en nu heel veel stappen verder bent. Echt toppie
Dank je wel
Ja het gaat echt goed Dank je wel!!!quote:
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
@Child, idd knap dat je een manier hebt gevonden waarin je contact kunt houden ondanks alles wat er wel gebeurd is!
Ik heb week of vijf geleden juist wel contact verbroken na 4 maanden juist heel intensief "noodzakelijk" contact door ziekte van mijn vader. Terwijl ik eigenlijk jaren bewust een minimum versie van contact had waarin ze hun kleinzoon af en toe wel konden zien bij ons thuis, maar verder afstand houden. Merk nu dat het nodig is om niet bij bepaalde ellende meer betrokken te blijven en dus rust te krijgen. Dus voor mij wordt het zoals ik het nu voel hooguit weer veilig contact voor mn zoon maar meer niet.
Ik heb week of vijf geleden juist wel contact verbroken na 4 maanden juist heel intensief "noodzakelijk" contact door ziekte van mijn vader. Terwijl ik eigenlijk jaren bewust een minimum versie van contact had waarin ze hun kleinzoon af en toe wel konden zien bij ons thuis, maar verder afstand houden. Merk nu dat het nodig is om niet bij bepaalde ellende meer betrokken te blijven en dus rust te krijgen. Dus voor mij wordt het zoals ik het nu voel hooguit weer veilig contact voor mn zoon maar meer niet.
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |