SPT Sport Algemeen
Ben jij sportief? Volg je alles wat met sport te maken heeft? Of heb je gewoon iets te melden of te vragen over een sport? Dan is dit het forum waar je zijn moet.
heywoodu
Van bijna dood tot olympiër:
Startgeld : ¤ 696.275
Van bijna dood op weg naar de Olympische Spelen, tot olympiër in 2026? Elk beetje hulp wordt bijzonder gewaardeerd!
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
Klopt, omdat hij altijd wel goed voorin het peloton zit. Maar dit is wel veel lastiger dan toen. Echt veel lastiger. Dat kan ie makkelijk aan hoor, daar niet van, maar ik geloof nooit dat ie zomaar mee gaat sprinten. Vergeet niet dat klassementsrenners hier ook bij de zaak moeten zijn om geen tijd te verliezen hè.quote:Op woensdag 10 mei 2017 19:04 schreef hhh38 het volgende:
[..]
Vorig jaar toen Dumoulin in het roze reed zelfs nog 8e geworden in de rit naar Benevento. Toch niet echt de omstandigheden die je schetst.
Die uitslag van 2003 ook met Garzelli, Casagrande en Petacchi 
Cancellara; "Tweede worden is gemakkelijker dan eerste worden"
FOK!sport *O* ✩ ✩ ✩ Ajax O+
FOK!sport *O* ✩ ✩ ✩ Ajax O+
De enige 2 zekerheidjes die ik nu heb zijn Haas en Woods.
Reis ver, drink wijn, denk na, lach hard, duik diep. Kom Terug.
Etappe 6: Reggio Calabria - Terme Luigiane, 217 km
De laatste dag op Sicilië werd een bijzonder saaie dag. Dat viel ook wel te verwachten, want het parcours was ook niet zo interessant. Het werd zoals verwacht een sprint. Deze keer een sprint zonder veel incidenten of valpartijen, dat is ook wel eens lekker. Alleen Pibernik bracht nog wat vertier, door een rondje te vroeg te juichen. Desalniettemin zaten er in de finale wel weer een paar vreemde bochten in het parcours, daar worden ze bij de organisatie nogal enthousiast van. De overwinning ging naar Fernando Gaviria, die met sprekend gemak zijn tweede overwinning in deze Giro boekte. De andere topsprinters aan de start vielen een beetje tegen, Greipel kwam niet verder dan een vierde plaats en Ewan was helemaal nergens te komen. Gelukkig hadden we wel een adequate vervanger voor Ewan, Jakub Mareczko. De Italiaanse Pool is net zo klein, net zo beperkt in zijn kwaliteiten en zit net zo idioot met zijn neus op de tube als hij gaat sprinten. Alleen als de rit heel kort en vlak is zie je Mareczko wel eens vooraan en dat was nu dan eindelijk het geval. Verder valt er niet veel te melden over deze rit, dus gaan we snel door met de volgende. We krijgen nu een Italiaanse specialiteit: een heuvelrit. Wat klimmetjes onderweg en een lastige finale, dat is wat de Italianen graag doen en wat vaak ook een leuke koers oplevert. Na vijf dagen koers zijn we nu ook voor het eerst op het Italiaanse vasteland, in de buurt van de grote teen van de laars van Italië. Reggio Calabria, daar waar de meeste veerboten richting Messina vertrekken, is de startplaats van deze rit. Eindigen zullen we in Terme Luigiane, een kuuroord. Ook een typisch Italiaans dingetje.
Reggio Calabria is een stad met 182.000 inwoners. Het is ook de hoofdstad van de gelijknamige provincie. De stad werd al vrij vroeg gesticht, in de 8e eeuw voor Christus door een paar Grieken. Sindsdien zijn talloze volkeren hier geweest, onder meer de Romeinen, de Byzantijnen, Normandiërs en ook nog wat Spanjaarden uit Aragon. De stad ligt een beetje op een ongelukkige plek, geografisch gezien. Daardoor zijn er in de loop der jaren regelmatig aardbevingen geweest. Bij de aardbeving en bijbehorende tsunami in 1908 die Messina verwoestte, verdween ook Reggio Calabria bijna volledig van de aardbodem. De stad werd weer opgebouwd, maar tijdens de Tweede Wereldoorlog ook weer platgebombardeerd. Het zit ze niet echt mee hier. De stad heeft ook nog eens sterk te lijden gehad onder de aanwezigheid van 'Ndrangheta, de Calabrische maffia. Tegenwoordig schijnt dat allemaal wel weer beter te gaan, hoewel dat in dit deel van Italië natuurlijk relatief is. We zitten niet bepaald in het economisch meest welvarend deel van het land. In de stad zelf is tegenwoordig niet veel bijzonders meer te vinden, op een Aragonees kasteel na. Het strand zal voor veel mensen een belangrijke trekpleister zijn en er is een archeologisch museum, met veel overblijfselen uit de tijd van de Grieken en de Romeinen, waaronder twee levensgrote bronzen beelden gemaakt door de Grieken. Reggio Calabria is ook de stad van Francesco Manuel Bongiorno, die jarenlang voor Bardiani reed en in 2014 zelfs bijna een rit won op de Monte Zoncolan, ware het niet dat een supporter een poging deed hem van de fiets af te gooien. Sindsdien is het niets meer geworden met Bongiorno en tegenwoordig rijdt hij voor een kleine Italiaanse continentale ploeg. De Giro is al een aantal keer in deze stad geweest, in 2005 was hier zelfs La Grande Partenza. Men begon toen met een proloog, gewonnen door Brett Lancaster.
