[Centraal] Persoonlijkheidsstoornissen #10

OPS hier.

quote:

Op dinsdag 2 mei 2017 08:59 schreef Gary_Oak het volgende:
OPS hier.

En wat ontwijk je dan precies?

quote:

Op dinsdag 2 mei 2017 09:25 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

En wat ontwijk je dan precies?

Vooral hechte relaties (zowel vriendschappelijk als romantisch), tenzij ik iemand écht kan vertrouwen. Het is absoluut geen sociale angst (al kan ik wel verlegen overkomen soms), maar me niet kwetsbaar op willen stellen en niet te veel van mezelf laten zien.

quote:

Op dinsdag 2 mei 2017 09:28 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Vooral hechte relaties (zowel vriendschappelijk als romantisch), tenzij ik iemand écht kan vertrouwen. Het is absoluut geen sociale angst (al kan ik wel verlegen overkomen soms), maar me niet kwetsbaar op willen stellen en niet te veel van mezelf laten zien.

Hmmm... ervaar je het als een belemmering in je dagelijkse functioneren?

quote:

Op dinsdag 2 mei 2017 09:31 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Hmmm... ervaar je het als een belemmering in je dagelijkse functioneren?

Ja, niet echt een grote sociale kring (meer). Veel eenzaamheid, kan me niet ergens thuis voelen. Speaking of which, ik moet naar therapie.

quote:

Op dinsdag 2 mei 2017 09:34 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Ja, niet echt een grote sociale kring (meer). Veel eenzaamheid, kan me niet ergens thuis voelen. Speaking of which, ik moet naar therapie.

Succes!

Ik heb en had kenmerken van cluster C maar recente ervaringen en het feit dat ik kwetsbaar blijf doen me twijfelen aan de actualiteit van mijn vroegere PO plus de oppervlakkigere inschatting door mijn huidige psycholoog. Ik herken namelijk ook veel in beschrijvingen van lichte borderline-PS. Ik heb nu een nieuwe diagnose aangevraagd bij tweedelijnszorg maar ja, die wachttijden...

quote:

Op dinsdag 2 mei 2017 09:34 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Ja, niet echt een grote sociale kring (meer). Veel eenzaamheid, kan me niet ergens thuis voelen. Speaking of which, ik moet naar therapie.

Wat doen ze allemaal bij die therapie? Ben wel erg benieuwd hoe dat gaat met mensen die ontwijkend gedrag vertonen.

quote:

Op dinsdag 2 mei 2017 17:58 schreef Andromache het volgende:
Ik heb en had kenmerken van cluster C maar recente ervaringen en het feit dat ik kwetsbaar blijf doen me twijfelen aan de actualiteit van mijn vroegere PO plus de oppervlakkigere inschatting door mijn huidige psycholoog. Ik herken namelijk ook veel in beschrijvingen van lichte borderline-PS. Ik heb nu een nieuwe diagnose aangevraagd bij tweedelijnszorg maar ja, die wachttijden...

Waar twijfel je dan precies aan?

quote:

Op dinsdag 2 mei 2017 18:51 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Waar twijfel je dan precies aan?

Ik kom altijd te laat.
Ik kan het ene moment erg huilen en wanhopig zijn, een paar uur later heb ik mezelf opgeraapt en sta ik te juichen op muziek.
Ik geniet enorm van dingen als muziek, dans, de elementen.
Ik ben bovengemiddeld ongeremd in behoefte aan seks en lichamelijk contact.
Ik wil me heel graag hechten, ben snel verlatingsangstig.
Ik heb mede hierdoor veel mannen in prille beginnetjes en misschien ook in mijn vorige relatie afgeschrokken.
Ik kan heel lastig omgaan met moeilijke emoties als faalangst, voel me in het algemeen redelijk angstig. (Is ook OPS maar
Ben vaak zenuwachtig.
Kan me moeilijk beheersen met zoet en zout eten.
Het is vaak alles of niets in hoe ik over dingen denk die mij of mijn directe omgeving aangaan.
Ik heb vaak een rommelig huis, overal ditjes en datjes, en heb in het algemeen moeite met alles organiseren, werk, sporten, koken, schoonmaken.
Ik heb soms zelfmoordgedachten uit een cynische zak-in-de-stronthouding, nadrukkelijk géén zelfmoordwens!!
In de kern blijf ik enorm onzeker.
Impulsbeheersing vind ik moeilijk, ik slaap zelden op tijd omdat ik alle gedachten in mijn hoofd nog moet navolgen.

[ Bericht 3% gewijzigd door Andromache op 02-05-2017 21:01:10 ]

Hey allemaal,

Een tijdje terug ben ik gediagnosticeerd met een psychotische persoonlijkheidsstructuur (wat een beetje lomp gebracht werd). Het is een diagnose waar ik het wel moeilijk mee heb (diagnose gestoorde bijlmoordenaar). Ik hoop dat het goed is dat ik hier mee post, omdat ik het meer wil leren accepteren.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Clustertje A dus

quote:

Op dinsdag 2 mei 2017 20:43 schreef Andromache het volgende:

[..]

Ik kom altijd te laat.
Ik kan het ene moment erg huilen en wanhopig zijn, een paar uur later heb ik mezelf opgeraapt en sta ik te juichen op muziek.
Ik geniet enorm van dingen als muziek, dans, de elementen.
Ik ben bovengemiddeld ongeremd in behoefte aan seks en lichamelijk contact.
Ik wil me heel graag hechten, ben snel verlatingsangstig.
Ik heb mede hierdoor veel mannen in prille beginnetjes en misschien ook in mijn vorige relatie afgeschrokken.
Ik kan heel lastig omgaan met moeilijke emoties als faalangst, voel me in het algemeen redelijk angstig. (Is ook OPS maar
Ben vaak zenuwachtig.
Kan me moeilijk beheersen met zoet en zout eten.
Het is vaak alles of niets in hoe ik over dingen denk die mij of mijn directe omgeving aangaan.
Ik heb vaak een rommelig huis, overal ditjes en datjes, en heb in het algemeen moeite met alles organiseren, werk, sporten, koken, schoonmaken.
Ik heb soms zelfmoordgedachten uit een cynische zak-in-de-stronthouding, nadrukkelijk géén zelfmoordwens!!
In de kern blijf ik enorm onzeker.
Impulsbeheersing vind ik moeilijk, ik slaap zelden op tijd omdat ik alle gedachten in mijn hoofd nog moet navolgen.

Heel herkenbaar allemaal. Sorry dat ik het zeg, maar je bent een echte. Welkom bij de club!

quote:

Op dinsdag 2 mei 2017 22:41 schreef ChildoftheStars het volgende:
Hey allemaal,

Een tijdje terug ben ik gediagnosticeerd met een psychotische persoonlijkheidsstructuur (wat een beetje lomp gebracht werd). Het is een diagnose waar ik het wel moeilijk mee heb (diagnose gestoorde bijlmoordenaar). Ik hoop dat het goed is dat ik hier mee post, omdat ik het meer wil leren accepteren.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Clustertje A dus

Tering, wat klinkt dat minnetjes. Heb je met regelmaat last van psychoses?

quote:

Op woensdag 3 mei 2017 09:27 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Tering, wat klinkt dat minnetjes. Heb je met regelmaat last van psychoses?

Ow sorry Ik wilde niet vervelend doen. Echt mijn excuses

Echte knallende psychoses heb ik gelukkig nu niet meer. Mijn medicatie doet zijn werk. Alleen de wanen en dingen die ik in de spoiler heb beschreven spelen eigenlijk wel de hele dag door. Het is wel zo goed onder controle dat ik goed kan functioneren en gelukkig ben.
Alleen soms is het moeilijk (vannacht kon ik bijvoorbeeld niet slapen omdat ik zeker wist dat er maden in en uit mijn knieholtes aan het kruipen was. Rationeel kan ik bedenken dat het onzin is, alleen het gevoel doet dan niet mee).
Maar het is echt duizend keer beter zo

quote:

Op woensdag 3 mei 2017 09:26 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Heel herkenbaar allemaal. Sorry dat ik het zeg, maar je bent een echte. Welkom bij de club!

Ik ben echter niet manipulatief of woedend, en stoot mijn geliefden en vrienden niet bewust af, ik blijf vriendelijk en ik heb veel lang bestaande vriendschappen. Mijn groot gevoel voor humor, slimheid, zorgzaamheid en liefheid wordt gewaardeerd.

Er is uit een vorig persoonlijkheidsonderzoek en een lange deeltijddagbehandeling vooral dysthymie en kenmerken van een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis gekomen. Niet eerlijk laten zien wie ik ben, geen studie afmaken, geen richting aan het leven geven, sociaal isolement etc.

Maar ondanks dat het heel goed is gegaan een tijd, blijf ik instabiel. Huidige psycholoog zegt me te zien in cluster C. OPS of OCPS. Want in het ontwijken van lastige dingen ben ik snel obsessief-compulsief. Zou ik toch echt in cluster B kunnen zitten? Ik voel daar meer acceptatie bij. Dysthymie heb ik altijd geloofd, dat idee steun ik wel. OPS was deels wel waar maar deels ook niet, want ik ben altijd een sociaal dier geweest dat echter veel moeite met gevoelens heeft. En als het borderline is, kan ik ook beter mijn stomme liefdesleven accepteren. Mannen voelen iets aan me, misschien ook door de makkelijke seks. Afgelopen zaterdag nog, zat depressief thuis van niemand wil mij, een paar uur later op een feest een superlekkere en ook leuke vent naar mijn bed gelokt. Want ja, HET MOET NU. Hallo zwart-wit. En voor hem is de sjeu er nu wel af; zei hij wel heel aardig, trouwens, echt top van hem. Zo gaat het altijd. Ze voelen in hun onderbuik iets aan mij; te makkelijk met een persoonlijkheidsreden. Doei maar weer. Ik heb nog even nagedacht over of ik dan in mijn eentje moeder wil worden, maar dat wordt heel lastig. Kan ik een kind met hulp van mijn familie de stabiliteit geven die het nodig heeft? Nog 2 jaar reisjes en feesten en dan een kind? Waarschijnlijk beter van niet. En dat doet veel zeer omdat ik wel liefdevol en zorgzaam ben en dat niet door zal kunnen geven. Maar als het door een lichte BPS zo is, dan kan ik het makkelijker accepteren.

[ Bericht 12% gewijzigd door Andromache op 03-05-2017 13:51:36 ]

quote:

Op woensdag 3 mei 2017 11:53 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Ow sorry Ik wilde niet vervelend doen. Echt mijn excuses

Echte knallende psychoses heb ik gelukkig nu niet meer. Mijn medicatie doet zijn werk. Alleen de wanen en dingen die ik in de spoiler heb beschreven spelen eigenlijk wel de hele dag door. Het is wel zo goed onder controle dat ik goed kan functioneren en gelukkig ben.
Alleen soms is het moeilijk (vannacht kon ik bijvoorbeeld niet slapen omdat ik zeker wist dat er maden in en uit mijn knieholtes aan het kruipen was. Rationeel kan ik bedenken dat het onzin is, alleen het gevoel doet dan niet mee).
Maar het is echt duizend keer beter zo

Wat fijn dat je medicatie werkt. Personen die ik ken hebben erg getobd met AD. Wat doe je als coping tegen de wanen?

quote:

Op woensdag 3 mei 2017 13:01 schreef Andromache het volgende:

[..]

Wat fijn dat je medicatie werkt. Personen die ik ken hebben erg getobd met AD. Wat doe je als coping tegen de wanen?

De afkorting AD ken ik van antidepressiva? Die slik ik ook, voor de stemmingen (prozac) en antipsychotica (haldol en abilify). Het heeft negen maanden opname gekost om tot de juiste diagnose en medicatie te komen, maar het heeft me een veel sterker en stabieler mens gemaakt.
(Het klinkt even walgelijk arrogant, maar ik heb de mazzel dat ik een redelijke intelligentie heb, waardoor ik het altijd weg wist te redeneren, en ook nooit besprak bij mijn behandelaren. Ze snapte mijn gedrag en dingen niet altijd, maar het werd duidelijk toen het mis ging en deze aap uit de mouw kwam)

Ik heb overal briefjes hangen voor wanneer ik wanen heb. Met name de destructieve wanen (dat ik zelfmoord moet plegen of mezelf pijn moet doen, ook al wil ik het niet) vang ik op met een veilige plek in mijn huis. Ik heb een knus hoekje waarin ik voldoende afleiding heb, maar waar ik niks raars kan doen. In dat hoekje moet ik dan blijven totdat de rust is terug gekeerd. Ook daar ligt een kaart met helpende gedachten en kaartjes van mijn vrienden.

Bij de beestjes en enge mannen in huis is het een kwestie van dom zappen op de televisie (serie kijken of lezen is dan te moeilijk) en dan er heel erg op letten dat ik niet ga krabben.

En in alle situaties kan ik ook gaan wandelen (al kan dat ook erg eng zijn), de crisisdienst bellen of mijn psycholoog mailen of bellen. Mijn vriend is ook altijd bereikbaar, maar die wil ik eigenlijk niet deze zorg geven, dus hem houd ik er vaak buiten.

Wat vind ik dit knap van jou, dit vergt veel om het zo goed te organiseren.

Jeetje CotS, wat heftig.. kan me niet voorstellen hoe zwaar het moet zijn om altijd jezelf zo onder controle te moeten houden. Je doet het - van wat ik zo lees - wel heel goed!

quote:

Op woensdag 3 mei 2017 13:21 schreef Andromache het volgende:
Wat vind ik dit knap van jou, dit vergt veel om het zo goed te organiseren.

quote:

Op woensdag 3 mei 2017 13:49 schreef Franknfurter het volgende:
Jeetje CotS, wat heftig.. kan me niet voorstellen hoe zwaar het moet zijn om altijd jezelf zo onder controle te moeten houden. Je doet het - van wat ik zo lees - wel heel goed!

Dank jullie wel De moeite is het wel waard als ik zie wat ik ervoor terug krijg.
Het was vooral voor de diagnose zwaar, maar nu is het goed te doen. Jullie zijn echt heel lief voor me

quote:

Op woensdag 3 mei 2017 11:53 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Ow sorry Ik wilde niet vervelend doen. Echt mijn excuses

Echte knallende psychoses heb ik gelukkig nu niet meer. Mijn medicatie doet zijn werk. Alleen de wanen en dingen die ik in de spoiler heb beschreven spelen eigenlijk wel de hele dag door. Het is wel zo goed onder controle dat ik goed kan functioneren en gelukkig ben.
Alleen soms is het moeilijk (vannacht kon ik bijvoorbeeld niet slapen omdat ik zeker wist dat er maden in en uit mijn knieholtes aan het kruipen was. Rationeel kan ik bedenken dat het onzin is, alleen het gevoel doet dan niet mee).
Maar het is echt duizend keer beter zo

Sorry? Waarvoor? Vind het knap dat mensen met psychoses altijd stand weten te houden. Ik zou echt niet weten wat te doen op zo'n moment. Misschien raar dat ik het zeg, maar ik vind je dapper.

quote:

Op woensdag 3 mei 2017 12:57 schreef Andromache het volgende:

[..]

Ik ben echter niet manipulatief of woedend, en stoot mijn geliefden en vrienden niet bewust af, ik blijf vriendelijk en ik heb veel lang bestaande vriendschappen. Mijn groot gevoel voor humor, slimheid, zorgzaamheid en liefheid wordt gewaardeerd.

Er is uit een vorig persoonlijkheidsonderzoek en een lange deeltijddagbehandeling vooral dysthymie en kenmerken van een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis gekomen. Niet eerlijk laten zien wie ik ben, geen studie afmaken, geen richting aan het leven geven, sociaal isolement etc.

Maar ondanks dat het heel goed is gegaan een tijd, blijf ik instabiel. Huidige psycholoog zegt me te zien in cluster C. OPS of OCPS. Want in het ontwijken van lastige dingen ben ik snel obsessief-compulsief. Zou ik toch echt in cluster B kunnen zitten? Ik voel daar meer acceptatie bij. Dysthymie heb ik altijd geloofd, dat idee steun ik wel. OPS was deels wel waar maar deels ook niet, want ik ben altijd een sociaal dier geweest dat echter veel moeite met gevoelens heeft. En als het borderline is, kan ik ook beter mijn stomme liefdesleven accepteren. Mannen voelen iets aan me, misschien ook door de makkelijke seks. Afgelopen zaterdag nog, zat depressief thuis van niemand wil mij, een paar uur later op een feest een superlekkere en ook leuke vent naar mijn bed gelokt. Want ja, HET MOET NU. Hallo zwart-wit. En voor hem is de sjeu er nu wel af; zei hij wel heel aardig, trouwens, echt top van hem. Zo gaat het altijd. Ze voelen in hun onderbuik iets aan mij; te makkelijk met een persoonlijkheidsreden. Doei maar weer. Ik heb nog even nagedacht over of ik dan in mijn eentje moeder wil worden, maar dat wordt heel lastig. Kan ik een kind met hulp van mijn familie de stabiliteit geven die het nodig heeft? Nog 2 jaar reisjes en feesten en dan een kind? Waarschijnlijk beter van niet. En dat doet veel zeer omdat ik wel liefdevol en zorgzaam ben en dat niet door zal kunnen geven. Maar als het door een lichte BPS zo is, dan kan ik het makkelijker accepteren.

Wat een verhaal zeg. Heb je nooit last van een schuldgevoel als je een wildvreemde meeneemt?

Nee waarom? Naar wie? Eerder permanente wanhoop/verlatingsangst. Daarom is seks ook zo fijn en sporten ook. Zulke heftige fysieke gevoelens dat mijn hoofd geen ruimte krijgt. Voor iets serieus willen ze me toch al niet, dus mja.

Vandaag ook met moeite uit bed en iets gedaan omdat de teleurstelling erg vat op me heeft. Instabiel.

quote:

Op woensdag 3 mei 2017 12:57 schreef Andromache het volgende:

[..]

Ik ben echter niet manipulatief of woedend, en stoot mijn geliefden en vrienden niet bewust af, ik blijf vriendelijk en ik heb veel lang bestaande vriendschappen. Mijn groot gevoel voor humor, slimheid, zorgzaamheid en liefheid wordt gewaardeerd.

Er is uit een vorig persoonlijkheidsonderzoek en een lange deeltijddagbehandeling vooral dysthymie en kenmerken van een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis gekomen. Niet eerlijk laten zien wie ik ben, geen studie afmaken, geen richting aan het leven geven, sociaal isolement etc.

Maar ondanks dat het heel goed is gegaan een tijd, blijf ik instabiel. Huidige psycholoog zegt me te zien in cluster C. OPS of OCPS. Want in het ontwijken van lastige dingen ben ik snel obsessief-compulsief. Zou ik toch echt in cluster B kunnen zitten? Ik voel daar meer acceptatie bij. Dysthymie heb ik altijd geloofd, dat idee steun ik wel. OPS was deels wel waar maar deels ook niet, want ik ben altijd een sociaal dier geweest dat echter veel moeite met gevoelens heeft. En als het borderline is, kan ik ook beter mijn stomme liefdesleven accepteren. Mannen voelen iets aan me, misschien ook door de makkelijke seks. Afgelopen zaterdag nog, zat depressief thuis van niemand wil mij, een paar uur later op een feest een superlekkere en ook leuke vent naar mijn bed gelokt. Want ja, HET MOET NU. Hallo zwart-wit. En voor hem is de sjeu er nu wel af; zei hij wel heel aardig, trouwens, echt top van hem. Zo gaat het altijd. Ze voelen in hun onderbuik iets aan mij; te makkelijk met een persoonlijkheidsreden. Doei maar weer. Ik heb nog even nagedacht over of ik dan in mijn eentje moeder wil worden, maar dat wordt heel lastig. Kan ik een kind met hulp van mijn familie de stabiliteit geven die het nodig heeft? Nog 2 jaar reisjes en feesten en dan een kind? Waarschijnlijk beter van niet. En dat doet veel zeer omdat ik wel liefdevol en zorgzaam ben en dat niet door zal kunnen geven. Maar als het door een lichte BPS zo is, dan kan ik het makkelijker accepteren.

Ik heb nu even de rust en tijd om op jou te reageren, sorry dat het zo lang duurde.

Wat heb jij het ontzettend moeilijk zeg, echt naar om te lezen Om in cliche's te praten, je mag echt liever voor jezelf zijn Sommige keuzes, zoals het krijgen van kinderen, vragen veel tijd. Het is goed om na te denken of zoiets aan zou kunnen, maar je mag ook wel vertrouwen in jezelf hebben. Psychische problemen maken je geen slechte moeder.
Welke label het ook heeft, het maakt niet dat je leven ineens gemakkelijker is. Al kan een label heel helpend zijn, maar hoeft niet leidend te zijn he . Jij bent wie je bent en van die persoon mag je houden. Je staat op beide benen, ondanks alle moeilijkheden.

Heel erg veel sterkte