R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik denk dat 't bij velen sowieso zichtbaarder wordt op de momenten dat je meer druk/stress ervaart. Als je beter in je vel zit, kan je beter camoufleren.quote:Op zaterdag 13 mei 2017 00:38 schreef Aiciu het volgende:
Ik heb inmiddels zelf alweer een jaar de diagnose, maar ik merk eigenlijk alleen iets zodra ik even in de knoop zit met mezelf,
Ik heb wel dingen bijgeleerd zoals omgaan met kritiek, dat gaat steeds beter.
Ik wil verder niet teveel rondlopen met mijn diagnose omdat er dan een verkeerd beeld ontstaat en ik ben slecht in uitleggen wat ik bedoel, wat ik ook kut vind en dus zeg ik maar niks, en dat is ook weer niet goed
Maar al met al kan ik prima leven met mijn diagnose. Ik weet nu waarom ik doe wat ik doe en probeer met de rest mee te draaien, maar als het er even niet inzit accepteer ik dat ook en neem ik mijn rust.
En maak je niet (te) druk om dat uitlegdinges, genoeg mensen die met de beste uitleg van de wereld het nog niet zullen snappen.
Onderzoek bij Psyq (gesprekken en diverse testen bij psycholoog) zijn zo goed als afgerond, over ongeveer 4 weken is de uitslag bekend, daarna vervolg onderzoeken (indien nodig).
Hopelijk komt er uit uit het onderzoek iets waar ik wat aan heb, of verder geholpen mee kan worden.
Even afwachten maar.
Hopelijk komt er uit uit het onderzoek iets waar ik wat aan heb, of verder geholpen mee kan worden.
Even afwachten maar.
In Heerlen? Waarschijnlijk zul je daarna eerst op een wachtlijst komen voor pyschoeducatie, dan krijg je in groepsverband geleerd wat autisme is.quote:
Onderzoek bij Psyq (gesprekken en diverse testen bij psycholoog) zijn zo goed als afgerond, over ongeveer 4 weken is de uitslag bekend, daarna vervolg onderzoeken (indien nodig).
Hopelijk komt er uit uit het onderzoek iets waar ik wat aan heb, of verder geholpen mee kan worden.
Even afwachten maar.
Ze zullen hoe dan ook gaan voorstellen wat ze nog als vervolgtraject kunnen aanbieden.
In Den Haag (lijnbaan)quote:Op woensdag 24 mei 2017 02:49 schreef Diqiu-Long het volgende:
[..]
In Heerlen? Waarschijnlijk zul je daarna eerst op een wachtlijst komen voor pyschoeducatie, dan krijg je in groepsverband geleerd wat autisme is.
Ze zullen hoe dan ook gaan voorstellen wat ze nog als vervolgtraject kunnen aanbieden.
Oke, spannend, mocht uit onderzoek blijken dat ik autisme heb. Even geduld nog
Ik herlas dit toevallig net even. Hoe heb je dit eigenlijk gedaan? Wat is je verhaal hierachter? Vooral het stukje hoe je kritiek toen oppakte en hoe je het nu doet.quote:
Ik heb wel dingen bijgeleerd zoals omgaan met kritiek, dat gaat steeds beter.
Ik heb redelijk wat geleerd bij de cursus planning en organisatie, het jammere is alleen dat je het na die cursus alleen moet doen, geen stok meer achter de deur. Wanneer ik niet mijn dagen goed plan dan gebeurd er vaak niks en hoopt alles zich op.
Ik was dus laatst aan het praten met een bekende van een vriendin... hij heeft een dochter met autisme. Ik heb zelf een lichte vorm van Asperger. Maar hij beweerde dus dat mensen met een vorm van autisme ALLEMAAL geen empathie hebben, niet met emoties om kunnen gaan... Dat deed me best veel pijn. En dat heb ik ook gezegd. En ook dat ik het erg zwart-wit vond (wat toch een typisch auti-trekje is?).
Stiekem heb ik ook medelijden met zijn dochter, die een vader heeft die zó over haar oordeelt.
Stiekem heb ik ook medelijden met zijn dochter, die een vader heeft die zó over haar oordeelt.
Dit zijn natuurlijk 2 hele verschillende dingen, het eerste maakt je een sociopaat en het 2e is idd waar veel ASS-ers mee worstelen.quote:
geen empathie hebben, niet met emoties om kunnen gaan.
"Een menschenhater, menschenschuwend mensch, die niet gaarne andere menschen ziet; een wonderlijk, ongezellig mensch, vijand van alle vrolijkheid.'
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
Dat klopt helemaal. Maar het geldt niet voor alle ASS'ers. En ik vind het zo... generaliserend. Daar worstel ik mee.quote:
[..]
Dit zijn natuurlijk 2 hele verschillende dingen, het eerste maakt je een sociopaat en het 2e is idd waar veel ASS-ers mee worstelen.
Ik heb een hekel aan mensen die generaliseren.quote:
[..]
Dat klopt helemaal. Maar het geldt niet voor alle ASS'ers. En ik vind het zo... generaliserend. Daar worstel ik mee.
"Een menschenhater, menschenschuwend mensch, die niet gaarne andere menschen ziet; een wonderlijk, ongezellig mensch, vijand van alle vrolijkheid.'
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
Klopt natuurlijk niet helemaal: maar als ik de betekenis van "empathie" opzoek, dan is dit wel iets waar autisten mee stoeien. Mij doet de dodenherdenking bijvoorbeeld niets, daar ga ik geen rekening mee houden.quote:
Maar hij beweerde dus dat mensen met een vorm van autisme ALLEMAAL geen empathie hebben, niet met emoties om kunnen gaan...
Ook als een beroemde zanger dood gaat: ja jammer maar ik voel er niets bij, want een ver van mijn huis show en ik kan die man niet.
Dus moeite heb ik er wel mee: maar kan het is niet zo dat een autist totaal geen empathie kan tonen, alleen wij stoeien wel met het tonen van emoties en gevoelens etc.
Mij zou je ook geen Koning of Dictator moeten laten worden: ik zou direct alles uitroeien wat ik als het kwaad beschouw, terwijl andere dat anders zien.
En als ik in de tuin loop en stap per ongeluk op een spin die toevallig aan het oversteken was, dan voel ik me rotter dan iemand die niet autistisch is.quote:
[..]
Klopt natuurlijk niet helemaal: maar als ik de betekenis van "empathie" opzoek, dan is dit wel iets waar autisten mee stoeien. Mij doet de dodenherdenking bijvoorbeeld niets, daar ga ik geen rekening mee houden.
Ook als een beroemde zanger dood gaat: ja jammer maar ik voel er niets bij, want een ver van mijn huis show en ik kan die man niet.
Dus moeite heb ik er wel mee: maar kan het is niet zo dat een autist totaal geen empathie kan tonen, alleen wij stoeien wel met het tonen van emoties en gevoelens etc.
Mij zou je ook geen Koning of Dictator moeten laten worden: ik zou direct alles uitroeien wat ik als het kwaad beschouw, terwijl andere dat anders zien.
Ik merk dat autisten vaker grote dierenvrienden/dierenliefhebbers zijn en ik merk dat het juist de meer autistische mensen zijn die de neiging hebben dieren (terecht) als een gelijke te behandelen en niet als "levend en bewegend meubulair".
Stoei je met het tonen van emoties?
Ik heb wel vaker gemerkt dat autisten gevoeliger zijn dan niet-autisten (daar komt ten slotte ook dat "sneller overprikkeld"-verhaaltje vandaan). Ik heb gemerkt dat autisten zich vaker subtieler uiten dan niet-autisten.
Stel ik zou iemand nemen die eerder anti-autistisch is. Dan krijg je eerder dit soort taferelen:
"O nee, er zit een scheur in m'n nagel!!! IK VOEL ME ZOOOOOO DEPRSSIEF!!!".
Een autist heeft vaak nieteens door dat ie depressief is en het zijn minder dramaqueens. Maar ze uiten zich wel degelijk (ik zie het, maar vaak zie ik dat veel anderen totaal niks zien, niks doorhebben) maar subtieler en ik denk dat ze het subtieler uiten juist omdat ze gevoeliger zijn.
Overigens betekent gevoeliger zijn en meer empathie hebben niet dat je geen 'wrede' beslissingen zou kunnen nemen (ook al ligt deze link wel voor de hand).
Dit is een best interessante kwestie.
Autisten denken sowieso op een andere manier.
Ik heb een beetje een hekel aan mensen die hokjesdenken. Alles wat niet in hun hokjes past, dat is of gelogen of gewoon onwaar. Dat snappen ze niet.quote:Op woensdag 24 mei 2017 11:20 schreef Ceased2Be het volgende:
[..]
Ik heb een hekel aan mensen die generaliseren.
Dat zijn de echte botte horken.
Ik kan zelf ook generaliseren, maar veel van de botte horken generaliseren omdat ze simpelweg het vermogen beter te nuanceren, ontbeert.
Ik kan -kiezen- om wel of niet te generaliseren en zij kunnen die keus niet maken. Dat is hun rigiditeit.
Eens.quote:
[..]
Dit zijn natuurlijk 2 hele verschillende dingen, het eerste maakt je een sociopaat en het 2e is idd waar veel ASS-ers mee worstelen.
Wel is het 2e te leren en ik heb hier forse schreden gemaakt door met lotgenoten om te gaan en me aan hun te spiegelen.
Ik begrijp nu ook waar "stemmingswisselingen" bij bepaalde autisten vandaan komt. het is eigenlijk best logisch als je het eenmaal snapt, maar er wordt dan gelijk een (gegeneraliseerd) borderline-opmerking-iets achteraan gegooid en ze denken er verder niet bij na.
Het is veel dieper dan dat. Ik snap die stemmingswisselingen bij mezelf nu ook, het heeft met emotionele diepgang te maken en met autisme zelf.
Ikzelf door gewoon te spiegelen, mijn eerste vriendin was heel extreem in het uiten van haar gemoedstoestand maar dat maakte het voor mij nog wel makkelijker om het bij anderen te herkennen. Voor de rest heb ik gemerkt dat ervaring een hoop doet, hoe ouder ik word hoe makkelijker het inleven in andere mensen gaat puur doordat ik door dezelfde situaties ben gegaan.quote:
[..]
Eens.
Wel is het 2e te leren en ik heb hier forse schreden gemaakt door met lotgenoten om te gaan en me aan hun te spiegelen.
iddquote:Ik begrijp nu ook waar "stemmingswisselingen" bij bepaalde autisten vandaan komt. het is eigenlijk best logisch als je het eenmaal snapt, maar er wordt dan gelijk een (gegeneraliseerd) borderline-opmerking-iets achteraan gegooid en ze denken er verder niet bij na.
het is veel dieper dan dat. Ik snap die stemmingswisselingen bij mezelf nu ook, het heeft met emotionele diepgang te maken en met autisme zelf.
"Een menschenhater, menschenschuwend mensch, die niet gaarne andere menschen ziet; een wonderlijk, ongezellig mensch, vijand van alle vrolijkheid.'
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
Eerste wat ik trouwens deed toen ik bij eerste groepstherapie was: het onbewust mijn lotgenoten in hokjes plaatsen, of hoe zou ik dat moeten zeggen?!
Want ik heb altijd zo mijn oordeel klaar in mijn gedachten: toen de laatste binnenkwam en die zijn mond open deed, dacht ik ook direct. Nou die is overduidelijk wel erg lusteloos zeg!
En anderzijds let ik op hoe iemand zich kleed: maar spot ik ook snel het knapste meisje van de groep, dus ik scan de omgeving best snel om het zo maar te zeggen. Viel mij ook op dat er best redelijk wat met hun vader of moeder daar zaten.
Dus ik denk dat het autisme niet bij iedereen zo'n zware impact heeft: want ik leef gewoon zelfstandig, wil geen MEE of andere hulpinstanties zien die je labelen als achterlijke.
Maar doe het gewoon allemaal zelf, want MEE die stonden al bij mij op de middelbare school. Alleen daar had ik geen trek in, ben gewoon tot een jaar of 25 thuis blijven wonen. Daarna op mijzelf gaan wonen, toen ik behoefte had aan meer rust.
Want ik heb altijd zo mijn oordeel klaar in mijn gedachten: toen de laatste binnenkwam en die zijn mond open deed, dacht ik ook direct. Nou die is overduidelijk wel erg lusteloos zeg!
En anderzijds let ik op hoe iemand zich kleed: maar spot ik ook snel het knapste meisje van de groep, dus ik scan de omgeving best snel om het zo maar te zeggen. Viel mij ook op dat er best redelijk wat met hun vader of moeder daar zaten.
Dus ik denk dat het autisme niet bij iedereen zo'n zware impact heeft: want ik leef gewoon zelfstandig, wil geen MEE of andere hulpinstanties zien die je labelen als achterlijke.
Maar doe het gewoon allemaal zelf, want MEE die stonden al bij mij op de middelbare school. Alleen daar had ik geen trek in, ben gewoon tot een jaar of 25 thuis blijven wonen. Daarna op mijzelf gaan wonen, toen ik behoefte had aan meer rust.
Doet me gelijk denken aan structureren.quote:
Eerste wat ik trouwens deed toen ik bij eerste groepstherapie was: het onbewust mijn lotgenoten in hokjes plaatsen, of hoe zou ik dat moeten zeggen?!
Want ik heb altijd zo mijn oordeel klaar in mijn gedachten: toen de laatste binnenkwam en die zijn mond open deed, dacht ik ook direct. Nou die is overduidelijk wel erg lusteloos zeg!
En anderzijds let ik op hoe iemand zich kleed: maar spot ik ook snel het knapste meisje van de groep, dus ik scan de omgeving best snel om het zo maar te zeggen. Viel mij ook op dat er best redelijk wat met hun vader of moeder daar zaten.
Dus ik denk dat het autisme niet bij iedereen zo'n zware impact heeft: want ik leef gewoon zelfstandig, wil geen MEE of andere hulpinstanties zien die je labelen als achterlijke.
Maar doe het gewoon allemaal zelf, want MEE die stonden al bij mij op de middelbare school. Alleen daar had ik geen trek in, ben gewoon tot een jaar of 25 thuis blijven wonen. Daarna op mijzelf gaan wonen, toen ik behoefte had aan meer rust.
1 van de dingen die ik me sinds m'n kindertijd al afvroeg, is "waarom kunnen veel mensen niet van die 1e indruk afkomen? Ik kan het toch ook?".
Om de 1 of andere reden kan ik m'n mening over iemand wiens 1e indruk op mij totaal verkeerd blijkt te zijn geweest (dus dat de 1e indruk die ik van iemand kreeg, niet blijkt te kloppen) vrij gemakkelijk aanpassen. Veel andere mensen kunnen dat of alleen met heel veel moeite of eigenlijk helemaal niet.
Stel jezelf maar eens bij iemand voor en zeg dat je autistisch bent. Ze zullen je alleen al op basis daarvan levenslang anders benaderen, ongeacht wat ze met hun eigen ogen van je zien.
Mijn oplossing is eigenlijk heel eenvoudig: Ik ga zo min mogelijk met dat soort mensen om, dan heb ik al dit gedoe ook niet meer.
Alles draait om de eenvoud?
Stemmingswisselingen heb ik ook wel eens last van: dan verandert ik van een aardige beleefde jongeman, in een gemene jongeman vol met haat en negativiteit.quote:
[..]
Ik begrijp nu ook waar "stemmingswisselingen" bij bepaalde autisten vandaan komt. het is eigenlijk best logisch als je het eenmaal snapt, maar er wordt dan gelijk een (gegeneraliseerd) borderline-opmerking-iets achteraan gegooid en ze denken er verder niet bij na.
Het is veel dieper dan dat. Ik snap die stemmingswisselingen bij mezelf nu ook, het heeft met emotionele diepgang te maken en met autisme zelf.
Of ik ga mij gewoon een beetje vervelen, en lastig doen. Heb op werk in verleden wel echt problemen ondervonden: door niet uiten van emoties, alles in je opkroppen omdat je denkt dat het moet.
En dan alles in één keer eruit: alsof ik gewoon ontplof en het zwart voor mijn ogen word, al heb ik dankzij mijn Kung Fu wel zodanig de beheersing dat ik geen fysiek geweld gebruik.
Nee ik verhef mij stem dan zodanig... dat mensen bang worden, en het is best lastig om die ontploffingen op tijd aan zien te komen. Want helaas lukt het mij niet altijd het in hand te houden, dat heeft mij op mijn vorige werk behoorlijk wat problemen opgeleverd.
Of eigenlijk: collega's die je volledig negeren, omdat zij indirect betrokken waren bij de ontploffing. Meestal kon ik bij dit soort situaties gewoon direct vertrekken, maar ik had een dienstverband voor bepaalde tijd dus dat ging niet.
Vroeger waren het ja stages en daarna zat ik bij de sociale werkplaats.
Ik heb het geluk gehad dat er (puur toevallig) wel een autistisch iemand was met wie ik als kind al veel optrok en veel van het noodzakelijke spiegelwerk heb ik toen al kunnen doen.quote:
[..]
Ikzelf door gewoon te spiegelen, mijn eerste vriendin was heel extreem in het uiten van haar gemoedstoestand maar dat maakte het voor mij nog wel makkelijker om het bij anderen te herkennen. Voor de rest heb ik gemerkt dat ervaring een hoop doet, hoe ouder ik word hoe makkelijker het inleven in andere mensen gaat puur doordat ik door dezelfde situaties ben gegaan.
[..]
idd
Volgens mij kun je je ook alleen maar het beste spiegelen aan de mensen die de beste match voor je zijn (en dat zijn mensen die het meeste op je lijken).
Ik herken veel van mezelf in andere autisten, maar de ene autist is de andere niet en levensfasen kunnen ook verschillen veroorzaken.
Ik vind dit wel een leuk gespreksonderwerp ook. Ook om te proberen te bedenken -waarom- bepaalde dingen zo zijn zoals ze zijn. Want als je eenmaal wat meer over bepaalde vanzelfsprekendheden gaat nadenken...dan blijken ze -eigenlijk- helemaal niet zo vanzelfsprekend te zijn...
Ik bots juist indirect eerder met autisten: die maken van een hobby ja vaak direct een obsessie, en ik ben dan zo iemand die wil dan gewoon zo'n persoon terecht wijzen.
Van in de zin van: je bent gewoon koopverslaafd, dat zie ik dan vrij snel al. Terwijl men in die communicaties, het allemaal ligt te verheerlijken. En als zo'n persoon dan ook nog eens financiële informatie over zichzelf bloot geeft, dan is 1 + 1 = 2 en zal ik mij blijven ergeren aan die persoon.
Tot hij of zij tot inkeer komt....
Van in de zin van: je bent gewoon koopverslaafd, dat zie ik dan vrij snel al. Terwijl men in die communicaties, het allemaal ligt te verheerlijken. En als zo'n persoon dan ook nog eens financiële informatie over zichzelf bloot geeft, dan is 1 + 1 = 2 en zal ik mij blijven ergeren aan die persoon.
Tot hij of zij tot inkeer komt....
O ik ga ook niet om met andere autisten, die praatgroep waar ik toen ingezet werd heeft me daar volledig van genezen. Alles werd een wedstrijd en iedereen vond zichzelf vooral erg zielig.
Aan de andere kant ga ik buiten werk ook niet om met veel mensen, heb nog 3 vrienden over die ik enigszins regelmatig eens zie en vind het wel best
Aan de andere kant ga ik buiten werk ook niet om met veel mensen, heb nog 3 vrienden over die ik enigszins regelmatig eens zie en vind het wel best
"Een menschenhater, menschenschuwend mensch, die niet gaarne andere menschen ziet; een wonderlijk, ongezellig mensch, vijand van alle vrolijkheid.'
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
Als ik vrijgezel was: dan zou ik hoogstens wel met zo'n meid willen aanpappen, maar dat is dan mijn mannelijke instinct eerlijk gezegd.
Maar ik ben na jaren deelnemen op internet ook tot de conclusie gekomen: communities zijn niets voor mij, daar functioneer ik gewoon niet goed. Net zoals ik in het echte leven moeite heb met sociale interactie, dat uit zich op internet juist nog extremer.
Maar ik ben na jaren deelnemen op internet ook tot de conclusie gekomen: communities zijn niets voor mij, daar functioneer ik gewoon niet goed. Net zoals ik in het echte leven moeite heb met sociale interactie, dat uit zich op internet juist nog extremer.
Ik weet dat ik mijn best doe en krijg een overzicht van fouten die loop ik altijd even na, zodat er een stuk minder gedoe is.quote:Op woensdag 24 mei 2017 07:52 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Ik herlas dit toevallig net even. Hoe heb je dit eigenlijk gedaan? Wat is je verhaal hierachter? Vooral het stukje hoe je kritiek toen oppakte en hoe je het nu doet.
Ik probeer gewoon om geen fouten te maken, dus niet met mijn telefoon spelen, op tijd slapen, proberen er een spelletje van te maken zodat ik niet in mijn eigen wereld belandt.
Het gaat de ene keer beter als de andere, maar ben tevreden.
N A P O L I
C A M P A N I A
C A M P A N I A
Die groep sessies zijn ook behoorlijk zwaar zeg: de mate waarin iemand last van autisme heeft is gewoon zo verschillend, dat ik het best als intensief ervaar als er ook nog drukke personen in de groep zitten.
Dan vind ik 2 uur alles aan moeten horen best vermoeiend, vooral aangezien sommige ook hun moeder of vader mee brengen. Die zitten daar, omdat zij ook graag willen begrijpen wat autisme inhoud.
Maar op einde was ik echt klaar met die sessie: laatste persoon begon bijvoorbeeld over hokjes, daar wou ik nog iets op zeggen. Alleen dat mag niet, want dan wijk je van het onderwerp af.
Die persoon sluit zichzelf namelijk compleet af van de buitenwereld: als een collega aan hem zou vragen, wat ga je in het weekend doen. Dan geeft hij niet eens antwoord, en ik zie dat echt als een belemmering om deel te nemen in de maatschappij.
Wilde dat dus ook eigenlijk zeggen: maar de pyscholoog probeert de regie erg strak te houden, dus dan kun je daar niet te diep op in gaan. Zo merk je toch dat de verschillen onder autisten ook enorm zijn zijn! Sommige hebben ja ook nog ADHD erbij, en die zijn dan juist extra druk.
Vraag mij dan ook af of die groepssessies mij echt gaan helpen: want als ik hier vraag, ervaren jullie zus en zo. Dan krijg ik daar ook antwoord op, dus in zoverre heb ik niet echt het gevoel: dat helpt mij.
Dan vind ik 2 uur alles aan moeten horen best vermoeiend, vooral aangezien sommige ook hun moeder of vader mee brengen. Die zitten daar, omdat zij ook graag willen begrijpen wat autisme inhoud.
Maar op einde was ik echt klaar met die sessie: laatste persoon begon bijvoorbeeld over hokjes, daar wou ik nog iets op zeggen. Alleen dat mag niet, want dan wijk je van het onderwerp af.
Die persoon sluit zichzelf namelijk compleet af van de buitenwereld: als een collega aan hem zou vragen, wat ga je in het weekend doen. Dan geeft hij niet eens antwoord, en ik zie dat echt als een belemmering om deel te nemen in de maatschappij.
Wilde dat dus ook eigenlijk zeggen: maar de pyscholoog probeert de regie erg strak te houden, dus dan kun je daar niet te diep op in gaan. Zo merk je toch dat de verschillen onder autisten ook enorm zijn zijn! Sommige hebben ja ook nog ADHD erbij, en die zijn dan juist extra druk.
Vraag mij dan ook af of die groepssessies mij echt gaan helpen: want als ik hier vraag, ervaren jullie zus en zo. Dan krijg ik daar ook antwoord op, dus in zoverre heb ik niet echt het gevoel: dat helpt mij.
quote:
O ik ga ook niet om met andere autisten, die praatgroep waar ik toen ingezet werd heeft me daar volledig van genezen. Alles werd een wedstrijd en iedereen vond zichzelf vooral erg zielig.
Aan de andere kant ga ik buiten werk ook niet om met veel mensen, heb nog 3 vrienden over die ik enigszins regelmatig eens zie en vind het wel best
Meestal zitten mensen in praatgroepen of komen ze bij een psycholoog, omdat ze (psychische) problemen hebben. Dit wil echter niet zeggen dat dit standaard autisten zouden zijn (wat ook logisch is).quote:
Die groep sessies zijn ook behoorlijk zwaar zeg: de mate waarin iemand last van autisme heeft is gewoon zo verschillend, dat ik het best als intensief ervaar als er ook nog drukke personen in de groep zitten.
Dan vind ik 2 uur alles aan moeten horen best vermoeiend, vooral aangezien sommige ook hun moeder of vader mee brengen. Die zitten daar, omdat zij ook graag willen begrijpen wat autisme inhoud.
Maar op einde was ik echt klaar met die sessie: laatste persoon begon bijvoorbeeld over hokjes, daar wou ik nog iets op zeggen. Alleen dat mag niet, want dan wijk je van het onderwerp af.
Die persoon sluit zichzelf namelijk compleet af van de buitenwereld: als een collega aan hem zou vragen, wat ga je in het weekend doen. Dan geeft hij niet eens antwoord, en ik zie dat echt als een belemmering om deel te nemen in de maatschappij.
Wilde dat dus ook eigenlijk zeggen: maar de pyscholoog probeert de regie erg strak te houden, dus dan kun je daar niet te diep op in gaan. Zo merk je toch dat de verschillen onder autisten ook enorm zijn zijn! Sommige hebben ja ook nog ADHD erbij, en die zijn dan juist extra druk.
Vraag mij dan ook af of die groepssessies mij echt gaan helpen: want als ik hier vraag, ervaren jullie zus en zo. Dan krijg ik daar ook antwoord op, dus in zoverre heb ik niet echt het gevoel: dat helpt mij.
Autisme is meer dan alleen maar een probleem.
Ik heb 1 of 2 jaar terug een groep gedaan (was pas m'n 2e groep met uitsluitend autisten) en daar voelde ik me verrassend genoeg best op m'n gemak (er waren wel een paar strubbelingen met 1 ander van de groep, maar dat hebben we toen later weer bijgepraat). Maar uiteindelijk zat ik daar ook niet voor de groepsgenoten, maar zat ik daar met m'n eigen (deels persoonlijke) doelen.
De 1e auti-only groep waaraan ik deelnam (jaren terug alweer) vond ik de meeste deelnemers best irritant.
