R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Pyschologische klachten die maar aan bleven houden en de laatste tijd juist verergerde, dus toen ben ik toch maar eens naar de huisarts geweest. Dan doorloop je een heel traject en gaan ze kijken wat er met je aan de hand is. En daarna natuurlijk behandeling.
Om het kort te houden: Het ging met mij niet lekker, bij de huisarts gevraagd om deeltijdbehandeling, kreeg daar na een paar testen de diagnose borderline en ontwijkende persoonlijkheidsstoornis, de behandeling liep toch niet erg goed, GGZ wilde me daarom laten testen op autisme.quote:Op zaterdag 29 april 2017 17:20 schreef Drug het volgende:
wat waren omstandigheden die jullie ertoe zetten zo'n test te doen?
ROBODEMONS..................|:(
Ik heb er niet om gevraagd.quote:
wat waren omstandigheden die jullie ertoe zetten zo'n test te doen?
Ik kwam bij de GGZ vanwege depressie. Werd later, na uitgebreid onderzoek, gediagnosticeerd met persoonlijkheidsstoornissen, maar de groepsbehandeling daarvoor verliep problematisch. De hoofdbehandelaar vermoedde autisme, dus toen werd ik daarop getest.
Ik mocht ook kiezen tussen PDD-NOS en Asperger, beetje gek wel. De DSM-5 werd al gebruikt dus de subdiagnose was niet van belang maar het computersysteem was daar nog niet op aangepast.
Why are you wearing that stupid man suit?
Ik heb gemerkt dat ze het binnen de psychiatrie niet zo heel erg letterlijk nemen wat de diagnoses betreft. Ik ken talloze verhalen over "verdwenen" diagnoses en diagnoses die plotseling in je dossier waren verschenen.quote:
[..]
Ja dat zal het wel zijn idd.
Een beetje beiden. Ik ben in behandeling in de psychiatrie gegaan, omdat het slecht met me ging. Maar ik heb wel gepusht om mezelf te laten testen op autisme, omdat ik zeker wilde weten of ik dat wel/niet had.
Mij is ook door een hulpverlener zelf op een vergelijkbare manier uitgelegd.
Ik ook. Oude schoolrapporten, gesprek met minstens 1 ouder.quote:Op zaterdag 29 april 2017 17:18 schreef Morrigan het volgende:
[..]
Hoe dan? Ik moest zelf een hele rits aan testen doen en daar kwam asperger uit.
Na afloop was het iets van dat ik in beide diagnoses kon vallen en dat ik daarom kon kiezen. Ik had deze vraag niet zien aankomen (en vond 't ook heel raar eerlijk gezegd) en "koos" toen voor asperger.
Eerst een jaar jang een groep gedaan waarbij ze niks deden en na tussendoor nog wat gedaan te hebben daarna ruim een jaar gesprekken bij een psychologe die niks deed. Na een jaar bij die psychologe was ik het zat en ben ik zelf om semi-random dingen gaan vragen zodat ik ze kon uitsluiten...quote:
wat waren omstandigheden die jullie ertoe zetten zo'n test te doen?
Voor de rest liep ik al jaren rond met klachten, maar blijkbaar wisten ze het zelfs na een uitgebreid psychologisch onderzoek nog niet (waarop ik uiteindelijk zelf die psychologe maar probeerde te "activeren").
Maar eerlijk gezegd snap ik echt niet meer wat het nut van psychologen nou nog is, zeker niet als ze ook nog eens meer hun best lijken te doen zo passief mogelijk te blijven in plaats van dat ze hun kennis gebruiken om mee te denken.
[ Bericht 4% gewijzigd door magnetronkoffie op 29-04-2017 19:45:30 ]
Geen dankquote:
bedankt voor jullie antwoorden
heeft de diagnose jullie geholpen? en hoe?
Ja en 'nee'.
Die diagnose is bij mij nu al 2x...quote:
zelf overigens diagnose add, waarbij deel van symptomen overeenkomsten vertoont
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Echt helpen doet dat niet vind ik: maar daarna begint wel de behandeling, alleen de samenleving en maatschappij blijven onveranderd intolerant tegen mensen met een ontwikkelingsstoornis.
Eigenlijk is Fok! een van de weinige plekken waar je als autist niet constant op hoef te letten of je niet iets verkeerd zegt, maar op vele andere plekken heerst echt veel intolerantie.
Eigenlijk is Fok! een van de weinige plekken waar je als autist niet constant op hoef te letten of je niet iets verkeerd zegt, maar op vele andere plekken heerst echt veel intolerantie.
Eerlijk gezegd ken ik heel weinig plekken waar je als autist wel constant op hoeft te letten of je niet iets verkeerd zegt. Wel heerst er op veel plekken intolerantie, maar die intolerantie is globaal gezien naar alles wat anders is (wat buiten hun hokje of comfortzone is).quote:Op zaterdag 29 april 2017 21:28 schreef Diqiu-Long het volgende:
Echt helpen doet dat niet vind ik: maar daarna begint wel de behandeling, alleen de samenleving en maatschappij blijven onveranderd intolerant tegen mensen met een ontwikkelingsstoornis.
Eigenlijk is Fok! een van de weinige plekken waar je als autist niet constant op hoef te letten of je niet iets verkeerd zegt, maar op vele andere plekken heerst echt veel intolerantie.
Overigens zijn jouw ervaringen met fok en auti-vriendelijk en mijn ervaringen daarmee heel anders. Zelfs een meervoudige openbare bekentenis en ze gaven nog geen sjoege (echt geen millimeter). Eerlijk gezegd ging dit zelfs zo ver dat ik me serieus afvraag waarom ik ooit m'n hulp aan ze heb aangeboden om ze uit de brand te helpen.
Gelukkig heb je zelf wel goede ervaringen hier, houden zo.
De samenleving is niet echt intolerant jegens autisme specifiek, maar jegens alles wat anders is en wat hun "hegemonie" nog weleens zou kunnen aantasten. Verder is het toch bizar dat er hoogbegaafde autisten thuis zitten (want die vallen bij het onderwijs uit, terwijl ze gewoon prima in staat zijn om de lesstof te begrijpen en die kennis ook effectief in te zetten) en er gelijktijdig rationele klapjosti's wel door die opleidingen heen komen? Dat heeft ook met de veranderingen in het onderwijs te maken. Meer autisten die uitvallen en ziek worden, minder autisten in de hogere functies, minder autisten met een gedegen opvoeding en minder autisten in de volgende generatie die een rol van betekenis voor onze toekomstige maatschappij kunnen betekenen.
Het gaat daarbij trouwens niet alleen om intolerantie jegens alles wat anders is, maar ook om het geestdood maken van elke vorm van kritiek vanuit die andere hoeken.
Overigens doel ik met bovenstaande niet letterlijk op uitsluitend mensen met de diagnose autisme. Ik weet vrij zeker dat het laatste daar nog niet over gezegd is.
Om eerlijk te zijn merk ik dat niet zo. Natuurlijk ben ik tegen collega's anders dan naar vrienden of familie, maar dat doen niet-autisten ook.quote:
Echt helpen doet dat niet vind ik: maar daarna begint wel de behandeling, alleen de samenleving en maatschappij blijven onveranderd intolerant tegen mensen met een ontwikkelingsstoornis.
Eigenlijk is Fok! een van de weinige plekken waar je als autist niet constant op hoef te letten of je niet iets verkeerd zegt, maar op vele andere plekken heerst echt veel intolerantie.
Ik vraag me af hoeveel autisten behoefte hebben aan een hoge functie. Dat gaat bijna altijd gepaard met veel verantwoordelijkheid en stres.quote:
De samenleving is niet echt intolerant jegens autisme specifiek, maar jegens alles wat anders is en wat hun "hegemonie" nog weleens zou kunnen aantasten. Verder is het toch bizar dat er hoogbegaafde autisten thuis zitten (want die vallen bij het onderwijs uit, terwijl ze gewoon prima in staat zijn om de lesstof te begrijpen en die kennis ook effectief in te zetten) en er gelijktijdig rationele klapjosti's wel door die opleidingen heen komen? Dat heeft ook met de veranderingen in het onderwijs te maken. Meer autisten die uitvallen en ziek worden, minder autisten in de hogere functies, minder autisten met een gedegen opvoeding en minder autisten in de volgende generatie die een rol van betekenis voor onze toekomstige maatschappij kunnen betekenen.
ROBODEMONS..................|:(
wat zijn nou symptomen die jullie het meest (merkbaar) belemmeren? en heb je manieren om daarmee om te gaan?
Moet de eerste autist nog tegenkomen in een leidinggevende functie, ik zie wel veel programmeurs, consultants en wetenschappers. Gewoon mensen die in hun eigen niche hun ding kunnen doen en daar hun ei in kwijt kunnen, maar ook niet meer willen dan dat (mezelf incluis).quote:
Ik vraag me af hoeveel autisten behoefte hebben aan een hoge functie. Dat gaat bijna altijd gepaard met veel verantwoordelijkheid en stres.
Dan heb je het over 'hoge functie' als in HBO/WO werk- en denkniveau niet zozeer over hoger in de hierarchie.
Vooral een kwestie van hoe de lesstof wordt aangeboden, heb met moeite de HAVO afgemaakt maar functioneer op WO niveau. Je moet me alleen niet in de schoolbanken zetten om uit een boek te lerenquote:
[..]
Verder is het toch bizar dat er hoogbegaafde autisten thuis zitten (want die vallen bij het onderwijs uit, terwijl ze gewoon prima in staat zijn om de lesstof te begrijpen en die kennis ook effectief in te zetten) en er gelijktijdig rationele klapjosti's wel door die opleidingen heen komen?
Je doet het voorkomen alsof er een heel leger misplaatste geniën thuis zitten. Dat het standaard basis- en middelbaar onderwijs niet is ingericht op kinderen die meer aandacht nodig hebben zal ik niet ontkennen, maar dat probleem wordt al breed onderkend... het is alleen niet gemakkelijk op te lossen omdat het geld en de mankracht er niet voor zijn.quote:Dat heeft ook met de veranderingen in het onderwijs te maken. Meer autisten die uitvallen en ziek worden, minder autisten in de hogere functies, minder autisten met een gedegen opvoeding en minder autisten in de volgende generatie die een rol van betekenis voor onze toekomstige maatschappij kunnen betekenen.
"Een menschenhater, menschenschuwend mensch, die niet gaarne andere menschen ziet; een wonderlijk, ongezellig mensch, vijand van alle vrolijkheid.'
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
Sociale interactie zuigt me leeg (ongeacht of het werk, familie of vrienden betreft). Enige wat daar helpt is buiten werk de interactie zoveel mogelijk beperken en m'n rust te pakken thuis. Op het werk zit ik in een kantoortuin (wat verre van ideaal is), maar daar werk ik zoveel mogelijk met een koptelefoon met muziek op wat al veel scheelt.quote:
wat zijn nou symptomen die jullie het meest (merkbaar) belemmeren? en heb je manieren om daarmee om te gaan?
Grootste nadeel daarvan is vooral dat ik dan buiten werk het af en toe ook gewoon niet trek om boodschappen te gaan doen of dat soort zaken, maar daar hebben ze internet voor uitgevonden
Merk dat ik op het moment meer laat puur door het gebrek aan fut maar er is ook teveel gaande in de persoonlijke sfeer wat energie vreet. Dat moet over een maandje of 3 allemaal klaar zijn en dan gaat dat hopelijk weer wat beter.
"Een menschenhater, menschenschuwend mensch, die niet gaarne andere menschen ziet; een wonderlijk, ongezellig mensch, vijand van alle vrolijkheid.'
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
Ik merk ook dat sociale interactie energie kost, maar het is nog niet zo dat het mijn leven belemmert. Helpt natuurlijk dat ook dat ik alleen woon. Thuis is voor mij een prima basis om weer op te laden.quote:
[..]
Sociale interactie zuigt me leeg (ongeacht of het werk, familie of vrienden betreft). Enige wat daar helpt is buiten werk de interactie zoveel mogelijk beperken en m'n rust te pakken thuis. Op het werk zit ik in een kantoortuin (wat verre van ideaal is), maar daar werk ik zoveel mogelijk met een koptelefoon met muziek op wat al veel scheelt.
Grootste nadeel daarvan is vooral dat ik dan buiten werk het af en toe ook gewoon niet trek om boodschappen te gaan doen of dat soort zaken, maar daar hebben ze internet voor uitgevonden
Merk dat ik op het moment meer laat puur door het gebrek aan fut maar er is ook teveel gaande in de persoonlijke sfeer wat energie vreet. Dat moet over een maandje of 3 allemaal klaar zijn en dan gaat dat hopelijk weer wat beter.
Kantoortuinen heb ik trouwens nooit een probleem gevonden. Om eerlijk te zijn vind ik het juist wel gezellig. Als ik me echt wil afsluiten, ga ik wel in een hokje zitten.
ROBODEMONS..................|:(
Bij mij zijn de symptomen voornamelijk gerelateerd aan overprikkeling. Tis een beetje zoals anderen hier ook beschreven hebben.quote:
wat zijn nou symptomen die jullie het meest (merkbaar) belemmeren? en heb je manieren om daarmee om te gaan?
Sociale interactie moet ik meer managen, maar dit is ondertussen iets waar ik me prima bij voel. Tis gewoon een natuur van mij. Het voelt niet gemaakt om minder met mensen af te -willen- spreken, ik heb er gewoon geen zin meer in en dan laat ik ze lekker. Dan bel ik ook niet terug, ondertussen kennen ze me wel. Wel vind ik het heel vervelend dat mensen dan toch dingen bij me gedaan willen krijgen. Wat ik vaak krijg (en dit is lastig uit te leggen) is dat mensen tegen me zeggen dat dit en dat het beste voor me is (ook bijvoorbeeld hoe ik met anderen omga), maar in werkelijkheid willen ze (al dan niet direct) vooral zichzelf in je leven houden...maar dan wel op zoveel mogelijk hun manier.
Ik vind leuke sociale contacten heel leuk...totdat de accu op is en ik inkak
Dus ik moet een beetje rekening houden met wat ik doe en hoeveel ik plan en met wie ik wel afspreek en met wie niet. Dit is vooral lastiger op de momenten dat ik door chronische stress minder overzicht heb. Gaat het beter, dan kan ik er ook beter voor zorgen dat het ook beter blijft gaan, maar het is wel continu monitoren, in de gaten houden, tussendoor zoveel mogelijk mezelf proberen te blijven zijn (wat voor mij is dingen leren en uitproberen en ook veel chillen en cognitief lanterfanten).
Verder ook de prikkelgevoeligheid, vooral voor druktes. Spits en trein? Dan is 2 treinstations in een overvolle spitstrein gewoon hel, dat kunnen mensen zich gewoon niet voorstellen.
Qua hoe ik 't ervaar is voor jou misschien hetzelfde als dat je na een 16-urige werkdag onderweg naar huis nog even voor een week boodschappen moet halen in een supermarkt die bestaat uit schappen die opgesteld zijn middenin een hal waar op dat moment een Thunderdome-party aan de gang is, vol zwetende gabberende flippende mensen...en dat met alle 4 je kinderen ook nog bij je (en je kinderen hebben dan overigens nergens last van).
Het klinkt absurd, maar zet mij in een overvolle trein na op het eind van de dag en ik ben geneigd om liever een uur te willen lopen naar huis dan 4 minuten extra in de trein te moeten zitten.
Een ander probleem is hoe de maatschappij in elkaar zit en de blokkades die deze oplevert (1 voorbeeldje is dus dat met de trein net).
Wat sociale contacten betreft ben ik wel van de digitale. VoiP (dus TS of WA of Skype etc) of chatten. Soms pak ik nog weleens de telefoon. Dit contact is voor mij ook veel makkelijker dan wanneer ik iemand in vlees en boeld in m'n woonkamer heb zitten, en toch heeft het ergens een beetje hetzelfde als dat.
Wel is het zo dat ik gewoonlijk wel om de zoveel tijd met die persoon IRL afspreek (al is het maar 1 a 2x/jaar ofzo, afhankelijk van hoeveel ik in totaal met die persoon omga).
Maar voor mij is dit best wel een uitkomst. Verder zijn er via internet ook nog andere mogelijkheden om met anderen contact te krijgen en te onderhouden en via internet is het makkelijker om zelf te bepalen in hoeverre ik dit contact wil aangaan of niet.
Het is minder vermoeiend via internet, maar IRL heeft een bepaalde charme die via internet natuurlijk niet haalbaar is en die zou ik wel missen. Dus het is vooral makkelijk en kost minder energie (maar wel meer stroom
).
