Wie heeft 1 konijn als huisdier

Ik heb een koppeltje;

Aafje en Midas. Superleuk samen, liggen veel naast elkaar, wassen elkaar en graven regelmatig samen flinke gaten in de tuin .
Beiden komen uit het asiel, Midas is gecastreerd en Aafje gesteriliseerd vanwege een baarmoederontsteking.
Maar bovenal zijn het 2 lieve konijnen die graag geaaid worden door jong en oud en genieten van alle ruimte die ze hebben.


Hiervoor heb ik nog een ander koppel gehad, Nijn en Kelly.

Nijn overleed in januari 2014, Kelly 3 maanden later. Je zag haar heel hard achteruit gaan, geprobeerd te koppelen aan een nieuw maatje maar dat werd hem niet. Dat koppel is ruim 5 jaar samen geweest.

Wij hebben ook één konijn, Molly. Ooit als koppeltje uit het asiel gehaald, maar haar mannetje ging dood. We zijn toen teruggegaan naar het asiel, en daar na veel moeite gekoppeld met een superlief mannetje. Dat leek goed te gaan, maar eenmaal thuis draaide ze om als een blad aan een boom. Het was aan de lopende band vechten geblazen, tot bloedend toe. Meerdere dagen na elkaar geprobeerd op nieuw terrein, maar na een week opgegeven.

Gelukkig kon het mannetje terug naar het asiel. Mol fleurde daar helemaal van op en was helemaal het dametje op haar eigen terrein. Ze woont hier binnen in de woonkamer en mag de hele dag loslopen.

Conclusie? We houden het lekker zoals het nu is. Dat vechten en die stress, die hoeft voor mij niet meer. Wordt zij ook te oud voor.

Betekent dat dat we een voorstander zijn van konijnen alleen? Nee! Ik vond het leuker toen ze met z'n tweeën waren en de dingen doen die konijnen samen doen. Maar het is nu eenmaal zo.

2 konijnen genomen, omdat we dachten dat het anders zielig zou zijn..

2 vrouwtjes en vochten elkaar na een jaar ongeveer het (grote) hok uit. Inmiddels allebei een heel groot buitenhok en wel tegen elkaar in de hoop dat als ze ouder zijn, weer samen kunnen.

Achteraf hadden we beter voor één konijn kunnen gaan, dan had die veel meer aandacht gehad, nu is het om en om wisselen om los te gaan.

quote:

Op dinsdag 2 mei 2017 09:51 schreef ErwinvanderW het volgende:
2 konijnen genomen, omdat we dachten dat het anders zielig zou zijn..

2 vrouwtjes en vochten elkaar na een jaar ongeveer het (grote) hok uit. Inmiddels allebei een heel groot buitenhok en wel tegen elkaar in de hoop dat als ze ouder zijn, weer samen kunnen.

Achteraf hadden we beter voor één konijn kunnen gaan, dan had die veel meer aandacht gehad, nu is het om en om wisselen om los te gaan.

Nee, achteraf gezien had je beter een voedster en een gecastreerde ram als koppel kunnen nemen . Twee voedsters gaat echt in heel veel gevallen fout op den duur. In het geval het toch weer vechten wordt straks: het meest dominante konijn, of beide, laten castreren kan een oplossing zijn. En dan op neutraal terrein (!! belangrijk) opnieuw proberen te koppelen. Maar als er bloed gevloeid heeft, dan is het wel de vraag of het gaat lukken. Dus een dure gok, hoewel castreren van voedsters sowieso wel iets is wat ik aanraad i.v.m. dodelijke baarmoederproblemen (ontstekingen en tumoren komen echt heel veel voor) en omdat een gecastreerde voedster vaak een stuk makkelijker in de omgang is - ook met andere konijnen.

Wat je ook kunt doen is elke voedster apart koppelen aan een eigen gecastreerde ram. (tip: ga naar een goede opvang. Je wil een gecastreerde, niet te jonge ram waarvan het karakter al een beetje bekend is. En een opvang kan je helpen met koppelen) Moet je wel de ruimte voor willen maken (allebei de koppels een hok + ren). En vier konijnen vragen natuurlijk wel meer (medische) verzorging en voer.

Wat ook zou kunnen, is contact opnemen met een goede opvang en vragen of je een van de voedsters mag inruilen voor een ram (waarschijnlijk moet je dan wel iets bijbetalen, maar een gecastreerde heer kost meestal zo'n 40 euro in de opvang). Klinkt heel hard want het betekent dat er een voedstertje weg moet, maar via een goede opvang vinden ze vaak heel snel weer een nieuw huisje (met vriend!) en dan help je ook weer een rammetje aan een nieuw huis.
---------------------------------------------------------------------------------

En hier twee konijnen: ik heb mijne eerste konijntje wel een paar maanden alleen gehad. Ze leek niet doodongelukkig, maar ik kon haar niet alle aandacht bieden die ze nodig had. Ik moest immers ook werken, boodschappen doen, slapen en af en toe naar vrienden. En dan was ze alleen. Dus een vriendje gehaald bij de opvang. Ze bleef nog steeds erg aanhankelijk naar ons toe, maar kon ook lekker uren liggen slapen met haar nieuwe vriend, of samen eten en elkaar wassen. Dus ze was niet meer eenzaam als ik er niet was.

Helaas is zij (veel te vroeg) overleden. De ram bleef achter, maar is echt meer 'konijngericht', dus als snel heb ik hem toch maar meegenomen naar de opvang en hem voorgesteld aan een nieuwe dame. Voor mij was het wat te vroeg, maar ze zijn zo'n klef en stabiel stel, dat ik toch blij ben dat ik het gedaan heb.