We zijn dan wel op het Italiaanse vasteland, maar dat wil niet zeggen dat we ook meteen de kustlijn verlaten. In de afgelopen dagen hebben de renners al heel wat kilometers langs de kust gereden en tijdens deze rit gaan daar nog wat meer kilometers aan toegevoegd worden. Van Reggio Calabria fietst het gepeupel langs de kust richting het pittoreske kustdorpje Scilla. Gebouwd op een heuvel, met huizen tot aan het water en op de hoogste rots een kasteel. Na de passage in dit dorpje is het nog tien kilometer lang relatief vlak, terwijl de renners langs de kust blijven fietsen. Pas na 27 kilometer, in het dorpje Bagnara Calabra, komt daar verandering in. De koers verlaat tijdelijk de kust en het peloton mag beginnen aan de eerste klim van de dag. Er gaat geklommen worden richting Barritteri. Een klim van de derde categorie, 11 kilometer lang en 4% gemiddeld, met een redelijk stevig begin. Na Bagnara Calabra, wat ook best een mooi kustplaatsje is, gaat het behoorlijk omhoog en vliegen de haarspeldbochten de renners om de oren. Na een aantal kilometer klimmen vlakt het wat af en gaat het zonder veel steil werk verder naar boven. Het is wel een mooie klimmetje, want onderweg is er een goed uitzicht over Bagnara Calabra en de zee. Na 38,5 kilometer komen de renners boven in Barritteri en is de zwaarste klim van de dag nu al geweest. Voor de kopgroep van de dag wel een belangrijke klim. Als er veel renners in de kopgroep willen zitten zal het tot de top van deze klim wel een gevecht worden. Als niemand zin heeft om in de kopgroep van de dag te zitten zijn ze voor Scilla al weg waarschijnlijk. Ook niet erg, dan is er meer tijd om aandacht te besteden aan de omgeving.
Na de klim volgt er een afdaling van meer dan 10 kilometer, maar deze is niet zo bochtig als de klim. De weg is ook nog eens redelijk breed en in behoorlijk goede staat. Na 52 kilometer komen de renners beneden in Gioia Tauro, weer dicht bij de kust. We blijven na dit dorp de grote provinciale weg volgen, dwars door het Calabrische land. Deze weg door het binnenland blifjt een kilometer of 15 vlak, maar daarna begint de weg weer omhoog te lopen. Er gaat geklommen worden richting de eerste tussensprint van de dag, in Mileto. Twaalf kilometer lang gaat het vals plat omhoog, aan ongeveer drie procent gemiddeld. Niet heel lastig, het wordt nooit steil. Wel mooie en brede wegen, waardoor het helemaal zal aanvoelen alsof het praktisch vlak is. Na 79 kilometer komen de renners boven in Mileto en is het tijd voor de eerste tussensprint. Als je voor de puntentrui gaat loont het wel de moeie om vandaag in de aanval te gaan, want de tweede tussensprint zal vrij snel volgen. Na Mileto is het twee kilometer vlak, maar daarna gaat het drie kilometer redelijk stevig omhoog, aan 5%. Boven op dit klimmetje is het zes kilometer vlak, tot Vibo Valentia. Hier is na 91 kilometer de tweede tussensprint van de dag, amper 12 kilometer na de eerste. In Vibo Valentia staat nog een oud kasteeltje, dat de Normandiërs hier hebben achtergelaten. Voorbij Vibo Valentia is het voorlopig ook gedaan met het klimmen en gaat er gedaald worden, terug naar de kust.
Na een afdaling van tien kilometer, over een brede weg, met wat haarspeldbochten in het begin, komen de renners aan in Pizzo, waar nog een kasteeltje staat en een tof kerkje dat half in de rotsen is gebouwd. Daarna is het even vlak, voor het laatste deel van de afdaling volgt. Ze zijn dan weer bij de zee, die ze tijdens het begin van de afdaling in de verte al zien liggen. Vanaf nu is het 70 kilometer lang volledig vlak. Er wordt nog even richting het binnenland gefietst, omdat er hier geen brede weg direct langs de kust ligt. Na een tijdje komen de renners voorbij de ravitaillering en daarna fietsen ze om het vliegveld van Lamezia Terme heen, maar daarna volgen 50 lange, vlakke kilometers langs de zee. De wegen hier zijn grotendeels recht, wat het nog een stukje saaier maakt. Er weinig zicht op de zee, omdat er veel bomen langs de kant van de weg staan. Wel is er vaak zicht op de vele heuvels die Calabrië rijk is. Een paar van die heuveltjes gaan we in het slot van de rit van wat dichterbij bekijken. Na 175 verlaten de renners tijdelijk de kustlijn, om richting Paola te klimmen. Drie kilometer in licht stijgende lijn, met af en toe een wat steilere strook. Bij het binnenrijden van Paola passeren de renners een kasteelruïne en even verderop ligt nog een heus heiligdom verstopt tussen de bomen, boven op een heuvel. Na Paola gaan we weer terug naar de kust. Het gaat iets langer dan drie kilometer rustig naar beneden, over een brede weg met weinig bochten. Eenmaal terug bij de zee is het twee kilometer vlak, maar daarna komt het volgende klimmetje. De renners zijn nu in Marina di Fuscaldo, waar ze rechtsaf slaan en gaan klimmen richting Fuscaldo. Een klimmetje van de vierde categorie, twee kilometer lang en bijna 7% gemiddeld, met zelfs nog een stuk aan 11%. Best een pittig klimmetje. De top ligt op 24 kilometer van het eind, dus ambitieuze renners hier gerust al aan de koers beginnen.
Net voor de renners Fuscaldo zouden binnenrijden slaan ze linksaf en bijna meteen begint de afdaling. Een korte, maar technische afdaling. Een aantal scherpe bochten, die elkaar snel opvolgen. Na twee kilometer dalen loopt de weg weer een kilometer licht omhoog, om daarna af te vlakken. Het blijft nog twee kilometer praktisch vlak, tot er weer anderhalve kilometer lang verder gedaald gaat worden richting de kust. In dit laatste stuk van de afdaling zitten wel weer een boel haarspeldbochten, wat het toch nog behoorlijk technisch en lastig maakt, ook al gaat het niet heel steil naar beneden. Op 16 kilometer van de finish zijn de renners beneden en zijn we al verdomd dicht in de buurt van de finishplaats. Technisch gezien zou de rit nu binnen drie kilometer klaar kunnen zijn, maar de organisatie heeft nog een extra lusje langs de kust ingepland. Acht kilometer lang gaat het bijna volledig rechtdoor en is het ook bijna volledig vlak. Met acht kilometer te gaan komt hier verandering in. De renners slaan rechtsaf en gaan de heuvels in. Een eerste korte klimmetje richting Marina di Cetraro is het eerste obstakeltje, maar al snel gaat het weer naar beneden. Op zeven kilometer van het eind begint dan de klim richting Acquappesa. Iets meer dan één kilometer lang en 6% gemiddeld, met in het dorp zelf nog een paar steilere stroken. Na deze behoorlijk lastige kilometer volgt nog een uitloper van iets minder dan een kilometer, waarin het vals plat omhoog blijft lopen, tot op vijf kilometer van de finish.
Na deze uitloper volgt een afdaling, die behoorlijk technisch is, want in hoog tempo volgen liefst zeven haarspeldbochten elkaar op. Het doet een beetje denken aan Lacets de Montvernier uit de Tour van 2015, maar dan net wat minder spectaculair. Door al deze haarspeldbochten zijn de renners wel snel beneden, op vier kilometer van de streep is de afdaling al afgelopen. Het blijft nu tot op drie kilometer van de streep praktisch vlak. Op drie kilometer van het eind gaat het weer even een klein beetje naar beneden en komen de renners terecht op een weg waar ze een aantal kilometer geleden al over hebben gereden. De weg wordt wel gesplitst voor de koers, dus geen taferelen met spookrijdende wielrenners. Het blijft nu vlak, tot op twee kilometer van het eind. Dan slaan de renners linksaf en begint bijna meteen de klim naar Terme Luigiani. Het gaat twee kilometer lang bijna volledig rechtdoor, over een brede weg. Daardoor lijkt de klim niet zo heel steil. In het begin is dat ook zo, de eerste 500 meter van de klim kan je gerust vals plat noemen. Daarna begint het toch wat harder omhoog te gaan, richting de 5%. In de laatste kilometer wordt het echt lastig, 8% gemiddeld, met uitschieters naar 10%, heel dicht bij de meet. Voor de deuren van een spuuglelijk hotel eindigt deze rit dan na 217 kilometer.
Terme Luigiani is, zoals de naam misschien al doet vermoeden, een kuuroord. Er woont hier praktisch niemand, het dorp bestaat bijna volledig uit hotels, restaurants en natuurlijk de thermen. Het is overigens niet echt het mooiste kuuroord ooit. Normaal zijn dat soort plaatsjes altijd mooi, maar hier zijn vooral veel vervallen gebouwen te vinden. Als je op zoek bent naar een spa zou mijn advies toch zijn om even een deurtje verder te kijken. Het water is hier groen en de dames zitten onder de groene modder, dan weet je wat je kan verwachten. De Giro is hier al een aantal keer geweest. Voor het eerst in 1993, Dimitri Konyshev had toen de eer om de eerste winnaar in Terme Luigiani te worden. Twee jaar later kwam de Giro hier terug en ging de overwinning naar Maurizio Fondriest. Vier jaar daarna was er weer eens een aankomst in dit kuuroord, de bloemen gingen die keer naar Laurent Jalabert. Weer vier jaar daarna was men hier voor het laatst. De man met de perfecte wenkbrauwen, Stefano Garzelli, ging toen met de winst aan de haal. Alessandro Petachhi werd toen overigens derde, hoewel die rit wel iets makkelijker was dan de rit van vandaag. Al met al heeft Terme Luigiani dus behoorlijk aansprekende namen op de erelijst staan. Als die traditie eer aan wordt gedaan muist er in ieder geval geen onbeduidende vluchter met de winst vanonder.
Het is een lange rit, dus de renners mogen er al behoorlijk vroeg aan gaan beginnen. De officieuze start is om 11:30 en 15 minuten later start de koers dan officieel. Tussen 16:54 en 17:29 worden de renners in Terme Luigiane verwacht. Eurosport is er rond 13:15 bij, dus dan missen we in ieder geval de eerste 50 kilometer van de koers. Daarna missen we ook een heleboel, want het gaat natuurlijk weer een reclamefestival worden. Hebben jullie al zo'n afzuigkap van Bora in huis? Ik wel. Iedere keer dat Peter Sagan zegt dat ik zo'n ding aan moet schaffen doe ik dat meteen, want wie kan er nu nee zeggen tegen Sagan? Mijn hele huis staat al vol met Bora en dan moeten we nog meer dan twee weken. Ik ga binnenkort maar een garagebox huren, denk ik. Het zal in Reggio Calabria overigens een graadje of 20 zijn, kans op regen en flink veel wind. Dat kan tijdens deze rit nog wel interessant zijn, aangezien er weer behoorlijk veel langs de kust gefietst gaat worden. In Terme Luigiane schijnt dan weer geen regen te gaan vallen en daar is het ook nog eens een paar graden warmer. Richting de 26 zelfs. Prima weertje.