Wel is het zo dat ik gewoonlijk wel om de zoveel tijd met die persoon IRL afspreek (al is het maar 1 a 2x/jaar ofzo, afhankelijk van hoeveel ik in totaal met die persoon omga).
Maar voor mij is dit best wel een uitkomst. Verder zijn er via internet ook nog andere mogelijkheden om met anderen contact te krijgen en te onderhouden en via internet is het makkelijker om zelf te bepalen in hoeverre ik dit contact wil aangaan of niet.
Het is minder vermoeiend via internet, maar IRL heeft een bepaalde charme die via internet natuurlijk niet haalbaar is en die zou ik wel missen. Dus het is vooral makkelijk en kost minder energie (maar wel meer stroom
).
Overprikkeling, vooral geluiden. Ook afhankelijk van hoe ik me voel.
Sociaal ligt heel erg aan de situatie. Bij sommige mensen kan ik gewoon mezelf zijn en dat kost minder energie dan wanneer ik het idee heb dat ik constant in de pas moet lopen.
Feestjes vind ik niet echt wat, te druk. Doe mij maar gewoon 1 of 2 mensen tegelijk, dat gaat een stuk beter.
En ik merk gewoon dat ik toch wat moet opletten dat ik mijn activiteiten wat doseer.
Mensenmassa's probeer ik te vermijden, ik zoek ze in elk geval niet op.
Sociaal ligt heel erg aan de situatie. Bij sommige mensen kan ik gewoon mezelf zijn en dat kost minder energie dan wanneer ik het idee heb dat ik constant in de pas moet lopen.
Feestjes vind ik niet echt wat, te druk. Doe mij maar gewoon 1 of 2 mensen tegelijk, dat gaat een stuk beter.
En ik merk gewoon dat ik toch wat moet opletten dat ik mijn activiteiten wat doseer.
Mensenmassa's probeer ik te vermijden, ik zoek ze in elk geval niet op.
Mama van 2 lieve meiden :)
Wou dat dat voor mij ook gold, maar ook de mensen waar ik me volledig bij op m'n gemak voel vreten energie (m.u.v. mijn ex vrouw). Gisteravond met m'n zussen+aanhang en moeder gegeten en gekletst en ik ben kei-kapot nu... dan voelen m'n hersenen alsof ze met tijgerbalsem zijn ingesmeerd, zie ik de aders in m'n oogbollen kloppen en voel ik de druk op m'n trommelvliezen staanquote:
Sociaal ligt heel erg aan de situatie. Bij sommige mensen kan ik gewoon mezelf zijn en dat kost minder energie dan wanneer ik het idee heb dat ik constant in de pas moet lopen.
En volgende week ook weer te druk met werk en sociale verplichtingen :S
[/lief dagboek]
"Een menschenhater, menschenschuwend mensch, die niet gaarne andere menschen ziet; een wonderlijk, ongezellig mensch, vijand van alle vrolijkheid.'
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
In het weekend heb ik altijd één dag voor mezelf. De zondag, want dan kan bijkomen van de zaterdag en opladen voor de komende werkdagen. Daarnaast sport ik ook die middag.
ROBODEMONS..................|:(
Bij mijn ouders en mijn beste vriendin kost het wel energie, maar veel minder dan bij de meeste anderen. Dan kan ik ook gewoon zeggen dat het teveel wordt. En dan ben ik wel moe, maar dat is meer lichamelijk moe.quote:
[..]
Wou dat dat voor mij ook gold, maar ook de mensen waar ik me volledig bij op m'n gemak voel vreten energie (m.u.v. mijn ex vrouw). Gisteravond met m'n zussen+aanhang en moeder gegeten en gekletst en ik ben kei-kapot nu... dan voelen m'n hersenen alsof ze met tijgerbalsem zijn ingesmeerd, zie ik de aders in m'n oogbollen kloppen en voel ik de druk op m'n trommelvliezen staan
En volgende week ook weer te druk met werk en sociale verplichtingen :S
[/lief dagboek]
Bij anderen loop ik te lang door en dan is het ook echt op en overprikkeld en wil ik naar huis en dan het liefst NU, maar dan is mn hoofd ook meer moe erbij.
Mama van 2 lieve meiden :)
Herkennen jullie ook obsessief gedrag bij het autisme? Zij het hobby's of andere bezigheden, want ik zelf raakte erg geobsedeerd door auto's.
Toen heb ik van de pyscholoog de tip gekregen: als ik iets zie dat ik zou willen kopen, dan moest ik het op een briefje schrijven. In een la stoppen en als ik dan na een paar dagen nog steeds wilde, dan kon ik gewoon mijn gang gaan.
Maar vind dat obsessief gedrag soms wel moeilijk beheersbaar, dat vinden collega's bijvoorbeeld niet bepaald leuk
Alleen jammer dat de meeste je dat dan niet zeggen.
Toen heb ik van de pyscholoog de tip gekregen: als ik iets zie dat ik zou willen kopen, dan moest ik het op een briefje schrijven. In een la stoppen en als ik dan na een paar dagen nog steeds wilde, dan kon ik gewoon mijn gang gaan.
Maar vind dat obsessief gedrag soms wel moeilijk beheersbaar, dat vinden collega's bijvoorbeeld niet bepaald leuk
Alleen jammer dat de meeste je dat dan niet zeggen.
Getuige mijn honderden cd's, boeken, dvd's en lp's herken ik het enigszinsquote:
Herkennen jullie ook obsessief gedrag bij het autisme? Zij het hobby's of andere bezigheden, want ik zelf raakte erg geobsedeerd door auto's.
Toen heb ik van de pyscholoog de tip gekregen: als ik iets zie dat ik zou willen kopen, dan moest ik het op een briefje schrijven. In een la stoppen en als ik dan na een paar dagen nog steeds wilde, dan kon ik gewoon mijn gang gaan.
Maar vind dat obsessief gedrag soms wel moeilijk beheersbaar, dat vinden collega's bijvoorbeeld niet bepaald leuk
(en lego en star wars spul en en en)
Als ik iets nieuws ontdek moet ik ook gewoon alles weten en hebben van de betreffende artiest.
Ja had ik ook, maar ik red het niet meer met een dag. 5 dagen werken en dan van vrijdagmiddag t/m zondag nodig hebben om bij te tankenquote:
In het weekend heb ik altijd één dag voor mezelf. De zondag, want dan kan bijkomen van de zaterdag en opladen voor de komende werkdagen. Daarnaast sport ik ook die middag.
"Een menschenhater, menschenschuwend mensch, die niet gaarne andere menschen ziet; een wonderlijk, ongezellig mensch, vijand van alle vrolijkheid.'
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
Zulke periodes heb ik ook meegemaakt. Maar ook periodes waarin ik eigenlijk nooit opgeladen werd (altijd weer nieuwe dingen die tussendoor kwamen, steeds maar weer andermans belangen moeten behartigen (want anders ben ik de aso) en nooit echt aan de -mijne- toekomen. Niet fijn).quote:
[..]
Ja had ik ook, maar ik red het niet meer met een dag. 5 dagen werken en dan van vrijdagmiddag t/m zondag nodig hebben om bij te tanken
Ik wil nooit meer terug naar zo'n tijd, maar dit is lastiger gezegd dan gedaan (vooral vanwege onbegrip).
Dat heeft trouwens niet perse iets met autisme te maken: veel mensen zijn na 5 dagen werken helemaal op, omdat er gewoon teveel van werknemers verlangt wordt.
Maja voor mij was de werkdruk uiteindelijk de druppel die ervoor zorgde dat ik pyschologische hulp ging zoeken, aangezien ik door mijn gedrag in de problemen kwam op het werk.
Ben nu ook wel voorzichtig bij het zoeken naar werk, bij sommige werkgevers weet ik al direct dat ik daar gewoon weg moet blijven. Alleen ik wil het wel gewoon een kans geven.
Maja voor mij was de werkdruk uiteindelijk de druppel die ervoor zorgde dat ik pyschologische hulp ging zoeken, aangezien ik door mijn gedrag in de problemen kwam op het werk.
Ben nu ook wel voorzichtig bij het zoeken naar werk, bij sommige werkgevers weet ik al direct dat ik daar gewoon weg moet blijven. Alleen ik wil het wel gewoon een kans geven.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |