R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik denk dat 't bij velen sowieso zichtbaarder wordt op de momenten dat je meer druk/stress ervaart. Als je beter in je vel zit, kan je beter camoufleren.quote:Op zaterdag 13 mei 2017 00:38 schreef Aiciu het volgende:
Ik heb inmiddels zelf alweer een jaar de diagnose, maar ik merk eigenlijk alleen iets zodra ik even in de knoop zit met mezelf,
Ik heb wel dingen bijgeleerd zoals omgaan met kritiek, dat gaat steeds beter.
Ik wil verder niet teveel rondlopen met mijn diagnose omdat er dan een verkeerd beeld ontstaat en ik ben slecht in uitleggen wat ik bedoel, wat ik ook kut vind en dus zeg ik maar niks, en dat is ook weer niet goed
Maar al met al kan ik prima leven met mijn diagnose. Ik weet nu waarom ik doe wat ik doe en probeer met de rest mee te draaien, maar als het er even niet inzit accepteer ik dat ook en neem ik mijn rust.
En maak je niet (te) druk om dat uitlegdinges, genoeg mensen die met de beste uitleg van de wereld het nog niet zullen snappen.
Onderzoek bij Psyq (gesprekken en diverse testen bij psycholoog) zijn zo goed als afgerond, over ongeveer 4 weken is de uitslag bekend, daarna vervolg onderzoeken (indien nodig).
Hopelijk komt er uit uit het onderzoek iets waar ik wat aan heb, of verder geholpen mee kan worden.
Even afwachten maar.
Hopelijk komt er uit uit het onderzoek iets waar ik wat aan heb, of verder geholpen mee kan worden.
Even afwachten maar.
In Heerlen? Waarschijnlijk zul je daarna eerst op een wachtlijst komen voor pyschoeducatie, dan krijg je in groepsverband geleerd wat autisme is.quote:
Onderzoek bij Psyq (gesprekken en diverse testen bij psycholoog) zijn zo goed als afgerond, over ongeveer 4 weken is de uitslag bekend, daarna vervolg onderzoeken (indien nodig).
Hopelijk komt er uit uit het onderzoek iets waar ik wat aan heb, of verder geholpen mee kan worden.
Even afwachten maar.
Ze zullen hoe dan ook gaan voorstellen wat ze nog als vervolgtraject kunnen aanbieden.
In Den Haag (lijnbaan)quote:Op woensdag 24 mei 2017 02:49 schreef Diqiu-Long het volgende:
[..]
In Heerlen? Waarschijnlijk zul je daarna eerst op een wachtlijst komen voor pyschoeducatie, dan krijg je in groepsverband geleerd wat autisme is.
Ze zullen hoe dan ook gaan voorstellen wat ze nog als vervolgtraject kunnen aanbieden.
Oke, spannend, mocht uit onderzoek blijken dat ik autisme heb. Even geduld nog
Ik herlas dit toevallig net even. Hoe heb je dit eigenlijk gedaan? Wat is je verhaal hierachter? Vooral het stukje hoe je kritiek toen oppakte en hoe je het nu doet.quote:
Ik heb wel dingen bijgeleerd zoals omgaan met kritiek, dat gaat steeds beter.
Ik heb redelijk wat geleerd bij de cursus planning en organisatie, het jammere is alleen dat je het na die cursus alleen moet doen, geen stok meer achter de deur. Wanneer ik niet mijn dagen goed plan dan gebeurd er vaak niks en hoopt alles zich op.
Ik was dus laatst aan het praten met een bekende van een vriendin... hij heeft een dochter met autisme. Ik heb zelf een lichte vorm van Asperger. Maar hij beweerde dus dat mensen met een vorm van autisme ALLEMAAL geen empathie hebben, niet met emoties om kunnen gaan... Dat deed me best veel pijn. En dat heb ik ook gezegd. En ook dat ik het erg zwart-wit vond (wat toch een typisch auti-trekje is?).
Stiekem heb ik ook medelijden met zijn dochter, die een vader heeft die zó over haar oordeelt.
Stiekem heb ik ook medelijden met zijn dochter, die een vader heeft die zó over haar oordeelt.
Dit zijn natuurlijk 2 hele verschillende dingen, het eerste maakt je een sociopaat en het 2e is idd waar veel ASS-ers mee worstelen.quote:
geen empathie hebben, niet met emoties om kunnen gaan.
"Een menschenhater, menschenschuwend mensch, die niet gaarne andere menschen ziet; een wonderlijk, ongezellig mensch, vijand van alle vrolijkheid.'
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
Dat klopt helemaal. Maar het geldt niet voor alle ASS'ers. En ik vind het zo... generaliserend. Daar worstel ik mee.quote:
[..]
Dit zijn natuurlijk 2 hele verschillende dingen, het eerste maakt je een sociopaat en het 2e is idd waar veel ASS-ers mee worstelen.
Ik heb een hekel aan mensen die generaliseren.quote:
[..]
Dat klopt helemaal. Maar het geldt niet voor alle ASS'ers. En ik vind het zo... generaliserend. Daar worstel ik mee.
"Een menschenhater, menschenschuwend mensch, die niet gaarne andere menschen ziet; een wonderlijk, ongezellig mensch, vijand van alle vrolijkheid.'
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
Klopt natuurlijk niet helemaal: maar als ik de betekenis van "empathie" opzoek, dan is dit wel iets waar autisten mee stoeien. Mij doet de dodenherdenking bijvoorbeeld niets, daar ga ik geen rekening mee houden.quote:
Maar hij beweerde dus dat mensen met een vorm van autisme ALLEMAAL geen empathie hebben, niet met emoties om kunnen gaan...
Ook als een beroemde zanger dood gaat: ja jammer maar ik voel er niets bij, want een ver van mijn huis show en ik kan die man niet.
Dus moeite heb ik er wel mee: maar kan het is niet zo dat een autist totaal geen empathie kan tonen, alleen wij stoeien wel met het tonen van emoties en gevoelens etc.
Mij zou je ook geen Koning of Dictator moeten laten worden: ik zou direct alles uitroeien wat ik als het kwaad beschouw, terwijl andere dat anders zien.
En als ik in de tuin loop en stap per ongeluk op een spin die toevallig aan het oversteken was, dan voel ik me rotter dan iemand die niet autistisch is.quote:
[..]
Klopt natuurlijk niet helemaal: maar als ik de betekenis van "empathie" opzoek, dan is dit wel iets waar autisten mee stoeien. Mij doet de dodenherdenking bijvoorbeeld niets, daar ga ik geen rekening mee houden.
Ook als een beroemde zanger dood gaat: ja jammer maar ik voel er niets bij, want een ver van mijn huis show en ik kan die man niet.
Dus moeite heb ik er wel mee: maar kan het is niet zo dat een autist totaal geen empathie kan tonen, alleen wij stoeien wel met het tonen van emoties en gevoelens etc.
Mij zou je ook geen Koning of Dictator moeten laten worden: ik zou direct alles uitroeien wat ik als het kwaad beschouw, terwijl andere dat anders zien.
Ik merk dat autisten vaker grote dierenvrienden/dierenliefhebbers zijn en ik merk dat het juist de meer autistische mensen zijn die de neiging hebben dieren (terecht) als een gelijke te behandelen en niet als "levend en bewegend meubulair".
Stoei je met het tonen van emoties?
Ik heb wel vaker gemerkt dat autisten gevoeliger zijn dan niet-autisten (daar komt ten slotte ook dat "sneller overprikkeld"-verhaaltje vandaan). Ik heb gemerkt dat autisten zich vaker subtieler uiten dan niet-autisten.
Stel ik zou iemand nemen die eerder anti-autistisch is. Dan krijg je eerder dit soort taferelen:
"O nee, er zit een scheur in m'n nagel!!! IK VOEL ME ZOOOOOO DEPRSSIEF!!!".
Een autist heeft vaak nieteens door dat ie depressief is en het zijn minder dramaqueens. Maar ze uiten zich wel degelijk (ik zie het, maar vaak zie ik dat veel anderen totaal niks zien, niks doorhebben) maar subtieler en ik denk dat ze het subtieler uiten juist omdat ze gevoeliger zijn.
Overigens betekent gevoeliger zijn en meer empathie hebben niet dat je geen 'wrede' beslissingen zou kunnen nemen (ook al ligt deze link wel voor de hand).
Dit is een best interessante kwestie.
Autisten denken sowieso op een andere manier.
Ik heb een beetje een hekel aan mensen die hokjesdenken. Alles wat niet in hun hokjes past, dat is of gelogen of gewoon onwaar. Dat snappen ze niet.quote:Op woensdag 24 mei 2017 11:20 schreef Ceased2Be het volgende:
[..]
Ik heb een hekel aan mensen die generaliseren.
Dat zijn de echte botte horken.
Ik kan zelf ook generaliseren, maar veel van de botte horken generaliseren omdat ze simpelweg het vermogen beter te nuanceren, ontbeert.
Ik kan -kiezen- om wel of niet te generaliseren en zij kunnen die keus niet maken. Dat is hun rigiditeit.
Eens.quote:
[..]
Dit zijn natuurlijk 2 hele verschillende dingen, het eerste maakt je een sociopaat en het 2e is idd waar veel ASS-ers mee worstelen.
Wel is het 2e te leren en ik heb hier forse schreden gemaakt door met lotgenoten om te gaan en me aan hun te spiegelen.
Ik begrijp nu ook waar "stemmingswisselingen" bij bepaalde autisten vandaan komt. het is eigenlijk best logisch als je het eenmaal snapt, maar er wordt dan gelijk een (gegeneraliseerd) borderline-opmerking-iets achteraan gegooid en ze denken er verder niet bij na.
Het is veel dieper dan dat. Ik snap die stemmingswisselingen bij mezelf nu ook, het heeft met emotionele diepgang te maken en met autisme zelf.
Ikzelf door gewoon te spiegelen, mijn eerste vriendin was heel extreem in het uiten van haar gemoedstoestand maar dat maakte het voor mij nog wel makkelijker om het bij anderen te herkennen. Voor de rest heb ik gemerkt dat ervaring een hoop doet, hoe ouder ik word hoe makkelijker het inleven in andere mensen gaat puur doordat ik door dezelfde situaties ben gegaan.quote:
[..]
Eens.
Wel is het 2e te leren en ik heb hier forse schreden gemaakt door met lotgenoten om te gaan en me aan hun te spiegelen.
iddquote:Ik begrijp nu ook waar "stemmingswisselingen" bij bepaalde autisten vandaan komt. het is eigenlijk best logisch als je het eenmaal snapt, maar er wordt dan gelijk een (gegeneraliseerd) borderline-opmerking-iets achteraan gegooid en ze denken er verder niet bij na.
het is veel dieper dan dat. Ik snap die stemmingswisselingen bij mezelf nu ook, het heeft met emotionele diepgang te maken en met autisme zelf.
"Een menschenhater, menschenschuwend mensch, die niet gaarne andere menschen ziet; een wonderlijk, ongezellig mensch, vijand van alle vrolijkheid.'
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
Eerste wat ik trouwens deed toen ik bij eerste groepstherapie was: het onbewust mijn lotgenoten in hokjes plaatsen, of hoe zou ik dat moeten zeggen?!
Want ik heb altijd zo mijn oordeel klaar in mijn gedachten: toen de laatste binnenkwam en die zijn mond open deed, dacht ik ook direct. Nou die is overduidelijk wel erg lusteloos zeg!
En anderzijds let ik op hoe iemand zich kleed: maar spot ik ook snel het knapste meisje van de groep, dus ik scan de omgeving best snel om het zo maar te zeggen. Viel mij ook op dat er best redelijk wat met hun vader of moeder daar zaten.
Dus ik denk dat het autisme niet bij iedereen zo'n zware impact heeft: want ik leef gewoon zelfstandig, wil geen MEE of andere hulpinstanties zien die je labelen als achterlijke.
Maar doe het gewoon allemaal zelf, want MEE die stonden al bij mij op de middelbare school. Alleen daar had ik geen trek in, ben gewoon tot een jaar of 25 thuis blijven wonen. Daarna op mijzelf gaan wonen, toen ik behoefte had aan meer rust.
Want ik heb altijd zo mijn oordeel klaar in mijn gedachten: toen de laatste binnenkwam en die zijn mond open deed, dacht ik ook direct. Nou die is overduidelijk wel erg lusteloos zeg!
En anderzijds let ik op hoe iemand zich kleed: maar spot ik ook snel het knapste meisje van de groep, dus ik scan de omgeving best snel om het zo maar te zeggen. Viel mij ook op dat er best redelijk wat met hun vader of moeder daar zaten.
Dus ik denk dat het autisme niet bij iedereen zo'n zware impact heeft: want ik leef gewoon zelfstandig, wil geen MEE of andere hulpinstanties zien die je labelen als achterlijke.
Maar doe het gewoon allemaal zelf, want MEE die stonden al bij mij op de middelbare school. Alleen daar had ik geen trek in, ben gewoon tot een jaar of 25 thuis blijven wonen. Daarna op mijzelf gaan wonen, toen ik behoefte had aan meer rust.
Doet me gelijk denken aan structureren.quote:
Eerste wat ik trouwens deed toen ik bij eerste groepstherapie was: het onbewust mijn lotgenoten in hokjes plaatsen, of hoe zou ik dat moeten zeggen?!
Want ik heb altijd zo mijn oordeel klaar in mijn gedachten: toen de laatste binnenkwam en die zijn mond open deed, dacht ik ook direct. Nou die is overduidelijk wel erg lusteloos zeg!
En anderzijds let ik op hoe iemand zich kleed: maar spot ik ook snel het knapste meisje van de groep, dus ik scan de omgeving best snel om het zo maar te zeggen. Viel mij ook op dat er best redelijk wat met hun vader of moeder daar zaten.
Dus ik denk dat het autisme niet bij iedereen zo'n zware impact heeft: want ik leef gewoon zelfstandig, wil geen MEE of andere hulpinstanties zien die je labelen als achterlijke.
Maar doe het gewoon allemaal zelf, want MEE die stonden al bij mij op de middelbare school. Alleen daar had ik geen trek in, ben gewoon tot een jaar of 25 thuis blijven wonen. Daarna op mijzelf gaan wonen, toen ik behoefte had aan meer rust.
1 van de dingen die ik me sinds m'n kindertijd al afvroeg, is "waarom kunnen veel mensen niet van die 1e indruk afkomen? Ik kan het toch ook?".
Om de 1 of andere reden kan ik m'n mening over iemand wiens 1e indruk op mij totaal verkeerd blijkt te zijn geweest (dus dat de 1e indruk die ik van iemand kreeg, niet blijkt te kloppen) vrij gemakkelijk aanpassen. Veel andere mensen kunnen dat of alleen met heel veel moeite of eigenlijk helemaal niet.
Stel jezelf maar eens bij iemand voor en zeg dat je autistisch bent. Ze zullen je alleen al op basis daarvan levenslang anders benaderen, ongeacht wat ze met hun eigen ogen van je zien.
Mijn oplossing is eigenlijk heel eenvoudig: Ik ga zo min mogelijk met dat soort mensen om, dan heb ik al dit gedoe ook niet meer.
Alles draait om de eenvoud?
Stemmingswisselingen heb ik ook wel eens last van: dan verandert ik van een aardige beleefde jongeman, in een gemene jongeman vol met haat en negativiteit.quote:
[..]
Ik begrijp nu ook waar "stemmingswisselingen" bij bepaalde autisten vandaan komt. het is eigenlijk best logisch als je het eenmaal snapt, maar er wordt dan gelijk een (gegeneraliseerd) borderline-opmerking-iets achteraan gegooid en ze denken er verder niet bij na.
Het is veel dieper dan dat. Ik snap die stemmingswisselingen bij mezelf nu ook, het heeft met emotionele diepgang te maken en met autisme zelf.
Of ik ga mij gewoon een beetje vervelen, en lastig doen. Heb op werk in verleden wel echt problemen ondervonden: door niet uiten van emoties, alles in je opkroppen omdat je denkt dat het moet.
En dan alles in één keer eruit: alsof ik gewoon ontplof en het zwart voor mijn ogen word, al heb ik dankzij mijn Kung Fu wel zodanig de beheersing dat ik geen fysiek geweld gebruik.
Nee ik verhef mij stem dan zodanig... dat mensen bang worden, en het is best lastig om die ontploffingen op tijd aan zien te komen. Want helaas lukt het mij niet altijd het in hand te houden, dat heeft mij op mijn vorige werk behoorlijk wat problemen opgeleverd.
Of eigenlijk: collega's die je volledig negeren, omdat zij indirect betrokken waren bij de ontploffing. Meestal kon ik bij dit soort situaties gewoon direct vertrekken, maar ik had een dienstverband voor bepaalde tijd dus dat ging niet.
Vroeger waren het ja stages en daarna zat ik bij de sociale werkplaats.
Ik heb het geluk gehad dat er (puur toevallig) wel een autistisch iemand was met wie ik als kind al veel optrok en veel van het noodzakelijke spiegelwerk heb ik toen al kunnen doen.quote:
[..]
Ikzelf door gewoon te spiegelen, mijn eerste vriendin was heel extreem in het uiten van haar gemoedstoestand maar dat maakte het voor mij nog wel makkelijker om het bij anderen te herkennen. Voor de rest heb ik gemerkt dat ervaring een hoop doet, hoe ouder ik word hoe makkelijker het inleven in andere mensen gaat puur doordat ik door dezelfde situaties ben gegaan.
[..]
idd
Volgens mij kun je je ook alleen maar het beste spiegelen aan de mensen die de beste match voor je zijn (en dat zijn mensen die het meeste op je lijken).
Ik herken veel van mezelf in andere autisten, maar de ene autist is de andere niet en levensfasen kunnen ook verschillen veroorzaken.
Ik vind dit wel een leuk gespreksonderwerp ook. Ook om te proberen te bedenken -waarom- bepaalde dingen zo zijn zoals ze zijn. Want als je eenmaal wat meer over bepaalde vanzelfsprekendheden gaat nadenken...dan blijken ze -eigenlijk- helemaal niet zo vanzelfsprekend te zijn...
Ik bots juist indirect eerder met autisten: die maken van een hobby ja vaak direct een obsessie, en ik ben dan zo iemand die wil dan gewoon zo'n persoon terecht wijzen.
Van in de zin van: je bent gewoon koopverslaafd, dat zie ik dan vrij snel al. Terwijl men in die communicaties, het allemaal ligt te verheerlijken. En als zo'n persoon dan ook nog eens financiële informatie over zichzelf bloot geeft, dan is 1 + 1 = 2 en zal ik mij blijven ergeren aan die persoon.
Tot hij of zij tot inkeer komt....
Van in de zin van: je bent gewoon koopverslaafd, dat zie ik dan vrij snel al. Terwijl men in die communicaties, het allemaal ligt te verheerlijken. En als zo'n persoon dan ook nog eens financiële informatie over zichzelf bloot geeft, dan is 1 + 1 = 2 en zal ik mij blijven ergeren aan die persoon.
Tot hij of zij tot inkeer komt....
O ik ga ook niet om met andere autisten, die praatgroep waar ik toen ingezet werd heeft me daar volledig van genezen. Alles werd een wedstrijd en iedereen vond zichzelf vooral erg zielig.
Aan de andere kant ga ik buiten werk ook niet om met veel mensen, heb nog 3 vrienden over die ik enigszins regelmatig eens zie en vind het wel best
Aan de andere kant ga ik buiten werk ook niet om met veel mensen, heb nog 3 vrienden over die ik enigszins regelmatig eens zie en vind het wel best
"Een menschenhater, menschenschuwend mensch, die niet gaarne andere menschen ziet; een wonderlijk, ongezellig mensch, vijand van alle vrolijkheid.'
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
Als ik vrijgezel was: dan zou ik hoogstens wel met zo'n meid willen aanpappen, maar dat is dan mijn mannelijke instinct eerlijk gezegd.
Maar ik ben na jaren deelnemen op internet ook tot de conclusie gekomen: communities zijn niets voor mij, daar functioneer ik gewoon niet goed. Net zoals ik in het echte leven moeite heb met sociale interactie, dat uit zich op internet juist nog extremer.
Maar ik ben na jaren deelnemen op internet ook tot de conclusie gekomen: communities zijn niets voor mij, daar functioneer ik gewoon niet goed. Net zoals ik in het echte leven moeite heb met sociale interactie, dat uit zich op internet juist nog extremer.
Ik weet dat ik mijn best doe en krijg een overzicht van fouten die loop ik altijd even na, zodat er een stuk minder gedoe is.quote:Op woensdag 24 mei 2017 07:52 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Ik herlas dit toevallig net even. Hoe heb je dit eigenlijk gedaan? Wat is je verhaal hierachter? Vooral het stukje hoe je kritiek toen oppakte en hoe je het nu doet.
Ik probeer gewoon om geen fouten te maken, dus niet met mijn telefoon spelen, op tijd slapen, proberen er een spelletje van te maken zodat ik niet in mijn eigen wereld belandt.
Het gaat de ene keer beter als de andere, maar ben tevreden.
N A P O L I
C A M P A N I A
C A M P A N I A
Die groep sessies zijn ook behoorlijk zwaar zeg: de mate waarin iemand last van autisme heeft is gewoon zo verschillend, dat ik het best als intensief ervaar als er ook nog drukke personen in de groep zitten.
Dan vind ik 2 uur alles aan moeten horen best vermoeiend, vooral aangezien sommige ook hun moeder of vader mee brengen. Die zitten daar, omdat zij ook graag willen begrijpen wat autisme inhoud.
Maar op einde was ik echt klaar met die sessie: laatste persoon begon bijvoorbeeld over hokjes, daar wou ik nog iets op zeggen. Alleen dat mag niet, want dan wijk je van het onderwerp af.
Die persoon sluit zichzelf namelijk compleet af van de buitenwereld: als een collega aan hem zou vragen, wat ga je in het weekend doen. Dan geeft hij niet eens antwoord, en ik zie dat echt als een belemmering om deel te nemen in de maatschappij.
Wilde dat dus ook eigenlijk zeggen: maar de pyscholoog probeert de regie erg strak te houden, dus dan kun je daar niet te diep op in gaan. Zo merk je toch dat de verschillen onder autisten ook enorm zijn zijn! Sommige hebben ja ook nog ADHD erbij, en die zijn dan juist extra druk.
Vraag mij dan ook af of die groepssessies mij echt gaan helpen: want als ik hier vraag, ervaren jullie zus en zo. Dan krijg ik daar ook antwoord op, dus in zoverre heb ik niet echt het gevoel: dat helpt mij.
Dan vind ik 2 uur alles aan moeten horen best vermoeiend, vooral aangezien sommige ook hun moeder of vader mee brengen. Die zitten daar, omdat zij ook graag willen begrijpen wat autisme inhoud.
Maar op einde was ik echt klaar met die sessie: laatste persoon begon bijvoorbeeld over hokjes, daar wou ik nog iets op zeggen. Alleen dat mag niet, want dan wijk je van het onderwerp af.
Die persoon sluit zichzelf namelijk compleet af van de buitenwereld: als een collega aan hem zou vragen, wat ga je in het weekend doen. Dan geeft hij niet eens antwoord, en ik zie dat echt als een belemmering om deel te nemen in de maatschappij.
Wilde dat dus ook eigenlijk zeggen: maar de pyscholoog probeert de regie erg strak te houden, dus dan kun je daar niet te diep op in gaan. Zo merk je toch dat de verschillen onder autisten ook enorm zijn zijn! Sommige hebben ja ook nog ADHD erbij, en die zijn dan juist extra druk.
Vraag mij dan ook af of die groepssessies mij echt gaan helpen: want als ik hier vraag, ervaren jullie zus en zo. Dan krijg ik daar ook antwoord op, dus in zoverre heb ik niet echt het gevoel: dat helpt mij.
quote:
O ik ga ook niet om met andere autisten, die praatgroep waar ik toen ingezet werd heeft me daar volledig van genezen. Alles werd een wedstrijd en iedereen vond zichzelf vooral erg zielig.
Aan de andere kant ga ik buiten werk ook niet om met veel mensen, heb nog 3 vrienden over die ik enigszins regelmatig eens zie en vind het wel best
Meestal zitten mensen in praatgroepen of komen ze bij een psycholoog, omdat ze (psychische) problemen hebben. Dit wil echter niet zeggen dat dit standaard autisten zouden zijn (wat ook logisch is).quote:
Die groep sessies zijn ook behoorlijk zwaar zeg: de mate waarin iemand last van autisme heeft is gewoon zo verschillend, dat ik het best als intensief ervaar als er ook nog drukke personen in de groep zitten.
Dan vind ik 2 uur alles aan moeten horen best vermoeiend, vooral aangezien sommige ook hun moeder of vader mee brengen. Die zitten daar, omdat zij ook graag willen begrijpen wat autisme inhoud.
Maar op einde was ik echt klaar met die sessie: laatste persoon begon bijvoorbeeld over hokjes, daar wou ik nog iets op zeggen. Alleen dat mag niet, want dan wijk je van het onderwerp af.
Die persoon sluit zichzelf namelijk compleet af van de buitenwereld: als een collega aan hem zou vragen, wat ga je in het weekend doen. Dan geeft hij niet eens antwoord, en ik zie dat echt als een belemmering om deel te nemen in de maatschappij.
Wilde dat dus ook eigenlijk zeggen: maar de pyscholoog probeert de regie erg strak te houden, dus dan kun je daar niet te diep op in gaan. Zo merk je toch dat de verschillen onder autisten ook enorm zijn zijn! Sommige hebben ja ook nog ADHD erbij, en die zijn dan juist extra druk.
Vraag mij dan ook af of die groepssessies mij echt gaan helpen: want als ik hier vraag, ervaren jullie zus en zo. Dan krijg ik daar ook antwoord op, dus in zoverre heb ik niet echt het gevoel: dat helpt mij.
Autisme is meer dan alleen maar een probleem.
Ik heb 1 of 2 jaar terug een groep gedaan (was pas m'n 2e groep met uitsluitend autisten) en daar voelde ik me verrassend genoeg best op m'n gemak (er waren wel een paar strubbelingen met 1 ander van de groep, maar dat hebben we toen later weer bijgepraat). Maar uiteindelijk zat ik daar ook niet voor de groepsgenoten, maar zat ik daar met m'n eigen (deels persoonlijke) doelen.
De 1e auti-only groep waaraan ik deelnam (jaren terug alweer) vond ik de meeste deelnemers best irritant.
Er zitten ook mensen tussen waarvan helemaal niet zeker is of ze wel autisme hebben, die hebben een waarschijnlijkheids diagnose. Dus daarvan weten ze nog niet 100% zeker of die wel autisme hebben.
Wat ik daar eigenlijk wat meer mee wilde zeggen, is dat de leden van een psycho-educatiegroep voor autisten niet representatief zijn voor "de autist".quote:
Er zitten ook mensen tussen waarvan helemaal niet zeker is of ze wel autisme hebben, die hebben een waarschijnlijkheids diagnose. Dus daarvan weten ze nog niet 100% zeker of die wel autisme hebben.
Het is wel even zoeken totdat je iemand treft bij wie je het gevoel hebt dat je gewoon dingen in elkaar herkent, het gevoel dat je met iemand aan het praten bent die op je lijkt na jarenlang steeds het zwarte schaap geweest te zijn. Ik heb het al meerdere malen meegemaakt en dat gevoel en die ervaring zijn gewoon tof!
Lijkt me best overdreven om te zeggen dat autisten apatisch zijn. In mijn ervaring waren ze heel empatisch richting mij. Het is alleen dat autisten het anders uiten. Of ze uiten het niet, of ze uiten het te snel en vreemd volgens de standaard sociale regels.
Croce e delizia cor. Misterioso, Misterioso altero, croce e delizia al cor.
Ik uit het vaak gewoon totaal niet. Bij hulpverleners zie ik zo nu en dan bijvoorbeeld wel dat ze privé-dingen aan hun hoofd hebben, maar eigenlijk reageer ik daar gewoon niet op en gewoonlijk gaan ze er vanuit dat ik ook gewoon niks door heb.quote:
Lijkt me best overdreven om te zeggen dat autisten apatisch zijn. In mijn ervaring waren ze heel empatisch richting mij. Het is alleen dat autisten het anders uiten. Of ze uiten het niet, of ze uiten het te snel en vreemd volgens de standaard sociale regels.
Ik kan trouwens best wel apatisch zijn, maar dat is hetzelfde als zeggen dat ik moe ben of dat ik asociaal ben of dat ik nodig naar de wc moet.
-Soms- ben ik deze dingen.
Ik uit dingen idd op een andere manier, maar die manier is natuurlijk voor me en ik voel me er beter bij.
Ik heb er een hekel aan wanneer mensen mij beloftes doen waarvan ik weet dat ze die toch nooit waar kunnen maken (zoals de traditionele sociaal-normaal-geziene "Ah joh, morgen wordt alles weer beter!!!" terwijl je helemaal niet zeker weet of dit echt zo is. Of mensen die zeggen "als er iets is, kun je me altijd bellen!" maar als het zover is dan hebben ze geen tijd en krijg ik van die dooddoeners geserveerd waar ik niks mee kan. Dan doe ik het maar weer zelf hoor
sjezus... ).
Iig blij dat jij er positieve ervaringen mee hebt, ik ga nooit ofte nimmer meer naar zo'n praatgroep.quote:Op donderdag 25 mei 2017 11:31 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]Het is wel even zoeken totdat je iemand treft bij wie je het gevoel hebt dat je gewoon dingen in elkaar herkent, het gevoel dat je met iemand aan het praten bent die op je lijkt na jarenlang steeds het zwarte schaap geweest te zijn. Ik heb het al meerdere malen meegemaakt en dat gevoel en die ervaring zijn gewoon tof!
Anderhalf uur naar het geklaag van totale vreemden luisteren trek ik echt niet nog een keer, maar goed da's de enige hulp die het GGZ hier bood.
"Een menschenhater, menschenschuwend mensch, die niet gaarne andere menschen ziet; een wonderlijk, ongezellig mensch, vijand van alle vrolijkheid.'
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
En daarom kan je beter niet naar zo'n praatgroep gaan om je eenzaamheid op te lossenquote:
[..]
Iig blij dat jij er positieve ervaringen mee hebt, ik ga nooit ofte nimmer meer naar zo'n praatgroep.
De psycho-educatie over autisme vond ik wel oké als intro (ik wist toen nog vrijwel niks over autisme en wat voor invloed het op me had). Jaren later kreeg ik individuele psycho-educatie (ik neem aan dat ik dit woord correct spel?) over overprikkeling en die vond ik eerlijk gezegd een stuk bruikbaarder dan de 1e groep waaraan ik deelnam.
Voor die psycho-educatiegroep had ik al een (niet specifiek autisme-gerelateerde) groep gedaan en daar heb ik wel een vriendschap aan overgehouden (die overigens niet autistisch is (of in elk geval niet officieel)). Sterker nog, hij is door de jaren heen een trouwe bondgenoot gebleken die me (ondanks dat ie het soms ook niet makkelijk had en ondanks dat ie meer dan eens aan onze vriendschap getwijfeld had (wat natuurlijk ook gewoon mag. Ergens vind ik dit zelfs slim om te doen)) al die tijd trouw is gebleven.
Ik had soms ook twijfels over hem. Ik ben blij dat ik nog steeds contact heb met hem
Maar dit was meer een uitzondering denk ik. De meeste mensen die ik leer kennen, zijn niet van een hulpgroep maar eerder van ontmoetingsplaatsen IRL of via internet, soms zelfs via-via.
Het heeft zelfs een klein beetje wat weg van daten, maar dan zeg maar zonder het (al-dan-niet overdreven) erotische gedoe erbij
Maar wat die praatgroepen betreft, zelf zou ik ze ook niet meer doen. Ik vind het te rigide (zeg maar niveautje omdebeurt praten) en de punten die je zelf benoemt herken ik ook wel.
Enige reden dat ik ga is eigenlijk omdat ik toch niets te doen heb, want mij was wel al het een en andere bekend over autisme. Op Wikipedia staat bijvoorbeeld, dat autisten vaak hun hele leven vrijgezel blijven.
Nou dat klopt niet: ik heb tijdens mijn puberteit een stuk of 20 vriendinnetjes gehad, om de 3 maanden een nieuwe ofzo. Dan hadden ze door dat ik niet 100% was ( vond een pyscho-educatie partner trouwens niet leuk dat ik dat zei, maar haar autische zoon kon zich er wel in vinden ).
Ik kreeg op mijn vorige werk namelijk een ander soort behandeling: hij is toch niet 100%, dus laten zijn obessief gedrag gewoon negeren.
Nou dat klopt niet: ik heb tijdens mijn puberteit een stuk of 20 vriendinnetjes gehad, om de 3 maanden een nieuwe ofzo. Dan hadden ze door dat ik niet 100% was ( vond een pyscho-educatie partner trouwens niet leuk dat ik dat zei, maar haar autische zoon kon zich er wel in vinden ).
Ik kreeg op mijn vorige werk namelijk een ander soort behandeling: hij is toch niet 100%, dus laten zijn obessief gedrag gewoon negeren.
Er staat wel meer op de autisme-wikipagina die niet helemaal klopt.quote:
Enige reden dat ik ga is eigenlijk omdat ik toch niets te doen heb, want mij was wel al het een en andere bekend over autisme. Op Wikipedia staat bijvoorbeeld, dat autisten vaak hun hele leven vrijgezel blijven.
Nou dat klopt niet: ik heb tijdens mijn puberteit een stuk of 20 vriendinnetjes gehad, om de 3 maanden een nieuwe ofzo. Dan hadden ze door dat ik niet 100% was ( vond een pyscho-educatie partner trouwens niet leuk dat ik dat zei, maar haar autische zoon kon zich er wel in vinden ).
Ik kreeg op mijn vorige werk namelijk een ander soort behandeling: hij is toch niet 100%, dus laten zijn obessief gedrag gewoon negeren.
Sommige dingen zijn te kortaf en sommige dingen zijn misleidend en kloppen gewoon niet.
Laatst gelezen over de verklaring waarom autisme bij vrouwen veel minder vaak zou voorkomen.
Eerst kwamen ze met een verklaring dat autisme grotendeels genetisch is en dat er al een heel zooitje genen gevonden waren die bij autisme betrokken waren. Ze gaven ook de namen van die genen en locatie op chromosomen en korte beschrijving etc...
Daarna kwam dus die verklaring dat autisme (en dit werd gezegd alsof dit een bewezen vaststaand feit was ofzo) bij vrouwen minder vaak voorkomt (ongeveel 1 op 4) en vervolgens werd dit onderbouwd door te melden dat vrouwen 2 x-chromosomen hebben.
Het verhaal deed denken aan de reden waarom meer mannen kleurenblind zijn...en dit klopt ook gewoon.
Maar van alle genen die eerder genoemd werden die betrokken zouden zijn bij autisme, lag er geeneen op het x-chromosoom. Het is gewoon misleidend.
Ik zeg het al jaren, de verhouding man/vrouw bij autisme is 1:1 (of 50/50). Ze willen het alleen niet horen/zien/weten. Dat is hun rigiditeit.
1 op 1 is gewoon logisch. En ze weten nog steeds niet wat autisme precies is.
Ik kan er lang over doorgaan, maar wil ook ff ontspannen in KLB/ONZ voordat ik weer op pad ga, de ondergaande zon tegemoet
Iemand hier ervaring met pendelen tussen twee landen of de Wajong mee naar het buitenland?
They wish to cure us. But I say to you, WE are the cure!
"WHAT IF YOU'RE RIGHT AND THEY'RE WRONG?"
R.I.P DTS.
"WHAT IF YOU'RE RIGHT AND THEY'RE WRONG?"
R.I.P DTS.
Is dat niet gewoon hetzelfde als op vakantie gaan???quote:
Iemand hier ervaring met pendelen tussen twee landen of de Wajong mee naar het buitenland?
Ik heb geen idee.
Denk dat je verkeerd zit in dit topic: maar om er kort over te zijn, geen hond kraait wanneer je pendelt tussen Nederland en Duitsland.quote:
Iemand hier ervaring met pendelen tussen twee landen of de Wajong mee naar het buitenland?
Zolang je er maar niet officieel woont, en je verplichtingen nakomt. Je mag namelijk niet met je Wajong in het buitenland wonen.
Hou er ook rekening mee dat vanaf januari de wajong naar 70% wat neerkomt op 50 euro minder per maand.
Ik kon kiezen voor de 50 euro minder zonder verplichtingen of weer naar een arts van het UVW. Bij optie 2 zou ik waarschijnlijk veel meer verliezen dus ik heb optie 1 gekozen.
Hopelijk wordt de regering wakker en stoppen ze deze verlaging, 50 euro per maand is heel veel geld. Voor de zekerheid heb ik deze petitie ondertekend:
https://petities.nl/petit(...)nuari-2018?locale=nl
Het makkelijke van autisten is namelijk dat ze niet massaal geen demonstreren zoals jongere en er wordt lang niet zoveel aandacht aan besteed als aan de zielige bejaarden.
Ik kon kiezen voor de 50 euro minder zonder verplichtingen of weer naar een arts van het UVW. Bij optie 2 zou ik waarschijnlijk veel meer verliezen dus ik heb optie 1 gekozen.
Hopelijk wordt de regering wakker en stoppen ze deze verlaging, 50 euro per maand is heel veel geld. Voor de zekerheid heb ik deze petitie ondertekend:
https://petities.nl/petit(...)nuari-2018?locale=nl
Het makkelijke van autisten is namelijk dat ze niet massaal geen demonstreren zoals jongere en er wordt lang niet zoveel aandacht aan besteed als aan de zielige bejaarden.
Eerlijk gezegd denk ik niet dat dit 't probleem hier is, maar eerder dat 't ze gewoon niet genoeg boeit.quote:
Die 5% verlaging vind ik eerlijk gezegd veel minder problematisch dan zaken zoals bijvoorbeeld de sloop van de wajong (en de bijbehorende ondersteuning van daaruit) en de sloop van de sociale woningbouwmarkt.
Ik ben 't wel met je eens dat die ¤50 veel geld is, maar zelf heb ik meer last van het verdwijnen van zeg maar alle potjes (zoals die wtcg).
De regering weet denk ik prima wat 't doet.
Oh met die 70% van het minimumloon kom ik makkelijk rond! Dus dat is het laatst waar ik wakker van lig! Maar het stoort mij wel dat de hulp bij vinden naar werk zo slecht geregeld is.quote:
Hou er ook rekening mee dat vanaf januari de wajong naar 70% wat neerkomt op 50 euro minder per maand.
Ik kon kiezen voor de 50 euro minder zonder verplichtingen of weer naar een arts van het UVW. Bij optie 2 zou ik waarschijnlijk veel meer verliezen dus ik heb optie 1 gekozen.
Hopelijk wordt de regering wakker en stoppen ze deze verlaging, 50 euro per maand is heel veel geld. Voor de zekerheid heb ik deze petitie ondertekend:
https://petities.nl/petit(...)nuari-2018?locale=nl
Het makkelijke van autisten is namelijk dat ze niet massaal geen demonstreren zoals jongere en er wordt lang niet zoveel aandacht aan besteed als aan de zielige bejaarden.
Participeren moesten wij: prima heb ik twee jaar gedaan, toen werd het mij teveel. Begon mijn autisme de overhand te nemen en ben ik naar de de huisarts gegaan, waarna ik dit jaar gediagnosticeerd ben.
Anders had ik het wellicht gewoon gelaten voor wat het is, maar nu heb ik wel dat labeltje nodig. Want men denkt anders dat ik mij aanstellen, en nu is het echt vastgesteld door een specialist.
Ik weiger overigens wel al die bemoeienis van instanties: hulp bij vinden van werk prima, maar ik ben geen achterlijke idioot die hulp nodig heeft bij zelfstandig werken. Mijn Jobcoach die had mij dus al aangemeld bij een zorggroep en ik politiek correct gezegd, ja als het vrijblijvende is hoor ik wel wat ze te bieden hebben.
Maar eigenlijk wil ik die instanties gewoon niet over de vloer hebben, want mijn privéleven gaat gewoon zijn gangetje. Dat ik meer terug getrokken ben maakt niet zoveel uit, vriendinlief sleept mij namelijk wel mee naar buiten!
Ja, ik ben altijd bezig. Tot mijn grote spijt zal ik geen 4 jaar maar 5 jaar over mijn hbo-opleiding doen.
Het samenwerken lukte gewoon niet meer. Ik ijk ook heel vaak de kat uit de boom en tegelijkertijd neem ik verkeerde prioriteiten zoals tegelijkterijd op Fok hangen en schoolwerk maken.
Ik moet gewoon een Fok, Dumpert, Facebook, NOS, NU, AD, Volkskrant, NRC, Omroep West, Tweakers en Hardware.info-verbod krijgen.
En ik begin een bierbuik te krijgen. Sinds ik op hbo zit, voetbal ik eigenlijk nooit meer.
Waar kan ik een banaanvraag doen?
[ Bericht 6% gewijzigd door PandaDrop op 17-06-2017 11:46:49 ]
Het samenwerken lukte gewoon niet meer. Ik ijk ook heel vaak de kat uit de boom en tegelijkertijd neem ik verkeerde prioriteiten zoals tegelijkterijd op Fok hangen en schoolwerk maken.
Ik moet gewoon een Fok, Dumpert, Facebook, NOS, NU, AD, Volkskrant, NRC, Omroep West, Tweakers en Hardware.info-verbod krijgen.
En ik begin een bierbuik te krijgen. Sinds ik op hbo zit, voetbal ik eigenlijk nooit meer.
Waar kan ik een banaanvraag doen?
[ Bericht 6% gewijzigd door PandaDrop op 17-06-2017 11:46:49 ]
Wil je een banaan? 
Ik herken het wel dat internetten tijdens het studeren, ik had ook altijd een enorm korten concentratie. Behalve als ik aan het fiepen ben, dan ga ik uren door.
Ik herken het wel dat internetten tijdens het studeren, ik had ook altijd een enorm korten concentratie. Behalve als ik aan het fiepen ben, dan ga ik uren door.
Fiepen...?quote:
Wil je een banaan?
Ik herken het wel dat internetten tijdens het studeren, ik had ook altijd een enorm korten concentratie. Behalve als ik aan het fiepen ben, dan ga ik uren door.
* PandaDrop haalt zijn Van Dale woordenboek erbij
Niet gevonden, ik neem het aan dat het betekent dat je in een onderwerp helemaal in verdiept zonder dat je het voordeel levert voor je werk en school? Ik doe zelf nu civiele techniek maar ik heb nog steeds interesse voor scheikunde en biologie.
Ik moet afkicken.
Ik moet een boekenverbranding houden. Ik heb nooit werk in de chemie of biologie gehad.
Ik heb hier doos geantwoord maar binnen een fractie van een seconde wist ik dat ik me vergiste. ben ik autistisch?
Crack the following and we will get back to you: !1!llssod000;;
Klopt, ik las wel dat je met 70% onder het minimum loon komt waardoor je in aanmerking komt voor extra potjes.quote:
[..]
Eerlijk gezegd denk ik niet dat dit 't probleem hier is, maar eerder dat 't ze gewoon niet genoeg boeit.
Die 5% verlaging vind ik eerlijk gezegd veel minder problematisch dan zaken zoals bijvoorbeeld de sloop van de wajong (en de bijbehorende ondersteuning van daaruit) en de sloop van de sociale woningbouwmarkt.
Ik ben 't wel met je eens dat die ¤50 veel geld is, maar zelf heb ik meer last van het verdwijnen van zeg maar alle potjes (zoals die wtcg).
De regering weet denk ik prima wat 't doet.
Nee die f*cking strips zijn zo onlogische als de pest: bij de behandeling ze een strip met vikingen, dan is ook alle logica ver te zoeken. Vanavond trouwens weer naar de groepsbehandeling, maar begin er steeds minder voordeel in te zienquote:
[ afbeelding ]
Ik heb hier doos geantwoord maar binnen een fractie van een seconde wist ik dat ik me vergiste. ben ik autistisch?
Heb het al die jaren ook prima gered zonder en nu het autisme eindelijk vastgesteld is, word ik naar een groepsbehandeling gestuurd waarvan de ene zwaar autische is en de andere milder zoals ik.
quote:
[..]
Nee die f*cking strips zijn zo onlogische als de pest: bij de behandeling ze een strip met vikingen, dan is ook alle logica ver te zoeken. Vanavond trouwens weer naar de groepsbehandeling, maar begin er steeds minder voordeel in te zien
Heb het al die jaren ook prima gered zonder en nu het autisme eindelijk vastgesteld is, word ik naar een groepsbehandeling gestuurd waarvan de ene zwaar autische is en de andere milder zoals ik.
Hoezo? "gestuurd" is het niet vrijwillig ofzo?
Ik heb zelf (hoe bizar ook) kenmerken van PDD-NOS dus kenmerken van kenmerken
Ik hoef nergens naar toe en heb niet eens een behandeling of dergelijke.
Crack the following and we will get back to you: !1!llssod000;;
Oh, Kamina heeft weer een nieuw kloontje gemaakt zie ik?
Aparte pohi ook wel.
Diqiu-Long, veel plezier maar neem deze kloon maar beter niet al te serieus. Misschien gaat deze daarna weer weg ofzo.
Aparte pohi ook wel.
Diqiu-Long, veel plezier maar neem deze kloon maar beter niet al te serieus. Misschien gaat deze daarna weer weg ofzo.
Welke potjes? De potjes zelf zijn aan het verdwijnen en worden omgezet in andere regelingen die wel minder geld opleveren (waardoor ik dus weer minder geld overhoud).quote:
[..]
Klopt, ik las wel dat je met 70% onder het minimum loon komt waardoor je in aanmerking komt voor extra potjes.
heywoodu
Van bijna dood tot olympiër:
Vraagje: ik heb morgen een diploma-uitreiking van m'n zus. Het officiële deel is in een kerk, daarna is er nog gedoe met een hapje en drankje in de school zelf (ongeveer naast de kerk). Ik weet echter vrij zeker dat dat gedoe daarna vast wel weer vol zal zitten met ballonnen enzo en één van de deugden van mijn ASS-meuk is dat ik panisch word van zaken als ballonnen (want die kunnen knappen, of honden, want die kunnen blaffen etc). Nou ben ik, als dat inderdaad het geval blijkt, van plan om het officiële deel in de kerk bij te wonen (dat zal vast niet versierd zijn met ballonnen) en dat hapjesendrankjesgedoe over te slaan en dan richting trein te wandelen. Met een zus die weet dat ik panisch word van die ballonnen (waar ze zelf ook een hekel aan heeft overigens) zou het toch niet al te vreemd zijn om alleen het officiële deel bij te wonen?
Het gaat er immers om dat je bij de uitreiking bent lijkt me, dat hapjesendrankjesgedoe en een beetje met elkaar praten kan thuis immers ook.
Het gaat er immers om dat je bij de uitreiking bent lijkt me, dat hapjesendrankjesgedoe en een beetje met elkaar praten kan thuis immers ook.
Van bijna dood op weg naar de Olympische Spelen, tot olympiër in 2026? Elk beetje hulp wordt bijzonder gewaardeerd!
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
Bij mij waren ze er op een gegeven moment aan gewend dat ik "plotseling" foetsie was en ze wisten ook wel dat het altijd was wanneer 't druk was (zeg maar bij dingen zoals op bezoek bij familie ofzo). Heb zelf trouwens 't zelfde wat knappende ballonnen betreft, maar zolang ze ergens hoog hangen, is er niet veel aan de hand, toch?quote:
Vraagje: ik heb morgen een diploma-uitreiking van m'n zus. Het officiële deel is in een kerk, daarna is er nog gedoe met een hapje en drankje in de school zelf (ongeveer naast de kerk). Ik weet echter vrij zeker dat dat gedoe daarna vast wel weer vol zal zitten met ballonnen enzo en één van de deugden van mijn ASS-meuk is dat ik panisch word van zaken als ballonnen (want die kunnen knappen, of honden, want die kunnen blaffen etc). Nou ben ik, als dat inderdaad het geval blijkt, van plan om het officiële deel in de kerk bij te wonen (dat zal vast niet versierd zijn met ballonnen) en dat hapjesendrankjesgedoe over te slaan en dan richting trein te wandelen. Met een zus die weet dat ik panisch word van die ballonnen (waar ze zelf ook een hekel aan heeft overigens) zou het toch niet al te vreemd zijn om alleen het officiële deel bij te wonen?
Het gaat er immers om dat je bij de uitreiking bent lijkt me, dat hapjesendrankjesgedoe en een beetje met elkaar praten kan thuis immers ook.
Je zou 't trouwens wel vooraf even kunnen zeggen als je je te schuldig zou gaan voelen, maar je zou ook gewoon wel kunnen gaan en kijken hoe de zaak erbij hangt
Niet op je mee te pesten hoor maar hoe word je daar panisch door? Wat voor een gevoel krijg je door je lichaam heen ben er nest nieuwsgierig over. Heb ik nooit gehad.quote:
Vraagje: ik heb morgen een diploma-uitreiking van m'n zus. Het officiële deel is in een kerk, daarna is er nog gedoe met een hapje en drankje in de school zelf (ongeveer naast de kerk). Ik weet echter vrij zeker dat dat gedoe daarna vast wel weer vol zal zitten met ballonnen enzo en één van de deugden van mijn ASS-meuk is dat ik panisch word van zaken als ballonnen (want die kunnen knappen, of honden, want die kunnen blaffen etc). Nou ben ik, als dat inderdaad het geval blijkt, van plan om het officiële deel in de kerk bij te wonen (dat zal vast niet versierd zijn met ballonnen) en dat hapjesendrankjesgedoe over te slaan en dan richting trein te wandelen. Met een zus die weet dat ik panisch word van die ballonnen (waar ze zelf ook een hekel aan heeft overigens) zou het toch niet al te vreemd zijn om alleen het officiële deel bij te wonen?
Het gaat er immers om dat je bij de uitreiking bent lijkt me, dat hapjesendrankjesgedoe en een beetje met elkaar praten kan thuis immers ook.
Crack the following and we will get back to you: !1!llssod000;;
heywoodu
Van bijna dood tot olympiër:
Als ze hoog hangen niet, maar je zult altijd zien dat er ineens een paar over de grond dwarrelen en je van die lui hebt die denken "tof, voetballen!!"quote:
[..]
