SPT Sport Algemeen
Ben jij sportief? Volg je alles wat met sport te maken heeft? Of heb je gewoon iets te melden of te vragen over een sport? Dan is dit het forum waar je zijn moet.
Ach, die "slechte" 1ste week wordt ook wel overdreven, vorig jaar zat er inderdaad geen loodzware aankomst bergop in de 1ste week, maar als het bergop ging, zat hij zowat altijd bij de 1ste 5/10 van het peloton, terwijl toen bijvoorbeeld Nibali al meer tijd verloor.quote:Op maandag 8 mei 2017 10:37 schreef DecoAoreste het volgende:
[..]
Da's waar, maar er zat toen niet zo'n zware bergetappe in de eerste week als nu. En hij sloeg pas echt zijn slag in de tweede week.
En in 2011, toen ze ook de Etna opreden in de 1ste week, verloor hij meer dan 2 minuten, maar toen zat hij er de rest van de 1ste week goed bij, dat kan ook gewoon een slechte dag zijn geweest. En 2 jaar geleden was het meer onoplettendheid dan niet meekunnen, denk ik.
Ik verwacht hem zeker niet voor ritwinst morgen, maar het zou me verbazen als hij meer dan een halve minuut verliest (tenzij er echt iemand veel te sterk is)
Die wenkbrauwenquote:
Het dinnetje van Sammy B. heeft wel iets artificieels, vind ik.
https://www.instagram.com/teee4tara/
En dat tussen de 6 kilo aan plamuurquote:
Op
Cancellara; "Tweede worden is gemakkelijker dan eerste worden"
FOK!sport *O* ✩ ✩ ✩ Ajax O+
FOK!sport *O* ✩ ✩ ✩ Ajax O+
Opblaaspoppen waren in de aanbieding?quote:
Het dinnetje van Sammy B. heeft wel iets artificieels, vind ik.
https://www.instagram.com/teee4tara/
Wind extinguishes a candle and energizes fire
Goed verwoord, eensquote:
Het dinnetje van Sammy B. heeft wel iets artificieels, vind ik.
https://www.instagram.com/teee4tara/
Interviewer van de NOS tegen Kruijswijk: ''De temperatuur (op de Etna) is verschrikkelijk daar. Het is 2 a 3 graden daarboven.''
Kruijswijk: ''Oh, nou, hopen dat er geen sneeuw ligt.
Kruijswijk: ''Oh, nou, hopen dat er geen sneeuw ligt.
leven zoals het leven is
Ik zie net dat de sjeik vandaag jarig is, dan zijn er inderdaad geen excuses meer.quote:Op maandag 8 mei 2017 13:22 schreef OProg het volgende:
[..]
Ja. Maar waarom zou je wachten tot je eerst afgaat als je nu al rond eigen huis bent?
heywoodu
Van bijna dood tot olympiër:
quote:
Interviewer van de NOS tegen Kruijswijk: ''De temperatuur (op de Etna) is verschrikkelijk daar. Het is 2 a 3 graden daarboven.''
Kruijswijk: ''Oh, nou, hopen dat er geen sneeuw ligt.
Van bijna dood op weg naar de Olympische Spelen, tot olympiër in 2026? Elk beetje hulp wordt bijzonder gewaardeerd!
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
Die 2 à 3 graden is natuurlijk wel helemaal boven, op 3000 meter. De renners hoeven maar tot 2000 meter, waar het toch nog een graadje of 10 is.quote:
Interviewer van de NOS tegen Kruijswijk: ''De temperatuur (op de Etna) is verschrikkelijk daar. Het is 2 a 3 graden daarboven.''
Kruijswijk: ''Oh, nou, hopen dat er geen sneeuw ligt.
De NOS is weer lekker geïnformeerd, die denken dat de renners nog even een paar kilometer extra sterrato gaan pakken.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Fijn dat ze die slavendrijver en mensenrechtenschender nog even feliciteren.quote:Op maandag 8 mei 2017 15:02 schreef showtimer het volgende:
[..]
Ik zie net dat de sjeik vandaag jarig is, dan zijn er inderdaad geen excuses meer.
Walgelijke ploeg is het ook.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Etappe 4: Cefalù - Etna, 181 km
Na drie dagen koers en een rustdag zijn de renners nu aanbeland op het volgende eiland, Sicilië. In de drie dagen op Sardinië hebben we helaas weinig spektakel gezien. Alleen tijdens de derde rit werd het in de finale nog even leuk, door de wind. Quick Step was zoals altijd weer vooraan te vinden en reed massaal de rest de vernieling in. Vooral een sterke Bob Jungels viel op, hij pakte een aantal seconden op zijn concurrenten en is iemand die nu al helemaal in de gaten gehouden moet worden. Fernando Gaviria maakte het ploegenspel voortreffelijk af en pakte ook meteen de roze trui. Dat terwijl hij pas zijn eerste grote ronde rijdt, zeker geen slecht begin. De roze trui heeft nu al drie verschillende eigenaars gehad. In de eerste rit won verrassend de Oostenrijker Pöstlberger, die optimaal profiteerde van een slecht georganiseerde sprint. Zijn trui moest hij een dag later alweer afstaan aan André Greipel, die zoals gebruikelijk weer zijn ritje in een grote ronde wist te winnen. Voor het klassement is er nog niets gebeurd, vooral omdat de tweede rit uiteindelijk toch wel erg tegenviel. Alleen Kruijswijk verloor wat seconden door onoplettenheid in de eerste rit en Rohan Dennis ging tijdens de derde rit onderuit. Niet dat Dennis een klassementsrenner is, maar omdat hij zelf denkt van wel vermeld ik het toch maar even. Ook Zakarin staat op een kleine achterstand, maar die 20 seconden die hij aan zijn broek heeft gekregen in rit 2 zal uiteindelijk kinderspel blijken te zijn. De koers gaat nu immers echt beginnen. Direct na de rustdag gaat er stevig geklommen worden, richting de immer actieve en dreigende vulkaan, de Etna. Nu gaan we al meteen zien welke klassementsrenners er op de afspraak zijn en wie een serieuze gooi gaan doen naar het roze. Een aankomst bergop van een kleine 20 kilometer in de eerste week van een grote ronde, de Giro doet het gewoon.
Cefalù is een stadje met 14.000 inwoners in het noorden van Sicilië. Het is van oudsher altijd een vissersplaatsje geweest, maar de laatste jaren is het steeds meer een vakantieoord geworden. Dit omdat Cefalù een mooie ligging heeft, tussen een steile berghelling en de kust. Van een afstand je zie al de kathedraal trots boven het dorp uittorenen. De naam Cefalù is afgeleid van het Griekse woord voor hoed. Dit omdat een rots met de vorm van een hoed de stad domineert. Het is wel een vreemde hoed, maar dat mag de pret niet drukken. In Cefalù zie je nog veel overblijfselen van de vroegere overheersers. Zo hebben er hier wat gasten uit Normandië gezeten en later ook nog wat Arabieren. Vooral binnen in de kathedraal merk je dat. Buiten de kathedraal zijn er de nodige smalle straatjes waardoor je prima een leuk rondje kan wandelen. Nog beter is het natuurlijk om op het strand te gaan liggen, dat hier best mooi is. Je hebt op het strand ook meteen een mooie blik op de stad. Naast het strand, waar vroeger de vissersvrouwen klaar stonden om de vangst binnen te halen, zijn nu allerlei restaurantjes te vinden. Ook heeft Cefalù nog steeds een haven, waar voor de sier nog wat boten liggen. Veel wordt er alleen niet meer gedaan met die vissersboten, tegenwoordig. De Giro is hier wel al een aantal keer geweest, in 2008 bijvoorbeeld. Toen was het een startplaats in een rit die gewonnen zou worden door iedereens favoriete renner, Riccardo Ricco. Ook in 1976 en 1982 vertrok hier een rit. Voor de vierde keer mag Cefalù nu dienen als startplaats.
De eerste 50 kilometer van deze rit fietsen we continu langs de kust, meestal op minder dan vijf meter van de zee. De weg langs het water is behoorlijk bochtig, maar ook behoorlijk vlak. Veel hoeft er in het begin van de rit niet geklommen worden, dat blijft de renners voorlopig nog even bespaard. Vanuit toeristisch oogpunt is het een prachtige openingsfase. Niet alleen Sardinië heeft mooie natuur te bieden, ook Sicilië heeft de nodige natuurpracht in de aanbieding. Dankzij dit slingerende tochtje direct langs de kust is er haast altijd uitzicht op het helder blauwe water van de Middellandse Zee, terwijl ook een aantal fraaie baaien de revue passeren en de renners hoeven maar een paar keer naar rechts te kijken om te concluderen dat het vandaag niet de hele dag vlak zal blijven. Tijdens dit ritje passeren we ook nog een boel dorpjes, maar qua schoonheid komt niets in de buurt van Cefalù, dat is dan wel weer wat minder. Net buiten het kleine dorpje Acquedolci, na 54 kilometer, verlaten de renners de kustlijn en gaan ze op weg naar het binnenland. Tijd voor de eerste klim van de dag.
De klim waar we aan gaan beginnen heeft een beetje een duistere naam, Portella Femmina Morta. Iets met dode vrouwen dus, gezellig. Het is een ontzettend lange klim, in totaal ongeveer 33 kilometer lang. Qua gemiddelde is het dan weer een stuk minder impressionant, met 4,5%. Het eerste gedeelte van de klim is het makkelijkste, vijftien kilometer lang wordt er amper aan meer dan 5% geklommen. Er zitten wel wat lastigere stroken tussen, maar over het algemeen is het vrij gelijkmatig rond de vier procent. Na die eerste vijftien kilometer klimmen wordt het even een aantal kilometer iets lastiger, met zelfs een kilometer aan bijna 7% en een aantal kilometer waar het vrij stabiel aan vijf procent stijgt. Met 18 kilometer klimmen in de benen volgt er een korte onderbreking, een subtiele afdaling van een paar hectometer. Vervolgens gaat het weer vrolijk verder aan vijf procent omhoog. Dat zal ook tot de top zo blijven. Er komen ook nog wat steilere stroken aan, maar heel veel spannender dan 8% gaan we op deze klim niet krijgen. Een goede klim om vast warm te draaien voor de Etna, maar de knuppel gaat hier vermoedelijk nog niet in het hoenderhok gegooid worden. Daar is het toch net niet lastig genoeg voor, ondanks de lengte. Na 90 kilometer, op de helft van deze rit, komen de renners boven op deze beklimming van de tweede categorie, de Portella Femmina Morta. Boven op deze berg kun je overigens in de verte al de Etna zien liggen.
De afdaling van de Portella Femmina Morta is niet zo spannend. Bijna 30 kilometer lang, maar het gaat nooit enorm steil naar beneden. Wel zijn er behoorlijk veel bochten en ook een aantal haarspeldbochten. Omdat het niet zo steil is zouden al die bochten prima te doen moeten zijn. Enige wat aangemerkt kan worden op deze afdaling is de staat van de weg, die is namelijk niet zo goed. Siciliaantjes hebben hier al een tijdje geen nieuw laagje asfalt meer gelegd. Na tien kilometer in licht dalende lijn moet er weer even twee kilometer aan 3% geklommen worden. Daarna volgt het steilste stuk van de afdaling, bij het dorpje Cesarò. Dit dorpje is gebouwd bij een paar opvallende rotsformaties en op een van de hoogste rotsen heeft men een beeld van Christus geplaatst. Dat is wel een aardige bezienswaardigheid. De belangrijkste bezienswaardigheid is echter de Etna. Je zit hier op de eerste rang als die vulkaan weer eens besluit wat lava over het landschap uit te smeren. Lekker op een heuveltje, veilig afstandje, niks mis mee. Na Cesarò blijft het nog een kilometer of vijftien vrij geleidelijk naar beneden gaan. Brede wegen, die buiten Cesarò ook nog eens van betere kwaliteit zijn. Wel nog een boel bochten, maar niet van het kaliber dat we bang moeten zijn dat er iemand in een ravijn dondert.
Eenmaal beneden gaat het direct weer omhoog. Er gaat een kilometer of vier geklommen worden, richting Bronte. Het gaat nog behoorlijk omhoog ook, aan een procentje of vijf. Had ook makkelijk nog een klimmetje van de vierde categorie kunnen zijn. Boven in Bronte is het tijd voor de eerste tussensprint van deze rit, na 124 kilometer. We zitten ondertussen al in de buurt van de flanken van de Etna, maar gaan eerst nog een rondje rijden rond de vulkaan, voor er echt geklommen gaat worden. Na Bronte zal er twintig kilometer in licht dalende lijn worden afgewerkt. Brede, bochtige wegen, zonder veel gedoe. Minder dan twintig kilometer na Bronte komt de volgende tussensprint al langs, in Biancavilla, na 143 kilometer. Voorbij Biancavilla gaat het nog een vijftal kilometer zo goed als vlak verder. Na die kilometers komt er, voor we aan de Etna gaan beginnen, nog een ander klimmetje. Er wordt zeven kilometer geklommen aan 5% richting Ragalna. Alvast een prima opwarmer voor die lastige slotklim. Na Ragalna is het nog zes kilometer vlak, tot Nicolosi. In Nicolosi is het dan nog 18 kilometer tot de finish. 18 loodzware kilometers. Via het centrum van dit dorpje komen de renners terecht op de Via Catania, waar de tocht naar de vulkaan die al zowat de hele dag in beeld is dan echt gaat beginnen. Een uitbarsting in het peloton is aanstaande.
De Etna is al vaker beklommen in de Giro, maar we doen dat deze keer via een andere weg dan normaal. De weg die we nu volgen is in het begin iets smaller dan de rest van de wegen waar de renners tijdens deze rit over mogen rijden. Na een tijdje wordt de weg wel weer wat breder, maar tegen die tijd is dat niet eens meer nodig want dan zal er al een hoop volk gelost zijn. De beklimming van deze kant is behoorlijk onregelmatig. Het is sowieso ook een zware klim, eigenlijk is het ongekend dat er zo vroeg in een grote ronde zo'n zware aankomst bergop is. 18 kilometer in totaal aan 7% gemiddeld, dat zullen ze in de Tour niet zo snel doen. De eerste kilometer van de klim is nog wel makkelijk met een kilometer aan 4%, maar daarna krijgt het peloton een aardige klap in het gezicht, want er volgt meteen een stuk aan 10%. Na een kilometer zwakt het wel weer af en is er een stuk dat je zelfs vals plat kan noemen, maar al snel gaat het weer twee kilometer omhoog tussen de 9 en 10%. Dan hebben we zes kilometer van de klim gehad. Ondertussen verdwijnen de bomen steeds meer uit zicht. Het begin van de klim is bebost, maar we komen steeds meer in de buurt van het maanlandschap. Na zes kilometer klimmen volgt er nog een korte afdaling van ongeveer een kilometer, maar daarna gaat het meteen weer omhoog aan 9%. Het blijft onregelmatig, want na zo'n lastig stuk is het dan weer twee kilometer vals plat. Even een moment om te herstellen, wat ook wel nodig is, want na 9,5 kilometer klimmen, net over de helft van de klim, komt de zwaarste strook. Een halve kilometer aan 12%, dat is wel lekker. Na deze strook wordt het eigenlijk nooit meer makkelijk. De klim blijft onregelmatig, maar er zitten steeds meer zware stroken bij. Het gaat van negen naar zeven procent, weer naar negen, naar zes en dan weer naar negen. Een verschrikking, zo in het begin van een grote ronde en vooral net na een rustdag. Ondertussen wordt het landschap steeds afschrikwekkender. De renners fietsen dwars tussen allerlei rotsblokken door en als deze rotsblokken uit zicht verdwijnen blijft er een onherbergzaam gebied over. Op een slechte dag zitten de renners een paar kilometer voor de top al in de wolken. Op drie kilometer van de streep is er nog een kilometer aan 9%, gevolgd door een voorlaatste kilometer aan 7,5%. Als er nog een groep bij elkaar is moet het hier gebeuren, want in de slotkilometer is het praktisch vlak. Kort voor de top verschijnt er uit het niets nog ineens een bos. Dan slaan de renners linksaf en passeren ze bijna meteen de boog van de laatste kilometer. Het gaat nog een paar meter omhoog, maar het vlakt af richting de finish. Op de grote parkeerplaats van Rifugio Sapienza eindigt de eerste bergrit van de Giro dan. Geen lastige bochten in de laatste meters, dus een eventueel sprintje zou hier ook nog probleemloos uitgevoerd moeten kunnen worden.
De Etna is de actiefste vulkaan van Europa en een van de actiefste vulkanen van de wereld. Jaarlijks zijn er meerdere uitbarstingen en dampen komen bijna continu vrij. Die uitbarstingen zijn de laatste jaren gelukkig wel vrij klein, want de Etna is tot veel meer in staat. De enorme activiteit van de Etna wordt veroorzaakt door het botsen van twee platen van de aardkorst. Hierdoor duikt de oceanische korst van de Afrikaanse Plaat onder de Euraziatische Plaat. Iedereen die vroeger op de middelbare school netjes heeft opgelet bij aardrijkskunde weet dat dit ondergronds nog wel eens een klein beetje druk wil opleveren. De top van de noordoostkrater (3329,6 meter) maakt van de Etna de hoogste berg van het eiland en na een vulkaan ergens in Rusland is het de hoogste in Europa. Deze continu rommelende vulkaan is tot 2700 meter hoogte een schildvulkaan, het deel daarboven is een stratovulkaan. Dit is een hoge kegelvormige vulkaan die is opgebouwd uit lagen van gestolde lava en tefra. Dit soort vulkanen hebben vaak relatief steile hellingen en met enige regelmaat explosieve uitbarstingen. Bij zo'n schildvulkaan zijn de hellingen dan weer minder steil en is het magma dunner dan het dikke stroperige magma van een stratovulkaan. Dat zijn verdomme toch nuttige aardrijkskundige feitjes die je zo nog even meepikt. Vaak heeft een vulkaan één grote kater, dat is lekker makkelijk en overzichtelijk. De Etna heeft er een stuk of vijf en er ontstaan door al die uitbarstingen ook steeds weer nieuwe. Dit vulkaantje heeft naar het schijnt erg wisselende uitbarstingen. Meestal zijn het Stromboliaanse of pulserende fonteinen met lavaspetters. Het formaat van deze spetters varieert van klein tot zo groot als een vrachtwagen. Soms ontstaan er ook scheuren onderaan een krater en daar loopt dan de lava langzaam uit. De tijd tussen de uitbarstingen is ook erg verschillend, hoewel de intensiteit de laatste jaren flink is toegenomen. 2011 was een van de actiefste jaren van de afgelopen eeuw met zo'n 20 uitbarstingen. Of we dat dit jaar gaan halen is nog maar de vraag, maar er zijn wel al enkele uitbarstingen geweest. Zo was er in maart nog een explosie waarbij 10 mensen gewond raakten. Als de koers tegenvalt kunnen we dus altijd nog op een andere manier vuurwerk verwachten.
De finish is in de buurt van een van de kraters, bij Rifugio Sapienza. Een berghut, waar veel toeristen naartoe gaan die graag een tour richting de absolute top van de vulkaan willen maken. Ook is het de basis van het skigebied aan de zuidkant van de Etna. Er is een kabelbaantje, wat ook zonder sneeuw een aanrader is. Je hebt dan toch wel een goed uitzicht over het surrealistische landschap dat de vulkaan in de loop der jaren heeft gecreeërd. De Rifugio Sapienza is tot nu toe ook altijd de aankomstplaats geweest van ritten met finish op de Etna. De vulkaan debuteerde in 1967. Een rit met start in Catania en finish bij de berghut van meneer Sapienza werd gewonnen door Franco Bitossi. In 1989 keerde de Etna terug, weer met start in Catania. Deze keer ging de overwinning naar de Portugees Acacio Da Silva. Voor het laatst waren we op de flanken van de vulkaan in 2011. Ook toen vroeg in de ronde. Onze Pieter Weening reed in het roze, maar moest al snel lossen. Ook Steven Kruijswijk reed mee, maar zoals we allemaal weten is hij niet zo explosief en dus heeft hij het niet op vulkanen. Hij verloor meer dan twee minuten op de winnaar die later toch geen winnaar meer was. 2011 was het jaar van Contador. Hij won met overmacht de Giro, maar vanwege een biefstukje raakte hij deze zege later weer kwijt. 2011 was ook het jaar van de wederopstanding van de enige echte koffieplanter, onze Venezolaanse vriend José Rujano, op zijn kinderfietsje. In 2005 stak hij ineens uit het niets zijn neus aan het venster. Hij won een rit en werd derde in het klassement, maar verdween daarna van de aardbodem. Na jaren zonder veel succes in Europa werd hij opgepikt door Gianni Savio en onder zijn vleugels reed hij in 2011 voor het eerst weer goed. Hij demarreerde op de flanken van de Etna en alleen Contador was nog in staat om bij hem aan te sluiten. Later danste Contador weg bij Rujano, kwam hij solo aan en zette hij de Giro op die manier al vroeg naar zijn hand. Later zou hij dus de overwinning verliezen, waardoor Rujano nu officieel de laatste winnaar is op de Etna. Ook de eindoverwinning verloor Contador, die overwinning ging naar de betreurde Scarponi, die wel mooi wordt vereerd en herdacht door het Italiaanse volk. We gaan dus op zoek naar een nieuwe koffieplanter, die helaas niet van de ploeg van Savio kan komen, omdat ze bij RCS enorme sukkels zijn.
Deze zware bergrit begint om 12:00 uur. Na vijf minuten rustig fietsen door Cefalù wordt het officiële startsein gegeven en zal het gevecht om de kopgroep te komen beginnen. Eurosport schijnt er rond 13:00 bij te zijn, tenzij ze ineens weer andere dingen moeten uitzenden, zoals curling ofzo. Voor de mensen die alleen de slotklim willen zien is mijn advies om ergens rond 16:00 in te schakelen. De renners worden aan de finish verwacht tussen 16:57 en 17:37. Het weer in de omgeving van de Etna zal goed zijn. Graadje of 24, zonnetje, weinig wind en geen neerslag. Op de Etna zal het uiteraard een stuk frisser zijn, want we gaan een flink eind de hoogte in. Helemaal boven zitten de temperaturen rond het vriespunt, maar gelukkig eindigen de renners 1000 meter lager, waar het zo rond de 10 graden zal zijn. Gelukkig voor de renners is de vulkaan de laatste dagen heel braaf en rustig geweest, we hoeven dus niet te verwachten dat de renners vlak voor de top van de klim ineens door een lavastroom weer mee naar beneden worden genomen. Helaas moeten we wel weer naar Eurosport luisteren. Waar ze reclame maken voor de Ronde van Azerbeidzjan, die al afgelopen is. Ik sluit ook niet uit dat ze tijdens de slotklim nog een keer naar de reclame gaan, simpelweg om ons te trollen.
De eerste grote bergrit van een grote ronde is altijd lastig te voorspellen, maar vooral deze bergrit. Het komt niet vaak voor dat er in het begin van een grote ronde zo'n zware rit op het programma staat. Wat de renners precies van plan zijn is lastig in te schatten. Er zijn een aantal renners die vaak wat beter in het begin zijn en wat slechter worden naarmate de koers langer duurt en er zijn ook juist renners die wat meer richting het eind van een grote ronde pieken. Daardoor kan dit wel een interessante rit worden. De grote favorieten zullen zich misschien wel rustig willen houden, omdat niet iedereen nu al meteen de roze trui zal willen hebben. Eén renner die de roze trui in ieder geval wél zal willen hebben is Vincenzo Nibali. De volgende rit zal eindigen in Messina, zijn stad. Daar door de straten rijden in het roze zou voor hem natuurlijk een droom zijn. Bahrain zal dus wel willen rijden, maar of andere ploegen ook gaan rijden valt nog maar te bezien. Een groepje vluchters is hier zeker niet kansloos, hoewel de slotklim wel heel lang en heel zwaar is. De voorsprong zal royaal moeten zijn, anders wappert iedere aanvaller toch nog wel terug. Ik opteer toch maar voor een strijd tussen de klassementsrenners. We gaan door de zwaarte en ook de onregelmatigheid van de klim sowieso actie krijgen tussen die mannen, dat kan haast niet anders.
1. Quintana. De grote favoriet. Vers uit de Colombiaanse jungle, klaar om iedereen helemaal de vernieling in te schroeien. Gaat net als Contador in 2011 aan iedereen laten zien dat ze niet na hoeven te denken over een eindoverwinning. Die is al vergeven.
2. Pinot. Zijn eerste Giro, want Thibaut wil de druk van de Tour graag een beetje ontwijken. Is dit jaar tot nu toe heel sterk bezig. Heeft al in een aantal Italiaanse koersen hard gereden, dus dat lijkt hem wel te liggen. Uiteindelijk gaat hij waarschijnlijk nog wel een paar keer door het ijs zakken, maar zeker in de eerste bergritten van deze Giro verwacht ik hem ver van voren.
3. Yates. De vervelende broertjes Yates beginnen steeds beter te worden. Ze kunnen ook steeds langere beklimmingen aan. Daarom moeten we ook serieus rekening houden met Adam tijdens deze Giro. Daar wordt niemand vrolijk van, maar het is wel zo.
4. Zakarin. Ilnur is dit jaar nog vrij rustig geweest, maar hij weegt nu nog ongeveer 23 kilo dus hij fladdert zo naar boven. Iemand om serieus rekening mee te houden bergop. Ergens in een lastige afdaling zal hij wel weer bijna in een rivier duiken, maar tot die tijd gaat hij met zijn prachtige, zeer esthetisch verantwoorde stijl ons weer laten gruwelen. Ik kan niet wachten.
5. Thomas. Deze Britse wielergod kan alles. Dit jaar heeft hij besloten om zich op een klassement in een grote ronde te richten. Normaal zou je iemand die zich normaal op de klassiekers richt dan uitlachen, maar bij zo'n Skygod durven we dat natuurlijk niet. Paar kilootjes verliezen en dan kan je de hele wereld aan. Reed in Trentino al iedereen naar huis en dan weet je dat we nu ook weer kunnen gaan genieten van dit Britse multitalent.
Overigens zou ik het niet erg vinden als de Etna uitbarst terwijl de voltallige directie van Eurosport aan het picknicken is op de rand van een van de kraters.
Na drie dagen koers en een rustdag zijn de renners nu aanbeland op het volgende eiland, Sicilië. In de drie dagen op Sardinië hebben we helaas weinig spektakel gezien. Alleen tijdens de derde rit werd het in de finale nog even leuk, door de wind. Quick Step was zoals altijd weer vooraan te vinden en reed massaal de rest de vernieling in. Vooral een sterke Bob Jungels viel op, hij pakte een aantal seconden op zijn concurrenten en is iemand die nu al helemaal in de gaten gehouden moet worden. Fernando Gaviria maakte het ploegenspel voortreffelijk af en pakte ook meteen de roze trui. Dat terwijl hij pas zijn eerste grote ronde rijdt, zeker geen slecht begin. De roze trui heeft nu al drie verschillende eigenaars gehad. In de eerste rit won verrassend de Oostenrijker Pöstlberger, die optimaal profiteerde van een slecht georganiseerde sprint. Zijn trui moest hij een dag later alweer afstaan aan André Greipel, die zoals gebruikelijk weer zijn ritje in een grote ronde wist te winnen. Voor het klassement is er nog niets gebeurd, vooral omdat de tweede rit uiteindelijk toch wel erg tegenviel. Alleen Kruijswijk verloor wat seconden door onoplettenheid in de eerste rit en Rohan Dennis ging tijdens de derde rit onderuit. Niet dat Dennis een klassementsrenner is, maar omdat hij zelf denkt van wel vermeld ik het toch maar even. Ook Zakarin staat op een kleine achterstand, maar die 20 seconden die hij aan zijn broek heeft gekregen in rit 2 zal uiteindelijk kinderspel blijken te zijn. De koers gaat nu immers echt beginnen. Direct na de rustdag gaat er stevig geklommen worden, richting de immer actieve en dreigende vulkaan, de Etna. Nu gaan we al meteen zien welke klassementsrenners er op de afspraak zijn en wie een serieuze gooi gaan doen naar het roze. Een aankomst bergop van een kleine 20 kilometer in de eerste week van een grote ronde, de Giro doet het gewoon.
Cefalù is een stadje met 14.000 inwoners in het noorden van Sicilië. Het is van oudsher altijd een vissersplaatsje geweest, maar de laatste jaren is het steeds meer een vakantieoord geworden. Dit omdat Cefalù een mooie ligging heeft, tussen een steile berghelling en de kust. Van een afstand je zie al de kathedraal trots boven het dorp uittorenen. De naam Cefalù is afgeleid van het Griekse woord voor hoed. Dit omdat een rots met de vorm van een hoed de stad domineert. Het is wel een vreemde hoed, maar dat mag de pret niet drukken. In Cefalù zie je nog veel overblijfselen van de vroegere overheersers. Zo hebben er hier wat gasten uit Normandië gezeten en later ook nog wat Arabieren. Vooral binnen in de kathedraal merk je dat. Buiten de kathedraal zijn er de nodige smalle straatjes waardoor je prima een leuk rondje kan wandelen. Nog beter is het natuurlijk om op het strand te gaan liggen, dat hier best mooi is. Je hebt op het strand ook meteen een mooie blik op de stad. Naast het strand, waar vroeger de vissersvrouwen klaar stonden om de vangst binnen te halen, zijn nu allerlei restaurantjes te vinden. Ook heeft Cefalù nog steeds een haven, waar voor de sier nog wat boten liggen. Veel wordt er alleen niet meer gedaan met die vissersboten, tegenwoordig. De Giro is hier wel al een aantal keer geweest, in 2008 bijvoorbeeld. Toen was het een startplaats in een rit die gewonnen zou worden door iedereens favoriete renner, Riccardo Ricco. Ook in 1976 en 1982 vertrok hier een rit. Voor de vierde keer mag Cefalù nu dienen als startplaats.
De eerste 50 kilometer van deze rit fietsen we continu langs de kust, meestal op minder dan vijf meter van de zee. De weg langs het water is behoorlijk bochtig, maar ook behoorlijk vlak. Veel hoeft er in het begin van de rit niet geklommen worden, dat blijft de renners voorlopig nog even bespaard. Vanuit toeristisch oogpunt is het een prachtige openingsfase. Niet alleen Sardinië heeft mooie natuur te bieden, ook Sicilië heeft de nodige natuurpracht in de aanbieding. Dankzij dit slingerende tochtje direct langs de kust is er haast altijd uitzicht op het helder blauwe water van de Middellandse Zee, terwijl ook een aantal fraaie baaien de revue passeren en de renners hoeven maar een paar keer naar rechts te kijken om te concluderen dat het vandaag niet de hele dag vlak zal blijven. Tijdens dit ritje passeren we ook nog een boel dorpjes, maar qua schoonheid komt niets in de buurt van Cefalù, dat is dan wel weer wat minder. Net buiten het kleine dorpje Acquedolci, na 54 kilometer, verlaten de renners de kustlijn en gaan ze op weg naar het binnenland. Tijd voor de eerste klim van de dag.
De klim waar we aan gaan beginnen heeft een beetje een duistere naam, Portella Femmina Morta. Iets met dode vrouwen dus, gezellig. Het is een ontzettend lange klim, in totaal ongeveer 33 kilometer lang. Qua gemiddelde is het dan weer een stuk minder impressionant, met 4,5%. Het eerste gedeelte van de klim is het makkelijkste, vijftien kilometer lang wordt er amper aan meer dan 5% geklommen. Er zitten wel wat lastigere stroken tussen, maar over het algemeen is het vrij gelijkmatig rond de vier procent. Na die eerste vijftien kilometer klimmen wordt het even een aantal kilometer iets lastiger, met zelfs een kilometer aan bijna 7% en een aantal kilometer waar het vrij stabiel aan vijf procent stijgt. Met 18 kilometer klimmen in de benen volgt er een korte onderbreking, een subtiele afdaling van een paar hectometer. Vervolgens gaat het weer vrolijk verder aan vijf procent omhoog. Dat zal ook tot de top zo blijven. Er komen ook nog wat steilere stroken aan, maar heel veel spannender dan 8% gaan we op deze klim niet krijgen. Een goede klim om vast warm te draaien voor de Etna, maar de knuppel gaat hier vermoedelijk nog niet in het hoenderhok gegooid worden. Daar is het toch net niet lastig genoeg voor, ondanks de lengte. Na 90 kilometer, op de helft van deze rit, komen de renners boven op deze beklimming van de tweede categorie, de Portella Femmina Morta. Boven op deze berg kun je overigens in de verte al de Etna zien liggen.
De afdaling van de Portella Femmina Morta is niet zo spannend. Bijna 30 kilometer lang, maar het gaat nooit enorm steil naar beneden. Wel zijn er behoorlijk veel bochten en ook een aantal haarspeldbochten. Omdat het niet zo steil is zouden al die bochten prima te doen moeten zijn. Enige wat aangemerkt kan worden op deze afdaling is de staat van de weg, die is namelijk niet zo goed. Siciliaantjes hebben hier al een tijdje geen nieuw laagje asfalt meer gelegd. Na tien kilometer in licht dalende lijn moet er weer even twee kilometer aan 3% geklommen worden. Daarna volgt het steilste stuk van de afdaling, bij het dorpje Cesarò. Dit dorpje is gebouwd bij een paar opvallende rotsformaties en op een van de hoogste rotsen heeft men een beeld van Christus geplaatst. Dat is wel een aardige bezienswaardigheid. De belangrijkste bezienswaardigheid is echter de Etna. Je zit hier op de eerste rang als die vulkaan weer eens besluit wat lava over het landschap uit te smeren. Lekker op een heuveltje, veilig afstandje, niks mis mee. Na Cesarò blijft het nog een kilometer of vijftien vrij geleidelijk naar beneden gaan. Brede wegen, die buiten Cesarò ook nog eens van betere kwaliteit zijn. Wel nog een boel bochten, maar niet van het kaliber dat we bang moeten zijn dat er iemand in een ravijn dondert.
Eenmaal beneden gaat het direct weer omhoog. Er gaat een kilometer of vier geklommen worden, richting Bronte. Het gaat nog behoorlijk omhoog ook, aan een procentje of vijf. Had ook makkelijk nog een klimmetje van de vierde categorie kunnen zijn. Boven in Bronte is het tijd voor de eerste tussensprint van deze rit, na 124 kilometer. We zitten ondertussen al in de buurt van de flanken van de Etna, maar gaan eerst nog een rondje rijden rond de vulkaan, voor er echt geklommen gaat worden. Na Bronte zal er twintig kilometer in licht dalende lijn worden afgewerkt. Brede, bochtige wegen, zonder veel gedoe. Minder dan twintig kilometer na Bronte komt de volgende tussensprint al langs, in Biancavilla, na 143 kilometer. Voorbij Biancavilla gaat het nog een vijftal kilometer zo goed als vlak verder. Na die kilometers komt er, voor we aan de Etna gaan beginnen, nog een ander klimmetje. Er wordt zeven kilometer geklommen aan 5% richting Ragalna. Alvast een prima opwarmer voor die lastige slotklim. Na Ragalna is het nog zes kilometer vlak, tot Nicolosi. In Nicolosi is het dan nog 18 kilometer tot de finish. 18 loodzware kilometers. Via het centrum van dit dorpje komen de renners terecht op de Via Catania, waar de tocht naar de vulkaan die al zowat de hele dag in beeld is dan echt gaat beginnen. Een uitbarsting in het peloton is aanstaande.
De Etna is al vaker beklommen in de Giro, maar we doen dat deze keer via een andere weg dan normaal. De weg die we nu volgen is in het begin iets smaller dan de rest van de wegen waar de renners tijdens deze rit over mogen rijden. Na een tijdje wordt de weg wel weer wat breder, maar tegen die tijd is dat niet eens meer nodig want dan zal er al een hoop volk gelost zijn. De beklimming van deze kant is behoorlijk onregelmatig. Het is sowieso ook een zware klim, eigenlijk is het ongekend dat er zo vroeg in een grote ronde zo'n zware aankomst bergop is. 18 kilometer in totaal aan 7% gemiddeld, dat zullen ze in de Tour niet zo snel doen. De eerste kilometer van de klim is nog wel makkelijk met een kilometer aan 4%, maar daarna krijgt het peloton een aardige klap in het gezicht, want er volgt meteen een stuk aan 10%. Na een kilometer zwakt het wel weer af en is er een stuk dat je zelfs vals plat kan noemen, maar al snel gaat het weer twee kilometer omhoog tussen de 9 en 10%. Dan hebben we zes kilometer van de klim gehad. Ondertussen verdwijnen de bomen steeds meer uit zicht. Het begin van de klim is bebost, maar we komen steeds meer in de buurt van het maanlandschap. Na zes kilometer klimmen volgt er nog een korte afdaling van ongeveer een kilometer, maar daarna gaat het meteen weer omhoog aan 9%. Het blijft onregelmatig, want na zo'n lastig stuk is het dan weer twee kilometer vals plat. Even een moment om te herstellen, wat ook wel nodig is, want na 9,5 kilometer klimmen, net over de helft van de klim, komt de zwaarste strook. Een halve kilometer aan 12%, dat is wel lekker. Na deze strook wordt het eigenlijk nooit meer makkelijk. De klim blijft onregelmatig, maar er zitten steeds meer zware stroken bij. Het gaat van negen naar zeven procent, weer naar negen, naar zes en dan weer naar negen. Een verschrikking, zo in het begin van een grote ronde en vooral net na een rustdag. Ondertussen wordt het landschap steeds afschrikwekkender. De renners fietsen dwars tussen allerlei rotsblokken door en als deze rotsblokken uit zicht verdwijnen blijft er een onherbergzaam gebied over. Op een slechte dag zitten de renners een paar kilometer voor de top al in de wolken. Op drie kilometer van de streep is er nog een kilometer aan 9%, gevolgd door een voorlaatste kilometer aan 7,5%. Als er nog een groep bij elkaar is moet het hier gebeuren, want in de slotkilometer is het praktisch vlak. Kort voor de top verschijnt er uit het niets nog ineens een bos. Dan slaan de renners linksaf en passeren ze bijna meteen de boog van de laatste kilometer. Het gaat nog een paar meter omhoog, maar het vlakt af richting de finish. Op de grote parkeerplaats van Rifugio Sapienza eindigt de eerste bergrit van de Giro dan. Geen lastige bochten in de laatste meters, dus een eventueel sprintje zou hier ook nog probleemloos uitgevoerd moeten kunnen worden.
De Etna is de actiefste vulkaan van Europa en een van de actiefste vulkanen van de wereld. Jaarlijks zijn er meerdere uitbarstingen en dampen komen bijna continu vrij. Die uitbarstingen zijn de laatste jaren gelukkig wel vrij klein, want de Etna is tot veel meer in staat. De enorme activiteit van de Etna wordt veroorzaakt door het botsen van twee platen van de aardkorst. Hierdoor duikt de oceanische korst van de Afrikaanse Plaat onder de Euraziatische Plaat. Iedereen die vroeger op de middelbare school netjes heeft opgelet bij aardrijkskunde weet dat dit ondergronds nog wel eens een klein beetje druk wil opleveren. De top van de noordoostkrater (3329,6 meter) maakt van de Etna de hoogste berg van het eiland en na een vulkaan ergens in Rusland is het de hoogste in Europa. Deze continu rommelende vulkaan is tot 2700 meter hoogte een schildvulkaan, het deel daarboven is een stratovulkaan. Dit is een hoge kegelvormige vulkaan die is opgebouwd uit lagen van gestolde lava en tefra. Dit soort vulkanen hebben vaak relatief steile hellingen en met enige regelmaat explosieve uitbarstingen. Bij zo'n schildvulkaan zijn de hellingen dan weer minder steil en is het magma dunner dan het dikke stroperige magma van een stratovulkaan. Dat zijn verdomme toch nuttige aardrijkskundige feitjes die je zo nog even meepikt. Vaak heeft een vulkaan één grote kater, dat is lekker makkelijk en overzichtelijk. De Etna heeft er een stuk of vijf en er ontstaan door al die uitbarstingen ook steeds weer nieuwe. Dit vulkaantje heeft naar het schijnt erg wisselende uitbarstingen. Meestal zijn het Stromboliaanse of pulserende fonteinen met lavaspetters. Het formaat van deze spetters varieert van klein tot zo groot als een vrachtwagen. Soms ontstaan er ook scheuren onderaan een krater en daar loopt dan de lava langzaam uit. De tijd tussen de uitbarstingen is ook erg verschillend, hoewel de intensiteit de laatste jaren flink is toegenomen. 2011 was een van de actiefste jaren van de afgelopen eeuw met zo'n 20 uitbarstingen. Of we dat dit jaar gaan halen is nog maar de vraag, maar er zijn wel al enkele uitbarstingen geweest. Zo was er in maart nog een explosie waarbij 10 mensen gewond raakten. Als de koers tegenvalt kunnen we dus altijd nog op een andere manier vuurwerk verwachten.
De finish is in de buurt van een van de kraters, bij Rifugio Sapienza. Een berghut, waar veel toeristen naartoe gaan die graag een tour richting de absolute top van de vulkaan willen maken. Ook is het de basis van het skigebied aan de zuidkant van de Etna. Er is een kabelbaantje, wat ook zonder sneeuw een aanrader is. Je hebt dan toch wel een goed uitzicht over het surrealistische landschap dat de vulkaan in de loop der jaren heeft gecreeërd. De Rifugio Sapienza is tot nu toe ook altijd de aankomstplaats geweest van ritten met finish op de Etna. De vulkaan debuteerde in 1967. Een rit met start in Catania en finish bij de berghut van meneer Sapienza werd gewonnen door Franco Bitossi. In 1989 keerde de Etna terug, weer met start in Catania. Deze keer ging de overwinning naar de Portugees Acacio Da Silva. Voor het laatst waren we op de flanken van de vulkaan in 2011. Ook toen vroeg in de ronde. Onze Pieter Weening reed in het roze, maar moest al snel lossen. Ook Steven Kruijswijk reed mee, maar zoals we allemaal weten is hij niet zo explosief en dus heeft hij het niet op vulkanen. Hij verloor meer dan twee minuten op de winnaar die later toch geen winnaar meer was. 2011 was het jaar van Contador. Hij won met overmacht de Giro, maar vanwege een biefstukje raakte hij deze zege later weer kwijt. 2011 was ook het jaar van de wederopstanding van de enige echte koffieplanter, onze Venezolaanse vriend José Rujano, op zijn kinderfietsje. In 2005 stak hij ineens uit het niets zijn neus aan het venster. Hij won een rit en werd derde in het klassement, maar verdween daarna van de aardbodem. Na jaren zonder veel succes in Europa werd hij opgepikt door Gianni Savio en onder zijn vleugels reed hij in 2011 voor het eerst weer goed. Hij demarreerde op de flanken van de Etna en alleen Contador was nog in staat om bij hem aan te sluiten. Later danste Contador weg bij Rujano, kwam hij solo aan en zette hij de Giro op die manier al vroeg naar zijn hand. Later zou hij dus de overwinning verliezen, waardoor Rujano nu officieel de laatste winnaar is op de Etna. Ook de eindoverwinning verloor Contador, die overwinning ging naar de betreurde Scarponi, die wel mooi wordt vereerd en herdacht door het Italiaanse volk. We gaan dus op zoek naar een nieuwe koffieplanter, die helaas niet van de ploeg van Savio kan komen, omdat ze bij RCS enorme sukkels zijn.
Deze zware bergrit begint om 12:00 uur. Na vijf minuten rustig fietsen door Cefalù wordt het officiële startsein gegeven en zal het gevecht om de kopgroep te komen beginnen. Eurosport schijnt er rond 13:00 bij te zijn, tenzij ze ineens weer andere dingen moeten uitzenden, zoals curling ofzo. Voor de mensen die alleen de slotklim willen zien is mijn advies om ergens rond 16:00 in te schakelen. De renners worden aan de finish verwacht tussen 16:57 en 17:37. Het weer in de omgeving van de Etna zal goed zijn. Graadje of 24, zonnetje, weinig wind en geen neerslag. Op de Etna zal het uiteraard een stuk frisser zijn, want we gaan een flink eind de hoogte in. Helemaal boven zitten de temperaturen rond het vriespunt, maar gelukkig eindigen de renners 1000 meter lager, waar het zo rond de 10 graden zal zijn. Gelukkig voor de renners is de vulkaan de laatste dagen heel braaf en rustig geweest, we hoeven dus niet te verwachten dat de renners vlak voor de top van de klim ineens door een lavastroom weer mee naar beneden worden genomen. Helaas moeten we wel weer naar Eurosport luisteren. Waar ze reclame maken voor de Ronde van Azerbeidzjan, die al afgelopen is. Ik sluit ook niet uit dat ze tijdens de slotklim nog een keer naar de reclame gaan, simpelweg om ons te trollen.
De eerste grote bergrit van een grote ronde is altijd lastig te voorspellen, maar vooral deze bergrit. Het komt niet vaak voor dat er in het begin van een grote ronde zo'n zware rit op het programma staat. Wat de renners precies van plan zijn is lastig in te schatten. Er zijn een aantal renners die vaak wat beter in het begin zijn en wat slechter worden naarmate de koers langer duurt en er zijn ook juist renners die wat meer richting het eind van een grote ronde pieken. Daardoor kan dit wel een interessante rit worden. De grote favorieten zullen zich misschien wel rustig willen houden, omdat niet iedereen nu al meteen de roze trui zal willen hebben. Eén renner die de roze trui in ieder geval wél zal willen hebben is Vincenzo Nibali. De volgende rit zal eindigen in Messina, zijn stad. Daar door de straten rijden in het roze zou voor hem natuurlijk een droom zijn. Bahrain zal dus wel willen rijden, maar of andere ploegen ook gaan rijden valt nog maar te bezien. Een groepje vluchters is hier zeker niet kansloos, hoewel de slotklim wel heel lang en heel zwaar is. De voorsprong zal royaal moeten zijn, anders wappert iedere aanvaller toch nog wel terug. Ik opteer toch maar voor een strijd tussen de klassementsrenners. We gaan door de zwaarte en ook de onregelmatigheid van de klim sowieso actie krijgen tussen die mannen, dat kan haast niet anders.
1. Quintana. De grote favoriet. Vers uit de Colombiaanse jungle, klaar om iedereen helemaal de vernieling in te schroeien. Gaat net als Contador in 2011 aan iedereen laten zien dat ze niet na hoeven te denken over een eindoverwinning. Die is al vergeven.
2. Pinot. Zijn eerste Giro, want Thibaut wil de druk van de Tour graag een beetje ontwijken. Is dit jaar tot nu toe heel sterk bezig. Heeft al in een aantal Italiaanse koersen hard gereden, dus dat lijkt hem wel te liggen. Uiteindelijk gaat hij waarschijnlijk nog wel een paar keer door het ijs zakken, maar zeker in de eerste bergritten van deze Giro verwacht ik hem ver van voren.
3. Yates. De vervelende broertjes Yates beginnen steeds beter te worden. Ze kunnen ook steeds langere beklimmingen aan. Daarom moeten we ook serieus rekening houden met Adam tijdens deze Giro. Daar wordt niemand vrolijk van, maar het is wel zo.
4. Zakarin. Ilnur is dit jaar nog vrij rustig geweest, maar hij weegt nu nog ongeveer 23 kilo dus hij fladdert zo naar boven. Iemand om serieus rekening mee te houden bergop. Ergens in een lastige afdaling zal hij wel weer bijna in een rivier duiken, maar tot die tijd gaat hij met zijn prachtige, zeer esthetisch verantwoorde stijl ons weer laten gruwelen. Ik kan niet wachten.
5. Thomas. Deze Britse wielergod kan alles. Dit jaar heeft hij besloten om zich op een klassement in een grote ronde te richten. Normaal zou je iemand die zich normaal op de klassiekers richt dan uitlachen, maar bij zo'n Skygod durven we dat natuurlijk niet. Paar kilootjes verliezen en dan kan je de hele wereld aan. Reed in Trentino al iedereen naar huis en dan weet je dat we nu ook weer kunnen gaan genieten van dit Britse multitalent.
Overigens zou ik het niet erg vinden als de Etna uitbarst terwijl de voltallige directie van Eurosport aan het picknicken is op de rand van een van de kraters.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Finishen ze dan ook helemaal in die vulkaan?
Reis ver, drink wijn, denk na, lach hard, duik diep. Kom Terug.
quote:
Overigens zou ik het niet erg vinden als de Etna uitbarst terwijl de voltallige directie van Eurosport aan het picknicken is op de rand van een van de kraters.
"Het is oorlog, bedankt Vannoppen, bedankt Van der Linden. Dit is het laatste dat ik voor de Belgische ploeg gedaan heb. Ze kunnen allemaal de boom in."
Improv: Rich Tapestry of Life
Improv: Rich Tapestry of Life
Ik heb absoluut nog geen idee wat ik morgen bij CM zal gaan opstellen 
Cancellara; "Tweede worden is gemakkelijker dan eerste worden"
FOK!sport *O* ✩ ✩ ✩ Ajax O+
FOK!sport *O* ✩ ✩ ✩ Ajax O+
Helaas niet. Het is geen Mario Kart.quote:
Finishen ze dan ook helemaal in die vulkaan?