Dit is een van de lastigste ritten om te voorspellen. Wat we weten is dat tot nu toe in Terme Luigiane iedere keer een grote naam heeft gewonnen. In het verleden behaalde resultaten bieden echter geen enkele garantie voor de toekomst, want ook op de Etna wonnen tot Jan Polanc alleen maar echte kleppers. Er wordt nog wel eens met tradities gebroken, dus kan Zhandos Bizhigitov hier zomaar met de overwinning aan de haal gaan. Wat we ook weten is dat Quick Step heeft aangegeven eigenlijk niet nu de ploeg al te willen opbranden. Ze moeten al op kop rijden in de vlakke ritten voor Gaviria en willen in de andere ritten liever niet ook op kop rijden voor Bob Jungels. Als het aan Quick Step ligt mag iemand anders best die roze trui krijgen. Dat is een goed signaal voor iedereen die morgen aan wil vallen, van Quick Step zullen ze dus alle ruimte krijgen. Dan is het dus de vraag welke ploegen er wel willen gaan rijden. Cannondale zou dat bijvoorbeeld kunnen doen, want die hebben meerdere renners voor dit werk bij. Bahrain rijdt tot nu toe altijd en hebben ook jongens voor dit soort werk in de ploeg. Het zal morgen echt af gaan hangen van de ambities van enkele puncheurs en sterk klimmende sprinters. Als die weinig ambities hebben en niet willen rijden gaat dit voor een kopgroep zijn. Aangezien ik nog niet echt zicht heb op de renners die zich de komende weken gaan richten op het ontsnappingswerk, ga ik nu toch maar een aantal jongens noemen die vooraan zouden moeten kunnen eindigen als er een uitgedund peloton om de winst gaat sprinten.
1. Woods. Mijn voorspellingen kloppen nooit, maar dat was Gaviria even vergeten. Hij won toch, ondanks het feit dat ik hem als winnaar had voorspeld. Dat is natuurlijk helemaal niet de bedoeling, dus ga ik nu iemand bovenaan zetten die zeker niet gaat winnen. Renners van Cannondale winnen immers nooit iets op World Tour-niveau. Woods is een renner die gemaakt is voor deze aankomsten. De ex-hardloper is explosief, snel aan de meet en op zijn best als het steil omhoog gaat, maar omdat hij pas een paar jaar wielrenner is mist hij nog het nodige tactisch inzicht. Hij was wel verrassend makkelijk mee op de Etna, dus dat moet in de rest van de ronde nog wel wat mooie resultaten gaan opleveren.
2. Yates. Dit vervelende Britje is gemaakt voor dit soort aankomsten, hoewel hij tegenwoordig gemaakt lijkt te zijn voor iedere aankomst met een paar meter hoogteverschil. Reed op de Etna ook gewoon mee vooraan, hoewel hij met z'n 21 kilo in zo'n sprintje met tegenwind dan weer niet echt uit de verf komt.
3. Haas. Staat al op een enorme achterstand in het klassement en kwam ook tijdens de vijfde rit een aantal minuten na het peloton binnen. Dat kan altijd met twee redenen zijn: slechte benen of sparen voor dat wat komen gaat. Bij Haas mogen we toch wel uitgaan van het tweede. Die kan op zo'n aankomst soms best verrassend uit de hoek komen en eventueel kan hij ook nog in de kopgroep zitten. Ik spreid mijn kansen.
4. Sanchez. Ooit was Sanchez heel goed op dit soort aankomsten. Tegenwoordig laat hij dat niet zo vaak meer zien, maar soms is hij daar dan ineens weer. Heeft zich nog niet overmatig ingespannen tijdens de vorige ritten, dus zou nog veel energie over moeten hebben om hier een aardig sprintje te rijden.
5. Pinot. Van de klassementsrenners toch wel een van de explosievere. Als het een sprintje wordt tussen die mannen gaat hij zich zeker vooraan mengen. Hoewel er altijd wel een paar bij zullen zijn die nog een tikkeltje sneller zijn.
Overigens mis ik Renaat en José.
[ Bericht 0% gewijzigd door Rellende_Rotscholier op 10-05-2017 20:31:35 ]
De laatste dag op Sicilië werd een bijzonder saaie dag. Dat viel ook wel te verwachten, want het parcours was ook niet zo interessant. Het werd zoals verwacht een sprint. Deze keer een sprint zonder veel incidenten of valpartijen, dat is ook wel eens lekker. Alleen Pibernik bracht nog wat vertier, door een rondje te vroeg te juichen. Desalniettemin zaten er in de finale wel weer een paar vreemde bochten in het parcours, daar worden ze bij de organisatie nogal enthousiast van. De overwinning ging naar Fernando Gaviria, die met sprekend gemak zijn tweede overwinning in deze Giro boekte. De andere topsprinters aan de start vielen een beetje tegen, Greipel kwam niet verder dan een vierde plaats en Ewan was helemaal nergens te komen. Gelukkig hadden we wel een adequate vervanger voor Ewan, Jakub Mareczko. De Italiaanse Pool is net zo klein, net zo beperkt in zijn kwaliteiten en zit net zo idioot met zijn neus op de tube als hij gaat sprinten. Alleen als de rit heel kort en vlak is zie je Mareczko wel eens vooraan en dat was nu dan eindelijk het geval. Verder valt er niet veel te melden over deze rit, dus gaan we snel door met de volgende. We krijgen nu een Italiaanse specialiteit: een heuvelrit. Wat klimmetjes onderweg en een lastige finale, dat is wat de Italianen graag doen en wat vaak ook een leuke koers oplevert. Na vijf dagen koers zijn we nu ook voor het eerst op het Italiaanse vasteland, in de buurt van de grote teen van de laars van Italië. Reggio Calabria, daar waar de meeste veerboten richting Messina vertrekken, is de startplaats van deze rit. Eindigen zullen we in Terme Luigiane, een kuuroord. Ook een typisch Italiaans dingetje.
