Dat klinkt ook wel gelijk heel zwaar, "geestesziekte".quote:Op donderdag 27 april 2017 17:35 schreef Diqiu-Long het volgende:t.
Wat betreft de pyscholoog, in eerste instantie was dat puur voor de diagnose en daarna ben ik nog voor gewoon gesprekken gekomen. Ik moet zeggen vlak na de diagnose ging het juist minder goed, want ik zie autisme als een geestesziekte welke niet te genezen is. Dus daar had ik het wel even moeilijk mee hoor.
Mensen met autisme kunnen prima auto rijden.quote:Ja ik heb een auto hoor: autisten kunnen ook juist ook goede bestuurders zijn, maar door het CBR worden wij gediscrimineerd. Dus ik heb eerst mijn rijbewijs behaald en mij daarna laten diagnoseren, want soms keurt het CBR autisten af en dan mag je geen rijbewijs halen. Al is het vooral veel bureaucratisch gedoe, maar kan ook een meid die mocht alleen automaat leren.
Goed zo! Ik hoop dat het effect gaat hebben!quote:Wat betreft lusteloosheid: probeer een bezigheid te zoeken, dat is echt een van de weinige adviezen die mij geholpen hebben. Nu heb dus een racefiets aangeschaft, met als doel meer te bewegen en zodat ik wat te doen heb.
Geen idee of ik je kan overtuigen... ik denk dat ik best een kutwijf kan zijn namelijk . Maar andersom denk ik dat er ook genoeg mannen zijn die rotzakken zijn...quote:Op donderdag 27 april 2017 20:35 schreef Frumzel het volgende:
Ben zwaar gefrustreerd. Is er (bij voorkeur) een vrouw die mij kan overtuigen dat niet elke vrouw een kutwijf is?
Ik doelde vooral op vrouwen waar je een leuk gesprek mee probeert te voeren (lees: chatten) en dat af en toe ook best lijkt te gaan en wie weet dat het wat meer wordt en dat je ineens geen reactie meer terug krijgt of ze je gewoon uit het niets blokkeren (Tinder/andere sites). Hierdoor dus een steeds verkeerder beeld van vrouwen dus...quote:Op donderdag 27 april 2017 20:40 schreef Nijna het volgende:
[...]
Geen idee of ik je kan overtuigen... ik denk dat ik best een kutwijf kan zijn namelijk . Maar andersom denk ik dat er ook genoeg mannen zijn die rotzakken zijn...
Nou ja meiden blokkeren nooit uit het niets. Daar is altijd een reden voor, of je die nou ziet, kan weten, snapt of niet.quote:Op donderdag 27 april 2017 20:57 schreef Frumzel het volgende:
[..]
Ik doelde vooral op vrouwen waar je een leuk gesprek mee probeert te voeren (lees: chatten) en dat af en toe ook best lijkt te gaan en wie weet dat het wat meer wordt en dat je ineens geen reactie meer terug krijgt of ze je gewoon uit het niets blokkeren (Tinder/andere sites). Hierdoor dus een steeds verkeerder beeld van vrouwen dus...
Ik gooi het maar op m'n autistische gedrag dan. Tenslotte, welke vrouw zou nou een autist als vriend willen hebben. En als die er zijn, dan is het als het zoeken naar een speld in een hooiberg. Dus, uiteraard, het ligt aan mij. Mijn afwijking. Moet er maar mee leren "leven", zolang het nog gaat...quote:Op donderdag 27 april 2017 21:11 schreef jodelahity het volgende:
[..]
Nou ja meiden blokkeren nooit uit het niets. Daar is altijd een reden voor, of je die nou ziet, kan weten, snapt of niet.
Maar ik heb wel leuke gesprekken gehad met meiden, exen, mijn huidige vriendin. En ook wel minder leuke. Maar ik heb nooit echt gedacht van wat een kutwijf ofzo. Maar ik werd er ook niet gefrustreerd van de paar keer dat ik een blauwtje liep dus ja
Veel meiden zijn best leuk
Vrouwen zijn soms lastig te begrijpen, al helemaal als je autistische bent. Maar niet niet alle vrouwen zijn k*twijven, maar het zijn wel heel gevoelige wezens Trouwens ik heb wel een vriendin, dus dat is best mogelijk als autist.quote:Op donderdag 27 april 2017 20:35 schreef Frumzel het volgende:
Ben zwaar gefrustreerd. Is er (bij voorkeur) een vrouw die mij kan overtuigen dat niet elke vrouw een kutwijf is?
Ach, zijn er best veel hoor; als dat niet het geval was waren noch ik noch mijn vader ooit geborenquote:Op donderdag 27 april 2017 21:17 schreef Frumzel het volgende:
[..]
Ik gooi het maar op m'n autistische gedrag dan. Tenslotte, welke vrouw zou nou een autist als vriend willen hebben. En als die er zijn, dan is het als het zoeken naar een speld in een hooiberg. Dus, uiteraard, het ligt aan mij. Mijn afwijking. Moet er maar mee leren "leven", zolang het nog gaat...
Nou ja ze kan best een kutwijf zijn. Maar je wou overtuiging dat niet elke vrouw zo is, en die overtuiging is niet heel moeilijk te geven. Is niet direct de bedoeling dat je dan direct jezelf de schuld geeft. Ook iemand met autisme kan toch aardig doen etc en dat de meid gewoon onredelijk reageert een keer. En autisten hebben toch ook een vriendin soms. Dus sommige vrouwen vinden autisme niet erg genoeg om geen relatie te willen. Maar zo te lezen heb jij die meid niet ontmoet dit keer :pquote:Op donderdag 27 april 2017 21:17 schreef Frumzel het volgende:
[..]
Ik gooi het maar op m'n autistische gedrag dan. Tenslotte, welke vrouw zou nou een autist als vriend willen hebben. En als die er zijn, dan is het als het zoeken naar een speld in een hooiberg. Dus, uiteraard, het ligt aan mij. Mijn afwijking. Moet er maar mee leren "leven", zolang het nog gaat...
Ik zie m'n "vorige" vriendin als een toevalstreffer. En zij heeft nooit geweten dat ik de diagnose autisme heb gehad vorig jaar.quote:Op donderdag 27 april 2017 21:19 schreef Diqiu-Long het volgende:
[..]
Vrouwen zijn soms lastig te begrijpen, al helemaal als je autistische bent. Maar niet niet alle vrouwen zijn k*twijven, maar het zijn wel heel gevoelige wezens Trouwens ik heb wel een vriendin, dus dat is best mogelijk als autist.
Mijn eerste echte vriendin ook niet, en bij mijn vorige relatie kwam de diagnose pas toen we al 7 jaar iets hadden. Het is niet alsof dat iets veranderde aan onze relatie; ik kon alleen wat zaken beter plaatsen.quote:Op donderdag 27 april 2017 21:24 schreef Frumzel het volgende:
[..]
Ik zie m'n "vorige" vriendin als een toevalstreffer. En zij heeft nooit geweten dat ik de diagnose autisme heb gehad vorig jaar.
Ik trek snel m'n conclusies uit bepaalde ervaringen en zelfs m'n therapeute bijvoorbeeld kan me dan niet meer overtuigen van het tegenovergestelde. Ik weet, ik heb contant mezelf ermee, maar dat maakt het des te meer nog frustrerender. Als ik bijvoorbeeld bij een contact ineens zoiets heb van; "de interesse komt alleen van mijn kant", gebeurt het zelfs dat ik m'n ongenoegen erover ga uiten (want toch niks meer te verliezen bij jou) en wordt mijn beeld over vrouwen opnieuw weer een stuk negatiever.quote:Op donderdag 27 april 2017 21:22 schreef jodelahity het volgende:
[..]
Nou ja ze kan best een kutwijf zijn. Maar je wou overtuiging dat niet elke vrouw zo is, en die overtuiging is niet heel moeilijk te geven. Is niet direct de bedoeling dat je dan direct jezelf de schuld geeft. Ook iemand met autisme kan toch aardig doen etc en dat de meid gewoon onredelijk reageert een keer. En autisten hebben toch ook een vriendin soms. Dus sommige vrouwen vinden autisme niet erg genoeg om geen relatie te willen. Maar zo te lezen heb jij die meid niet ontmoet dit keer :p
Zij is (nu ruim 8 jaar geleden) toen bij haar ex weggegaan vanwege zijn autistische gedrag (dat heeft ze mij ook echt zo verteld). Nu voel ik me daarom ook zo schuldig tegenover haar dat ik nu ook die diagnose heb gehad (ook al heeft ze diagnose van mij nooit meegemaakt).quote:Op donderdag 27 april 2017 21:25 schreef Ceased2Be het volgende:
[..]
Mijn eerste echte vriendin ook niet, en bij mijn vorige relatie kwam de diagnose pas toen we al 7 jaar iets hadden. Het is niet alsof dat iets veranderde aan onze relatie; ik kon alleen wat zaken beter plaatsen.
Ja nou ja en volgens mij doen wel meer mensen dat als ze jonger zijn en dan later na die periode gehad te hebben en een paar blunders en een paar successen gehad te hebben, beetje extra zelfvertrouwen, dan gaan ze niet meer fel erop in. Maar gewoon 'oke ze wil me niet blijkbaar, laat maar varen'. En niet de drang om nog te gaan steken want je hebt immers ook wel meiden gehad die je wel leuk vonden, dus niet echt gefrustreerd. En dan wordt je beeld ook niet zo snel echt negatiever gewoon omdat het je oprecht dus niet echt zoveel meer uitmaakt.quote:Op donderdag 27 april 2017 21:29 schreef Frumzel het volgende:
[..]
Ik trek snel m'n conclusies uit bepaalde ervaringen en zelfs m'n therapeute bijvoorbeeld kan me dan niet meer overtuigen van het tegenovergestelde. Ik weet, ik heb contant mezelf ermee, maar dat maakt het des te meer nog frustrerender. Als ik bijvoorbeeld bij een contact ineens zoiets heb van; "de interesse komt alleen van mijn kant", gebeurt het zelfs dat ik m'n ongenoegen erover ga uiten (want toch niks meer te verliezen bij jou) en wordt mijn beeld over vrouwen opnieuw weer een stuk negatiever.
Ik ben 36. Maar gedraag me daar vaak niet naar. En m'n geduld raakt op. Raak dus gefrustreerd en nog meer in depressie. Voelt gewoon dat ik er helemaal alleen voor sta (en feitelijk is dat uiteindelijk ook zo).quote:Op donderdag 27 april 2017 21:33 schreef jodelahity het volgende:
[..]
Ja nou ja en volgens mij doen wel meer mensen dat als ze jonger zijn en dan later na die periode gehad te hebben en een paar blunders en een paar successen gehad te hebben, beetje extra zelfvertrouwen, dan gaan ze niet meer fel erop in. Maar gewoon 'oke ze wil me niet blijkbaar, laat maar varen'. En niet de drang om nog te gaan steken want je hebt immers ook wel meiden gehad die je wel leuk vonden, dus niet echt gefrustreerd. En dan wordt je beeld ook niet zo snel echt negatiever gewoon omdat het je oprecht dus niet echt zoveel meer uitmaakt.
Hoeven ze ook niet te weten: anders wordt je direct gelabeld In later stadium kun je dat natuurlijk nog altijd vertellen, maar eigenlijk hoort een partner je te accepteren voor wie je bent.quote:Op donderdag 27 april 2017 21:24 schreef Frumzel het volgende:
[..]
Ik zie m'n "vorige" vriendin als een toevalstreffer. En zij heeft nooit geweten dat ik de diagnose autisme heb gehad vorig jaar.
Oke nou ja kijk zeggen tegen iemand die zenuwachtig is voor presentaties dat hij niet zenuwachtig hoeft te zijn helpt in de praktijk zelden echt. Dus ja dit is een beetje hetzelfde, wat we ook zeggen heeft maar een kleine kans om echt te helpen (denk ik zelf). Maar als je weet waarom het o.a. mis gaat (te fel reageren, niet gedragen naar je leeftijd of wat dan ook) dan kan het misschien goed zijn om die dingen waardoor het mis gaat niet te doen, en dan je gevoel en redenaties wat dat betreft maar even opzij te zetten. Veel meer dan jezelf verbeteren op bepaalde punten en zorgen dat je met meiden in gesprek komt kan je niet doen lijkt me toch?quote:Op donderdag 27 april 2017 21:38 schreef Frumzel het volgende:
[..]
Ik ben 36. Maar gedraag me daar vaak niet naar. En m'n geduld raakt op. Raak dus gefrustreerd en nog meer in depressie. Voelt gewoon dat ik er helemaal alleen voor sta (en feitelijk is dat uiteindelijk ook zo).
Ik ben maar een jaartje ouder, ik ben alleen niet actief op zoek naar een relatie. Geen idee hoe lang de jouwe al over is, maar ik moet eerst weer voor mezelf rust en ritme hebben voordat ik daar überhaupt ook maar aan wil denken (en wij gingen vorig jaar september uit elkaar).quote:Op donderdag 27 april 2017 21:38 schreef Frumzel het volgende:
[..]
Ik ben 36. Maar gedraag me daar vaak niet naar. En m'n geduld raakt op. Raak dus gefrustreerd en nog meer in depressie. Voelt gewoon dat ik er helemaal alleen voor sta (en feitelijk is dat uiteindelijk ook zo).
Was m'n relatie maar gewoon over (overlijden), dan had ik net wat anders in het leven gestaan. Ik mis gewoon enorm het iemand lief hebben en iemand om me heen te hebben. Ben nu alweer 2,5 jaar alleen. Het is gewoon kut, überhaupt dat ik me nu ook afvraag waarom ik hier nu weer m'n frustraties van me afschrijf.quote:Op donderdag 27 april 2017 21:44 schreef Ceased2Be het volgende:
[..]
Ik ben maar een jaartje ouder, ik ben alleen niet actief op zoek naar een relatie. Geen idee hoe lang de jouwe al over is, maar ik moet eerst weer voor mezelf rust en ritme hebben voordat ik daar überhaupt ook maar aan wil denken (en wij gingen vorig jaar september uit elkaar).
Ahw, das kut idd kan er niet meer van makenquote:Op donderdag 27 april 2017 21:50 schreef Frumzel het volgende:
[..]
Was m'n relatie maar gewoon over (overlijden), dan had ik net wat anders in het leven gestaan.
En herken dit wel, maar da's ook maar menselijk (zowel het iemand om je heen willen hebben als je frustraties van je afschrijven).quote:Ik mis gewoon enorm het iemand lief hebben en iemand om me heen te hebben. Ben nu alweer 2,5 jaar alleen. Het is gewoon kut, überhaupt dat ik me nu ook afvraag waarom ik hier nu weer m'n frustraties van me afschrijf.
Kan het niet anders dan eens met je zijn en die rust in je kop te hebben, voordat je weer op dit pad begeeft. Maar het gevoel is erg sterkt, ook al lijk je er in feite niet klaar voor te zijn. Dat is frustrerend ook.quote:Op donderdag 27 april 2017 21:58 schreef Ceased2Be het volgende:
[..]
Ahw, das kut idd kan er niet meer van maken
[..]
En herken dit wel, maar da's ook maar menselijk (zowel het iemand om je heen willen hebben als je frustraties van je afschrijven).
Kan alleen maar aangeven wat voor mij werkt; en dat is zorgen dat ik eerst weer rust in m'n eigen kop moet hebben en weer normaal kan functioneren voordat ik iemand anders met m'n rariteiten ga lastig vallen.
Aan de andere kant heb ik helemaal geen zin om weer van 0 af aan een relatie op te gaan bouwen en het hele dating-circus weer in te gaan. Maar wellicht denk ik er over anderhalf jaar anders over.
Om eerlijk te zijn heb ik een beetje het idee dat deze test wat achterhaald zou kunnen zijn...quote:Op donderdag 27 april 2017 20:51 schreef Vimbavimba het volgende:
Is de sally-ann test echt iets waar alleen autistische mensen op zakken?
Want ik heb wel kenmerken, ik blijf twijfelen of ik het niet heb. Het is dat er geen pdd-nos enzo meer bestaat
Sorry, maar ik moest toch eventjes lachen hieromquote:Op donderdag 27 april 2017 20:35 schreef Frumzel het volgende:
Ben zwaar gefrustreerd. Is er (bij voorkeur) een vrouw die mij kan overtuigen dat niet elke vrouw een kutwijf is?
wellicht je moederquote:Op donderdag 27 april 2017 20:35 schreef Frumzel het volgende:
Ben zwaar gefrustreerd. Is er (bij voorkeur) een vrouw die mij kan overtuigen dat niet elke vrouw een kutwijf is?
Een ex van mij had hiervoor ook een relatie met een man die de diagnose al had. Ik heb m'n diagnose toen gekregen ruwweg tijdens onze relatie, maar het was voor haar wel duidelijk dat ik wel heel anders was.quote:Op donderdag 27 april 2017 21:32 schreef Frumzel het volgende:
[..]
Zij is (nu ruim 8 jaar geleden) toen bij haar ex weggegaan vanwege zijn autistische gedrag (dat heeft ze mij ook echt zo verteld). Nu voel ik me daarom ook zo schuldig tegenover haar dat ik nu ook die diagnose heb gehad (ook al heeft ze diagnose van mij nooit meegemaakt).
Om eerlijk te zijn heb ik het krijgen van een relatie met een niet-autistische vrouw allang al opgegeven. Werkt voor mij gewoon niet. Ja, de spoeling is heel dun, maar ik ben nog liever single dan dat ik weer een relatie heb met een niet-autistische vrouw.quote:Op donderdag 27 april 2017 21:50 schreef Frumzel het volgende:
[..]
Was m'n relatie maar gewoon over (overlijden), dan had ik net wat anders in het leven gestaan. Ik mis gewoon enorm het iemand lief hebben en iemand om me heen te hebben. Ben nu alweer 2,5 jaar alleen. Het is gewoon kut, überhaupt dat ik me nu ook afvraag waarom ik hier nu weer m'n frustraties van me afschrijf.
Nee. De test meet geen autisme, maar het vermogen te begrijpen dat andere mensen anders denken en weten dan jijzelf. Daar zijn autisten niet zo goed in.quote:Op donderdag 27 april 2017 20:51 schreef Vimbavimba het volgende:
Is de sally-ann test echt iets waar alleen autistische mensen op zakken?
Want ik heb wel kenmerken, ik blijf twijfelen of ik het niet heb. Het is dat er geen pdd-nos enzo meer bestaat
Ik hoop dat je niet denkt dat hoe autistischer een vrouw is, hoe makkelijker de relatie voor je wordt.quote:Op donderdag 27 april 2017 22:57 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Om eerlijk te zijn heb ik het krijgen van een relatie met een niet-autistische vrouw allang al opgegeven. Werkt voor mij gewoon niet. Ja, de spoeling is heel dun, maar ik ben nog liever single dan dat ik weer een relatie heb met een niet-autistische vrouw.
De relaties met vrouwen die veel autistische kenmerken hadden, waren ook een stuk makkelijker/minder slopend dan de relaties die ik met niet-autistische vrouwen heb gehad (en dan bedoel ik voornamelijk dat hoe minder autistisch een vrouw is, hoe zwaarder het voor me is om zo'n relatie te onderhouden).
Die garantie heb je nooit.quote:Op vrijdag 28 april 2017 01:38 schreef kuolema het volgende:
[..]
Ik hoop dat je niet denkt dat hoe autistischer een vrouw is, hoe makkelijker de relatie voor je wordt.
Ik begrijp eigenlijk niet zo goed welk punt je hier wilt maken. Of naja, ik begrijp je punt wel, maar niet waarom je die maakt met dat wat je schrijft.quote:Op vrijdag 28 april 2017 00:06 schreef Diqiu-Long het volgende:
Ik denk dat een relatie met een autische vrouw nog erger zou zijn, want het is ja niet zo dat autisten elkaar automatisch begrijpen. Op een internetfora is het enkel tekst, maar in een liefdesrelatie komt daar wel wat meer bij kijken.
Dat dacht ik namelijk vroeger ook een keer: laat ik een vriendin nemen die ook niet 100% is, maar ik heb dat twee a drie weken vol gehouden. En toen rennende ik als ware gillende weg ( niet letterlijk ), want dat meisje was naar mijn mening heel vreemd.
Ook toen ik probeerde sex met haar te hebben....volgens mij wist ze niet eens wat dat was. Terwijl ze toch echt net als mij al 18+ was. Dus ja dat is de enige keer geweest dat ik een meid gedumpt heb, want normaal dumpen meiden mij
't makkelijkste zou natuurlijk zijn als dit gewoon via fysieke kenmerken bepaald zou kunnen worden (zoals DNA of breinonderzoek (deze brein-autismetest zou dan natuurlijk niet letaal moeten zijn)). Dan kan je het gewoon meten en in principe ben je dan gewoon klaar. Binnen de GGZ blijft het toch allemaal ook wel nattevingerwerk en mede daardoor gaat er bij het diagnostiseren (en het screenen) veel mis.quote:Op vrijdag 28 april 2017 01:25 schreef kuolema het volgende:
[..]
Ik denk dat autisme overgediagnosticeerd wordt dus zie dat niet als een slechte ontwikkeling.
Dat een relatie met iemand die ook beperkingen heeft het niet bepaald makkelijkere maken Of zij autisme had dat weet ik niet hoor, maar het was een periode dat ik met mij zelf in de knoei lag.quote:Op vrijdag 28 april 2017 02:12 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Ik begrijp eigenlijk niet zo goed welk punt je hier wilt maken.
pdd-nos bestaat nog wel, het heet alleen tegenwoordig allemaal ASS.quote:Op donderdag 27 april 2017 20:51 schreef Vimbavimba het volgende:
Is de sally-ann test echt iets waar alleen autistische mensen op zakken?
Want ik heb wel kenmerken, ik blijf twijfelen of ik het niet heb. Het is dat er geen pdd-nos enzo meer bestaat
Serieus?quote:Op vrijdag 28 april 2017 08:17 schreef Diqiu-Long het volgende:
en ja natuurlijk ga je als man zijnde proberen om zo snel mogelijk sex in een relatie te hebben, anders heeft een relatie ook geen nut.
saywhutnow?quote:Op vrijdag 28 april 2017 08:17 schreef Diqiu-Long het volgende:
[..]
en ja natuurlijk ga je als man zijnde proberen om zo snel mogelijk sex in een relatie te hebben, anders heeft een relatie ook geen nut.
Je snapt wel dat mannen dat niet zo gaat laten merken: maar nee het gaat niet om sex, maar zonder is het eigenlijk niets meer dan een gewone vriendschap. Sexy hoort erbij zeg ik altijdquote:Op vrijdag 28 april 2017 08:26 schreef Nijna het volgende:
[..]
Serieus?
Ik ben een vrouw, maar ik zou me dan afvragen of het om de relatie of om de sex gaat.
Komt vooral omdat veel ASS-ers gewoon goed zijn in spiegelen/na-apen van sociale interactie.quote:Op vrijdag 28 april 2017 11:46 schreef naoomx het volgende:
Maar de mensen in m'n omgeving (lees: familie, bepaalde vrienden, kennissen etc) zien niet in dat ik echt bewust heb moeten en moet meelopen om meer vrienden en een vriendengroep te kunnen vinden.
Hoe uit die onwetendheid zich dan?quote:Irriteren er zich meer mensen hier aan deze onwetendheid van het gros van de medemens over sociaal gedrag?
Ik ben er zelf ook goed in hoor. Maar ik zie het wel echt als "meelopen" en niet mezelf zijn ("jezelf zijn" bestaat overigens naar mijn idee sowieso niet hoor, daar niet van.. ).quote:Op vrijdag 28 april 2017 12:03 schreef Ceased2Be het volgende:
[..]
Komt vooral omdat veel ASS-ers gewoon goed zijn in spiegelen/na-apen van sociale interactie.
Theorie is ook dat naarmate je het langer doet het meer natuurlijker wordt om sociaal gewenst gedrag te vertonen
Wil niet zeggen dat het minder energie vreet, maar dat verschilt per persoon.
Daarnaast is de een wat extraverter dan de ander, dat zie je in elke groep. Er zijn altijd gangmakers en meelopers.
[..]
Hoe uit die onwetendheid zich dan?
Ach iedereen speelt rollen wat dat betreft.quote:Op vrijdag 28 april 2017 12:18 schreef naoomx het volgende:
[..]
Ik ben er zelf ook goed in hoor. Maar ik zie het wel echt als "meelopen" en niet mezelf zijn ("jezelf zijn" bestaat overigens naar mijn idee sowieso niet hoor, daar niet van.. ).
Dat ze het ontkennen zegt wellicht meer over hen, een groep is altijd gebaseerd op een gemene deler (werk/hobbies/muziek/schoolklas etc etc). En daarin zie je verhoudingen ontstaan, buitenbeentjes zijn er (in mijn ervaring iig) vrijwel altijd. Je ziet het ook bij meidengroepen; vaak zie je 1 meisje erbij wat qua uiterlijk uit de toon valt bij de rest, daar lijkt de rest knapper door (wat evolutionair gezien gewoon ontzettend slim is).quote:Hoe dit zich uit? Nouja, dat mensen uit m'n omgeving stellig ontkennen dat je bepaalde kenmerken van "de groep" moet overnemen of al in bezit hebben om erbij te horen. Dat het niet slechts een kwestie is van slechts vrolijk praten met mensen en vervolgens initiatief nemen om af te spreken. Dat één-op-éénvriendschappen sluiten op deze manier nog wel prima gaat, maar dat je in een groep toch altijd het buitenbeentje bent wanneer je je bvb anders kleedt, op een andere manier praat en andere hobby's hebt dan de rest. Zelfs als je met het merendeel van de groep gewoon kunt praten & lachen.
Herkenbare struggles; was in mijn tijd niet stoer genoeg voor de metalheads (ook al deed ik wel mijn best ) en te stoer om bij de nerds te gaan staan (in hun ogen dan).quote:Natuurlijk zijn er groepen, waarin iedereen zich niet écht aan hoeft te passen. Maar ook daarin moet je aan een "plaatje" voldoen. Ikzelf heb bvb de pech dat ik qua gedrag, hobby's etc nogal lijk op de "populairdere types", maar qua mindset meer op de geeks. In het verleden heb ik altijd geneigd naar groep 2 (want die mensen vind ik leuker), maar ik merk dat die gewoon echt anders zijn dan ik.
Oh, ik probeerde dat anders op de middelbare school niet hoor, dat meelopen. Ik werd daar heel eenzaam van (het is dan ook een grote fout in m'n leven geweest), maar ik was rationeel genoeg om daarmee te kunnen leven zegmaar. Net als een andere asperger in mijn leerjaar overigens; dacht vandaar dat het misschien redelijk normaal is voor mensen met autisme.quote:Op vrijdag 28 april 2017 12:25 schreef Ceased2Be het volgende:
[..]
In een groep passen heeft evolutionair voordeel dus iedereen zal het proberen.
Wees welkomquote:Op vrijdag 28 april 2017 11:46 schreef naoomx het volgende:
Ik ben kortgeleden gediagnosticeerd met asperger.
Het kan ook andersom inderdaad. Ik vind zelf sex niet zo'n noodzakelijk iets.quote:Op vrijdag 28 april 2017 08:53 schreef Diqiu-Long het volgende:
[..]
Je snapt wel dat mannen dat niet zo gaat laten merken: maar nee het gaat niet om sex, maar zonder is het eigenlijk niets meer dan een gewone vriendschap. Sexy hoort erbij zeg ik altijd
Vrouwen kunnen trouwens net zo zijn hoor, en mannen kunnen soms ook een desinteresse voor sex ontwikkelen.
Dankjewel!quote:Op vrijdag 28 april 2017 17:44 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Wees welkom
Ik reageer later wel op de rest, ben nu even bezig
Wel apart trouwens dat je de diagnose asperger kreeg? Tis tegenwoordig toch allemaal ASS geworden?
Blijkbaar niet. Ik had al begrepen dat het ook met interne systemen te maken heeft ofzo.quote:Op zaterdag 29 april 2017 00:24 schreef naoomx het volgende:
[..]
Dankjewel!
En nja, blijkbaar niet overal hè?
Ja dat zal het wel zijn idd.quote:Op zaterdag 29 april 2017 10:48 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Blijkbaar niet. Ik had al begrepen dat het ook met interne systemen te maken heeft ofzo.
Ook kan ik me voorstellen dat veel hulpverleners ook nog soort van in een oude modus zitten en dan terloops nog even melden dat je (als je voor de DSM-IV gediagnostiseerd had moeten worden) zelf het beste onder de noemer "apserger" zou zijn vallen.
Maar het is ook best wel arbitrair onder welk kopje je zou zijn gevallen (ik kon min of meer zelf kiezen of ik PDD-NOS of asperger had willen hebben en ik heb toen aangegeven dat ik zelf liever de laatste zou willen hebben).
Ik heb niet alles teruggelezen, maar zijn er ook bepaalde dingen eindelijk voor je duidelijker geworden? En waarom ben je op autisme getest? Ging het minder goed met je of was het meer zodat je het kon uitsluiten?
Hoe dan? Ik moest zelf een hele rits aan testen doen en daar kwam asperger uit.quote:Op zaterdag 29 april 2017 10:48 schreef magnetronkoffie het volgende:
Maar het is ook best wel arbitrair onder welk kopje je zou zijn gevallen (ik kon min of meer zelf kiezen of ik PDD-NOS of asperger had willen hebben en ik heb toen aangegeven dat ik zelf liever de laatste zou willen hebben).
Om het kort te houden: Het ging met mij niet lekker, bij de huisarts gevraagd om deeltijdbehandeling, kreeg daar na een paar testen de diagnose borderline en ontwijkende persoonlijkheidsstoornis, de behandeling liep toch niet erg goed, GGZ wilde me daarom laten testen op autisme.quote:Op zaterdag 29 april 2017 17:20 schreef Drug het volgende:
wat waren omstandigheden die jullie ertoe zetten zo'n test te doen?
Ik heb er niet om gevraagd.quote:Op zaterdag 29 april 2017 17:20 schreef Drug het volgende:
wat waren omstandigheden die jullie ertoe zetten zo'n test te doen?
Ik heb gemerkt dat ze het binnen de psychiatrie niet zo heel erg letterlijk nemen wat de diagnoses betreft. Ik ken talloze verhalen over "verdwenen" diagnoses en diagnoses die plotseling in je dossier waren verschenen.quote:Op zaterdag 29 april 2017 16:12 schreef naoomx het volgende:
[..]
Ja dat zal het wel zijn idd.
Een beetje beiden. Ik ben in behandeling in de psychiatrie gegaan, omdat het slecht met me ging. Maar ik heb wel gepusht om mezelf te laten testen op autisme, omdat ik zeker wilde weten of ik dat wel/niet had.
Ik ook. Oude schoolrapporten, gesprek met minstens 1 ouder.quote:Op zaterdag 29 april 2017 17:18 schreef Morrigan het volgende:
[..]
Hoe dan? Ik moest zelf een hele rits aan testen doen en daar kwam asperger uit.
Eerst een jaar jang een groep gedaan waarbij ze niks deden en na tussendoor nog wat gedaan te hebben daarna ruim een jaar gesprekken bij een psychologe die niks deed. Na een jaar bij die psychologe was ik het zat en ben ik zelf om semi-random dingen gaan vragen zodat ik ze kon uitsluiten...quote:Op zaterdag 29 april 2017 17:20 schreef Drug het volgende:
wat waren omstandigheden die jullie ertoe zetten zo'n test te doen?
Geen dankquote:Op zaterdag 29 april 2017 19:56 schreef Drug het volgende:
bedankt voor jullie antwoorden
heeft de diagnose jullie geholpen? en hoe?
Die diagnose is bij mij nu al 2x...quote:Op zaterdag 29 april 2017 19:57 schreef Drug het volgende:
zelf overigens diagnose add, waarbij deel van symptomen overeenkomsten vertoont
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Eerlijk gezegd ken ik heel weinig plekken waar je als autist wel constant op hoeft te letten of je niet iets verkeerd zegt. Wel heerst er op veel plekken intolerantie, maar die intolerantie is globaal gezien naar alles wat anders is (wat buiten hun hokje of comfortzone is).quote:Op zaterdag 29 april 2017 21:28 schreef Diqiu-Long het volgende:
Echt helpen doet dat niet vind ik: maar daarna begint wel de behandeling, alleen de samenleving en maatschappij blijven onveranderd intolerant tegen mensen met een ontwikkelingsstoornis.
Eigenlijk is Fok! een van de weinige plekken waar je als autist niet constant op hoef te letten of je niet iets verkeerd zegt, maar op vele andere plekken heerst echt veel intolerantie.
Om eerlijk te zijn merk ik dat niet zo. Natuurlijk ben ik tegen collega's anders dan naar vrienden of familie, maar dat doen niet-autisten ook.quote:Op zaterdag 29 april 2017 21:28 schreef Diqiu-Long het volgende:
Echt helpen doet dat niet vind ik: maar daarna begint wel de behandeling, alleen de samenleving en maatschappij blijven onveranderd intolerant tegen mensen met een ontwikkelingsstoornis.
Eigenlijk is Fok! een van de weinige plekken waar je als autist niet constant op hoef te letten of je niet iets verkeerd zegt, maar op vele andere plekken heerst echt veel intolerantie.
Ik vraag me af hoeveel autisten behoefte hebben aan een hoge functie. Dat gaat bijna altijd gepaard met veel verantwoordelijkheid en stres.quote:Op zaterdag 29 april 2017 22:09 schreef magnetronkoffie het volgende:
De samenleving is niet echt intolerant jegens autisme specifiek, maar jegens alles wat anders is en wat hun "hegemonie" nog weleens zou kunnen aantasten. Verder is het toch bizar dat er hoogbegaafde autisten thuis zitten (want die vallen bij het onderwijs uit, terwijl ze gewoon prima in staat zijn om de lesstof te begrijpen en die kennis ook effectief in te zetten) en er gelijktijdig rationele klapjosti's wel door die opleidingen heen komen? Dat heeft ook met de veranderingen in het onderwijs te maken. Meer autisten die uitvallen en ziek worden, minder autisten in de hogere functies, minder autisten met een gedegen opvoeding en minder autisten in de volgende generatie die een rol van betekenis voor onze toekomstige maatschappij kunnen betekenen.
Moet de eerste autist nog tegenkomen in een leidinggevende functie, ik zie wel veel programmeurs, consultants en wetenschappers. Gewoon mensen die in hun eigen niche hun ding kunnen doen en daar hun ei in kwijt kunnen, maar ook niet meer willen dan dat (mezelf incluis).quote:Op zondag 30 april 2017 00:08 schreef Morrigan het volgende:
Ik vraag me af hoeveel autisten behoefte hebben aan een hoge functie. Dat gaat bijna altijd gepaard met veel verantwoordelijkheid en stres.
Vooral een kwestie van hoe de lesstof wordt aangeboden, heb met moeite de HAVO afgemaakt maar functioneer op WO niveau. Je moet me alleen niet in de schoolbanken zetten om uit een boek te lerenquote:Op zaterdag 29 april 2017 22:09 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Verder is het toch bizar dat er hoogbegaafde autisten thuis zitten (want die vallen bij het onderwijs uit, terwijl ze gewoon prima in staat zijn om de lesstof te begrijpen en die kennis ook effectief in te zetten) en er gelijktijdig rationele klapjosti's wel door die opleidingen heen komen?
Je doet het voorkomen alsof er een heel leger misplaatste geniën thuis zitten. Dat het standaard basis- en middelbaar onderwijs niet is ingericht op kinderen die meer aandacht nodig hebben zal ik niet ontkennen, maar dat probleem wordt al breed onderkend... het is alleen niet gemakkelijk op te lossen omdat het geld en de mankracht er niet voor zijn.quote:Dat heeft ook met de veranderingen in het onderwijs te maken. Meer autisten die uitvallen en ziek worden, minder autisten in de hogere functies, minder autisten met een gedegen opvoeding en minder autisten in de volgende generatie die een rol van betekenis voor onze toekomstige maatschappij kunnen betekenen.
Sociale interactie zuigt me leeg (ongeacht of het werk, familie of vrienden betreft). Enige wat daar helpt is buiten werk de interactie zoveel mogelijk beperken en m'n rust te pakken thuis. Op het werk zit ik in een kantoortuin (wat verre van ideaal is), maar daar werk ik zoveel mogelijk met een koptelefoon met muziek op wat al veel scheelt.quote:Op zondag 30 april 2017 00:24 schreef Drug het volgende:
wat zijn nou symptomen die jullie het meest (merkbaar) belemmeren? en heb je manieren om daarmee om te gaan?
Ik merk ook dat sociale interactie energie kost, maar het is nog niet zo dat het mijn leven belemmert. Helpt natuurlijk dat ook dat ik alleen woon. Thuis is voor mij een prima basis om weer op te laden.quote:Op zondag 30 april 2017 00:32 schreef Ceased2Be het volgende:
[..]
Sociale interactie zuigt me leeg (ongeacht of het werk, familie of vrienden betreft). Enige wat daar helpt is buiten werk de interactie zoveel mogelijk beperken en m'n rust te pakken thuis. Op het werk zit ik in een kantoortuin (wat verre van ideaal is), maar daar werk ik zoveel mogelijk met een koptelefoon met muziek op wat al veel scheelt.
Grootste nadeel daarvan is vooral dat ik dan buiten werk het af en toe ook gewoon niet trek om boodschappen te gaan doen of dat soort zaken, maar daar hebben ze internet voor uitgevonden
Merk dat ik op het moment meer laat puur door het gebrek aan fut maar er is ook teveel gaande in de persoonlijke sfeer wat energie vreet. Dat moet over een maandje of 3 allemaal klaar zijn en dan gaat dat hopelijk weer wat beter.
Bij mij zijn de symptomen voornamelijk gerelateerd aan overprikkeling. Tis een beetje zoals anderen hier ook beschreven hebben.quote:Op zondag 30 april 2017 00:24 schreef Drug het volgende:
wat zijn nou symptomen die jullie het meest (merkbaar) belemmeren? en heb je manieren om daarmee om te gaan?
Wou dat dat voor mij ook gold, maar ook de mensen waar ik me volledig bij op m'n gemak voel vreten energie (m.u.v. mijn ex vrouw). Gisteravond met m'n zussen+aanhang en moeder gegeten en gekletst en ik ben kei-kapot nu... dan voelen m'n hersenen alsof ze met tijgerbalsem zijn ingesmeerd, zie ik de aders in m'n oogbollen kloppen en voel ik de druk op m'n trommelvliezen staanquote:Op zondag 30 april 2017 09:50 schreef Nijna het volgende:
Sociaal ligt heel erg aan de situatie. Bij sommige mensen kan ik gewoon mezelf zijn en dat kost minder energie dan wanneer ik het idee heb dat ik constant in de pas moet lopen.
Bij mijn ouders en mijn beste vriendin kost het wel energie, maar veel minder dan bij de meeste anderen. Dan kan ik ook gewoon zeggen dat het teveel wordt. En dan ben ik wel moe, maar dat is meer lichamelijk moe.quote:Op zondag 30 april 2017 10:02 schreef Ceased2Be het volgende:
[..]
Wou dat dat voor mij ook gold, maar ook de mensen waar ik me volledig bij op m'n gemak voel vreten energie (m.u.v. mijn ex vrouw). Gisteravond met m'n zussen+aanhang en moeder gegeten en gekletst en ik ben kei-kapot nu... dan voelen m'n hersenen alsof ze met tijgerbalsem zijn ingesmeerd, zie ik de aders in m'n oogbollen kloppen en voel ik de druk op m'n trommelvliezen staan
En volgende week ook weer te druk met werk en sociale verplichtingen :S
[/lief dagboek]
Getuige mijn honderden cd's, boeken, dvd's en lp's herken ik het enigszinsquote:Op zondag 30 april 2017 13:05 schreef Diqiu-Long het volgende:
Herkennen jullie ook obsessief gedrag bij het autisme? Zij het hobby's of andere bezigheden, want ik zelf raakte erg geobsedeerd door auto's.
Toen heb ik van de pyscholoog de tip gekregen: als ik iets zie dat ik zou willen kopen, dan moest ik het op een briefje schrijven. In een la stoppen en als ik dan na een paar dagen nog steeds wilde, dan kon ik gewoon mijn gang gaan.
Maar vind dat obsessief gedrag soms wel moeilijk beheersbaar, dat vinden collega's bijvoorbeeld niet bepaald leuk Alleen jammer dat de meeste je dat dan niet zeggen.
Ja had ik ook, maar ik red het niet meer met een dag. 5 dagen werken en dan van vrijdagmiddag t/m zondag nodig hebben om bij te tankenquote:Op zondag 30 april 2017 10:52 schreef Morrigan het volgende:
In het weekend heb ik altijd één dag voor mezelf. De zondag, want dan kan bijkomen van de zaterdag en opladen voor de komende werkdagen. Daarnaast sport ik ook die middag.
Zulke periodes heb ik ook meegemaakt. Maar ook periodes waarin ik eigenlijk nooit opgeladen werd (altijd weer nieuwe dingen die tussendoor kwamen, steeds maar weer andermans belangen moeten behartigen (want anders ben ik de aso) en nooit echt aan de -mijne- toekomen. Niet fijn).quote:Op zondag 30 april 2017 13:55 schreef Ceased2Be het volgende:
[..]
Ja had ik ook, maar ik red het niet meer met een dag. 5 dagen werken en dan van vrijdagmiddag t/m zondag nodig hebben om bij te tanken
Het is niet altijd een kwestie van "of", maar vaak ook een kwestie van "in hoeverre".quote:Op zondag 30 april 2017 17:02 schreef Diqiu-Long het volgende:
Dat heeft trouwens niet perse iets met autisme te maken: veel mensen zijn na 5 dagen werken helemaal op, omdat er gewoon teveel van werknemers verlangt wordt.
Ik denk dat de mensen die het gewoon makkelijker hebben met werken automatisch ook alleen maar de positieve reacties van andere mensen gaan zien over werken en objectief perspectief enigszins kwijtraken.quote:Op zondag 30 april 2017 19:51 schreef jodelahity het volgende:
Veel mensen zijn na 5 dagen helemaal niet op. Daarom kunnen ze het ook 40 jaar doen. Als je productiewerk doet zal wel wat anders zijn dan programmeren bijvoorbeeld maar toch. Ik heb ook productiewerk gedaan tijdens mijn studie en was toen ook niet kapot ofzo en dat toch 3 jaar gedaan redelijk veel. Ik denk dat de mensen die het gewoon moeilijker hebben met werken automatisch ook alleen maar de negatieve reacties van andere mensen gaan zien over werken en objectief perspectief enigzins kwijtraken.
Oke, dus hoeveel denk je dat er na een werkweek doodop zijn en het hele weekend bij moeten komen? Stel je hebt 100 mensen, hoeveel daarvan ongeveer volgens jou?quote:Op zondag 30 april 2017 19:55 schreef magnetronkoffie het volgende:
Ik denk dat de mensen die het gewoon makkelijker hebben met werken automatisch ook alleen maar de positieve reacties van andere mensen gaan zien over werken en objectief perspectief enigszins kwijtraken.
Je bent grappig. Helaas ben je minder constructief.quote:Op zondag 30 april 2017 20:01 schreef jodelahity het volgende:
[..]
Oke, dus hoeveel denk je dat er na een werkweek doodop zijn en het hele weekend bij moeten komen? Stel je hebt 100 mensen, hoeveel daarvan ongeveer volgens jou?
? Jij stelt iets en ik vraag je naar wat cijfers. Juist omdat ik weet dat je dat helemaal niet kan onderbouwen. En dan kan jij zoiets als dit posten.quote:Op zondag 30 april 2017 20:09 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Je bent grappig. Helaas ben je minder constructief.
quote:
uhu..quote:Op zondag 30 april 2017 19:51 schreef jodelahity het volgende:
Ik denk dat de mensen die het gewoon moeilijker hebben met werken automatisch ook alleen maar de negatieve reacties van andere mensen gaan zien over werken en objectief perspectief enigzins kwijtraken.
Nou als er een moment is waarop je zou kunnen inzien dat je autisme hebt en er iets aan zou willen doen is in zo'n gesprekje als dit. Maar goed dat gaat toch niet werken.quote:Op zondag 30 april 2017 20:21 schreef magnetronkoffie het volgende:
uhu..
Ik vind je nu trouwens al wat minder grappig (en al helemaal minder constructief).
En als het wel had gewerkt, wat had ik dan ingezien?quote:Op zondag 30 april 2017 20:25 schreef jodelahity het volgende:
[..]
Nou als er een moment is waarop je zou kunnen inzien dat je autisme hebt en er iets aan zou willen doen is in zo'n gesprekje als dit. Maar goed dat gaat toch niet werken.
Je kopieerde wat ik zei naar het tegenovergestelde, dat was goed.quote:Op zondag 30 april 2017 20:32 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
En als het wel had gewerkt, wat had ik dan ingezien?
Oké, bedankt voor je uitleg. Ik zal hem later nog even aandachtiger gaan lezen. Ik ga nu even op bed liggen.quote:Op zondag 30 april 2017 20:39 schreef jodelahity het volgende:
[..]
Je kopieerde wat ik zei naar het tegenovergestelde, dat was goed.
Dus je stelde dat je dacht van blabla.
Ik vroeg je ernaar hoeveel mensen dan dus het hele weekend moesten opladen, daar ging het over.
Jij wou gewoon simpel doen en niet nadenken en nadat je maar gewoon papagaaide en iemand je ernaar vroeg ging je stellen dat die ander niet constructief bezig is en niet grappig is.
Ik geef aan dat ik serieus aan je vroeg hoeveel mensen dat dan zouden zijn, om je duidelijk te maken dat je maar gewoon kopieerde en meende dat een omdraaiing ervan zou werken zonder ook maar enige argumentatie ervoor te hebben.
Jij stelt dat ik iets stel terwijl jij dus ook gewoon wat stelde direct in het begin al (juist waar ik op inging, dat je dacht van blabla).
Daarna is het gesprek al zo verneukt dat ik maar aangeef dat wat je zegt nergens op slaat ook al denk je van wel.
En dit is een soort van uitleg op je laatste post. Ook al verwacht ik dat je hier ook wel weer je weerwoord op klaar hebt liggen, immers veel mensen zijn kapot na het werken Dat ligt niet slechts bij mensen die hier toevallig posten
Ja, toen ik 19 was zat ik op school en werkte ik 's-avonds nog van 20:00 tot 02:00 in een magazijn als orderpicker. Als ik middagdiensten had ging ik om 22u nog tot 3u de kroeg in in het weekend.quote:Op zondag 30 april 2017 19:51 schreef jodelahity het volgende:
Veel mensen zijn na 5 dagen helemaal niet op. Daarom kunnen ze het ook 40 jaar doen. Als je productiewerk doet zal wel wat anders zijn dan programmeren bijvoorbeeld maar toch. Ik heb ook productiewerk gedaan tijdens mijn studie en was toen ook niet kapot ofzo en dat toch 3 jaar gedaan redelijk veel.
Ik kan me eigenlijk wel helemaal hierin vinden. Wat ik heb gemerkt, is dat het belangrijk is dat ik goede keuzes maak (bijvoorbeeld wat het werken betreft, maar ook wat betreft met welke mensen ik omga en in hoeverre).quote:Op maandag 1 mei 2017 10:23 schreef Nijna het volgende:
Ik denk dat het veel uitmaakt wat voor werk je doet, als je werk hebt waar je plezier in hebt dan denk ik dat je dat goed kan volhouden. Maar ik denk dat er ook best wel mensen zijn die een baan hebben waar ze niet zoveel plezier in hebben en dat kost denk ik meer energie. Ongeacht of je ASS hebt of niet.
Waarbij ASS denk ik wel zorgt dat dingen als werk oid je meer energie kunnen kosten dan bij de meeste mensen.
Wat ik trouwens wel regelmatig voorbij zie komen is "veel verantwoordelijkheden". Dat is heel herkenbaar. Vraag ik me wel af, is het dan dat je veel verantwoordelijkheden hebt daadwerkelijk of is het ook een kwestie van je verantwoordelijk voelen.
Ik merk dat ik me ook best snel verantwoordelijk voel, de neiging heb om een heleboel op me te nemen, ik denk voor een deel ook om controle te hebben.
waarom is dat een merkwaardige vraag? relaties vriendschappelijk en sexueel komen aan bod in je persoonlijk profiel.quote:Op maandag 1 mei 2017 16:46 schreef Zelus het volgende:
Vandaag eerste gesprek gehad bij de klinisch psycholoog i.o.
Leuke vrouw, gesprek ging ook prima, voornamelijk over mijn jeugd en de rest van mijn verloren jaren, waar ik zo goed als niks van kan herinneren, maar goed.
Ze had wel een vraag die ik wat merkwaardig vond: of ik nog intimiteit heb met mijn lat-vriendin?
Moest wel even slikken, had deze vraag niet echt verwacht.
Wat vinden jullie van deze merkwaardige vraag?
(even voor de duidelijkheid: ik heb geen klachten of afkeer tegen sex met vrouwen ofzo)
Ik vroeg het mij alleen maar af, meer niet.quote:Op maandag 1 mei 2017 17:01 schreef redboyke het volgende:
[..]
waarom is dat een merkwaardige vraag? relaties vriendschappelijk en sexueel komen aan bod in je persoonlijk profiel.
wat dacht je dat ze je zat te versieren ofzo?
quote:Op maandag 1 mei 2017 16:46 schreef Zelus het volgende:
Vandaag eerste gesprek gehad bij de klinisch psycholoog i.o.
Leuke vrouw, gesprek ging ook prima, voornamelijk over mijn jeugd en de rest van mijn verloren jaren, waar ik zo goed als niks van kan herinneren, maar goed.
Ze had wel een vraag die ik wat merkwaardig vond: of ik nog intimiteit heb met mijn lat-vriendin?
Moest wel even slikken, had deze vraag niet echt verwacht.
Wat vinden jullie van deze merkwaardige vraag?
(even voor de duidelijkheid: ik heb geen klachten of afkeer tegen sex met vrouwen ofzo)
Je geeft aan dat je met "verloren jaren" zit. Dit soort dingen (een vervelende jeugd) heeft vaak een niet geringe invloed op je leven in het heden, zelfs als je jeugd jaren terug is geweest. En laten we eerlijk zijn, er zijn best veel autistische mannen die hierdoor later problemen met intieme relaties krijgen. Misschien dat ze het je daarom vroeg, maar erg merkwaardig of vergezocht vind ik die vraag niet. Misschien dat je het zo ervoer omdat je bij het horen van die vraag, dat je je zeg maar ook een beetje voor het blok gezet voelde?quote:Op maandag 1 mei 2017 18:11 schreef Zelus het volgende:
[..]
Ik vroeg het mij alleen maar af, meer niet.
Ze was me niet aan het versieren, ze zat bovenop me...
Maakt een andere uitkomst van een onderzoek jou een ander mens?quote:Op woensdag 10 mei 2017 17:38 schreef Luuukzorika24 het volgende:
Hallo allen,
Vroeger, toen ik klein was werd er bij mij autisme (pdd-nos) gediagnoseerd.
Ik ben nu inmiddels al 24 jaar en merk dat ik enorm veel veranderd ben, zelf merk ik niets meer van mijn autisme en wellicht wil ik een nieuwe test voor autisme aangaan. Dit omdat ik het zelf erg lastig vind als ik het wel zou hebben, - nog erger als mensen het merken aan mij.
Voor mijn gevoel wil ik zo normaal mogelijk zijn en zo min mogelijk beperkingen hebben. Ik kan zulke dingen moeilijk accepteren, terwijl ik aan de andere kant begrijp dat je jezelf moet accepteren zoals hoe je bent, en blij moet zijn om hoe je bent.
Nu ben ik het laatste jaar wat meer met mijn autisme bezig geweest en heb ik mijn vrienden gevraagd of ze iets van mijn autisme merkte aan mij.
Het kwam er dus op neer dat verschillende vrienden wel degelijk iets merkte aan mij. Niet zo zeer dat ik 'echt' autistisch ben, maar meer in de zin dat ik er soms trekjes van heb.
Hierbij zeiden ze tegen mij dat er niets te merken valt aan mijn sociaalheid. Wat ze wel merkte is dat ik soms erg inga op de feiten (aldus mijn psycholoog en 2 andere vrienden.) En dat ik soms mijn gelijk moet hebben. Hier herken ik mijzelf immers niet in.
Hetzelfde met mijn onzekerheid. Ik heb het geaccepteerd dat ik onzeker ben. Het word immers voor mij een probleem als mijn onzekerheid zichtbaar word. Ik had het afgelopen week hierover met een vriend van mij en die vertelde me dat ik soms wel wat onzekere trekjes heb. Ook dit kon ik moeilijk accepteren. Ik wil gewoon niet dat het opvalt.
Daarbij zeiden ze allemaal wel dat het niet echt opvalt, alleen de mensen die wat langer met mij omgaan merken het. Daarbij zijn er ook mensen geweest die dan weer helemaal niets merkte aan mijn onzekerheid / autisme.
Iig vind ik het fijn om dit even van mij af te schrijven, want eerlijk gezegd voel ik me er nog best wel klote over. Misschien heeft het wat te maken met het feit dat ik vrij vaak de negatieve boven de positieve dingen in zie. En negatieve dingen vaak veel groter maak dan ze daadwerkelijk zijn.
Iemand een idee hoe ik dit soort issues beter kan accepteren, of iemand die vergelijkbare situaties heeft meegemaakt die je wilt delen?
Thanks for reading!
Ik kan me goed vinden in wat Nijna je al verteld had.quote:Op woensdag 10 mei 2017 17:38 schreef Luuukzorika24 het volgende:
Hallo allen,
Vroeger, toen ik klein was werd er bij mij autisme (pdd-nos) gediagnoseerd.
Ik ben nu inmiddels al 24 jaar en merk dat ik enorm veel veranderd ben, zelf merk ik niets meer van mijn autisme en wellicht wil ik een nieuwe test voor autisme aangaan. Dit omdat ik het zelf erg lastig vind als ik het wel zou hebben, - nog erger als mensen het merken aan mij.
Voor mijn gevoel wil ik zo normaal mogelijk zijn en zo min mogelijk beperkingen hebben. Ik kan zulke dingen moeilijk accepteren, terwijl ik aan de andere kant begrijp dat je jezelf moet accepteren zoals hoe je bent, en blij moet zijn om hoe je bent.
Nu ben ik het laatste jaar wat meer met mijn autisme bezig geweest en heb ik mijn vrienden gevraagd of ze iets van mijn autisme merkte aan mij.
Het kwam er dus op neer dat verschillende vrienden wel degelijk iets merkte aan mij. Niet zo zeer dat ik 'echt' autistisch ben, maar meer in de zin dat ik er soms trekjes van heb.
Hierbij zeiden ze tegen mij dat er niets te merken valt aan mijn sociaalheid. Wat ze wel merkte is dat ik soms erg inga op de feiten (aldus mijn psycholoog en 2 andere vrienden.) En dat ik soms mijn gelijk moet hebben. Hier herken ik mijzelf immers niet in.
Hetzelfde met mijn onzekerheid. Ik heb het geaccepteerd dat ik onzeker ben. Het word immers voor mij een probleem als mijn onzekerheid zichtbaar word. Ik had het afgelopen week hierover met een vriend van mij en die vertelde me dat ik soms wel wat onzekere trekjes heb. Ook dit kon ik moeilijk accepteren. Ik wil gewoon niet dat het opvalt.
Daarbij zeiden ze allemaal wel dat het niet echt opvalt, alleen de mensen die wat langer met mij omgaan merken het. Daarbij zijn er ook mensen geweest die dan weer helemaal niets merkte aan mijn onzekerheid / autisme.
Iig vind ik het fijn om dit even van mij af te schrijven, want eerlijk gezegd voel ik me er nog best wel klote over. Misschien heeft het wat te maken met het feit dat ik vrij vaak de negatieve boven de positieve dingen in zie. En negatieve dingen vaak veel groter maak dan ze daadwerkelijk zijn.
Iemand een idee hoe ik dit soort issues beter kan accepteren, of iemand die vergelijkbare situaties heeft meegemaakt die je wilt delen?
Thanks for reading!
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |