R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
In KLB wordt iedereen zo ongeveer belachelijk gemaakt, daarom post ik er ook niets in dat me persoonlijk raakt. Wel jammer, want het is eigenlijk wel een lekkere uitlaatklepplek.
(Ik twijfel of ik ergens op het spectrum zit, ga daar binnenkort achteraan)
(Ik twijfel of ik ergens op het spectrum zit, ga daar binnenkort achteraan)
Mon 'en!
Mijn dochter kreeg eerst de diagnose en daarna volgde die van mij vrij snel...quote:Op zondag 24 september 2017 17:50 schreef Sneakie het volgende:
Ik vroeg mij af of er meer mensen hier zijn die door een diagnose van hun kind erachter zijn gekomen dat zij zelf ook wel eens Asperger zouden kunnen hebben?
Bi mij zal dit waarschijnlijk het geval zijn mede doordat ik altijd al vermoedens heb dat ik wel eens Asperger zou kunnen hebben en de test op Aspergersyndroom een score van 32 geeft.
Door de diagnose van mijn zoontje heeft mijn vrouw mijn trekjes onder een vergrootglas gelegd met als resultaat dat we na 12 jaar relatie nu bijna op het punt staan om te gaan scheiden. Blijkbaar mis ik erg vanzelfsprekende zaken in een relatie waar ik blijkbaar niet genoeg bij stilstond.
Ik had al wel een heel traject afgelegd in hulpverleningsland (incl niet kloppende diagnoses), maar mijn psychiater toen vond het toch wel de moeite waard om bij mij ook die kant op te kijken nadat mijn dochter die diagnose kreeg.
Tja, ze heeft het blijkbaar van haar moeder
.Wat betreft autist gebruiken als scheldwoord... wij maken thuis wel grapjes, maar kunnen daar ook allemaal wel smakelijk om lachen.
Ik denk dat je er wel mee moet uitkijken, niet iedereen kan erom lachen. En er zit natuurlijk verschil in of je het met een knipoog doet of dat je het doet om iemand te kwetsen.
Drukke ochtend gehad, ik help op school en vind ik op zich heel leuk om te doen, maar zo na de vakantie weer opstarten kost wel weer even wat meer energie, als het straks loopt dan gaat dat vast weer wat makkelijker.
En het helpt denk ik ook niet mee dat ik niet helemaal fit ben... vanmiddag als de kinderen naar school zijn ga ik mn batterijtje even opladen
Mama van 2 lieve meiden :)
Ik heb hier nog aan zitten denken, eigenlijk gebruik ik nooit de constructie "autistisch doen" en al helemaal niet in een negatief bedoelde setting.quote:
[..]
Wat betreft autist gebruiken als scheldwoord... wij maken thuis wel grapjes, maar kunnen daar ook allemaal wel smakelijk om lachen.
Ik denk dat je er wel mee moet uitkijken, niet iedereen kan erom lachen. En er zit natuurlijk verschil in of je het met een knipoog doet of dat je het doet om iemand te kwetsen.
En wat is nou eigenlijk "autistisch doen"? Het is in elk geval niet dat waarvoor het meestal gebruikt wordt, nml om iets doms of koppig-ondanks-dat-het-zeer-duidelijk-is-dat-je-ernaast-zit aan te duiden. Ik merk dagelijks dingen op aan anderen die ik dom vind, als ik iedereens fouten zou moeten lopen verbeteren de hele dag, zou ik geen leven meer hebben
(en bovendien zijn veel van de zeg maar boerenpummels die "autist" als synoniem voor de door mij genoemde bovenstaande termen simpelweg te dom om te snappen wat ik bedoel, kan ik net zo goed proberen om een bakstenen muur te leren hoe 'ie moet vliegen....).Maar zelfs als ik uitleg waarom ze dom zijn (ten slotte is "dom" ook een (in elk geval deels) relatieve term), dan concluderen deze klapjosties in hun oneindige wijsheid dat ik arrogant ben of zo
Beweren dat ik geen empathie zou hebben, terwijl ze juist door hun eigen gebrekkige empathie niet zien dat ze zelf minder empathie hebben. Door hun eigen stupiditeit hun eigen stupiditeit niet kunnen zien. Ze zijn zelfs te dom om het te willen zien. Maar volgens mij kunnen ze 't nieteens willen, dat is deel van hun handicap.
Wat ik zelf wel lachwaardig vind, zijn bijvoorbeeld die gezamenlijk gedeelde slordigheidjes of sukkeligheidjes die op zich onschuldig zijn, maar soms hilarische toestanden kan opleveren. Van die kleine dingetjes waarbij de "normale" mensen me raar aankijken en denken dat ik onder hun niveau zit ofzo....maar zij zijn diegenen die iets niet snappen of volgen.
Ik ben trouwens nog niet uitgedacht over wat autisme nou eigenlijk is, maar 't plaatje raakt wel steeds completer nu.
Gewoon wel heen gaan. En als iemand iets zegt wat je niet bevalt, zeg je gewoon dat 't een domme k****rjostie is. Zo kan je leren sachelden en je uiten tegenover de mensen waar je de grootste hekel aan hebt. Nog beter: Open er een topic over! Of een lemming!quote:
In KLB wordt iedereen zo ongeveer belachelijk gemaakt, daarom post ik er ook niets in dat me persoonlijk raakt. Wel jammer, want het is eigenlijk wel een lekkere uitlaatklepplek.
De meesten daar zijn sowieso volgzame lemmingen, ze vinden zichzelf o zo onafhankelijk! Maar das weer een ander verhaal, ik kan genoeg klachten over ze bedenken. Gewoon daar heen gaan en de grootste eikels daar zeggen wat ze waard zijn, heerlijk!
Ik ben benieuwd, zal dan wel een wereld voor je open gaan (vooral wat je zelfinzicht betreft).quote:(Ik twijfel of ik ergens op het spectrum zit, ga daar binnenkort achteraan)
Tis vaak 't einde van 1 reis en 't begin van een andere reis, waarvan die nieuwe reis vaker een geweldige eindbestemming heeft
Vandaag op intakegesprek geweest bij een niet nader te noemen groot Duits koeriersbedrijf: maar wat is dat vreselijk verkeerd gegaan! Ik had van tevoren al aangegeven dat ik autisme had, alleen tijdens het gesprek werd daar totaal geen rekening mee gehouden. En dan word je ook nog raar aangekeken ook.
Blijkbaar mag je als autist/wajong ook geen eisen op de tafel leggen, of ja dat geld eigenlijk voor heel werkend Nederland. Want ik moest ruim 70KM heen en terug rijden om op gesprek te komen, en al vrijwel direct in begin van het gesprek ging het de mis in. Ze begonnen al met het tillen, dus toen legde ik al direct uit dat ik niet zo sterk ben.
Maar ik benoemde ook, dat je wettelijk gezien sowieso geen 25kg mocht tillen.... maar tot zover was het eigenlijk nog niet zo'n probleem. Het ging zich erom dat zij zich totaal niet naar mij wilde aanpassen, terwijl dat wel essentieel is om een sociaal gesprek met een autist kans van slagen te geven. Dus daar gaat het al vreselijk mis, terwijl ik met de juist begeleiding en werkgever echt wel zou kunnen werken!
Aan mijn jobcoach bleek ik dus ook niet veel te hebben, want als die zijn werk goed gedaan had: dan had hij dit gesprek eerst goed voorbereid, want hij hoort te weten waar mijn knelpunten zitten en daar hebben ze in verzuimd. Ja het was al de tweede jobcoach die ik van dezelfde organisatie had, want de vorige was gestopt en ging werken bij het leger des heils.
Ik heb dus echt het gevoel, dat ookal geef je ruim van tevoren aan: ik heb autisme, dus daar dien je rekening mee te houden. Dat ze het toch niet doen en je enkel een politiek correct antwoord krijgt, dat het geen probleem is dat je autisme hebt. Na het gesprek was ik ook zodanig gestressed, dat ik eerst een half uur in mijn auto gewacht heb tot ik ben gaan rijden! Want ik was totaal overprikkeld.
Al heeft dit ook geleid dat ik mijn jobcoach eindelijk eens de waarheid gezegd heb, want ik was al geruimde tijd ontevreden over zijn werkwijze. Aangezien het ja nauwelijks iets opleverde, en ik maar een beetje in wild moest solliciteren. Terwijl ik eigenlijk gewoon een participatiebaan nodig heb: maar die zijn er blijkbaar niet in Zuid Limburg
Dat zijn allemaal flex banen via uitzendbureau's en dan heb ik geen recht op begeleiding, dus dan zou ik mijzelf in de voet schieten als ik onder een uitzend beding ga werken! Dus dat is toch wel gek: onze regering wilt dat wij flexibel zijn, maar die participatie wet deugt voor geen meter. Omdat bedrijven meestal geen water bij de wijn willen doen. Die willen werknemers alleen uitknijpen, dus laat staan dat ze rekening houden met iemand die autisme heeft en minder arbeidsvermogen heeft!
Blijkbaar mag je als autist/wajong ook geen eisen op de tafel leggen, of ja dat geld eigenlijk voor heel werkend Nederland. Want ik moest ruim 70KM heen en terug rijden om op gesprek te komen, en al vrijwel direct in begin van het gesprek ging het de mis in. Ze begonnen al met het tillen, dus toen legde ik al direct uit dat ik niet zo sterk ben.
Maar ik benoemde ook, dat je wettelijk gezien sowieso geen 25kg mocht tillen.... maar tot zover was het eigenlijk nog niet zo'n probleem. Het ging zich erom dat zij zich totaal niet naar mij wilde aanpassen, terwijl dat wel essentieel is om een sociaal gesprek met een autist kans van slagen te geven. Dus daar gaat het al vreselijk mis, terwijl ik met de juist begeleiding en werkgever echt wel zou kunnen werken!
Aan mijn jobcoach bleek ik dus ook niet veel te hebben, want als die zijn werk goed gedaan had: dan had hij dit gesprek eerst goed voorbereid, want hij hoort te weten waar mijn knelpunten zitten en daar hebben ze in verzuimd. Ja het was al de tweede jobcoach die ik van dezelfde organisatie had, want de vorige was gestopt en ging werken bij het leger des heils.
Ik heb dus echt het gevoel, dat ookal geef je ruim van tevoren aan: ik heb autisme, dus daar dien je rekening mee te houden. Dat ze het toch niet doen en je enkel een politiek correct antwoord krijgt, dat het geen probleem is dat je autisme hebt. Na het gesprek was ik ook zodanig gestressed, dat ik eerst een half uur in mijn auto gewacht heb tot ik ben gaan rijden! Want ik was totaal overprikkeld.
Al heeft dit ook geleid dat ik mijn jobcoach eindelijk eens de waarheid gezegd heb, want ik was al geruimde tijd ontevreden over zijn werkwijze. Aangezien het ja nauwelijks iets opleverde, en ik maar een beetje in wild moest solliciteren. Terwijl ik eigenlijk gewoon een participatiebaan nodig heb: maar die zijn er blijkbaar niet in Zuid Limburg
Dat zijn allemaal flex banen via uitzendbureau's en dan heb ik geen recht op begeleiding, dus dan zou ik mijzelf in de voet schieten als ik onder een uitzend beding ga werken! Dus dat is toch wel gek: onze regering wilt dat wij flexibel zijn, maar die participatie wet deugt voor geen meter. Omdat bedrijven meestal geen water bij de wijn willen doen. Die willen werknemers alleen uitknijpen, dus laat staan dat ze rekening houden met iemand die autisme heeft en minder arbeidsvermogen heeft!
Je kan ook niet echt eisen dat de wereld om jou draait en iedereen altijd tot in de eeuwigheid rekening met je moet houden. Een beetje begrip zou wel goed zijn, maar uiteindelijk moet jij je ook aan kunnen passen aan de werkgever en niet andersom. Zeker ala je gratis geld krijgt.
Als dat zo is: dan kies ik er voor om maar werkeloos te blijven, mijn inkomen krijg ik ja toch in de vorm van mijn Wajong. Dus dan hoef ik mij ook niet steeds die stress op de hals te halen, maar dan kunnen ze niet zeggen dat ik het niet geprobeerd heb. Want ik heb het wel degelijk geprobeerd, maar telkens gaat het gewoon grandioos fout.
