[OUD SC] Nog 2 winters tot 2020

quote:

Op dinsdag 9 mei 2017 12:15 schreef Miezziej het volgende:
Als je je werk bij de lunchroom leuk vindt is het toch prima "echte baan"

Ik kijk soms ook wel een beetje rond. Maar veel dingen zijn fulltime. Of doorgroeimogelijkheden, ambities, 'leuke' borrels (als rasechte zolderkamerautist past dat natuurlijk niet bij me), geen 9-tot-5-mentaliteit enzo.
Ikzelf ben dus ook niet echt ambitieus en ga dus ook niet solliciteren naar aanleiding van zulke vacatures

Mijn vroegere baan in een winkel vond ik dan stiekem ook best leuk Nu heb ik een 'echte baan', en denk ik soms met weemoed terug aan de werkzaamheden in de winkel

Dat had ik tijdens mij studie/stages. Ik vond dat helemaal niet zo leuk als mijn werk. En toen ben ik me gaan afvragen voor wie ik dat nu eigenlijk allemaal deed. Niet voor mezelf in ieder geval.
Wat een genot was het dan ook toen ik weer kon slapen, na het stoppen met mijn studie. Dat heb ik dus gewoon een paar jaar slecht gedaan, puur vanwege de druk van buitenaf zo dom van mezelf..

quote:

Op dinsdag 9 mei 2017 11:21 schreef L-E het volgende:
Het is misschien meer een hoekijkjenaarjewerk-ding dan een generatieding. Mijn schoonmoeder&nieuwe man (beide rond de 50) nemen zelfs geen verlof als een kleindochter overlijdt. Letterlijk zo gezegd ook: 'We kunnen niet komen he, want we moeten werken'. Wat er ook gebeurt, werk gaat door. Dat leeft echt heel sterk bij ze. Terwijl mijn schoonvader (dezelfde leeftijd) acuut uit een meeting met een Japanse delegatie is gelopen om naar ons toe te rijden. Het is een kwestie van prioriteiten, ook bij ons gaat het gezin voor alles en toch doen we het beide erg leuk op het werk. Het een hoeft het ander niet uit te sluiten

Dat is geen hoekijkjenaarjewerk-ding, dat is respectloos.
Je zoon en schoondochter verliezen hun dochter (en jij dus een kleindochter) en je stelt je werk boven hen?? Daar kan ik alleen maar heel verdrietig van worden.

quote:

Op dinsdag 9 mei 2017 12:09 schreef Brighteyes het volgende:
F. had een aantal jaar terug een gesprek waarbij hij aangaf dat hij op een bepaalde dag niet een vaste vergadering kon plannen om 9.00 uur omdat hij die dag de kinderen naar school bracht. Zei die manager tegen hem: Kan je vrouw niet wat minder gaan werken dan?
Waarop F zei: Ehm, als er bij ons thuis iemand minder zou gaan werken zou ik dat zijn, zij verdient meer dan ik met minder uur.'

Nou ja, en al zou dat van dat verdienen niet zo zijn, want een achterlijke vraag sowieso.

Inmiddels ligt de situatie anders en probeerde ik F. laatst zo ver te krijgen dat ik mijn werk op mocht zeggen wegens IKWILDITNIETMEER en lekker rustig voor de kinderen, geen BSO meer nodig enzo, maar echt no way... 'En dan zeker thuis gaan zitten inkakken.'

Dus... als iemand nog een leuk baantje weet... Ik zie wel leuke dingen, maar de zijn full-time, en dat gaat simpelweg nog niet.

Ik draaide voor mn vakantie iets teveel uur en iets teveel projecten in 1x. Toen Joene me huilend achter mn pc vond toen hij terug kwam van de fitness was het eerste wat hij zei: "Waarom doe je dit, je hoeft toch helemaal niet te werken?"

Ik snap dat het op dat moment wel lief bedoeld is en als steunende en praktische oplossing, maar eigenlijk is het nogal denigerend.. Ja dat ik het even een beetje druk heb tot randje overwerkt dat hoort ook wel een beetje bij mn functie.

quote:

Op dinsdag 9 mei 2017 12:24 schreef Ticootje het volgende:

[..]

Ik draaide voor mn vakantie iets teveel uur en iets teveel projecten in 1x. Toen Joene me huilend achter mn pc vond toen hij terug kwam van de fitness was het eerste wat hij zei: "Waarom doe je dit, je hoeft toch helemaal niet te werken?"

Ik snap dat het op dat moment wel lief bedoeld is en als steunende en praktische oplossing, maar eigenlijk is het nogal denigerend.. Ja dat ik het even een beetje druk heb tot randje overwerkt dat hoort ook wel een beetje bij mn functie.

Stel je eens voor dat jij het omgekeerd tegen hem zou zeggen

quote:

Op dinsdag 9 mei 2017 12:26 schreef Leandra het volgende:

[..]

Stel je eens voor dat jij het omgekeerd tegen hem zou zeggen

Gokje, dan zegt ie zn baan op

quote:

Op dinsdag 9 mei 2017 12:24 schreef Malteser het volgende:

[..]

Dat is geen hoekijkjenaarjewerk-ding, dat is respectloos.
Je zoon en schoondochter verliezen hun dochter (en jij dus een kleindochter) en je stelt je werk boven hen?? Daar kan ik alleen maar heel verdrietig van worden.

+1

quote:

Op dinsdag 9 mei 2017 12:27 schreef Ticootje het volgende:

[..]

Gokje, dan zegt ie zn baan op

Oh

quote:

Op dinsdag 9 mei 2017 12:33 schreef Leandra het volgende:

[..]

Oh

Hij wilt voor zichzelf beginnen, maar dan wel met wat zekerheid dat ik alle vaste lasten zou kunnen dragen.
Zoalng we geen overzicht hebben wat die vaste lasten zijn....

quote:

Op dinsdag 9 mei 2017 12:24 schreef Malteser het volgende:

[..]

Dat is geen hoekijkjenaarjewerk-ding, dat is respectloos.
Je zoon en schoondochter verliezen hun dochter (en jij dus een kleindochter) en je stelt je werk boven hen?? Daar kan ik alleen maar heel verdrietig van worden.

Ja, dit. Ik reageerde er verder niet inhoudelijk op omdat ik er geen woorden voor heb...

Mijn ouders hebben de calvinistische instelling van hard werken onder alle omstandigheden zo ongeveer uitgevonden maar toen hun kleindochter van drie jaar overleed, werd alles verder onbelangrijk en was er alleen ruimte voor verdriet. Ik kan me niet voorstellen hoe werk daarbij prioriteit kan hebben. Al ben je de president van de Verenigde Staten. Ik vind het heel rot dat je zoiets hebt moeten meemaken van je ouders, L-E.

Wat ik wel jammer vind is dat minder werken vaak ook minder interessant werk betekent. Ik werk nu met OSV 28 uur en heb echt wel ingeleverd aan interessante projecten

Na herhaaldelijk aangeven bij mijn leidinggevende ziet het er na uit dat ik na mijn verlof wel weer toffe dingen kan/mag gaan doen

quote:

Op dinsdag 9 mei 2017 12:35 schreef Ticootje het volgende:

[..]

Hij wilt voor zichzelf beginnen, maar dan wel met wat zekerheid dat ik alle vaste lasten zou kunnen dragen.
Zoalng we geen overzicht hebben wat die vaste lasten zijn....

Tsja, dan wordt het tricky.... hopen dat dat moment een beetje rap eens komt.

quote:

Op dinsdag 9 mei 2017 12:36 schreef Fazzoletti het volgende:
Wat ik wel jammer vind is dat minder werken vaak ook minder interessant werk betekent. Ik werk nu met OSV 28 uur en heb echt wel ingeleverd aan interessante projecten

Na herhaaldelijk aangeven bij mijn leidinggevende ziet het er na uit dat ik na mijn verlof wel weer toffe dingen kan/mag gaan doen

Ja ik snap beide kanten. Ik kan geen projecten draaien als ik niet op de drukke momenten gewoon 40 uur plus meedraai.

quote:

Op dinsdag 9 mei 2017 12:38 schreef Leandra het volgende:

[..]

Tsja, dan wordt het tricky.... hopen dat dat moment een beetje rap eens komt.

Of niet en gewoon lekker voor een werkgever blijven werken. Het heeft ook voordelen dat je gegarandeerd inkomen hebt, je de deur kan dichttrekken op vrijdag als je op vakantie gaat... Bij een eigen bedrijf gaan er het bij opstarten en de begin jaren er in elk geval genoeg uren inzitten.

Het is niet zo dat ik een stap opzij moet doen omdat hij dat graag zou willen.

Ja dat snap ik ook wel Ik vind het vooral voor mezelf lastig omdat het dan een keuze lijkt te zijn; óf interessant werk óf tijd thuis met je gezin.

Gelukkig ligt het toch wel wat genuanceerder meestal

Reminds me, ik wilde tijdens dit verlof m'n cv weer eens updaten en wat gaan netwerken

Ik ben wel vrijwillig thuisblijfmoeder voor dit moment. Als de kinderen (of iig de oudste) naar school gaan is het plan dat ik weer ga werken, maar hoe/wat bekijk ik tzt. Ik kreeg vandaag een functie doorgestuurd van een vriendin die echt heel erg bij mij zou kunnen passen dan kriebelt het wel even. maar 0,6-0,8 daar ben ik echt nog niet aan toe, mijn mannetjes zo weinig zien.

Hier ook vrijwillig thuis ik werk wel (heel weinig tho) thuis. 't rotte is dat mn lief in Amsterdam werkt, dus elke dag anderhalf uur heen en net zo lang terug reist. Mijn beroep is ook niet in eigen stad te doen, dus als ik weer aan de slag ga is dat ook minstens 3 kwartier reizen dan wil m'n lief eerst dichterbij werken.

Zoiets heb ik ook pinquit. Ik zit dan niet vrijwillig thuis. Maar hij werkt in Rotterdam en is op zn vroegst half 7 thuis. Normale tijd is tussen 7 en 8. Mijn werk (IT) is niet parttime uit te voeren. Althans 32 uur is het minst. Maar omdat meneer zolaat thuis is en veel uur werkt is een baan die ook gedeeltelijk in de avonduren (zoals kassa bijv) ook niet ideaal. En in de weekend al helemaal niet omdat ik dan meneer weer eens een keer echt zie Maar we blijven solliciteren
Al begon ik vanmorgen hoopvol en is die moed me even in de schoenen gezakt

Leuk om alle overwegingen te lezen!

Wij hebben ook gekeken wat we als 'totaal-hoeveelheid' werkdagen samen fijn vinden, en dat is 7. Ik werk er 4, vriend 3. 0,8 fte vind ik als best veel klinken, maar toch heb ik echt geen enkel gevoel van drukte. Het scheelt dat 0,8 bij mij 30 uur is, dat ik in dezelfde stad werk als woon, en belachelijk veel vrije dagen heb.

Ik vind het zo fijn om gewoon rust te hebben in de ochtenden, en ook niet achterlijk laat thuis te komen.

Tally. Herkenbaar. Hier had ik vorige maand dat de moed even helemaal gezakt was. Bij mij uit dat in dat ik even dichtsla. Ik durf dan niet te solliciteren omdat ik bang ben voor weer een afwijzing. Deze maand weer wat meer moed (maar wel nog steeds weinig hoop)

quote:

Op dinsdag 9 mei 2017 12:24 schreef Malteser het volgende:

[..]

Dat is geen hoekijkjenaarjewerk-ding, dat is respectloos.
Je zoon en schoondochter verliezen hun dochter (en jij dus een kleindochter) en je stelt je werk boven hen?? Daar kan ik alleen maar heel verdrietig van worden.

Ik ook.

Voor de mei vakantie hield de oudste haar kinderfeestje. Ze nodigde een heel lief (en rustig) meisje uit die stond te poppelen om mee te gaan. De ochtend voor het feestje kreeg ik een berichtje van haar moeder dat ze niet mee ging omdat ze een week er voor een zusje had gekregen die te vroeg geboren werd en heel veel zorg nodig had (in het ziekenhuis). Die dag zouden ze eindelijk even tijd voor elkaar hebben dus ging ze niet mee. Ik sprak haar gister en hoorde dat het zusje eindelijk thuis is. Nog wel heel veel zorg nodig heb maar ze hoeven nu niet hele dagen in het ziekenhuis te blijven. Ik heb afgesproken dat ik al haar kinderen (bij elkaar nu 5) op de baby na meeneem naar Monkeytown om nog eens de verjaardag van de oudste te vieren zodat ze iets leuks hebben. Het verhaal laat me echter niet los dus ik ben vanmorgen bij de bloemist een bosje bloemen gaan bestellen voor dr zodat ook moeders iets leuks heb. Ondanks dat we elkaar niet veel spreken en onze dochtertjes nu even niet bij elkaar in de klas zitten (gedeelde klassen. Zij in groep 3 en de mijne in 2). Blijf ik maar steeds aan haar en dr dochtertje denken en bedenken wat ik nog meer voor ze kan doen.

Later bedenk ik me weer misschien zit ze hier helemaal niet op te wachten

Ik zit ook thuis. Nu de jongste 2 is wil ik wel iets, maar weet niet wat en met mn pols kan ik ook niet zo veel
Mijn man werkt 4 dagen voor de baas waarvan op dinsdag thuis en op vrijdag is hij voor zichzelf bezig.

L-e,
Ik snap echt niet dat je werk ooit voor je (klein)kind stelt

quote:

Op dinsdag 9 mei 2017 14:37 schreef Tally het volgende:

Later bedenk ik me weer misschien zit ze hier helemaal niet op te wachten

Dan zal ze dat wel aangeven, verder it takes a village enzo
Ik vond het geweldig als er ouders mijn oudste naar huis brachten zodat ik niet met al mijn kinderen mijn kind voor een speeldate hoefte op te halen. De dagen dat ik dus niet 5 keer met 3 kinderen op pad hoefde voelde voor mij echt heel luxe.