ASS [Autisme, Asperger, PDD-NOS] #148 Altijd bezig.

quote:

Op maandag 18 september 2017 20:26 schreef Woods het volgende:
Oh boy. Hoelang ik naar een vriendin verlangde kan ik nu naar andere tijden verlangen. Het zit namelijk zo, we kennen elkaar nu een hele tijd maar nu vond zij het tijd dat we een relatie hebben. Ik heb nog geen ervaring met intiem zijn. Zij is bovendien heel extravert zogezegd heel open enzo. Dit valt voor mij zwaarder dan ik had verwacht.

Emoties jegens haar tonen en überhaupt aankijken is lastig. Geen idee hoelang ik dit kan volhouden.

Maar ze weet van je autisme/watdanook enzo af?

quote:

Op maandag 18 september 2017 20:29 schreef heywoodu het volgende:

[..]

Maar ze weet van je autisme/watdanook enzo af?

Ja ze vind mijn karakter zoals ze die nu gezien heeft prima echter kan ik dit haast niet geloven. Heeft eerder relaties gehad wat ik niet erg vind echter ben ik juist van de rust, weinig mensen en eentoon.

quote:

Op maandag 18 september 2017 20:30 schreef Woods het volgende:

[..]

Ja ze vind mijn karakter zoals ze die nu gezien heeft prima echter kan ik dit haast niet geloven. Heeft eerder relaties gehad wat ik niet erg vind echter ben ik juist van de rust, weinig mensen en eentoon.

'Gewoon' een beetje denken over hoe je ermee om moet gaan en het vooral duidelijk communiceren dan.

Ik had vrijwel dezelfde situatie, dan kon ik er bijvoorbeeld echt totaal niet tegen als ze ineens zei "zullen we zo daar en daar naartoe gaan, met die en die?". Nou, nee, daar heb ik op zich geen zin in nee, zo ineens

Communiceren is in elk geval belangrijk en dat is juist iets waar ik zelf enorm in gegroeid ben door die relatie, en ik geloof nooit dat ik de enige 'autist' ben voor wie dat het geval is. Zo lang ze maar weet en accepteert dat je niet om de haverklap al je emoties uit ofzo.

Oh, en:

quote:

Ja ze vind mijn karakter zoals ze die nu gezien heeft prima echter kan ik dit haast niet geloven.

Jullie kennen elkaar dus al vrij lang? Neem dit maar gewoon van haar aan dan, anders had ze het echt niet 'ineens tijd gevonden voor een relatie'.

Nee dat is zo. Waar ik meer op doel is dat ze zegt het rustige van mij en enthousiasme leuk te vinden maar dat is nu het nog nieuw is maar ik kan dit nooit heel lang volhouden denk ik. Ik ben meer een bankhanger ipv de straat op bios uit eten. Dat gaat wringen ben ik bang.

quote:

Op maandag 18 september 2017 20:30 schreef Woods het volgende:

[..]

Ja ze vind mijn karakter zoals ze die nu gezien heeft prima echter kan ik dit haast niet geloven. Heeft eerder relaties gehad wat ik niet erg vind echter ben ik juist van de rust, weinig mensen en eentoon.

Mijn idee is een lijst maken en desnoods op een papier schriven waar jij allemaal behoefte aan hebt en aan haar vragen of ze daarmee kan leven


Edit: Werkt heel goed bij mij als de ander meteen weet wat er allemaal met mij aan de hand is en als diegene het allemaal accepteert is het En daarmee (met die dingen) kan diegene meteen rekening mee houden.

[ Bericht 10% gewijzigd door -Phineas- op 19-09-2017 18:03:26 ]

quote:

Op maandag 18 september 2017 20:43 schreef Woods het volgende:
Nee dat is zo. Waar ik meer op doel is dat ze zegt het rustige van mij en enthousiasme leuk te vinden maar dat is nu het nog nieuw is maar ik kan dit nooit heel lang volhouden denk ik. Ik ben meer een bankhanger ipv de straat op bios uit eten. Dat gaat wringen ben ik bang.

Maar zo af en toe eens naar de bios of uit eten, is dat ook een probleem? Niet elke week ofzo, maar eens in de zoveel tijd. Waarbij je (als je een beetje net zo in elkaar steekt als ik) dan ook even aan moet geven dat je het niet zou waarderen als de plannen op het laatste moment ineens wijzigen of als er ineens iemand anders bij komt

Hallo,

Ik ga binnenkort waarschijnlijk begeleid wonen (hopelijk als een van de twee mensen voor mij weigert!) Het is een woongroep voor autisten. Iedereen krijgt een eigen kamer maar deelt wel de badkamer, douche en woonkamer. Je woont met 3/4 mensen in een huis.

Zijn er hier misschien mensen die ook in zo'n groep wonen en hoe bevalt dat jullie? Kun je ook makkelijk mensen zoals vriendschappen en familie uitnodigen? Waarin helpen ze jullie bij? En hoe ervaren jullie je huisgenoten?

Misschien veel vragen en heb nog wat paar vragen eigenlijk erbij Ik vind het heel spannend om begeleid te wonen dus vind wel fijn om zoveel mogelijk te weten wat mij te wachten staat ( ook al heb ik kennismakingsgesprek pas volgende week en gaan ze mij dan pas nog meer vertellen) maar ik ben nu al nieuwsgierig naar andermans ervaringen.

[ Bericht 0% gewijzigd door -Phineas- op 19-09-2017 17:54:25 ]

Want het lijkt mij ergens wel vreemd en ook wel eng eigenlijk om woonkamer én douché etc te delen. Ik hoop dat de mensen die je daar helpen je dan wel verplichten om netjes te zijn.

Maar het lijkt mij heel fijn om een eigen kamer te hebben. Ik woon nu in een gehorige huis met mijn zusje en twee kleine broertjes, dus het is altijd druk in huis. En ik heb dan lekker een eigen kamer en hoef met de inrichting niet rekening te houden met mijn zusje

quote:

Op dinsdag 19 september 2017 17:44 schreef -Phineas- het volgende:
Want het lijkt mij ergens wel vreemd en ook wel eng eigenlijk om woonkamer én douché etc te delen. Ik hoop dat de mensen die je daar helpen je dan wel verplichten om netjes te zijn.

Maar het lijkt mij heel fijn om een eigen kamer te hebben. Ik woon nu in een gehorige huis met mijn zusje en twee kleine broertjes, dus het is altijd druk in huis. En ik heb dan lekker een eigen kamer en hoef met de inrichting niet rekening te houden met mijn zusje

Ik reageer hier vanuit mijn ervaring in een studentenhuis aka je voorzieningen met 15 man delen. Feitelijk doe je dat nu ook al, aleen dan met mensen die je kent. Delen is goed te doen zolang er goede afspraken worden gemaakt over het huishouden en de boel leefbaar houden. Juist ook wel gezellig dat je niet helemaal in je eentje zit. Dat laatste is ook geen ramp zolang je maar niet vereenzaamt.

Wat houdt het begeleid wonen voor jullie in? Wordt er gekookt? Komt er af en toe iemand langs die jullie met dingen helpt?

Oh en mensen uitnodigen kan best, alleen moet je wel aangeven dat er iemand komt en eventueel gemeenschappelijke ruimten reserveren. Sommige huizen stellen ook weer beperkingen aan hoe vaak je de woonkamer mag reserveren, maar neem aan dat men daar niet te moeilijk over doet zolang je niet continu mensen over de vloer hebt.

quote:

Op dinsdag 19 september 2017 18:11 schreef DoubleDip het volgende:

[..]

Ik reageer hier vanuit mijn ervaring in een studentenhuis aka je voorzieningen met 15 man delen. Feitelijk doe je dat nu ook al, aleen dan met mensen die je kent. Delen is goed te doen zolang er goede afspraken worden gemaakt over het huishouden en de boel leefbaar houden. Juist ook wel gezellig dat je niet helemaal in je eentje zit. Dat laatste is ook geen ramp zolang je maar niet vereenzaamt.

Wat houdt het begeleid wonen voor jullie in? Wordt er gekookt? Komt er af en toe iemand langs die jullie met dingen helpt?

Er komt wel iemand langs die helpt met bijvoorbeeld het huishouden, en planning en structuur/ritme aanbrengen denk ik tenminste in je dagelijks leven. Ik heb met laatstgenoemde veel moeite. Om te plannen en overzicht houden.. terwijl ik er wel graag behoefte naar heb.

Kreeg jij toen ook zulke hulp? En hoe ervaarde je dat?

En 15 mensen is wel veel zeg gelukkig deel ik maar met 3/4 man. Het zijn rijtjeshuizen en in ieder huisje woont 3/4 man zeg maar.

quote:

Op dinsdag 19 september 2017 18:13 schreef DoubleDip het volgende:
Oh en mensen uitnodigen kan best, alleen moet je wel aangeven dat er iemand komt en eventueel gemeenschappelijke ruimten reserveren. Sommige huizen stellen ook weer beperkingen aan hoe vaak je de woonkamer mag reserveren, maar neem aan dat men daar niet te moeilijk over doet zolang je niet continu mensen over de vloer hebt.

Wat is continu eigenlijk..
Is een keer in de week overnachten bijvoorbeeld veel? En als je voor een paar dagen weggaat of overnachten in de vakantie. Gaan ze dat ook beschouwen als een probleem?

quote:

Op dinsdag 19 september 2017 18:11 schreef DoubleDip het volgende:

[..]

Ik reageer hier vanuit mijn ervaring in een studentenhuis aka je voorzieningen met 15 man delen. Feitelijk doe je dat nu ook al, aleen dan met mensen die je kent. Delen is goed te doen zolang er goede afspraken worden gemaakt over het huishouden en de boel leefbaar houden. Juist ook wel gezellig dat je niet helemaal in je eentje zit. Dat laatste is ook geen ramp zolang je maar niet vereenzaamt.

Wat houdt het begeleid wonen voor jullie in? Wordt er gekookt? Komt er af en toe iemand langs die jullie met dingen helpt?

Er wordt trouwens 1 keer per week door ieder lid van het huis gekookt. En dan moeten wij zeg maar voor iedereen koken.

quote:

Op dinsdag 19 september 2017 18:46 schreef -Phineas- het volgende:

[..]

Er komt wel iemand langs die helpt met bijvoorbeeld het huishouden, en planning en structuur/ritme aanbrengen denk ik tenminste in je dagelijks leven. Ik heb met laatstgenoemde veel moeite. Om te plannen en overzicht houden.. terwijl ik er wel graag behoefte naar heb.

Kreeg jij toen ook zulke hulp? En hoe ervaarde je dat?

En 15 mensen is wel veel zeg gelukkig deel ik maar met 3/4 man. Het zijn rijtjeshuizen en in ieder huisje woont 3/4 man zeg maar.

Ah, ambulante hulp dus. Ik ken ook wel iemand die dat had ja.

Ik woonde in een 'gewoon' studentenhuis en heb nooit hulp nodig gehad bij het alleen wonen. Maar heb wel in het kader van een bijbaan eens per week rondgelopen op een begeleid wonen instelling. Dat was wel anders, want daar werd door de leiding gekookt en alle bewoners hadden alle voorzieningen voor zichzelf, behalve het fornuis. De mensen die daar woonden waren max. 40 jaar ongeveer en allemaal lichamelijk en/of mentaal gehandicapt. Die zouden nooit echt zelfstandig kunnen wonen.

quote:

Op dinsdag 19 september 2017 18:49 schreef -Phineas- het volgende:

[..]

Wat is continu eigenlijk..
Is een keer in de week overnachten bijvoorbeeld veel? En als je voor een paar dagen weggaat of overnachten in de vakantie. Gaan ze dat ook beschouwen als een probleem?

Eens per week hetzelfde dispuut vonden wij veel, het hangt er vanaf wat de behoefte is van je huisgenoten. Kan mij voorstellen dat bij autisten het al snel teveel wordt.

Of iets een probleem is moet je niet mij vragen maar je huisgenoten Zolang je niet elke keer de huiskamer volstopt met bezoek zal het wel loslopen. Gewoon een beetje rekening houden met elkaar, dat is alles.

quote:

Op dinsdag 19 september 2017 18:50 schreef -Phineas- het volgende:

[..]

Er wordt trouwens 1 keer per week door ieder lid van het huis gekookt. En dan moeten wij zeg maar voor iedereen koken.

Oja. Dat valt mee. Heb je al ideeën voor wat je gaat maken? Komt er ook begeleiding om te helpen met het koken?

quote:

Op dinsdag 19 september 2017 19:15 schreef DoubleDip het volgende:

[..]

Ah, ambulante hulp dus. Ik ken ook wel iemand die dat had ja.

Ik woonde in een 'gewoon' studentenhuis en heb nooit hulp nodig gehad bij het alleen wonen. Maar heb wel in het kader van een bijbaan eens per week rondgelopen op een begeleid wonen instelling. Dat was wel anders, want daar werd door de leiding gekookt en alle bewoners hadden alle voorzieningen voor zichzelf, behalve het fornuis. De mensen die daar woonden waren max. 40 jaar ongeveer en allemaal lichamelijk en/of mentaal gehandicapt. Die zouden nooit echt zelfstandig kunnen wonen.

[..]

Eens per week hetzelfde dispuut vonden wij veel, het hangt er vanaf wat de behoefte is van je huisgenoten. Kan mij voorstellen dat bij autisten het al snel teveel wordt.

Of iets een probleem is moet je niet mij vragen maar je huisgenoten Zolang je niet elke keer de huiskamer volstopt met bezoek zal het wel loslopen. Gewoon een beetje rekening houden met elkaar, dat is alles.

[..]

Oja. Dat valt mee. Heb je al ideeën voor wat je gaat maken? Komt er ook begeleiding om te helpen met het koken?

Ja het is ook wel logisch wat dat rekening met elkaar houden betreft. En inderdaad kan ik dat beter aan de mensen daar vragen. Ik zou het ook niet fijn vinden als er iedere dag weer (vreemde) mensen komen. Maar was sowieso niet van plan om iedere dag uit te nodigen, maar 1 keer per week wel. Maar ik kan dat dus beter aan hun vragen.

Ja ik heb al ideeën wat ik ga maken maar het is mog maar de vraag of ik er uberhaupt binnen kom zeg maar. Want er zijn nog maar twee kamers beschikbaar en er waren al twee geinteresseerden en ik ben de derde. Als een van die twee weigert dan heb ik wel de kans om jante zeggen maar van te voren mag ik natuurlijk alles zien en weten met wat voor huisgenoten ik zit en of ik mij er überhaupt thuis voel.Ik kan altijd nee zeggen in ieder geval.

Er wordt wel hulp aangeboden bij het koken maar weet ook niet hoe dit eruot zal zien. Ik kan prima koken maar moet gewoon geen afleiding hebben en ik moet echt helder zijn en lekker in mijn vel zitten. Anders kan ik soms wel gevaarlijk zijn in de keuken en laat ik soms ook dingen verbranden etc of gas aan laten staan waardoor dingen verbranden.

Maar ik ben echt niet gehandicapt zoals de mensen waarover jij het had..
De woongroep waarnaar ik naartoe ga is voor jongvolwassene autisten en met lichte gedragsproblemen.
Heb nu een werkdiagnose gekregen (pervasieve ontwikkelingsstoornis) voor autisme maar ik wel zeker weer dat ik geen zware geval ben omdat ik dingen nog wel goed zelfstandig kan. Ik kan de meeste dingen heel goed (vooral als ik net wat meer uitleg en aandacht krijg en heb voor het uitvoeren van bepaalde taken, maar dat hangt ook wel van mijn omgeving af. In een drukke omgeving zoals thuis is het veel en veel lastiger dan als ik bijvoorbeeld bij mijn vriend of vriendin ben waar het veel rustiger is en dus niet wordt gestoord tijdens mijn bezigheden)
En met plannen en organiseren ben ik een ramp terwijl ik wel sterk behoefte heb aan structuur, routine, regelmaat, rust, en duidelijkheid maar dat het gewoon onmogelijk is in een huis met 5 personen en waarvan leeftijden ook sterk verschillen en wij allemaal andere routines hebben en die sterk botsen met elkaar. Mijn routine kan ik natuurlijk niet opleggen aan mijn broertje van 7/8 die nog zwakbegaafd is ook en zich nog 2 jaar jonger gedraagt en dus nog verder van mij afligt.

En die woongroep is dus ook voor minder zware autisten en of gedragsproblemen. Je wordt daar klaargestoomd totdat je helemaal zelfstandig op eigen benen kunt staan dus het is neem ik aan niet de bedoeling dat je daar de rest van je leven blijft wonen.


Maar heb jij of iemand anders ervaring dus met ervaring deze soort van wonen? Voor mij klinkt het best wel perfect ( vooral de hulp die je erbij krijgt en mijn eigen kamer heb) maar iemand die het zelf ziet of meemaakt kan mij natuurlijk het beste vertellen hoe het er echt is of aan toe gaat dan een hulpverlener van buitenaf of de eigenaar van die woongroep.

quote:

Op dinsdag 19 september 2017 19:15 schreef DoubleDip het volgende:

[..]

Ah, ambulante hulp dus. Ik ken ook wel iemand die dat had ja.

Ik woonde in een 'gewoon' studentenhuis en heb nooit hulp nodig gehad bij het alleen wonen. Maar heb wel in het kader van een bijbaan eens per week rondgelopen op een begeleid wonen instelling. Dat was wel anders, want daar werd door de leiding gekookt en alle bewoners hadden alle voorzieningen voor zichzelf, behalve het fornuis. De mensen die daar woonden waren max. 40 jaar ongeveer en allemaal lichamelijk en/of mentaal gehandicapt. Die zouden nooit echt zelfstandig kunnen wonen.

[..]

Eens per week hetzelfde dispuut vonden wij veel, het hangt er vanaf wat de behoefte is van je huisgenoten. Kan mij voorstellen dat bij autisten het al snel teveel wordt.

Of iets een probleem is moet je niet mij vragen maar je huisgenoten Zolang je niet elke keer de huiskamer volstopt met bezoek zal het wel loslopen. Gewoon een beetje rekening houden met elkaar, dat is alles.

[..]

Oja. Dat valt mee. Heb je al ideeën voor wat je gaat maken? Komt er ook begeleiding om te helpen met het koken?

Eens per week is dus teveel om bezoek te nemen? Zelf snap ik dat niet zo goed (naja wel als oedere week op zelfde tijd iemand langskomt en de hele zaterdag in je huis zit)maar misschien inderdaad dat iedere week niet leuk is. Maar idk of het überhaupt leuk is om dingen binnen te doen voor bijvoorbeeld voor mijn vriend (want die zie ik 1x per week gemiddeld maar meestal korter want school enzo en zelf leuke dingen. En broertje/zusje/moeder/of vriendin zouden het denk ik ook niet zo leuk vinden om alleen binnen te zitten op mijn kamer met 3 anderen.

Ik denk dat als een persoon zonder autisme het al veel vindt bij 1x per week dat het bij autisten nog erger is inderdaad. Dankjewel voor het zeggen alvast en het geven van een indicatie van wat bij jouw woongroep teveel was


Edit: sorry trouwens. Ik type echt super slecht. Heb een nieuwe telefoon en hij is een stuk kleiner dan mijn oude dus het is even flink wennen

quote:

Op woensdag 20 september 2017 13:21 schreef -Phineas- het volgende:

[..]

Ja het is ook wel logisch wat dat rekening met elkaar houden betreft. En inderdaad kan ik dat beter aan de mensen daar vragen. Ik zou het ook niet fijn vinden als er iedere dag weer (vreemde) mensen komen. Maar was sowieso niet van plan om iedere dag uit te nodigen, maar 1 keer per week wel. Maar ik kan dat dus beter aan hun vragen.

Ja ik heb al ideeën wat ik ga maken maar het is mog maar de vraag of ik er uberhaupt binnen kom zeg maar. Want er zijn nog maar twee kamers beschikbaar en er waren al twee geinteresseerden en ik ben de derde. Als een van die twee weigert dan heb ik wel de kans om jante zeggen maar van te voren mag ik natuurlijk alles zien en weten met wat voor huisgenoten ik zit en of ik mij er überhaupt thuis voel.Ik kan altijd nee zeggen in ieder geval.

Er wordt wel hulp aangeboden bij het koken maar weet ook niet hoe dit eruot zal zien. Ik kan prima koken maar moet gewoon geen afleiding hebben en ik moet echt helder zijn en lekker in mijn vel zitten. Anders kan ik soms wel gevaarlijk zijn in de keuken en laat ik soms ook dingen verbranden etc of gas aan laten staan waardoor dingen verbranden.

Maar ik ben echt niet gehandicapt zoals de mensen waarover jij het had..
De woongroep waarnaar ik naartoe ga is voor jongvolwassene autisten en met lichte gedragsproblemen.
Heb nu een werkdiagnose gekregen (pervasieve ontwikkelingsstoornis) voor autisme maar ik wel zeker weer dat ik geen zware geval ben omdat ik dingen nog wel goed zelfstandig kan. Ik kan de meeste dingen heel goed (vooral als ik net wat meer uitleg en aandacht krijg en heb voor het uitvoeren van bepaalde taken, maar dat hangt ook wel van mijn omgeving af. In een drukke omgeving zoals thuis is het veel en veel lastiger dan als ik bijvoorbeeld bij mijn vriend of vriendin ben waar het veel rustiger is en dus niet wordt gestoord tijdens mijn bezigheden)
En met plannen en organiseren ben ik een ramp terwijl ik wel sterk behoefte heb aan structuur, routine, regelmaat, rust, en duidelijkheid maar dat het gewoon onmogelijk is in een huis met 5 personen en waarvan leeftijden ook sterk verschillen en wij allemaal andere routines hebben en die sterk botsen met elkaar. Mijn routine kan ik natuurlijk niet opleggen aan mijn broertje van 7/8 die nog zwakbegaafd is ook en zich nog 2 jaar jonger gedraagt en dus nog verder van mij afligt.

En die woongroep is dus ook voor minder zware autisten en of gedragsproblemen. Je wordt daar klaargestoomd totdat je helemaal zelfstandig op eigen benen kunt staan dus het is neem ik aan niet de bedoeling dat je daar de rest van je leven blijft wonen.

Maar heb jij of iemand anders ervaring dus met ervaring deze soort van wonen? Voor mij klinkt het best wel perfect ( vooral de hulp die je erbij krijgt en mijn eigen kamer heb) maar iemand die het zelf ziet of meemaakt kan mij natuurlijk het beste vertellen hoe het er echt is of aan toe gaat dan een hulpverlener van buitenaf of de eigenaar van die woongroep.

Met deze vorm heb ik geen ervaring nee. Ik had alleen een dispuutsgenoot die als student ook begeleid woonde, maar die kreeg ambulante hulp geloof ik. Weet niet precies hoe dat in elkaar zat, ik kwam er pas later achter dat het begeleid was. In eerste instantie leek het een gewoon studentenhuis te zijn.

Wat jij noemt is echt wel anders ja. De mensen waar ik ervaring mee heb waren zodanig gehandicapt dat ze het nooit zelf hadden gekund. Wel goed dat je op den duur zelfstandig kunt wonen. Maar wel verstandig om dat eerst begeleid te doen want zulke fratsen met koken moet je niet hebben als je echt alleen bent.

quote:

Op woensdag 20 september 2017 17:50 schreef -Phineas- het volgende:

[..]

Eens per week is dus teveel om bezoek te nemen? Zelf snap ik dat niet zo goed (naja wel als oedere week op zelfde tijd iemand langskomt en de hele zaterdag in je huis zit)maar misschien inderdaad dat iedere week niet leuk is. Maar idk of het überhaupt leuk is om dingen binnen te doen voor bijvoorbeeld voor mijn vriend (want die zie ik 1x per week gemiddeld maar meestal korter want school enzo en zelf leuke dingen. En broertje/zusje/moeder/of vriendin zouden het denk ik ook niet zo leuk vinden om alleen binnen te zitten op mijn kamer met 3 anderen.

Ik denk dat als een persoon zonder autisme het al veel vindt bij 1x per week dat het bij autisten nog erger is inderdaad. Dankjewel voor het zeggen alvast en het geven van een indicatie van wat bij jouw woongroep teveel was

Edit: sorry trouwens. Ik type echt super slecht. Heb een nieuwe telefoon en hij is een stuk kleiner dan mijn oude dus het is even flink wennen

Nogmaals, vraag het je huisgenoten tegen die tijd. Wij vonden het vervelend als iemand elke dinsdag zijn dispuut met 15 man over de vloer had de hele avond lang. Vandaar dat ik dat noemde. Heb je 2 mensen op je kamer is het mogelijk een ander verhaal. Het is gewoon een kwestie van je draai vinden en goede afspraken maken over bezoek en het huishouden/leefbaarheid. Dan is het prima te doen. Maar ik neem aan dat de leiding daar ook wel hulp bij kan bieden.

Sorry, nieuw in deze reeks en heb niet alles kunnen lezen (hoofdpijn). Ik zit al een tijdje thuis met een paniekstoornis en begin te denken dat ik misschien in het algemeen overgevoelig ben voor prikkels. Ook heb ik heel starre overtuigingen als het op bepaalde dingen aankomt (eten/drinken, maar ook kleding en andere dagelijkse zaken). Ik ben vrouw, 33, heb nu al drie burn-outs/depressies doorstaan die zijn veroorzaakt door perfectionisme en ben nog nooit getest op autisme.

Ik zie mijn psychiater komende week weer (om mijn paniekklachten te bespreken) en vraag me af: heeft het zin om autisme aan de kaak te stellen en zo ja, hoe? Ik weet dat het bij vrouwen minder vaak voorkomt enzo.

Als ik het boek Paaz van Myrthe van der Meer lees, herken ik mezelf heel erg. Zij meldde zich ziek met een burn-out en werd tijdens een opname ineens geconfronteerd met een diagnose 'bipolair én asperger'. Het verschil is dat Myrthe een doodswens had/heeft, die ik nooit heb (gehad). Ik weet 99,9% zeker dat ik niet bipolair ben, laten we het daarop houden. Maar de autistische kant...

quote:

Op zaterdag 23 september 2017 21:55 schreef User16909 het volgende:
Sorry, nieuw in deze reeks en heb niet alles kunnen lezen (hoofdpijn). Ik zit al een tijdje thuis met een paniekstoornis en begin te denken dat ik misschien in het algemeen overgevoelig ben voor prikkels. Ook heb ik heel starre overtuigingen als het op bepaalde dingen aankomt (eten/drinken, maar ook kleding en andere dagelijkse zaken). Ik ben vrouw, 33, heb nu al drie burn-outs/depressies doorstaan die zijn veroorzaakt door perfectionisme en ben nog nooit getest op autisme.

Ik zie mijn psychiater komende week weer (om mijn paniekklachten te bespreken) en vraag me af: heeft het zin om autisme aan de kaak te stellen en zo ja, hoe? Ik weet dat het bij vrouwen minder vaak voorkomt enzo.

Als ik het boek Paaz van Myrthe van der Meer lees, herken ik mezelf heel erg. Zij meldde zich ziek met een burn-out en werd tijdens een opname ineens geconfronteerd met een diagnose 'bipolair én asperger'. Het verschil is dat Myrthe een doodswens had/heeft, die ik nooit heb (gehad). Ik weet 99,9% zeker dat ik niet bipolair ben, laten we het daarop houden. Maar de autistische kant...

Ja, het heeft zin om autisme aan de kaak te stellen, niet zozeer omdat je het al dan niet hebt, maar vooral omdat je er duidelijk mee zit en er veel over nadenkt: je psychiater heeft ervaring en kan je helpen met het stellen van de diagnose (en de gevolgen daarvan) of je gerust stellen. Dit kan je rust geven in je hoofd en ik denk dat je dat wel kunt gebruiken

Het probleem met het stellen van de diagnose autisme (en in het verlengde ook bij andere psychiatrische aandoeningen) is dat veel mensen in meerdere of mindere mate autistische trekjes vertonen of zich in bepaalde autistische kenmerken herkennen. Zo zijn er ook niet-ASSers die gevoelig zijn voor geluiden of geuren, of die meer behoefte hebben aan structuur in hun leven dan de gemiddelde mens. Je psychiater heeft ervaring met autisme herkennen en kan je dus het beste helpen.

Ik herken me trouwens enorm in je verhaal (al ben ik zelf nog wat jonger), dus zou het zeker onder de aandacht van de psychiater brengen.

quote:

Op zaterdag 23 september 2017 21:55 schreef User16909 het volgende:
Sorry, nieuw in deze reeks en heb niet alles kunnen lezen (hoofdpijn). Ik zit al een tijdje thuis met een paniekstoornis en begin te denken dat ik misschien in het algemeen overgevoelig ben voor prikkels. Ook heb ik heel starre overtuigingen als het op bepaalde dingen aankomt (eten/drinken, maar ook kleding en andere dagelijkse zaken). Ik ben vrouw, 33, heb nu al drie burn-outs/depressies doorstaan die zijn veroorzaakt door perfectionisme en ben nog nooit getest op autisme.

Ik zie mijn psychiater komende week weer (om mijn paniekklachten te bespreken) en vraag me af: heeft het zin om autisme aan de kaak te stellen en zo ja, hoe? Ik weet dat het bij vrouwen minder vaak voorkomt enzo.

Als ik het boek Paaz van Myrthe van der Meer lees, herken ik mezelf heel erg. Zij meldde zich ziek met een burn-out en werd tijdens een opname ineens geconfronteerd met een diagnose 'bipolair én asperger'. Het verschil is dat Myrthe een doodswens had/heeft, die ik nooit heb (gehad). Ik weet 99,9% zeker dat ik niet bipolair ben, laten we het daarop houden. Maar de autistische kant...

Lijkt me zeker zinvol om het ter sprake te brengen!
Bij vrouwen wordt autisme nog al eens niet zo snel herkend. En zeker als je er zelf zo mee bezig bent lijkt het me goed om het eens ter sprake te brengen.
Misschien kan je zeggen dat je dingen denkt te herkennen...

Ik vroeg mij af of er meer mensen hier zijn die door een diagnose van hun kind erachter zijn gekomen dat zij zelf ook wel eens Asperger zouden kunnen hebben?

Bi mij zal dit waarschijnlijk het geval zijn mede doordat ik altijd al vermoedens heb dat ik wel eens Asperger zou kunnen hebben en de test op Aspergersyndroom een score van 32 geeft.

Door de diagnose van mijn zoontje heeft mijn vrouw mijn trekjes onder een vergrootglas gelegd met als resultaat dat we na 12 jaar relatie nu bijna op het punt staan om te gaan scheiden. Blijkbaar mis ik erg vanzelfsprekende zaken in een relatie waar ik blijkbaar niet genoeg bij stilstond.

quote:

Op zondag 24 september 2017 17:50 schreef Sneakie het volgende:
Ik vroeg mij af of er meer mensen hier zijn die door een diagnose van hun kind erachter zijn gekomen dat zij zelf ook wel eens Asperger zouden kunnen hebben?

Bi mij zal dit waarschijnlijk het geval zijn mede doordat ik altijd al vermoedens heb dat ik wel eens Asperger zou kunnen hebben en de test op Aspergersyndroom een score van 32 geeft.

Door de diagnose van mijn zoontje heeft mijn vrouw mijn trekjes onder een vergrootglas gelegd met als resultaat dat we na 12 jaar relatie nu bijna op het punt staan om te gaan scheiden. Blijkbaar mis ik erg vanzelfsprekende zaken in een relatie waar ik blijkbaar niet genoeg bij stilstond.

Waaraan merk je dat je kind autisme heeft?

Wat betreft zelftests. Veel mensen met een lichte vorm van autisme die verder wel intelligent zijn, kunnen goed compenseren en daardoor voldoende sociaal meedraaien. Ik heb op mijn werk een collega die ook Asperger heeft. Ze is heel sociaal en heeft ook veel empathisch vermogen. Ik merk het wel op bij haar op uit hele subtiele gedragskenmerken. Hoe moet ik het uitleggen... de meeste mensen gaan vloeiend van het één naar het andere gedrag. Bij haar lijkt het alsof ze een knop moet omzetten om in een andere modus te komen.

Ze heeft ook een zeer goed oog voor detail. Ze ziet dingen meteen die ikzelf over het hoofd zie, ook al ben ikzelf een enorme pietlut.

Autisme wordt gezien als stoornis, maar het is een andere vorm waarnemen. Veel mensen met ASS worden daarin zoveel beperkt dat het sociale contact erg moeilijk gaat en dat ze prikkels moeten vermijden en daardoor erg geisoleerd leven. Maar er zijn ook mensen met ASS die manieren leren om daar anders mee om te gaan. Zodoende hebben ze meer sociale contacten en ontwikkelen ze hun sociale vaardigheden.

[ Bericht 33% gewijzigd door PabstBlueRibbon op 24-09-2017 18:47:02 ]

quote:

Op zondag 24 september 2017 18:41 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Volgens jou zo toch?

[..]

Dat was een grapje Omdat er al autist werd vermeld in dat topic. Dingen in KLB moet je bij voorbaat niet serieus nemen

quote:

Op zondag 24 september 2017 18:52 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ja ik dacht "spread the humor".
Pesten is ook maar een grapje, toch? Anderen stigmatiseren? Ach, neem 't toch niet zo serieus.

Dat 't KLB is en iemand anders al begonnen was, is geen goede reden om dan maar een meeloper te worden. Ik kon er in elk geval niet om lachen en twijfelde even of ik daar wel of niet op moest reageren, want als niemand wat zegt, gebeurt er niets.

Jammer dat je het zo opvat. Je weet toch zelf inmiddels wel dat iedereen in KLB elkaar autist noemt en dat dat helemaal niks met echt autisme heeft te maken?

quote:

Op zondag 24 september 2017 18:31 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Waaraan merk je dat je kind autisme heeft?

Op nogal wat gebieden eigenlijk. Gezien wij een tweeling hebben is het contrast tussen mijn dochter en zoon alleen maar groter en vallen de verschillen beter waar te nemen.

Zaken die wij hebben geconstateerd:

• Geen tot weinig oogcontact maken
• Reageert niet op zijn eigen naam
• Erg gehecht aan routine
• Urenlang bezig zijn met één handeling (autootjes op een rij zetten bijvoorbeeld)
• Veel hoofdbonken
• Op zijn tenen lopen
• Trage ontwikkeling op het gebied van taal
• Uitermate behendig in het oplossen van puzzels en figuren

En er zullen nog wel wat zaken zijn waar ik op het moment niet op kom. Ook wanneer we naar iets wijzen snapt hij niet de bedoeling erachter en ook wijst hij zelf niet wanneer hij iets wil hebben maar loodst eerder jouw hand naar datgene dat hij wil hebben.