En dat ligt alleen aan de werkgever?quote:
Als dat zo is: dan kies ik er voor om maar werkeloos te blijven, mijn inkomen krijg ik ja toch in de vorm van mijn Wajong. Dus dan hoef ik mij ook niet steeds die stress op de hals te halen, maar dan kunnen ze niet zeggen dat ik het niet geprobeerd heb. Want ik heb het wel degelijk geprobeerd, maar telkens gaat het gewoon grandioos fout.
Beetje flexibiliteit ivm je beperking oké, maar je kan niet eisen dat het allemaal om jou draait.
Jij wilt toch die baan? Jij wilt toch werken? Dan moet je je ook kunnen aanpassen aan wat zij van je vragen.
Ja 9 van de 10 keer wel, ik ken 2 klantmanagers die bij de gemeente werken en in aanraking komen met bedrijven. Bedrijven kunnen of willen alleen de lusten en niet de lasten. Het is voor hun financieel aantrekkelijk iemand in dienst te nemen uit het doelgroeg register en misschien op termijn een prima werknemer, want dat kunnen autisten zeer zeker zijn. Maar zelfs een klein beetje flexibiliteit is al te veel gevraagd vaak.quote:
[..]
En dat ligt alleen aan de werkgever?
Beetje flexibiliteit ivm je beperking oké, maar je kan niet eisen dat het allemaal om jou draait.
Jij wilt toch die baan? Jij wilt toch werken? Dan moet je je ook kunnen aanpassen aan wat zij van je vragen.
Kan best, maar als je in die doelgroep zit mag je blij zijn dat iemand je wil hebben. Voor jou 100 anderen zonder beperking/wajong.quote:Op woensdag 27 september 2017 19:14 schreef Duveldrinker het volgende:
[..]
Ja 9 van de 10 keer wel, ik ken 2 klantmanagers die bij de gemeente werken en in aanraking komen met bedrijven. Bedrijven kunnen of willen alleen de lusten en niet de lasten. Het is voor hun financieel aantrekkelijk iemand in dienst te nemen uit het doelgroeg register en misschien op termijn een prima werknemer, want dat kunnen autisten zeer zeker zijn. Maar zelfs een klein beetje flexibiliteit is al te veel gevraagd vaak.
Iedereen op die lijst heeft iets, als je dan als werkgever star vast blijft houden aan je eigen regeltjes en geen aanpassing wilt doen moet je lekker het volle pond betalen en niet iemand uit het doelgroeg register.quote:
[..]
Kan best, maar als je in die doelgroep zit mag je blij zijn dat iemand je wil hebben. Voor jou 100 anderen zonder beperking/wajong.
Ik hoor continue verhalen van bedrijven die even snel een werknemer scoren voor weinig salaris en dan vervolgens de ene laten gaan en de volgende pakken. Dat is niet het doel van deze regeling.
Ik vraag mij ook af of jij zelf ook autisme hebt of werkzaam bent met mensen met autisme?
Als jij aangeeft dat je autisme hebt en ze hebben geen zin daar rekening mee te houden, dan is zo'n gesprek toch voor alle partijen bij voorbaat zinloos?quote:
Je kan ook niet echt eisen dat de wereld om jou draait en iedereen altijd tot in de eeuwigheid rekening met je moet houden. Een beetje begrip zou wel goed zijn, maar uiteindelijk moet jij je ook aan kunnen passen aan de werkgever en niet andersom. Zeker ala je gratis geld krijgt.
Ik ga ff verder in het topic van Diqui-Long over de Participatiewet. Zelfde post.quote:
[..]
Iedereen op die lijst heeft iets, als je dan als werkgever star vast blijft houden aan je eigen regeltjes en geen aanpassing wilt doen moet je lekker het volle pond betalen en niet iemand uit het doelgroeg register.
Ik hoor continue verhalen van bedrijven die even snel een werknemer scoren voor weinig salaris en dan vervolgens de ene laten gaan en de volgende pakken. Dat is niet het doel van deze regeling.
Ik vraag mij ook af of jij zelf ook autisme hebt of werkzaam bent met mensen met autisme?
Nee geen ervaringsdeskundige, wel zo nu en dan lurker.
En bijvoorbeeld parttime als postbezorger werken. Lijkt je dat niks?quote:
Als dat zo is: dan kies ik er voor om maar werkeloos te blijven, mijn inkomen krijg ik ja toch in de vorm van mijn Wajong. Dus dan hoef ik mij ook niet steeds die stress op de hals te halen, maar dan kunnen ze niet zeggen dat ik het niet geprobeerd heb. Want ik heb het wel degelijk geprobeerd, maar telkens gaat het gewoon grandioos fout.
ROBODEMONS..................|:(
Tenzij je een zware vorm van autisme hebt, lijkt me dat niet iets om van te voren aan te geven.quote:
[..]
Als jij aangeeft dat je autisme hebt en ze hebben geen zin daar rekening mee te houden, dan is zo'n gesprek toch voor alle partijen bij voorbaat zinloos?
ROBODEMONS..................|:(
Ik vind het echter wel verstandig om aan te geven: ookal zou de sollicitatie goed gaan, vroeg of laat loop je toch tegen de lamp en dan lig je alsnog eruit.quote:
[..]
Tenzij je een zware vorm van autisme hebt, lijkt me dat niet iets om van te voren aan te geven.
Als 't om banen/werk gaat, probeer ik wel realistische doelen te stellen.
Zelf heb ik 't idee dat je 't als autist (even afgezien van de meer voordehandliggende plekken) een beetje moet hebben van/beetje moet zoeken naar de nicheplekken.
Ik denk niet dat ik voor een baan zou willen solliciteren die niet bij me past.
Werknemers worden op meer plekken als uitschot behandeld. Kom je daar als autist te werken, hebben ze alleen maar een excuus meer om je eruit te bonjouren. Je bent gewoon een nummer voor ze. Een werkslaaf of werkvlees. Als slachtvee behandelen ze je.
Die regeltjes waaraan ze zich zouden moeten houden en waarbij ze hun best lijken te doen om te doen alsof die niet bestaan?...dat krijg je, als je leeft in een wereld waarin "Rules are meant to be broken" opvoedvoedsel is.
Overigens vind ik de posts van DoubleDip wat negatief/onbeschoft, alsof Diqiu-Long per definitie al iets fout doet en/of op zijn ondertonige arrogantie aangesproken zou moeten dienen te worden of zo. Ik vind die posts vervelend om te lezen, eerlijk gezegd.
[ Bericht 0% gewijzigd door magnetronkoffie op 28-09-2017 03:16:14 ]
Zelf heb ik 't idee dat je 't als autist (even afgezien van de meer voordehandliggende plekken) een beetje moet hebben van/beetje moet zoeken naar de nicheplekken.
Ik denk niet dat ik voor een baan zou willen solliciteren die niet bij me past.
Werknemers worden op meer plekken als uitschot behandeld. Kom je daar als autist te werken, hebben ze alleen maar een excuus meer om je eruit te bonjouren. Je bent gewoon een nummer voor ze. Een werkslaaf of werkvlees. Als slachtvee behandelen ze je.
Die regeltjes waaraan ze zich zouden moeten houden en waarbij ze hun best lijken te doen om te doen alsof die niet bestaan?...dat krijg je, als je leeft in een wereld waarin "Rules are meant to be broken" opvoedvoedsel is.
Overigens vind ik de posts van DoubleDip wat negatief/onbeschoft, alsof Diqiu-Long per definitie al iets fout doet en/of op zijn ondertonige arrogantie aangesproken zou moeten dienen te worden of zo. Ik vind die posts vervelend om te lezen, eerlijk gezegd.
[ Bericht 0% gewijzigd door magnetronkoffie op 28-09-2017 03:16:14 ]
Mag je gewoon aangeven, ook al denk je dat je misschien de enige bentquote:
Klopt ik vond de posts ook erg kort door de bocht en respectloos.
Ik vind het inderdaad schandalig hoe werkgevers soms met werknemers omgaan al wil ik daar niet teveel over zeiken, je hebt altijd nog goede ertussen zitten en ik ben het ben DoubleDip eens: als iemand uit t doelgroepregister, wat ik ook ben, moet je blij zijn als iemand je wil hebben. Ik vind wel dat mensen met beperking consequent moeten zijn. Of je bent anders en past je aan, of je blijft hoe je altijd was maar de consequentie is dan gewoon dat je minder kansen hebt. Voor zover je je aan kunt passen, maar bij voorbaat denken van niet vind ik vrij negatief. Ik hoor al meer dan 10 jaar dat mijn communicatieve vaardigheden zo goed als nul zijn, maar ik blijf oefenen met mensen aankijken enz. Niet iedereen kan met alle vaardigheden geboren zijn en zo niet, dan moet je proberen om het aan te leren als dit vereist is in het leven vind ik, zo simpel is het. Zelfs al is het uiteindelijk tevergeefs om jezelf ergens in te verbeteren, dan weet je in ieder geval dat je je best hebt gedaan.
Ik denk dat het bij Diqiu-Long gewoon het grootste probleem was dat de jobcoach het liet afweten en er bij die baan geen begeleiding was. Dat is slecht geregeld. Wat heb je aan recht op jobcoach als je dan toch werk moet doen waar die begeleiding niet bij kan.
[ Bericht 2% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 28-09-2017 04:18:00 ]
Ik denk dat het bij Diqiu-Long gewoon het grootste probleem was dat de jobcoach het liet afweten en er bij die baan geen begeleiding was. Dat is slecht geregeld. Wat heb je aan recht op jobcoach als je dan toch werk moet doen waar die begeleiding niet bij kan.
[ Bericht 2% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 28-09-2017 04:18:00 ]
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Ik ben nu trouwens dat topic aan 't lezen, maar nog niet uitgelezen.
Je moet ook niet vergeten dat autisten al continu bezig zijn zich aan niet-autisten aan te passen, maar dit wordt vaak als vanzelfsprekendheid gezien (alsof 't niks voorstelt).
Het aankijken van mensen prikkelt..en 't prikkelt -iedereen-
Je zou wel bepaalde trucjes kunnen aanleren (naar de neus kijken of zoiets), maar misschien weet je iets wat ik (nog) niet weet hier?
Hoe oefen je zoiets?
En nog iets...misschien bedoelde je dit in de context van het verhaaltje van Diqiu-Long, maar in 't algemeen gesproken is jouw suggestie zo fout en inflexibel als 't maar kan.
Je zegt nu eigenlijk dat je je als autist maar moet blijven en blijven aanpassen en dat de wereld stopt met ronddraaien als je te vroeg opgeeft, maar veel van de eisen die gesteld worden zijn onmogelijk en inhumaan.
Ik doel daarmee niet op Diqiu-Long, want hij had beter elders kunnen solliciteren. Ook heeft hij z'n diagnose nog niet zo lang en weet ik zelf ook wel in hoeverre psycho-educatie nog steeds faalt en kort-door-de-bocht is.
Ik heb ook te horen gekregen dat je je als autist niet zou kunnen aanpassen aan je omgeving, dus dat je omgeving zich maar aan jou moet aanpassen. Maar het stukje dat de autist zich per definitie niet aan diens omgeving aan zou kunnen passen is dus onzin. Er wordt niet gezien hoe gigantisch veel werk veel autisten verzetten om continu iedereens wensen maar te blijven bedienen "omdat dat volgens jullie sociale regeltjes normaal behoort te zijn".
Maar je moet toch (tenminste, bij dat soort laaggeschoolde beroepen) sowieso blij zijn nu dat iemand je wilt hebben?quote:
Ik vind het inderdaad schandalig hoe werkgevers soms met werknemers omgaan al wil ik daar niet teveel over zeiken, je hebt altijd nog goede ertussen zitten en ik ben het ben DoubleDip eens: als iemand uit t doelgroepregister, wat ik ook ben, moet je blij zijn als iemand je wil hebben.
Dit is heel erg zwart-wit. Al is 't alleen maar omdat je je ook deels kunt aanpassen.quote:Ik vind wel dat mensen met beperking consequent moeten zijn. Of je bent anders en past je aan, of je blijft jezelf maar de consequentie is dan gewoon dat je minder kansen hebt.
Je moet ook niet vergeten dat autisten al continu bezig zijn zich aan niet-autisten aan te passen, maar dit wordt vaak als vanzelfsprekendheid gezien (alsof 't niks voorstelt).
Hoe oefen je zoiets dan?quote:Voor zover je je aan kunt passen, maar bij voorbaat denken van niet vind ik vrij negatief. Ik hoor al meer dan 10 jaar dat mijn communicatieve vaardigheden zo goed als nul zijn, maar ik blijf oefenen met mensen aankijken enz.
Het aankijken van mensen prikkelt..en 't prikkelt -iedereen-
Je zou wel bepaalde trucjes kunnen aanleren (naar de neus kijken of zoiets), maar misschien weet je iets wat ik (nog) niet weet hier?
Hoe oefen je zoiets?
En daarna dan? Als je weet dat 't niet gaat lukken?quote:Niet iedereen kan met alle vaardigheden geboren zijn en zo niet, dan moet je proberen om het aan te leren vind ik, zo simpel is het. Zelfs al is het uiteindelijk tevergeefs om jezelf ergens in te verbeteren, dan weet je in ieder geval dat je je best hebt gedaan.
En nog iets...misschien bedoelde je dit in de context van het verhaaltje van Diqiu-Long, maar in 't algemeen gesproken is jouw suggestie zo fout en inflexibel als 't maar kan.
Je zegt nu eigenlijk dat je je als autist maar moet blijven en blijven aanpassen en dat de wereld stopt met ronddraaien als je te vroeg opgeeft, maar veel van de eisen die gesteld worden zijn onmogelijk en inhumaan.
Ik doel daarmee niet op Diqiu-Long, want hij had beter elders kunnen solliciteren. Ook heeft hij z'n diagnose nog niet zo lang en weet ik zelf ook wel in hoeverre psycho-educatie nog steeds faalt en kort-door-de-bocht is.
Ik heb ook te horen gekregen dat je je als autist niet zou kunnen aanpassen aan je omgeving, dus dat je omgeving zich maar aan jou moet aanpassen. Maar het stukje dat de autist zich per definitie niet aan diens omgeving aan zou kunnen passen is dus onzin. Er wordt niet gezien hoe gigantisch veel werk veel autisten verzetten om continu iedereens wensen maar te blijven bedienen "omdat dat volgens jullie sociale regeltjes normaal behoort te zijn".
Reactie op edit:
Ik heb zelf een tijdje terug een jobcoach gehad (naja, uiteindelijk bleef 't bij 1 gesprek) en zij bleef maar doorzoeken me te bewegen iets in de ICT te gaan doen. ...want naja, autist en ICT en vraag naar ICT? Dus moest ik iets van 1e kwartier blijven uitleggen en draaien en NOG een keer uitleggen...letterlijk 1e 1/3e van het gesprek alleen maar daar mee bezig geweest
Als ze nou gewoon goed had geluisterd en goed had aangevoeld, had ze geweten dat ik en ICT notgonnahappen was geweest en dat ik als ervaringsdeskundige veel beter op m'n plek ben.
Stomme vooroordelen....maar er gaan wel bergen energie in zitten om een dergelijke jobcoach in de rails te krijgen wat 't gespreksonderwerp betreft.
[ Bericht 0% gewijzigd door magnetronkoffie op 28-09-2017 05:13:41 ]
Hier ben ik 't wel mee eens.quote:
Ik denk dat het bij Diqiu-Long gewoon het grootste probleem was dat de jobcoach het liet afweten en er bij die baan geen begeleiding was. Dat is slecht geregeld. Wat heb je aan recht op jobcoach als je dan toch werk moet doen waar die begeleiding niet bij kan.
Ik heb zelf een tijdje terug een jobcoach gehad (naja, uiteindelijk bleef 't bij 1 gesprek) en zij bleef maar doorzoeken me te bewegen iets in de ICT te gaan doen. ...want naja, autist en ICT en vraag naar ICT? Dus moest ik iets van 1e kwartier blijven uitleggen en draaien en NOG een keer uitleggen...letterlijk 1e 1/3e van het gesprek alleen maar daar mee bezig geweest
Als ze nou gewoon goed had geluisterd en goed had aangevoeld, had ze geweten dat ik en ICT notgonnahappen was geweest en dat ik als ervaringsdeskundige veel beter op m'n plek ben.
Stomme vooroordelen....maar er gaan wel bergen energie in zitten om een dergelijke jobcoach in de rails te krijgen wat 't gespreksonderwerp betreft.
[ Bericht 0% gewijzigd door magnetronkoffie op 28-09-2017 05:13:41 ]
Nee, zou ik ook niet doen. Maar bij dit voorbeeld is het wel gebeurd, dan kun je als bedrijf nagaan of je er iets mee kunt of niet.quote:
[..]
Tenzij je een zware vorm van autisme hebt, lijkt me dat niet iets om van te voren aan te geven.
Hoewel je ook kunt zeggen laat maar komen, we zullen wel zien. En dan zien dat het ernstiger is dan gedacht. Tenslotte hebben veel bedrijven al zonder veel problemen mensen met ASS in dienst.
Dat ligt aan de omstandigheden. Als je kijkt naar mensen met (een lichte vorm van) ASS die 40+ zijn, dan zijn het meestal mensen die al jaren werkten voordat ze een diagnose kregen. Ze werden hooguit als een beetje eigenaardig/introvert gezien. Hun ASS was voornamelijk hun eigen probleem (vermoeidheid, depressie) en leidde op die manier tot psychiatrie en diagnose. De behandeling richt zich eerder op grenzen stellen en ontspannen dan op aanpassingen door de werkgever.quote:
[..]
Ik vind het echter wel verstandig om aan te geven: ookal zou de sollicitatie goed gaan, vroeg of laat loop je toch tegen de lamp en dan lig je alsnog eruit.
Die mensen hebben niks in dat doelgroepenregister te zoeken, maar ik verdenk o.a. UWV ervan mensen met een labeltje die richting in te duwen omdat je als gesubsidieerde werkzoekende eerder aan een baan komt (waar je weer wordt ontslagen zodra de subsidie stopt).
Verder is ASS of autisme zo breed dat het helemaal niets zegt. Elke autist is anders en heeft andere behoeften.
Vroeger werden er ook wat minder eisen gesteld op sociaal gebied dan nu het geval is. Waarschijnlijk dat daarom mensen met Ass op latere leeftijd in de problemen komen en werkeloos raken. Het is niet meer zo van zelfsprekend dat je 30/40 jaar voor een bedrijf werkt, het woordje flexibel en sociaal vaardig zijn nu zo'n beetje de eerste vereiste voor een job en daarna wordt er een keer gekeken of je ook je taken wel goed uitvoert.quote:
[..]
Dat ligt aan de omstandigheden. Als je kijkt naar mensen met (een lichte vorm van) ASS die 40+ zijn, dan zijn het meestal mensen die al jaren werkten voordat ze een diagnose kregen. Ze werden hooguit als een beetje eigenaardig/introvert gezien. Hun ASS was voornamelijk hun eigen probleem (vermoeidheid, depressie) en leidde op die manier tot psychiatrie en diagnose. De behandeling richt zich eerder op grenzen stellen en ontspannen dan op aanpassingen door de werkgever.
Die mensen hebben niks in dat doelgroepenregister te zoeken, maar ik verdenk o.a. UWV ervan mensen met een labeltje die richting in te duwen omdat je als gesubsidieerde werkzoekende eerder aan een baan komt (waar je weer wordt ontslagen zodra de subsidie stopt).
Verder is ASS of autisme zo breed dat het helemaal niets zegt. Elke autist is anders en heeft andere behoeften.
Ook in het gezinsleven en dagelijks sociaal leven wordt er behoorlijk wat gevergd van mensen met Ass en aanverwante, het komt allemaal beetje dubbel zo hard aan. En je kan helemaal niet in het hoofd van die 40 plussers kijken en of ze maar een lichte vorm hebben , sommige hebben het altijd goed kunnen verbergen maar dat betekent niet dat ze langzaam aan gesloopt zijn.