Reggio Calabria is een stad met 182.000 inwoners. Het is ook de hoofdstad van de gelijknamige provincie. De stad werd al vrij vroeg gesticht, in de 8e eeuw voor Christus door een paar Grieken. Sindsdien zijn talloze volkeren hier geweest, onder meer de Romeinen, de Byzantijnen, Normandiërs en ook nog wat Spanjaarden uit Aragon. De stad ligt een beetje op een ongelukkige plek, geografisch gezien. Daardoor zijn er in de loop der jaren regelmatig aardbevingen geweest. Bij de aardbeving en bijbehorende tsunami in 1908 die Messina verwoestte, verdween ook Reggio Calabria bijna volledig van de aardbodem. De stad werd weer opgebouwd, maar tijdens de Tweede Wereldoorlog ook weer platgebombardeerd. Het zit ze niet echt mee hier. De stad heeft ook nog eens sterk te lijden gehad onder de aanwezigheid van 'Ndrangheta, de Calabrische maffia. Tegenwoordig schijnt dat allemaal wel weer beter te gaan, hoewel dat in dit deel van Italië natuurlijk relatief is. We zitten niet bepaald in het economisch meest welvarend deel van het land. In de stad zelf is tegenwoordig niet veel bijzonders meer te vinden, op een Aragonees kasteel na. Het strand zal voor veel mensen een belangrijke trekpleister zijn en er is een archeologisch museum, met veel overblijfselen uit de tijd van de Grieken en de Romeinen, waaronder twee levensgrote bronzen beelden gemaakt door de Grieken. Reggio Calabria is ook de stad van Francesco Manuel Bongiorno, die jarenlang voor Bardiani reed en in 2014 zelfs bijna een rit won op de Monte Zoncolan, ware het niet dat een supporter een poging deed hem van de fiets af te gooien. Sindsdien is het niets meer geworden met Bongiorno en tegenwoordig rijdt hij voor een kleine Italiaanse continentale ploeg. De Giro is al een aantal keer in deze stad geweest, in 2005 was hier zelfs La Grande Partenza. Men begon toen met een proloog, gewonnen door Brett Lancaster.
We zijn dan wel op het Italiaanse vasteland, maar dat wil niet zeggen dat we ook meteen de kustlijn verlaten. In de afgelopen dagen hebben de renners al heel wat kilometers langs de kust gereden en tijdens deze rit gaan daar nog wat meer kilometers aan toegevoegd worden. Van Reggio Calabria fietst het gepeupel langs de kust richting het pittoreske kustdorpje Scilla. Gebouwd op een heuvel, met huizen tot aan het water en op de hoogste rots een kasteel. Na de passage in dit dorpje is het nog tien kilometer lang relatief vlak, terwijl de renners langs de kust blijven fietsen. Pas na 27 kilometer, in het dorpje Bagnara Calabra, komt daar verandering in. De koers verlaat tijdelijk de kust en het peloton mag beginnen aan de eerste klim van de dag. Er gaat geklommen worden richting Barritteri. Een klim van de derde categorie, 11 kilometer lang en 4% gemiddeld, met een redelijk stevig begin. Na Bagnara Calabra, wat ook best een mooi kustplaatsje is, gaat het behoorlijk omhoog en vliegen de haarspeldbochten de renners om de oren. Na een aantal kilometer klimmen vlakt het wat af en gaat het zonder veel steil werk verder naar boven. Het is wel een mooie klimmetje, want onderweg is er een goed uitzicht over Bagnara Calabra en de zee. Na 38,5 kilometer komen de renners boven in Barritteri en is de zwaarste klim van de dag nu al geweest. Voor de kopgroep van de dag wel een belangrijke klim. Als er veel renners in de kopgroep willen zitten zal het tot de top van deze klim wel een gevecht worden. Als niemand zin heeft om in de kopgroep van de dag te zitten zijn ze voor Scilla al weg waarschijnlijk. Ook niet erg, dan is er meer tijd om aandacht te besteden aan de omgeving.
Na de klim volgt er een afdaling van meer dan 10 kilometer, maar deze is niet zo bochtig als de klim. De weg is ook nog eens redelijk breed en in behoorlijk goede staat. Na 52 kilometer komen de renners beneden in Gioia Tauro, weer dicht bij de kust. We blijven na dit dorp de grote provinciale weg volgen, dwars door het Calabrische land. Deze weg door het binnenland blifjt een kilometer of 15 vlak, maar daarna begint de weg weer omhoog te lopen. Er gaat geklommen worden richting de eerste tussensprint van de dag, in Mileto. Twaalf kilometer lang gaat het vals plat omhoog, aan ongeveer drie procent gemiddeld. Niet heel lastig, het wordt nooit steil. Wel mooie en brede wegen, waardoor het helemaal zal aanvoelen alsof het praktisch vlak is. Na 79 kilometer komen de renners boven in Mileto en is het tijd voor de eerste tussensprint. Als je voor de puntentrui gaat loont het wel de moeie om vandaag in de aanval te gaan, want de tweede tussensprint zal vrij snel volgen. Na Mileto is het twee kilometer vlak, maar daarna gaat het drie kilometer redelijk stevig omhoog, aan 5%. Boven op dit klimmetje is het zes kilometer vlak, tot Vibo Valentia. Hier is na 91 kilometer de tweede tussensprint van de dag, amper 12 kilometer na de eerste. In Vibo Valentia staat nog een oud kasteeltje, dat de Normandiërs hier hebben achtergelaten. Voorbij Vibo Valentia is het voorlopig ook gedaan met het klimmen en gaat er gedaald worden, terug naar de kust.
Na een afdaling van tien kilometer, over een brede weg, met wat haarspeldbochten in het begin, komen de renners aan in Pizzo, waar nog een kasteeltje staat en een tof kerkje dat half in de rotsen is gebouwd. Daarna is het even vlak, voor het laatste deel van de afdaling volgt. Ze zijn dan weer bij de zee, die ze tijdens het begin van de afdaling in de verte al zien liggen. Vanaf nu is het 70 kilometer lang volledig vlak. Er wordt nog even richting het binnenland gefietst, omdat er hier geen brede weg direct langs de kust ligt. Na een tijdje komen de renners voorbij de ravitaillering en daarna fietsen ze om het vliegveld van Lamezia Terme heen, maar daarna volgen 50 lange, vlakke kilometers langs de zee. De wegen hier zijn grotendeels recht, wat het nog een stukje saaier maakt. Er weinig zicht op de zee, omdat er veel bomen langs de kant van de weg staan. Wel is er vaak zicht op de vele heuvels die Calabrië rijk is. Een paar van die heuveltjes gaan we in het slot van de rit van wat dichterbij bekijken. Na 175 verlaten de renners tijdelijk de kustlijn, om richting Paola te klimmen. Drie kilometer in licht stijgende lijn, met af en toe een wat steilere strook. Bij het binnenrijden van Paola passeren de renners een kasteelruïne en even verderop ligt nog een heus heiligdom verstopt tussen de bomen, boven op een heuvel. Na Paola gaan we weer terug naar de kust. Het gaat iets langer dan drie kilometer rustig naar beneden, over een brede weg met weinig bochten. Eenmaal terug bij de zee is het twee kilometer vlak, maar daarna komt het volgende klimmetje. De renners zijn nu in Marina di Fuscaldo, waar ze rechtsaf slaan en gaan klimmen richting Fuscaldo. Een klimmetje van de vierde categorie, twee kilometer lang en bijna 7% gemiddeld, met zelfs nog een stuk aan 11%. Best een pittig klimmetje. De top ligt op 24 kilometer van het eind, dus ambitieuze renners hier gerust al aan de koers beginnen.
Net voor de renners Fuscaldo zouden binnenrijden slaan ze linksaf en bijna meteen begint de afdaling. Een korte, maar technische afdaling. Een aantal scherpe bochten, die elkaar snel opvolgen. Na twee kilometer dalen loopt de weg weer een kilometer licht omhoog, om daarna af te vlakken. Het blijft nog twee kilometer praktisch vlak, tot er weer anderhalve kilometer lang verder gedaald gaat worden richting de kust. In dit laatste stuk van de afdaling zitten wel weer een boel haarspeldbochten, wat het toch nog behoorlijk technisch en lastig maakt, ook al gaat het niet heel steil naar beneden. Op 16 kilometer van de finish zijn de renners beneden en zijn we al verdomd dicht in de buurt van de finishplaats. Technisch gezien zou de rit nu binnen drie kilometer klaar kunnen zijn, maar de organisatie heeft nog een extra lusje langs de kust ingepland. Acht kilometer lang gaat het bijna volledig rechtdoor en is het ook bijna volledig vlak. Met acht kilometer te gaan komt hier verandering in. De renners slaan rechtsaf en gaan de heuvels in. Een eerste korte klimmetje richting Marina di Cetraro is het eerste obstakeltje, maar al snel gaat het weer naar beneden. Op zeven kilometer van het eind begint dan de klim richting Acquappesa. Iets meer dan één kilometer lang en 6% gemiddeld, met in het dorp zelf nog een paar steilere stroken. Na deze behoorlijk lastige kilometer volgt nog een uitloper van iets minder dan een kilometer, waarin het vals plat omhoog blijft lopen, tot op vijf kilometer van de finish.
Na deze uitloper volgt een afdaling, die behoorlijk technisch is, want in hoog tempo volgen liefst zeven haarspeldbochten elkaar op. Het doet een beetje denken aan Lacets de Montvernier uit de Tour van 2015, maar dan net wat minder spectaculair. Door al deze haarspeldbochten zijn de renners wel snel beneden, op vier kilometer van de streep is de afdaling al afgelopen. Het blijft nu tot op drie kilometer van de streep praktisch vlak. Op drie kilometer van het eind gaat het weer even een klein beetje naar beneden en komen de renners terecht op een weg waar ze een aantal kilometer geleden al over hebben gereden. De weg wordt wel gesplitst voor de koers, dus geen taferelen met spookrijdende wielrenners. Het blijft nu vlak, tot op twee kilometer van het eind. Dan slaan de renners linksaf en begint bijna meteen de klim naar Terme Luigiani. Het gaat twee kilometer lang bijna volledig rechtdoor, over een brede weg. Daardoor lijkt de klim niet zo heel steil. In het begin is dat ook zo, de eerste 500 meter van de klim kan je gerust vals plat noemen. Daarna begint het toch wat harder omhoog te gaan, richting de 5%. In de laatste kilometer wordt het echt lastig, 8% gemiddeld, met uitschieters naar 10%, heel dicht bij de meet. Voor de deuren van een spuuglelijk hotel eindigt deze rit dan na 217 kilometer.
Terme Luigiani is, zoals de naam misschien al doet vermoeden, een kuuroord. Er woont hier praktisch niemand, het dorp bestaat bijna volledig uit hotels, restaurants en natuurlijk de thermen. Het is overigens niet echt het mooiste kuuroord ooit. Normaal zijn dat soort plaatsjes altijd mooi, maar hier zijn vooral veel vervallen gebouwen te vinden. Als je op zoek bent naar een spa zou mijn advies toch zijn om even een deurtje verder te kijken. Het water is hier groen en de dames zitten onder de groene modder, dan weet je wat je kan verwachten. De Giro is hier al een aantal keer geweest. Voor het eerst in 1993, Dimitri Konyshev had toen de eer om de eerste winnaar in Terme Luigiani te worden. Twee jaar later kwam de Giro hier terug en ging de overwinning naar Maurizio Fondriest. Vier jaar daarna was er weer eens een aankomst in dit kuuroord, de bloemen gingen die keer naar Laurent Jalabert. Weer vier jaar daarna was men hier voor het laatst. De man met de perfecte wenkbrauwen, Stefano Garzelli, ging toen met de winst aan de haal. Alessandro Petachhi werd toen overigens derde, hoewel die rit wel iets makkelijker was dan de rit van vandaag. Al met al heeft Terme Luigiani dus behoorlijk aansprekende namen op de erelijst staan. Als die traditie eer aan wordt gedaan muist er in ieder geval geen onbeduidende vluchter met de winst vanonder.
Het is een lange rit, dus de renners mogen er al behoorlijk vroeg aan gaan beginnen. De officieuze start is om 11:30 en 15 minuten later start de koers dan officieel. Tussen 16:54 en 17:29 worden de renners in Terme Luigiane verwacht. Eurosport is er rond 13:15 bij, dus dan missen we in ieder geval de eerste 50 kilometer van de koers. Daarna missen we ook een heleboel, want het gaat natuurlijk weer een reclamefestival worden. Hebben jullie al zo'n afzuigkap van Bora in huis? Ik wel. Iedere keer dat Peter Sagan zegt dat ik zo'n ding aan moet schaffen doe ik dat meteen, want wie kan er nu nee zeggen tegen Sagan? Mijn hele huis staat al vol met Bora en dan moeten we nog meer dan twee weken. Ik ga binnenkort maar een garagebox huren, denk ik. Het zal in Reggio Calabria overigens een graadje of 20 zijn, kans op regen en flink veel wind. Dat kan tijdens deze rit nog wel interessant zijn, aangezien er weer behoorlijk veel langs de kust gefietst gaat worden. In Terme Luigiane schijnt dan weer geen regen te gaan vallen en daar is het ook nog eens een paar graden warmer. Richting de 26 zelfs. Prima weertje.
Dit is een van de lastigste ritten om te voorspellen. Wat we weten is dat tot nu toe in Terme Luigiane iedere keer een grote naam heeft gewonnen. In het verleden behaalde resultaten bieden echter geen enkele garantie voor de toekomst, want ook op de Etna wonnen tot Jan Polanc alleen maar echte kleppers. Er wordt nog wel eens met tradities gebroken, dus kan Zhandos Bizhigitov hier zomaar met de overwinning aan de haal gaan. Wat we ook weten is dat Quick Step heeft aangegeven eigenlijk niet nu de ploeg al te willen opbranden. Ze moeten al op kop rijden in de vlakke ritten voor Gaviria en willen in de andere ritten liever niet ook op kop rijden voor Bob Jungels. Als het aan Quick Step ligt mag iemand anders best die roze trui krijgen. Dat is een goed signaal voor iedereen die morgen aan wil vallen, van Quick Step zullen ze dus alle ruimte krijgen. Dan is het dus de vraag welke ploegen er wel willen gaan rijden. Cannondale zou dat bijvoorbeeld kunnen doen, want die hebben meerdere renners voor dit werk bij. Bahrain rijdt tot nu toe altijd en hebben ook jongens voor dit soort werk in de ploeg. Het zal morgen echt af gaan hangen van de ambities van enkele puncheurs en sterk klimmende sprinters. Als die weinig ambities hebben en niet willen rijden gaat dit voor een kopgroep zijn. Aangezien ik nog niet echt zicht heb op de renners die zich de komende weken gaan richten op het ontsnappingswerk, ga ik nu toch maar een aantal jongens noemen die vooraan zouden moeten kunnen eindigen als er een uitgedund peloton om de winst gaat sprinten.
1. Woods. Mijn voorspellingen kloppen nooit, maar dat was Gaviria even vergeten. Hij won toch, ondanks het feit dat ik hem als winnaar had voorspeld. Dat is natuurlijk helemaal niet de bedoeling, dus ga ik nu iemand bovenaan zetten die zeker niet gaat winnen. Renners van Cannondale winnen immers nooit iets op World Tour-niveau. Woods is een renner die gemaakt is voor deze aankomsten. De ex-hardloper is explosief, snel aan de meet en op zijn best als het steil omhoog gaat, maar omdat hij pas een paar jaar wielrenner is mist hij nog het nodige tactisch inzicht. Hij was wel verrassend makkelijk mee op de Etna, dus dat moet in de rest van de ronde nog wel wat mooie resultaten gaan opleveren.
2. Yates. Dit vervelende Britje is gemaakt voor dit soort aankomsten, hoewel hij tegenwoordig gemaakt lijkt te zijn voor iedere aankomst met een paar meter hoogteverschil. Reed op de Etna ook gewoon mee vooraan, hoewel hij met z'n 21 kilo in zo'n sprintje met tegenwind dan weer niet echt uit de verf komt.
3. Haas. Staat al op een enorme achterstand in het klassement en kwam ook tijdens de vijfde rit een aantal minuten na het peloton binnen. Dat kan altijd met twee redenen zijn: slechte benen of sparen voor dat wat komen gaat. Bij Haas mogen we toch wel uitgaan van het tweede. Die kan op zo'n aankomst soms best verrassend uit de hoek komen en eventueel kan hij ook nog in de kopgroep zitten. Ik spreid mijn kansen.
4. Sanchez. Ooit was Sanchez heel goed op dit soort aankomsten. Tegenwoordig laat hij dat niet zo vaak meer zien, maar soms is hij daar dan ineens weer. Heeft zich nog niet overmatig ingespannen tijdens de vorige ritten, dus zou nog veel energie over moeten hebben om hier een aardig sprintje te rijden.
5. Pinot. Van de klassementsrenners toch wel een van de explosievere. Als het een sprintje wordt tussen die mannen gaat hij zich zeker vooraan mengen. Hoewel er altijd wel een paar bij zullen zijn die nog een tikkeltje sneller zijn.
Overigens mis ik Renaat en José.
[ Bericht 0% gewijzigd door Rellende_Rotscholier op 10-05-2017 20:31:35 ]
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Klopt, maar aangezien ie ook in de bergen heel goed mee kan vind ik dat een opvallende uitslag. Hij rijdt inderdaad ook vaak rond plek 10 in sprints in kleinere rondjes. Maar als je Geschke mee telt die dit seizoen nog geen enkele uitslag heeft gereden dan mag Preidler daar ook wel bij wmb.quote:
[..]
Klopt, omdat hij altijd wel goed voorin het peloton zit. Maar dit is wel veel lastiger dan toen. Echt veel lastiger. Dat kan ie makkelijk aan hoor, daar niet van, maar ik geloof nooit dat ie zomaar mee gaat sprinten. Vergeet niet dat klassementsrenners hier ook bij de zaak moeten zijn om geen tijd te verliezen hè.
Voor de wielerprono's onder ons. Daar moeten we deze rit ook voorspellen 
Cancellara; "Tweede worden is gemakkelijker dan eerste worden"
FOK!sport *O* ✩ ✩ ✩ Ajax O+
FOK!sport *O* ✩ ✩ ✩ Ajax O+
Wie ben je eigenlijk in CM?quote:
Startgeld ¤ 951.868. Iets zegt me ook dat er behoorlijk wat klassementsrenners hoog gaan eindigen.
Cancellara; "Tweede worden is gemakkelijker dan eerste worden"
FOK!sport *O* ✩ ✩ ✩ Ajax O+
FOK!sport *O* ✩ ✩ ✩ Ajax O+
Zoals verwacht is de voorbeschouwing voor deze etappe op Wielerflits een grote puinzooi. Montaguti is daar de topfavoriet met 4 sterren.
Reis ver, drink wijn, denk na, lach hard, duik diep. Kom Terug.
Prima verslag RR. De grande partenza van 2005. Dat was die proloog van amper 1 kilometer
Net efkes anges
Dumoelèn gaat ook schroeien morgen...op zeker
Fitter. Happier. More productive
---------------------------------------------------
If you think in terms of a year, plant a seed; if in terms of ten years, plant trees; if in terms of 100 years, teach the people. - Confucius
---------------------------------------------------
If you think in terms of a year, plant a seed; if in terms of ten years, plant trees; if in terms of 100 years, teach the people. - Confucius
Waar baseren jullie dat toch allemaal op? Zelfs Mollema is sterker op dit soort aankomsten.quote:
Dumoelèn gaat ook schroeien morgen...op zeker
Wat Carlton Kirby heeft met Reichenbach hebben jullie met Dumoulin.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Haha, jij zit er altijd naast manquote:
[..]
Waar baseren jullie dat toch allemaal op? Zelfs Mollema is sterker op dit soort aankomsten.
Wat Carlton Kirby heeft met Reichenbach hebben jullie met Dumoulin.
Fitter. Happier. More productive
---------------------------------------------------
If you think in terms of a year, plant a seed; if in terms of ten years, plant trees; if in terms of 100 years, teach the people. - Confucius
---------------------------------------------------
If you think in terms of a year, plant a seed; if in terms of ten years, plant trees; if in terms of 100 years, teach the people. - Confucius
Vandaag toevallig niet.quote:
Op Maar even ter illustratie:
http://www.procyclingstat(...)riatico_2017_Stage_5
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
heywoodu
Van bijna dood tot olympiër:
Wiggins op ruim zes minuten, vlak voor Aart Vierhouten en z'n Lotto-makkers. Topronderenner in spé.quote:
Die uitslag van 2003 ook met Garzelli, Casagrande en Petacchi
Van bijna dood op weg naar de Olympische Spelen, tot olympiër in 2026? Elk beetje hulp wordt bijzonder gewaardeerd!
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
Toen woog ie nog wel 120 kilo.quote:Op woensdag 10 mei 2017 20:09 schreef heywoodu het volgende:
[..]
Wiggins op ruim zes minuten, vlak voor Aart Vierhouten en z'n Lotto-makkers. Topronderenner in spé.
Reis ver, drink wijn, denk na, lach hard, duik diep. Kom Terug.
quote:
Hebben jullie al zo'n afzuigkap van Bora in huis? Ik wel. Iedere keer dat Peter Sagan zegt dat ik zo'n ding aan moet schaffen doe ik dat meteen, want wie kan er nu nee zeggen tegen Sagan? Mijn hele huis staat al vol met Bora en dan moeten we nog meer dan twee weken. Ik ga binnenkort maar een garagebox huren, denk ik.
heywoodu
Van bijna dood tot olympiër:
quote:
Van bijna dood op weg naar de Olympische Spelen, tot olympiër in 2026? Elk beetje hulp wordt bijzonder gewaardeerd!
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
