Rust - Rusteloosheid

Hoi,

Beschouw even volgend gesternte (kern-ideeën):

- "Het leven als mysterie"
- "Bewust leven"
- "Rusteloosheid"

Houd deze gedachten even in je vast.
Een moment van stilte (bezinning in jezelf).

...

- Wat maken die gedachten in je wakker ?

* Voel je er iets bij ?
* Denk je er iets bij ?
* Bepaalde ervaringen (uit je leven) die terugkomen ?

Laat dit een plaats zijn, om hier even over te kunnen reflecteren.
Dit samen met elkaar te 'delen'.

Ik geef zo dadelijk mijn eigen "input" op deze OT.
Wil wens ik eerst nog een paar regels af te spreken

1) Ieder kan vrijblijvend zijn verhaal hier brengen. Wel on topic, Vanuit dat gesternte. Reacties die hier niet aan voldoen, worden gerapporteerd, met verzoek tot verwijdering.

2) Op de ideeën (verhalen) van personen kan inhoudelijk ingegaan worden. Er kan dus gespeeld worden op de bal. Wel wordt er niet gespeeld op de man! Ik wens geen beoordelingen/kritieken over die personen zelf te lezen. Dat interesseert me niet.

Zo had de filosoof Martin Heidegger mogelijks een nazi-verleden en Osho vele Rolls Royces in 'zijn' bezit (en wat nog allemaal). Kan allemaal goed zijn. Maar dat heeft geen belang. Dat is rand (over de persoon zelf). En niet de kern (de gedachten van die persoon) om bij stil te staan. Ik wens bij de kern te blijven. Van dit gesternte.

Tot zo dadelijk.

Mvg,
JTL

Ok.

Hier zijn we terug. Met mijn eigen invulling op deze OT. Vanuit dit moment geschreven.

Een gedachte zoals 'Het leven als mysterie' brengt mijn 'zelf' terug tot een positie van nederigheid. Alsook onwetendheid. En brengt daarmee (in zekere zin) mijn zelf ook tot rust. Als het leven een mysterie is, hoef ik (van deze vraag) alvast niet meer wakker te liggen (figuurlijk gesproken). Gezien het iets is, wat ik toch niet weten kan. Die gedachte brengt me tot rust. Het is, wat het is. Een mysterie.

Dit brengt me tot de andere gedachte 'Rusteloosheid'. Hierover heb ik recent een heel goed boek gelezen. Getiteld: Rusteloosheid van de filosoof Ignaas Devisch. Zeer vlot en duidelijk geschreven. Heel toegankelijk. In het boek worden een heleboel interessante gedachten (ideeën) van (voornamelijk Duitse) filosofen aangehaald. Kern idee in het boek, voor mezelf, is dat deze rusteloosheid ergens wel een soort van "condition humaine" blijkt te zijn. We mogen allen als mens dan wel klagen dat we het graag druk hebben. Zonder drukte (iets om handen, te doen hebben) trekken wij mensen het ook niet. Ergens zijn wij mensen net als mieren. Altijd maar bezig, druk in de weer, met iets.

Ik quote even Ignaas Devisch zelf, die in een interview hierover vertelde: "Blaise Pascal schrijft in zijn Pensées uitvoerig over het spanningsveld tussen verveling en verstrooiing. In een van zijn bekendste citaten pakt hij volgens mij de kern beet: de mens is niet in staat om rustig in een lege kamer te zitten. Het zijn niet zozeer de omstandigheden die ons aanjagen, aldus Pascal, er zit iets in ons wezen dat ons tot activiteit dwingt. Hij gelooft bijgevolg niet dat we op een punt van totale onthechting kunnen belanden, de mens zal altijd streven en verlangen. Tegelijkertijd is hij lucide genoeg om in te zien dat we daarmee in een constante tweestrijd belanden, verscheurd tussen de drang om te handelen en het gevoel dat we geen tijd hebben om onze plannen te realiseren."

Onze rusteloosheid ergens dus, als een soort van "condition humaine".

Dit brengt me tot de laatste gedachte "Bewust leven" die me het diepste raakt. Het meeste aanbelangt. Als het leven soms zo 'oneindig' druk en gejaagd is. Hoe kunnen we als mens er dan toch min of meer in slagen een gevoel van "rust" te ervaren in ons leven. Een rust in ons hoofd. Een rust in ons hart. Een soort van "gelukzalige (en rustvolle) staat van zijn"

Dat brengt me tot een andere leermeester: Osho. Alsook het boek getiteld "Het boek van niets". Nu kwam ik toevallig te weten dat Ignaas Devisch (als Westers filosoof ) zelf niets wilt weten van al die (Oosterse) spirituele poespas. Zijn boek is uitgeroepen tot beste spirituele boek van 2017. Iets wat de auteur zelf vreselijk vindt. Waarvan akte.

Toch raakt zijn boek (voor mezelf) heel sterk aan dat boek van Osho. Wat van een heel andere orde en dimensie is. In welke zin kunnen we als mens erin slagen ons zelf LEEG en RUSTIG te voelen ? Ipv VOL en DRUK ? In welke zin kunnen we helemaal BEWUST komen tot ons zelf, de ander en dat 'magische' (mysterieuze, het leven als mysterie) moment.

Deze morgen toen ik naar mijn werk wandelde, met al de drukte die zich in mijn persoonlijke leven afspeelt (en ook al afgespeeld heeft), was ik diep gelukkig, tijdens die wandeling mijn hoofd even leeg te kunnen maken. GEEN DENKEN. Geen gedachten aan je hoofd. Die je teveel weghalen uit het nu. Een nu. Die ervaring van het moment. Maar een, met je "bewust-zijn", zo diep mogelijk verdrinken in dat nu. Een diep samensmelten. Die de tijd doet stilstaan.

Denken is leuk (als activiteit). Denken kan voor een gevoel van 'Flow' zorgen. Maar alle denken blijft wel (in zijn kern) iets DUAAL hebben. En dualiteit zorgt niet meteen voor veel rust. Gezien er een spanningsveld, op dat moment, blijft bestaan, tussen wat je -bijvoorbeeld- op dat moment over/aan iets denken bent en wat er op dat moment simpel weg aanwezig is. Denken haalt ons uit een hier en nu. En brengt ons "bewust zijn" naar een ander soort hier en nu (en hier en nu in onze verbeelding bijvoorbeeld, of gedachten over iets). Waar voelen gewoon simpelweg aanwezig kan 'zijn'. In het moment zelf. Zoals dat moment bedoeld is. Wat dat moment ook wezen mag. Zijnde... Mysterieus

Met je aandacht heel bewust naar kunnen binnen gaan. En die aandacht heel BEWUST (in dat moment) bij je BINNEN kunnen houden, zorgt voor een intense ervaring, waar de CHRONOLOGISCHE TIJD -die steeds zo druk, gehaast en gemeten in ons aanwezig is- komt stil te staan. Die chronologische tijd gaat dood. Ze is niet meer. Het besef van tijd, van drukte, van wat ook is.. weg. Wat overblijft is een ervaring van eindeloosheid. Van rust. Van diepe concentratie, ontspanning. Van een diep aanwezig kunnen en mogen zijn. In dit leven.

Een ervaring van... FLOW ?

Waarover de Rus Mihaly Csikszentmihalyi een heel goed boek heeft geschreven.

Hopelijk verduidelijken deze gedachten een beetje beter mijn OT. Echter is dit maar mijn invulling en bijdrage, op deze drie kern gedachten. Iets wat ik hier graag even delen wou.

Groetjes,
JTL

[ Bericht 6% gewijzigd door JustTalkLove op 25-04-2017 11:50:47 ]

Ik wil via dit stukje tekst, Metalfrost graag publiek nog eens bedanken, voor zijn bijdrage. Dit is precies wat ik met de OT bedoelde. Een stukje ervaring vanuit jezelf (op basis van drie kern gedachten ) met de ander delend. Metalfrost heeft dit heel mooi gedaan. Ook zeer gestructureerd gebracht. Waarbij hij telkens de drie zinnen (Wat ik daarbij voel, Wat ik daarbij denk en Welke ervaringen dit in me terughaalt) als vragen aanhaalt en vervolgens deze ook beantwoordt.

Heel mooi !

Moesten er nog mensen zijn, die dit voorbeeld willen volgen. Ik zou dat super vinden.
Al kun je zoiets niet afdwingen natuurlijk.

Als het aan mij ligt (moest ik over een delete knop in dit topic beschikken), zou ik alle comments hier verwijderen, behalve de OT, mijn bijdrage op die OT en de bijdrage van Metalfrost. Waarom ? Omdat al het andere voorbij de essentie is. Rand die het topic eerder vervuilt, dan echt die invulling geeft, waarom het verzocht. Ook deze tekst mag (op termijn) van mij verdwijnen. Want is ook rand.

Anyway, het woord is aan jullie.
En sterft dit topic een stille dood, dan is dat maar zo.

Is helemaal niet erg.

Nog een fijne dag.

Groetjes,
JTL