Bij mij waren ze er op een gegeven moment aan gewend dat ik "plotseling" foetsie was en ze wisten ook wel dat het altijd was wanneer 't druk was (zeg maar bij dingen zoals op bezoek bij familie ofzo). Heb zelf trouwens 't zelfde wat knappende ballonnen betreft, maar zolang ze ergens hoog hangen, is er niet veel aan de hand, toch?
Je zou 't trouwens wel vooraf even kunnen zeggen als je je te schuldig zou gaan voelen, maar je zou ook gewoon wel kunnen gaan en kijken hoe de zaak erbij hangt
Ik ga sowieso wel trouwens, als er op de plek van de uitreiking (schijnbaar een lokaal, ook al zegt de uitnodiging "Diplomering is in de kerk" waardoor je zou verwachten dat het uitreiken in de kerk is) verder geen ballonnen zijn is dat ook geen probleem en ga ik daarna wel weg
In elk geval heb ik wel zin in morgenavond als dit allemaal weer achter de rug is
Van bijna dood op weg naar de Olympische Spelen, tot olympiër in 2026? Elk beetje hulp wordt bijzonder gewaardeerd!
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
heywoodu
Van bijna dood tot olympiër:
Alles wat redelijkerwijze een plotseling hard geluid kan veroorzaken (een ballon, hond, vuurwerk etc) zorgt ervoor dat ik helemaal zenuwachtig word, volledig, maar dan ook echt volledig op dat ding focus (hoe hard ik ook probeer van niet) waardoor de zenuwen nóg meer toenemen en ik sowieso geen enkele aandacht heb voor andere zaken, dus een gesprek voeren terwijl 10 meter verderop een kind met een ballon zit te spelen gaat hem echt niet worden bijvoorbeeldquote:
[..]
Niet op je mee te pesten hoor maar hoe word je daar panisch door? Wat voor een gevoel krijg je door je lichaam heen ben er nest nieuwsgierig over. Heb ik nooit gehad.
Van bijna dood op weg naar de Olympische Spelen, tot olympiër in 2026? Elk beetje hulp wordt bijzonder gewaardeerd!
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
heywoodu
Van bijna dood tot olympiër:
Letterlijk nul ballonnen gezien vandaag. En ja, uiteraard wel gewoon geweest. Lang leve zorgen maken om niks.
Van bijna dood op weg naar de Olympische Spelen, tot olympiër in 2026? Elk beetje hulp wordt bijzonder gewaardeerd!
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
Beter zorgen maken om niks dan na afloop jezelf dom vinden omdat je zoiets simpels niet kon bedenken en je je rot schrikken dat er toch ballonnen knappen (of in jouw geval dus baallonnen) en je als een stekker baalt.quote:Op vrijdag 23 juni 2017 21:47 schreef heywoodu het volgende:
Letterlijk nul ballonnen gezien vandaag. En ja, uiteraard wel gewoon geweest. Lang leve zorgen maken om niks.
Het is goed om paranoïde te zijn, want je weet maar nooit wie er onbetrouwbaar blijken te zijn
Ik doe het ook altijd... zorgen maken en meestal om niksquote:
Letterlijk nul ballonnen gezien vandaag. En ja, uiteraard wel gewoon geweest. Lang leve zorgen maken om niks.
Mama van 2 lieve meiden :)
Diploma-uitreikingen zijn saai en vragen te veel van mij. Urenlang werden op dilpoma-uitreiking
van mijn broer onbekende personen naar voren geroepen en na afloop wist ikvan elk geslaagde bij naam en haar/zijn levensloop.
Terwijl dit een soort afscheid van de klasgenoten van mijn broer was.
Ik vond mijn eigen en eerste diploma-uitreiking supergaaf (vrijdagavond met bier en drank FTW).
De tweede diploma-uitreiking van mij was geen hol aan (maar dat was na leeftijdsverhoging van 16 naar 18 jaar en de diplomauitreiking vond op een maandagavond plaats).
En het behalen van mijn propedeuse was nog doodser. Geen felicitatie of podium
[ Bericht 4% gewijzigd door PandaDrop op 24-06-2017 19:32:44 ]
van mijn broer onbekende personen naar voren geroepen en na afloop wist ikvan elk geslaagde bij naam en haar/zijn levensloop.
Terwijl dit een soort afscheid van de klasgenoten van mijn broer was.
Ik vond mijn eigen en eerste diploma-uitreiking supergaaf (vrijdagavond met bier en drank FTW).
De tweede diploma-uitreiking van mij was geen hol aan (maar dat was na leeftijdsverhoging van 16 naar 18 jaar en de diplomauitreiking vond op een maandagavond plaats).
En het behalen van mijn propedeuse was nog doodser. Geen felicitatie of podium
[ Bericht 4% gewijzigd door PandaDrop op 24-06-2017 19:32:44 ]
Onderzoek door de klinisch-psycholoog is zo goed als klaar, ben tevens door de klinisch-psycholoog aangemeld bij http://sarr.nl/.
Iemand dit weleens gezien? Vanaf 13:45 "Dit is ons enige gewone kind. Dit is ons cadeautje. De rest heeft allemaal een vorm van autisme."
Ik hoop dat de rest in die mate autistisch is om daaruit niet te hoeven opmaken dat moeder hen maar een stel abnormale lastpakken vindt en dat hun 'normale' broertje haar lievelingetje is. Maar ik vrees het ergste...
ja, ik heb het gezien.quote:
Iemand dit weleens gezien? Vanaf 13:45 "Dit is ons enige gewone kind. Dit is ons cadeautje. De rest heeft allemaal een vorm van autisme."
Ik hoop dat de rest in die mate autistisch is om daaruit niet te hoeven opmaken dat moeder hen maar een stel abnormale lastpakken vindt en dat hun 'normale' broertje haar lievelingetje is. Maar ik vrees het ergste...
ik vind het ook zo klinken als ' als het maar gezond is' zoiets.
FOK! is net een groot tijdschrift
Mijn moeder heeft PDD-NOS. Ik kan mij de frustratie van die vrouw goed voorstellen, want het vergt veel energie om ermee om te gaan.quote:
[..]
ja, ik heb het gezien.
ik vind het ook zo klinken als ' als het maar gezond is' zoiets.
Maar mensen hebben er niet om gevraagd autisme te hebben. Ik vind het onterecht dat die vrouw op een passief-agressieve manier haar man en kinderen verwijten maakt over dingen waar ze niks aan kunnen doen. Nota bene op TV.
Daarbij vind ik deze uitzending nogal stigmatiserend. Deze mensen zijn duidelijk beperkt, terwijl dat bij de meeste mensen met ASS veel subtieler is.
nee, dan liever oplossingsgericht denken. Handvatten is beter.quote:
[..]
Mijn moeder heeft PDD-NOS. Ik kan mij de frustratie van die vrouw goed voorstellen, want het vergt veel energie om ermee om te gaan.
Maar mensen hebben er niet om gevraagd autisme te hebben. Ik vind het onterecht dat die vrouw op een passief-agressieve manier haar man en kinderen verwijten maakt over dingen waar ze niks aan kunnen doen. Nota bene op TV.
Daarbij vind ik deze uitzending nogal stigmatiserend. Deze mensen zijn duidelijk beperkt, terwijl dat bij de meeste mensen met ASS veel subtieler is.
Denk dat ze express de zware gevallen laten zien zodat het duidelijk is. Maar idd het kan veel subtieler zijn en dat weet denk ik ook iedere kijker niet.
FOK! is net een groot tijdschrift
Die vader van dat gezin vind ik vrij normaal overkomen. Hij kan het vrij goed omschrijven wat het is zonder dat er een stigmatiserend beeld bij komt.quote:
[..]
nee, dan liever oplossingsgericht denken. Handvatten is beter.
Denk dat ze express de zware gevallen laten zien zodat het duidelijk is. Maar idd het kan veel subtieler zijn en dat weet denk ik ook iedere kijker niet.
Die moeder is gewoon verbitterd. Mag ook best geuit worden, maar niet als aanval op haar man en kinderen.
Ik denk eerlijk gezegd dat ze de meer hopeloze gevallen laten zien, omdat dat beter vermaak en meer 'feelgood' oplevert.quote:
[..]
nee, dan liever oplossingsgericht denken. Handvatten is beter.
Denk dat ze express de zware gevallen laten zien zodat het duidelijk is. Maar idd het kan veel subtieler zijn en dat weet denk ik ook iedere kijker niet.
Veel vermaak-informatie is stigmatiserend, omdat veel mensen niet graag horen dat juist zij diegene zijn die fout zitten. Dan verliezen ze kijkers en dat willen ze niet, dus geven ze kijkvoer waar 't grootste deel van de kijkers zich goed bij voelt (zoals TV programma's over weer zo'n raar autistje, zodat je de stigma's op andere sites zoals fok! blijft tegenkomen want 'niemand' boeit die stigma's wat)
[ Bericht 0% gewijzigd door magnetronkoffie op 03-09-2017 20:45:00 ]
Vraagje: Wat vinden jullie van dit plaatje?
Om de 1 of andere reden krijg ik de neiging om te blijven kijken. Zijn er mensen hier die dit herkennen?
In spoiler want daarom
Om de 1 of andere reden krijg ik de neiging om te blijven kijken. Zijn er mensen hier die dit herkennen?
In spoiler want daarom
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:
Vraagje: Wat vinden jullie van dit plaatje?
Om de 1 of andere reden krijg ik de neiging om te blijven kijken. Zijn er mensen hier die dit herkennen?
In spoiler want daaromJa ken ik al...SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Daarna van je scherm af kijken en het gaat spoken
[ Bericht 5% gewijzigd door Godshand op 07-09-2017 22:56:12 ][b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Ik kwam deze toevallig net tegen. Zijn nog een aantal anderen die wel leuk zijn, zoals:quote:
[..]
Ja ken ik al...
Daarna van je scherm af kijken en het gaat spoken
Deze vind ik ook wel mooi:
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Deze kende ik al langer, net koppijnwijnSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Bij die zwarte krijg ik 't gevoel een beetje alsof ik op die balk rechtsonder zit en naar beneden ga/kijk.quote:
[..]
Ja ken ik al...
Daarna van je scherm af kijken en het gaat spoken
Maar ben evengoed benieuwd wat de rest hiervan vindt.
quote:
[..]
Ik kwam deze toevallig net tegen. Zijn nog een aantal anderen die wel leuk zijn, zoals:
[ afbeelding ]
Deze vind ik ook wel mooi:SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Deze kende ik al langer, net koppijnwijnZo die drie foto's met hond, kat en konijn, moet de fotograaf toch veel hoofdbrekens hebben gekost qua positionering... En dan verder perfectioneren met Photoshop..SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Jij denkt dat de fascinatie voor de plaatjes extra is bij mensen zoals jij?[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Ik vind 't gewoon mooi en lijkt me mooi om te delen en leuk om te horen wat anderen hier hiervan vinden.quote:
[..]
Zo die drie foto's met hond, kat en konijn, moet de fotograaf toch veel hoofdbrekens hebben gekost qua positionering... En dan verder perfectioneren met Photoshop..
Laat ik open. Is er trouwens een reden voor je huidige PI?quote:Jij denkt dat de fascinatie voor de plaatjes extra is bij mensen zoals jij?
Ja de opmerking over de konijnenfoto... vond ik wel grappigquote:
Laat ik open. Is er trouwens een reden voor je huidige PI?
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Hoi.
Zijn er hier meer die tijdens de pubertijd een beetje 't gevoel hadden dat ze zelf psychisch minder beïnvloed werden dan fysiek? Dat als het ware de fysieke veranderingen jullie overvielen en je geestelijk eigenlijk nog niet zo toe was om te puberen?
Zijn er hier ook anderen die op latere leeftijd ervoeren dat ze psychisch eigenlijk veel jonger zijn dan ze fysiek zijn?
Ik heb over dit laatste pas geleden nog zitten nadenken en ik merk dat ik geestelijk altijd min of meer hetzelfde ben gebleven, daar waar ik veel anderen echt heb zien veranderen tijdens en na de pubertijd (of ze zetten steeds een ander masker op, bij elke opeenvolgende levensfase weer een nieuwe).
Herkent iemand dit bij hemzelf/haarzelf?
Zijn er hier meer die tijdens de pubertijd een beetje 't gevoel hadden dat ze zelf psychisch minder beïnvloed werden dan fysiek? Dat als het ware de fysieke veranderingen jullie overvielen en je geestelijk eigenlijk nog niet zo toe was om te puberen?
Zijn er hier ook anderen die op latere leeftijd ervoeren dat ze psychisch eigenlijk veel jonger zijn dan ze fysiek zijn?
Ik heb over dit laatste pas geleden nog zitten nadenken en ik merk dat ik geestelijk altijd min of meer hetzelfde ben gebleven, daar waar ik veel anderen echt heb zien veranderen tijdens en na de pubertijd (of ze zetten steeds een ander masker op, bij elke opeenvolgende levensfase weer een nieuwe).
Herkent iemand dit bij hemzelf/haarzelf?
Ben 44, en bij elke schommel die ik zie in een openbare speeltuin kan mijzelf net inhouden om niet te gaan sjoemelen.quote:
Hoi.
Herkent iemand dit bij hemzelf/haarzelf?
Tevens voel ik mij eerder begin 20 dan halverwge 40, helaas merk ik aan mijn lichaam dat ik echt halverwege de 40 zit
Pubertijd heb ik zelf weinig van kunnen genieten, had daar misschien veel meer uit kunnen halen, als ik kijk naar anderen die nu in de pubertijd zitten, en waarschijnlijke geen ass-stoornis hebben.
Ik heb wel erg veel moeite gehad met lichaamsbeharing. Enerzijds liep ik geestelijk gelijk of zelfs vooruit ten opzichte van mijn leeftijdgenoten. Met geestelijk bedoel ik waarvan ik mij bewust was. Emotioneel liep ik achter en ik gedroeg mij ook kinderlijker. Ik was mij daarvan wel bewust, maar aangezien ik mijn gedrag niet kon sturen, remde ik mezelf maar helemaal af.quote:
Hoi.
Zijn er hier meer die tijdens de pubertijd een beetje 't gevoel hadden dat ze zelf psychisch minder beïnvloed werden dan fysiek? Dat als het ware de fysieke veranderingen jullie overvielen en je geestelijk eigenlijk nog niet zo toe was om te puberen?
Zijn er hier ook anderen die op latere leeftijd ervoeren dat ze psychisch eigenlijk veel jonger zijn dan ze fysiek zijn?
Ik heb over dit laatste pas geleden nog zitten nadenken en ik merk dat ik geestelijk altijd min of meer hetzelfde ben gebleven, daar waar ik veel anderen echt heb zien veranderen tijdens en na de pubertijd (of ze zetten steeds een ander masker op, bij elke opeenvolgende levensfase weer een nieuwe).
Herkent iemand dit bij hemzelf/haarzelf?
Ik word over een kleine twee maanden opnieuw getest op autisme. Ik heb de diagnose ADHD, echter mijn psych denkt dat ik ook in lichte mate autistisch zou kunnen zijn. Maar de kenmerken die daarnaar refereren, kunnen ook te maken hebben met hoe ik ben opgevoed. Mijn moeder is wel licht autistisch.
Heeft ze de diagnose? Zoals je denk ik wel weet, wordt er (op fok bijvoorbeeld) te makkelijk "ik ben autistisch" geroepen. Alsof 't een grap is of zo.quote:
[..]
Ik heb wel erg veel moeite gehad met lichaamsbeharing. Enerzijds liep ik geestelijk gelijk of zelfs vooruit ten opzichte van mijn leeftijdgenoten. Met geestelijk bedoel ik waarvan ik mij bewust was. Emotioneel liep ik achter en ik gedroeg mij ook kinderlijker. Ik was mij daarvan wel bewust, maar aangezien ik mijn gedrag niet kon sturen, remde ik mezelf maar helemaal af.
Ik word over een kleine twee maanden opnieuw getest op autisme. Ik heb de diagnose ADHD, echter mijn psych denkt dat ik ook in lichte mate autistisch zou kunnen zijn. Maar de kenmerken die daarnaar refereren, kunnen ook te maken hebben met hoe ik ben opgevoed. Mijn moeder is wel licht autistisch.
Had dat ook met andere omstandigheden te maken? Had je vrienden in die periode of was je een outsider en werd je gepest? Dat soort dingen hebben namelijk ook heel veel invloed op hoe jij je ontwikkelt tot volwassene.quote:
Pubertijd heb ik zelf weinig van kunnen genieten,
Nou, zo bedoel ik het zeker niet.quote:
[..]
Heeft ze de diagnose? Zoals je denk ik wel weet, wordt er (op fok bijvoorbeeld) te makkelijk "ik ben autistisch" geroepen. Alsof 't een grap is of zo.
Ze heeft niet de officiele diagnose. Ze wilt zich wel laten testen nadat ik het heb gedaan. (Dat zegt ze. Maar ik voorzie wel dat ze het uiteindelijk niet doet.) Ik vermoed het al een paar jaar. Hoe meer ik autisme begrijp en bepaalde gedragskenmerken zie bij andere mensen met ASS, hoe sterker mijn vermoeden.
25 jaar geleden zijn mijn ouders gescheiden. Door die scheiding viel er een hoop zekerheid weg. Ze stond er alleen voor. Ze kon zich ook niet uiten bij anderen.
Nu heeft ze die scheiding nog steeds niet verwerkt eigenlijk. Ze klampt zich vast aan alles wat vertrouwd is. Veel mensen denken dat ze depressief is maar ook een slappeling die niks van haar leven wilt maken. Dat laatste zie ik heel anders. Ze doet wel haar best. Het lukt haar niet goed om het allemaal te begrijpen. Ze vindt het ook heel moeilijk om zich ergens een voorstelling van te maken.
Daarbij komt in haar familie nog meer autisme voor. Haar broer heeft het en haar vader zeer waarschijnlijk ook. Eigenlijk de hele familie behalve mijn oma.
Schommels zijn dan ook leukquote:
[..]
Ben 44, en bij elke schommel die ik zie in een openbare speeltuin kan mijzelf net inhouden om niet te gaan sjoemelen.
Tevens voel ik mij eerder begin 20 dan halverwge 40, helaas merk ik aan mijn lichaam dat ik echt halverwege de 40 zit
Pubertijd heb ik zelf weinig van kunnen genieten, had daar misschien veel meer uit kunnen halen, als ik kijk naar anderen die nu in de pubertijd zitten, en waarschijnlijke geen ass-stoornis hebben.
Zo een paar keer per jaar ga ik even schommelen...vind ik leuk. Laatste keer hadden ze aan de bovenkant de ketting of het ophanggebeuren veranderd, want hij kraakte heel anders.
Fysiek merk ik 't natuurlijk wel, maar eerlijk gezegd vind ik 't meevallen. Ik kan nog steeds flinke afstanden lopend afleggen in hetzelfde tempo als toen ik nog 20 was.
Wat je zegt over de pubertijd, had ik zelf geschreven kunnen hebben. Erg herkenbaar. Ik had toen graag meer mensen zoals mezelf gekend willen hebben, dan had ik me daaraan kunnen optrekken. 't scheelt enorm als je een soort voorbeeld hebt van wie je zeg maar een beetje af kunt kijken
Oh boy. Hoelang ik naar een vriendin verlangde kan ik nu naar andere tijden verlangen. Het zit namelijk zo, we kennen elkaar nu een hele tijd maar nu vond zij het tijd dat we een relatie hebben. Ik heb nog geen ervaring met intiem zijn. Zij is bovendien heel extravert zogezegd heel open enzo. Dit valt voor mij zwaarder dan ik had verwacht.
Emoties jegens haar tonen en überhaupt aankijken is lastig. Geen idee hoelang ik dit kan volhouden.
Ik ben vrij monotoon en ingehouden, op momenten kan ik wel een andere bui hebben maar voornamelijk in een hoekje.
Emoties jegens haar tonen en überhaupt aankijken is lastig. Geen idee hoelang ik dit kan volhouden.
Ik ben vrij monotoon en ingehouden, op momenten kan ik wel een andere bui hebben maar voornamelijk in een hoekje.
woensdag 6 mei 2015 17:54 schreef Libertarisch het volgende:
Helaas pindakaas dan, het leven is hard. Je kunt niet iedereen blijven begeleiden alsof het kinderen zijn, je zult het zelf moeten doen.
Helaas pindakaas dan, het leven is hard. Je kunt niet iedereen blijven begeleiden alsof het kinderen zijn, je zult het zelf moeten doen.
heywoodu
Van bijna dood tot olympiër:
Maar ze weet van je autisme/watdanook enzo af?quote:Op maandag 18 september 2017 20:26 schreef Woods het volgende:
Oh boy. Hoelang ik naar een vriendin verlangde kan ik nu naar andere tijden verlangen. Het zit namelijk zo, we kennen elkaar nu een hele tijd maar nu vond zij het tijd dat we een relatie hebben. Ik heb nog geen ervaring met intiem zijn. Zij is bovendien heel extravert zogezegd heel open enzo. Dit valt voor mij zwaarder dan ik had verwacht.
Emoties jegens haar tonen en überhaupt aankijken is lastig. Geen idee hoelang ik dit kan volhouden.
Van bijna dood op weg naar de Olympische Spelen, tot olympiër in 2026? Elk beetje hulp wordt bijzonder gewaardeerd!
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
Ja ze vind mijn karakter zoals ze die nu gezien heeft prima echter kan ik dit haast niet geloven. Heeft eerder relaties gehad wat ik niet erg vind echter ben ik juist van de rust, weinig mensen en eentoon.quote:
[..]
Maar ze weet van je autisme/watdanook enzo af?
woensdag 6 mei 2015 17:54 schreef Libertarisch het volgende:
Helaas pindakaas dan, het leven is hard. Je kunt niet iedereen blijven begeleiden alsof het kinderen zijn, je zult het zelf moeten doen.
Helaas pindakaas dan, het leven is hard. Je kunt niet iedereen blijven begeleiden alsof het kinderen zijn, je zult het zelf moeten doen.
heywoodu
Van bijna dood tot olympiër:
'Gewoon' een beetje denken over hoe je ermee om moet gaan en het vooral duidelijk communiceren dan.quote:
[..]
Ja ze vind mijn karakter zoals ze die nu gezien heeft prima echter kan ik dit haast niet geloven. Heeft eerder relaties gehad wat ik niet erg vind echter ben ik juist van de rust, weinig mensen en eentoon.
Ik had vrijwel dezelfde situatie, dan kon ik er bijvoorbeeld echt totaal niet tegen als ze ineens zei "zullen we zo daar en daar naartoe gaan, met die en die?". Nou, nee, daar heb ik op zich geen zin in nee, zo ineens
Communiceren is in elk geval belangrijk en dat is juist iets waar ik zelf enorm in gegroeid ben door die relatie, en ik geloof nooit dat ik de enige 'autist' ben voor wie dat het geval is. Zo lang ze maar weet en accepteert dat je niet om de haverklap al je emoties uit ofzo.
Van bijna dood op weg naar de Olympische Spelen, tot olympiër in 2026? Elk beetje hulp wordt bijzonder gewaardeerd!
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
heywoodu
Van bijna dood tot olympiër:
Oh, en:
Jullie kennen elkaar dus al vrij lang? Neem dit maar gewoon van haar aan dan, anders had ze het echt niet 'ineens tijd gevonden voor een relatie'.quote:Ja ze vind mijn karakter zoals ze die nu gezien heeft prima echter kan ik dit haast niet geloven.
Van bijna dood op weg naar de Olympische Spelen, tot olympiër in 2026? Elk beetje hulp wordt bijzonder gewaardeerd!
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
Nee dat is zo. Waar ik meer op doel is dat ze zegt het rustige van mij en enthousiasme leuk te vinden maar dat is nu het nog nieuw is maar ik kan dit nooit heel lang volhouden denk ik. Ik ben meer een bankhanger ipv de straat op bios uit eten. Dat gaat wringen ben ik bang.
woensdag 6 mei 2015 17:54 schreef Libertarisch het volgende:
Helaas pindakaas dan, het leven is hard. Je kunt niet iedereen blijven begeleiden alsof het kinderen zijn, je zult het zelf moeten doen.
Helaas pindakaas dan, het leven is hard. Je kunt niet iedereen blijven begeleiden alsof het kinderen zijn, je zult het zelf moeten doen.
Mijn idee is een lijst maken en desnoods op een papier schriven waar jij allemaal behoefte aan hebt en aan haar vragen of ze daarmee kan levenquote:
[..]
Ja ze vind mijn karakter zoals ze die nu gezien heeft prima echter kan ik dit haast niet geloven. Heeft eerder relaties gehad wat ik niet erg vind echter ben ik juist van de rust, weinig mensen en eentoon.
Edit: Werkt heel goed bij mij als de ander meteen weet wat er allemaal met mij aan de hand is en als diegene het allemaal accepteert is het
En daarmee (met die dingen) kan diegene meteen rekening mee houden.[ Bericht 10% gewijzigd door -Phineas- op 19-09-2017 18:03:26 ]
heywoodu
Van bijna dood tot olympiër:
Maar zo af en toe eens naar de bios of uit eten, is dat ook een probleem? Niet elke week ofzo, maar eens in de zoveel tijd. Waarbij je (als je een beetje net zo in elkaar steekt als ik) dan ook even aan moet geven dat je het niet zou waarderen als de plannen op het laatste moment ineens wijzigen of als er ineens iemand anders bij komtquote:
Nee dat is zo. Waar ik meer op doel is dat ze zegt het rustige van mij en enthousiasme leuk te vinden maar dat is nu het nog nieuw is maar ik kan dit nooit heel lang volhouden denk ik. Ik ben meer een bankhanger ipv de straat op bios uit eten. Dat gaat wringen ben ik bang.
Van bijna dood op weg naar de Olympische Spelen, tot olympiër in 2026? Elk beetje hulp wordt bijzonder gewaardeerd!
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
Hallo,
Ik ga binnenkort waarschijnlijk begeleid wonen (hopelijk als een van de twee mensen voor mij weigert!) Het is een woongroep voor autisten. Iedereen krijgt een eigen kamer maar deelt wel de badkamer, douche en woonkamer. Je woont met 3/4 mensen in een huis.
Zijn er hier misschien mensen die ook in zo'n groep wonen en hoe bevalt dat jullie? Kun je ook makkelijk mensen zoals vriendschappen en familie uitnodigen? Waarin helpen ze jullie bij? En hoe ervaren jullie je huisgenoten?
Misschien veel vragen en heb nog wat paar vragen eigenlijk erbij Ik vind het heel spannend om begeleid te wonen dus vind wel fijn om zoveel mogelijk te weten wat mij te wachten staat ( ook al heb ik kennismakingsgesprek pas volgende week en gaan ze mij dan pas nog meer vertellen) maar ik ben nu al nieuwsgierig naar andermans ervaringen.
[ Bericht 0% gewijzigd door -Phineas- op 19-09-2017 17:54:25 ]
Ik ga binnenkort waarschijnlijk begeleid wonen (hopelijk als een van de twee mensen voor mij weigert!) Het is een woongroep voor autisten. Iedereen krijgt een eigen kamer maar deelt wel de badkamer, douche en woonkamer. Je woont met 3/4 mensen in een huis.
Zijn er hier misschien mensen die ook in zo'n groep wonen en hoe bevalt dat jullie? Kun je ook makkelijk mensen zoals vriendschappen en familie uitnodigen? Waarin helpen ze jullie bij? En hoe ervaren jullie je huisgenoten?
Misschien veel vragen en heb nog wat paar vragen eigenlijk erbij
Ik vind het heel spannend om begeleid te wonen dus vind wel fijn om zoveel mogelijk te weten wat mij te wachten staat ( ook al heb ik kennismakingsgesprek pas volgende week en gaan ze mij dan pas nog meer vertellen) maar ik ben nu al nieuwsgierig naar andermans ervaringen.[ Bericht 0% gewijzigd door -Phineas- op 19-09-2017 17:54:25 ]
Want het lijkt mij ergens wel vreemd en ook wel eng eigenlijk om woonkamer én douché etc te delen. Ik hoop dat de mensen die je daar helpen je dan wel verplichten om netjes te zijn.
Maar het lijkt mij heel fijn om een eigen kamer te hebben. Ik woon nu in een gehorige huis met mijn zusje en twee kleine broertjes, dus het is altijd druk in huis. En ik heb dan lekker een eigen kamer en hoef met de inrichting niet rekening te houden met mijn zusje
Maar het lijkt mij heel fijn om een eigen kamer te hebben. Ik woon nu in een gehorige huis met mijn zusje en twee kleine broertjes, dus het is altijd druk in huis. En ik heb dan lekker een eigen kamer en hoef met de inrichting niet rekening te houden met mijn zusje
Ik reageer hier vanuit mijn ervaring in een studentenhuis aka je voorzieningen met 15 man delen. Feitelijk doe je dat nu ook al, aleen dan met mensen die je kent. Delen is goed te doen zolang er goede afspraken worden gemaakt over het huishouden en de boel leefbaar houden. Juist ook wel gezellig dat je niet helemaal in je eentje zit. Dat laatste is ook geen ramp zolang je maar niet vereenzaamt.quote:
Want het lijkt mij ergens wel vreemd en ook wel eng eigenlijk om woonkamer én douché etc te delen. Ik hoop dat de mensen die je daar helpen je dan wel verplichten om netjes te zijn.
Maar het lijkt mij heel fijn om een eigen kamer te hebben. Ik woon nu in een gehorige huis met mijn zusje en twee kleine broertjes, dus het is altijd druk in huis. En ik heb dan lekker een eigen kamer en hoef met de inrichting niet rekening te houden met mijn zusje
Wat houdt het begeleid wonen voor jullie in? Wordt er gekookt? Komt er af en toe iemand langs die jullie met dingen helpt?
Oh en mensen uitnodigen kan best, alleen moet je wel aangeven dat er iemand komt en eventueel gemeenschappelijke ruimten reserveren. Sommige huizen stellen ook weer beperkingen aan hoe vaak je de woonkamer mag reserveren, maar neem aan dat men daar niet te moeilijk over doet zolang je niet continu mensen over de vloer hebt.
Er komt wel iemand langs die helpt met bijvoorbeeld het huishouden, en planning en structuur/ritme aanbrengen denk ik tenminste in je dagelijks leven. Ik heb met laatstgenoemde veel moeite. Om te plannen en overzicht houden.. terwijl ik er wel graag behoefte naar heb.quote:
[..]
Ik reageer hier vanuit mijn ervaring in een studentenhuis aka je voorzieningen met 15 man delen. Feitelijk doe je dat nu ook al, aleen dan met mensen die je kent. Delen is goed te doen zolang er goede afspraken worden gemaakt over het huishouden en de boel leefbaar houden. Juist ook wel gezellig dat je niet helemaal in je eentje zit. Dat laatste is ook geen ramp zolang je maar niet vereenzaamt.
Wat houdt het begeleid wonen voor jullie in? Wordt er gekookt? Komt er af en toe iemand langs die jullie met dingen helpt?
Kreeg jij toen ook zulke hulp? En hoe ervaarde je dat?
En 15 mensen is wel veel zeg
gelukkig deel ik maar met 3/4 man. Het zijn rijtjeshuizen en in ieder huisje woont 3/4 man zeg maar.
Wat is continu eigenlijk..quote:
Oh en mensen uitnodigen kan best, alleen moet je wel aangeven dat er iemand komt en eventueel gemeenschappelijke ruimten reserveren. Sommige huizen stellen ook weer beperkingen aan hoe vaak je de woonkamer mag reserveren, maar neem aan dat men daar niet te moeilijk over doet zolang je niet continu mensen over de vloer hebt.
Is een keer in de week overnachten bijvoorbeeld veel? En als je voor een paar dagen weggaat of overnachten in de vakantie. Gaan ze dat ook beschouwen als een probleem?
Er wordt trouwens 1 keer per week door ieder lid van het huis gekookt. En dan moeten wij zeg maar voor iedereen koken.quote:
[..]
Ik reageer hier vanuit mijn ervaring in een studentenhuis aka je voorzieningen met 15 man delen. Feitelijk doe je dat nu ook al, aleen dan met mensen die je kent. Delen is goed te doen zolang er goede afspraken worden gemaakt over het huishouden en de boel leefbaar houden. Juist ook wel gezellig dat je niet helemaal in je eentje zit. Dat laatste is ook geen ramp zolang je maar niet vereenzaamt.
Wat houdt het begeleid wonen voor jullie in? Wordt er gekookt? Komt er af en toe iemand langs die jullie met dingen helpt?
Ah, ambulante hulp dus. Ik ken ook wel iemand die dat had ja.quote:
[..]
Er komt wel iemand langs die helpt met bijvoorbeeld het huishouden, en planning en structuur/ritme aanbrengen denk ik tenminste in je dagelijks leven. Ik heb met laatstgenoemde veel moeite. Om te plannen en overzicht houden.. terwijl ik er wel graag behoefte naar heb.
Kreeg jij toen ook zulke hulp? En hoe ervaarde je dat?
En 15 mensen is wel veel zeg
Ik woonde in een 'gewoon' studentenhuis en heb nooit hulp nodig gehad bij het alleen wonen. Maar heb wel in het kader van een bijbaan eens per week rondgelopen op een begeleid wonen instelling. Dat was wel anders, want daar werd door de leiding gekookt en alle bewoners hadden alle voorzieningen voor zichzelf, behalve het fornuis. De mensen die daar woonden waren max. 40 jaar ongeveer en allemaal lichamelijk en/of mentaal gehandicapt. Die zouden nooit echt zelfstandig kunnen wonen.
Eens per week hetzelfde dispuut vonden wij veel, het hangt er vanaf wat de behoefte is van je huisgenoten. Kan mij voorstellen dat bij autisten het al snel teveel wordt.quote:
[..]
Wat is continu eigenlijk..
Is een keer in de week overnachten bijvoorbeeld veel? En als je voor een paar dagen weggaat of overnachten in de vakantie. Gaan ze dat ook beschouwen als een probleem?
Of iets een probleem is moet je niet mij vragen maar je huisgenoten
Zolang je niet elke keer de huiskamer volstopt met bezoek zal het wel loslopen. Gewoon een beetje rekening houden met elkaar, dat is alles.Oja. Dat valt mee. Heb je al ideeën voor wat je gaat maken? Komt er ook begeleiding om te helpen met het koken?quote:
[..]
Er wordt trouwens 1 keer per week door ieder lid van het huis gekookt. En dan moeten wij zeg maar voor iedereen koken.
Ja het is ook wel logisch wat dat rekening met elkaar houden betreft. En inderdaad kan ik dat beter aan de mensen daar vragen. Ik zou het ook niet fijn vinden als er iedere dag weer (vreemde) mensen komen. Maar was sowieso niet van plan om iedere dag uit te nodigen, maar 1 keer per week wel. Maar ik kan dat dus beter aan hun vragen.quote:
[..]
Ah, ambulante hulp dus. Ik ken ook wel iemand die dat had ja.
Ik woonde in een 'gewoon' studentenhuis en heb nooit hulp nodig gehad bij het alleen wonen. Maar heb wel in het kader van een bijbaan eens per week rondgelopen op een begeleid wonen instelling. Dat was wel anders, want daar werd door de leiding gekookt en alle bewoners hadden alle voorzieningen voor zichzelf, behalve het fornuis. De mensen die daar woonden waren max. 40 jaar ongeveer en allemaal lichamelijk en/of mentaal gehandicapt. Die zouden nooit echt zelfstandig kunnen wonen.
[..]
Eens per week hetzelfde dispuut vonden wij veel, het hangt er vanaf wat de behoefte is van je huisgenoten. Kan mij voorstellen dat bij autisten het al snel teveel wordt.
Of iets een probleem is moet je niet mij vragen maar je huisgenoten
[..]
Oja. Dat valt mee. Heb je al ideeën voor wat je gaat maken? Komt er ook begeleiding om te helpen met het koken?
Ja ik heb al ideeën wat ik ga maken maar het is mog maar de vraag of ik er uberhaupt binnen kom zeg maar. Want er zijn nog maar twee kamers beschikbaar en er waren al twee geinteresseerden en ik ben de derde. Als een van die twee weigert dan heb ik wel de kans om jante zeggen maar van te voren mag ik natuurlijk alles zien en weten met wat voor huisgenoten ik zit en of ik mij er überhaupt thuis voel.Ik kan altijd nee zeggen in ieder geval.
Er wordt wel hulp aangeboden bij het koken maar weet ook niet hoe dit eruot zal zien. Ik kan prima koken maar moet gewoon geen afleiding hebben en ik moet echt helder zijn en lekker in mijn vel zitten. Anders kan ik soms wel gevaarlijk zijn in de keuken en laat ik soms ook dingen verbranden etc of gas aan laten staan waardoor dingen verbranden.
Maar ik ben echt niet gehandicapt zoals de mensen waarover jij het had..
De woongroep waarnaar ik naartoe ga is voor jongvolwassene autisten en met lichte gedragsproblemen.
Heb nu een werkdiagnose gekregen (pervasieve ontwikkelingsstoornis) voor autisme maar ik wel zeker weer dat ik geen zware geval ben omdat ik dingen nog wel goed zelfstandig kan. Ik kan de meeste dingen heel goed (vooral als ik net wat meer uitleg en aandacht krijg en heb voor het uitvoeren van bepaalde taken, maar dat hangt ook wel van mijn omgeving af. In een drukke omgeving zoals thuis is het veel en veel lastiger dan als ik bijvoorbeeld bij mijn vriend of vriendin ben waar het veel rustiger is en dus niet wordt gestoord tijdens mijn bezigheden)
En met plannen en organiseren ben ik een ramp terwijl ik wel sterk behoefte heb aan structuur, routine, regelmaat, rust, en duidelijkheid maar dat het gewoon onmogelijk is in een huis met 5 personen en waarvan leeftijden ook sterk verschillen en wij allemaal andere routines hebben en die sterk botsen met elkaar. Mijn routine kan ik natuurlijk niet opleggen aan mijn broertje van 7/8 die nog zwakbegaafd is ook en zich nog 2 jaar jonger gedraagt en dus nog verder van mij afligt.
En die woongroep is dus ook voor minder zware autisten en of gedragsproblemen. Je wordt daar klaargestoomd totdat je helemaal zelfstandig op eigen benen kunt staan dus het is neem ik aan niet de bedoeling dat je daar de rest van je leven blijft wonen.
Maar heb jij of iemand anders ervaring dus met ervaring deze soort van wonen? Voor mij klinkt het best wel perfect ( vooral de hulp die je erbij krijgt en mijn eigen kamer heb) maar iemand die het zelf ziet of meemaakt kan mij natuurlijk het beste vertellen hoe het er echt is of aan toe gaat dan een hulpverlener van buitenaf of de eigenaar van die woongroep.
Eens per week is dus teveel om bezoek te nemen? Zelf snap ik dat niet zo goed (naja wel als oedere week op zelfde tijd iemand langskomt en de hele zaterdag in je huis zit)maar misschien inderdaad dat iedere week niet leuk is. Maar idk of het überhaupt leuk is om dingen binnen te doen voor bijvoorbeeld voor mijn vriend (want die zie ik 1x per week gemiddeld maar meestal korter want school enzo en zelf leuke dingen. En broertje/zusje/moeder/of vriendin zouden het denk ik ook niet zo leuk vinden om alleen binnen te zitten op mijn kamer met 3 anderen.quote:
[..]
Ah, ambulante hulp dus. Ik ken ook wel iemand die dat had ja.
Ik woonde in een 'gewoon' studentenhuis en heb nooit hulp nodig gehad bij het alleen wonen. Maar heb wel in het kader van een bijbaan eens per week rondgelopen op een begeleid wonen instelling. Dat was wel anders, want daar werd door de leiding gekookt en alle bewoners hadden alle voorzieningen voor zichzelf, behalve het fornuis. De mensen die daar woonden waren max. 40 jaar ongeveer en allemaal lichamelijk en/of mentaal gehandicapt. Die zouden nooit echt zelfstandig kunnen wonen.
[..]
Eens per week hetzelfde dispuut vonden wij veel, het hangt er vanaf wat de behoefte is van je huisgenoten. Kan mij voorstellen dat bij autisten het al snel teveel wordt.
Of iets een probleem is moet je niet mij vragen maar je huisgenoten
[..]
Oja. Dat valt mee. Heb je al ideeën voor wat je gaat maken? Komt er ook begeleiding om te helpen met het koken?
Ik denk dat als een persoon zonder autisme het al veel vindt bij 1x per week dat het bij autisten nog erger is inderdaad. Dankjewel voor het zeggen alvast en het geven van een indicatie van wat bij jouw woongroep teveel was
Edit: sorry trouwens. Ik type echt super slecht. Heb een nieuwe telefoon en hij is een stuk kleiner dan mijn oude dus het is even flink wennen
Met deze vorm heb ik geen ervaring nee. Ik had alleen een dispuutsgenoot die als student ook begeleid woonde, maar die kreeg ambulante hulp geloof ik. Weet niet precies hoe dat in elkaar zat, ik kwam er pas later achter dat het begeleid was. In eerste instantie leek het een gewoon studentenhuis te zijn.quote:
[..]
Ja het is ook wel logisch wat dat rekening met elkaar houden betreft. En inderdaad kan ik dat beter aan de mensen daar vragen. Ik zou het ook niet fijn vinden als er iedere dag weer (vreemde) mensen komen. Maar was sowieso niet van plan om iedere dag uit te nodigen, maar 1 keer per week wel. Maar ik kan dat dus beter aan hun vragen.
Ja ik heb al ideeën wat ik ga maken maar het is mog maar de vraag of ik er uberhaupt binnen kom zeg maar. Want er zijn nog maar twee kamers beschikbaar en er waren al twee geinteresseerden en ik ben de derde. Als een van die twee weigert dan heb ik wel de kans om jante zeggen maar van te voren mag ik natuurlijk alles zien en weten met wat voor huisgenoten ik zit en of ik mij er überhaupt thuis voel.Ik kan altijd nee zeggen in ieder geval.
Er wordt wel hulp aangeboden bij het koken maar weet ook niet hoe dit eruot zal zien. Ik kan prima koken maar moet gewoon geen afleiding hebben en ik moet echt helder zijn en lekker in mijn vel zitten. Anders kan ik soms wel gevaarlijk zijn in de keuken en laat ik soms ook dingen verbranden etc of gas aan laten staan waardoor dingen verbranden.
Maar ik ben echt niet gehandicapt zoals de mensen waarover jij het had..
De woongroep waarnaar ik naartoe ga is voor jongvolwassene autisten en met lichte gedragsproblemen.
Heb nu een werkdiagnose gekregen (pervasieve ontwikkelingsstoornis) voor autisme maar ik wel zeker weer dat ik geen zware geval ben omdat ik dingen nog wel goed zelfstandig kan. Ik kan de meeste dingen heel goed (vooral als ik net wat meer uitleg en aandacht krijg en heb voor het uitvoeren van bepaalde taken, maar dat hangt ook wel van mijn omgeving af. In een drukke omgeving zoals thuis is het veel en veel lastiger dan als ik bijvoorbeeld bij mijn vriend of vriendin ben waar het veel rustiger is en dus niet wordt gestoord tijdens mijn bezigheden)
En met plannen en organiseren ben ik een ramp terwijl ik wel sterk behoefte heb aan structuur, routine, regelmaat, rust, en duidelijkheid maar dat het gewoon onmogelijk is in een huis met 5 personen en waarvan leeftijden ook sterk verschillen en wij allemaal andere routines hebben en die sterk botsen met elkaar. Mijn routine kan ik natuurlijk niet opleggen aan mijn broertje van 7/8 die nog zwakbegaafd is ook en zich nog 2 jaar jonger gedraagt en dus nog verder van mij afligt.
En die woongroep is dus ook voor minder zware autisten en of gedragsproblemen. Je wordt daar klaargestoomd totdat je helemaal zelfstandig op eigen benen kunt staan dus het is neem ik aan niet de bedoeling dat je daar de rest van je leven blijft wonen.
Maar heb jij of iemand anders ervaring dus met ervaring deze soort van wonen? Voor mij klinkt het best wel perfect ( vooral de hulp die je erbij krijgt en mijn eigen kamer heb) maar iemand die het zelf ziet of meemaakt kan mij natuurlijk het beste vertellen hoe het er echt is of aan toe gaat dan een hulpverlener van buitenaf of de eigenaar van die woongroep.
Wat jij noemt is echt wel anders ja. De mensen waar ik ervaring mee heb waren zodanig gehandicapt dat ze het nooit zelf hadden gekund. Wel goed dat je op den duur zelfstandig kunt wonen. Maar wel verstandig om dat eerst begeleid te doen want zulke fratsen met koken moet je niet hebben als je echt alleen bent.
Nogmaals, vraag het je huisgenoten tegen die tijd. Wij vonden het vervelend als iemand elke dinsdag zijn dispuut met 15 man over de vloer had de hele avond lang. Vandaar dat ik dat noemde. Heb je 2 mensen op je kamer is het mogelijk een ander verhaal. Het is gewoon een kwestie van je draai vinden en goede afspraken maken over bezoek en het huishouden/leefbaarheid. Dan is het prima te doen. Maar ik neem aan dat de leiding daar ook wel hulp bij kan bieden.quote:
[..]
Eens per week is dus teveel om bezoek te nemen? Zelf snap ik dat niet zo goed (naja wel als oedere week op zelfde tijd iemand langskomt en de hele zaterdag in je huis zit)maar misschien inderdaad dat iedere week niet leuk is. Maar idk of het überhaupt leuk is om dingen binnen te doen voor bijvoorbeeld voor mijn vriend (want die zie ik 1x per week gemiddeld maar meestal korter want school enzo en zelf leuke dingen. En broertje/zusje/moeder/of vriendin zouden het denk ik ook niet zo leuk vinden om alleen binnen te zitten op mijn kamer met 3 anderen.
Ik denk dat als een persoon zonder autisme het al veel vindt bij 1x per week dat het bij autisten nog erger is inderdaad. Dankjewel voor het zeggen alvast en het geven van een indicatie van wat bij jouw woongroep teveel was
Edit: sorry trouwens. Ik type echt super slecht. Heb een nieuwe telefoon en hij is een stuk kleiner dan mijn oude dus het is even flink wennen
Sorry, nieuw in deze reeks en heb niet alles kunnen lezen (hoofdpijn). Ik zit al een tijdje thuis met een paniekstoornis en begin te denken dat ik misschien in het algemeen overgevoelig ben voor prikkels. Ook heb ik heel starre overtuigingen als het op bepaalde dingen aankomt (eten/drinken, maar ook kleding en andere dagelijkse zaken). Ik ben vrouw, 33, heb nu al drie burn-outs/depressies doorstaan die zijn veroorzaakt door perfectionisme en ben nog nooit getest op autisme.
Ik zie mijn psychiater komende week weer (om mijn paniekklachten te bespreken) en vraag me af: heeft het zin om autisme aan de kaak te stellen en zo ja, hoe? Ik weet dat het bij vrouwen minder vaak voorkomt enzo.
Als ik het boek Paaz van Myrthe van der Meer lees, herken ik mezelf heel erg. Zij meldde zich ziek met een burn-out en werd tijdens een opname ineens geconfronteerd met een diagnose 'bipolair én asperger'. Het verschil is dat Myrthe een doodswens had/heeft, die ik nooit heb (gehad). Ik weet 99,9% zeker dat ik niet bipolair ben, laten we het daarop houden. Maar de autistische kant...
Ik zie mijn psychiater komende week weer (om mijn paniekklachten te bespreken) en vraag me af: heeft het zin om autisme aan de kaak te stellen en zo ja, hoe? Ik weet dat het bij vrouwen minder vaak voorkomt enzo.
Als ik het boek Paaz van Myrthe van der Meer lees, herken ik mezelf heel erg. Zij meldde zich ziek met een burn-out en werd tijdens een opname ineens geconfronteerd met een diagnose 'bipolair én asperger'. Het verschil is dat Myrthe een doodswens had/heeft, die ik nooit heb (gehad). Ik weet 99,9% zeker dat ik niet bipolair ben, laten we het daarop houden. Maar de autistische kant...
Ja, het heeft zin om autisme aan de kaak te stellen, niet zozeer omdat je het al dan niet hebt, maar vooral omdat je er duidelijk mee zit en er veel over nadenkt: je psychiater heeft ervaring en kan je helpen met het stellen van de diagnose (en de gevolgen daarvan) of je gerust stellen. Dit kan je rust geven in je hoofd en ik denk dat je dat wel kunt gebruikenquote:
Sorry, nieuw in deze reeks en heb niet alles kunnen lezen (hoofdpijn). Ik zit al een tijdje thuis met een paniekstoornis en begin te denken dat ik misschien in het algemeen overgevoelig ben voor prikkels. Ook heb ik heel starre overtuigingen als het op bepaalde dingen aankomt (eten/drinken, maar ook kleding en andere dagelijkse zaken). Ik ben vrouw, 33, heb nu al drie burn-outs/depressies doorstaan die zijn veroorzaakt door perfectionisme en ben nog nooit getest op autisme.
Ik zie mijn psychiater komende week weer (om mijn paniekklachten te bespreken) en vraag me af: heeft het zin om autisme aan de kaak te stellen en zo ja, hoe? Ik weet dat het bij vrouwen minder vaak voorkomt enzo.
Als ik het boek Paaz van Myrthe van der Meer lees, herken ik mezelf heel erg. Zij meldde zich ziek met een burn-out en werd tijdens een opname ineens geconfronteerd met een diagnose 'bipolair én asperger'. Het verschil is dat Myrthe een doodswens had/heeft, die ik nooit heb (gehad). Ik weet 99,9% zeker dat ik niet bipolair ben, laten we het daarop houden. Maar de autistische kant...
Het probleem met het stellen van de diagnose autisme (en in het verlengde ook bij andere psychiatrische aandoeningen) is dat veel mensen in meerdere of mindere mate autistische trekjes vertonen of zich in bepaalde autistische kenmerken herkennen. Zo zijn er ook niet-ASSers die gevoelig zijn voor geluiden of geuren, of die meer behoefte hebben aan structuur in hun leven dan de gemiddelde mens. Je psychiater heeft ervaring met autisme herkennen en kan je dus het beste helpen.
Ik herken me trouwens enorm in je verhaal (al ben ik zelf nog wat jonger), dus zou het zeker onder de aandacht van de psychiater brengen.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |