![autism_mystery.jpg?w=239&h=383]afbeelding](http://quietrage.files.wordpress.com/2009/03/autism_mystery.jpg?w=239&h=383]afbeelding)
Algemeen
• http://www.ggz.nl - Algemene hulpverlening
• De Nederlandse Vereniging voor Autisme (NVA) maakt zich al 30 jaar sterk voor mensen met autisme en hun ouders.
Ons doel is de maatschappelijke positie van kinderen en volwassenen met autisme te versterken. Wij proberen een bijdrage te leveren aan de vermindering of de oplossing van de problemen waar kinderen en volwassenen met autisme mee te maken hebben: www.autisme.nl
• Het LNA stimuleert aangepast onderwijs en goede ondersteuning voor leerlingen met autisme in het regulier en speciaal basisonderwijs, voorgezet onderwijs en beroepsonderwijs door deskundigheidsbevordering en uitwisseling van kennis en ervaring.
In iedere regio zijn steunpunten autisme ingericht, die scholen ondersteuning bieden in de vorm van consultatie, voorlichting, scholing en regionale samenwerking. Inmiddels zijn er 64 van deze regionale steunpunten autisme. De regionale steunpunten autisme worden gecoördineerd door het LNA en komen regelmatig bijeen om expertise en innovatie op het gebied van autisme uit te wisselen: www.landelijknetwerkautisme.nl
• Het convenant Autisme is een landelijke afspraak met als doel vanuit een gezamenlijk aanpak van convenantpartners de zorg en ondersteuning aan mensen met autisme te verbeteren. Op de website
staan de samenwerkingsverbanden per regio met een contactpersoon en interessante links naar andere websites: www.convenantautisme.nl
• MEE is een organisatie voor mensen met een beperking. De organisatie is verspreid over heel Nederland. MEE adviseert, ondersteunt en wijst de weg. U kunt hier terecht met vragen op het gebied van onderwijs, opvoeding, wonen, werken, sociale voorzieningen, inkomen, vervoer en vrije tijd: www.mee.nl
• PAS Nederland is een belangenvereniging voor normaal begaafde volwassenen met autisme: www.pasnederland.nl
• Het Autisme Info Centrum is een informatie- en documentatiecentrum voor (ouders en partners van) mensen met autisme. De centra worden bemand door vrijwilligers: www.autismeinfocentrum.nl
• Doel van het ’Hoofdkwartier’ is het vergroten van begrip voor mensen met autisme. Het is daarom van groot belang veel mensen in de gelegenheid worden gesteld het hoofd te bezoeken: www.stapindewereldvan.nl
• Amerikaanse site over steun aan familie en vrienden van mensen met Asperger: www.faaas.org
• Amerikaanse site met wetenschappelijk nieuws rond autisme: www.sciencedaily.com/news/mind_brain/autism
• Engelstalige site met een overzicht van de specifieke kenmerken van autisme bij vrouwen:
http://www.help4aspergers.com/pb/wp_a58d4f6a/wp_a58d4f6a.html
Regionale sites/initiatieven
• De Sarr (expertise centrum autisme zhz) is een specialistisch autismeteam, onderdeel van Parnassia Bavo Groep, een instelling voor geestelijke gezondheidszorg (GGZ). De Sarr is HKZ gecertificeerd.
De Sarr houdt zich specifiek bezig met hulpverlening aan personen met een autisme spectrum stoornis en hun omgeving: www.sarr.nl/
• REC Oost Nederland is een samenwerkingsverband van een aantal scholen voor Speciaal Onderwijs en Voortgezet Speciaal Onderwijs voor kinderen met gedragsproblemen- of psychiatrische problemen, ontwikkelingsstoornissen (autisme-spectrum-stoornissen e.d.), veelal in samenhang met andere problemen. Voor plaatsing op één van de REC-scholen of voor een rugzakje heeft u een indicatie nodig: www.recoost.nl
• Het Dr Leo Kannerhuis (www.leokannerhuis.nl) heeft samen met de RINO groep, Rivierduinen (Centrum Autisme Leiden), Amarant Tilburg, de Nederlandse Vereniging voor Autisme (NVA) en Sint Marie Eindhoven het initiatief genomen tot de oprichting van het KAN (Kenniscentrum Autisme Nederland). Dit initiatief heeft geleid tot een samenwerkingsovereenkomst. Doel van de samenwerking binnen het KAN is Kennisontwikkeling, netwerkontwikkeling, kennisoverdracht en zorgvernieuwing op het gebied van Autisme in Nederland: www.kcan.nl
• Inhaut is een bedrijf gespecialiseerd in informatieverwerking bij mensen met autisme. Er is ook een forum waar mensen samen met anderen over van alles kunnen praten. Geschikt voor mensen met autisme, ouders met een kind met autisme, hulpverleners, kortom, voor iedereen die met autisme te maken heeft: http://forum.inhaut.nl
Een paar sites om eens te bekijken
http://www.autivision.nl
http://autisme-pdd-nos.startpagina.nl/
http://autisme.startpagina.nl/
http://www.pdd-nos.nl/
http://www.autsider.net Online community, met informatie over autismestoornissen en PDD-NOS
http://www.autismecentraal.nl
Wil je een site of iets plaatsen in de OP? Doe het door de OP via de wiki aan te passen.
Geen idee hoe dat moet, vragen mag altijd. En we helpen graag!
Geen zin om serieus te zijn en gewoon ff lekker te kletsen met lotgenoten ga dan naar ons IRC kanaal: http://irc.tweakers.net/pdd
Snap je niet hoe je erin komt..vraag maar raak!
Dat klinkt ook wel gelijk heel zwaar, "geestesziekte".quote:Op donderdag 27 april 2017 17:35 schreef Diqiu-Long het volgende:t.
Wat betreft de pyscholoog, in eerste instantie was dat puur voor de diagnose en daarna ben ik nog voor gewoon gesprekken gekomen. Ik moet zeggen vlak na de diagnose ging het juist minder goed, want ik zie autisme als een geestesziekte welke niet te genezen is. Dus daar had ik het wel even moeilijk mee hoor.
Maar zo kan het natuurlijk wel voelen.
Ik heb het gevoel dat ik sinds mijn diagnose, mijn "gebruiksaanwijzing" heb gevonden. En dat heeft mij enorm geholpen. Ik snap beter hoe ik zo ontzettend af heb kunnen glijden.
En nu is de kunst om te zorgen dat ik het anders doe (ik blijf oefenen
).Mensen met autisme kunnen prima auto rijden.quote:Ja ik heb een auto hoor: autisten kunnen ook juist ook goede bestuurders zijn, maar door het CBR worden wij gediscrimineerd. Dus ik heb eerst mijn rijbewijs behaald en mij daarna laten diagnoseren, want soms keurt het CBR autisten af en dan mag je geen rijbewijs halen. Al is het vooral veel bureaucratisch gedoe, maar kan ook een meid die mocht alleen automaat leren.
Er is geen "de autist", maar ik denk wel dat er mensen met autisme zijn die zo danig moeite hebben met schakelen tussen situaties, dat ze niet zo snel kunnen anticiperen in het verkeer en dat kan gevaar opleveren. Dus in dat opzicht begrijp ik het wel.
Aan de andere kant is het ook een hoop bureaucratie, want waarom zou je steeds moeten herkeuren... daar zie ik dan het nut niet zo van in zeg maar.
Autisme is naar mijn idee geen statisch iets. Je hebt wel autisme, maar dat betekent niet dat je geen vaardigheden of maniertjes aan kan leren. En dan heb je nog steeds autisme, maar het kan er wel anders uit gaan zien zeg maar.
Goed zo! Ik hoop dat het effect gaat hebben!quote:Wat betreft lusteloosheid: probeer een bezigheid te zoeken, dat is echt een van de weinige adviezen die mij geholpen hebben. Nu heb dus een racefiets aangeschaft, met als doel meer te bewegen en zodat ik wat te doen heb.
Geen idee of ik je kan overtuigen... ik denk dat ik best een kutwijf kan zijn namelijkquote:Op donderdag 27 april 2017 20:35 schreef Frumzel het volgende:
Ben zwaar gefrustreerd. Is er (bij voorkeur) een vrouw die mij kan overtuigen dat niet elke vrouw een kutwijf is?
. Maar andersom denk ik dat er ook genoeg mannen zijn die rotzakken zijn...Want ik heb wel kenmerken, ik blijf twijfelen of ik het niet heb. Het is dat er geen pdd-nos enzo meer bestaat
Ik doelde vooral op vrouwen waar je een leuk gesprek mee probeert te voeren (lees: chatten) en dat af en toe ook best lijkt te gaan en wie weet dat het wat meer wordt en dat je ineens geen reactie meer terug krijgt of ze je gewoon uit het niets blokkeren (Tinder/andere sites). Hierdoor dus een steeds verkeerder beeld van vrouwen dus...quote:
[...]
Geen idee of ik je kan overtuigen... ik denk dat ik best een kutwijf kan zijn namelijk
Nou ja meiden blokkeren nooit uit het niets. Daar is altijd een reden voor, of je die nou ziet, kan weten, snapt of niet.quote:
[..]
Ik doelde vooral op vrouwen waar je een leuk gesprek mee probeert te voeren (lees: chatten) en dat af en toe ook best lijkt te gaan en wie weet dat het wat meer wordt en dat je ineens geen reactie meer terug krijgt of ze je gewoon uit het niets blokkeren (Tinder/andere sites). Hierdoor dus een steeds verkeerder beeld van vrouwen dus...
Maar ik heb wel leuke gesprekken gehad met meiden, exen, mijn huidige vriendin. En ook wel minder leuke. Maar ik heb nooit echt gedacht van wat een kutwijf ofzo. Maar ik werd er ook niet gefrustreerd van de paar keer dat ik een blauwtje liep dus ja
Veel meiden zijn best leuk
Ik gooi het maar op m'n autistische gedrag dan. Tenslotte, welke vrouw zou nou een autist als vriend willen hebben. En als die er zijn, dan is het als het zoeken naar een speld in een hooiberg. Dus, uiteraard, het ligt aan mij. Mijn afwijking. Moet er maar mee leren "leven", zolang het nog gaat...quote:
[..]
Nou ja meiden blokkeren nooit uit het niets. Daar is altijd een reden voor, of je die nou ziet, kan weten, snapt of niet.
Maar ik heb wel leuke gesprekken gehad met meiden, exen, mijn huidige vriendin. En ook wel minder leuke. Maar ik heb nooit echt gedacht van wat een kutwijf ofzo. Maar ik werd er ook niet gefrustreerd van de paar keer dat ik een blauwtje liep dus ja
Veel meiden zijn best leuk
Vrouwen zijn soms lastig te begrijpen, al helemaal als je autistische bent. Maar niet niet alle vrouwen zijn k*twijven, maar het zijn wel heel gevoelige wezensquote:
Ben zwaar gefrustreerd. Is er (bij voorkeur) een vrouw die mij kan overtuigen dat niet elke vrouw een kutwijf is?
Trouwens ik heb wel een vriendin, dus dat is best mogelijk als autist.Ach, zijn er best veel hoor; als dat niet het geval was waren noch ik noch mijn vader ooit geborenquote:
[..]
Ik gooi het maar op m'n autistische gedrag dan. Tenslotte, welke vrouw zou nou een autist als vriend willen hebben. En als die er zijn, dan is het als het zoeken naar een speld in een hooiberg. Dus, uiteraard, het ligt aan mij. Mijn afwijking. Moet er maar mee leren "leven", zolang het nog gaat...
Het is dat ik nu in een scheiding lig, anders kon ik mezelf ook nog opgeven als succesverhaal
Nou ja ze kan best een kutwijf zijn. Maar je wou overtuiging dat niet elke vrouw zo is, en die overtuiging is niet heel moeilijk te geven. Is niet direct de bedoeling dat je dan direct jezelf de schuld geeft. Ook iemand met autisme kan toch aardig doen etc en dat de meid gewoon onredelijk reageert een keer. En autisten hebben toch ook een vriendin soms. Dus sommige vrouwen vinden autisme niet erg genoeg om geen relatie te willen. Maar zo te lezen heb jij die meid niet ontmoet dit keer :pquote:
[..]
Ik gooi het maar op m'n autistische gedrag dan. Tenslotte, welke vrouw zou nou een autist als vriend willen hebben. En als die er zijn, dan is het als het zoeken naar een speld in een hooiberg. Dus, uiteraard, het ligt aan mij. Mijn afwijking. Moet er maar mee leren "leven", zolang het nog gaat...
Ik zie m'n "vorige" vriendin als een toevalstreffer. En zij heeft nooit geweten dat ik de diagnose autisme heb gehad vorig jaar.quote:Op donderdag 27 april 2017 21:19 schreef Diqiu-Long het volgende:
[..]
Vrouwen zijn soms lastig te begrijpen, al helemaal als je autistische bent. Maar niet niet alle vrouwen zijn k*twijven, maar het zijn wel heel gevoelige wezens
Mijn eerste echte vriendin ook niet, en bij mijn vorige relatie kwam de diagnose pas toen we al 7 jaar iets hadden. Het is niet alsof dat iets veranderde aan onze relatie; ik kon alleen wat zaken beter plaatsen.quote:Op donderdag 27 april 2017 21:24 schreef Frumzel het volgende:
[..]
Ik zie m'n "vorige" vriendin als een toevalstreffer. En zij heeft nooit geweten dat ik de diagnose autisme heb gehad vorig jaar.
Ik trek snel m'n conclusies uit bepaalde ervaringen en zelfs m'n therapeute bijvoorbeeld kan me dan niet meer overtuigen van het tegenovergestelde. Ik weet, ik heb contant mezelf ermee, maar dat maakt het des te meer nog frustrerender. Als ik bijvoorbeeld bij een contact ineens zoiets heb van; "de interesse komt alleen van mijn kant", gebeurt het zelfs dat ik m'n ongenoegen erover ga uiten (want toch niks meer te verliezen bij jou) en wordt mijn beeld over vrouwen opnieuw weer een stuk negatiever.quote:
[..]
Nou ja ze kan best een kutwijf zijn. Maar je wou overtuiging dat niet elke vrouw zo is, en die overtuiging is niet heel moeilijk te geven. Is niet direct de bedoeling dat je dan direct jezelf de schuld geeft. Ook iemand met autisme kan toch aardig doen etc en dat de meid gewoon onredelijk reageert een keer. En autisten hebben toch ook een vriendin soms. Dus sommige vrouwen vinden autisme niet erg genoeg om geen relatie te willen. Maar zo te lezen heb jij die meid niet ontmoet dit keer :p
Zij is (nu ruim 8 jaar geleden) toen bij haar ex weggegaan vanwege zijn autistische gedrag (dat heeft ze mij ook echt zo verteld). Nu voel ik me daarom ook zo schuldig tegenover haar dat ik nu ook die diagnose heb gehad (ook al heeft ze diagnose van mij nooit meegemaakt).quote:
[..]
Mijn eerste echte vriendin ook niet, en bij mijn vorige relatie kwam de diagnose pas toen we al 7 jaar iets hadden. Het is niet alsof dat iets veranderde aan onze relatie; ik kon alleen wat zaken beter plaatsen.
Ja nou ja en volgens mij doen wel meer mensen dat als ze jonger zijn en dan later na die periode gehad te hebben en een paar blunders en een paar successen gehad te hebben, beetje extra zelfvertrouwen, dan gaan ze niet meer fel erop in. Maar gewoon 'oke ze wil me niet blijkbaar, laat maar varen'. En niet de drang om nog te gaan steken want je hebt immers ook wel meiden gehad die je wel leuk vonden, dus niet echt gefrustreerd. En dan wordt je beeld ook niet zo snel echt negatiever gewoon omdat het je oprecht dus niet echt zoveel meer uitmaakt.quote:
[..]
Ik trek snel m'n conclusies uit bepaalde ervaringen en zelfs m'n therapeute bijvoorbeeld kan me dan niet meer overtuigen van het tegenovergestelde. Ik weet, ik heb contant mezelf ermee, maar dat maakt het des te meer nog frustrerender. Als ik bijvoorbeeld bij een contact ineens zoiets heb van; "de interesse komt alleen van mijn kant", gebeurt het zelfs dat ik m'n ongenoegen erover ga uiten (want toch niks meer te verliezen bij jou) en wordt mijn beeld over vrouwen opnieuw weer een stuk negatiever.
Ik ben 36. Maar gedraag me daar vaak niet naar. En m'n geduld raakt op. Raak dus gefrustreerd en nog meer in depressie. Voelt gewoon dat ik er helemaal alleen voor sta (en feitelijk is dat uiteindelijk ook zo).quote:
[..]
Ja nou ja en volgens mij doen wel meer mensen dat als ze jonger zijn en dan later na die periode gehad te hebben en een paar blunders en een paar successen gehad te hebben, beetje extra zelfvertrouwen, dan gaan ze niet meer fel erop in. Maar gewoon 'oke ze wil me niet blijkbaar, laat maar varen'. En niet de drang om nog te gaan steken want je hebt immers ook wel meiden gehad die je wel leuk vonden, dus niet echt gefrustreerd. En dan wordt je beeld ook niet zo snel echt negatiever gewoon omdat het je oprecht dus niet echt zoveel meer uitmaakt.
Hoeven ze ook niet te weten: anders wordt je direct gelabeldquote:
[..]
Ik zie m'n "vorige" vriendin als een toevalstreffer. En zij heeft nooit geweten dat ik de diagnose autisme heb gehad vorig jaar.
In later stadium kun je dat natuurlijk nog altijd vertellen, maar eigenlijk hoort een partner je te accepteren voor wie je bent.Oke nou ja kijk zeggen tegen iemand die zenuwachtig is voor presentaties dat hij niet zenuwachtig hoeft te zijn helpt in de praktijk zelden echt. Dus ja dit is een beetje hetzelfde, wat we ook zeggen heeft maar een kleine kans om echt te helpen (denk ik zelf). Maar als je weet waarom het o.a. mis gaat (te fel reageren, niet gedragen naar je leeftijd of wat dan ook) dan kan het misschien goed zijn om die dingen waardoor het mis gaat niet te doen, en dan je gevoel en redenaties wat dat betreft maar even opzij te zetten. Veel meer dan jezelf verbeteren op bepaalde punten en zorgen dat je met meiden in gesprek komt kan je niet doen lijkt me toch?quote:
[..]
Ik ben 36. Maar gedraag me daar vaak niet naar. En m'n geduld raakt op. Raak dus gefrustreerd en nog meer in depressie. Voelt gewoon dat ik er helemaal alleen voor sta (en feitelijk is dat uiteindelijk ook zo).
Ik ben maar een jaartje ouder, ik ben alleen niet actief op zoek naar een relatie. Geen idee hoe lang de jouwe al over is, maar ik moet eerst weer voor mezelf rust en ritme hebben voordat ik daar überhaupt ook maar aan wil denken (en wij gingen vorig jaar september uit elkaar).quote:
[..]
Ik ben 36. Maar gedraag me daar vaak niet naar. En m'n geduld raakt op. Raak dus gefrustreerd en nog meer in depressie. Voelt gewoon dat ik er helemaal alleen voor sta (en feitelijk is dat uiteindelijk ook zo).
Was m'n relatie maar gewoon over (overlijden), dan had ik net wat anders in het leven gestaan. Ik mis gewoon enorm het iemand lief hebben en iemand om me heen te hebben. Ben nu alweer 2,5 jaar alleen. Het is gewoon kut, überhaupt dat ik me nu ook afvraag waarom ik hier nu weer m'n frustraties van me afschrijf.quote:
[..]
Ik ben maar een jaartje ouder, ik ben alleen niet actief op zoek naar een relatie. Geen idee hoe lang de jouwe al over is, maar ik moet eerst weer voor mezelf rust en ritme hebben voordat ik daar überhaupt ook maar aan wil denken (en wij gingen vorig jaar september uit elkaar).
Ahw, das kut iddquote:
[..]
Was m'n relatie maar gewoon over (overlijden), dan had ik net wat anders in het leven gestaan.
kan er niet meer van makenEn herken dit wel, maar da's ook maar menselijk (zowel het iemand om je heen willen hebben als je frustraties van je afschrijven).quote:Ik mis gewoon enorm het iemand lief hebben en iemand om me heen te hebben. Ben nu alweer 2,5 jaar alleen. Het is gewoon kut, überhaupt dat ik me nu ook afvraag waarom ik hier nu weer m'n frustraties van me afschrijf.
Kan alleen maar aangeven wat voor mij werkt; en dat is zorgen dat ik eerst weer rust in m'n eigen kop moet hebben en weer normaal kan functioneren voordat ik iemand anders met m'n rariteiten ga lastig vallen.
Aan de andere kant heb ik helemaal geen zin om weer van 0 af aan een relatie op te gaan bouwen en het hele dating-circus weer in te gaan. Maar wellicht denk ik er over anderhalf jaar anders over.
Kan het niet anders dan eens met je zijn en die rust in je kop te hebben, voordat je weer op dit pad begeeft. Maar het gevoel is erg sterkt, ook al lijk je er in feite niet klaar voor te zijn. Dat is frustrerend ook.quote:
[..]
Ahw, das kut idd
[..]
En herken dit wel, maar da's ook maar menselijk (zowel het iemand om je heen willen hebben als je frustraties van je afschrijven).
Kan alleen maar aangeven wat voor mij werkt; en dat is zorgen dat ik eerst weer rust in m'n eigen kop moet hebben en weer normaal kan functioneren voordat ik iemand anders met m'n rariteiten ga lastig vallen.
Aan de andere kant heb ik helemaal geen zin om weer van 0 af aan een relatie op te gaan bouwen en het hele dating-circus weer in te gaan. Maar wellicht denk ik er over anderhalf jaar anders over.
Om eerlijk te zijn heb ik een beetje het idee dat deze test wat achterhaald zou kunnen zijn...quote:
Is de sally-ann test echt iets waar alleen autistische mensen op zakken?
Want ik heb wel kenmerken, ik blijf twijfelen of ik het niet heb. Het is dat er geen pdd-nos enzo meer bestaat
Sorry, maar ik moest toch eventjes lachen hieromquote:
Ben zwaar gefrustreerd. Is er (bij voorkeur) een vrouw die mij kan overtuigen dat niet elke vrouw een kutwijf is?
Maar even serieus, niet -alle- vrouwen zijn kutwijven, net zoals niet alle mannen rotzakken zijn.
wellicht je moederquote:
Ben zwaar gefrustreerd. Is er (bij voorkeur) een vrouw die mij kan overtuigen dat niet elke vrouw een kutwijf is?
Een ex van mij had hiervoor ook een relatie met een man die de diagnose al had. Ik heb m'n diagnose toen gekregen ruwweg tijdens onze relatie, maar het was voor haar wel duidelijk dat ik wel heel anders was.quote:
[..]
Zij is (nu ruim 8 jaar geleden) toen bij haar ex weggegaan vanwege zijn autistische gedrag (dat heeft ze mij ook echt zo verteld). Nu voel ik me daarom ook zo schuldig tegenover haar dat ik nu ook die diagnose heb gehad (ook al heeft ze diagnose van mij nooit meegemaakt).
Als er iets is wat ik heb geleerd, is dat geen 2 autisten hetzelfde zijn. Er zijn behoorlijke onderlinge verschillen en die verschillen kunnen ook heel makkelijk van het autistische gedeelte losstaan.
Om eerlijk te zijn heb ik het krijgen van een relatie met een niet-autistische vrouw allang al opgegeven. Werkt voor mij gewoon niet. Ja, de spoeling is heel dun, maar ik ben nog liever single dan dat ik weer een relatie heb met een niet-autistische vrouw.quote:
[..]
Was m'n relatie maar gewoon over (overlijden), dan had ik net wat anders in het leven gestaan. Ik mis gewoon enorm het iemand lief hebben en iemand om me heen te hebben. Ben nu alweer 2,5 jaar alleen. Het is gewoon kut, überhaupt dat ik me nu ook afvraag waarom ik hier nu weer m'n frustraties van me afschrijf.
De relaties met vrouwen die veel autistische kenmerken hadden, waren ook een stuk makkelijker/minder slopend dan de relaties die ik met niet-autistische vrouwen heb gehad (en dan bedoel ik voornamelijk dat hoe minder autistisch een vrouw is, hoe zwaarder het voor me is om zo'n relatie te onderhouden).
Dat dacht ik namelijk vroeger ook een keer: laat ik een vriendin nemen die ook niet 100% is, maar ik heb dat twee a drie weken vol gehouden. En toen rennende ik als ware gillende weg ( niet letterlijk ), want dat meisje was naar mijn mening heel vreemd.
Ook toen ik probeerde sex met haar te hebben....volgens mij wist ze niet eens wat dat was. Terwijl ze toch echt net als mij al 18+ was. Dus ja dat is de enige keer geweest dat ik een meid gedumpt heb, want normaal dumpen meiden mij
Nee. De test meet geen autisme, maar het vermogen te begrijpen dat andere mensen anders denken en weten dan jijzelf. Daar zijn autisten niet zo goed in.quote:
Is de sally-ann test echt iets waar alleen autistische mensen op zakken?
Want ik heb wel kenmerken, ik blijf twijfelen of ik het niet heb. Het is dat er geen pdd-nos enzo meer bestaat
Sommige mensen met de diagnose ASS (vooral tegenwoordig) zouden de test halen. Er zijn ook mensen die de test niet halen maar niet voldoen aan de criteria voor een ASS, dan is het misschien gerelateerd aan mentale retardatie, een andere psychiatrische aandoening, specifieke neurologische schade of een zeer afwijkende sociale omgeving o.i.d. (ik verzin deze voorbeelden ter plekke, heb hier geen kennis over verder maar even voor het idee
).Ik neem aan dat je twijfel of je het hebt te maken heeft met het schrappen van de subtypen omdat je denkt dat je misschien wel onder PDD-NOS had kunnen vallen maar niet de nieuwe ASS diagnose? Dat zou kunnen, maar hoeft niet zo te zijn. Ik denk dat autisme overgediagnosticeerd wordt dus zie dat niet als een slechte ontwikkeling.
En wie zou het dan 'goed' hebben? Dat mag je zelf weten, net wat je het beste uitkomt.
Ik hoop dat je niet denkt dat hoe autistischer een vrouw is, hoe makkelijker de relatie voor je wordt.quote:
[..]
Om eerlijk te zijn heb ik het krijgen van een relatie met een niet-autistische vrouw allang al opgegeven. Werkt voor mij gewoon niet. Ja, de spoeling is heel dun, maar ik ben nog liever single dan dat ik weer een relatie heb met een niet-autistische vrouw.
De relaties met vrouwen die veel autistische kenmerken hadden, waren ook een stuk makkelijker/minder slopend dan de relaties die ik met niet-autistische vrouwen heb gehad (en dan bedoel ik voornamelijk dat hoe minder autistisch een vrouw is, hoe zwaarder het voor me is om zo'n relatie te onderhouden).
Die garantie heb je nooit.quote:
[..]
Ik hoop dat je niet denkt dat hoe autistischer een vrouw is, hoe makkelijker de relatie voor je wordt.
Dus als ik op zoek zou willen gaan, dan ga ik natuurlijk daar zoeken waar ik de relatief beste kansen heb om iemand te vinden die bij me past.
Je moet niet vergeten dat ik al heel wat jaren langer leef dan jij. En ik weet ondertussen wel wat ik "zoek". Ik heb ook elders gezocht, maar het zou stom van me zijn als ik fruit ga zoeken in wat voor mij een woestijn is.
Ik heb 't al jaren daar geprobeerd en 't levert me eigenlijk nagenoeg niets op, dus waarom nog meer tijd verkwisten met zoeken op een plek waar de vindkans sowieso heel klein is?
Uiteindelijk heb ik ook niet 't eeuwige leven en een beetje meer succes zou fijn zijn.
Dus -als- ik al zou gaan zoeken, dan zal ik dat daar gaan doen waar ik meer vindkans heb.
Ik begrijp eigenlijk niet zo goed welk punt je hier wilt maken. Of naja, ik begrijp je punt wel, maar niet waarom je die maakt met dat wat je schrijft.quote:
Ik denk dat een relatie met een autische vrouw nog erger zou zijn, want het is ja niet zo dat autisten elkaar automatisch begrijpen. Op een internetfora is het enkel tekst, maar in een liefdesrelatie komt daar wel wat meer bij kijken.
Dat dacht ik namelijk vroeger ook een keer: laat ik een vriendin nemen die ook niet 100% is, maar ik heb dat twee a drie weken vol gehouden. En toen rennende ik als ware gillende weg ( niet letterlijk ), want dat meisje was naar mijn mening heel vreemd.
Ook toen ik probeerde sex met haar te hebben....volgens mij wist ze niet eens wat dat was. Terwijl ze toch echt net als mij al 18+ was. Dus ja dat is de enige keer geweest dat ik een meid gedumpt heb, want normaal dumpen meiden mij
Waarom zou je iemand willen daten die je zelf heel vreemd vindt? Je probeerde binnen 3 weken al seks met haat te hebben? Je kreeg de indruk dat ze nieteens wist wat dat was?
Ik krijg eerlijk gezegd niet echt de indruk dat je voorbeeld veel raakvlakken met mijn belevenissen heeft, maar misschien bedoelde je het ook niet zo.
edit: Ow, je hebt natuurlijk nooit de garantie dat het dan makkelijk zal zijn.
Er zijn ook geen websites vol met tips (en heel veel cliché's en ook bagger en clicklokkertjes) van hoe je met dit soort autisten een relatie moet hebben.
Omdat ik er zelf 1 ben, heb ik natuurlijk wel -een- voordeel. En ik kan hun nukken makkelijker hebben, kijk er niet echt meer van op ofzo.
Ik heb eigenlijk ook geen zin om daar moeilijk over te gaan doen. Ieder z'n nukken, ieder z'n krukken, bladiebla gewoon doen (als 't goed voelt).
[ Bericht 13% gewijzigd door magnetronkoffie op 28-04-2017 02:21:29 ]
't makkelijkste zou natuurlijk zijn als dit gewoon via fysieke kenmerken bepaald zou kunnen worden (zoals DNA of breinonderzoek (deze brein-autismetest zou dan natuurlijk niet letaal moeten zijn)). Dan kan je het gewoon meten en in principe ben je dan gewoon klaar. Binnen de GGZ blijft het toch allemaal ook wel nattevingerwerk en mede daardoor gaat er bij het diagnostiseren (en het screenen) veel mis.quote:
[..]
Ik denk dat autisme overgediagnosticeerd wordt dus zie dat niet als een slechte ontwikkeling.
Het meten zou wel mijn voorkeur hebben. Ik had ooit al zitten denken aan een preventieve screening bij de meetresultaten van een standaard IQ-test, maar weet verder niet of dit meer is dan alleen maar een leuke gedachte of dat dit consequent resultaten zou kunnen opleveren (heb me er verder ook niet meer over ingelezen en bestaande data zal ruis bevatten door (hoe kan 't ook anders) gemisdiagnostiseerden).
Dat een relatie met iemand die ook beperkingen heeft het niet bepaald makkelijkere makenquote:
[..]
Ik begrijp eigenlijk niet zo goed welk punt je hier wilt maken.
Of zij autisme had dat weet ik niet hoor, maar het was een periode dat ik met mij zelf in de knoei lag.Al mijn relaties liepen namelijk op de klippen en toen dacht ik: misschien moet ik eens een meid van mijn eigen niveau nemen, nou dat werkte niet echt. Want ze bleek onder mijn niveau te zitten: en ja natuurlijk ga je als man zijnde proberen om zo snel mogelijk sex in een relatie te hebben, anders heeft een relatie ook geen nut.
pdd-nos bestaat nog wel, het heet alleen tegenwoordig allemaal ASS.quote:
Is de sally-ann test echt iets waar alleen autistische mensen op zakken?
Want ik heb wel kenmerken, ik blijf twijfelen of ik het niet heb. Het is dat er geen pdd-nos enzo meer bestaat
Volgens de DSM 5 stellen ze niet meer de diagnose pdd-nos/asperger/klassiek autisme, maar noemen ze het allemaal ASS.
Wat betreft vrouwen/partners... ik heb totaal geen ervaring met tinder en dat soort sites.
Mijn man wel leren kennen via een chat, geen relatiesite trouwens.
Maar hij heeft dus een vrouw met autisme
(lijkt me best ingewikkeld soms...). Al zou het mij niks verbazen als hij ook in het spectrum valt (en in mijn omgeving zijn er best een aantal die dat ook denken). Ik denk dat ongeacht een diagnose, elk mens anders is. Ieder heeft zijn sterke en minder sterke kanten. Dus ik denk niet dat je kan stellen dat iemand met ASS geen relatie kan hebben, er zijn genoeg succesverhalen.
Maar dan moet je wel net die ene tegenkomen... en dan is het altijd nog maar weer afwachten hoe dat loopt. De ideale relatie bestaat volgens mij niet.
En als ik het nog eens moest kiezen met wat ik nu weet, dan zou ik denk ik een andere keuze maken, maar aangezien de tijd terugdraaien niet kan, ga ik daar maar niet verder over nadenken...
Serieus?quote:
en ja natuurlijk ga je als man zijnde proberen om zo snel mogelijk sex in een relatie te hebben, anders heeft een relatie ook geen nut.
Ik ben een vrouw, maar ik zou me dan afvragen of het om de relatie of om de sex gaat.
saywhutnow?quote:
[..]
en ja natuurlijk ga je als man zijnde proberen om zo snel mogelijk sex in een relatie te hebben, anders heeft een relatie ook geen nut.
Het initatief tot sex kwam, bij mij iig, altijd van de andere partij.
Je snapt wel dat mannen dat niet zo gaat laten merken: maar nee het gaat niet om sex, maar zonder is het eigenlijk niets meer dan een gewone vriendschap. Sexy hoort erbij zeg ik altijdquote:
[..]
Serieus?
Ik ben een vrouw, maar ik zou me dan afvragen of het om de relatie of om de sex gaat.
Vrouwen kunnen trouwens net zo zijn hoor, en mannen kunnen soms ook een desinteresse voor sex ontwikkelen.
Één van de belangrijkste redenen waarom ik zo gelabeled ben, is omdat ik sociale interactie tussen mensen van jongs af aan op een rationele & analytische manier benaderd heb. Hierdoor heb ik vrij veel inzicht in menselijk gedrag gekregen. Vooral ook inzicht in hoeveel we als mens afhankelijk zijn van de groep en hoeveel we onszelf veránderen om met de groep mee te doen; we vervormen onszelf hiervoor praktisch helemaal sinds onze babytijd.
Nu heb ik een tijd wat moeite gehad met wat meer vrienden zoeken (had er op de basis- en middelbare school altijd wel wat, maar weinig). Hiervoor heb ik mezelf wel echt moeten veranderen (ja, aanpassen heet het, maar komt dat niet
op hetzelfde neer?).
Maar de mensen in m'n omgeving (lees: familie, bepaalde vrienden, kennissen etc) zien niet in dat ik echt bewust heb moeten en moet meelopen om meer vrienden en een vriendengroep te kunnen vinden. Zij denken dat slechts vrolijk & babbelig zijn en initiatief nemen genoeg is (onzin; dan was ik ontzettend populair geweest).
Irriteren er zich meer mensen hier aan deze onwetendheid van het gros van de medemens over sociaal gedrag?
Komt vooral omdat veel ASS-ers gewoon goed zijn in spiegelen/na-apen van sociale interactie.quote:
Maar de mensen in m'n omgeving (lees: familie, bepaalde vrienden, kennissen etc) zien niet in dat ik echt bewust heb moeten en moet meelopen om meer vrienden en een vriendengroep te kunnen vinden.
Theorie is ook dat naarmate je het langer doet het meer natuurlijker wordt om sociaal gewenst gedrag te vertonen
Wil niet zeggen dat het minder energie vreet, maar dat verschilt per persoon.
Daarnaast is de een wat extraverter dan de ander, dat zie je in elke groep. Er zijn altijd gangmakers en meelopers.
Hoe uit die onwetendheid zich dan?quote:Irriteren er zich meer mensen hier aan deze onwetendheid van het gros van de medemens over sociaal gedrag?
Ik ben er zelf ook goed in hoor. Maar ik zie het wel echt als "meelopen" en niet mezelf zijn ("jezelf zijn" bestaat overigens naar mijn idee sowieso niet hoor, daar niet van..quote:
[..]
Komt vooral omdat veel ASS-ers gewoon goed zijn in spiegelen/na-apen van sociale interactie.
Theorie is ook dat naarmate je het langer doet het meer natuurlijker wordt om sociaal gewenst gedrag te vertonen
Wil niet zeggen dat het minder energie vreet, maar dat verschilt per persoon.
Daarnaast is de een wat extraverter dan de ander, dat zie je in elke groep. Er zijn altijd gangmakers en meelopers.
[..]
Hoe uit die onwetendheid zich dan?
).Hoe dit zich uit? Nouja, dat mensen uit m'n omgeving stellig ontkennen dat je bepaalde kenmerken van "de groep" moet overnemen of al in bezit hebben om erbij te horen. Dat het niet slechts een kwestie is van slechts vrolijk praten met mensen en vervolgens initiatief nemen om af te spreken. Dat één-op-éénvriendschappen sluiten op deze manier nog wel prima gaat, maar dat je in een groep toch altijd het buitenbeentje bent wanneer je je bvb anders kleedt, op een andere manier praat en andere hobby's hebt dan de rest. Zelfs als je met het merendeel van de groep gewoon kunt praten & lachen.
Natuurlijk zijn er groepen, waarin iedereen zich niet écht aan hoeft te passen. Maar ook daarin moet je aan een "plaatje" voldoen. Ikzelf heb bvb de pech dat ik qua gedrag, hobby's etc nogal lijk op de "populairdere types", maar qua mindset meer op de geeks. In het verleden heb ik altijd geneigd naar groep 2 (want die mensen vind ik leuker), maar ik merk dat die gewoon echt anders zijn dan ik.
Ach iedereen speelt rollen wat dat betreft.quote:
[..]
Ik ben er zelf ook goed in hoor. Maar ik zie het wel echt als "meelopen" en niet mezelf zijn ("jezelf zijn" bestaat overigens naar mijn idee sowieso niet hoor, daar niet van..
Werk-Ceased is anders dan Familie-Ceased is anders dan Vrienden-Ceased is anders dan Ceased-alleen-thuis, maar dat dus iedereen.
Dat ze het ontkennen zegt wellicht meer over hen, een groep is altijd gebaseerd op een gemene deler (werk/hobbies/muziek/schoolklas etc etc). En daarin zie je verhoudingen ontstaan, buitenbeentjes zijn er (in mijn ervaring iig) vrijwel altijd. Je ziet het ook bij meidengroepen; vaak zie je 1 meisje erbij wat qua uiterlijk uit de toon valt bij de rest, daar lijkt de rest knapper door (wat evolutionair gezien gewoon ontzettend slim is).quote:Hoe dit zich uit? Nouja, dat mensen uit m'n omgeving stellig ontkennen dat je bepaalde kenmerken van "de groep" moet overnemen of al in bezit hebben om erbij te horen. Dat het niet slechts een kwestie is van slechts vrolijk praten met mensen en vervolgens initiatief nemen om af te spreken. Dat één-op-éénvriendschappen sluiten op deze manier nog wel prima gaat, maar dat je in een groep toch altijd het buitenbeentje bent wanneer je je bvb anders kleedt, op een andere manier praat en andere hobby's hebt dan de rest. Zelfs als je met het merendeel van de groep gewoon kunt praten & lachen.
Herkenbare struggles; was in mijn tijd niet stoer genoeg voor de metalheads (ook al deed ik wel mijn bestquote:Natuurlijk zijn er groepen, waarin iedereen zich niet écht aan hoeft te passen. Maar ook daarin moet je aan een "plaatje" voldoen. Ikzelf heb bvb de pech dat ik qua gedrag, hobby's etc nogal lijk op de "populairdere types", maar qua mindset meer op de geeks. In het verleden heb ik altijd geneigd naar groep 2 (want die mensen vind ik leuker), maar ik merk dat die gewoon echt anders zijn dan ik.
) en te stoer om bij de nerds te gaan staan (in hun ogen dan). Maar die puberstruggles zijn uiteindelijk ook wel opgelost, maar ik geloof dus niet dat dat typisch iets voor ASS-ers is. In een groep passen heeft evolutionair voordeel dus iedereen zal het proberen.
Oh, ik probeerde dat anders op de middelbare school niet hoor, dat meelopen. Ik werd daar heel eenzaam van (het is dan ook een grote fout in m'n leven geweest), maar ik was rationeel genoeg om daarmee te kunnen leven zegmaar. Net als een andere asperger in mijn leerjaar overigens; dacht vandaar dat het misschien redelijk normaal is voor mensen met autisme.quote:
[..]
In een groep passen heeft evolutionair voordeel dus iedereen zal het proberen.
Bij de populaire mensen zou ik prima gepast hebben, als ik enogszins moeite gedaan had om me aan te passen (aan kennis, lef of potentie ontbrak het me niet). En ik vond de populaire mensen ergens ook wel tof. Maar aan juist hetgene dat hun populair maakte - het meeloopgedrag, het gepest, stoerdoenerij etc - irriteerde ik me dood. Dus ging ik liever om met mensen, die veel minder gaven om status (al pasten die qua persoonlijkheid niet bij mij). En bovendien vond ik die andere groep nou niet bepaald "minder tof" dan de populairen ofzo.
Wees welkomquote:
Ik ben kortgeleden gediagnosticeerd met asperger.
Ik reageer later wel op de rest, ben nu even bezig
Wel apart trouwens dat je de diagnose asperger kreeg? Tis tegenwoordig toch allemaal ASS geworden?
Het kan ook andersom inderdaad. Ik vind zelf sex niet zo'n noodzakelijk iets.quote:
[..]
Je snapt wel dat mannen dat niet zo gaat laten merken: maar nee het gaat niet om sex, maar zonder is het eigenlijk niets meer dan een gewone vriendschap. Sexy hoort erbij zeg ik altijd
Vrouwen kunnen trouwens net zo zijn hoor, en mannen kunnen soms ook een desinteresse voor sex ontwikkelen.
Misschien heb ik mazzel met een vent die zich daar dan maar in schikt...
Naoomx, welkom!
Over dat meelopen of jezelf "aanpassen"... ik heb me (in mijn beleving) nooit zo erg aangepast in de zin van bepaalde kleding aantrekken oid. Ik had een paar vriendinnen, maar ik kon met de meeste mensen wel aardig door 1 deur.
Ik had er min of meer schijt aan wat anderen dachten en deed wat ik zelf wilde en blijkbaar was dat wel prima.
Ik moet zeggen dat ik nog steeds gewoon kleren draag die ik fijn vindt zitten en als het dan niet hip is, zal me echt een zorg zijn. Ik ga me niet ongelukkig lopen voelen in zogenaamd hippe kleding zeg maar. Maar ik kan me er wel meer dan vroeger "druk" over maken.
Ik heb weinig echte vrienden, 1 hele goede vriendin en de rest valt meer onder het kopje kennissen dan echte vrienden. Maar ik vind het ook wel prima eigenlijk, al mis ik het soms wel een beetje. Alleen kost het me teveel moeite om het allemaal te onderhouden, dus in dat opzicht vind ik het zo ook wel goed zo.
Ik weet eigenlijk niet of ik er echt iets zinnigs over te zeggen heb
of ik nou eigenlijk iets toevoeg met bovenstaande. Beetje moe na een drukke dag, ik vind het wel even goed.
Wel weer een stap gezet mbt mijn vrijwilligerswerk, ik wil wel iets anders gaan doen, maar weet nog niet wat.
Dankjewel!quote:Op vrijdag 28 april 2017 17:44 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Wees welkom
Ik reageer later wel op de rest, ben nu even bezig
Wel apart trouwens dat je de diagnose asperger kreeg? Tis tegenwoordig toch allemaal ASS geworden?
En nja, blijkbaar niet overal hè?
Blijkbaar niet. Ik had al begrepen dat het ook met interne systemen te maken heeft ofzo.quote:
[..]
Dankjewel!
En nja, blijkbaar niet overal hè?
Ook kan ik me voorstellen dat veel hulpverleners ook nog soort van in een oude modus zitten en dan terloops nog even melden dat je (als je voor de DSM-IV gediagnostiseerd had moeten worden) zelf het beste onder de noemer "apserger" zou zijn vallen.
Maar het is ook best wel arbitrair onder welk kopje je zou zijn gevallen (ik kon min of meer zelf kiezen of ik PDD-NOS of asperger had willen hebben en ik heb toen aangegeven dat ik zelf liever de laatste zou willen hebben).
Ik heb niet alles teruggelezen, maar zijn er ook bepaalde dingen eindelijk voor je duidelijker geworden? En waarom ben je op autisme getest? Ging het minder goed met je of was het meer zodat je het kon uitsluiten?
Ja dat zal het wel zijn idd.quote:Op zaterdag 29 april 2017 10:48 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Blijkbaar niet. Ik had al begrepen dat het ook met interne systemen te maken heeft ofzo.
Ook kan ik me voorstellen dat veel hulpverleners ook nog soort van in een oude modus zitten en dan terloops nog even melden dat je (als je voor de DSM-IV gediagnostiseerd had moeten worden) zelf het beste onder de noemer "apserger" zou zijn vallen.
Maar het is ook best wel arbitrair onder welk kopje je zou zijn gevallen (ik kon min of meer zelf kiezen of ik PDD-NOS of asperger had willen hebben en ik heb toen aangegeven dat ik zelf liever de laatste zou willen hebben).
Ik heb niet alles teruggelezen, maar zijn er ook bepaalde dingen eindelijk voor je duidelijker geworden? En waarom ben je op autisme getest? Ging het minder goed met je of was het meer zodat je het kon uitsluiten?
Een beetje beiden. Ik ben in behandeling in de psychiatrie gegaan, omdat het slecht met me ging. Maar ik heb wel gepusht om mezelf te laten testen op autisme, omdat ik zeker wilde weten of ik dat wel/niet had.
Hoe dan? Ik moest zelf een hele rits aan testen doen en daar kwam asperger uit.quote:
Maar het is ook best wel arbitrair onder welk kopje je zou zijn gevallen (ik kon min of meer zelf kiezen of ik PDD-NOS of asperger had willen hebben en ik heb toen aangegeven dat ik zelf liever de laatste zou willen hebben).
Om het kort te houden: Het ging met mij niet lekker, bij de huisarts gevraagd om deeltijdbehandeling, kreeg daar na een paar testen de diagnose borderline en ontwijkende persoonlijkheidsstoornis, de behandeling liep toch niet erg goed, GGZ wilde me daarom laten testen op autisme.quote:
wat waren omstandigheden die jullie ertoe zetten zo'n test te doen?
Ik heb er niet om gevraagd.quote:
wat waren omstandigheden die jullie ertoe zetten zo'n test te doen?
Ik kwam bij de GGZ vanwege depressie. Werd later, na uitgebreid onderzoek, gediagnosticeerd met persoonlijkheidsstoornissen, maar de groepsbehandeling daarvoor verliep problematisch. De hoofdbehandelaar vermoedde autisme, dus toen werd ik daarop getest.
Ik mocht ook kiezen tussen PDD-NOS en Asperger, beetje gek wel. De DSM-5 werd al gebruikt dus de subdiagnose was niet van belang maar het computersysteem was daar nog niet op aangepast.
Ik heb gemerkt dat ze het binnen de psychiatrie niet zo heel erg letterlijk nemen wat de diagnoses betreft. Ik ken talloze verhalen over "verdwenen" diagnoses en diagnoses die plotseling in je dossier waren verschenen.quote:
[..]
Ja dat zal het wel zijn idd.
Een beetje beiden. Ik ben in behandeling in de psychiatrie gegaan, omdat het slecht met me ging. Maar ik heb wel gepusht om mezelf te laten testen op autisme, omdat ik zeker wilde weten of ik dat wel/niet had.
Mij is ook door een hulpverlener zelf op een vergelijkbare manier uitgelegd.
Ik ook. Oude schoolrapporten, gesprek met minstens 1 ouder.quote:Op zaterdag 29 april 2017 17:18 schreef Morrigan het volgende:
[..]
Hoe dan? Ik moest zelf een hele rits aan testen doen en daar kwam asperger uit.
Na afloop was het iets van dat ik in beide diagnoses kon vallen en dat ik daarom kon kiezen. Ik had deze vraag niet zien aankomen (en vond 't ook heel raar eerlijk gezegd) en "koos" toen voor asperger.
Eerst een jaar jang een groep gedaan waarbij ze niks deden en na tussendoor nog wat gedaan te hebben daarna ruim een jaar gesprekken bij een psychologe die niks deed. Na een jaar bij die psychologe was ik het zat en ben ik zelf om semi-random dingen gaan vragen zodat ik ze kon uitsluiten...quote:
wat waren omstandigheden die jullie ertoe zetten zo'n test te doen?
Voor de rest liep ik al jaren rond met klachten, maar blijkbaar wisten ze het zelfs na een uitgebreid psychologisch onderzoek nog niet (waarop ik uiteindelijk zelf die psychologe maar probeerde te "activeren").
Maar eerlijk gezegd snap ik echt niet meer wat het nut van psychologen nou nog is, zeker niet als ze ook nog eens meer hun best lijken te doen zo passief mogelijk te blijven in plaats van dat ze hun kennis gebruiken om mee te denken.
[ Bericht 4% gewijzigd door magnetronkoffie op 29-04-2017 19:45:30 ]
heeft de diagnose jullie geholpen? en hoe?
Geen dankquote:
bedankt voor jullie antwoorden
heeft de diagnose jullie geholpen? en hoe?
Ja en 'nee'.
Die diagnose is bij mij nu al 2x...quote:
zelf overigens diagnose add, waarbij deel van symptomen overeenkomsten vertoont
SPOILER
SPOILER
Eigenlijk is Fok! een van de weinige plekken waar je als autist niet constant op hoef te letten of je niet iets verkeerd zegt, maar op vele andere plekken heerst echt veel intolerantie.
Eerlijk gezegd ken ik heel weinig plekken waar je als autist wel constant op hoeft te letten of je niet iets verkeerd zegt. Wel heerst er op veel plekken intolerantie, maar die intolerantie is globaal gezien naar alles wat anders is (wat buiten hun hokje of comfortzone is).quote:
Echt helpen doet dat niet vind ik: maar daarna begint wel de behandeling, alleen de samenleving en maatschappij blijven onveranderd intolerant tegen mensen met een ontwikkelingsstoornis.
Eigenlijk is Fok! een van de weinige plekken waar je als autist niet constant op hoef te letten of je niet iets verkeerd zegt, maar op vele andere plekken heerst echt veel intolerantie.
Overigens zijn jouw ervaringen met fok en auti-vriendelijk en mijn ervaringen daarmee heel anders. Zelfs een meervoudige openbare bekentenis en ze gaven nog geen sjoege (echt geen millimeter). Eerlijk gezegd ging dit zelfs zo ver dat ik me serieus afvraag waarom ik ooit m'n hulp aan ze heb aangeboden om ze uit de brand te helpen.
Gelukkig heb je zelf wel goede ervaringen hier, houden zo.
De samenleving is niet echt intolerant jegens autisme specifiek, maar jegens alles wat anders is en wat hun "hegemonie" nog weleens zou kunnen aantasten. Verder is het toch bizar dat er hoogbegaafde autisten thuis zitten (want die vallen bij het onderwijs uit, terwijl ze gewoon prima in staat zijn om de lesstof te begrijpen en die kennis ook effectief in te zetten) en er gelijktijdig rationele klapjosti's wel door die opleidingen heen komen? Dat heeft ook met de veranderingen in het onderwijs te maken. Meer autisten die uitvallen en ziek worden, minder autisten in de hogere functies, minder autisten met een gedegen opvoeding en minder autisten in de volgende generatie die een rol van betekenis voor onze toekomstige maatschappij kunnen betekenen.
Het gaat daarbij trouwens niet alleen om intolerantie jegens alles wat anders is, maar ook om het geestdood maken van elke vorm van kritiek vanuit die andere hoeken.
Overigens doel ik met bovenstaande niet letterlijk op uitsluitend mensen met de diagnose autisme. Ik weet vrij zeker dat het laatste daar nog niet over gezegd is.
Om eerlijk te zijn merk ik dat niet zo. Natuurlijk ben ik tegen collega's anders dan naar vrienden of familie, maar dat doen niet-autisten ook.quote:
Echt helpen doet dat niet vind ik: maar daarna begint wel de behandeling, alleen de samenleving en maatschappij blijven onveranderd intolerant tegen mensen met een ontwikkelingsstoornis.
Eigenlijk is Fok! een van de weinige plekken waar je als autist niet constant op hoef te letten of je niet iets verkeerd zegt, maar op vele andere plekken heerst echt veel intolerantie.
Ik vraag me af hoeveel autisten behoefte hebben aan een hoge functie. Dat gaat bijna altijd gepaard met veel verantwoordelijkheid en stres.quote:
De samenleving is niet echt intolerant jegens autisme specifiek, maar jegens alles wat anders is en wat hun "hegemonie" nog weleens zou kunnen aantasten. Verder is het toch bizar dat er hoogbegaafde autisten thuis zitten (want die vallen bij het onderwijs uit, terwijl ze gewoon prima in staat zijn om de lesstof te begrijpen en die kennis ook effectief in te zetten) en er gelijktijdig rationele klapjosti's wel door die opleidingen heen komen? Dat heeft ook met de veranderingen in het onderwijs te maken. Meer autisten die uitvallen en ziek worden, minder autisten in de hogere functies, minder autisten met een gedegen opvoeding en minder autisten in de volgende generatie die een rol van betekenis voor onze toekomstige maatschappij kunnen betekenen.
Moet de eerste autist nog tegenkomen in een leidinggevende functie, ik zie wel veel programmeurs, consultants en wetenschappers. Gewoon mensen die in hun eigen niche hun ding kunnen doen en daar hun ei in kwijt kunnen, maar ook niet meer willen dan dat (mezelf incluis).quote:
Ik vraag me af hoeveel autisten behoefte hebben aan een hoge functie. Dat gaat bijna altijd gepaard met veel verantwoordelijkheid en stres.
Dan heb je het over 'hoge functie' als in HBO/WO werk- en denkniveau niet zozeer over hoger in de hierarchie.
Vooral een kwestie van hoe de lesstof wordt aangeboden, heb met moeite de HAVO afgemaakt maar functioneer op WO niveau. Je moet me alleen niet in de schoolbanken zetten om uit een boek te lerenquote:
[..]
Verder is het toch bizar dat er hoogbegaafde autisten thuis zitten (want die vallen bij het onderwijs uit, terwijl ze gewoon prima in staat zijn om de lesstof te begrijpen en die kennis ook effectief in te zetten) en er gelijktijdig rationele klapjosti's wel door die opleidingen heen komen?
Je doet het voorkomen alsof er een heel leger misplaatste geniën thuis zitten. Dat het standaard basis- en middelbaar onderwijs niet is ingericht op kinderen die meer aandacht nodig hebben zal ik niet ontkennen, maar dat probleem wordt al breed onderkend... het is alleen niet gemakkelijk op te lossen omdat het geld en de mankracht er niet voor zijn.quote:Dat heeft ook met de veranderingen in het onderwijs te maken. Meer autisten die uitvallen en ziek worden, minder autisten in de hogere functies, minder autisten met een gedegen opvoeding en minder autisten in de volgende generatie die een rol van betekenis voor onze toekomstige maatschappij kunnen betekenen.
Sociale interactie zuigt me leeg (ongeacht of het werk, familie of vrienden betreft). Enige wat daar helpt is buiten werk de interactie zoveel mogelijk beperken en m'n rust te pakken thuis. Op het werk zit ik in een kantoortuin (wat verre van ideaal is), maar daar werk ik zoveel mogelijk met een koptelefoon met muziek op wat al veel scheelt.quote:
wat zijn nou symptomen die jullie het meest (merkbaar) belemmeren? en heb je manieren om daarmee om te gaan?
Grootste nadeel daarvan is vooral dat ik dan buiten werk het af en toe ook gewoon niet trek om boodschappen te gaan doen of dat soort zaken, maar daar hebben ze internet voor uitgevonden
Merk dat ik op het moment meer laat puur door het gebrek aan fut maar er is ook teveel gaande in de persoonlijke sfeer wat energie vreet. Dat moet over een maandje of 3 allemaal klaar zijn en dan gaat dat hopelijk weer wat beter.
Ik merk ook dat sociale interactie energie kost, maar het is nog niet zo dat het mijn leven belemmert. Helpt natuurlijk dat ook dat ik alleen woon. Thuis is voor mij een prima basis om weer op te laden.quote:
[..]
Sociale interactie zuigt me leeg (ongeacht of het werk, familie of vrienden betreft). Enige wat daar helpt is buiten werk de interactie zoveel mogelijk beperken en m'n rust te pakken thuis. Op het werk zit ik in een kantoortuin (wat verre van ideaal is), maar daar werk ik zoveel mogelijk met een koptelefoon met muziek op wat al veel scheelt.
Grootste nadeel daarvan is vooral dat ik dan buiten werk het af en toe ook gewoon niet trek om boodschappen te gaan doen of dat soort zaken, maar daar hebben ze internet voor uitgevonden
Merk dat ik op het moment meer laat puur door het gebrek aan fut maar er is ook teveel gaande in de persoonlijke sfeer wat energie vreet. Dat moet over een maandje of 3 allemaal klaar zijn en dan gaat dat hopelijk weer wat beter.
Kantoortuinen heb ik trouwens nooit een probleem gevonden. Om eerlijk te zijn vind ik het juist wel gezellig. Als ik me echt wil afsluiten, ga ik wel in een hokje zitten.
Bij mij zijn de symptomen voornamelijk gerelateerd aan overprikkeling. Tis een beetje zoals anderen hier ook beschreven hebben.quote:
wat zijn nou symptomen die jullie het meest (merkbaar) belemmeren? en heb je manieren om daarmee om te gaan?
Sociale interactie moet ik meer managen, maar dit is ondertussen iets waar ik me prima bij voel. Tis gewoon een natuur van mij. Het voelt niet gemaakt om minder met mensen af te -willen- spreken, ik heb er gewoon geen zin meer in en dan laat ik ze lekker. Dan bel ik ook niet terug, ondertussen kennen ze me wel. Wel vind ik het heel vervelend dat mensen dan toch dingen bij me gedaan willen krijgen. Wat ik vaak krijg (en dit is lastig uit te leggen) is dat mensen tegen me zeggen dat dit en dat het beste voor me is (ook bijvoorbeeld hoe ik met anderen omga), maar in werkelijkheid willen ze (al dan niet direct) vooral zichzelf in je leven houden...maar dan wel op zoveel mogelijk hun manier.
Ik vind leuke sociale contacten heel leuk...totdat de accu op is en ik inkak
Dus ik moet een beetje rekening houden met wat ik doe en hoeveel ik plan en met wie ik wel afspreek en met wie niet. Dit is vooral lastiger op de momenten dat ik door chronische stress minder overzicht heb. Gaat het beter, dan kan ik er ook beter voor zorgen dat het ook beter blijft gaan, maar het is wel continu monitoren, in de gaten houden, tussendoor zoveel mogelijk mezelf proberen te blijven zijn (wat voor mij is dingen leren en uitproberen en ook veel chillen en cognitief lanterfanten).
Verder ook de prikkelgevoeligheid, vooral voor druktes. Spits en trein? Dan is 2 treinstations in een overvolle spitstrein gewoon hel, dat kunnen mensen zich gewoon niet voorstellen.
Qua hoe ik 't ervaar is voor jou misschien hetzelfde als dat je na een 16-urige werkdag onderweg naar huis nog even voor een week boodschappen moet halen in een supermarkt die bestaat uit schappen die opgesteld zijn middenin een hal waar op dat moment een Thunderdome-party aan de gang is, vol zwetende gabberende flippende mensen...en dat met alle 4 je kinderen ook nog bij je (en je kinderen hebben dan overigens nergens last van).
Het klinkt absurd, maar zet mij in een overvolle trein na op het eind van de dag en ik ben geneigd om liever een uur te willen lopen naar huis dan 4 minuten extra in de trein te moeten zitten.
Een ander probleem is hoe de maatschappij in elkaar zit en de blokkades die deze oplevert (1 voorbeeldje is dus dat met de trein net).
Wel is het zo dat ik gewoonlijk wel om de zoveel tijd met die persoon IRL afspreek (al is het maar 1 a 2x/jaar ofzo, afhankelijk van hoeveel ik in totaal met die persoon omga).
Maar voor mij is dit best wel een uitkomst. Verder zijn er via internet ook nog andere mogelijkheden om met anderen contact te krijgen en te onderhouden en via internet is het makkelijker om zelf te bepalen in hoeverre ik dit contact wil aangaan of niet.
Het is minder vermoeiend via internet, maar IRL heeft een bepaalde charme die via internet natuurlijk niet haalbaar is en die zou ik wel missen. Dus het is vooral makkelijk en kost minder energie (maar wel meer stroom
).Sociaal ligt heel erg aan de situatie. Bij sommige mensen kan ik gewoon mezelf zijn en dat kost minder energie dan wanneer ik het idee heb dat ik constant in de pas moet lopen.
Feestjes vind ik niet echt wat, te druk. Doe mij maar gewoon 1 of 2 mensen tegelijk, dat gaat een stuk beter.
En ik merk gewoon dat ik toch wat moet opletten dat ik mijn activiteiten wat doseer.
Mensenmassa's probeer ik te vermijden, ik zoek ze in elk geval niet op.
Wou dat dat voor mij ook gold, maar ook de mensen waar ik me volledig bij op m'n gemak voel vreten energie (m.u.v. mijn ex vrouw). Gisteravond met m'n zussen+aanhang en moeder gegeten en gekletst en ik ben kei-kapot nu... dan voelen m'n hersenen alsof ze met tijgerbalsem zijn ingesmeerd, zie ik de aders in m'n oogbollen kloppen en voel ik de druk op m'n trommelvliezen staanquote:
Sociaal ligt heel erg aan de situatie. Bij sommige mensen kan ik gewoon mezelf zijn en dat kost minder energie dan wanneer ik het idee heb dat ik constant in de pas moet lopen.
En volgende week ook weer te druk met werk en sociale verplichtingen :S
[/lief dagboek]
Bij mijn ouders en mijn beste vriendin kost het wel energie, maar veel minder dan bij de meeste anderen. Dan kan ik ook gewoon zeggen dat het teveel wordt. En dan ben ik wel moe, maar dat is meer lichamelijk moe.quote:
[..]
Wou dat dat voor mij ook gold, maar ook de mensen waar ik me volledig bij op m'n gemak voel vreten energie (m.u.v. mijn ex vrouw). Gisteravond met m'n zussen+aanhang en moeder gegeten en gekletst en ik ben kei-kapot nu... dan voelen m'n hersenen alsof ze met tijgerbalsem zijn ingesmeerd, zie ik de aders in m'n oogbollen kloppen en voel ik de druk op m'n trommelvliezen staan
En volgende week ook weer te druk met werk en sociale verplichtingen :S
[/lief dagboek]
Bij anderen loop ik te lang door en dan is het ook echt op en overprikkeld en wil ik naar huis en dan het liefst NU, maar dan is mn hoofd ook meer moe erbij.
[ Bericht 28% gewijzigd door #ANONIEM op 30-04-2017 12:15:47 ]
Toen heb ik van de pyscholoog de tip gekregen: als ik iets zie dat ik zou willen kopen, dan moest ik het op een briefje schrijven. In een la stoppen en als ik dan na een paar dagen nog steeds wilde, dan kon ik gewoon mijn gang gaan.
Maar vind dat obsessief gedrag soms wel moeilijk beheersbaar, dat vinden collega's bijvoorbeeld niet bepaald leuk
Alleen jammer dat de meeste je dat dan niet zeggen.Getuige mijn honderden cd's, boeken, dvd's en lp's herken ik het enigszinsquote:
Herkennen jullie ook obsessief gedrag bij het autisme? Zij het hobby's of andere bezigheden, want ik zelf raakte erg geobsedeerd door auto's.
Toen heb ik van de pyscholoog de tip gekregen: als ik iets zie dat ik zou willen kopen, dan moest ik het op een briefje schrijven. In een la stoppen en als ik dan na een paar dagen nog steeds wilde, dan kon ik gewoon mijn gang gaan.
Maar vind dat obsessief gedrag soms wel moeilijk beheersbaar, dat vinden collega's bijvoorbeeld niet bepaald leuk
(en lego en star wars spul en en en)
Als ik iets nieuws ontdek moet ik ook gewoon alles weten en hebben van de betreffende artiest.
Ja had ik ook, maar ik red het niet meer met een dag. 5 dagen werken en dan van vrijdagmiddag t/m zondag nodig hebben om bij te tankenquote:
In het weekend heb ik altijd één dag voor mezelf. De zondag, want dan kan bijkomen van de zaterdag en opladen voor de komende werkdagen. Daarnaast sport ik ook die middag.
Zulke periodes heb ik ook meegemaakt. Maar ook periodes waarin ik eigenlijk nooit opgeladen werd (altijd weer nieuwe dingen die tussendoor kwamen, steeds maar weer andermans belangen moeten behartigen (want anders ben ik de aso) en nooit echt aan de -mijne- toekomen. Niet fijn).quote:
[..]
Ja had ik ook, maar ik red het niet meer met een dag. 5 dagen werken en dan van vrijdagmiddag t/m zondag nodig hebben om bij te tanken
Ik wil nooit meer terug naar zo'n tijd, maar dit is lastiger gezegd dan gedaan (vooral vanwege onbegrip).
Maja voor mij was de werkdruk uiteindelijk de druppel die ervoor zorgde dat ik pyschologische hulp ging zoeken, aangezien ik door mijn gedrag in de problemen kwam op het werk.
Ben nu ook wel voorzichtig bij het zoeken naar werk, bij sommige werkgevers weet ik al direct dat ik daar gewoon weg moet blijven. Alleen ik wil het wel gewoon een kans geven.
Het is niet altijd een kwestie van "of", maar vaak ook een kwestie van "in hoeverre".quote:
Dat heeft trouwens niet perse iets met autisme te maken: veel mensen zijn na 5 dagen werken helemaal op, omdat er gewoon teveel van werknemers verlangt wordt.
Ik denk dat de mensen die het gewoon makkelijker hebben met werken automatisch ook alleen maar de positieve reacties van andere mensen gaan zien over werken en objectief perspectief enigszins kwijtraken.quote:
Veel mensen zijn na 5 dagen helemaal niet op. Daarom kunnen ze het ook 40 jaar doen. Als je productiewerk doet zal wel wat anders zijn dan programmeren bijvoorbeeld maar toch. Ik heb ook productiewerk gedaan tijdens mijn studie en was toen ook niet kapot ofzo en dat toch 3 jaar gedaan redelijk veel. Ik denk dat de mensen die het gewoon moeilijker hebben met werken automatisch ook alleen maar de negatieve reacties van andere mensen gaan zien over werken en objectief perspectief enigzins kwijtraken.
Oke, dus hoeveel denk je dat er na een werkweek doodop zijn en het hele weekend bij moeten komen? Stel je hebt 100 mensen, hoeveel daarvan ongeveer volgens jou?quote:
Ik denk dat de mensen die het gewoon makkelijker hebben met werken automatisch ook alleen maar de positieve reacties van andere mensen gaan zien over werken en objectief perspectief enigszins kwijtraken.
Je bent grappig. Helaas ben je minder constructief.quote:
[..]
Oke, dus hoeveel denk je dat er na een werkweek doodop zijn en het hele weekend bij moeten komen? Stel je hebt 100 mensen, hoeveel daarvan ongeveer volgens jou?
? Jij stelt iets en ik vraag je naar wat cijfers. Juist omdat ik weet dat je dat helemaal niet kan onderbouwen. En dan kan jij zoiets als dit posten.quote:
[..]
Je bent grappig. Helaas ben je minder constructief.
quote:
uhu..quote:
Ik denk dat de mensen die het gewoon moeilijker hebben met werken automatisch ook alleen maar de negatieve reacties van andere mensen gaan zien over werken en objectief perspectief enigzins kwijtraken.
Ik vind je nu trouwens al wat minder grappig (en al helemaal minder constructief).
Nou als er een moment is waarop je zou kunnen inzien dat je autisme hebt en er iets aan zou willen doen is in zo'n gesprekje als dit. Maar goed dat gaat toch niet werken.quote:
uhu..
Ik vind je nu trouwens al wat minder grappig (en al helemaal minder constructief).
En als het wel had gewerkt, wat had ik dan ingezien?quote:
[..]
Nou als er een moment is waarop je zou kunnen inzien dat je autisme hebt en er iets aan zou willen doen is in zo'n gesprekje als dit. Maar goed dat gaat toch niet werken.
Je kopieerde wat ik zei naar het tegenovergestelde, dat was goed.quote:
[..]
En als het wel had gewerkt, wat had ik dan ingezien?
Dus je stelde dat je dacht van blabla.
Ik vroeg je ernaar hoeveel mensen dan dus het hele weekend moesten opladen, daar ging het over.
Jij wou gewoon simpel doen en niet nadenken en nadat je maar gewoon papagaaide en iemand je ernaar vroeg ging je stellen dat die ander niet constructief bezig is en niet grappig is.
Ik geef aan dat ik serieus aan je vroeg hoeveel mensen dat dan zouden zijn, om je duidelijk te maken dat je maar gewoon kopieerde en meende dat een omdraaiing ervan zou werken zonder ook maar enige argumentatie ervoor te hebben.
Jij stelt dat ik iets stel terwijl jij dus ook gewoon wat stelde direct in het begin al (juist waar ik op inging, dat je dacht van blabla).
Daarna is het gesprek al zo verneukt dat ik maar aangeef dat wat je zegt nergens op slaat ook al denk je van wel.
En dit is een soort van uitleg op je laatste post. Ook al verwacht ik dat je hier ook wel weer je weerwoord op klaar hebt liggen, immers veel mensen zijn kapot na het werken
Dat ligt niet slechts bij mensen die hier toevallig postenOké, bedankt voor je uitleg. Ik zal hem later nog even aandachtiger gaan lezen. Ik ga nu even op bed liggen.quote:
[..]
Je kopieerde wat ik zei naar het tegenovergestelde, dat was goed.
Dus je stelde dat je dacht van blabla.
Ik vroeg je ernaar hoeveel mensen dan dus het hele weekend moesten opladen, daar ging het over.
Jij wou gewoon simpel doen en niet nadenken en nadat je maar gewoon papagaaide en iemand je ernaar vroeg ging je stellen dat die ander niet constructief bezig is en niet grappig is.
Ik geef aan dat ik serieus aan je vroeg hoeveel mensen dat dan zouden zijn, om je duidelijk te maken dat je maar gewoon kopieerde en meende dat een omdraaiing ervan zou werken zonder ook maar enige argumentatie ervoor te hebben.
Jij stelt dat ik iets stel terwijl jij dus ook gewoon wat stelde direct in het begin al (juist waar ik op inging, dat je dacht van blabla).
Daarna is het gesprek al zo verneukt dat ik maar aangeef dat wat je zegt nergens op slaat ook al denk je van wel.
En dit is een soort van uitleg op je laatste post. Ook al verwacht ik dat je hier ook wel weer je weerwoord op klaar hebt liggen, immers veel mensen zijn kapot na het werken
Ja, toen ik 19 was zat ik op school en werkte ik 's-avonds nog van 20:00 tot 02:00 in een magazijn als orderpicker. Als ik middagdiensten had ging ik om 22u nog tot 3u de kroeg in in het weekend.quote:
Veel mensen zijn na 5 dagen helemaal niet op. Daarom kunnen ze het ook 40 jaar doen. Als je productiewerk doet zal wel wat anders zijn dan programmeren bijvoorbeeld maar toch. Ik heb ook productiewerk gedaan tijdens mijn studie en was toen ook niet kapot ofzo en dat toch 3 jaar gedaan redelijk veel.
Nu (bijna) 20 jaar later hoef ik dat niet te proberen... je zie veel ASS-ers ook pas 'vastlopen' na hun 30e. Als het werk en de opstapelende verantwoordelijkheden gewoon teveel worden om ermee om te kunnen gaan.
En geestdodend fysiek werk zou ik ook gillend gek van worden, heb nu werk waar ik intellectueel uitdaging in heb en waar ik voldoening uit haal. Dan maar stuk in het weekend... het is niet alsof ik veel sociaal leven heb waar het nog ten koste van kan gaan
Waarbij ASS denk ik wel zorgt dat dingen als werk oid je meer energie kunnen kosten dan bij de meeste mensen.
Wat ik trouwens wel regelmatig voorbij zie komen is "veel verantwoordelijkheden". Dat is heel herkenbaar. Vraag ik me wel af, is het dan dat je veel verantwoordelijkheden hebt daadwerkelijk of is het ook een kwestie van je verantwoordelijk voelen.
Ik merk dat ik me ook best snel verantwoordelijk voel, de neiging heb om een heleboel op me te nemen, ik denk voor een deel ook om controle te hebben.
Ik kan me eigenlijk wel helemaal hierin vinden. Wat ik heb gemerkt, is dat het belangrijk is dat ik goede keuzes maak (bijvoorbeeld wat het werken betreft, maar ook wat betreft met welke mensen ik omga en in hoeverre).quote:
Ik denk dat het veel uitmaakt wat voor werk je doet, als je werk hebt waar je plezier in hebt dan denk ik dat je dat goed kan volhouden. Maar ik denk dat er ook best wel mensen zijn die een baan hebben waar ze niet zoveel plezier in hebben en dat kost denk ik meer energie. Ongeacht of je ASS hebt of niet.
Waarbij ASS denk ik wel zorgt dat dingen als werk oid je meer energie kunnen kosten dan bij de meeste mensen.
Wat ik trouwens wel regelmatig voorbij zie komen is "veel verantwoordelijkheden". Dat is heel herkenbaar. Vraag ik me wel af, is het dan dat je veel verantwoordelijkheden hebt daadwerkelijk of is het ook een kwestie van je verantwoordelijk voelen.
Ik merk dat ik me ook best snel verantwoordelijk voel, de neiging heb om een heleboel op me te nemen, ik denk voor een deel ook om controle te hebben.
Sowieso is het zo dat wanneer ik de motivatie voor iets niet op kan brengen, het vele malen meer energie kost om iets te doen. Wordt het leuk, dan gaat het ineens een heel stuk makkelijker.
Ik kan ook moeilijker geforceerd worden dan de meeste andere mensen denk ik en deze indruk krijg ik o.a. door de indruk dat de meeste anderen zich makkelijker over een gebrek aan motivatie heen kunnen zetten (maar ik weet niet of dit echt specifiek een autismekenmerk is, al vermoed ik dat dit op een bepaalde manier wel het geval is).
Het is een kwestie van manager zijn van je eigen energie, een beetje zoals veel mensen misschien een financiële boekhouding bijhouden, zo hou ik een meer energie-boekhouding bij (maar dan zonder al het papierwerk en meer qua plannen enzo).
Leuke vrouw, gesprek ging ook prima, voornamelijk over mijn jeugd en de rest van mijn verloren jaren, waar ik zo goed als niks van kan herinneren, maar goed.
Ze had wel een vraag die ik wat merkwaardig vond: of ik nog intimiteit heb met mijn lat-vriendin?
Moest wel even slikken, had deze vraag niet echt verwacht.
Wat vinden jullie van deze merkwaardige vraag?
(even voor de duidelijkheid: ik heb geen klachten of afkeer tegen sex met vrouwen ofzo)
waarom is dat een merkwaardige vraag? relaties vriendschappelijk en sexueel komen aan bod in je persoonlijk profiel.quote:
Vandaag eerste gesprek gehad bij de klinisch psycholoog i.o.
Leuke vrouw, gesprek ging ook prima, voornamelijk over mijn jeugd en de rest van mijn verloren jaren, waar ik zo goed als niks van kan herinneren, maar goed.
Ze had wel een vraag die ik wat merkwaardig vond: of ik nog intimiteit heb met mijn lat-vriendin?
Moest wel even slikken, had deze vraag niet echt verwacht.
Wat vinden jullie van deze merkwaardige vraag?
(even voor de duidelijkheid: ik heb geen klachten of afkeer tegen sex met vrouwen ofzo)
wat dacht je dat ze je zat te versieren ofzo?
Ik vroeg het mij alleen maar af, meer niet.quote:
[..]
waarom is dat een merkwaardige vraag? relaties vriendschappelijk en sexueel komen aan bod in je persoonlijk profiel.
wat dacht je dat ze je zat te versieren ofzo?
Ze was me niet aan het versieren, ze zat bovenop me...
quote:
Vandaag eerste gesprek gehad bij de klinisch psycholoog i.o.
Leuke vrouw, gesprek ging ook prima, voornamelijk over mijn jeugd en de rest van mijn verloren jaren, waar ik zo goed als niks van kan herinneren, maar goed.
Ze had wel een vraag die ik wat merkwaardig vond: of ik nog intimiteit heb met mijn lat-vriendin?
Moest wel even slikken, had deze vraag niet echt verwacht.
Wat vinden jullie van deze merkwaardige vraag?
(even voor de duidelijkheid: ik heb geen klachten of afkeer tegen sex met vrouwen ofzo)
Je geeft aan dat je met "verloren jaren" zit. Dit soort dingen (een vervelende jeugd) heeft vaak een niet geringe invloed op je leven in het heden, zelfs als je jeugd jaren terug is geweest. En laten we eerlijk zijn, er zijn best veel autistische mannen die hierdoor later problemen met intieme relaties krijgen. Misschien dat ze het je daarom vroeg, maar erg merkwaardig of vergezocht vind ik die vraag niet. Misschien dat je het zo ervoer omdat je bij het horen van die vraag, dat je je zeg maar ook een beetje voor het blok gezet voelde?quote:
[..]
Ik vroeg het mij alleen maar af, meer niet.
Ze was me niet aan het versieren, ze zat bovenop me...
Vroeger, toen ik klein was werd er bij mij autisme (pdd-nos) gediagnoseerd.
Ik ben nu inmiddels al 24 jaar en merk dat ik enorm veel veranderd ben, zelf merk ik niets meer van mijn autisme en wellicht wil ik een nieuwe test voor autisme aangaan. Dit omdat ik het zelf erg lastig vind als ik het wel zou hebben, - nog erger als mensen het merken aan mij.
Voor mijn gevoel wil ik zo normaal mogelijk zijn en zo min mogelijk beperkingen hebben. Ik kan zulke dingen moeilijk accepteren, terwijl ik aan de andere kant begrijp dat je jezelf moet accepteren zoals hoe je bent, en blij moet zijn om hoe je bent.
Nu ben ik het laatste jaar wat meer met mijn autisme bezig geweest en heb ik mijn vrienden gevraagd of ze iets van mijn autisme merkte aan mij.
Het kwam er dus op neer dat verschillende vrienden wel degelijk iets merkte aan mij. Niet zo zeer dat ik 'echt' autistisch ben, maar meer in de zin dat ik er soms trekjes van heb.
Hierbij zeiden ze tegen mij dat er niets te merken valt aan mijn sociaalheid. Wat ze wel merkte is dat ik soms erg inga op de feiten (aldus mijn psycholoog en 2 andere vrienden.) En dat ik soms mijn gelijk moet hebben. Hier herken ik mijzelf immers niet in.
Hetzelfde met mijn onzekerheid. Ik heb het geaccepteerd dat ik onzeker ben. Het word immers voor mij een probleem als mijn onzekerheid zichtbaar word. Ik had het afgelopen week hierover met een vriend van mij en die vertelde me dat ik soms wel wat onzekere trekjes heb. Ook dit kon ik moeilijk accepteren. Ik wil gewoon niet dat het opvalt.
Daarbij zeiden ze allemaal wel dat het niet echt opvalt, alleen de mensen die wat langer met mij omgaan merken het. Daarbij zijn er ook mensen geweest die dan weer helemaal niets merkte aan mijn onzekerheid / autisme.
Iig vind ik het fijn om dit even van mij af te schrijven, want eerlijk gezegd voel ik me er nog best wel klote over. Misschien heeft het wat te maken met het feit dat ik vrij vaak de negatieve boven de positieve dingen in zie. En negatieve dingen vaak veel groter maak dan ze daadwerkelijk zijn.
Iemand een idee hoe ik dit soort issues beter kan accepteren, of iemand die vergelijkbare situaties heeft meegemaakt die je wilt delen?
Thanks for reading!
Maakt een andere uitkomst van een onderzoek jou een ander mens?quote:
Hallo allen,
Vroeger, toen ik klein was werd er bij mij autisme (pdd-nos) gediagnoseerd.
Ik ben nu inmiddels al 24 jaar en merk dat ik enorm veel veranderd ben, zelf merk ik niets meer van mijn autisme en wellicht wil ik een nieuwe test voor autisme aangaan. Dit omdat ik het zelf erg lastig vind als ik het wel zou hebben, - nog erger als mensen het merken aan mij.
Voor mijn gevoel wil ik zo normaal mogelijk zijn en zo min mogelijk beperkingen hebben. Ik kan zulke dingen moeilijk accepteren, terwijl ik aan de andere kant begrijp dat je jezelf moet accepteren zoals hoe je bent, en blij moet zijn om hoe je bent.
Nu ben ik het laatste jaar wat meer met mijn autisme bezig geweest en heb ik mijn vrienden gevraagd of ze iets van mijn autisme merkte aan mij.
Het kwam er dus op neer dat verschillende vrienden wel degelijk iets merkte aan mij. Niet zo zeer dat ik 'echt' autistisch ben, maar meer in de zin dat ik er soms trekjes van heb.
Hierbij zeiden ze tegen mij dat er niets te merken valt aan mijn sociaalheid. Wat ze wel merkte is dat ik soms erg inga op de feiten (aldus mijn psycholoog en 2 andere vrienden.) En dat ik soms mijn gelijk moet hebben. Hier herken ik mijzelf immers niet in.
Hetzelfde met mijn onzekerheid. Ik heb het geaccepteerd dat ik onzeker ben. Het word immers voor mij een probleem als mijn onzekerheid zichtbaar word. Ik had het afgelopen week hierover met een vriend van mij en die vertelde me dat ik soms wel wat onzekere trekjes heb. Ook dit kon ik moeilijk accepteren. Ik wil gewoon niet dat het opvalt.
Daarbij zeiden ze allemaal wel dat het niet echt opvalt, alleen de mensen die wat langer met mij omgaan merken het. Daarbij zijn er ook mensen geweest die dan weer helemaal niets merkte aan mijn onzekerheid / autisme.
Iig vind ik het fijn om dit even van mij af te schrijven, want eerlijk gezegd voel ik me er nog best wel klote over. Misschien heeft het wat te maken met het feit dat ik vrij vaak de negatieve boven de positieve dingen in zie. En negatieve dingen vaak veel groter maak dan ze daadwerkelijk zijn.
Iemand een idee hoe ik dit soort issues beter kan accepteren, of iemand die vergelijkbare situaties heeft meegemaakt die je wilt delen?
Thanks for reading!
Je bent wie je bent, de mensen om je heen zien trekjes, maar die zien jou toch ook als wie je bent.
Zou het voor hen uitmaken of er wel of niet een diagnose ass is?
En wat zou het voor jou uitmaken?
Stel dat eruit komt dat er geen sprake is van ass, dan blijf je nog steeds dezelfde. Stel dat eruit komt dat er wel sprake is van ass, wat dan...?
Wat ik eigenlijk wil zeggen: maakt het echt wel iets uit?
Heb je last van de diagnose? In de zin van, zit het hebben van een diagnose jou in de weg (en dan bedoel ik niet in je hoofd, want daar lijkt het je wel in de weg te zitten).
Je schrijft dat je zelf de neiging hebt om het negatieve uit te vergroten. Maar ik vraag me af of je dan niet beter hulp kan krijgen bij het accepteren van jezelf zoals je bent (en misschien maakt een diagnose dan niet zoveel meer uit).
En bedenk dat als je iets anders te horen krijgt dan wat je zou willen horen, zou je je dan niet rotter gaan voelen? Terwijl het eigenlijk niet verandert wie jij bent.
Ik heb zelf mijn diagnose "pas" een jaar of 5 ofzo. Maar ik ben blij dat ik mijn handleiding heb gevonden. Ik snap mezelf een stuk beter.
En anderen verwachten niet dat ik een diagnose ass heb, zien het ook niet zo.
Maar mensen die me echt kennen zien het wel.
Ik ben wie ik ben, maar mijn diagnose heeft mij wel veel goeds gebracht. Ik begrijp mezelf beter en ik probeer rekening te houden met mezelf.
Geen dingen doen omdat het zo hoort (of ik denk dat het zo hoort), maar meer omdat ik dat wil. Kan niet altijd, maar het helpt wel. Maar dat is wel een ander uitgangspunt dan bij jou, jij hebt die diagnose al van jongs af aan.
Ik ben benieuwd hoe mijn dochter er later tegenaan kijkt (ook al van jongs af aan diagnose ass). Ik hoop eigenlijk dat we haar een aantal moeilijkheden kunnen besparen die ik ben tegengekomen bij het groter worden. Maar dat zullen we wel zien tzt...
Ik kan me goed vinden in wat Nijna je al verteld had.quote:
Hallo allen,
Vroeger, toen ik klein was werd er bij mij autisme (pdd-nos) gediagnoseerd.
Ik ben nu inmiddels al 24 jaar en merk dat ik enorm veel veranderd ben, zelf merk ik niets meer van mijn autisme en wellicht wil ik een nieuwe test voor autisme aangaan. Dit omdat ik het zelf erg lastig vind als ik het wel zou hebben, - nog erger als mensen het merken aan mij.
Voor mijn gevoel wil ik zo normaal mogelijk zijn en zo min mogelijk beperkingen hebben. Ik kan zulke dingen moeilijk accepteren, terwijl ik aan de andere kant begrijp dat je jezelf moet accepteren zoals hoe je bent, en blij moet zijn om hoe je bent.
Nu ben ik het laatste jaar wat meer met mijn autisme bezig geweest en heb ik mijn vrienden gevraagd of ze iets van mijn autisme merkte aan mij.
Het kwam er dus op neer dat verschillende vrienden wel degelijk iets merkte aan mij. Niet zo zeer dat ik 'echt' autistisch ben, maar meer in de zin dat ik er soms trekjes van heb.
Hierbij zeiden ze tegen mij dat er niets te merken valt aan mijn sociaalheid. Wat ze wel merkte is dat ik soms erg inga op de feiten (aldus mijn psycholoog en 2 andere vrienden.) En dat ik soms mijn gelijk moet hebben. Hier herken ik mijzelf immers niet in.
Hetzelfde met mijn onzekerheid. Ik heb het geaccepteerd dat ik onzeker ben. Het word immers voor mij een probleem als mijn onzekerheid zichtbaar word. Ik had het afgelopen week hierover met een vriend van mij en die vertelde me dat ik soms wel wat onzekere trekjes heb. Ook dit kon ik moeilijk accepteren. Ik wil gewoon niet dat het opvalt.
Daarbij zeiden ze allemaal wel dat het niet echt opvalt, alleen de mensen die wat langer met mij omgaan merken het. Daarbij zijn er ook mensen geweest die dan weer helemaal niets merkte aan mijn onzekerheid / autisme.
Iig vind ik het fijn om dit even van mij af te schrijven, want eerlijk gezegd voel ik me er nog best wel klote over. Misschien heeft het wat te maken met het feit dat ik vrij vaak de negatieve boven de positieve dingen in zie. En negatieve dingen vaak veel groter maak dan ze daadwerkelijk zijn.
Iemand een idee hoe ik dit soort issues beter kan accepteren, of iemand die vergelijkbare situaties heeft meegemaakt die je wilt delen?
Thanks for reading!
Er zijn zat mensen met autisme die (juist omdat het nauwelijks opviel) pas heel laat hun diagnose kregen. Ik kan veronderstellen dat er genoeg mensen (of eigenlijk teveel dus) zijn die hun diagnose te laat krijgen.
Een diagnose verandert niks aan wie en wat je bent. Of je wel of niet autistisch bent...wat was de reden dat je de diagnose eerder al had gekregen?
Het is trouwens een leugen dat autisten per definitie geen empathie zouden hebben, er zijn al teveel mensen die totaal geen autistische trekken hebben maar ook geen empathie hebben.
Empathie is het vermogen anderen te begrijpen en met een ander mee te voelen. Mijn ervaringen zijn dat mensen zonder autisme vooral zichzelf en de mensen die het meest op ze lijken kunnen aanvoelen, maar dit maakt ze nog niet meteen empathisch puur en alleen maar omdat ze met meer zijn.
Het is trouwens ook een leugen dat -iedereen- autistische trekjes zou hebben. Das hetzelfde als zeggen dat -iedereen- wel een beetje man is (of juist dat iedereen een beetje -vrouw- is). Een dooddoener, een soort tautologie.
Gewoonlijk merk je bij veel autisten niet meteen dat ze autistisch zijn. Wel kan je dit merken zodra je wat langer met ze omgaat en zodra de autist in kwestie een slechte tijd doormaakt.
Er zijn ook nog andere aanwijzingen, maar die zijn denk ik niet echt relevant voor je.
[ Bericht 2% gewijzigd door magnetronkoffie op 11-05-2017 17:34:34 ]
Aan de ene kant denk ik dat ze gewoon dom is, maar soms verdenk ik haar er ook van dat ze zulke dingen met opzet zegt. Ze weet van mijn diagnose en ze maakt wel vaker lompe opmerkingen.
En het meest jammere vind ik dan dat ik eigenlijk pas achteraf weet wat ik had willen zeggen...
Ach ja, ik ga me er maar niet al te druk over maken en hoop dat ik de volgende keer wel een gevatte opmerking kan maken. Zou wel een keer leuk zijn
Ik heb wel dingen bijgeleerd zoals omgaan met kritiek, dat gaat steeds beter.
Ik wil verder niet teveel rondlopen met mijn diagnose omdat er dan een verkeerd beeld ontstaat en ik ben slecht in uitleggen wat ik bedoel, wat ik ook kut vind en dus zeg ik maar niks, en dat is ook weer niet goed
Maar al met al kan ik prima leven met mijn diagnose. Ik weet nu waarom ik doe wat ik doe en probeer met de rest mee te draaien, maar als het er even niet inzit accepteer ik dat ook en neem ik mijn rust.
Ik denk dat 't bij velen sowieso zichtbaarder wordt op de momenten dat je meer druk/stress ervaart. Als je beter in je vel zit, kan je beter camoufleren.quote:
Ik heb inmiddels zelf alweer een jaar de diagnose, maar ik merk eigenlijk alleen iets zodra ik even in de knoop zit met mezelf,
Ik heb wel dingen bijgeleerd zoals omgaan met kritiek, dat gaat steeds beter.
Ik wil verder niet teveel rondlopen met mijn diagnose omdat er dan een verkeerd beeld ontstaat en ik ben slecht in uitleggen wat ik bedoel, wat ik ook kut vind en dus zeg ik maar niks, en dat is ook weer niet goed
Maar al met al kan ik prima leven met mijn diagnose. Ik weet nu waarom ik doe wat ik doe en probeer met de rest mee te draaien, maar als het er even niet inzit accepteer ik dat ook en neem ik mijn rust.
En maak je niet (te) druk om dat uitlegdinges, genoeg mensen die met de beste uitleg van de wereld het nog niet zullen snappen.
Hopelijk komt er uit uit het onderzoek iets waar ik wat aan heb, of verder geholpen mee kan worden.
Even afwachten maar.
In Heerlen? Waarschijnlijk zul je daarna eerst op een wachtlijst komen voor pyschoeducatie, dan krijg je in groepsverband geleerd wat autisme is.quote:
Onderzoek bij Psyq (gesprekken en diverse testen bij psycholoog) zijn zo goed als afgerond, over ongeveer 4 weken is de uitslag bekend, daarna vervolg onderzoeken (indien nodig).
Hopelijk komt er uit uit het onderzoek iets waar ik wat aan heb, of verder geholpen mee kan worden.
Even afwachten maar.
Ze zullen hoe dan ook gaan voorstellen wat ze nog als vervolgtraject kunnen aanbieden.
In Den Haag (lijnbaan)quote:
[..]
In Heerlen? Waarschijnlijk zul je daarna eerst op een wachtlijst komen voor pyschoeducatie, dan krijg je in groepsverband geleerd wat autisme is.
Ze zullen hoe dan ook gaan voorstellen wat ze nog als vervolgtraject kunnen aanbieden.
Oke, spannend, mocht uit onderzoek blijken dat ik autisme heb. Even geduld nog
Ik herlas dit toevallig net even. Hoe heb je dit eigenlijk gedaan? Wat is je verhaal hierachter? Vooral het stukje hoe je kritiek toen oppakte en hoe je het nu doet.quote:
Ik heb wel dingen bijgeleerd zoals omgaan met kritiek, dat gaat steeds beter.
Stiekem heb ik ook medelijden met zijn dochter, die een vader heeft die zó over haar oordeelt.
Dit zijn natuurlijk 2 hele verschillende dingen, het eerste maakt je een sociopaat en het 2e is idd waar veel ASS-ers mee worstelen.quote:
geen empathie hebben, niet met emoties om kunnen gaan.
Dat klopt helemaal. Maar het geldt niet voor alle ASS'ers. En ik vind het zo... generaliserend. Daar worstel ik mee.quote:
[..]
Dit zijn natuurlijk 2 hele verschillende dingen, het eerste maakt je een sociopaat en het 2e is idd waar veel ASS-ers mee worstelen.
Ik heb een hekel aan mensen die generaliseren.quote:
[..]
Dat klopt helemaal. Maar het geldt niet voor alle ASS'ers. En ik vind het zo... generaliserend. Daar worstel ik mee.
Klopt natuurlijk niet helemaal: maar als ik de betekenis van "empathie" opzoek, dan is dit wel iets waar autisten mee stoeien. Mij doet de dodenherdenking bijvoorbeeld niets, daar ga ik geen rekening mee houden.quote:
Maar hij beweerde dus dat mensen met een vorm van autisme ALLEMAAL geen empathie hebben, niet met emoties om kunnen gaan...
Ook als een beroemde zanger dood gaat: ja jammer maar ik voel er niets bij, want een ver van mijn huis show en ik kan die man niet.
Dus moeite heb ik er wel mee: maar kan het is niet zo dat een autist totaal geen empathie kan tonen, alleen wij stoeien wel met het tonen van emoties en gevoelens etc.
Mij zou je ook geen Koning of Dictator moeten laten worden: ik zou direct alles uitroeien wat ik als het kwaad beschouw, terwijl andere dat anders zien.
En als ik in de tuin loop en stap per ongeluk op een spin die toevallig aan het oversteken was, dan voel ik me rotter dan iemand die niet autistisch is.quote:
[..]
Klopt natuurlijk niet helemaal: maar als ik de betekenis van "empathie" opzoek, dan is dit wel iets waar autisten mee stoeien. Mij doet de dodenherdenking bijvoorbeeld niets, daar ga ik geen rekening mee houden.
Ook als een beroemde zanger dood gaat: ja jammer maar ik voel er niets bij, want een ver van mijn huis show en ik kan die man niet.
Dus moeite heb ik er wel mee: maar kan het is niet zo dat een autist totaal geen empathie kan tonen, alleen wij stoeien wel met het tonen van emoties en gevoelens etc.
Mij zou je ook geen Koning of Dictator moeten laten worden: ik zou direct alles uitroeien wat ik als het kwaad beschouw, terwijl andere dat anders zien.
Ik merk dat autisten vaker grote dierenvrienden/dierenliefhebbers zijn en ik merk dat het juist de meer autistische mensen zijn die de neiging hebben dieren (terecht) als een gelijke te behandelen en niet als "levend en bewegend meubulair".
Stoei je met het tonen van emoties?
Ik heb wel vaker gemerkt dat autisten gevoeliger zijn dan niet-autisten (daar komt ten slotte ook dat "sneller overprikkeld"-verhaaltje vandaan). Ik heb gemerkt dat autisten zich vaker subtieler uiten dan niet-autisten.
Stel ik zou iemand nemen die eerder anti-autistisch is. Dan krijg je eerder dit soort taferelen:
"O nee, er zit een scheur in m'n nagel!!! IK VOEL ME ZOOOOOO DEPRSSIEF!!!".
Een autist heeft vaak nieteens door dat ie depressief is en het zijn minder dramaqueens. Maar ze uiten zich wel degelijk (ik zie het, maar vaak zie ik dat veel anderen totaal niks zien, niks doorhebben) maar subtieler en ik denk dat ze het subtieler uiten juist omdat ze gevoeliger zijn.
Overigens betekent gevoeliger zijn en meer empathie hebben niet dat je geen 'wrede' beslissingen zou kunnen nemen (ook al ligt deze link wel voor de hand).
Dit is een best interessante kwestie.
Autisten denken sowieso op een andere manier.
Ik heb een beetje een hekel aan mensen die hokjesdenken. Alles wat niet in hun hokjes past, dat is of gelogen of gewoon onwaar. Dat snappen ze niet.quote:Op woensdag 24 mei 2017 11:20 schreef Ceased2Be het volgende:
[..]
Ik heb een hekel aan mensen die generaliseren.
Dat zijn de echte botte horken.
Ik kan zelf ook generaliseren, maar veel van de botte horken generaliseren omdat ze simpelweg het vermogen beter te nuanceren, ontbeert.
Ik kan -kiezen- om wel of niet te generaliseren en zij kunnen die keus niet maken. Dat is hun rigiditeit.
Eens.quote:
[..]
Dit zijn natuurlijk 2 hele verschillende dingen, het eerste maakt je een sociopaat en het 2e is idd waar veel ASS-ers mee worstelen.
Wel is het 2e te leren en ik heb hier forse schreden gemaakt door met lotgenoten om te gaan en me aan hun te spiegelen.
Ik begrijp nu ook waar "stemmingswisselingen" bij bepaalde autisten vandaan komt. het is eigenlijk best logisch als je het eenmaal snapt, maar er wordt dan gelijk een (gegeneraliseerd) borderline-opmerking-iets achteraan gegooid en ze denken er verder niet bij na.
Het is veel dieper dan dat. Ik snap die stemmingswisselingen bij mezelf nu ook, het heeft met emotionele diepgang te maken en met autisme zelf.
Ikzelf door gewoon te spiegelen, mijn eerste vriendin was heel extreem in het uiten van haar gemoedstoestand maar dat maakte het voor mij nog wel makkelijker om het bij anderen te herkennen. Voor de rest heb ik gemerkt dat ervaring een hoop doet, hoe ouder ik word hoe makkelijker het inleven in andere mensen gaat puur doordat ik door dezelfde situaties ben gegaan.quote:
[..]
Eens.
Wel is het 2e te leren en ik heb hier forse schreden gemaakt door met lotgenoten om te gaan en me aan hun te spiegelen.
iddquote:Ik begrijp nu ook waar "stemmingswisselingen" bij bepaalde autisten vandaan komt. het is eigenlijk best logisch als je het eenmaal snapt, maar er wordt dan gelijk een (gegeneraliseerd) borderline-opmerking-iets achteraan gegooid en ze denken er verder niet bij na.
het is veel dieper dan dat. Ik snap die stemmingswisselingen bij mezelf nu ook, het heeft met emotionele diepgang te maken en met autisme zelf.
Want ik heb altijd zo mijn oordeel klaar in mijn gedachten: toen de laatste binnenkwam en die zijn mond open deed, dacht ik ook direct. Nou die is overduidelijk wel erg lusteloos zeg!
En anderzijds let ik op hoe iemand zich kleed: maar spot ik ook snel het knapste meisje van de groep, dus ik scan de omgeving best snel om het zo maar te zeggen. Viel mij ook op dat er best redelijk wat met hun vader of moeder daar zaten.
Dus ik denk dat het autisme niet bij iedereen zo'n zware impact heeft: want ik leef gewoon zelfstandig, wil geen MEE of andere hulpinstanties zien die je labelen als achterlijke.
Maar doe het gewoon allemaal zelf, want MEE die stonden al bij mij op de middelbare school. Alleen daar had ik geen trek in, ben gewoon tot een jaar of 25 thuis blijven wonen. Daarna op mijzelf gaan wonen, toen ik behoefte had aan meer rust.
Doet me gelijk denken aan structureren.quote:
Eerste wat ik trouwens deed toen ik bij eerste groepstherapie was: het onbewust mijn lotgenoten in hokjes plaatsen, of hoe zou ik dat moeten zeggen?!
Want ik heb altijd zo mijn oordeel klaar in mijn gedachten: toen de laatste binnenkwam en die zijn mond open deed, dacht ik ook direct. Nou die is overduidelijk wel erg lusteloos zeg!
En anderzijds let ik op hoe iemand zich kleed: maar spot ik ook snel het knapste meisje van de groep, dus ik scan de omgeving best snel om het zo maar te zeggen. Viel mij ook op dat er best redelijk wat met hun vader of moeder daar zaten.
Dus ik denk dat het autisme niet bij iedereen zo'n zware impact heeft: want ik leef gewoon zelfstandig, wil geen MEE of andere hulpinstanties zien die je labelen als achterlijke.
Maar doe het gewoon allemaal zelf, want MEE die stonden al bij mij op de middelbare school. Alleen daar had ik geen trek in, ben gewoon tot een jaar of 25 thuis blijven wonen. Daarna op mijzelf gaan wonen, toen ik behoefte had aan meer rust.
1 van de dingen die ik me sinds m'n kindertijd al afvroeg, is "waarom kunnen veel mensen niet van die 1e indruk afkomen? Ik kan het toch ook?".
Om de 1 of andere reden kan ik m'n mening over iemand wiens 1e indruk op mij totaal verkeerd blijkt te zijn geweest (dus dat de 1e indruk die ik van iemand kreeg, niet blijkt te kloppen) vrij gemakkelijk aanpassen. Veel andere mensen kunnen dat of alleen met heel veel moeite of eigenlijk helemaal niet.
Stel jezelf maar eens bij iemand voor en zeg dat je autistisch bent. Ze zullen je alleen al op basis daarvan levenslang anders benaderen, ongeacht wat ze met hun eigen ogen van je zien.
Mijn oplossing is eigenlijk heel eenvoudig: Ik ga zo min mogelijk met dat soort mensen om, dan heb ik al dit gedoe ook niet meer.
Alles draait om de eenvoud?
Stemmingswisselingen heb ik ook wel eens last van: dan verandert ik van een aardige beleefde jongeman, in een gemene jongeman vol met haat en negativiteit.quote:
[..]
Ik begrijp nu ook waar "stemmingswisselingen" bij bepaalde autisten vandaan komt. het is eigenlijk best logisch als je het eenmaal snapt, maar er wordt dan gelijk een (gegeneraliseerd) borderline-opmerking-iets achteraan gegooid en ze denken er verder niet bij na.
Het is veel dieper dan dat. Ik snap die stemmingswisselingen bij mezelf nu ook, het heeft met emotionele diepgang te maken en met autisme zelf.
Of ik ga mij gewoon een beetje vervelen, en lastig doen. Heb op werk in verleden wel echt problemen ondervonden: door niet uiten van emoties, alles in je opkroppen omdat je denkt dat het moet.
En dan alles in één keer eruit: alsof ik gewoon ontplof en het zwart voor mijn ogen word, al heb ik dankzij mijn Kung Fu wel zodanig de beheersing dat ik geen fysiek geweld gebruik.
Nee ik verhef mij stem dan zodanig... dat mensen bang worden, en het is best lastig om die ontploffingen op tijd aan zien te komen. Want helaas lukt het mij niet altijd het in hand te houden, dat heeft mij op mijn vorige werk behoorlijk wat problemen opgeleverd.
Of eigenlijk: collega's die je volledig negeren, omdat zij indirect betrokken waren bij de ontploffing. Meestal kon ik bij dit soort situaties gewoon direct vertrekken, maar ik had een dienstverband voor bepaalde tijd dus dat ging niet.
Vroeger waren het ja stages en daarna zat ik bij de sociale werkplaats.
Ik heb het geluk gehad dat er (puur toevallig) wel een autistisch iemand was met wie ik als kind al veel optrok en veel van het noodzakelijke spiegelwerk heb ik toen al kunnen doen.quote:
[..]
Ikzelf door gewoon te spiegelen, mijn eerste vriendin was heel extreem in het uiten van haar gemoedstoestand maar dat maakte het voor mij nog wel makkelijker om het bij anderen te herkennen. Voor de rest heb ik gemerkt dat ervaring een hoop doet, hoe ouder ik word hoe makkelijker het inleven in andere mensen gaat puur doordat ik door dezelfde situaties ben gegaan.
[..]
idd
Volgens mij kun je je ook alleen maar het beste spiegelen aan de mensen die de beste match voor je zijn (en dat zijn mensen die het meeste op je lijken).
Ik herken veel van mezelf in andere autisten, maar de ene autist is de andere niet en levensfasen kunnen ook verschillen veroorzaken.
Ik vind dit wel een leuk gespreksonderwerp ook. Ook om te proberen te bedenken -waarom- bepaalde dingen zo zijn zoals ze zijn. Want als je eenmaal wat meer over bepaalde vanzelfsprekendheden gaat nadenken...dan blijken ze -eigenlijk- helemaal niet zo vanzelfsprekend te zijn...
Van in de zin van: je bent gewoon koopverslaafd, dat zie ik dan vrij snel al. Terwijl men in die communicaties, het allemaal ligt te verheerlijken. En als zo'n persoon dan ook nog eens financiële informatie over zichzelf bloot geeft, dan is 1 + 1 = 2 en zal ik mij blijven ergeren aan die persoon.
Tot hij of zij tot inkeer komt....
Aan de andere kant ga ik buiten werk ook niet om met veel mensen, heb nog 3 vrienden over die ik enigszins regelmatig eens zie en vind het wel best
Maar ik ben na jaren deelnemen op internet ook tot de conclusie gekomen: communities zijn niets voor mij, daar functioneer ik gewoon niet goed. Net zoals ik in het echte leven moeite heb met sociale interactie, dat uit zich op internet juist nog extremer.
Ik weet dat ik mijn best doe en krijg een overzicht van fouten die loop ik altijd even na, zodat er een stuk minder gedoe is.quote:Op woensdag 24 mei 2017 07:52 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Ik herlas dit toevallig net even. Hoe heb je dit eigenlijk gedaan? Wat is je verhaal hierachter? Vooral het stukje hoe je kritiek toen oppakte en hoe je het nu doet.
Ik probeer gewoon om geen fouten te maken, dus niet met mijn telefoon spelen, op tijd slapen, proberen er een spelletje van te maken zodat ik niet in mijn eigen wereld belandt.
Het gaat de ene keer beter als de andere, maar ben tevreden.
Dan vind ik 2 uur alles aan moeten horen best vermoeiend, vooral aangezien sommige ook hun moeder of vader mee brengen. Die zitten daar, omdat zij ook graag willen begrijpen wat autisme inhoud.
Maar op einde was ik echt klaar met die sessie: laatste persoon begon bijvoorbeeld over hokjes, daar wou ik nog iets op zeggen. Alleen dat mag niet, want dan wijk je van het onderwerp af.
Die persoon sluit zichzelf namelijk compleet af van de buitenwereld: als een collega aan hem zou vragen, wat ga je in het weekend doen. Dan geeft hij niet eens antwoord, en ik zie dat echt als een belemmering om deel te nemen in de maatschappij.
Wilde dat dus ook eigenlijk zeggen: maar de pyscholoog probeert de regie erg strak te houden, dus dan kun je daar niet te diep op in gaan. Zo merk je toch dat de verschillen onder autisten ook enorm zijn zijn! Sommige hebben ja ook nog ADHD erbij, en die zijn dan juist extra druk.
Vraag mij dan ook af of die groepssessies mij echt gaan helpen: want als ik hier vraag, ervaren jullie zus en zo. Dan krijg ik daar ook antwoord op, dus in zoverre heb ik niet echt het gevoel: dat helpt mij.
quote:
O ik ga ook niet om met andere autisten, die praatgroep waar ik toen ingezet werd heeft me daar volledig van genezen. Alles werd een wedstrijd en iedereen vond zichzelf vooral erg zielig.
Aan de andere kant ga ik buiten werk ook niet om met veel mensen, heb nog 3 vrienden over die ik enigszins regelmatig eens zie en vind het wel best
Meestal zitten mensen in praatgroepen of komen ze bij een psycholoog, omdat ze (psychische) problemen hebben. Dit wil echter niet zeggen dat dit standaard autisten zouden zijn (wat ook logisch is).quote:
Die groep sessies zijn ook behoorlijk zwaar zeg: de mate waarin iemand last van autisme heeft is gewoon zo verschillend, dat ik het best als intensief ervaar als er ook nog drukke personen in de groep zitten.
Dan vind ik 2 uur alles aan moeten horen best vermoeiend, vooral aangezien sommige ook hun moeder of vader mee brengen. Die zitten daar, omdat zij ook graag willen begrijpen wat autisme inhoud.
Maar op einde was ik echt klaar met die sessie: laatste persoon begon bijvoorbeeld over hokjes, daar wou ik nog iets op zeggen. Alleen dat mag niet, want dan wijk je van het onderwerp af.
Die persoon sluit zichzelf namelijk compleet af van de buitenwereld: als een collega aan hem zou vragen, wat ga je in het weekend doen. Dan geeft hij niet eens antwoord, en ik zie dat echt als een belemmering om deel te nemen in de maatschappij.
Wilde dat dus ook eigenlijk zeggen: maar de pyscholoog probeert de regie erg strak te houden, dus dan kun je daar niet te diep op in gaan. Zo merk je toch dat de verschillen onder autisten ook enorm zijn zijn! Sommige hebben ja ook nog ADHD erbij, en die zijn dan juist extra druk.
Vraag mij dan ook af of die groepssessies mij echt gaan helpen: want als ik hier vraag, ervaren jullie zus en zo. Dan krijg ik daar ook antwoord op, dus in zoverre heb ik niet echt het gevoel: dat helpt mij.
Autisme is meer dan alleen maar een probleem.
Ik heb 1 of 2 jaar terug een groep gedaan (was pas m'n 2e groep met uitsluitend autisten) en daar voelde ik me verrassend genoeg best op m'n gemak (er waren wel een paar strubbelingen met 1 ander van de groep, maar dat hebben we toen later weer bijgepraat). Maar uiteindelijk zat ik daar ook niet voor de groepsgenoten, maar zat ik daar met m'n eigen (deels persoonlijke) doelen.
De 1e auti-only groep waaraan ik deelnam (jaren terug alweer) vond ik de meeste deelnemers best irritant.
Wat ik daar eigenlijk wat meer mee wilde zeggen, is dat de leden van een psycho-educatiegroep voor autisten niet representatief zijn voor "de autist".quote:
Er zitten ook mensen tussen waarvan helemaal niet zeker is of ze wel autisme hebben, die hebben een waarschijnlijkheids diagnose. Dus daarvan weten ze nog niet 100% zeker of die wel autisme hebben.
Het is wel even zoeken totdat je iemand treft bij wie je het gevoel hebt dat je gewoon dingen in elkaar herkent, het gevoel dat je met iemand aan het praten bent die op je lijkt na jarenlang steeds het zwarte schaap geweest te zijn. Ik heb het al meerdere malen meegemaakt en dat gevoel en die ervaring zijn gewoon tof!
Ik uit het vaak gewoon totaal niet. Bij hulpverleners zie ik zo nu en dan bijvoorbeeld wel dat ze privé-dingen aan hun hoofd hebben, maar eigenlijk reageer ik daar gewoon niet op en gewoonlijk gaan ze er vanuit dat ik ook gewoon niks door heb.quote:
Lijkt me best overdreven om te zeggen dat autisten apatisch zijn. In mijn ervaring waren ze heel empatisch richting mij. Het is alleen dat autisten het anders uiten. Of ze uiten het niet, of ze uiten het te snel en vreemd volgens de standaard sociale regels.
Ik kan trouwens best wel apatisch zijn, maar dat is hetzelfde als zeggen dat ik moe ben of dat ik asociaal ben of dat ik nodig naar de wc moet.
-Soms- ben ik deze dingen.
Ik uit dingen idd op een andere manier, maar die manier is natuurlijk voor me en ik voel me er beter bij.
Ik heb er een hekel aan wanneer mensen mij beloftes doen waarvan ik weet dat ze die toch nooit waar kunnen maken (zoals de traditionele sociaal-normaal-geziene "Ah joh, morgen wordt alles weer beter!!!" terwijl je helemaal niet zeker weet of dit echt zo is. Of mensen die zeggen "als er iets is, kun je me altijd bellen!" maar als het zover is dan hebben ze geen tijd en krijg ik van die dooddoeners geserveerd waar ik niks mee kan. Dan doe ik het maar weer zelf hoor
sjezus... ).Iig blij dat jij er positieve ervaringen mee hebt, ik ga nooit ofte nimmer meer naar zo'n praatgroep.quote:
[..]Het is wel even zoeken totdat je iemand treft bij wie je het gevoel hebt dat je gewoon dingen in elkaar herkent, het gevoel dat je met iemand aan het praten bent die op je lijkt na jarenlang steeds het zwarte schaap geweest te zijn. Ik heb het al meerdere malen meegemaakt en dat gevoel en die ervaring zijn gewoon tof!
Anderhalf uur naar het geklaag van totale vreemden luisteren trek ik echt niet nog een keer, maar goed da's de enige hulp die het GGZ hier bood.En daarom kan je beter niet naar zo'n praatgroep gaan om je eenzaamheid op te lossenquote:
[..]
Iig blij dat jij er positieve ervaringen mee hebt, ik ga nooit ofte nimmer meer naar zo'n praatgroep.
De psycho-educatie over autisme vond ik wel oké als intro (ik wist toen nog vrijwel niks over autisme en wat voor invloed het op me had). Jaren later kreeg ik individuele psycho-educatie (ik neem aan dat ik dit woord correct spel?) over overprikkeling en die vond ik eerlijk gezegd een stuk bruikbaarder dan de 1e groep waaraan ik deelnam.
Voor die psycho-educatiegroep had ik al een (niet specifiek autisme-gerelateerde) groep gedaan en daar heb ik wel een vriendschap aan overgehouden (die overigens niet autistisch is (of in elk geval niet officieel)). Sterker nog, hij is door de jaren heen een trouwe bondgenoot gebleken die me (ondanks dat ie het soms ook niet makkelijk had en ondanks dat ie meer dan eens aan onze vriendschap getwijfeld had (wat natuurlijk ook gewoon mag. Ergens vind ik dit zelfs slim om te doen)) al die tijd trouw is gebleven.
Ik had soms ook twijfels over hem. Ik ben blij dat ik nog steeds contact heb met hem
Maar dit was meer een uitzondering denk ik. De meeste mensen die ik leer kennen, zijn niet van een hulpgroep maar eerder van ontmoetingsplaatsen IRL of via internet, soms zelfs via-via.
Het heeft zelfs een klein beetje wat weg van daten, maar dan zeg maar zonder het (al-dan-niet overdreven) erotische gedoe erbij
Maar wat die praatgroepen betreft, zelf zou ik ze ook niet meer doen. Ik vind het te rigide (zeg maar niveautje omdebeurt praten) en de punten die je zelf benoemt herken ik ook wel.
Nou dat klopt niet: ik heb tijdens mijn puberteit een stuk of 20 vriendinnetjes gehad, om de 3 maanden een nieuwe ofzo. Dan hadden ze door dat ik niet 100% was ( vond een pyscho-educatie partner trouwens niet leuk dat ik dat zei, maar haar autische zoon kon zich er wel in vinden ).
Ik kreeg op mijn vorige werk namelijk een ander soort behandeling: hij is toch niet 100%, dus laten zijn obessief gedrag gewoon negeren.
Er staat wel meer op de autisme-wikipagina die niet helemaal klopt.quote:
Enige reden dat ik ga is eigenlijk omdat ik toch niets te doen heb, want mij was wel al het een en andere bekend over autisme. Op Wikipedia staat bijvoorbeeld, dat autisten vaak hun hele leven vrijgezel blijven.
Nou dat klopt niet: ik heb tijdens mijn puberteit een stuk of 20 vriendinnetjes gehad, om de 3 maanden een nieuwe ofzo. Dan hadden ze door dat ik niet 100% was ( vond een pyscho-educatie partner trouwens niet leuk dat ik dat zei, maar haar autische zoon kon zich er wel in vinden ).
Ik kreeg op mijn vorige werk namelijk een ander soort behandeling: hij is toch niet 100%, dus laten zijn obessief gedrag gewoon negeren.
Sommige dingen zijn te kortaf en sommige dingen zijn misleidend en kloppen gewoon niet.
Laatst gelezen over de verklaring waarom autisme bij vrouwen veel minder vaak zou voorkomen.
Eerst kwamen ze met een verklaring dat autisme grotendeels genetisch is en dat er al een heel zooitje genen gevonden waren die bij autisme betrokken waren. Ze gaven ook de namen van die genen en locatie op chromosomen en korte beschrijving etc...
Daarna kwam dus die verklaring dat autisme (en dit werd gezegd alsof dit een bewezen vaststaand feit was ofzo) bij vrouwen minder vaak voorkomt (ongeveel 1 op 4) en vervolgens werd dit onderbouwd door te melden dat vrouwen 2 x-chromosomen hebben.
Het verhaal deed denken aan de reden waarom meer mannen kleurenblind zijn...en dit klopt ook gewoon.
Maar van alle genen die eerder genoemd werden die betrokken zouden zijn bij autisme, lag er geeneen op het x-chromosoom. Het is gewoon misleidend.
Ik zeg het al jaren, de verhouding man/vrouw bij autisme is 1:1 (of 50/50). Ze willen het alleen niet horen/zien/weten. Dat is hun rigiditeit.
1 op 1 is gewoon logisch. En ze weten nog steeds niet wat autisme precies is.
Ik kan er lang over doorgaan, maar wil ook ff ontspannen in KLB/ONZ voordat ik weer op pad ga, de ondergaande zon tegemoet
Is dat niet gewoon hetzelfde als op vakantie gaan???quote:
Iemand hier ervaring met pendelen tussen twee landen of de Wajong mee naar het buitenland?
Ik heb geen idee.
Denk dat je verkeerd zit in dit topic: maar om er kort over te zijn, geen hond kraait wanneer je pendelt tussen Nederland en Duitsland.quote:
Iemand hier ervaring met pendelen tussen twee landen of de Wajong mee naar het buitenland?
Zolang je er maar niet officieel woont, en je verplichtingen nakomt. Je mag namelijk niet met je Wajong in het buitenland wonen.
Ik kon kiezen voor de 50 euro minder zonder verplichtingen of weer naar een arts van het UVW. Bij optie 2 zou ik waarschijnlijk veel meer verliezen dus ik heb optie 1 gekozen.
Hopelijk wordt de regering wakker en stoppen ze deze verlaging, 50 euro per maand is heel veel geld. Voor de zekerheid heb ik deze petitie ondertekend:
https://petities.nl/petit(...)nuari-2018?locale=nl
Het makkelijke van autisten is namelijk dat ze niet massaal geen demonstreren zoals jongere en er wordt lang niet zoveel aandacht aan besteed als aan de zielige bejaarden.
Eerlijk gezegd denk ik niet dat dit 't probleem hier is, maar eerder dat 't ze gewoon niet genoeg boeit.quote:
Die 5% verlaging vind ik eerlijk gezegd veel minder problematisch dan zaken zoals bijvoorbeeld de sloop van de wajong (en de bijbehorende ondersteuning van daaruit) en de sloop van de sociale woningbouwmarkt.
Ik ben 't wel met je eens dat die ¤50 veel geld is, maar zelf heb ik meer last van het verdwijnen van zeg maar alle potjes (zoals die wtcg).
De regering weet denk ik prima wat 't doet.
Oh met die 70% van het minimumloon kom ik makkelijk rond! Dus dat is het laatst waar ik wakker van lig! Maar het stoort mij wel dat de hulp bij vinden naar werk zo slecht geregeld is.quote:
Hou er ook rekening mee dat vanaf januari de wajong naar 70% wat neerkomt op 50 euro minder per maand.
Ik kon kiezen voor de 50 euro minder zonder verplichtingen of weer naar een arts van het UVW. Bij optie 2 zou ik waarschijnlijk veel meer verliezen dus ik heb optie 1 gekozen.
Hopelijk wordt de regering wakker en stoppen ze deze verlaging, 50 euro per maand is heel veel geld. Voor de zekerheid heb ik deze petitie ondertekend:
https://petities.nl/petit(...)nuari-2018?locale=nl
Het makkelijke van autisten is namelijk dat ze niet massaal geen demonstreren zoals jongere en er wordt lang niet zoveel aandacht aan besteed als aan de zielige bejaarden.
Participeren moesten wij: prima heb ik twee jaar gedaan, toen werd het mij teveel. Begon mijn autisme de overhand te nemen en ben ik naar de de huisarts gegaan, waarna ik dit jaar gediagnosticeerd ben.
Anders had ik het wellicht gewoon gelaten voor wat het is, maar nu heb ik wel dat labeltje nodig. Want men denkt anders dat ik mij aanstellen, en nu is het echt vastgesteld door een specialist.
Ik weiger overigens wel al die bemoeienis van instanties: hulp bij vinden van werk prima, maar ik ben geen achterlijke idioot die hulp nodig heeft bij zelfstandig werken. Mijn Jobcoach die had mij dus al aangemeld bij een zorggroep en ik politiek correct gezegd, ja als het vrijblijvende is hoor ik wel wat ze te bieden hebben.
Maar eigenlijk wil ik die instanties gewoon niet over de vloer hebben, want mijn privéleven gaat gewoon zijn gangetje. Dat ik meer terug getrokken ben maakt niet zoveel uit, vriendinlief sleept mij namelijk wel mee naar buiten!
Het samenwerken lukte gewoon niet meer. Ik ijk ook heel vaak de kat uit de boom en tegelijkertijd neem ik verkeerde prioriteiten zoals tegelijkterijd op Fok hangen en schoolwerk maken.
Ik moet gewoon een Fok, Dumpert, Facebook, NOS, NU, AD, Volkskrant, NRC, Omroep West, Tweakers en Hardware.info-verbod krijgen.
En ik begin een bierbuik te krijgen. Sinds ik op hbo zit, voetbal ik eigenlijk nooit meer.
Waar kan ik een banaanvraag doen?
[ Bericht 6% gewijzigd door PandaDrop op 17-06-2017 11:46:49 ]
Ik herken het wel dat internetten tijdens het studeren, ik had ook altijd een enorm korten concentratie. Behalve als ik aan het fiepen ben, dan ga ik uren door.
Fiepen...?quote:
Wil je een banaan?
Ik herken het wel dat internetten tijdens het studeren, ik had ook altijd een enorm korten concentratie. Behalve als ik aan het fiepen ben, dan ga ik uren door.
* PandaDrop haalt zijn Van Dale woordenboek erbij
Niet gevonden, ik neem het aan dat het betekent dat je in een onderwerp helemaal in verdiept zonder dat je het voordeel levert voor je werk en school? Ik doe zelf nu civiele techniek maar ik heb nog steeds interesse voor scheikunde en biologie.
Ik moet afkicken.
Ik moet een boekenverbranding houden. Ik heb nooit werk in de chemie of biologie gehad.Ik heb hier doos geantwoord maar binnen een fractie van een seconde wist ik dat ik me vergiste. ben ik autistisch?
Klopt, ik las wel dat je met 70% onder het minimum loon komt waardoor je in aanmerking komt voor extra potjes.quote:
[..]
Eerlijk gezegd denk ik niet dat dit 't probleem hier is, maar eerder dat 't ze gewoon niet genoeg boeit.
Die 5% verlaging vind ik eerlijk gezegd veel minder problematisch dan zaken zoals bijvoorbeeld de sloop van de wajong (en de bijbehorende ondersteuning van daaruit) en de sloop van de sociale woningbouwmarkt.
Ik ben 't wel met je eens dat die ¤50 veel geld is, maar zelf heb ik meer last van het verdwijnen van zeg maar alle potjes (zoals die wtcg).
De regering weet denk ik prima wat 't doet.
Nee die f*cking strips zijn zo onlogische als de pest: bij de behandeling ze een strip met vikingen, dan is ook alle logica ver te zoeken. Vanavond trouwens weer naar de groepsbehandeling, maar begin er steeds minder voordeel in te zienquote:
[ afbeelding ]
Ik heb hier doos geantwoord maar binnen een fractie van een seconde wist ik dat ik me vergiste. ben ik autistisch?
Heb het al die jaren ook prima gered zonder en nu het autisme eindelijk vastgesteld is, word ik naar een groepsbehandeling gestuurd waarvan de ene zwaar autische is en de andere milder zoals ik.
quote:
[..]
Nee die f*cking strips zijn zo onlogische als de pest: bij de behandeling ze een strip met vikingen, dan is ook alle logica ver te zoeken. Vanavond trouwens weer naar de groepsbehandeling, maar begin er steeds minder voordeel in te zien
Heb het al die jaren ook prima gered zonder en nu het autisme eindelijk vastgesteld is, word ik naar een groepsbehandeling gestuurd waarvan de ene zwaar autische is en de andere milder zoals ik.
Hoezo? "gestuurd" is het niet vrijwillig ofzo?
Ik heb zelf (hoe bizar ook) kenmerken van PDD-NOS dus kenmerken van kenmerken
Ik hoef nergens naar toe en heb niet eens een behandeling of dergelijke.
Aparte pohi ook wel.
Diqiu-Long, veel plezier maar neem deze kloon maar beter niet al te serieus. Misschien gaat deze daarna weer weg ofzo.
Welke potjes? De potjes zelf zijn aan het verdwijnen en worden omgezet in andere regelingen die wel minder geld opleveren (waardoor ik dus weer minder geld overhoud).quote:
[..]
Klopt, ik las wel dat je met 70% onder het minimum loon komt waardoor je in aanmerking komt voor extra potjes.
Het gaat er immers om dat je bij de uitreiking bent lijkt me, dat hapjesendrankjesgedoe en een beetje met elkaar praten kan thuis immers ook.
Bij mij waren ze er op een gegeven moment aan gewend dat ik "plotseling" foetsie was en ze wisten ook wel dat het altijd was wanneer 't druk was (zeg maar bij dingen zoals op bezoek bij familie ofzo). Heb zelf trouwens 't zelfde wat knappende ballonnen betreft, maar zolang ze ergens hoog hangen, is er niet veel aan de hand, toch?quote:
Vraagje: ik heb morgen een diploma-uitreiking van m'n zus. Het officiële deel is in een kerk, daarna is er nog gedoe met een hapje en drankje in de school zelf (ongeveer naast de kerk). Ik weet echter vrij zeker dat dat gedoe daarna vast wel weer vol zal zitten met ballonnen enzo en één van de deugden van mijn ASS-meuk is dat ik panisch word van zaken als ballonnen (want die kunnen knappen, of honden, want die kunnen blaffen etc). Nou ben ik, als dat inderdaad het geval blijkt, van plan om het officiële deel in de kerk bij te wonen (dat zal vast niet versierd zijn met ballonnen) en dat hapjesendrankjesgedoe over te slaan en dan richting trein te wandelen. Met een zus die weet dat ik panisch word van die ballonnen (waar ze zelf ook een hekel aan heeft overigens) zou het toch niet al te vreemd zijn om alleen het officiële deel bij te wonen?
Het gaat er immers om dat je bij de uitreiking bent lijkt me, dat hapjesendrankjesgedoe en een beetje met elkaar praten kan thuis immers ook.
Je zou 't trouwens wel vooraf even kunnen zeggen als je je te schuldig zou gaan voelen, maar je zou ook gewoon wel kunnen gaan en kijken hoe de zaak erbij hangt
Niet op je mee te pesten hoor maar hoe word je daar panisch door? Wat voor een gevoel krijg je door je lichaam heen ben er nest nieuwsgierig over. Heb ik nooit gehad.quote:
Vraagje: ik heb morgen een diploma-uitreiking van m'n zus. Het officiële deel is in een kerk, daarna is er nog gedoe met een hapje en drankje in de school zelf (ongeveer naast de kerk). Ik weet echter vrij zeker dat dat gedoe daarna vast wel weer vol zal zitten met ballonnen enzo en één van de deugden van mijn ASS-meuk is dat ik panisch word van zaken als ballonnen (want die kunnen knappen, of honden, want die kunnen blaffen etc). Nou ben ik, als dat inderdaad het geval blijkt, van plan om het officiële deel in de kerk bij te wonen (dat zal vast niet versierd zijn met ballonnen) en dat hapjesendrankjesgedoe over te slaan en dan richting trein te wandelen. Met een zus die weet dat ik panisch word van die ballonnen (waar ze zelf ook een hekel aan heeft overigens) zou het toch niet al te vreemd zijn om alleen het officiële deel bij te wonen?
Het gaat er immers om dat je bij de uitreiking bent lijkt me, dat hapjesendrankjesgedoe en een beetje met elkaar praten kan thuis immers ook.
Als ze hoog hangen niet, maar je zult altijd zien dat er ineens een paar over de grond dwarrelen en je van die lui hebt die denken "tof, voetballen!!"quote:
[..]
Bij mij waren ze er op een gegeven moment aan gewend dat ik "plotseling" foetsie was en ze wisten ook wel dat het altijd was wanneer 't druk was (zeg maar bij dingen zoals op bezoek bij familie ofzo). Heb zelf trouwens 't zelfde wat knappende ballonnen betreft, maar zolang ze ergens hoog hangen, is er niet veel aan de hand, toch?
Je zou 't trouwens wel vooraf even kunnen zeggen als je je te schuldig zou gaan voelen, maar je zou ook gewoon wel kunnen gaan en kijken hoe de zaak erbij hangt
Ik ga sowieso wel trouwens, als er op de plek van de uitreiking (schijnbaar een lokaal, ook al zegt de uitnodiging "Diplomering is in de kerk" waardoor je zou verwachten dat het uitreiken in de kerk is) verder geen ballonnen zijn is dat ook geen probleem en ga ik daarna wel weg
In elk geval heb ik wel zin in morgenavond als dit allemaal weer achter de rug is
Alles wat redelijkerwijze een plotseling hard geluid kan veroorzaken (een ballon, hond, vuurwerk etc) zorgt ervoor dat ik helemaal zenuwachtig word, volledig, maar dan ook echt volledig op dat ding focus (hoe hard ik ook probeer van niet) waardoor de zenuwen nóg meer toenemen en ik sowieso geen enkele aandacht heb voor andere zaken, dus een gesprek voeren terwijl 10 meter verderop een kind met een ballon zit te spelen gaat hem echt niet worden bijvoorbeeldquote:
[..]
Niet op je mee te pesten hoor maar hoe word je daar panisch door? Wat voor een gevoel krijg je door je lichaam heen ben er nest nieuwsgierig over. Heb ik nooit gehad.
Beter zorgen maken om niks dan na afloop jezelf dom vinden omdat je zoiets simpels niet kon bedenken en je je rot schrikken dat er toch ballonnen knappen (of in jouw geval dus baallonnen) en je als een stekker baalt.quote:Op vrijdag 23 juni 2017 21:47 schreef heywoodu het volgende:
Letterlijk nul ballonnen gezien vandaag. En ja, uiteraard wel gewoon geweest. Lang leve zorgen maken om niks.
Het is goed om paranoïde te zijn, want je weet maar nooit wie er onbetrouwbaar blijken te zijn
Ik doe het ook altijd... zorgen maken en meestal om niksquote:
Letterlijk nul ballonnen gezien vandaag. En ja, uiteraard wel gewoon geweest. Lang leve zorgen maken om niks.
van mijn broer onbekende personen naar voren geroepen en na afloop wist ikvan elk geslaagde bij naam en haar/zijn levensloop.
Terwijl dit een soort afscheid van de klasgenoten van mijn broer was.
Ik vond mijn eigen en eerste diploma-uitreiking supergaaf (vrijdagavond met bier en drank FTW).
De tweede diploma-uitreiking van mij was geen hol aan (maar dat was na leeftijdsverhoging van 16 naar 18 jaar en de diplomauitreiking vond op een maandagavond plaats).
En het behalen van mijn propedeuse was nog doodser. Geen felicitatie of podium
[ Bericht 4% gewijzigd door PandaDrop op 24-06-2017 19:32:44 ]
Iemand dit weleens gezien? Vanaf 13:45 "Dit is ons enige gewone kind. Dit is ons cadeautje. De rest heeft allemaal een vorm van autisme."
Ik hoop dat de rest in die mate autistisch is om daaruit niet te hoeven opmaken dat moeder hen maar een stel abnormale lastpakken vindt en dat hun 'normale' broertje haar lievelingetje is. Maar ik vrees het ergste...
ja, ik heb het gezien.quote:
Iemand dit weleens gezien? Vanaf 13:45 "Dit is ons enige gewone kind. Dit is ons cadeautje. De rest heeft allemaal een vorm van autisme."
Ik hoop dat de rest in die mate autistisch is om daaruit niet te hoeven opmaken dat moeder hen maar een stel abnormale lastpakken vindt en dat hun 'normale' broertje haar lievelingetje is. Maar ik vrees het ergste...
ik vind het ook zo klinken als ' als het maar gezond is' zoiets.
Mijn moeder heeft PDD-NOS. Ik kan mij de frustratie van die vrouw goed voorstellen, want het vergt veel energie om ermee om te gaan.quote:
[..]
ja, ik heb het gezien.
ik vind het ook zo klinken als ' als het maar gezond is' zoiets.
Maar mensen hebben er niet om gevraagd autisme te hebben. Ik vind het onterecht dat die vrouw op een passief-agressieve manier haar man en kinderen verwijten maakt over dingen waar ze niks aan kunnen doen. Nota bene op TV.
Daarbij vind ik deze uitzending nogal stigmatiserend. Deze mensen zijn duidelijk beperkt, terwijl dat bij de meeste mensen met ASS veel subtieler is.
nee, dan liever oplossingsgericht denken. Handvatten is beter.quote:
[..]
Mijn moeder heeft PDD-NOS. Ik kan mij de frustratie van die vrouw goed voorstellen, want het vergt veel energie om ermee om te gaan.
Maar mensen hebben er niet om gevraagd autisme te hebben. Ik vind het onterecht dat die vrouw op een passief-agressieve manier haar man en kinderen verwijten maakt over dingen waar ze niks aan kunnen doen. Nota bene op TV.
Daarbij vind ik deze uitzending nogal stigmatiserend. Deze mensen zijn duidelijk beperkt, terwijl dat bij de meeste mensen met ASS veel subtieler is.
Denk dat ze express de zware gevallen laten zien zodat het duidelijk is. Maar idd het kan veel subtieler zijn en dat weet denk ik ook iedere kijker niet.
Die vader van dat gezin vind ik vrij normaal overkomen. Hij kan het vrij goed omschrijven wat het is zonder dat er een stigmatiserend beeld bij komt.quote:
[..]
nee, dan liever oplossingsgericht denken. Handvatten is beter.
Denk dat ze express de zware gevallen laten zien zodat het duidelijk is. Maar idd het kan veel subtieler zijn en dat weet denk ik ook iedere kijker niet.
Die moeder is gewoon verbitterd. Mag ook best geuit worden, maar niet als aanval op haar man en kinderen.
Ik denk eerlijk gezegd dat ze de meer hopeloze gevallen laten zien, omdat dat beter vermaak en meer 'feelgood' oplevert.quote:
[..]
nee, dan liever oplossingsgericht denken. Handvatten is beter.
Denk dat ze express de zware gevallen laten zien zodat het duidelijk is. Maar idd het kan veel subtieler zijn en dat weet denk ik ook iedere kijker niet.
Veel vermaak-informatie is stigmatiserend, omdat veel mensen niet graag horen dat juist zij diegene zijn die fout zitten. Dan verliezen ze kijkers en dat willen ze niet, dus geven ze kijkvoer waar 't grootste deel van de kijkers zich goed bij voelt (zoals TV programma's over weer zo'n raar autistje, zodat je de stigma's op andere sites zoals fok! blijft tegenkomen want 'niemand' boeit die stigma's wat)
[ Bericht 0% gewijzigd door magnetronkoffie op 03-09-2017 20:45:00 ]
Om de 1 of andere reden krijg ik de neiging om te blijven kijken. Zijn er mensen hier die dit herkennen?
In spoiler want daarom
SPOILER
Ja ken ik al...quote:
Vraagje: Wat vinden jullie van dit plaatje?
Om de 1 of andere reden krijg ik de neiging om te blijven kijken. Zijn er mensen hier die dit herkennen?
In spoiler want daaromSPOILER[ afbeelding ]
Daarna van je scherm af kijken en het gaat spoken
Idd hypnotiserend [ Bericht 5% gewijzigd door Godshand op 07-09-2017 22:56:12 ]
Ik kwam deze toevallig net tegen. Zijn nog een aantal anderen die wel leuk zijn, zoals:quote:
[..]
Ja ken ik al...
Daarna van je scherm af kijken en het gaat spoken
Deze vind ik ook wel mooi:
Deze kende ik al langer, net koppijnwijnSPOILER
SPOILER
Bij die zwarte krijg ik 't gevoel een beetje alsof ik op die balk rechtsonder zit en naar beneden ga/kijk.quote:
[..]
Ja ken ik al...
Daarna van je scherm af kijken en het gaat spoken
Maar ben evengoed benieuwd wat de rest hiervan vindt.
Zo die drie foto's met hond, kat en konijn, moet de fotograaf toch veel hoofdbrekens hebben gekost qua positionering... En dan verder perfectioneren met Photoshop..quote:
[..]
Ik kwam deze toevallig net tegen. Zijn nog een aantal anderen die wel leuk zijn, zoals:
[ afbeelding ]
Deze vind ik ook wel mooi:Deze kende ik al langer, net koppijnwijnSPOILER[ afbeelding ]SPOILER[ afbeelding ]
Jij denkt dat de fascinatie voor de plaatjes extra is bij mensen zoals jij?
Ik vind 't gewoon mooi en lijkt me mooi om te delen en leuk om te horen wat anderen hier hiervan vinden.quote:
[..]
Zo die drie foto's met hond, kat en konijn, moet de fotograaf toch veel hoofdbrekens hebben gekost qua positionering... En dan verder perfectioneren met Photoshop..
Laat ik open. Is er trouwens een reden voor je huidige PI?quote:Jij denkt dat de fascinatie voor de plaatjes extra is bij mensen zoals jij?
Ja de opmerking over de konijnenfoto... vond ik wel grappigquote:
Laat ik open. Is er trouwens een reden voor je huidige PI?
Zijn er hier meer die tijdens de pubertijd een beetje 't gevoel hadden dat ze zelf psychisch minder beïnvloed werden dan fysiek? Dat als het ware de fysieke veranderingen jullie overvielen en je geestelijk eigenlijk nog niet zo toe was om te puberen?
Zijn er hier ook anderen die op latere leeftijd ervoeren dat ze psychisch eigenlijk veel jonger zijn dan ze fysiek zijn?
Ik heb over dit laatste pas geleden nog zitten nadenken en ik merk dat ik geestelijk altijd min of meer hetzelfde ben gebleven, daar waar ik veel anderen echt heb zien veranderen tijdens en na de pubertijd (of ze zetten steeds een ander masker op, bij elke opeenvolgende levensfase weer een nieuwe).
Herkent iemand dit bij hemzelf/haarzelf?
Ben 44, en bij elke schommel die ik zie in een openbare speeltuin kan mijzelf net inhouden om niet te gaan sjoemelen.quote:
Hoi.
Herkent iemand dit bij hemzelf/haarzelf?
Tevens voel ik mij eerder begin 20 dan halverwge 40, helaas merk ik aan mijn lichaam dat ik echt halverwege de 40 zit
Pubertijd heb ik zelf weinig van kunnen genieten, had daar misschien veel meer uit kunnen halen, als ik kijk naar anderen die nu in de pubertijd zitten, en waarschijnlijke geen ass-stoornis hebben.
Ik heb wel erg veel moeite gehad met lichaamsbeharing. Enerzijds liep ik geestelijk gelijk of zelfs vooruit ten opzichte van mijn leeftijdgenoten. Met geestelijk bedoel ik waarvan ik mij bewust was. Emotioneel liep ik achter en ik gedroeg mij ook kinderlijker. Ik was mij daarvan wel bewust, maar aangezien ik mijn gedrag niet kon sturen, remde ik mezelf maar helemaal af.quote:
Hoi.
Zijn er hier meer die tijdens de pubertijd een beetje 't gevoel hadden dat ze zelf psychisch minder beïnvloed werden dan fysiek? Dat als het ware de fysieke veranderingen jullie overvielen en je geestelijk eigenlijk nog niet zo toe was om te puberen?
Zijn er hier ook anderen die op latere leeftijd ervoeren dat ze psychisch eigenlijk veel jonger zijn dan ze fysiek zijn?
Ik heb over dit laatste pas geleden nog zitten nadenken en ik merk dat ik geestelijk altijd min of meer hetzelfde ben gebleven, daar waar ik veel anderen echt heb zien veranderen tijdens en na de pubertijd (of ze zetten steeds een ander masker op, bij elke opeenvolgende levensfase weer een nieuwe).
Herkent iemand dit bij hemzelf/haarzelf?
Ik word over een kleine twee maanden opnieuw getest op autisme. Ik heb de diagnose ADHD, echter mijn psych denkt dat ik ook in lichte mate autistisch zou kunnen zijn. Maar de kenmerken die daarnaar refereren, kunnen ook te maken hebben met hoe ik ben opgevoed. Mijn moeder is wel licht autistisch.
Heeft ze de diagnose? Zoals je denk ik wel weet, wordt er (op fok bijvoorbeeld) te makkelijk "ik ben autistisch" geroepen. Alsof 't een grap is of zo.quote:
[..]
Ik heb wel erg veel moeite gehad met lichaamsbeharing. Enerzijds liep ik geestelijk gelijk of zelfs vooruit ten opzichte van mijn leeftijdgenoten. Met geestelijk bedoel ik waarvan ik mij bewust was. Emotioneel liep ik achter en ik gedroeg mij ook kinderlijker. Ik was mij daarvan wel bewust, maar aangezien ik mijn gedrag niet kon sturen, remde ik mezelf maar helemaal af.
Ik word over een kleine twee maanden opnieuw getest op autisme. Ik heb de diagnose ADHD, echter mijn psych denkt dat ik ook in lichte mate autistisch zou kunnen zijn. Maar de kenmerken die daarnaar refereren, kunnen ook te maken hebben met hoe ik ben opgevoed. Mijn moeder is wel licht autistisch.
Had dat ook met andere omstandigheden te maken? Had je vrienden in die periode of was je een outsider en werd je gepest? Dat soort dingen hebben namelijk ook heel veel invloed op hoe jij je ontwikkelt tot volwassene.quote:
Pubertijd heb ik zelf weinig van kunnen genieten,
Nou, zo bedoel ik het zeker niet.quote:
[..]
Heeft ze de diagnose? Zoals je denk ik wel weet, wordt er (op fok bijvoorbeeld) te makkelijk "ik ben autistisch" geroepen. Alsof 't een grap is of zo.
Ze heeft niet de officiele diagnose. Ze wilt zich wel laten testen nadat ik het heb gedaan. (Dat zegt ze. Maar ik voorzie wel dat ze het uiteindelijk niet doet.) Ik vermoed het al een paar jaar. Hoe meer ik autisme begrijp en bepaalde gedragskenmerken zie bij andere mensen met ASS, hoe sterker mijn vermoeden.
25 jaar geleden zijn mijn ouders gescheiden. Door die scheiding viel er een hoop zekerheid weg. Ze stond er alleen voor. Ze kon zich ook niet uiten bij anderen.
Nu heeft ze die scheiding nog steeds niet verwerkt eigenlijk. Ze klampt zich vast aan alles wat vertrouwd is. Veel mensen denken dat ze depressief is maar ook een slappeling die niks van haar leven wilt maken. Dat laatste zie ik heel anders. Ze doet wel haar best. Het lukt haar niet goed om het allemaal te begrijpen. Ze vindt het ook heel moeilijk om zich ergens een voorstelling van te maken.
Daarbij komt in haar familie nog meer autisme voor. Haar broer heeft het en haar vader zeer waarschijnlijk ook. Eigenlijk de hele familie behalve mijn oma.
Schommels zijn dan ook leukquote:
[..]
Ben 44, en bij elke schommel die ik zie in een openbare speeltuin kan mijzelf net inhouden om niet te gaan sjoemelen.
Tevens voel ik mij eerder begin 20 dan halverwge 40, helaas merk ik aan mijn lichaam dat ik echt halverwege de 40 zit
Pubertijd heb ik zelf weinig van kunnen genieten, had daar misschien veel meer uit kunnen halen, als ik kijk naar anderen die nu in de pubertijd zitten, en waarschijnlijke geen ass-stoornis hebben.
Zo een paar keer per jaar ga ik even schommelen...vind ik leuk. Laatste keer hadden ze aan de bovenkant de ketting of het ophanggebeuren veranderd, want hij kraakte heel anders.
Fysiek merk ik 't natuurlijk wel, maar eerlijk gezegd vind ik 't meevallen. Ik kan nog steeds flinke afstanden lopend afleggen in hetzelfde tempo als toen ik nog 20 was.
Wat je zegt over de pubertijd, had ik zelf geschreven kunnen hebben. Erg herkenbaar. Ik had toen graag meer mensen zoals mezelf gekend willen hebben, dan had ik me daaraan kunnen optrekken. 't scheelt enorm als je een soort voorbeeld hebt van wie je zeg maar een beetje af kunt kijken
Emoties jegens haar tonen en überhaupt aankijken is lastig. Geen idee hoelang ik dit kan volhouden.
Ik ben vrij monotoon en ingehouden, op momenten kan ik wel een andere bui hebben maar voornamelijk in een hoekje.
Maar ze weet van je autisme/watdanook enzo af?quote:
Oh boy. Hoelang ik naar een vriendin verlangde kan ik nu naar andere tijden verlangen. Het zit namelijk zo, we kennen elkaar nu een hele tijd maar nu vond zij het tijd dat we een relatie hebben. Ik heb nog geen ervaring met intiem zijn. Zij is bovendien heel extravert zogezegd heel open enzo. Dit valt voor mij zwaarder dan ik had verwacht.
Emoties jegens haar tonen en überhaupt aankijken is lastig. Geen idee hoelang ik dit kan volhouden.
Ja ze vind mijn karakter zoals ze die nu gezien heeft prima echter kan ik dit haast niet geloven. Heeft eerder relaties gehad wat ik niet erg vind echter ben ik juist van de rust, weinig mensen en eentoon.quote:
[..]
Maar ze weet van je autisme/watdanook enzo af?
'Gewoon' een beetje denken over hoe je ermee om moet gaan en het vooral duidelijk communiceren dan.quote:
[..]
Ja ze vind mijn karakter zoals ze die nu gezien heeft prima echter kan ik dit haast niet geloven. Heeft eerder relaties gehad wat ik niet erg vind echter ben ik juist van de rust, weinig mensen en eentoon.
Ik had vrijwel dezelfde situatie, dan kon ik er bijvoorbeeld echt totaal niet tegen als ze ineens zei "zullen we zo daar en daar naartoe gaan, met die en die?". Nou, nee, daar heb ik op zich geen zin in nee, zo ineens
Communiceren is in elk geval belangrijk en dat is juist iets waar ik zelf enorm in gegroeid ben door die relatie, en ik geloof nooit dat ik de enige 'autist' ben voor wie dat het geval is. Zo lang ze maar weet en accepteert dat je niet om de haverklap al je emoties uit ofzo.
Jullie kennen elkaar dus al vrij lang? Neem dit maar gewoon van haar aan dan, anders had ze het echt niet 'ineens tijd gevonden voor een relatie'.quote:Ja ze vind mijn karakter zoals ze die nu gezien heeft prima echter kan ik dit haast niet geloven.
Mijn idee is een lijst maken en desnoods op een papier schriven waar jij allemaal behoefte aan hebt en aan haar vragen of ze daarmee kan levenquote:
[..]
Ja ze vind mijn karakter zoals ze die nu gezien heeft prima echter kan ik dit haast niet geloven. Heeft eerder relaties gehad wat ik niet erg vind echter ben ik juist van de rust, weinig mensen en eentoon.
Edit: Werkt heel goed bij mij als de ander meteen weet wat er allemaal met mij aan de hand is en als diegene het allemaal accepteert is het
En daarmee (met die dingen) kan diegene meteen rekening mee houden.[ Bericht 10% gewijzigd door -Phineas- op 19-09-2017 18:03:26 ]
Maar zo af en toe eens naar de bios of uit eten, is dat ook een probleem? Niet elke week ofzo, maar eens in de zoveel tijd. Waarbij je (als je een beetje net zo in elkaar steekt als ik) dan ook even aan moet geven dat je het niet zou waarderen als de plannen op het laatste moment ineens wijzigen of als er ineens iemand anders bij komtquote:
Nee dat is zo. Waar ik meer op doel is dat ze zegt het rustige van mij en enthousiasme leuk te vinden maar dat is nu het nog nieuw is maar ik kan dit nooit heel lang volhouden denk ik. Ik ben meer een bankhanger ipv de straat op bios uit eten. Dat gaat wringen ben ik bang.
Ik ga binnenkort waarschijnlijk begeleid wonen (hopelijk als een van de twee mensen voor mij weigert!) Het is een woongroep voor autisten. Iedereen krijgt een eigen kamer maar deelt wel de badkamer, douche en woonkamer. Je woont met 3/4 mensen in een huis.
Zijn er hier misschien mensen die ook in zo'n groep wonen en hoe bevalt dat jullie? Kun je ook makkelijk mensen zoals vriendschappen en familie uitnodigen? Waarin helpen ze jullie bij? En hoe ervaren jullie je huisgenoten?
Misschien veel vragen en heb nog wat paar vragen eigenlijk erbij
Ik vind het heel spannend om begeleid te wonen dus vind wel fijn om zoveel mogelijk te weten wat mij te wachten staat ( ook al heb ik kennismakingsgesprek pas volgende week en gaan ze mij dan pas nog meer vertellen) maar ik ben nu al nieuwsgierig naar andermans ervaringen.[ Bericht 0% gewijzigd door -Phineas- op 19-09-2017 17:54:25 ]
Maar het lijkt mij heel fijn om een eigen kamer te hebben. Ik woon nu in een gehorige huis met mijn zusje en twee kleine broertjes, dus het is altijd druk in huis. En ik heb dan lekker een eigen kamer en hoef met de inrichting niet rekening te houden met mijn zusje
Ik reageer hier vanuit mijn ervaring in een studentenhuis aka je voorzieningen met 15 man delen. Feitelijk doe je dat nu ook al, aleen dan met mensen die je kent. Delen is goed te doen zolang er goede afspraken worden gemaakt over het huishouden en de boel leefbaar houden. Juist ook wel gezellig dat je niet helemaal in je eentje zit. Dat laatste is ook geen ramp zolang je maar niet vereenzaamt.quote:
Want het lijkt mij ergens wel vreemd en ook wel eng eigenlijk om woonkamer én douché etc te delen. Ik hoop dat de mensen die je daar helpen je dan wel verplichten om netjes te zijn.
Maar het lijkt mij heel fijn om een eigen kamer te hebben. Ik woon nu in een gehorige huis met mijn zusje en twee kleine broertjes, dus het is altijd druk in huis. En ik heb dan lekker een eigen kamer en hoef met de inrichting niet rekening te houden met mijn zusje
Wat houdt het begeleid wonen voor jullie in? Wordt er gekookt? Komt er af en toe iemand langs die jullie met dingen helpt?
Er komt wel iemand langs die helpt met bijvoorbeeld het huishouden, en planning en structuur/ritme aanbrengen denk ik tenminste in je dagelijks leven. Ik heb met laatstgenoemde veel moeite. Om te plannen en overzicht houden.. terwijl ik er wel graag behoefte naar heb.quote:
[..]
Ik reageer hier vanuit mijn ervaring in een studentenhuis aka je voorzieningen met 15 man delen. Feitelijk doe je dat nu ook al, aleen dan met mensen die je kent. Delen is goed te doen zolang er goede afspraken worden gemaakt over het huishouden en de boel leefbaar houden. Juist ook wel gezellig dat je niet helemaal in je eentje zit. Dat laatste is ook geen ramp zolang je maar niet vereenzaamt.
Wat houdt het begeleid wonen voor jullie in? Wordt er gekookt? Komt er af en toe iemand langs die jullie met dingen helpt?
Kreeg jij toen ook zulke hulp? En hoe ervaarde je dat?
En 15 mensen is wel veel zeg
gelukkig deel ik maar met 3/4 man. Het zijn rijtjeshuizen en in ieder huisje woont 3/4 man zeg maar.Wat is continu eigenlijk..quote:
Oh en mensen uitnodigen kan best, alleen moet je wel aangeven dat er iemand komt en eventueel gemeenschappelijke ruimten reserveren. Sommige huizen stellen ook weer beperkingen aan hoe vaak je de woonkamer mag reserveren, maar neem aan dat men daar niet te moeilijk over doet zolang je niet continu mensen over de vloer hebt.
Is een keer in de week overnachten bijvoorbeeld veel? En als je voor een paar dagen weggaat of overnachten in de vakantie. Gaan ze dat ook beschouwen als een probleem?
Er wordt trouwens 1 keer per week door ieder lid van het huis gekookt. En dan moeten wij zeg maar voor iedereen koken.quote:
[..]
Ik reageer hier vanuit mijn ervaring in een studentenhuis aka je voorzieningen met 15 man delen. Feitelijk doe je dat nu ook al, aleen dan met mensen die je kent. Delen is goed te doen zolang er goede afspraken worden gemaakt over het huishouden en de boel leefbaar houden. Juist ook wel gezellig dat je niet helemaal in je eentje zit. Dat laatste is ook geen ramp zolang je maar niet vereenzaamt.
Wat houdt het begeleid wonen voor jullie in? Wordt er gekookt? Komt er af en toe iemand langs die jullie met dingen helpt?
Ah, ambulante hulp dus. Ik ken ook wel iemand die dat had ja.quote:
[..]
Er komt wel iemand langs die helpt met bijvoorbeeld het huishouden, en planning en structuur/ritme aanbrengen denk ik tenminste in je dagelijks leven. Ik heb met laatstgenoemde veel moeite. Om te plannen en overzicht houden.. terwijl ik er wel graag behoefte naar heb.
Kreeg jij toen ook zulke hulp? En hoe ervaarde je dat?
En 15 mensen is wel veel zeg
Ik woonde in een 'gewoon' studentenhuis en heb nooit hulp nodig gehad bij het alleen wonen. Maar heb wel in het kader van een bijbaan eens per week rondgelopen op een begeleid wonen instelling. Dat was wel anders, want daar werd door de leiding gekookt en alle bewoners hadden alle voorzieningen voor zichzelf, behalve het fornuis. De mensen die daar woonden waren max. 40 jaar ongeveer en allemaal lichamelijk en/of mentaal gehandicapt. Die zouden nooit echt zelfstandig kunnen wonen.
Eens per week hetzelfde dispuut vonden wij veel, het hangt er vanaf wat de behoefte is van je huisgenoten. Kan mij voorstellen dat bij autisten het al snel teveel wordt.quote:
[..]
Wat is continu eigenlijk..
Is een keer in de week overnachten bijvoorbeeld veel? En als je voor een paar dagen weggaat of overnachten in de vakantie. Gaan ze dat ook beschouwen als een probleem?
Of iets een probleem is moet je niet mij vragen maar je huisgenoten
Zolang je niet elke keer de huiskamer volstopt met bezoek zal het wel loslopen. Gewoon een beetje rekening houden met elkaar, dat is alles.Oja. Dat valt mee. Heb je al ideeën voor wat je gaat maken? Komt er ook begeleiding om te helpen met het koken?quote:
[..]
Er wordt trouwens 1 keer per week door ieder lid van het huis gekookt. En dan moeten wij zeg maar voor iedereen koken.
Ja het is ook wel logisch wat dat rekening met elkaar houden betreft. En inderdaad kan ik dat beter aan de mensen daar vragen. Ik zou het ook niet fijn vinden als er iedere dag weer (vreemde) mensen komen. Maar was sowieso niet van plan om iedere dag uit te nodigen, maar 1 keer per week wel. Maar ik kan dat dus beter aan hun vragen.quote:
[..]
Ah, ambulante hulp dus. Ik ken ook wel iemand die dat had ja.
Ik woonde in een 'gewoon' studentenhuis en heb nooit hulp nodig gehad bij het alleen wonen. Maar heb wel in het kader van een bijbaan eens per week rondgelopen op een begeleid wonen instelling. Dat was wel anders, want daar werd door de leiding gekookt en alle bewoners hadden alle voorzieningen voor zichzelf, behalve het fornuis. De mensen die daar woonden waren max. 40 jaar ongeveer en allemaal lichamelijk en/of mentaal gehandicapt. Die zouden nooit echt zelfstandig kunnen wonen.
[..]
Eens per week hetzelfde dispuut vonden wij veel, het hangt er vanaf wat de behoefte is van je huisgenoten. Kan mij voorstellen dat bij autisten het al snel teveel wordt.
Of iets een probleem is moet je niet mij vragen maar je huisgenoten
[..]
Oja. Dat valt mee. Heb je al ideeën voor wat je gaat maken? Komt er ook begeleiding om te helpen met het koken?
Ja ik heb al ideeën wat ik ga maken maar het is mog maar de vraag of ik er uberhaupt binnen kom zeg maar. Want er zijn nog maar twee kamers beschikbaar en er waren al twee geinteresseerden en ik ben de derde. Als een van die twee weigert dan heb ik wel de kans om jante zeggen maar van te voren mag ik natuurlijk alles zien en weten met wat voor huisgenoten ik zit en of ik mij er überhaupt thuis voel.Ik kan altijd nee zeggen in ieder geval.
Er wordt wel hulp aangeboden bij het koken maar weet ook niet hoe dit eruot zal zien. Ik kan prima koken maar moet gewoon geen afleiding hebben en ik moet echt helder zijn en lekker in mijn vel zitten. Anders kan ik soms wel gevaarlijk zijn in de keuken en laat ik soms ook dingen verbranden etc of gas aan laten staan waardoor dingen verbranden.
Maar ik ben echt niet gehandicapt zoals de mensen waarover jij het had..
De woongroep waarnaar ik naartoe ga is voor jongvolwassene autisten en met lichte gedragsproblemen.
Heb nu een werkdiagnose gekregen (pervasieve ontwikkelingsstoornis) voor autisme maar ik wel zeker weer dat ik geen zware geval ben omdat ik dingen nog wel goed zelfstandig kan. Ik kan de meeste dingen heel goed (vooral als ik net wat meer uitleg en aandacht krijg en heb voor het uitvoeren van bepaalde taken, maar dat hangt ook wel van mijn omgeving af. In een drukke omgeving zoals thuis is het veel en veel lastiger dan als ik bijvoorbeeld bij mijn vriend of vriendin ben waar het veel rustiger is en dus niet wordt gestoord tijdens mijn bezigheden)
En met plannen en organiseren ben ik een ramp terwijl ik wel sterk behoefte heb aan structuur, routine, regelmaat, rust, en duidelijkheid maar dat het gewoon onmogelijk is in een huis met 5 personen en waarvan leeftijden ook sterk verschillen en wij allemaal andere routines hebben en die sterk botsen met elkaar. Mijn routine kan ik natuurlijk niet opleggen aan mijn broertje van 7/8 die nog zwakbegaafd is ook en zich nog 2 jaar jonger gedraagt en dus nog verder van mij afligt.
En die woongroep is dus ook voor minder zware autisten en of gedragsproblemen. Je wordt daar klaargestoomd totdat je helemaal zelfstandig op eigen benen kunt staan dus het is neem ik aan niet de bedoeling dat je daar de rest van je leven blijft wonen.
Maar heb jij of iemand anders ervaring dus met ervaring deze soort van wonen? Voor mij klinkt het best wel perfect ( vooral de hulp die je erbij krijgt en mijn eigen kamer heb) maar iemand die het zelf ziet of meemaakt kan mij natuurlijk het beste vertellen hoe het er echt is of aan toe gaat dan een hulpverlener van buitenaf of de eigenaar van die woongroep.
Eens per week is dus teveel om bezoek te nemen? Zelf snap ik dat niet zo goed (naja wel als oedere week op zelfde tijd iemand langskomt en de hele zaterdag in je huis zit)maar misschien inderdaad dat iedere week niet leuk is. Maar idk of het überhaupt leuk is om dingen binnen te doen voor bijvoorbeeld voor mijn vriend (want die zie ik 1x per week gemiddeld maar meestal korter want school enzo en zelf leuke dingen. En broertje/zusje/moeder/of vriendin zouden het denk ik ook niet zo leuk vinden om alleen binnen te zitten op mijn kamer met 3 anderen.quote:
[..]
Ah, ambulante hulp dus. Ik ken ook wel iemand die dat had ja.
Ik woonde in een 'gewoon' studentenhuis en heb nooit hulp nodig gehad bij het alleen wonen. Maar heb wel in het kader van een bijbaan eens per week rondgelopen op een begeleid wonen instelling. Dat was wel anders, want daar werd door de leiding gekookt en alle bewoners hadden alle voorzieningen voor zichzelf, behalve het fornuis. De mensen die daar woonden waren max. 40 jaar ongeveer en allemaal lichamelijk en/of mentaal gehandicapt. Die zouden nooit echt zelfstandig kunnen wonen.
[..]
Eens per week hetzelfde dispuut vonden wij veel, het hangt er vanaf wat de behoefte is van je huisgenoten. Kan mij voorstellen dat bij autisten het al snel teveel wordt.
Of iets een probleem is moet je niet mij vragen maar je huisgenoten
[..]
Oja. Dat valt mee. Heb je al ideeën voor wat je gaat maken? Komt er ook begeleiding om te helpen met het koken?
Ik denk dat als een persoon zonder autisme het al veel vindt bij 1x per week dat het bij autisten nog erger is inderdaad. Dankjewel voor het zeggen alvast en het geven van een indicatie van wat bij jouw woongroep teveel was
Edit: sorry trouwens. Ik type echt super slecht. Heb een nieuwe telefoon en hij is een stuk kleiner dan mijn oude dus het is even flink wennen
Met deze vorm heb ik geen ervaring nee. Ik had alleen een dispuutsgenoot die als student ook begeleid woonde, maar die kreeg ambulante hulp geloof ik. Weet niet precies hoe dat in elkaar zat, ik kwam er pas later achter dat het begeleid was. In eerste instantie leek het een gewoon studentenhuis te zijn.quote:
[..]
Ja het is ook wel logisch wat dat rekening met elkaar houden betreft. En inderdaad kan ik dat beter aan de mensen daar vragen. Ik zou het ook niet fijn vinden als er iedere dag weer (vreemde) mensen komen. Maar was sowieso niet van plan om iedere dag uit te nodigen, maar 1 keer per week wel. Maar ik kan dat dus beter aan hun vragen.
Ja ik heb al ideeën wat ik ga maken maar het is mog maar de vraag of ik er uberhaupt binnen kom zeg maar. Want er zijn nog maar twee kamers beschikbaar en er waren al twee geinteresseerden en ik ben de derde. Als een van die twee weigert dan heb ik wel de kans om jante zeggen maar van te voren mag ik natuurlijk alles zien en weten met wat voor huisgenoten ik zit en of ik mij er überhaupt thuis voel.Ik kan altijd nee zeggen in ieder geval.
Er wordt wel hulp aangeboden bij het koken maar weet ook niet hoe dit eruot zal zien. Ik kan prima koken maar moet gewoon geen afleiding hebben en ik moet echt helder zijn en lekker in mijn vel zitten. Anders kan ik soms wel gevaarlijk zijn in de keuken en laat ik soms ook dingen verbranden etc of gas aan laten staan waardoor dingen verbranden.
Maar ik ben echt niet gehandicapt zoals de mensen waarover jij het had..
De woongroep waarnaar ik naartoe ga is voor jongvolwassene autisten en met lichte gedragsproblemen.
Heb nu een werkdiagnose gekregen (pervasieve ontwikkelingsstoornis) voor autisme maar ik wel zeker weer dat ik geen zware geval ben omdat ik dingen nog wel goed zelfstandig kan. Ik kan de meeste dingen heel goed (vooral als ik net wat meer uitleg en aandacht krijg en heb voor het uitvoeren van bepaalde taken, maar dat hangt ook wel van mijn omgeving af. In een drukke omgeving zoals thuis is het veel en veel lastiger dan als ik bijvoorbeeld bij mijn vriend of vriendin ben waar het veel rustiger is en dus niet wordt gestoord tijdens mijn bezigheden)
En met plannen en organiseren ben ik een ramp terwijl ik wel sterk behoefte heb aan structuur, routine, regelmaat, rust, en duidelijkheid maar dat het gewoon onmogelijk is in een huis met 5 personen en waarvan leeftijden ook sterk verschillen en wij allemaal andere routines hebben en die sterk botsen met elkaar. Mijn routine kan ik natuurlijk niet opleggen aan mijn broertje van 7/8 die nog zwakbegaafd is ook en zich nog 2 jaar jonger gedraagt en dus nog verder van mij afligt.
En die woongroep is dus ook voor minder zware autisten en of gedragsproblemen. Je wordt daar klaargestoomd totdat je helemaal zelfstandig op eigen benen kunt staan dus het is neem ik aan niet de bedoeling dat je daar de rest van je leven blijft wonen.
Maar heb jij of iemand anders ervaring dus met ervaring deze soort van wonen? Voor mij klinkt het best wel perfect ( vooral de hulp die je erbij krijgt en mijn eigen kamer heb) maar iemand die het zelf ziet of meemaakt kan mij natuurlijk het beste vertellen hoe het er echt is of aan toe gaat dan een hulpverlener van buitenaf of de eigenaar van die woongroep.
Wat jij noemt is echt wel anders ja. De mensen waar ik ervaring mee heb waren zodanig gehandicapt dat ze het nooit zelf hadden gekund. Wel goed dat je op den duur zelfstandig kunt wonen. Maar wel verstandig om dat eerst begeleid te doen want zulke fratsen met koken moet je niet hebben als je echt alleen bent.
Nogmaals, vraag het je huisgenoten tegen die tijd. Wij vonden het vervelend als iemand elke dinsdag zijn dispuut met 15 man over de vloer had de hele avond lang. Vandaar dat ik dat noemde. Heb je 2 mensen op je kamer is het mogelijk een ander verhaal. Het is gewoon een kwestie van je draai vinden en goede afspraken maken over bezoek en het huishouden/leefbaarheid. Dan is het prima te doen. Maar ik neem aan dat de leiding daar ook wel hulp bij kan bieden.quote:
[..]
Eens per week is dus teveel om bezoek te nemen? Zelf snap ik dat niet zo goed (naja wel als oedere week op zelfde tijd iemand langskomt en de hele zaterdag in je huis zit)maar misschien inderdaad dat iedere week niet leuk is. Maar idk of het überhaupt leuk is om dingen binnen te doen voor bijvoorbeeld voor mijn vriend (want die zie ik 1x per week gemiddeld maar meestal korter want school enzo en zelf leuke dingen. En broertje/zusje/moeder/of vriendin zouden het denk ik ook niet zo leuk vinden om alleen binnen te zitten op mijn kamer met 3 anderen.
Ik denk dat als een persoon zonder autisme het al veel vindt bij 1x per week dat het bij autisten nog erger is inderdaad. Dankjewel voor het zeggen alvast en het geven van een indicatie van wat bij jouw woongroep teveel was
Edit: sorry trouwens. Ik type echt super slecht. Heb een nieuwe telefoon en hij is een stuk kleiner dan mijn oude dus het is even flink wennen
Ik zie mijn psychiater komende week weer (om mijn paniekklachten te bespreken) en vraag me af: heeft het zin om autisme aan de kaak te stellen en zo ja, hoe? Ik weet dat het bij vrouwen minder vaak voorkomt enzo.
Als ik het boek Paaz van Myrthe van der Meer lees, herken ik mezelf heel erg. Zij meldde zich ziek met een burn-out en werd tijdens een opname ineens geconfronteerd met een diagnose 'bipolair én asperger'. Het verschil is dat Myrthe een doodswens had/heeft, die ik nooit heb (gehad). Ik weet 99,9% zeker dat ik niet bipolair ben, laten we het daarop houden. Maar de autistische kant...
Ja, het heeft zin om autisme aan de kaak te stellen, niet zozeer omdat je het al dan niet hebt, maar vooral omdat je er duidelijk mee zit en er veel over nadenkt: je psychiater heeft ervaring en kan je helpen met het stellen van de diagnose (en de gevolgen daarvan) of je gerust stellen. Dit kan je rust geven in je hoofd en ik denk dat je dat wel kunt gebruikenquote:
Sorry, nieuw in deze reeks en heb niet alles kunnen lezen (hoofdpijn). Ik zit al een tijdje thuis met een paniekstoornis en begin te denken dat ik misschien in het algemeen overgevoelig ben voor prikkels. Ook heb ik heel starre overtuigingen als het op bepaalde dingen aankomt (eten/drinken, maar ook kleding en andere dagelijkse zaken). Ik ben vrouw, 33, heb nu al drie burn-outs/depressies doorstaan die zijn veroorzaakt door perfectionisme en ben nog nooit getest op autisme.
Ik zie mijn psychiater komende week weer (om mijn paniekklachten te bespreken) en vraag me af: heeft het zin om autisme aan de kaak te stellen en zo ja, hoe? Ik weet dat het bij vrouwen minder vaak voorkomt enzo.
Als ik het boek Paaz van Myrthe van der Meer lees, herken ik mezelf heel erg. Zij meldde zich ziek met een burn-out en werd tijdens een opname ineens geconfronteerd met een diagnose 'bipolair én asperger'. Het verschil is dat Myrthe een doodswens had/heeft, die ik nooit heb (gehad). Ik weet 99,9% zeker dat ik niet bipolair ben, laten we het daarop houden. Maar de autistische kant...
Het probleem met het stellen van de diagnose autisme (en in het verlengde ook bij andere psychiatrische aandoeningen) is dat veel mensen in meerdere of mindere mate autistische trekjes vertonen of zich in bepaalde autistische kenmerken herkennen. Zo zijn er ook niet-ASSers die gevoelig zijn voor geluiden of geuren, of die meer behoefte hebben aan structuur in hun leven dan de gemiddelde mens. Je psychiater heeft ervaring met autisme herkennen en kan je dus het beste helpen.
Ik herken me trouwens enorm in je verhaal (al ben ik zelf nog wat jonger), dus zou het zeker onder de aandacht van de psychiater brengen.
Om aan MMunkun's verhaal wat toe te voegen, ik ging van burnout naar burnout, nam altijd teveel op m'n hooivork bladiebla (volgens mij klopt dat gezegde zo ook nog wel). Ik werd ook chronisch overschat, ook al zijn er bepaalde dingen waar ik heel goed in ben (waardoor 't eigenlijk voor niemand echt duidelijk was wat ik eigenlijk kon/hoe goed ik was).quote:
Sorry, nieuw in deze reeks en heb niet alles kunnen lezen (hoofdpijn). Ik zit al een tijdje thuis met een paniekstoornis en begin te denken dat ik misschien in het algemeen overgevoelig ben voor prikkels. Ook heb ik heel starre overtuigingen als het op bepaalde dingen aankomt (eten/drinken, maar ook kleding en andere dagelijkse zaken). Ik ben vrouw, 33, heb nu al drie burn-outs/depressies doorstaan die zijn veroorzaakt door perfectionisme en ben nog nooit getest op autisme.
Ik zie mijn psychiater komende week weer (om mijn paniekklachten te bespreken) en vraag me af: heeft het zin om autisme aan de kaak te stellen en zo ja, hoe? Ik weet dat het bij vrouwen minder vaak voorkomt enzo.
Als ik het boek Paaz van Myrthe van der Meer lees, herken ik mezelf heel erg. Zij meldde zich ziek met een burn-out en werd tijdens een opname ineens geconfronteerd met een diagnose 'bipolair én asperger'. Het verschil is dat Myrthe een doodswens had/heeft, die ik nooit heb (gehad). Ik weet 99,9% zeker dat ik niet bipolair ben, laten we het daarop houden. Maar de autistische kant...
Het heeft denk ik zeker zin om 't al dan niet uit te kunnen sluiten. Angstklachten kom ik bij niet of nog-maar-net gediagnostiseerde autistes eigenlijk vrij veel tegen.
Autisme wordt bij vrouwen slecht herkend. Er staat wel een link naar wat lijstjes van mogelijke herkenningspunten in de OP, maar ik zie dat de link nu dood is.
Ik had deze lijst nog een keer gevonden op een andere website, maar zou ik even terug moeten zoeken, momentje.
Misschien dat deze lijstjes je wat te denken geven dit weekend (dan is er geen hulpverlening, zeg maar).
edit:
https://myaspieeyes.files(...)4154ad237783e339.jpg
en
https://everydayaspie.wor(...)t-by-samantha-craft/
zijn best interessante links om te lezen.
Ik kwam soort van bij toeval nog een stukje tegen wat ik bij mezelf dan wel herken:
I used to walk into a room full of people and wonder if they liked me....now I look around and wonder if I like them.
En dit is wat ik dus tegenwoordig doe. Zodra ik een groep nieuwe mensen tegenkom, is 1 van de 1e vragen die ik heb "Ben benieuwd wie hier eventueel toffe mensen zouden kunnen zijn
" dus wat dat aangaat is er van mijn onzekerheid niks meer over...maar nog steeds ben ik nerveus als ik bij een groep onbekende mensen kom, zeker ook als de omgeving ook nieuw voor me is.Ik heb zelf 't idee dat dit misschien niets met onzekerheid te maken heeft, het heeft denk ik misschien meer met 't onvoorspelbare te maken en het speelt zeker weten ook mee dat het hier om onbekende mensen gaat.
Ken ik eenmaal iemand, dan zakt m'n alertheid snel genoeg af (maar blijft altijd wel een basis niveau alertheid achter, tenzij ik iemand door en door vertrouw).
Ik denk dat deze alertheid ook een reden is waarom ik sneller moe ben in gezelschap, want 't is me al eerder opgevallen dat de mate van vermoeidheid sterk afhangt van -wie- ik in gezelschap heb. Bij het ene groepje houd ik het wel uren uit, en bij een ander groepje (zoals vaak bij cursussen enzo) begin ik na 20 minuten al te gapen (is mijn meest objectief vaststelbare symptoom van overprikkeld raken).
[ Bericht 28% gewijzigd door magnetronkoffie op 23-09-2017 23:34:52 ]
Lijkt me zeker zinvol om het ter sprake te brengen!quote:
Sorry, nieuw in deze reeks en heb niet alles kunnen lezen (hoofdpijn). Ik zit al een tijdje thuis met een paniekstoornis en begin te denken dat ik misschien in het algemeen overgevoelig ben voor prikkels. Ook heb ik heel starre overtuigingen als het op bepaalde dingen aankomt (eten/drinken, maar ook kleding en andere dagelijkse zaken). Ik ben vrouw, 33, heb nu al drie burn-outs/depressies doorstaan die zijn veroorzaakt door perfectionisme en ben nog nooit getest op autisme.
Ik zie mijn psychiater komende week weer (om mijn paniekklachten te bespreken) en vraag me af: heeft het zin om autisme aan de kaak te stellen en zo ja, hoe? Ik weet dat het bij vrouwen minder vaak voorkomt enzo.
Als ik het boek Paaz van Myrthe van der Meer lees, herken ik mezelf heel erg. Zij meldde zich ziek met een burn-out en werd tijdens een opname ineens geconfronteerd met een diagnose 'bipolair én asperger'. Het verschil is dat Myrthe een doodswens had/heeft, die ik nooit heb (gehad). Ik weet 99,9% zeker dat ik niet bipolair ben, laten we het daarop houden. Maar de autistische kant...
Bij vrouwen wordt autisme nog al eens niet zo snel herkend. En zeker als je er zelf zo mee bezig bent lijkt het me goed om het eens ter sprake te brengen.
Misschien kan je zeggen dat je dingen denkt te herkennen...
Bi mij zal dit waarschijnlijk het geval zijn mede doordat ik altijd al vermoedens heb dat ik wel eens Asperger zou kunnen hebben en de test op Aspergersyndroom een score van 32 geeft.
Door de diagnose van mijn zoontje heeft mijn vrouw mijn trekjes onder een vergrootglas gelegd met als resultaat dat we na 12 jaar relatie nu bijna op het punt staan om te gaan scheiden. Blijkbaar mis ik erg vanzelfsprekende zaken in een relatie waar ik blijkbaar niet genoeg bij stilstond.
Waaraan merk je dat je kind autisme heeft?quote:
Ik vroeg mij af of er meer mensen hier zijn die door een diagnose van hun kind erachter zijn gekomen dat zij zelf ook wel eens Asperger zouden kunnen hebben?
Bi mij zal dit waarschijnlijk het geval zijn mede doordat ik altijd al vermoedens heb dat ik wel eens Asperger zou kunnen hebben en de test op Aspergersyndroom een score van 32 geeft.
Door de diagnose van mijn zoontje heeft mijn vrouw mijn trekjes onder een vergrootglas gelegd met als resultaat dat we na 12 jaar relatie nu bijna op het punt staan om te gaan scheiden. Blijkbaar mis ik erg vanzelfsprekende zaken in een relatie waar ik blijkbaar niet genoeg bij stilstond.
Wat betreft zelftests. Veel mensen met een lichte vorm van autisme die verder wel intelligent zijn, kunnen goed compenseren en daardoor voldoende sociaal meedraaien. Ik heb op mijn werk een collega die ook Asperger heeft. Ze is heel sociaal en heeft ook veel empathisch vermogen. Ik merk het wel op bij haar op uit hele subtiele gedragskenmerken. Hoe moet ik het uitleggen... de meeste mensen gaan vloeiend van het één naar het andere gedrag. Bij haar lijkt het alsof ze een knop moet omzetten om in een andere modus te komen.
Ze heeft ook een zeer goed oog voor detail. Ze ziet dingen meteen die ikzelf over het hoofd zie, ook al ben ikzelf een enorme pietlut.
Autisme wordt gezien als stoornis, maar het is een andere vorm waarnemen. Veel mensen met ASS worden daarin zoveel beperkt dat het sociale contact erg moeilijk gaat en dat ze prikkels moeten vermijden en daardoor erg geisoleerd leven. Maar er zijn ook mensen met ASS die manieren leren om daar anders mee om te gaan. Zodoende hebben ze meer sociale contacten en ontwikkelen ze hun sociale vaardigheden.
[ Bericht 33% gewijzigd door PabstBlueRibbon op 24-09-2017 18:47:02 ]
Zelf geen kinderen, maar ik kom geregeld mensen tegen bij wie dit het geval is en die in jouw situatie hebben gezeten.quote:
Ik vroeg mij af of er meer mensen hier zijn die door een diagnose van hun kind erachter zijn gekomen dat zij zelf ook wel eens Asperger zouden kunnen hebben?
Bi mij zal dit waarschijnlijk het geval zijn mede doordat ik altijd al vermoedens heb dat ik wel eens Asperger zou kunnen hebben en de test op Aspergersyndroom een score van 32 geeft.
Door de diagnose van mijn zoontje heeft mijn vrouw mijn trekjes onder een vergrootglas gelegd met als resultaat dat we na 12 jaar relatie nu bijna op het punt staan om te gaan scheiden. Blijkbaar mis ik erg vanzelfsprekende zaken in een relatie waar ik blijkbaar niet genoeg bij stilstond.
Laatst een oude man gesproken bij wie 't wel eerder was vastgesteld, maar bij wie later zijn vrouw toch ook wel trekjes bleek te hebben.
Ook meerdere keren moeders tegengekomen wiens dochters de diagnose eerst kregen, gevolgd door de moeder een x tijd later. Het kan dus heel goed, 't is ten slotte toch goeddeels genetisch
Volgens jou zo toch?quote:
[..]
Waaraan merk je dat je kind autisme heeft?
quote:
[..]
Was het deze persoon? Want autist en door het lint. Het zou zomaar kunnen toch?
Dat was een grapjequote:
Op Omdat er al autist werd vermeld in dat topic. Dingen in KLB moet je bij voorbaat niet serieus nemenJa ik dacht "spread the humor".quote:
[..]
Dat was een grapje
Pesten is ook maar een grapje, toch? Anderen stigmatiseren? Ach, neem 't toch niet zo serieus.
Dat 't KLB is en iemand anders al begonnen was, is geen goede reden om dan maar een meeloper te worden. Ik kon er in elk geval niet om lachen en twijfelde even of ik daar wel of niet op moest reageren, want als niemand wat zegt, gebeurt er niets.
Jammer dat je het zo opvat. Je weet toch zelf inmiddels wel dat iedereen in KLB elkaar autist noemt en dat dat helemaal niks met echt autisme heeft te maken?quote:
[..]
Ja ik dacht "spread the humor".
Pesten is ook maar een grapje, toch? Anderen stigmatiseren? Ach, neem 't toch niet zo serieus.
Dat 't KLB is en iemand anders al begonnen was, is geen goede reden om dan maar een meeloper te worden. Ik kon er in elk geval niet om lachen en twijfelde even of ik daar wel of niet op moest reageren, want als niemand wat zegt, gebeurt er niets.
Op nogal wat gebieden eigenlijk. Gezien wij een tweeling hebben is het contrast tussen mijn dochter en zoon alleen maar groter en vallen de verschillen beter waar te nemen.quote:
[..]
Waaraan merk je dat je kind autisme heeft?
Zaken die wij hebben geconstateerd:
• Geen tot weinig oogcontact maken
• Reageert niet op zijn eigen naam
• Erg gehecht aan routine
• Urenlang bezig zijn met één handeling (autootjes op een rij zetten bijvoorbeeld)
• Veel hoofdbonken
• Op zijn tenen lopen
• Trage ontwikkeling op het gebied van taal
• Uitermate behendig in het oplossen van puzzels en figuren
En er zullen nog wel wat zaken zijn waar ik op het moment niet op kom. Ook wanneer we naar iets wijzen snapt hij niet de bedoeling erachter en ook wijst hij zelf niet wanneer hij iets wil hebben maar loodst eerder jouw hand naar datgene dat hij wil hebben.
Mensen gaan elkaar kopiëren, dat is algemeen bekend groepsgedrag. Het is anders ook al jaren zo dat ikzelf hier in R&P werd lastiggevallen en waarbij ik bijna alle cliché's over "autist" voor m'n kiezen heb gekregen. Wat vreemd dat je dat alweer vergeten bent?quote:
[..]
Jammer dat je het zo opvat. Je weet toch zelf inmiddels wel dat iedereen in KLB elkaar autist noemt en dat dat helemaal niks met echt autisme heeft te maken?
Goede voorbeelden geven helpt...heel erg zelfs. Stel je de verkeerde voorbeelden, dan gaan veel mensen dat gedrag simpelweg overkopiëren.
Maar eigenlijk stel je hier dat 't allemaal anders bedoeld is, dat 't allemaal niets voorstelt, dat 't maar een grapje is (in de zin van "totaal onschuldig/niet serieus").
Zelfde ook met "Ik gaf hem maar 1 duw hoor, echt niet dat ie daardoor depressief geworden is!" of "Ik heb hem maar een paar keer uitgescholden, echt niet dat hij zelfmoord pleegde en een brief achterliet dat hij z'n leven niet meer zag zitten, dat was echt mijn schuld niet hoor!".
Onzin. Alle pesters zijn daaraan schuldig, net zoals alle "autist-roepers" schuldig zijn aan stigmatisering. Want wat anders? Wil je soms zeggen dat als een groep agressieve mensen iemand in elkaar trappen en het slachtoffer daardoor overlijdt, dat omdat niemand als individu voldoende trappen heeft gegeven die tot de dood hadden kunnen leiden, dus niemand schuldig zou zijn aan doodslag? Ze zijn allemaal schuldig, Pabst. Volgens mij is dit ook hoe een rechter in NL openbare geweldpleging veroordeelt (maar laat me maar weten als laatstegenoemde niet blijkt te kloppen)
Het verschilt vast per persoon, maar dat ge-autist in KLB of wat dan ook zal mij, als autist, ook echt aan m'n reet roesten en ik kan er prima om lachenquote:
[..]
Ja ik dacht "spread the humor".
Pesten is ook maar een grapje, toch? Anderen stigmatiseren? Ach, neem 't toch niet zo serieus.
Dat 't KLB is en iemand anders al begonnen was, is geen goede reden om dan maar een meeloper te worden. Ik kon er in elk geval niet om lachen en twijfelde even of ik daar wel of niet op moest reageren, want als niemand wat zegt, gebeurt er niets.
Ik noem hier om mij heen ook wel eens mensen autist als ze ff moeilijk zitten te doen ofzo, boeiend
En stel dat je het niet prima lachwaardig had gevonden. Wat dan? En stel dat je had gezegd/verzocht of mensen daarmee zouden willen stoppen en 't wordt steeds erger en erger? Wat dan? Stel je je dan aan? Wat als er niet naar je geluisterd werd?quote:
[..]
Het verschilt vast per persoon, maar dat ge-autist in KLB of wat dan ook zal mij, als autist, ook echt aan m'n reet roesten en ik kan er prima om lachen
Ik noem hier om mij heen ook wel eens mensen autist als ze ff moeilijk zitten te doen ofzo, boeiend
Dat jij er prima om lachen kunt, hoeft nog niet te betekenen dat iedereen 't maar prima zou moeten vinden. En al helemaal niet als 't duidelijk is wanneer dit gedrag daadwerkelijke problemen veroorzaakt.
Reactie op je edit (onderste regel). Zelf zeg ik niet "iemand met autisme" maar "autist".
Dat moeilijk doen is vaak een gevolg van juist het ontbreken van autisme. Sorry hoor, maar ik vind dat gewoon dom en oppervlakkig.
Ten slotte wordt van mij verlangd dat ik zelfreflecteer op mijn vermeende (autistische) fouten, maar een ander hoeft dat niet te doen omdat zij toevallig niet autistisch zijn?
Sorry hoor, maar ik ga daar niet aan meewerken. En ik zal, zoals altijd en immer, staan waar ik voor sta en menen wat ik zeg...en (in tegenstelling tot veel van de autist-roepers) wel nadenken over -wat- ik nou eigenlijk zeg.
Als ik er persoonlijk aanstoot aan zou nemen dat mensen in KLB elkaar autist noemen, kom ik niet meer in KLB. Men heeft het recht een woord te gebruiken, ik heb het recht om daar dan niet meer te komen. Uiteraard kan ik vragen of men wil stoppen, misschien doet men dat richting mij dan, maar persoon A hoeft echt niet te stoppen met persoon B een autist te noemen omdat ik, persoon C, er moeite mee heb.quote:Op zondag 24 september 2017 19:41 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
En stel dat je het niet prima lachwaardig had gevonden. Wat dan? En stel dat je had gezegd/verzocht of mensen daarmee zouden willen stoppen en 't wordt steeds erger en erger? Wat dan? Stel je je dan aan? Wat als er niet naar je geluisterd werd?
Dat jij er prima om lachen kunt, hoeft nog niet te betekenen dat iedereen 't maar prima zou moeten vinden. En al helemaal niet als 't duidelijk is wanneer dit gedrag daadwerkelijke problemen veroorzaakt.
Dan stel ik mij niet aan, want ik kan er niks aan doen als ik dat kut vind, maar net zoals ik 'kutkeeper' of 'wat een teringlijer' mag zeggen, mag men ook 'autist' zeggen.
En ook dat is primaquote:
[..]
En ik zal, zoals altijd en immer, staan waar ik voor sta en menen wat ik zeg...en (in tegenstelling tot veel van de autist-roepers) wel nadenken over -wat- ik nou eigenlijk zeg.
En als 't vervolgens uit de hand loopt daardoor dan mag ik daar gewoon wat van zeggen en dan mag ik ook verwachten dat daar wat mee gebeurt en dat er daadkrachtig opgetreden wordt.quote:
[..]
Als ik er persoonlijk aanstoot aan zou nemen dat mensen in KLB elkaar autist noemen, kom ik niet meer in KLB. Men heeft het recht een woord te gebruiken, ik heb het recht om daar dan niet meer te komen. Uiteraard kan ik vragen of men wil stoppen, misschien doet men dat richting mij dan, maar persoon A hoeft echt niet te stoppen met persoon B een autist te noemen omdat ik, persoon C, er moeite mee heb.
Dan stel ik mij niet aan, want ik kan er niks aan doen als ik dat kut vind, maar net zoals ik 'kutkeeper' of 'wat een teringlijer' mag zeggen, mag men ook 'autist' zeggen.
Het is niet voor niets bij wet verboden, vergeet dat niet.
Verder snap ik niet zo goed waar je een punt van zit te maken. Ik zeg ook weleens wat in KLB van wanneer iemand zoiets zegt en dat ik die persoon dom vind...maar dat mocht dan weer niet!
Maar even serieuze vraag...stel dat ik iemand "autist" zie roepen en ik zie dat die persoon echt to-taaaal geen verstand heeft van waar ie eigenlijk over lult...mag ik dan zeggen dat ie kankerdom is? Want dat is ie dan toch ook gewoon?
"Ey autist" zeggen tegen iemand die niet gediagnosticeerd is met iets op het ASS is strafbaar? Dat lijkt me vrij sterk. En ja, uiteraard mag je er wat van zeggen als het uit de hand loopt.quote:
[..]
En als 't vervolgens uit de hand loopt daardoor dan mag ik daar gewoon wat van zeggen en dan mag ik ook verwachten dat daar wat mee gebeurt en dat er daadkrachtig opgetreden wordt.
Het is niet voor niets bij wet verboden, vergeet dat niet.
Ik zou niet weten waarom nietquote:Verder snap ik niet zo goed waar je een punt van zit te maken. Ik zeg ook weleens wat in KLB van wanneer iemand zoiets zegt en dat ik die persoon dom vind...maar dat mocht dan weer niet!
Maar even serieuze vraag...stel dat ik iemand "autist" zie roepen en ik zie dat die persoon echt to-taaaal geen verstand heeft van waar ie eigenlijk over lult...mag ik dan zeggen dat ie kankerdom is? Want dat is ie dan toch ook gewoon?
En het is ook prima als mensen me vervolgens zelfs tot in de autismereeks komen achtervolgen en me maandenlang het leven zo zuur mogelijk proberen te maken, terwijl in de voorwaarden iets staat over dat je anderen niet mag lastigvallen en dat je normaal moet doen?quote:
En nogmaals, stigmatiseren van autisme is bij wet verboden. Iemand benoemen als "dom" waar dit ook terecht is, mocht ik blijkbaar niet.
Maar iemands online reputatie stukmaken door te liegen mag volgens jullie dan weer wel. Als crewlid mag je dan weer geen excuses aanbieden voor je fouten, had ik begrepen. Klopt dat ook?
Iemand gaan achtervolgen is uiteraard weer wat anders, dan heb je het over specifiek en gericht treiteren. Dat is weer wat anders dan random users die elkaar onderling (of mensen in een filmpje) voor autist uitmaken. Mensen die anderen naar andere reeksen enzo gaan achtervolgen verdienen gewoon een trap op de muil.quote:
[..]
En het is ook prima als mensen me vervolgens zelfs tot in de autismereeks komen achtervolgen en me maandenlang het leven zo zuur mogelijk proberen te maken, terwijl in de voorwaarden iets staat over dat je anderen niet mag lastigvallen en dat je normaal moet doen?
Nou, ik heb als crewlid toch echt wel eens excuses gemaakt voor fouten en ben niet uit de crew getrapt. Dat zit dus wel goed denk ik.quote:En nogmaals, stigmatiseren van autisme is bij wet verboden. Iemand benoemen als "dom" waar dit ook terecht is, mocht ik blijkbaar niet.
Maar iemands online reputatie stukmaken door te liegen mag volgens jullie dan weer wel. Als crewlid mag je dan weer geen excuses aanbieden voor je fouten, had ik begrepen. Klopt dat ook?
Anders lees je je even in over strafrecht of vraagt iemand die er meer verstand van heeft dan ikzelf.quote:
[..]
"Ey autist" zeggen tegen iemand die niet gediagnosticeerd is met iets op het ASS is strafbaar? Dat lijkt me vrij sterk. En ja, uiteraard mag je er wat van zeggen als het uit de hand loopt.
[..]
Ik zou niet weten waarom niet
Maar 't is blijkbaar oké om iemand maandenlang lastig te vallen als diens slachtoffer een autist is, zelfs als deze autist zijn uiterste best doet verschillende R&P-ers te helpen, waarbij 't van belang is dat ik zoveel mogelijk ongestoord mijn gang kon blijven gaan, zelfs als dat in 't belang van andere fokkers is? Want zo'n pestkop moet beschermd worden door jullie. -Waarom- beschermen jullie hem eigenlijk überhaupt?
En laat ik maar niet beginnen over partijdige moderatie, verbroken beloften (als je je beloftes niet wilt nakomen, beloof dan gewoon niks), partijdige bans en doen-of-je-neus-bloedt wanneer diegene die me lastig viel, persoonlijk bekende me maandenlang lastig te hebben gevallen (wat volgens jullie policy niet mag) en nog steeds doen jullie geen ene flikker tegen hem.
En tis geen toeval dat de autismereeks 1 van de meest doodgebloede reeksen op fok is, dat komt minstens deels door de auti-onvriendelijke sfeer die op fok rondhing (en deels nog steeds rondhangt).
Ik wil hier trouwens over ophouden, mijn mening jegens Pabst is nu denk ik wel duidelijk en daar ging 't me om. Ik hoef er geen lange discussie van te maken, want ik weet dat hij toch niet van mening gaat veranderen. Hooguit verifieer ik daarmee of de mijne wel accuraat genoeg is.
Als iemand -mij- achtervolgt, wordt gewoon gezegd "nee hoor, is niet het geval". Totale ontkenning, maar ik weet ondertussen wel beter dan om daar logica te verwachten. Joh, hij bekende en hij kreeg geen enkele straf/maatregel opgelegd. Need I say more?quote:
[..]
Iemand gaan achtervolgen is uiteraard weer wat anders, dan heb je het over specifiek en gericht treiteren. Dat is weer wat anders dan random users die elkaar onderling (of mensen in een filmpje) voor autist uitmaken. Mensen die anderen naar andere reeksen enzo gaan achtervolgen verdienen gewoon een trap op de muil.
Be-ken-te-nis! Dus nee, de fok! crew ga ik niet nog een keer vertrouwen, dat is klaar nu.
Ik heb volgens mij nog nooit excuses gehad..ja, daar waar dat excuus niet gewenst enof niet gevraagd was en waar dat excuus leeg was en niet relevant. Daar heb ik natuurlijk niks aan. Ik ben meer van het doen, loze beloftes doe ik niet aan, dat vind ik disrespectvol.quote:[..]
Nou, ik heb als crewlid toch echt wel eens excuses gemaakt voor fouten en ben niet uit de crew getrapt. Dat zit dus wel goed denk ik.
Dus.
Ik ben zelf homoseksueel. Er worden op KLB veel homo-grappen gemaakt, maar ik lach daar gewoon om, want ik voel mij niet persoonlijk aangevallen.
Dat zijn idd sterke signalen die refereren naar autisme. Toch weet je het pas zeker nadat je kind is getest.quote:
[..]
Op nogal wat gebieden eigenlijk. Gezien wij een tweeling hebben is het contrast tussen mijn dochter en zoon alleen maar groter en vallen de verschillen beter waar te nemen.
Zaken die wij hebben geconstateerd:
• Geen tot weinig oogcontact maken
• Reageert niet op zijn eigen naam
• Erg gehecht aan routine
• Urenlang bezig zijn met één handeling (autootjes op een rij zetten bijvoorbeeld)
• Veel hoofdbonken
• Op zijn tenen lopen
• Trage ontwikkeling op het gebied van taal
• Uitermate behendig in het oplossen van puzzels en figuren
En er zullen nog wel wat zaken zijn waar ik op het moment niet op kom. Ook wanneer we naar iets wijzen snapt hij niet de bedoeling erachter en ook wijst hij zelf niet wanneer hij iets wil hebben maar loodst eerder jouw hand naar datgene dat hij wil hebben.
Zijn jullie daar al mee bezig? Hebben jullie al informatie waar je je kind het beste kan laten behandelen? Autisme gaat niet over, echter als je zoon goede coaching krijgt en in een veilige warme omgeving opgroeit, zal hij als volwassene veel sterker, flexibel en socialer zijn.
En als hij zo goed puzzels kan oplossen, zal hij vast wel een intelligent jongetje zijn. Wie weet hoe succesvol hij later zal worden.
(Ik twijfel of ik ergens op het spectrum zit, ga daar binnenkort achteraan)
Mijn dochter kreeg eerst de diagnose en daarna volgde die van mij vrij snel...quote:
Ik vroeg mij af of er meer mensen hier zijn die door een diagnose van hun kind erachter zijn gekomen dat zij zelf ook wel eens Asperger zouden kunnen hebben?
Bi mij zal dit waarschijnlijk het geval zijn mede doordat ik altijd al vermoedens heb dat ik wel eens Asperger zou kunnen hebben en de test op Aspergersyndroom een score van 32 geeft.
Door de diagnose van mijn zoontje heeft mijn vrouw mijn trekjes onder een vergrootglas gelegd met als resultaat dat we na 12 jaar relatie nu bijna op het punt staan om te gaan scheiden. Blijkbaar mis ik erg vanzelfsprekende zaken in een relatie waar ik blijkbaar niet genoeg bij stilstond.
Ik had al wel een heel traject afgelegd in hulpverleningsland (incl niet kloppende diagnoses), maar mijn psychiater toen vond het toch wel de moeite waard om bij mij ook die kant op te kijken nadat mijn dochter die diagnose kreeg.
Tja, ze heeft het blijkbaar van haar moeder
.Wat betreft autist gebruiken als scheldwoord... wij maken thuis wel grapjes, maar kunnen daar ook allemaal wel smakelijk om lachen.
Ik denk dat je er wel mee moet uitkijken, niet iedereen kan erom lachen. En er zit natuurlijk verschil in of je het met een knipoog doet of dat je het doet om iemand te kwetsen.
Drukke ochtend gehad, ik help op school en vind ik op zich heel leuk om te doen, maar zo na de vakantie weer opstarten kost wel weer even wat meer energie, als het straks loopt dan gaat dat vast weer wat makkelijker.
En het helpt denk ik ook niet mee dat ik niet helemaal fit ben... vanmiddag als de kinderen naar school zijn ga ik mn batterijtje even opladen
Ik heb hier nog aan zitten denken, eigenlijk gebruik ik nooit de constructie "autistisch doen" en al helemaal niet in een negatief bedoelde setting.quote:
[..]
Wat betreft autist gebruiken als scheldwoord... wij maken thuis wel grapjes, maar kunnen daar ook allemaal wel smakelijk om lachen.
Ik denk dat je er wel mee moet uitkijken, niet iedereen kan erom lachen. En er zit natuurlijk verschil in of je het met een knipoog doet of dat je het doet om iemand te kwetsen.
En wat is nou eigenlijk "autistisch doen"? Het is in elk geval niet dat waarvoor het meestal gebruikt wordt, nml om iets doms of koppig-ondanks-dat-het-zeer-duidelijk-is-dat-je-ernaast-zit aan te duiden. Ik merk dagelijks dingen op aan anderen die ik dom vind, als ik iedereens fouten zou moeten lopen verbeteren de hele dag, zou ik geen leven meer hebben
(en bovendien zijn veel van de zeg maar boerenpummels die "autist" als synoniem voor de door mij genoemde bovenstaande termen simpelweg te dom om te snappen wat ik bedoel, kan ik net zo goed proberen om een bakstenen muur te leren hoe 'ie moet vliegen....).Maar zelfs als ik uitleg waarom ze dom zijn (ten slotte is "dom" ook een (in elk geval deels) relatieve term), dan concluderen deze klapjosties in hun oneindige wijsheid dat ik arrogant ben of zo
Beweren dat ik geen empathie zou hebben, terwijl ze juist door hun eigen gebrekkige empathie niet zien dat ze zelf minder empathie hebben. Door hun eigen stupiditeit hun eigen stupiditeit niet kunnen zien. Ze zijn zelfs te dom om het te willen zien. Maar volgens mij kunnen ze 't nieteens willen, dat is deel van hun handicap.
Wat ik zelf wel lachwaardig vind, zijn bijvoorbeeld die gezamenlijk gedeelde slordigheidjes of sukkeligheidjes die op zich onschuldig zijn, maar soms hilarische toestanden kan opleveren. Van die kleine dingetjes waarbij de "normale" mensen me raar aankijken en denken dat ik onder hun niveau zit ofzo....maar zij zijn diegenen die iets niet snappen of volgen.
Ik ben trouwens nog niet uitgedacht over wat autisme nou eigenlijk is, maar 't plaatje raakt wel steeds completer nu.
Gewoon wel heen gaan. En als iemand iets zegt wat je niet bevalt, zeg je gewoon dat 't een domme k****rjostie is. Zo kan je leren sachelden en je uiten tegenover de mensen waar je de grootste hekel aan hebt. Nog beter: Open er een topic over! Of een lemming!quote:
In KLB wordt iedereen zo ongeveer belachelijk gemaakt, daarom post ik er ook niets in dat me persoonlijk raakt. Wel jammer, want het is eigenlijk wel een lekkere uitlaatklepplek.
De meesten daar zijn sowieso volgzame lemmingen, ze vinden zichzelf o zo onafhankelijk! Maar das weer een ander verhaal, ik kan genoeg klachten over ze bedenken. Gewoon daar heen gaan en de grootste eikels daar zeggen wat ze waard zijn, heerlijk!
Ik ben benieuwd, zal dan wel een wereld voor je open gaan (vooral wat je zelfinzicht betreft).quote:(Ik twijfel of ik ergens op het spectrum zit, ga daar binnenkort achteraan)
Tis vaak 't einde van 1 reis en 't begin van een andere reis, waarvan die nieuwe reis vaker een geweldige eindbestemming heeft
Blijkbaar mag je als autist/wajong ook geen eisen op de tafel leggen, of ja dat geld eigenlijk voor heel werkend Nederland. Want ik moest ruim 70KM heen en terug rijden om op gesprek te komen, en al vrijwel direct in begin van het gesprek ging het de mis in. Ze begonnen al met het tillen, dus toen legde ik al direct uit dat ik niet zo sterk ben.
Maar ik benoemde ook, dat je wettelijk gezien sowieso geen 25kg mocht tillen.... maar tot zover was het eigenlijk nog niet zo'n probleem. Het ging zich erom dat zij zich totaal niet naar mij wilde aanpassen, terwijl dat wel essentieel is om een sociaal gesprek met een autist kans van slagen te geven. Dus daar gaat het al vreselijk mis, terwijl ik met de juist begeleiding en werkgever echt wel zou kunnen werken!
Aan mijn jobcoach bleek ik dus ook niet veel te hebben, want als die zijn werk goed gedaan had: dan had hij dit gesprek eerst goed voorbereid, want hij hoort te weten waar mijn knelpunten zitten en daar hebben ze in verzuimd. Ja het was al de tweede jobcoach die ik van dezelfde organisatie had, want de vorige was gestopt en ging werken bij het leger des heils.
Ik heb dus echt het gevoel, dat ookal geef je ruim van tevoren aan: ik heb autisme, dus daar dien je rekening mee te houden. Dat ze het toch niet doen en je enkel een politiek correct antwoord krijgt, dat het geen probleem is dat je autisme hebt. Na het gesprek was ik ook zodanig gestressed, dat ik eerst een half uur in mijn auto gewacht heb tot ik ben gaan rijden! Want ik was totaal overprikkeld.
Al heeft dit ook geleid dat ik mijn jobcoach eindelijk eens de waarheid gezegd heb, want ik was al geruimde tijd ontevreden over zijn werkwijze. Aangezien het ja nauwelijks iets opleverde, en ik maar een beetje in wild moest solliciteren. Terwijl ik eigenlijk gewoon een participatiebaan nodig heb: maar die zijn er blijkbaar niet in Zuid Limburg
Dat zijn allemaal flex banen via uitzendbureau's en dan heb ik geen recht op begeleiding, dus dan zou ik mijzelf in de voet schieten als ik onder een uitzend beding ga werken! Dus dat is toch wel gek: onze regering wilt dat wij flexibel zijn, maar die participatie wet deugt voor geen meter. Omdat bedrijven meestal geen water bij de wijn willen doen. Die willen werknemers alleen uitknijpen, dus laat staan dat ze rekening houden met iemand die autisme heeft en minder arbeidsvermogen heeft!
En dat ligt alleen aan de werkgever?quote:
Als dat zo is: dan kies ik er voor om maar werkeloos te blijven, mijn inkomen krijg ik ja toch in de vorm van mijn Wajong. Dus dan hoef ik mij ook niet steeds die stress op de hals te halen, maar dan kunnen ze niet zeggen dat ik het niet geprobeerd heb. Want ik heb het wel degelijk geprobeerd, maar telkens gaat het gewoon grandioos fout.
Beetje flexibiliteit ivm je beperking oké, maar je kan niet eisen dat het allemaal om jou draait.
Jij wilt toch die baan? Jij wilt toch werken? Dan moet je je ook kunnen aanpassen aan wat zij van je vragen.
Ja 9 van de 10 keer wel, ik ken 2 klantmanagers die bij de gemeente werken en in aanraking komen met bedrijven. Bedrijven kunnen of willen alleen de lusten en niet de lasten. Het is voor hun financieel aantrekkelijk iemand in dienst te nemen uit het doelgroeg register en misschien op termijn een prima werknemer, want dat kunnen autisten zeer zeker zijn. Maar zelfs een klein beetje flexibiliteit is al te veel gevraagd vaak.quote:
[..]
En dat ligt alleen aan de werkgever?
Beetje flexibiliteit ivm je beperking oké, maar je kan niet eisen dat het allemaal om jou draait.
Jij wilt toch die baan? Jij wilt toch werken? Dan moet je je ook kunnen aanpassen aan wat zij van je vragen.
Kan best, maar als je in die doelgroep zit mag je blij zijn dat iemand je wil hebben. Voor jou 100 anderen zonder beperking/wajong.quote:
[..]
Ja 9 van de 10 keer wel, ik ken 2 klantmanagers die bij de gemeente werken en in aanraking komen met bedrijven. Bedrijven kunnen of willen alleen de lusten en niet de lasten. Het is voor hun financieel aantrekkelijk iemand in dienst te nemen uit het doelgroeg register en misschien op termijn een prima werknemer, want dat kunnen autisten zeer zeker zijn. Maar zelfs een klein beetje flexibiliteit is al te veel gevraagd vaak.
Iedereen op die lijst heeft iets, als je dan als werkgever star vast blijft houden aan je eigen regeltjes en geen aanpassing wilt doen moet je lekker het volle pond betalen en niet iemand uit het doelgroeg register.quote:
[..]
Kan best, maar als je in die doelgroep zit mag je blij zijn dat iemand je wil hebben. Voor jou 100 anderen zonder beperking/wajong.
Ik hoor continue verhalen van bedrijven die even snel een werknemer scoren voor weinig salaris en dan vervolgens de ene laten gaan en de volgende pakken. Dat is niet het doel van deze regeling.
Ik vraag mij ook af of jij zelf ook autisme hebt of werkzaam bent met mensen met autisme?
Als jij aangeeft dat je autisme hebt en ze hebben geen zin daar rekening mee te houden, dan is zo'n gesprek toch voor alle partijen bij voorbaat zinloos?quote:
Je kan ook niet echt eisen dat de wereld om jou draait en iedereen altijd tot in de eeuwigheid rekening met je moet houden. Een beetje begrip zou wel goed zijn, maar uiteindelijk moet jij je ook aan kunnen passen aan de werkgever en niet andersom. Zeker ala je gratis geld krijgt.
Ik ga ff verder in het topic van Diqui-Long over de Participatiewet. Zelfde post.quote:
[..]
Iedereen op die lijst heeft iets, als je dan als werkgever star vast blijft houden aan je eigen regeltjes en geen aanpassing wilt doen moet je lekker het volle pond betalen en niet iemand uit het doelgroeg register.
Ik hoor continue verhalen van bedrijven die even snel een werknemer scoren voor weinig salaris en dan vervolgens de ene laten gaan en de volgende pakken. Dat is niet het doel van deze regeling.
Ik vraag mij ook af of jij zelf ook autisme hebt of werkzaam bent met mensen met autisme?
Nee geen ervaringsdeskundige, wel zo nu en dan lurker.
En bijvoorbeeld parttime als postbezorger werken. Lijkt je dat niks?quote:
Als dat zo is: dan kies ik er voor om maar werkeloos te blijven, mijn inkomen krijg ik ja toch in de vorm van mijn Wajong. Dus dan hoef ik mij ook niet steeds die stress op de hals te halen, maar dan kunnen ze niet zeggen dat ik het niet geprobeerd heb. Want ik heb het wel degelijk geprobeerd, maar telkens gaat het gewoon grandioos fout.
Tenzij je een zware vorm van autisme hebt, lijkt me dat niet iets om van te voren aan te geven.quote:
[..]
Als jij aangeeft dat je autisme hebt en ze hebben geen zin daar rekening mee te houden, dan is zo'n gesprek toch voor alle partijen bij voorbaat zinloos?
Ik vind het echter wel verstandig om aan te geven: ookal zou de sollicitatie goed gaan, vroeg of laat loop je toch tegen de lamp en dan lig je alsnog eruit.quote:
[..]
Tenzij je een zware vorm van autisme hebt, lijkt me dat niet iets om van te voren aan te geven.
Zelf heb ik 't idee dat je 't als autist (even afgezien van de meer voordehandliggende plekken) een beetje moet hebben van/beetje moet zoeken naar de nicheplekken.
Ik denk niet dat ik voor een baan zou willen solliciteren die niet bij me past.
Werknemers worden op meer plekken als uitschot behandeld. Kom je daar als autist te werken, hebben ze alleen maar een excuus meer om je eruit te bonjouren. Je bent gewoon een nummer voor ze. Een werkslaaf of werkvlees. Als slachtvee behandelen ze je.
Die regeltjes waaraan ze zich zouden moeten houden en waarbij ze hun best lijken te doen om te doen alsof die niet bestaan?...dat krijg je, als je leeft in een wereld waarin "Rules are meant to be broken" opvoedvoedsel is.
Overigens vind ik de posts van DoubleDip wat negatief/onbeschoft, alsof Diqiu-Long per definitie al iets fout doet en/of op zijn ondertonige arrogantie aangesproken zou moeten dienen te worden of zo. Ik vind die posts vervelend om te lezen, eerlijk gezegd.
[ Bericht 0% gewijzigd door magnetronkoffie op 28-09-2017 03:16:14 ]
Mag je gewoon aangeven, ook al denk je dat je misschien de enige bentquote:
Klopt ik vond de posts ook erg kort door de bocht en respectloos.
Ik denk dat het bij Diqiu-Long gewoon het grootste probleem was dat de jobcoach het liet afweten en er bij die baan geen begeleiding was. Dat is slecht geregeld. Wat heb je aan recht op jobcoach als je dan toch werk moet doen waar die begeleiding niet bij kan.
[ Bericht 2% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 28-09-2017 04:18:00 ]
Maar je moet toch (tenminste, bij dat soort laaggeschoolde beroepen) sowieso blij zijn nu dat iemand je wilt hebben?quote:
Ik vind het inderdaad schandalig hoe werkgevers soms met werknemers omgaan al wil ik daar niet teveel over zeiken, je hebt altijd nog goede ertussen zitten en ik ben het ben DoubleDip eens: als iemand uit t doelgroepregister, wat ik ook ben, moet je blij zijn als iemand je wil hebben.
Dit is heel erg zwart-wit. Al is 't alleen maar omdat je je ook deels kunt aanpassen.quote:Ik vind wel dat mensen met beperking consequent moeten zijn. Of je bent anders en past je aan, of je blijft jezelf maar de consequentie is dan gewoon dat je minder kansen hebt.
Je moet ook niet vergeten dat autisten al continu bezig zijn zich aan niet-autisten aan te passen, maar dit wordt vaak als vanzelfsprekendheid gezien (alsof 't niks voorstelt).
Hoe oefen je zoiets dan?quote:Voor zover je je aan kunt passen, maar bij voorbaat denken van niet vind ik vrij negatief. Ik hoor al meer dan 10 jaar dat mijn communicatieve vaardigheden zo goed als nul zijn, maar ik blijf oefenen met mensen aankijken enz.
Het aankijken van mensen prikkelt..en 't prikkelt -iedereen-
Je zou wel bepaalde trucjes kunnen aanleren (naar de neus kijken of zoiets), maar misschien weet je iets wat ik (nog) niet weet hier?
Hoe oefen je zoiets?
En daarna dan? Als je weet dat 't niet gaat lukken?quote:Niet iedereen kan met alle vaardigheden geboren zijn en zo niet, dan moet je proberen om het aan te leren vind ik, zo simpel is het. Zelfs al is het uiteindelijk tevergeefs om jezelf ergens in te verbeteren, dan weet je in ieder geval dat je je best hebt gedaan.
En nog iets...misschien bedoelde je dit in de context van het verhaaltje van Diqiu-Long, maar in 't algemeen gesproken is jouw suggestie zo fout en inflexibel als 't maar kan.
Je zegt nu eigenlijk dat je je als autist maar moet blijven en blijven aanpassen en dat de wereld stopt met ronddraaien als je te vroeg opgeeft, maar veel van de eisen die gesteld worden zijn onmogelijk en inhumaan.
Ik doel daarmee niet op Diqiu-Long, want hij had beter elders kunnen solliciteren. Ook heeft hij z'n diagnose nog niet zo lang en weet ik zelf ook wel in hoeverre psycho-educatie nog steeds faalt en kort-door-de-bocht is.
Ik heb ook te horen gekregen dat je je als autist niet zou kunnen aanpassen aan je omgeving, dus dat je omgeving zich maar aan jou moet aanpassen. Maar het stukje dat de autist zich per definitie niet aan diens omgeving aan zou kunnen passen is dus onzin. Er wordt niet gezien hoe gigantisch veel werk veel autisten verzetten om continu iedereens wensen maar te blijven bedienen "omdat dat volgens jullie sociale regeltjes normaal behoort te zijn".
Hier ben ik 't wel mee eens.quote:
Ik denk dat het bij Diqiu-Long gewoon het grootste probleem was dat de jobcoach het liet afweten en er bij die baan geen begeleiding was. Dat is slecht geregeld. Wat heb je aan recht op jobcoach als je dan toch werk moet doen waar die begeleiding niet bij kan.
Ik heb zelf een tijdje terug een jobcoach gehad (naja, uiteindelijk bleef 't bij 1 gesprek) en zij bleef maar doorzoeken me te bewegen iets in de ICT te gaan doen. ...want naja, autist en ICT en vraag naar ICT? Dus moest ik iets van 1e kwartier blijven uitleggen en draaien en NOG een keer uitleggen...letterlijk 1e 1/3e van het gesprek alleen maar daar mee bezig geweest
Als ze nou gewoon goed had geluisterd en goed had aangevoeld, had ze geweten dat ik en ICT notgonnahappen was geweest en dat ik als ervaringsdeskundige veel beter op m'n plek ben.
Stomme vooroordelen....maar er gaan wel bergen energie in zitten om een dergelijke jobcoach in de rails te krijgen wat 't gespreksonderwerp betreft.
[ Bericht 0% gewijzigd door magnetronkoffie op 28-09-2017 05:13:41 ]
Nee, zou ik ook niet doen. Maar bij dit voorbeeld is het wel gebeurd, dan kun je als bedrijf nagaan of je er iets mee kunt of niet.quote:
[..]
Tenzij je een zware vorm van autisme hebt, lijkt me dat niet iets om van te voren aan te geven.
Hoewel je ook kunt zeggen laat maar komen, we zullen wel zien. En dan zien dat het ernstiger is dan gedacht. Tenslotte hebben veel bedrijven al zonder veel problemen mensen met ASS in dienst.
Dat ligt aan de omstandigheden. Als je kijkt naar mensen met (een lichte vorm van) ASS die 40+ zijn, dan zijn het meestal mensen die al jaren werkten voordat ze een diagnose kregen. Ze werden hooguit als een beetje eigenaardig/introvert gezien. Hun ASS was voornamelijk hun eigen probleem (vermoeidheid, depressie) en leidde op die manier tot psychiatrie en diagnose. De behandeling richt zich eerder op grenzen stellen en ontspannen dan op aanpassingen door de werkgever.quote:
[..]
Ik vind het echter wel verstandig om aan te geven: ookal zou de sollicitatie goed gaan, vroeg of laat loop je toch tegen de lamp en dan lig je alsnog eruit.
Die mensen hebben niks in dat doelgroepenregister te zoeken, maar ik verdenk o.a. UWV ervan mensen met een labeltje die richting in te duwen omdat je als gesubsidieerde werkzoekende eerder aan een baan komt (waar je weer wordt ontslagen zodra de subsidie stopt).
Verder is ASS of autisme zo breed dat het helemaal niets zegt. Elke autist is anders en heeft andere behoeften.
Vroeger werden er ook wat minder eisen gesteld op sociaal gebied dan nu het geval is. Waarschijnlijk dat daarom mensen met Ass op latere leeftijd in de problemen komen en werkeloos raken. Het is niet meer zo van zelfsprekend dat je 30/40 jaar voor een bedrijf werkt, het woordje flexibel en sociaal vaardig zijn nu zo'n beetje de eerste vereiste voor een job en daarna wordt er een keer gekeken of je ook je taken wel goed uitvoert.quote:
[..]
Dat ligt aan de omstandigheden. Als je kijkt naar mensen met (een lichte vorm van) ASS die 40+ zijn, dan zijn het meestal mensen die al jaren werkten voordat ze een diagnose kregen. Ze werden hooguit als een beetje eigenaardig/introvert gezien. Hun ASS was voornamelijk hun eigen probleem (vermoeidheid, depressie) en leidde op die manier tot psychiatrie en diagnose. De behandeling richt zich eerder op grenzen stellen en ontspannen dan op aanpassingen door de werkgever.
Die mensen hebben niks in dat doelgroepenregister te zoeken, maar ik verdenk o.a. UWV ervan mensen met een labeltje die richting in te duwen omdat je als gesubsidieerde werkzoekende eerder aan een baan komt (waar je weer wordt ontslagen zodra de subsidie stopt).
Verder is ASS of autisme zo breed dat het helemaal niets zegt. Elke autist is anders en heeft andere behoeften.
Ook in het gezinsleven en dagelijks sociaal leven wordt er behoorlijk wat gevergd van mensen met Ass en aanverwante, het komt allemaal beetje dubbel zo hard aan. En je kan helemaal niet in het hoofd van die 40 plussers kijken en of ze maar een lichte vorm hebben , sommige hebben het altijd goed kunnen verbergen maar dat betekent niet dat ze langzaam aan gesloopt zijn.
Yep dat is en was ook het grootste probleem! Die had naar mijn mening de boel beter moeten voorbereiden, maar dat had hij overduidelijk niet gedaan. En is het zo onredelijk ik reiskosten vergoed te krijgen?quote:
Ik denk dat het bij Diqiu-Long gewoon het grootste probleem was dat de jobcoach het liet afweten en er bij die baan geen begeleiding was. Dat is slecht geregeld. Wat heb je aan recht op jobcoach als je dan toch werk moet doen waar die begeleiding niet bij kan.
Dat bedrijf verspilde mijn tijd ook, en ik moest 70km ervoor rijden.
Dan ga ik echt niet een tweede keer komen, als ze en geen reiskosten vergoeding willen geven en nog niks concreet over het soort contract willen zeggen.
Om eerlijk te zijn ben ik met het jobcoach gebeuren momenteel klaar: die was al verlenging aan het vragen, terwijl ik echt niet tevreden met hem was. Heb mij namelijk direct nadat ik werkeloos gemeld, en nu meer dan een half jaar verder is het resultaat nog steeds 0,00.
En welgeteld 1x is hij dus mee gegaan naar een sollicitatie, en dat heeft ie nog weten te verprutsen ook. Dat neem ik hem kwalijk, want ik ben er behoorlijk van overstuur geweest.
Deze vraag heb ik in de loop der tijd steeds beter kunnen beantwoorden, maar ik denk dat ik zojuist (in een ander topic) iets gezien heb wat het nog beter benadert, in dit geval meer contextuele informatie (want zonder wit is er geen zwart en zonder licht geen duisternis).
Het was een reactie op een post van khochner (die ik verder volgens mij niet ken).
Gespoilerd ivm lengte (al valt dit schrijfsel qua lengte relatief mee) en zodat diegenen die het niet kunnen boeien het niet hoeven te lezen (want ik ben uiteraard superdupermegaomnisociaal
)Dit zou kunnen verklaren waarom autisten meer logisch/rationeel denken dan niet-autisten en waarom niet-autisten meer bezig zijn met "sociaal doen binnen -de groep-". Ik denk dat dit wel interessante inzichten zou kunnen bieden aan diegenen die hiermee worstelen. Je bent (dus) niet gekSPOILER[quote]dinsdag 26 september 2017 00:41 schreef khochner het volgende:.
De opleidingen is een massaproduct. Het bedient de massa en niet het individu. Het tempo is afgestemd zo dat de meerderheid mee kan komen. Terwijl de ene werkt snel de ander langzaam. Ik ben voorstander van een meer geïndividualiseerde vorm van onderwijs en dat kan makkelijk met moderne techniek.
[/quote]
Het gaat niet alleen om 't tempo, maar ook om de inhoud. Daar valt denk ik ook nog wel 't 1 en ander te winnen.
[quote]
Dat er een instituut zou moeten komen voor anders denkende geeft al aan dat het goed fout is met respect voor de ander z'n mening. Je ziet het overal in het dagelijks leven. Zodra iemand een afwijkende mening heeft of afwijkende levensstijl of geloofsovertuiging kunnen mensen ineens niet meer op een normale manier met elkaar omgaan. Alsof het niet geaccepteerd wordt om anders te zijn.
[/quote]
Klopt. Het wordt ook niet geaccepteerd, omdat het eng is. Interessant(er) om te weten is -waarom- dit zo is!
Het heeft iets te maken met het groepsdenken en de angst om geen aansluiting bij de groep te hebben.
Zelf valt dit mij meer/beter op, omdat ik relatief gezien minder gevoelig ben voor groepsdruk en het dus meer als buitenstaander kan betrachten en ik erover ben gaan nadenken.
Het heeft denk ik ook iets met pruning te maken. Mij valt op dat hoe inflexibeler het brein is, hoe meer dit individu empathie ontbeert, maar ook hoe groepsgerichter het betroffen individu -lijkt- te zijn. Een andere bijkomstigheid is dat hoe meer pruning, hoe minder goed ratio en emotie gescheiden blijven, wat gezien de afwijkende hersenstructuur verklaarbaar zou kunnen zijn door de vergrote lange-afstandsverbindingen binnen de hersenen (dingen zijn meer onderling gekoppeld en -dus- minder onafhankelijk van elkaar!).
Meer pruning betekent ook een minder flexibel brein...en wellicht een vergrote zucht naar een (door dit individu) gecontroleerde (sociale) omgeving.
Autisten willen meer de rationele omgeving stabiel houden (denk daarbij aan de woonomgeving, de eigen vertrekken) en hoe niet-autistischer, hoe meer die controledrang zich lijkt te verschuiven naar meer sociale omgevingen (want minder rationeel en meer emotioneel. De mens is de belangrijkste andere levensvorm voor elk (menselijke) individu).
Ik denk dat het voor iemand met meer pruning relatief belangrijker is om een goede opvoeding te ontvangen, daar een minder goede opvoeding later in 't leven, minder om te draaien is.
Open-mindedness kan aangeleerd worden, maar een uitgepruned brein is veel lastiger te veranderen. Psychopaten zijn (als dit klopt) minder makkelijk te veranderen dan de standaardmens.
[quote]
De simpelste meningsverschillen lopen al snel uit in conflicten. Er is geen respect voor wanneer iemand anders denkt. Raar eigenlijk.
[/quote]
Zo raar is dat niet, als je over voldoende achtergrondkennis beschikt.
Het 'raarste' vind ik nog hoe dit zo uit de hand heeft kunnen lopen. Dat wat de mens z'n kracht geeft, wordt er langzaamaan uitgedrukt.
[quote]
Maar ik heb wel een theorie hierover.
Namelijk dat mensen de natuurlijke eigenschap hebben om de omgeving zo veel mogelijk te controleren. Dit zal een evolutionaire voorsprong hebben gehad. Echter zijn er dingen welke we niet kunnen controleren. Het weer. Natuur krachten. En ook niet andermans denkbeeld al proberen we dat wel met indoctrinatie anderen ons eigen denkbeeld op te leggen. Maar wanneer je accepteert dat er oncontroleerbare dingen zijn. Kun je die controle drang loslaten.
[/quote]
Oké, geinig dat je hier nu zelf over begint (ik lees vaak posts per alinea en niet in 1 keer). Ik denk dat -elk- mens controle wil over de eigen omgeving en dat dit ook logisch is. Het is ook logisch dat de mens dit in elk geval wel heeft, omdat we anders als soort de wereld niet op zo'n radicale wijze al beïnvloed zouden hebben als de mens deze eigenschap ontberen moest.
Met andere woorden...als je hier niet gelijk had gehad, hadden we nu niet hier via het internet met elkaar staan babbelen
Vetgedrukte heb je goed gezien, het gaat veel mensen in een discussie vaak meer om het discussiëren dan om het leren/de bewustwording van de factisch beste mening. Ten slotte zijn meer geprunede breinen minder goed in staat om de fijnste nuances op te slaan. Minder verbindingen staat ongeveer gelijk aan minder opslagcapaciteit, dus meer details die weggelaten worden. Ik denk dat autisten -daarom- meer op details gericht zijn en dat psychopaten om deze reden minder empathie hebben. Er is gewoon niet voldoende opslagcapaciteit in de breinen van psychopaten om zoiets emotioneel-ingewikkelds correct te verwerken en op te slaan.
Ze zien natuurlijk wel emoties, maar wat er in een ander omgaat, dat -kunnen- ze gewoon niet begrijpen. Tenzij ze aangeleerd hebben om te benaderen (op deze wijze heb ik mezelf aangeleerd dingen alvast te snappen nog voordat ik het zelf -echt- snap, een meer correcte manier van automatische conceptuele betekenisverlengen).
[quote]
Mijn inziens helpt het de huidige mensheid als er meer respect komt voor de ander zijn denkbeelden zodat het niet uitloopt in een conflict maar acceptatie of eventueel een goede discussie.
[/quote]
Klopt, bewustwording is de 1e stap. Onderwijs speelt hierbij ook een sleutelrol.
En hoe minder hokjesdenken, hoe meer focus er richting de hoeken kan die echt belangrijk zijn. Hoe mer statuszoekerij een centrale rol in de maatschappij speelt, hoe minder ontwikkeld de mens daardoor uiteindelijk wordt.
[ Bericht 2% gewijzigd door magnetronkoffie op 28-09-2017 23:44:01 ]
Zelf heb ik namelijk altijd het gevoel, alsof ik een soort alien ben. In Star Trek zouden wij autisten, direct een heel alien ras kunnen spelen.....
Want het komt erop neer, dat wij anders zijn. En in onze hersenen een bepaald deel niet goed doorontwikkeld is, wat leidt tot beperkingen op sociaal vlak.
Daar zie ik autisme dan ook nog steeds als een last, want ook ik raak blijkbaar wel een overprikkeld. Al kon ik eerst niet die term... de pyschoeducatie heeft mij dan ook echt wel geholpen.
Die behandeling van het GGZ heeft mij wellicht een tikkeltje arroganter gemaakt, want ze leren je gewoon dat er een soort defect in onze hersenen zit. Waardoor het aflezen van lichaamstaal lastig gaat, emoties, gevoelens etc. Maar ook het inschatten, wat je wel en niet mag zeggen.
En bij dat laatste ga ik ontiegelijk vaak de mis in, want ik kan moeilijk schakelen tussen formeel en informeel. Ik ben gewoon erg direct, alles is zwart wit en regels zijn regels.
Alleen dan kom op een werkplek terecht, waar je direct gevraagd word om wettelijke regels te overtreden. De niet autist zou dan denken, prima is geen probleem.
Maar ik benoem dan direct dat het niet mag.....
Uhm...kernbegrip van je uitspraak hier is "komt het er niet op neer", want waar trek je de conclusie? Wat is het eindpunt?quote:
Ik heb het niet helemaal gelezen: maar komt het er niet op neer, dat wij autisten afwijken van de gangbare norm?
De structuur van het brein bepaalt voor een groot deel het gedrag en bij autisten is er veel minder pruning, waardoor autisten een brein hebben dat qua eigenschappen meer lijkt op dat van een kind. Vandaar ook dat autisten een flexibeler en jonger brein hebben (minder vatbaar voor aandoeningen zoals parkinson en alzheimer...en wie weet beter te herstellen na hersenletsel?) maar dat dit ook de grotere vatbaarheid voor prikkels verklaart (iets waar kinderen ook eerder last van hebben dan volwassenen).
Het zou ook kunnen verklaren waarom autisten wat minder met die traditionele rolmodellen bezig zijn en waarom (zeker vanaf een jaar of 25) het geestelijke verschil tussen mannen en vrouwen een stuk kleiner lijkt dan het geestelijke verschil tussen niet-autistische mannen en niet-autistische vrouwen en waarom autisten ze minder vast blijven houden aan hun overtuigingen (en zich makkelijker door een zeer overtuigend iemand laten overreden...en waarom zo'n overreder zelf veel moeilijker te overtuigen is van zijn/haar ongelijk).
Dus ja...waar komt het op neer? Die vraag is ingewikkelder dan op 't 1e gezicht lijkt!
Ik zoek nog steeds m'n UFO zodat ik eindelijk weer naar huis kanquote:Zelf heb ik namelijk altijd het gevoel, alsof ik een soort alien ben. In Star Trek zouden wij autisten, direct een heel alien ras kunnen spelen.....
......Wat zich minder goed doorgezet heeft, is pruning. Maar in plaats van jezelf zo naar beneden te praten over dat jij minder sociaal bent en dat je minder dit en slechter dat...kan je het ook zien als dat je ook minder vatbaar bent voor deze kunstmatige breinveroudering waar niet-autisten zo mee geplaagd zijn. Die hebben geen keus...wij wel!quote:Want het komt erop neer, dat wij anders zijn. En in onze hersenen een bepaald deel niet goed doorontwikkeld is, wat leidt tot beperkingen op sociaal vlak.
(in theorie, je moet er wel wat mee doen maar je hebt de optie tenminste wel enof beter).Overprikkeld zijn is een hel...maar vroeger (toen er nog veel minder mensen waren op deze aardkloot) was die toegenomen gevoeligheid juist een voordeel (eerder het net eventjes anders ritselen van de blaadjes kunnen horen, zodat we net iets eerder geattendeerd zijn op die beer in de struiken).quote:Daar zie ik autisme dan ook nog steeds als een last, want ook ik raak blijkbaar wel een overprikkeld. Al kon ik eerst niet die term... de pyschoeducatie heeft mij dan ook echt wel geholpen.
Mensen zonder autisme zouden dan (om toch beter te kunnen overleven) meer op mensen zoals ik gaan letten...dus niet zelf letten op dat geritsel, maar op mij letten of -ik- dat geritsel hoor.
DAT ZOU POTDOMME HUN VERGROTE SOCIALE DRANG KUNNEN VERKLAREN!!
De autist let meer op zijn/haar omgeving om te overleven...en om te overleven let de niet-autist meer op de medemens (die vroeger wellicht voor een veel groter deel uit autisten bestond).
Ja, dat riedeltje heb ik ook gehoord. Maar ik heb gemerkt dat ze dit maar wat graag willen denken. Ze kunnen zelf zeer slecht tegen kritiek en alleen al de gedachte dat zij een ouder inflexibeler brein hebben (wat begin dit jaar wetenschappelijk onderbouwd is geworden) dan autisten, dat vergeten ze 't liefst.quote:Die behandeling van het GGZ heeft mij wellicht een tikkeltje arroganter gemaakt, want ze leren je gewoon dat er een soort defect in onze hersenen zit. Waardoor het aflezen van lichaamstaal lastig gaat, emoties, gevoelens etc. Maar ook het inschatten, wat je wel en niet mag zeggen.
Het aflezen van lichaamstaal is iets wat iedereen moet leren. Ik kan 't nu ook een stuk beter, maar mijn probleem was niet zozeer dat ik het niet zag, maar meer dat ik 100 dingen zag en vervolgens geen betekenis daaraan kon leggen. Dat de meeste mensen ook nog eens van die mimiekaal overemotionele dramaqueens zijn (dus extra veel miniek en dus extra veel prikkels), werkt in m'n nadeel.
Ik schakel eigenlijk niet echt meer tussen formeel en informeel. Ik doe nu zoveel mogelijk 1 en dezelfde modus: Die van altijd mezelf zijn. Op deze wijze -hoef- ik in dit opzicht niet meer zo snel te schakelen. Het enige wat ik dan nog moet, is slim zijn/slim handelen...en zo heb ik tijdens sociale interacties veel meer speelruimte om m'n eigen belangen te behartigenquote:En bij dat laatste ga ik ontiegelijk vaak de mis in, want ik kan moeilijk schakelen tussen formeel en informeel. Ik ben gewoon erg direct, alles is zwart wit en regels zijn regels.
Alleen dan kom op een werkplek terecht, waar je direct gevraagd word om wettelijke regels te overtreden. De niet autist zou dan denken, prima is geen probleem.
Maar ik benoem dan direct dat het niet mag.....
Maar misschien vind je wel dat ik er erg makkelijk over praat, het gros van de inzet was de bewustwording. Ik hoop dat ik het anderen makkelijker kan maken door m'n kennis zoveel mogelijk door te geven aan een nieuwe generatie. Waarom zouden jullie allemaal het wiel steeds opnieuw hoeven moeten uitvinden? Das toch dom?
Zo heb ik ookal ruim 4 jaar een relatie en telkens mag ik weer uitleggen, waarom ik haar maar niet dat huisje boompje beestje kan bieden. Want wij leven nog steeds gescheiden, en basically zie ik haar enkel in het weekend.
Maar haar biologische klok begint te tikken, dus ze nooit echt pleased als ik haar vertel: dat ik er bewust voor kies om werkloos te blijven, i.v.m. problematiek.
Waarvan ik trouwens het gevoel heb, dat mijn problematiek alleen maar ergere geworden is met het ouder worden. Want ik ben bijna 30 en de laatste jaren zijn mijn klachten enkel erger geworden
Enige lichtpuntje is, dat ik tegenwoordig contact heb met mijn directe buren. Die zijn zeg maar ook allemaal werkeloos, afgekeurd etc. Dus dan voel je toch wel een soort van begrip, al heb ik ook gewoon verteld dat ik autisme heb.
Mwah...maakt niet uit. Je feedback waardeer ik welquote:
Om eerlijk te zijn kan ik je moeilijk volgen: ik lees een stuk, waarin je zegt dat ons brein minder snel verouderd. Maar in de huidige maatschappij, zie ik autisme als een zware last!
Zo heb ik ookal ruim 4 jaar een relatie en telkens mag ik weer uitleggen, waarom ik haar maar niet dat huisje boompje beestje kan bieden. Want wij leven nog steeds gescheiden, en basically zie ik haar enkel in het weekend.
Maar haar biologische klok begint te tikken, dus ze nooit echt pleased als ik haar vertel: dat ik er bewust voor kies om werkloos te blijven, i.v.m. problematiek.
Waarvan ik trouwens het gevoel heb, dat mijn problematiek alleen maar ergere geworden is met het ouder worden. Want ik ben bijna 30 en de laatste jaren zijn mijn klachten enkel erger geworden
Enige lichtpuntje is, dat ik tegenwoordig contact heb met mijn directe buren. Die zijn zeg maar ook allemaal werkeloos, afgekeurd etc. Dus dan voel je toch wel een soort van begrip, al heb ik ook gewoon verteld dat ik autisme heb.
En laat 't denkwerk anders maar aan mij over
Ja, ik herken die problematiek wel. Tis de laatste paar jaar wel een stuk beter geworden, mede omdat ik nu weet dat een deel van m'n problemen niet alleen wel bij mezelf liggen (ipv bij anderen) maar ook omdat er gewoon wat aan gedaan kan worden (trauma's).
De laatste tijd wil de truamabehandeling weer vlotten en snap nu eindelijk dingen die ik anderhalf jaar terug in een topic al benoemd had, maar niet beter/niet goed genoeg kon identificeren.
De huidige maatschappij is egocentrisch, zien het belang van ons niet in en daarom laten ze ons onze eigen boten hozen. Maar zonder ons hadden zij geen smartphones...geen computers...geen vliegtuigen en geen atoombom en geen wielen en ook geen vuur
Zonder ons rationele component in de humaniteit hadden ze alleen maar dingen als bijgeloof gehad.
Zo was de sociale werkplaats een ramp voor mij, vooral de laatste jaren toen die bezuinigingen begonnen. Maar nu kom ik ook tot de conclusie, dat ik daar juist wel eigenlijk thuis hoor.
Alleen bijna overal, is te weinig kennis over autisme. Want als je zegt je hebt autisme, dan krijg je bij een sollicitatie een politiek correct antwoord. Aangezien discrimineren in Nederland niet mag, maar toch worden wij als autisten gediscrimineerd.
Ja, dat is ook wel zo. Maar je moet je toch meer bewijzen als je geen ideale productiecapaciteit hebtquote:
Maar je moet toch (tenminste, bij dat soort laaggeschoolde beroepen) sowieso blij zijn nu dat iemand je wilt hebben?
Dat is ook wel zo ja.quote:Dit is heel erg zwart-wit. Al is 't alleen maar omdat je je ook deels kunt aanpassen.
Je moet ook niet vergeten dat autisten al continu bezig zijn zich aan niet-autisten aan te passen, maar dit wordt vaak als vanzelfsprekendheid gezien (alsof 't niks voorstelt).
Als ik merk ik kijk weer opzij dan herinner ik mij de woorden van mensen die mij hierop gewezen hebben en dan kijk ik de ander weer aan ook al vind ik dat erg vervelend. Dan moet ik ook weer oppassen dat ik die persoon niet teveel aankijk. Dus dan kijk ik idd maar weer even naar het haar of opzij.quote:Hoe oefen je zoiets dan?
Het aankijken van mensen prikkelt..en 't prikkelt -iedereen-
Je zou wel bepaalde trucjes kunnen aanleren (naar de neus kijken of zoiets), maar misschien weet je iets wat ik (nog) niet weet hier?
Hoe oefen je zoiets?
Inhumaan? Dat is wel heel extreem. Daarmee denk ik eerder aan regels als verplicht moeten emigreren voor een baan en verplicht het leger of de prostitutie in moeten of iedere dag tot 's avonds laat het riool moeten uitscheppen als dat de gemeente of uwv geld bespaart. Als je weet dat het niet gaat lukken dan lukt het niet. Veel mensen lukt wel iets niet. Welke eisen vind jij onmogelijk dan? Want sociale vaardigheden zijn alleen belangrijk genoeg om iemand op af te wijzen voor beroepen in de zorg, als verkoper enz. Dus als het onmogelijk is maakt het in sommige gevallen niet uit. Het heeft mij echt teleurgesteld een keer dat ik afgewezen ben voor een baan die ik heel graag wou omdat ik iemand niet aankeek, terwijl ik juist nog tijdens het gesprek dacht "wel aankijken". Maar dat was dus blijkbaar niet goed genoeg of de recruiter had vooroordelen, dat gebeurt nu eenmaal soms. Ik heb nu ander werk. Je hebt inderdaad gelijk dat Diqiu-Long beter elders had kunnen solliciteren. Maar ja soms heb je geen keuze. Het is dom van het uwv dat ze van die slechte matches maken, maar ik denk toch niet dat ze echt begaan zijn met mensen. Mijn eigen ervaring was redelijk positief, maar wat ik heb gehoord en gelezen van andere minder.quote:En daarna dan? Als je weet dat 't niet gaat lukken?
En nog iets...misschien bedoelde je dit in de context van het verhaaltje van Diqiu-Long, maar in 't algemeen gesproken is jouw suggestie zo fout en inflexibel als 't maar kan.
Je zegt nu eigenlijk dat je je als autist maar moet blijven en blijven aanpassen en dat de wereld stopt met ronddraaien als je te vroeg opgeeft, maar veel van de eisen die gesteld worden zijn onmogelijk en inhumaan.
Op wat voor manier kost het jou veel moeite om aan sociale regels te voldoen? Krijg je daar ook vaak commentaar op dat het steeds fout is?quote:Ik heb ook te horen gekregen dat je je als autist niet zou kunnen aanpassen aan je omgeving, dus dat je omgeving zich maar aan jou moet aanpassen. Maar het stukje dat de autist zich per definitie niet aan diens omgeving aan zou kunnen passen is dus onzin. Er wordt niet gezien hoe gigantisch veel werk veel autisten verzetten om continu iedereens wensen maar te blijven bedienen "omdat dat volgens jullie sociale regeltjes normaal behoort te zijn".
Ik vind het allebei wel schadelijk, autisten vertellen dat ze nu eenmaal zo zijn en nooit kunnen veranderen, en achteraf gezien was mijn idee ook wel verkeerd, want het is nu net het soort grenzeloze optimisme waar ik vaak ook wel een hekel aan heb omdat het ook vaak een manier is om een probleem gewoon te negeren. Maar ja, ik zei het vanuit mijn eigen ervaring, dat het mij ook wel echt heeft geholpen deels, want de wereld is nu eenmaal hard en als je dan voor van alles overgevoelig bent helpt het ook niet wanneer je in een soort eigen wereld leeft. Dat houdt het uwv immers in stand. Met hun uitkeringen en gehandicaptdenken isoleren ze mensen ook van de rest van de maatschappij. Waar ligt de grens denk ik dan. Ik vind zelf dat je inderdaad niet te zwartwit moet zijn, maar de echte problemen erkennen en toch naar een realistische oplossing proberen te zoeken waarbij je uitgaat van de potentiële mogelijkheden van mensen niet hun zwakke punten. Wat ik tot nu toe van de participatiewet heb meegemaakt vond ik het erg positief. Maar de laatste tijd is dat wel iets minder geworden omdat ik gedwongen ben om te liegen. Zo zie ik dat dan, maar dat is helaas dus zoiets waarin ik me moet aanpassen, want veel mensen zijn niet eerlijk en verzwijgen de waarheid als dit voor hun meer voordeel oplevert. Ik doe mijzelf tekort als ik daarin meega en liever loyaal wil zijn aan bijv een werkgever. En dan moeten anderen het weer voor me oplossen dat ik in een slechte positie verkeer. Dus in dit geval is eerlijkheid ergens juist egoïstisch. Dus dit voorbeeld kun je ook voor autistische eigenschappen zien dat die niet alleen maar positief hoeven te zijn en aanpassing dus noodzakelijk kan zijn om te overleven in een maatschappij waarin vervelende eigenschappen helaas normaal zijn en de meerderheid past zich dan niet aan de minderheid aan dus tja, het is dan niet anders.
Waardeloos zeg, ik kan me helemaal voorstellen dat je klaar bent met die jobcoach. Verlenging aanvragen terwijl jij dat niet wou vind ik erg misbruik maken van de positie. Het komt op mij over als iemand die niets doet en de eigen baan veilig wil stellen, over de rug van zwakkeren het eigen salaris verdient. Dat is echt iets waar ik een hartgrondige hekel aan heb. velen zullen waarschijnlijk wel een beetje zo zijn en je doet er niets aan, maar ik haat het fenomeenquote:
Yep dat is en was ook het grootste probleem! Die had naar mijn mening de boel beter moeten voorbereiden, maar dat had hij overduidelijk niet gedaan. En is het zo onredelijk ik reiskosten vergoed te krijgen?
Dat bedrijf verspilde mijn tijd ook, en ik moest 70km ervoor rijden.
Dan ga ik echt niet een tweede keer komen, als ze en geen reiskosten vergoeding willen geven en nog niks concreet over het soort contract willen zeggen.
Om eerlijk te zijn ben ik met het jobcoach gebeuren momenteel klaar: die was al verlenging aan het vragen, terwijl ik echt niet tevreden met hem was. Heb mij namelijk direct nadat ik werkeloos gemeld, en nu meer dan een half jaar verder is het resultaat nog steeds 0,00.
En welgeteld 1x is hij dus mee gegaan naar een sollicitatie, en dat heeft ie nog weten te verprutsen ook. Dat neem ik hem kwalijk, want ik ben er behoorlijk van overstuur geweest.
[ Bericht 1% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 29-09-2017 02:22:20 ]
Dit heeft totaal geen nut. Het is jezelf forceren om overprikkeld te raken. En voor wat? Alleen maar omdat -dat- soort mensen mij liever zo zouden willen zien? Het is raar, laat ze zelf dan minder in andermans ogen kijken!quote:
Als ik merk ik kijk weer opzij dan herinner ik mij de woorden van mensen die mij hierop gewezen hebben en dan kijk ik de ander weer aan ook al vind ik dat erg vervelend. Dan moet ik ook weer oppassen dat ik die persoon niet teveel aankijk. Dus dan kijk ik idd maar weer even naar het haar of opzij.
Er gaan meer autisten dood door zelfmoord dan door kanker. En autisten leven (mede door de extreem hoge zelfmoordcijfers) gemiddeld iets van 16 jaar korter. Mensen plegen meestal zelfmoord als er een bepaalde ontevredenheid over de kwaliteit van leven is en bij autisten speelt de omgeving een hoofdrol in deze. Hoezo vind je dat niet extreem?quote:[..]
Inhumaan? Dat is wel heel extreem.
Definieer "sociale regels"?quote:[..]
Op wat voor manier kost het jou veel moeite om aan sociale regels te voldoen? Krijg je daar ook vaak commentaar op dat het steeds fout is?
Welke heb je 't over?
Dit is hoe het mij wel werd uitgelegd. Dat dit niet helemaal bleek te kloppen, dat hoort bijna niemand (behalve dan her en der een lotgenoot die het daarom snapt).quote:Ik vind het allebei wel schadelijk, autisten vertellen dat ze nu eenmaal zo zijn en nooit kunnen veranderen
Ik heb dit stukje nauwelijks gelezen (want heb ik even de concentratie niet meer voor), maar wat je laatste zin betreft: Hoe is het volgens het door jou aangegeven idee een goed plan om alle kinderen VMBO te laten doen, puur en alleen maar omdat het gros van de kinderen geen hoger niveau aan kan?quote:, en achteraf gezien was mijn idee ook wel verkeerd, want het is nu net het soort grenzeloze optimisme waar ik vaak ook wel een hekel aan heb omdat het ook vaak een manier is om een probleem gewoon te negeren. Maar ja, ik zei het vanuit mijn eigen ervaring, dat het mij ook wel echt heeft geholpen deels, want de wereld is nu eenmaal hard en als je dan voor van alles overgevoelig bent helpt het ook niet wanneer je in een soort eigen wereld leeft. Dat houdt het uwv immers in stand. Met hun uitkeringen en gehandicaptdenken isoleren ze mensen ook van de rest van de maatschappij. Waar ligt de grens denk ik dan. Ik vind zelf dat je inderdaad niet te zwartwit moet zijn, maar de echte problemen erkennen en toch naar een realistische oplossing proberen te zoeken waarbij je uitgaat van de potentiële mogelijkheden van mensen niet hun zwakke punten. Wat ik tot nu toe van de participatiewet heb meegemaakt vond ik het erg positief. Maar de laatste tijd is dat wel iets minder geworden omdat ik gedwongen ben om te liegen. Zo zie ik dat dan, maar dat is helaas dus zoiets waarin ik me moet aanpassen, want veel mensen zijn niet eerlijk en verzwijgen de waarheid als dit voor hun meer voordeel oplevert. Ik doe mijzelf tekort als ik daarin meega en liever loyaal wil zijn aan bijv een werkgever. En dan moeten anderen het weer voor me oplossen dat ik in een slechte positie verkeer. Dus in dit geval is eerlijkheid ergens juist egoïstisch. Dus dit voorbeeld kun je ook voor autistische eigenschappen zien dat die niet alleen maar positief hoeven te zijn en aanpassing dus noodzakelijk kan zijn om te overleven in een maatschappij waarin vervelende eigenschappen helaas normaal zijn en de meerderheid past zich dan niet aan de minderheid aan dus tja, het is dan niet anders.
Ik denk dat je dit zelf ook als een contra-productief idee zou zien.
Nou ja, de zin voor mij is dat ik wil leren normaal te functioneren in de maatschappij, zonder overprikkeld te raken. Deels heb je wel gelijk maar ik verwacht niets van anderen, daar word ik niet gelukkig vanquote:
Dit heeft totaal geen nut. Het is jezelf forceren om overprikkeld te raken. En voor wat? Alleen maar omdat -dat- soort mensen mij liever zo zouden willen zien? Het is raar, laat ze zelf dan minder in andermans ogen kijken!
Daar kan ik niet over meepraten, heb al jaren geen zelfmoordneigingen meer gelukkig. Maar op welke manier speelt de omgeving er dan een hoofdrol in?quote:Er gaan meer autisten dood door zelfmoord dan door kanker. En autisten leven (mede door de extreem hoge zelfmoordcijfers) gemiddeld iets van 16 jaar korter. Mensen plegen meestal zelfmoord als er een bepaalde ontevredenheid over de kwaliteit van leven is en bij autisten speelt de omgeving een hoofdrol in deze. Hoezo vind je dat niet extreem?
De sociale regels die ik inmiddels ken:quote:Definieer "sociale regels"?
Welke heb je 't over?
-conformeer je aan de meerderheid, wijk niet teveel af
-wijd niet teveel uit over je eigen gevoelens . Laat zo min mogelijk echte emoties zien behalve als je interesse toont in het leven van de ander
-toon interesse in het leven van de ander, probeer je in te leven en stel vragen
-zie alles niet te zwaar in, lach zoveel mogelijk.
-verzorg je uiterlijk
-verwacht niet dat andere mensen dingen regelen, wees verantwoordelijk ipv je afhankelijk op te stellen
-kijk mensen aan
Nog steeds lastig, maar ik ga wel in sommige dingen vooruit. Er zullen er vast meer zijn, meer dit is wat ik tot nu toe heb.
Ja, dat is lastige materie waar jij je beter in hebt verdiept dan veel behandelaars ben ik bang, maar ik kan het mis hebben. Ik hoop het.quote:Dit is hoe het mij wel werd uitgelegd. Dat dit niet helemaal bleek te kloppen, dat hoort bijna niemand (behalve dan her en der een lotgenoot die het daarom snapt).
Dat is ook zo, het geestelijke niveau zal wel dalen als men leert meer te accepteren, of is het andersom en leren mensen met de gevolgen van hun beperkingen op hun leven om te gaan. Ieder z'n ding, ik wil zelf ook niet op een hoger niveau werken dan ik aankan, en ben dat inderdaad minder geneigd te proberen, maar mijn omgeving dwingt me ertoe en soms pakt het beter uit dan ik verwacht had. Voor mij is dat hetzelfde als dat men anderen verplicht te werken op vmbo niveau. Mensen die verplicht moeten werken op vmbo niveau maar dat eigenlijk niet willen, leren wel bescheidenheid, relativeren, discipline, samenwerking en respect voor anderen. Verschilt dan wel wat voor vmbo baan, ik zou geen voorstander zijn van het bonus lieg en bedriegwerk maar wel weer van gewoon eenvoudig vakwerk, sjouwer, rozenplukker of iets in de zorg of schoonmaken of zo met redelijke tijdsdruk.quote:Ik heb dit stukje nauwelijks gelezen (want heb ik even de concentratie niet meer voor), maar wat je laatste zin betreft: Hoe is het volgens het door jou aangegeven idee een goed plan om alle kinderen VMBO te laten doen, puur en alleen maar omdat het gros van de kinderen geen hoger niveau aan kan?
Ik denk dat je dit zelf ook als een contra-productief idee zou zien.
En dat lukt je niet door jezelf steeds te overprikkelen en jezelf chronisch te overbelasten.quote:
[..]
Nou ja, de zin voor mij is dat ik wil leren normaal te functioneren in de maatschappij
Als je jezelf forceert op hun manier oogcontact te hebben, zal je misschien minder opvallen door verminderd oogcontact, maar meer opvallen door meer uitval, meer depressieklachten, meer gevoelens van onbekwaamheid, daar ga je pas niet gelukkig van worden.
Veel autisten plegen uiteindelijk zelfmoord, omdat ze het niet lukt zich aan te passen aan de maatstaven die ze zichzelf opleggen "om maar normaal te zijn". Mijn advies aan dit soort mensen is dan ook om jezelf deze dingen niet meer op te leggen, omdat het nutteloos is.
Als je probeert een geweldige niet-autist te zijn, zal je leven van teleurstelling naar teleurstelling hobbelen, 1 stap vooruit en weer een stap terug. Alsof -dat- wel functioneren is in deze maatschappij.
Maar ik ga je niet stoppen als je dit per se wel wilt doen.
Ik kon er zo snel niets over vinden (had er eerder al over geschreven op fok, heel uitgebreid).quote:[..]
Daar kan ik niet over meepraten, heb al jaren geen zelfmoordneigingen meer gelukkig. Maar op welke manier speelt de omgeving er dan een hoofdrol in?
Wel kan je dit lezen, maar met google zal je veel meer vinden. Het is hetzelfde riedeltje met depressie en suïcidaliteit wat uiteindelijk lijdt (ij ja) naar een geslaagde zelfmoordpoging, net zoals dit bij niet-autisten gebeurt. Alleen gebeurt dit bij autisten buitensporig veel vaker en dat komt voor een groot deel door de eigen omgeving waarin ze dus niet zichzelf kunnen zijn..vaak nieteens weten -wat- ze zijn (want bijvoorbeeld pre-diagnose).
Tsja, als daarmee bedoeld wordt dat je 't jezelf makkelijker kunt maken door (bijvoorbeeld) Nederlands te spreken en niet midden op straat gaat poepen, ben ik 't volledig met je eens.quote:[..]
De sociale regels die ik inmiddels ken:
-conformeer je aan de meerderheid, wijk niet teveel af.
Maar het ding is dat veel mensen geen andersdenkenden tolereren, die hebben dan geen bestaansrecht meer. Ik vind dit uitgangspunt (zie voorbeeld VMBO).
Doe gewoon wat goed voelt.quote:-wijd niet teveel uit over je eigen gevoelens . Laat zo min mogelijk echte emoties zien behalve als je interesse toont in het leven van de ander
Interesse moet je niet -tonen-, maar -hebben- Als iemand geen echte interesse -heeft-, dan heb ik eerlijk gezegd liever dat ie mijn tijd niet daarmee verkwist.quote:-toon interesse in het leven van de ander, probeer je in te leven en stel vragen
Het is nep, toneelspelerij, en daar zit ik niet op te wachten en naast mij vele anderen ook niet.
Het is misschien wel een geinige vuistregel, maar ik denk dat er gewoonweg teveel uitzonderingen op deze regel zouden zijn.
Soms is het oké om iets te zwaar in te zien, bijvoorbeeld in de vorm van humor. Zoveel mogelijk lachen? Komt op mij over als een gezellige facebookhoer wiens leven maar wat geweldig is..das niet een rolmodel voor mij en voor mensen zoals ik. verschrikkelijk.quote:-zie alles niet te zwaar in, lach zoveel mogelijk.
Eens...MAAR ik vind de hygiëne 1000x belangrijker dan of er een gaatje in iemands t-shirt zitquote:-verzorg je uiterlijk
Lijkt me geen probleem!quote:-verwacht niet dat andere mensen dingen regelen, wees verantwoordelijk ipv je afhankelijk op te stellen
Iedereen kost 't energie om een ander in de ogen aan te kijken. En mensen doen dit van nature al, zijn m.i. niet echt extra gedragsregels voor noodzakelijk.quote:-kijk mensen aan
Leuk lijstje wel!
Ik ben ervan overtuigd dat je autisme niet kunt begrijpen, zonder dat je niet-autisme begrijpt.quote:Nog steeds lastig, maar ik ga wel in sommige dingen vooruit. Er zullen er vast meer zijn, meer dit is wat ik tot nu toe heb.
[..]
Ja, dat is lastige materie waar jij je beter in hebt verdiept dan veel behandelaars ben ik bang, maar ik kan het mis hebben. Ik hoop het.
-Daar- gaat het denk ik fout, daar veel niet-autisten panisch bang lijken te zijn voor kritiek op hun hele wezen. Ze kunnen deze feiten niet zien als iets wat geen persoonlijke kritiek is op ze en ik denk dat ze -daarom- er zo omheen blijven draaien en dat we daarom van die "autisten kunnen geen empathie hebben"-'apenbroodjes' blijven tegenkomen.
Nee, het zal dalen omdat de verwachtingen en mogelijkheden van die die meer kunnen, beperkt worden omdat zij zichzelf moeten vertragen omdat ze anders teveel op de VMBO-ers vooruit gaan lopen, wat niet zou mogen als iedewreen moet conformeren. En ik vind dit een niet acceptabele uitgangspositie. Op deze manier zouden we alle universiteiten kunnen opdoeken en schluss nu. Tis een absurde gedachte.quote:[..]
Dat is ook zo, het geestelijke niveau zal wel dalen als men leert meer te accepteren
Een niveau is niet 1 geheel he?quote:, of is het andersom en leren mensen met de gevolgen van hun beperkingen op hun leven om te gaan. Ieder z'n ding, ik wil zelf ook niet op een hoger niveau werken dan ik aankan
Autisten zijn vaak in andere dingen beter dan niet-autisten. Deze niveau's zijn niet universeel uitwisselbaar.
Maar zo leren VMBO mensen geen bescheidenheid en zo maak je de genie's cognitief dood. Nogmaals, inacceptabel.quote:, en ben dat inderdaad minder geneigd te proberen, maar mijn omgeving dwingt me ertoe en soms pakt het beter uit dan ik verwacht had. Voor mij is dat hetzelfde als dat men anderen verplicht te werken op vmbo niveau. Mensen die verplicht moeten werken op vmbo niveau maar dat eigenlijk niet willen, leren wel bescheidenheid, relativeren, discipline, samenwerking en respect voor anderen.
Je bedoelt misschien ambachtswerk? Das nml niet hetzelfde als eenvoudig werk.quote:Verschilt dan wel wat voor vmbo baan, ik zou geen voorstander zijn van het bonus lieg en bedriegwerk maar wel weer van gewoon eenvoudig vakwerk, sjouwer, rozenplukker of iets in de zorg of schoonmaken of zo met redelijke tijdsdruk.
niet bij te houden.Althans... niet met mijn huidige aandachtsspanne
. Komt vast wel weer.Ja precies, zijn voorganger had al bijna niets bereikt en hij niet. Maar vanwege de goede vrede, probeerde ik toch nog steeds mijn beste beentje voor te zetten.quote:
[..]
Waardeloos zeg, ik kan me helemaal voorstellen dat je klaar bent met die jobcoach. Verlenging aanvragen terwijl jij dat niet wou vind ik erg misbruik maken van de positie. Het komt op mij over als iemand die niets doet en de eigen baan veilig wil stellen, over de rug van zwakkeren het eigen salaris verdient. Dat is echt iets waar ik een hartgrondige hekel aan heb. velen zullen waarschijnlijk wel een beetje zo zijn en je doet er niets aan, maar ik haat het fenomeen
Maar op een gegeven moment, ging hij van mij verwachten dat ik hem steekwoorden ging mailen. Alsof ik weet wat voor werk ik zou kunnen doen, buiten logistiek werk.....
Die wilde dus dat ik hem wekelijks een lijstje namen van bedrijven ging mailen, terwijl ik helemaal niet buiten kom. Alleen voor boodschappen en om mijn vriendin te bezoeken etc.
Dus toen ik toch wat vond, weleens waar weer niet passende voor mij. Ging alles gewoon mis, het begon al met de communicatie van hem naar mij. Zijn agenda was vol, dus de afspraak zou vrijdag of maandag plaatsvinden.
Nou vrijdagochtend had ik nog niks gehoord, en zondagavond ook niet...
Maar je kunt zien, en horen dat ik duidelijk nog niet helemaal rustig ben. Ik ben nog steeds boos en de afgelopen drie dagen, heb ik zodoende ook wel wat meer alcohol naar binnengewerkt.
Sinds de gesprek bij DHL woensdag, ben ik gewoon helemaal van slag. De eerste dag was het ergste, donderdag ging het al beter met mij. Maar nu ben ik nog steeds geschrokken, en ik vind het ook ontiegelijk onverantwoord van die jobcoach.
Hij heeft mij namelijk gewoon in gevaar gebracht: want ik mag die 70km in mijn eigen auto rijden. De heenweg was geen probleem, maar de terugweg bleef ik gewoon gestresst achter het stuur.
Ondanks dat ik dus 30 minuten rust genomen had: ik stond letterlijk nog 30 minuten op de parkeerplaats bij DHL, en dat neem ik hem echt kwalijk.
Om eerlijk te zijn, volg ik het ook niet allemaal hoor. Ik filter meestal de informatie eruit, die ik interessant vind.quote:
Wat schrijven jullie veel...
Althans... niet met mijn huidige aandachtsspanne
Nou, ik heb er weinig gevoelens of gedachten meer bij. Ik probeer het en als het niet lukt, jammer dan. Ik zou het zelf juist vervelender vinden als ik het niet had geprobeerd en dus nooit zou weten of het wel of niet zou lukken. Het is inderdaad naar als meer autisten zelfmoord plegen. Autisme kan wel meer worden gezien als een maatschappelijk probleem ja, helaas is het veel gemakkelijker om een zondebok aan te wijzen.quote:
En dat lukt je niet door jezelf steeds te overprikkelen en jezelf chronisch te overbelasten.
Als je jezelf forceert op hun manier oogcontact te hebben, zal je misschien minder opvallen door verminderd oogcontact, maar meer opvallen door meer uitval, meer depressieklachten, meer gevoelens van onbekwaamheid, daar ga je pas niet gelukkig van worden.
Veel autisten plegen uiteindelijk zelfmoord, omdat ze het niet lukt zich aan te passen aan de maatstaven die ze zichzelf opleggen "om maar normaal te zijn". Mijn advies aan dit soort mensen is dan ook om jezelf deze dingen niet meer op te leggen, omdat het nutteloos is.
Als je probeert een geweldige niet-autist te zijn, zal je leven van teleurstelling naar teleurstelling hobbelen, 1 stap vooruit en weer een stap terug. Alsof -dat- wel functioneren is in deze maatschappij.
Maar ik ga je niet stoppen als je dit per se wel wilt doen.
Ik kon er zo snel niets over vinden (had er eerder al over geschreven op fok, heel uitgebreid).
Wel kan je dit lezen, maar met google zal je veel meer vinden. Het is hetzelfde riedeltje met depressie en suïcidaliteit wat uiteindelijk lijdt (ij ja) naar een geslaagde zelfmoordpoging, net zoals dit bij niet-autisten gebeurt. Alleen gebeurt dit bij autisten buitensporig veel vaker en dat komt voor een groot deel door de eigen omgeving waarin ze dus niet zichzelf kunnen zijn..vaak nieteens weten -wat- ze zijn (want bijvoorbeeld pre-diagnose).
ik weet niet eens wat autisme is, ik heb nooit een duidelijk bevredigende uitleg gekregen.
Daarom heb ik zelf maar iets bedacht en dat is dat autisme een manier is van naar de wereld kijken die zowel bij autisten als niet-autisten kan bestaan. Zoiets als introversie en extraversie. Dat het bij sommigen wel of niet tot uiting komt ligt voor mij vooral aan de genen, houding en aan de omgeving, net zoals bij andere psychische aandoeningen. Ik vind het gewoon belachelijk om autisme weg te zetten als een heel ander soort fenomeen. Het isoleert mensen die autistisch zijn. Isolatie van de rest van de maatschappij kan het voordeel hebben dat je een sterkere eigen identiteit creëert maar ook voor vervreemding van anderen zorgen.
Onder andere ja. Maar die tolerantie moet van twee kanten komen. Ik moest een keer een soort cursus doen die plaatsvond op een universiteit, waardoor er ook veel studenten waren. 1 daarvan hoorde ik heel neerbuigend praten over mensen die "maar" als enige baan een VMBO baan hadden die zij er gewoon naast deden. Toevallig had mijn tante deze baan als enige baan. Ik vond die persoon niet sympathiek. Ik vraag me af of die persoon dat ook in het gezicht van mijn tante zou hebben gezegd en waarom diegene totaal voorbij ging aan het feit dat voor sommigen een vmbo baan het hoogst haalbare is, al hadden ze graag gewild dat er meer inzat maar helaas, en dat ook VMBO banen waarde hebben.quote:Tsja, als daarmee bedoeld wordt dat je 't jezelf makkelijker kunt maken door (bijvoorbeeld) Nederlands te spreken en niet midden op straat gaat poepen, ben ik 't volledig met je eens.
Maar het ding is dat veel mensen geen andersdenkenden tolereren, die hebben dan geen bestaansrecht meer. Ik vind dit uitgangspunt (zie voorbeeld VMBO).
Ok, dit had ik verkeerd geformuleerd, ik ben het helemaal met je eens, interesse moet je niet tonen maar ook echt hebben. Maar misschien kan het soms helpen in een gesprek als je ergens niet geïnteresseerd in bent en er vragen over stelt om het beter te begrijpen waarom diegene bijv een bepaalde hobby heeft.quote:Doe gewoon wat goed voelt.
Interesse moet je niet -tonen-, maar -hebben- Als iemand geen echte interesse -heeft-, dan heb ik eerlijk gezegd liever dat ie mijn tijd niet daarmee verkwist.
Het is nep, toneelspelerij, en daar zit ik niet op te wachten en naast mij vele anderen ook niet.
Het is misschien wel een geinige vuistregel, maar ik denk dat er gewoonweg teveel uitzonderingen op deze regel zouden zijn.
Nou, als het lachen in het leven beperkt is tot Facebookhoeren, dan zie ik het somber in. Dat ligt wel achter mij, maar als ik dit zo lees.. Ja ik bedoelde meer het hebben van humor in de zin van kunnen lachen om dingen. Ik bedoelde meer algemeen in de zin van niet te serieus zijn als dat niet noodzakelijk is.quote:Soms is het oké om iets te zwaar in te zien, bijvoorbeeld in de vorm van humor. Zoveel mogelijk lachen? Komt op mij over als een gezellige facebookhoer wiens leven maar wat geweldig is..das niet een rolmodel voor mij en voor mensen zoals ik. verschrikkelijk.
Ik vind het allebei niet zo heel erg belangrijk... maar ja het moet niet te erg wordenquote:Eens...MAAR ik vind de hygiëne 1000x belangrijker dan of er een gaatje in iemands t-shirt zit
nee misschien niet. Bedankt misschien hebben sommigen nog aanvullingen voor normaal gedrag.quote:Iedereen kost 't energie om een ander in de ogen aan te kijken. En mensen doen dit van nature al, zijn m.i. niet echt extra gedragsregels voor noodzakelijk.
Leuk lijstje wel!
Op welke manieren heb jij meegemaakt dat niet autisten bang zijn voor kritiek? Uit welke voorbeelden blijkt dat?quote:Ik ben ervan overtuigd dat je autisme niet kunt begrijpen, zonder dat je niet-autisme begrijpt.
-Daar- gaat het denk ik fout, daar veel niet-autisten panisch bang lijken te zijn voor kritiek op hun hele wezen. Ze kunnen deze feiten niet zien als iets wat geen persoonlijke kritiek is op ze en ik denk dat ze -daarom- er zo omheen blijven draaien en dat we daarom van die "autisten kunnen geen empathie hebben"-'apenbroodjes' blijven tegenkomen.
Dat is ook niet goed nee, maar dat is toch ook helemaal niet het geval? Uitblinken wordt juist beloond, speciale klassen , ouders die hun kinderen onder druk zetten, geld dat in veelbelovende studenten wordt gestoken door traineeships enz. Dat het anders is bij mensen die afhankelijk zijn van het UWV, tja... Die hebben als doel mensen zo snel mogelijk weer aan het werk te krijgen maakt niet uit hoe omdat ze geld kosten. Daar doe je ook niets aan. VMBO leerlingen kennen al genoeg bescheidenheid , al valt dat vaak niet op door grote mond of zo. Natuurlijk zijn er ook van die populaire leerlingen die denken dat ze alles zijn omdat ze toevallig mooi of stoer zijn maar ze komen er dan snel achter dat dit niet altijd succes zal opleveren, alleen in sommige beroepen.quote:Nee, het zal dalen omdat de verwachtingen en mogelijkheden van die die meer kunnen, beperkt worden omdat zij zichzelf moeten vertragen omdat ze anders teveel op de VMBO-ers vooruit gaan lopen, wat niet zou mogen als iedewreen moet conformeren. En ik vind dit een niet acceptabele uitgangspositie. Op deze manier zouden we alle universiteiten kunnen opdoeken en schluss nu. Tis een absurde gedachte.
Een niveau is niet 1 geheel he?
Autisten zijn vaak in andere dingen beter dan niet-autisten. Deze niveau's zijn niet universeel uitwisselbaar.
Maar zo leren VMBO mensen geen bescheidenheid en zo maak je de genie's cognitief dood. Nogmaals, inacceptabel.
Jij had het zelf over VMBO als 1 niveau, maar idd ambachtswerk is ander soort niveau dan het laagste.
Het is jammer dat die jobcoach niet nog gewoon een plekje vrij kon maken in de agenda als hij wist hoe belangrijk het was en dan niet de moeite kon nemen jou te brengen. Wat deed de jobcoach wel dan? Jammer dat het zo was afgelopen gelukkig is er niets ernstigs gebeurt. Maar voor jou wel heel vervelend. Dit is onprofessioneel gedrag, maar omdat je niet iemand wil kwetsen en ervan afhankelijk bent dien je minder snel een klacht in. En als je dat doet hebben zij toch meer macht dus wordt er vaak niets mee gedaan. Dat weet zo'n jobcoach, en daarom kunnen ze laks zijnquote:
Ja precies, zijn voorganger had al bijna niets bereikt en hij niet. Maar vanwege de goede vrede, probeerde ik toch nog steeds mijn beste beentje voor te zetten.
Maar op een gegeven moment, ging hij van mij verwachten dat ik hem steekwoorden ging mailen. Alsof ik weet wat voor werk ik zou kunnen doen, buiten logistiek werk.....
Die wilde dus dat ik hem wekelijks een lijstje namen van bedrijven ging mailen, terwijl ik helemaal niet buiten kom. Alleen voor boodschappen en om mijn vriendin te bezoeken etc.
Dus toen ik toch wat vond, weleens waar weer niet passende voor mij. Ging alles gewoon mis, het begon al met de communicatie van hem naar mij. Zijn agenda was vol, dus de afspraak zou vrijdag of maandag plaatsvinden.
Nou vrijdagochtend had ik nog niks gehoord, en zondagavond ook niet...
Maar je kunt zien, en horen dat ik duidelijk nog niet helemaal rustig ben. Ik ben nog steeds boos en de afgelopen drie dagen, heb ik zodoende ook wel wat meer alcohol naar binnengewerkt.
Sinds de gesprek bij DHL woensdag, ben ik gewoon helemaal van slag. De eerste dag was het ergste, donderdag ging het al beter met mij. Maar nu ben ik nog steeds geschrokken, en ik vind het ook ontiegelijk onverantwoord van die jobcoach.
Hij heeft mij namelijk gewoon in gevaar gebracht: want ik mag die 70km in mijn eigen auto rijden. De heenweg was geen probleem, maar de terugweg bleef ik gewoon gestresst achter het stuur.
Ondanks dat ik dus 30 minuten rust genomen had: ik stond letterlijk nog 30 minuten op de parkeerplaats bij DHL, en dat neem ik hem echt kwalijk.
[ Bericht 0% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 30-09-2017 11:09:38 ]
Het is immers dan veel makkelijker voor anderen om autisten als zondebok te zien en alle problemen die ze met de autist hebben op de autist af te schuiven.
Mwah..niet helemaal.quote:
Ja is goed snap ik... Als ik het goed begrijp gaat autisme voor jou om het pruning en kinderlijke hersenen...
Ding is dat ik weet dat dit een (belangrijke) rol speelt, maar ik kan niet garanderen dat dit het hele verhaal is. Er zijn nog teveel onbeantwoorde vragen en raadsels die ik niet kan koppelen. Daar heb ik meer tijd voor nodig.
Klopt. Alles wijst erop dat je als autist een ander type mens bent. van buiten zie je er hetzelfde uit (naja, fysiek in elk geval) maar van binnen is het enigszins te vergelijken als 2 auto's voor een leek. Op het 1e gezicht -lijken- die auto's op elkaar, maar in de ene kan een diesel zitten terwijl in de andere een benzinemotor zit. Intern werken ze dan heel anders, maar aan de buitenkant hoef je niet noodzakelijkerwijs een (groot) verschil te kunnen zien.quote:Maar dat zegt dan dus dat autisten hele andere typen mensen zouden zijn.
Klopt, maar op vergelijkbare wijze hebben niet-autisten op hun beurt ook weer last van "hun stoornis".quote:Misschien moet er inderdaad meer diversiteit komen tussen mensen ipv niet autistische eigenschappen als ideaal te zien. Maar autisten hebben zelf ook vaak last van hun stoornis
Exact. Zo veroordeel je ze tot een sub-humaan bestaan. Alsof ze defect zouden zijn of minderwaardig.quote:, en door de autist als helemaal anders te zien zonder mogelijkheid tot verandering ontneem je mensen ook de kans op de verbetering van autistische eigenschappen waar ze last van hebben.
Ja, dat zou kunnen. Ik heb wel de indruk dat ze het zich vaak wel makkelijk maken...maar wat je hierzo hebt getikt, is denk ik niet compleet. Die terechtwijzingen zie ik overigens wel, het pestgedrag op basisscholen wijst al in die richting.quote:De rest van de wereld verander je immers niet zo snel als jezelf.
Het is immers dan veel makkelijker voor anderen om autisten als zondebok te zien en alle problemen die ze met de autist hebben op de autist af te schuiven.
Momentje hoor
Het is idd heel makkelijk om iemand de zwarte piet toe te spelen, en dat is ook wat er gebeurt.quote:
[..]
Nou, ik heb er weinig gevoelens of gedachten meer bij. Ik probeer het en als het niet lukt, jammer dan. Ik zou het zelf juist vervelender vinden als ik het niet had geprobeerd en dus nooit zou weten of het wel of niet zou lukken. Het is inderdaad naar als meer autisten zelfmoord plegen. Autisme kan wel meer worden gezien als een maatschappelijk probleem ja, helaas is het veel gemakkelijker om een zondebok aan te wijzen.
Een interessante vraag is, -waarom- doen deze mensen eigenlijk zo? Als het destructief is om het zo te doen, waarom daarmee doorgaan?
Autisme is niet het maatschappelijke probleem, zoveel is me wel duidelijk.
Even tussendoor, je hebt ook extraverte autisten. Eigenlijk was ik zelfs tot voor kort niet zo goed van het bestaan hiervan op de hoogte, maar eigenlijk (hehe) staarde het al jaren in m'n gezicht en zag ik het nietquote:ik weet niet eens wat autisme is, ik heb nooit een duidelijk bevredigende uitleg gekregen.
Daarom heb ik zelf maar iets bedacht en dat is dat autisme een manier is van naar de wereld kijken die zowel bij autisten als niet-autisten kan bestaan. Zoiets als introversie en extraversie.
Zelf val ik denk ik in de categorie "zit ergens halverwege tussen introvert en extravert", maar uiteraard dan op een autistische manier.
Ik vind contact wel leuk, maar heb de neiging VEEEEL te veel te willen, waardoor ik in 't verleden geregeld over de kop ben gegaan en ik van burn-out naar burn-out ging. Dus eigenlijk moet ik mezelf continu matigen en keuzes maken, kosten/baten analyses uitvoeren (en soms besluit ik dingen heel snel, of verander ik min of meer continu kleine dingetjes, lastig uit te leggen).
Maar er zijn ook extraverte autisten. Ik loop een beetje achter in het herkennen van deze, maar de introverte of "de halverweggetjes" herken ik tegenwoordig wel
Of in elk geval bij de vrouwen, want daar richt ik me meer op.
Maar verkijk je niet op introvert/extravert, want bij autisten is deze spreiding er ook. Ze lijken voor een buitenstaander misschien meer introvert, maar dat is vaak ook meer een noodzaak om de energiebalans neutraal te houden.
Waarom zou het isolerend -werken- als autisme als anders gezien zou worden dan...tsja, dan wat precies geeninspiratie?quote:Dat het bij sommigen wel of niet tot uiting komt ligt voor mij vooral aan de genen, houding en aan de omgeving, net zoals bij andere psychische aandoeningen. Ik vind het gewoon belachelijk om autisme weg te zetten als een heel ander soort fenomeen. Het isoleert mensen die autistisch zijn. Isolatie van de rest van de maatschappij kan het voordeel hebben dat je een sterkere eigen identiteit creëert maar ook voor vervreemding van anderen zorgen.
Het is niet het labeltje dat zo isolerend werkt, waarom vind je dat?
Veel mensen zijn dol op status. Ze dichten zichzelf status toe, menen dat "als ik geen gelijk heb, dan haal ik mijn gelijk gewoon" en "fake it till you make it" en "rules are meant to be broken" ook echt zo zijn.quote:[..]
Onder andere ja. Maar die tolerantie moet van twee kanten komen. Ik moest een keer een soort cursus doen die plaatsvond op een universiteit, waardoor er ook veel studenten waren. 1 daarvan hoorde ik heel neerbuigend praten over mensen die "maar" als enige baan een VMBO baan hadden die zij er gewoon naast deden. Toevallig had mijn tante deze baan als enige baan. Ik vond die persoon niet sympathiek. Ik vraag me af of die persoon dat ook in het gezicht van mijn tante zou hebben gezegd en waarom diegene totaal voorbij ging aan het feit dat voor sommigen een vmbo baan het hoogst haalbare is, al hadden ze graag gewild dat er meer inzat maar helaas, en dat ook VMBO banen waarde hebben.
Ze hebben veel trekken die ergens halverwege autistische trekken en sociophatische trekken in zitten.
Dan heb ik aan jou de (voor mij retorische) vraag: -Waarom- zou je die persoon -willen- vragen naar diens hobby's?quote:[..]
Ok, dit had ik verkeerd geformuleerd, ik ben het helemaal met je eens, interesse moet je niet tonen maar ook echt hebben. Maar misschien kan het soms helpen in een gesprek als je ergens niet geïnteresseerd in bent en er vragen over stelt om het beter te begrijpen waarom diegene bijv een bepaalde hobby heeft.
Owww facebook! Haha ja, moet je dit plaatje eens zien!quote:[..]
Nou, als het lachen in het leven beperkt is tot Facebookhoeren, dan zie ik het somber in. Dat ligt wel achter mij, maar als ik dit zo lees.. Ja ik bedoelde meer het hebben van humor in de zin van kunnen lachen om dingen. Ik bedoelde meer algemeen in de zin van niet te serieus zijn als dat niet noodzakelijk is.
Heb ik van facebook geriptSPOILER
Leuk he? In hoeverre vind je hygiëne niet zo heel erg belangrijk?quote:[..]
Ik vind het allebei niet zo heel erg belangrijk... maar ja het moet niet te erg worden
Wat zou je wel tolereren en wat niet?
Ik hoop dat je (bijvoorbeeld) met schoenen op bed staan met de hondenpoep er nog aan, niet oké vindt?
Ze zijn vooral bang om "buiten de pas" te lopen wat de sociale regeltjes betreft, ze lijken echt moeite te moeten doen om zich buiten deze kaders te begeven, daar waar ik daar nauwelijks moeite mee heb. Vaak zijn die aangeleerde regeltjes dermate dogmatisch dat het vooruitgang in de weg staat, zelfs dat het destructief kan zijn (kijk hier maar naar pestgedrag, weer).quote:[..]
nee misschien niet. Bedankt misschien hebben sommigen nog aanvullingen voor normaal gedrag.
[..]
Op welke manieren heb jij meegemaakt dat niet autisten bang zijn voor kritiek? Uit welke voorbeelden blijkt dat?
Er zijn meer voorbeelden, maar ik wil deze post toch afgemaakt hebben en dit voorbeeld voldoet op zich ook wel
Uitblinken wordt niet universeel beloond hoor....ik denk dat je hier toch iets niet goed ziet.quote:[..]
Dat is ook niet goed nee, maar dat is toch ook helemaal niet het geval? Uitblinken wordt juist beloond, speciale klassen , ouders die hun kinderen onder druk zetten, geld dat in veelbelovende studenten wordt gestoken door traineeships enz. Dat het anders is bij mensen die afhankelijk zijn van het UWV, tja... Die hebben als doel mensen zo snel mogelijk weer aan het werk te krijgen maakt niet uit hoe omdat ze geld kosten. Daar doe je ook niets aan. VMBO leerlingen kennen al genoeg bescheidenheid , al valt dat vaak niet op door grote mond of zo. Natuurlijk zijn er ook van die populaire leerlingen die denken dat ze alles zijn omdat ze toevallig mooi of stoer zijn maar ze komen er dan snel achter dat dit niet altijd succes zal opleveren, alleen in sommige beroepen.
Jij had het zelf over VMBO als 1 niveau, maar idd ambachtswerk is ander soort niveau dan het laagste.
Het is niet helemaal het geval, maar het was toch jouw suggestie om dit wel zo te doen??
Wat heeft het onder druk zetten door de ouders hiermee te maken??
Dat traineeship is denk ik alleen maar voor de absolute uitblinkers, maar het gros is zeg maar normaal hoogbegaafd en de autisten in deze groep pissen nu voor een groot deel buiten de pot.
Weet eigenlijk niet waarom je anders deze trainers aankaartte maar ik begrijp sowieso niet echt waar je hiermee nou heen wilt.
Ik nam VMBO alleen maar in de mond om aan te geven dat het helemaal niet wenselijk is dat de minderheid zich altijd maar aan de meerderheid zou moeten aanpassen. Daar ging het me om.
#wishfulthinking
Visite die niet zou komen (en waar ik me eigenlijk aardig op ingesteld had... ), die ineens toch komt (en dat valt me een partij tegen...) .
Ik overzie het allemaal even niet zo volgens mij en dat resulteert in gemopper. gemopper, gemopper...
Over 5 dagen is het hele circus weer achter de rug, aftellen dus. Iemand nog wat zen over?
Ja dat is jammer, maar als hij het in goede banen had geleid dan had ik ook niet met enorme stress gezeten. Heeft nog tot in begin van het weekend geduurd, tot ik het losgelaten heb. Natuurlijk wel nog de nodige discussies gehad met mijn vriendin, dat ik er momenteel bewust voor kies om niet te gaan participeren.quote:
[..]
Het is jammer dat die jobcoach niet nog gewoon een plekje vrij kon maken in de agenda als hij wist hoe belangrijk het was en dan niet de moeite kon nemen jou te brengen. Wat deed de jobcoach wel dan? Jammer dat het zo was afgelopen gelukkig is er niets ernstigs gebeurt. Maar voor jou wel heel vervelend. Dit is onprofessioneel gedrag, maar omdat je niet iemand wil kwetsen en ervan afhankelijk bent dien je minder snel een klacht in. En als je dat doet hebben zij toch meer macht dus wordt er vaak niets mee gedaan. Dat weet zo'n jobcoach, en daarom kunnen ze laks zijn
Want het levert mij meer slechts op dan goed en zodoende ga ik dus ook geen klacht indienen: hij mag zelf aan het UWV gaan uitleggen, waarom ik niet meer verder met hem wil. En klagen doe ik wel op mijn eigen manier, waar het hun het hardste raakt: dus gewoon op Google Maps een review achterlaten bij het adres van de jobcoach organisatie.
Dan moet ik alles gepland hebben, tot aan de parkeerplaats aan toe. Nu ga ik zelfs nog zo ver dat ik de tankstations in de planning zet, om zo bij de goedkopere terecht te komen.
Lijkt mij echt typisch autische ( ja ben ik ja ook ) om op zo'n manier te plannen: gewone mensen zouden gewoon denken, f*ck het ik zie wel waar ik parkeer.
Ik merk dat sinds ik kinderen heb, ik wel meer van het plannen ben. Wil meer weten waar ik aan toe ben, terwijl als ik alleen op pad ben, dan kan ik het iets meer loslaten (denk ik).
Ik denk dat er ook mensen zonder ass zijn die goed plannen van tevoren.
Ab-so-luut! Ik heb geen rijbewijs, dus móet soms wel met OV. Als mijn trein langer dan 30 seconden vertraging heeft, raak ik compleet over de floss. En een trein missen levert gegarandeerd een paniekaanval op. Te laat komen is écht vreselijk, ik ben geobsedeerd door de tijd.quote:
Komt jullie dat bekend voor: het tot op de puntjes willen plannen? Niets aan de verassing overlaten? Ik reis best graag, alleen als ik met de auto onderweg ben.
...
Ik kom liever een uur te vroeg, dan 1 minuut te laat.
Dat is maar één van de gekke dingen in mijn hoofd. Ik vraag me soms echt af hoe ik al deze dingen niet eerder heb gezien.
Wil dit jaar nog met een diagnosetraject starten, of in ieder geval iemand vinden die me gelooft als ik zeg: "Ik denk dat ik op het ASS-spectrum zit".
Godzijdank hoef ik niet meer met de trein te reizen! Want daar zit je als sardientjes in de trein tegenwoordigquote:
[..]
Ab-so-luut! Ik heb geen rijbewijs, dus móet soms wel met OV. Als mijn trein langer dan 30 seconden vertraging heeft, raak ik compleet over de floss. En een trein missen levert gegarandeerd een paniekaanval op. Te laat komen is écht vreselijk, ik ben geobsedeerd door de tijd.
Ik kom liever een uur te vroeg, dan 1 minuut te laat.
Dat is maar één van de gekke dingen in mijn hoofd. Ik vraag me soms echt af hoe ik al deze dingen niet eerder heb gezien.
Wil dit jaar nog met een diagnosetraject starten, of in ieder geval iemand vinden die me gelooft als ik zeg: "Ik denk dat ik op het ASS-spectrum zit".
Ook niet echt fijn dus.Wat betreft diagnose: ik vind het zeer triest dat het nodig is, want in de huidige maatschappij ziet men het vooral als aanstellerij! Met een diagnose kun je dus meer handvatten krijgen, en men kan niet meer zomaar zeggen: stel je niet zo aan!
Ik begon vooral op oudere leeftijd meer last van mijn autisme te krijgen, kwam waarschijnlijk ook door alle stress die ik ervaren heb in de 6 jaar dat ik gewerkt hebt....
Dat heeft mij dus niet veel goeds gebracht, al had een diagnose mij wellicht kunnen beschermen. Alleen ik was van mening: ik zal best autisme hebben, maar zo'n diagnose kost handen vol geld. En men kan ook gerust rekening met mij houden, zonder dat ik een officiële diagnose heb.
Maar zo werkt dat dus niet
Zelfs al heb je al een SW Indicatie en Wajong....Jij hebt tenminste Wajong enzo. Ik ben 33 en loop me al 33 jaar groot te houden. Ik heb mezelf een hoop coping strategies aangeleerd, die max 4-5 jaar standhouden voordat ik weer eens burnt-out thuis kom te zitten (nu derde keer in 15 jaar). Te laat voor Wajong dus, omdat ik te eigenwijs ben geweest.quote:
[..]
Godzijdank hoef ik niet meer met de trein te reizen! Want daar zit je als sardientjes in de trein tegenwoordig
Wat betreft diagnose: ik vind het zeer triest dat het nodig is, want in de huidige maatschappij ziet men het vooral als aanstellerij! Met een diagnose kun je dus meer handvatten krijgen, en men kan niet meer zomaar zeggen: stel je niet zo aan!
Ik begon vooral op oudere leeftijd meer last van mijn autisme te krijgen, kwam waarschijnlijk ook door alle stress die ik ervaren heb in de 6 jaar dat ik gewerkt hebt....
Dat heeft mij dus niet veel goeds gebracht, al had een diagnose mij wellicht kunnen beschermen. Alleen ik was van mening: ik zal best autisme hebben, maar zo'n diagnose kost handen vol geld. En men kan ook gerust rekening met mij houden, zonder dat ik een officiële diagnose heb.
Maar zo werkt dat dus niet
Ik probeer nu (in Bezwaar en Beroep) met officiële diagnose 'paniekstoornis met agorafobie' in mijn zak, de ZiekteWet terug in te komen. Uiteindelijk zal (gedeeltelijke) WIA als doel gesteld worden. Hopelijk lukt dat en kan ik vóór de WIA-keuring aantonen of er sprake is van ASS. Maar dan zal ik eerst (weer) de ZiekteWet in moeten.
Gedoe.
Ik kwam vanmiddag een blog tegen over autisme, die zo herkenbaar is...
Heel erg herkenbaar.quote:
[..]
Ab-so-luut! Ik heb geen rijbewijs, dus móet soms wel met OV. Als mijn trein langer dan 30 seconden vertraging heeft, raak ik compleet over de floss. En een trein missen levert gegarandeerd een paniekaanval op. Te laat komen is écht vreselijk, ik ben geobsedeerd door de tijd.
Ik kom liever een uur te vroeg, dan 1 minuut te laat.
Las toevallig vandaag een oud dagboekfragment van ongeveer 2 jaar geleden, dat ik ergens al anderhalf uur te vroeg aanwezig was (was een inloop in een publieke ruimte).
Ik denk omdat je er simpelweg niet echt bij stilgestaan hebt.quote:Dat is maar één van de gekke dingen in mijn hoofd. Ik vraag me soms echt af hoe ik al deze dingen niet eerder heb gezien.
Bij mij ging het vaak van "Ow wat apart? *haalt schouders op* en vervolgens ga ik naar de volgende gedachte, want ik kan het toch nergens plaatsen. Als ik meer over autisme had geweten of meer autisten in m'n sociale omgeving had gehad, dan was de kans al een stuk groter geweest dat de reden van deze dingen sneller uit de mysterie-sfeer zouden zijn gehaald.
Er zijn geloof ik meerdere plekken waar je als vrouw jezelf zou kunnen laten testen. Annelies Spek deed dit in elk geval, maar dan moet je wel in de buurt van Amsterdam zitten (of je moet willen reizen).quote:Wil dit jaar nog met een diagnosetraject starten, of in ieder geval iemand vinden die me gelooft als ik zeg: "Ik denk dat ik op het ASS-spectrum zit".
Het komt me bekend voor, maar het is een trek die ik door omstandigheden al relatief heel vroeg heb los moeten laten...om de doodsimpele reden dat ik er al snel achter kwam dat dat soort exacte planningen bij mij altijd in de soep lopen.quote:
Komt jullie dat bekend voor: het tot op de puntjes willen plannen? Niets aan de verassing overlaten? Ik reis best graag, alleen als ik met de auto onderweg ben.
Dan moet ik alles gepland hebben, tot aan de parkeerplaats aan toe. Nu ga ik zelfs nog zo ver dat ik de tankstations in de planning zet, om zo bij de goedkopere terecht te komen.
Lijkt mij echt typisch autische ( ja ben ik ja ook ) om op zo'n manier te plannen: gewone mensen zouden gewoon denken, f*ck het ik zie wel waar ik parkeer.
Ik ben er gewoon te chaotisch voor. En wat in dit specifieke voorbeeld ook meespeelde, is dat ik als kind veel heb gereisd en dat ik het spannend vond om dingen te onderzoeken zonder voorafgaande gedachten te hebben. Dus als we bijvoorbeeld in Griekenland waren, ging ik een paar rotsen langs de kust verkennen..en beklimmen en de zeeëgels in een emmer opsparen (ik liet ze altijd weer vrij na afloop) of visjes in de haven met stukjes brood voeren en dan heel snel met m'n vlindernetje zo het water in om ze te vangen!
Maar ik deed al deze dingen niet met een vooropgezet plan..ik deed ze puur en alleen maar omdat ik het leuk vond. Ik daagde mezelf uit, hagedissen vangen die op stenen muren zaten te zonnebaden....tis eigenlijk best wel knap dat ik nooit verongelukt ben...of ontvoerd!
Als m'n ouders wisten waar ik allemaal zat rond te klauteren...half-afgebouwde huizen, ik klom er zo in! Heuvels? Ik wilde altijd naar de top! Ik wist wel dat er slangen zaten.
Maar ik ga wel op een andere manier voorbereid op pad...ik heb dan altijd een hele zooi spullen bij me "want je weet maar nooit wanneer je 't nodig hebt", inzoverre dat soms wanneer ik naar de supermarkt ga, is m'n rugzak al vol
Het zou voor mij enorm schelen als ik tijdens de spits in de 1e klas zou kunnen zitten..maar daar krijg ik beledigde reacties op (alsof ik mezelf op manipulatieve wijze een privilege wil toeëigenen ofzo).quote:
[..]
Godzijdank hoef ik niet meer met de trein te reizen! Want daar zit je als sardientjes in de trein tegenwoordig
Ik leg mijn reizen compleet vast in Google Streetviewquote:
[..]
Ab-so-luut! Ik heb geen rijbewijs, dus móet soms wel met OV. Als mijn trein langer dan 30 seconden vertraging heeft, raak ik compleet over de floss. En een trein missen levert gegarandeerd een paniekaanval op. Te laat komen is écht vreselijk, ik ben geobsedeerd door de tijd.
Ik kom liever een uur te vroeg, dan 1 minuut te laat.
Dat is maar één van de gekke dingen in mijn hoofd. Ik vraag me soms echt af hoe ik al deze dingen niet eerder heb gezien.
Wil dit jaar nog met een diagnosetraject starten, of in ieder geval iemand vinden die me gelooft als ik zeg: "Ik denk dat ik op het ASS-spectrum zit".
Bouw soms bizarre marges in als ik moet overstappen, en dan nog stress bij vertraging. En ik zit liefst altijd op dezelfde plek in de bus.Ik moest vruuger (toen ik nog thuis woonde) regelmatig met de bus. Ik werd een keer boos op een mevrouw omdat ze op 'mijn plek' zat.quote:
[..]
Ik leg mijn reizen compleet vast in Google Streetview
Ow pff...als ik ergens nieuw heen ga (en ik alleen ga), check ik altijd even google maps en probeer de layout van de straten en andere belangrijke punten te onthouden (liefst zo efficiënt mogelijk, dat ik bijvoorbeeld maar enkele herkenningspunten nodig heb om vrijwel zeker m'n weg te kunnen vinden. En ik onthoud waar de windrichtingen zijn).quote:
[..]
Ik leg mijn reizen compleet vast in Google Streetview
Ik ken nog andere trucjes, zoals de kaarten in bushokjes gebruiken omdat ik vooraf gekeken heb welke buslijnen ik moet hebben (ik gebruik ook dingen als buslijnen als oriëntatiemiddel).
Ik zat altijd linksvoor. Ik had ook een paar "reserve-favo" plekken voor als deze plek bezet was.quote:
[..]
Ik moest vruuger (toen ik nog thuis woonde) regelmatig met de bus. Ik werd een keer boos op een mevrouw omdat ze op 'mijn plek' zat.
Tegenwoordig heb ik dit minder, maar ik heb nog steeds een aantal plekken waar ik 't liefste zit (meestal vlakbij de uitgang, zodat er met het uitchecken minder mis kan gaan in eventueel aanwezige de haast).
Haha, ik zit nog steeds het liefst halverwege het gangpad (chauffeurskant), recht naast de uitgang. Als die plek bezet is, blijf ik staan. Ik word inmiddels niet meer boos op mede-reizigers. Maar reis ook amper nog per bus.quote:
[..]
Ik zat altijd linksvoor. Ik had ook een paar "reserve-favo" plekken voor als deze plek bezet was.
Tegenwoordig heb ik dit minder, maar ik heb nog steeds een aantal plekken waar ik 't liefste zit (meestal vlakbij de uitgang, zodat er met het uitchecken minder mis kan gaan in eventueel aanwezige de haast).
Ik zit het liefst in zo’n stoel achterin, met de neus naar het gangpad zodat niemand mijn weg blokkeert. Ik haat bij twee- of vierzitters de raamzijde. Want dan gaat er altijd nét iemand naast me zitten, de halte voor ik eruit moet. En dan ontstaan er te vaak sociaal awkwarde situaties.quote:
[..]
Ik zat altijd linksvoor. Ik had ook een paar "reserve-favo" plekken voor als deze plek bezet was.
Tegenwoordig heb ik dit minder, maar ik heb nog steeds een aantal plekken waar ik 't liefste zit (meestal vlakbij de uitgang, zodat er met het uitchecken minder mis kan gaan in eventueel aanwezige de haast).
Bijvoorbeeld omdat iemand acuut in slaap valt en me er niet uit laat. Of erger nog: je duwt op het knopje, en degene naast je vliegt metéén voor je op, honderden meters voor de halte. Ik denk dan: blijf toch zitten mens. En meestal is dat dan zo’n oud besje dat dan struikelt en door de rijdende bus vliegt. Of diegene draait dan net de verkeerde kant op het gangpad in, zodat ik eromheen moet draaien. En vervolgens sta ik zelf te wiebelen.
Chipkaart bewaar ik altijd op exact dezelfde plek, anders paniek.
Autorijden laat ik maar.
't gekke is...als ik iets vooraf probeerde in te calculeren (bijvoorbeeld een bepaalde plek die meestal vrij is..of zo) en het kwam niet zo uit, dan kon ik idd best driftig worden..maar duurde gewoonlijk maar heel kort. Achteraf wel apart maar ik begrijp 't wel. Ik ging er helemaal in op en das altijd beter dan om me nergens voor te interesseren.quote:
[..]
Haha, ik zit nog steeds het liefst halverwege het gangpad (chauffeurskant), recht naast de uitgang. Als die plek bezet is, blijf ik staan. Ik word inmiddels niet meer boos op mede-reizigers. Maar reis ook amper nog per bus.
Ik zat vroeger altijd aan het raam want wandelende mensen in het gangpad vond ik vet-irritant (elke keer zo'n kleine 'duw' als er weereens iemand langs liep) en ik vond 't altijd vervelend om te moeten vragen of ik er langs kon/mocht. En ik was op een gegeven moment het "kijk zo ongeïnteresseerd als mogelijk, leg dikke tas naast me en doe alsof ik zo'n standaard kutjongere ben zodat niemand naast me wil komen zitten...en af en toe even in m'n neus pulken of zo" wel zat, de hele tijd zo sjaggie doenquote:
[..]
Ik zit het liefst in zo’n stoel achterin, met de neus naar het gangpad zodat niemand mijn weg blokkeert. Ik haat bij twee- of vierzitters de raamzijde. Want dan gaat er altijd nét iemand naast me zitten, de halte voor ik eruit moet. En dan ontstaan er te vaak sociaal awkwarde situaties.
Bijvoorbeeld omdat iemand acuut in slaap valt en me er niet uit laat. Of erger nog: je duwt op het knopje, en degene naast je vliegt metéén voor je op, honderden meters voor de halte. Ik denk dan: blijf toch zitten mens. En meestal is dat dan zo’n oud besje dat dan struikelt en door de rijdende bus vliegt. Of diegene draait dan net de verkeerde kant op het gangpad in, zodat ik eromheen moet draaien. En vervolgens sta ik zelf te wiebelen.
Chipkaart bewaar ik altijd op exact dezelfde plek, anders paniek.
Autorijden laat ik maar.
Zat laatst (denk ± een jaartje terug ofzo??) in een bus die hier z'n route over een lange drukke verkeersweg reed. STond bij een bushalte, stapte zo'n oud vrouwtje in, maar de buschauffeur gaf vol gas (was denk ik even vergeten van dat vrouwtje), dus dat vrouwtje begon door de gang te vliegen. Ik zat in de chauffersrij, halverwege de ingang en de uitgang, aan de gangkant...stak in een reflex m'n arm uit, hebbessss!!!
Dat oude vrouwtje was maar wat blij!
maar ook geschrokken. had ik m'n goeie daad voor dat jaar ook alweer binnen Chipkaart en mobiel zitten altijd in 1 zak (de broekzak met een gaatje erin (maar niet groot genoeg voor dat ding om doorheen te passen)...want in de andere broekzak moeten m'n sleutels) en omdat de ene keer de linkerbroekzak een gat heeft en de keer daarop de andere, ben ik gewend geraakt dat alles om de zoveel tijd omgewisseld wordt.
Ik heb al eens geprobeerd zelf achter een naaimachine dat te fixen, maar helaas is dat een beetje out of my league qua skillz
Ik zou niet naar werk kunnen begeleid worden, vanwege mijn houding cq gedragsproblemen en ik zou mijzelf uit de markt werken vanwege mijn manier van communiceren en ik in gesprekken een negatieve benadering zou laten zien. Zal natuurlijk wel wat in zitten: maar voor groot deel komt dat gewoon door autisme, en als daar in de begeleiding rekening mee gehouden zou worden dan zou ik ook prima naar werk begeleid kunnen worden.
Maar nee, mijn problematiek word gewoon volledig gebagatelliseerd, alsof ik voor mijn zweetvoeten toe gewezen was/ben op de sociale werkplaats. En mijn afstand tot werk is juist nog verder vergroot, door de slechte begeleiding van dit jobcoach bedrijf.
En gelijk heb je!quote:
, maar ik ga niks ondertekenen waar ik het niet mee eens ben.
Welke trucjes werden er allemaal op jou uitgeprobeerd, om je toch maar te laten tekenen?
Nou blijkbaar nog geen: maar hij vroeg wel eerst van, of ik bereid was om te tekenen. Hij wilde de afstand namelijk niet voor niks afleggen.quote:
[..]
En gelijk heb je!
Welke trucjes werden er allemaal op jou uitgeprobeerd, om je toch maar te laten tekenen?
Dus ik netjes aangegeven, dat hij het verslag per post kon opsturen. Maar het is natuurlijk logisch, dat ik niks teken waar ik het niet mee eens ben.
Maar het schijnt, dat ze niet betaald krijgen van het UWV als de cliënt er niet zijn handtekening onder zet.
Ik heb dus gemaild waarom ik het er niet mee eens ben, en hij stuurt doodleuk terug:
"Je dossier is bekend bij UWV dus ga ik niet nog eens alles noteren. Het is je recht om NIET te tekenen."
Dus ja, niet echt een goede poging om mij alsnog over te halen. Frapante is, dat die jobcoach vlak na het incident met mij blijkbaar zijn jobcoach baan opgezegd heeft.
Ik ben benieuwd hoe dit gaat aflopen. Zelf zou ik zulk gedrag niet willen belonen, maar misschien dat anderen wel tekenen (om zeg maar van 't gezeik af te zijn).quote:
[..]
Nou blijkbaar nog geen: maar hij vroeg wel eerst van, of ik bereid was om te tekenen. Hij wilde de afstand namelijk niet voor niks afleggen.
Dus ik netjes aangegeven, dat hij het verslag per post kon opsturen. Maar het is natuurlijk logisch, dat ik niks teken waar ik het niet mee eens ben.
Maar het schijnt, dat ze niet betaald krijgen van het UWV als de cliënt er niet zijn handtekening onder zet.
Je hebt best kans dat dit niet het laatste zal zijn wat je dan van ze zal horen, ze willen hun geld toch zo graag hebben?quote:
[..]
Ik heb dus gemaild waarom ik het er niet mee eens ben, en hij stuurt doodleuk terug:
"Je dossier is bekend bij UWV dus ga ik niet nog eens alles noteren. Het is je recht om NIET te tekenen."
Dus ja, niet echt een goede poging om mij alsnog over te halen. Frapante is, dat die jobcoach vlak na het incident met mij blijkbaar zijn jobcoach baan opgezegd heeft.
Maar ja, als ze het geld toch niet blijken te willen hebben, dan heb je sowieso geen reden om voor ze te tekenen en 't terug te sturen
Vooral dat "Het is je recht om NIET te tekenen"...ik snap niet waarom hij dat rapport dan niet gewoon goed aflevert? Dan had hij zijn handtekening gelijk gekregen en dus ook zijn geld.
Rare jongens, die jobcoaches
Zou trouwens ook nog kunnen dat ze je handtekening dan gaan vervalsen/zelf een handtekening zetten. Dit heb ik zelf al eens een keer meegemaakt, maar dat liep gelukkig voor mij met een sisser af.
Nou hij heeft zijn baan opgezegd, dat deelde hij mij mee toen hij mij vroeg om te tekenen. Wat de consequenties voor hem zijn?quote:
[..]
Ik ben benieuwd hoe dit gaat aflopen. Zelf zou ik zulk gedrag niet willen belonen, maar misschien dat anderen wel tekenen (om zeg maar van 't gezeik af te zijn).
Hij heeft immers wel een cliënt verloren, dus wellicht dat hij daarom zijn baan als jobcoach heeft opgezegd?
Maar ik ben er echt niet over te spreken: daarom dat ik volgende week lekker een roadtrip ga maken, heb gewoon echt even rust nodig. Weg uit Nederland voor een week.
Heel goed punt! In dat geval heb je best kans dat je niks meer zal vernemen. gewoon niet tekenen dan, tis je goed recht en scheelt je een rit naar de brievenbusquote:
[..]
Nou hij heeft zijn baan opgezegd, dat deelde hij mij mee toen hij mij vroeg om te tekenen. Wat de consequenties voor hem zijn?
Goed planquote:Hij heeft immers wel een cliënt verloren, dus wellicht dat hij daarom zijn baan als jobcoach heeft opgezegd?
Maar ik ben er echt niet over te spreken: daarom dat ik volgende week lekker een roadtrip ga maken, heb gewoon echt even rust nodig. Weg uit Nederland voor een week.
Ik ben deze maand redelijk druk, elk weekend heb ik wel wat (en elk ding stuk voor stuk niet van die "sociale verplichtingen"
).Ja ik weet het niet, maar ben er zelf echt zo klaar mee. Dit soort spelletjes speel ik al sinds mijn 18e met jobcoaches, UWV etc. Alleen het UWV begataliseert totaal niet mijn problematiek op de wijze zoals deze jobcoach dat doet. ( Ben nu 29 )quote:
Reactie op edit
[..]
Je hebt best kans dat dit niet het laatste zal zijn wat je dan van ze zal horen, ze willen hun geld toch zo graag hebben?
Maar ja, als ze het geld toch niet blijken te willen hebben, dan heb je sowieso geen reden om voor ze te tekenen en 't terug te sturen
Vooral dat "Het is je recht om NIET te tekenen"...ik snap niet waarom hij dat rapport dan niet gewoon goed aflevert? Dan had hij zijn handtekening gelijk gekregen en dus ook zijn geld.
Rare jongens, die jobcoaches
Zou trouwens ook nog kunnen dat ze je handtekening dan gaan vervalsen/zelf een handtekening zetten. Dit heb ik zelf al eens een keer meegemaakt, maar dat liep gelukkig voor mij met een sisser af.
Die noemen het een cognitieve beperking, nou prima: daar kan ik mee leven, dus van die rapportage van het UWV heb ik nooit echt een probleem van gemaakt.
Maar ik snap ook niet, waarom hij dat rapport niet gewoon direct goed aflevert. Of eerst mij digitaal opstuurt... had postzegels gescheeld....
Wat betreft handtekening vervalsing, dat zou valsheid in geschrifte zijn. Dus denk niet dat ze zover zouden gaan, maar als wel: en ik krijg dat voor mij ogen. Dan trek ik echt wel mijn mond open en zeg, dat heb ik niet ondertekend.
Bij mij ging het om iemand die een deur had gerepareerd.quote:
[..]
Ja ik weet het niet, maar ben er zelf echt zo klaar mee. Dit soort spelletjes speel ik al sinds mijn 18e met jobcoaches, UWV etc. Alleen het UWV begataliseert totaal niet mijn problematiek op de wijze zoals deze jobcoach dat doet. ( Ben nu 29 )
Die noemen het een cognitieve beperking, nou prima: daar kan ik mee leven, dus van die rapportage van het UWV heb ik nooit echt een probleem van gemaakt.
Maar ik snap ook niet, waarom hij dat rapport niet gewoon direct goed aflevert. Of eerst mij digitaal opstuurt... had postzegels gescheeld....
Wat betreft handtekening vervalsing, dat zou valsheid in geschrifte zijn. Dus denk niet dat ze zover zouden gaan, maar als wel: en ik krijg dat voor mij ogen. Dan trek ik echt wel mijn mond open en zeg, dat heb ik niet ondertekend.
Terwijl die bezig was, sloopte die een paar wandtegels kapot, dus als hij na afloop me een papier laat zien waarop staat dat ie z'n werk naar behoren heeft gedaan en er zeg maar alles nu in orde is (zonder dat ie me zeg maar met een mankement laat zitten), ga ik zoiets natuurlijk niet tekenen. Ik kan je vertellen dat hij not-amused was....boos werd ie, hij ging nog net niet over de scheef. Uiteindelijk zette hij zelf een paraafje en vertrok
Hij ondertekende dat ding gewoon waar ik zelf bij stond!
Dus ik daarna naar de woningbouw en m'n verhaal uitgelegd. Ding is dat als ik niks gedaan had en dan verhuisd zou zijn, ik deze schade uit eigen zak had moeten vergoeden en dat ga ik natuurlijk niet doen. Maar als ik 10 jaar jonger was geweest, had ie me misschien wel zo ver kunnen krijgen te tekenen en had ik me achteraf een sukkel gevoeld.Uiteindelijk is -een andere- reparateur gekomen en die heeft de boel weer gefixt. Van die 1e man nooit meer wat gehoord, maar ik betwijfel of ie ooit bestraft is.
Wat dat gedoe met jobcoaches betreft...de GGZ is in dat opzicht niet veel beter...
Ik woon namelijk gewoon zelfstandig, heb een vriendin en op werken na kan ik eigenlijk wel enigszins meedraaien in de maatschappij. Behalve dat ik weinig buiten kom, ongezond eet ( koken ervaar ik als omslachtig ) en nog wel meer van dat soort problemen.
Zoals het schoonmaken van mijn appartementje, dat zijn gewoon van die dingen daar heb ik moeite mee. Zo vind ik inkopen doen ook echt een ramp: koop ik vlees, en vervolgens mag ik het weer weggooien omdat ik de bereiding te complex vind
en dus bewust niet bereid.je moest eens weten....quote:
Nee de GGZ is ook niet veel beter, maar die bagatelliseren de problematiek tenminste niet.
Zal vast een deel van waarheid in zitten, maar er wordt wel veel gedaan alsof een autist niks kan. Dus in die zin bagatelliseren ze wellicht wel erg....
Ben blij dat mijn behandeling bij GGZ in iedere geval over was, ben ook niet naar die lotgenoten groepen gegaan. Daar had ik allemaal geen zin in.