Kan je ook pedofilie psychologisch verklaren?

Zoek hulp TS.

Pedofilie is niet echt uit te leggen als je het mij vraagt. Voor efebofilie valt biologisch iets te zeggen (werpen zodra je geslachtsrijp bent, oudste mannetje in een groep mag voortplanten), maar daar hebben we over af gesproken dat wij mensen dat niet doen.

quote:

Op dinsdag 25 april 2017 02:42 schreef possetje het volgende:
Hoi, Kan je ook pedofilie psychologisch of analitisch verklaren? , maar dan meer psychoanalitisch, dus niet "Het is vies of pedofielen zijn slecht" , want dat weten we natuurlijk allang, maar meer hoe een psychiater of een psycholoog of wellicht een criminioloog het zou benaderen?

Deze hoorde ik wel eens "Een pedofiel kan geen macht krijgen over een volwassen vrouw want daarvoor is zijn geest te zwak, en dan is een kind zeg maar een makkelijkere prooi!"

Of "Een bepaald soort pedofiel zou zelf op een of andere manier weer kinds worden, zoals je dat ook wel eens bij dementerende bejaarden ziet"

Of deze "Een bepaald soort pedofiel, heeft ooit een vriendinnetje gehad als kind zijnde, en kan op latere leeftijd geen afstand daarvan doen, en blijft terug verlangen"

Iemand?

En daar open je maandagnacht, om kwart voor 3, een topic over. ______________________!

quote:

Op dinsdag 25 april 2017 09:06 schreef nogeenoudebekende het volgende:
Pedofilie is niet echt uit te leggen als je het mij vraagt. Voor efebofilie valt biologisch iets te zeggen (werpen zodra je geslachtsrijp bent, oudste mannetje in een groep mag voortplanten), maar daar hebben we over af gesproken dat wij mensen dat niet doen.

In die zin is homofolie ook niet uit te leggen en toch bestaat het overal en altijd al, ook in de dierenwereld.

quote:

Op dinsdag 25 april 2017 09:20 schreef nanuk het volgende:

[..]

In die zin is homofolie ook niet uit te leggen en toch bestaat het overal en altijd al, ook in de dierenwereld.

Mooi hoe je jezelf weerspreekt.

quote:

Op dinsdag 25 april 2017 09:27 schreef nogeenoudebekende het volgende:

[..]

Mooi hoe je jezelf weerspreekt.

Hoezo weerspreek ik mezelf. Pedofiele is net zo goed een seksuele voorkeur als homofolie. Beiden dragen niet bij aan de voorplanting van de soort. Het grote verschil is dat we tegenwoordig (terecht) homofolie volledig accepteren en dat bij pedofilie absoluut niet doen (ook terecht).

*volgens mij* komt echte pedofilie relatief vaak voor bij mensen die vroeger ook misbruikt zijn of zo? Of is dat een Urban Myth die gewoon de wereld in is geslingerd en nergens op slaat? Verder lijkt het me gewoon een andere seksuele voorkeur maar wel ééntje die op meerdere manieren extreem ongelukkig is, maatschappelijk, lichamelijke en geestelijk gezien.

Maar in hoeverre is pedofilie daadwerkelijk een seksuele voorkeur waarmee je geboren wordt of die tijdens je leven gevormd wordt door negatieve zaken? Je hoort toch vaak bij pedofielen dat ze een slechte jeugd hebben gehad of zelf een slachtoffer zijn geweest van seksueel geweld. En niet om het een of ander, maar het zijn vaak vieze mannen. Of is dat een beeld wat de media wil schetsen?

Ik heb hier ooit een documentaire over gezien maar ik weet de naam niet meer dus ik kan hem helaas niet terugvinden. Daar werd verteld dat het belangrijk is te weten dat er een verschil zit in een pedofiel en een pedoseksueel. De eerste is zichzelf bewust dat het niet mogelijk is daadwerkelijk seks te hebben met een kind of naar zulke plaatjes op internet te kijken. Een pedoseksueel doet er ook daadwerkelijk wat mee en is het type pedofiel die we in de media vaak zien omdat ze zich weer eens hebben misdragen.

Dat er mensen zijn die weten dat het niet kan en er daarom ook niet naar handelen denk ik dat er vast een psychologische verklaring achter zal zitten.Er zijn volgens mij diverse docu's over gemaakt dus een beetje goed zoeken en je vind vast wel iets.

Interessant vraagstuk. Aansluitend hierop, kan iemand pedofiele gevoelens ontwikkelen door het (al dan niet per ongeluk) zien van kinderporno? Want dat is één van de voorname argumenten voor het verbieden ervan.

Het probleem is meer dat het lang niet altijd vieze mannen zijn. Ik heb lang in vrijwillig jeugdwerk gezeten en heb het gezien dat een mede leider pedo bleek te zijn. De man lag heel goed bij de kids, leuk en aardig maar achteraf bleek hij dan kinderen thuis uit te nodigen en er 'aan te zitten'. Het vertrouwensprobleem komt dan natuurlijk keihard aan. Dit gebeurde allemaal voor het speelde in de media. Wij (vereniging, ouders en slachtoffers) hebben er voor gekozen om geen aangifte te doen en niet verder bekend te maken. Als vriendenclub hebben we nog steeds contact met de man maar wel altijd opgelet dat hij bij jeugdwerk in de brede zin weg bleef. Na ruim dertig jaar denk ik nog steeds dat dat een juiste oplossing was, hoewel ik niet alle slachtoffers heb kunnen volgen in de rest van hun leven.

Ik verwacht dat zelf slachtoffer zijn wel de drempel lager legt om actief te worden, dat het de oorzaak is geloof ik niet.

quote:

Op dinsdag 25 april 2017 11:11 schreef nanuk het volgende:
Het probleem is meer dat het lang niet altijd vieze mannen zijn. Ik heb lang in vrijwillig jeugdwerk gezeten en heb het gezien dat een mede leider pedo bleek te zijn. De man lag heel goed bij de kids, leuk en aardig maar achteraf bleek hij dan kinderen thuis uit te nodigen en er 'aan te zitten'. Het vertrouwensprobleem komt dan natuurlijk keihard aan. Dit gebeurde allemaal voor het speelde in de media. Wij (vereniging, ouders en slachtoffers) hebben er voor gekozen om geen aangifte te doen en niet verder bekend te maken. Als vriendenclub hebben we nog steeds contact met de man maar wel altijd opgelet dat hij bij jeugdwerk in de brede zin weg bleef. Na ruim dertig jaar denk ik nog steeds dat dat een juiste oplossing was, hoewel ik niet alle slachtoffers heb kunnen volgen in de rest van hun leven.

Ik verwacht dat zelf slachtoffer zijn wel de drempel lager legt om actief te worden, dat het de oorzaak is geloof ik niet.

Wat was dan de reden om geen aangifte te doen?

quote:

Op dinsdag 25 april 2017 11:53 schreef Bananenpap het volgende:

[..]

Wat was dan de reden om geen aangifte te doen?

Een andere tijd, het woord pedofilie was nog nauwelijks bekend in de jaren tachtig. Je werkt met een aantal mensen samen in een vereniging voor hetzelfde doel. De man in kwestie was verder heel goed bezig en hoog gewaardeerd. Bij het eerste incident denk je nog dat het een incident is. Pas later komt er meer naar boven en snap je opeens waarom er wel eens kinderen redelijk onverwacht zijn vertrokken wegens veranderde interesse's. In ieder geval was door de voorzitter meteen al de lijn in gezet om het stil te houden en dat bleef zo. De man moest per direct afscheid nemen van zijn hele sociale omgeving en schaamde zich bijna letterlijk dood. Ik heb hem toen wel aan de telefoon gehad dat hij me verklaarde te hopen op een dodelijk verkeersongeval. In dit geval was de dader ook slachtoffer maar hij had het zelf wel voor kunnen zijn door een andere hobby te zoeken natuurlijk.

quote:

Op dinsdag 25 april 2017 12:01 schreef nanuk het volgende:

[..]

Een andere tijd, het woord pedofilie was nog nauwelijks bekend in de jaren tachtig. Je werkt met een aantal mensen samen in een vereniging voor hetzelfde doel. De man in kwestie was verder heel goed bezig en hoog gewaardeerd. Bij het eerste incident denk je nog dat het een incident is. Pas later komt er meer naar boven en snap je opeens waarom er wel eens kinderen redelijk onverwacht zijn vertrokken wegens veranderde interesse's. In ieder geval was door de voorzitter meteen al de lijn in gezet om het stil te houden en dat bleef zo. De man moest per direct afscheid nemen van zijn hele sociale omgeving en schaamde zich bijna letterlijk dood. Ik heb hem toen wel aan de telefoon gehad dat hij me verklaarde te hopen op een dodelijk verkeersongeval. In dit geval was de dader ook slachtoffer maar hij had het zelf wel voor kunnen zijn door een andere hobby te zoeken natuurlijk.

Ik word gewoon een beetje misselijk van je post. Dat het vroeger anders liep, oké. Maar dat je zegt dit na 30 jaar nog steeds een verstandige keuze te vinden, bah. Ooit wel eens gedacht aan de slachtoffers die die man heeft gemaakt? Die nu al die jaren moeten leven met het idee dat de positie die je in een vereniging hebt belangrijker is dan de misdrijven die je begaat?

Tja waarom vallen we op iets, dat zit in onze hersenen, net zoals dat je op mannen, vrouwen, blank donker, slank dik enz enz valt, denk dat het ook zo is met kinderen.

Het is best sneu als je begrijpt dat ze er weinig aan kunnen doen, het is maatschappelijk niet getollereerd, logisch natuurlijk een kind is geen volwaardige partner en ook geen leuk speeltje.

Ik weet ook niet hoe je die mensen an helpen, is een moeilijke zaak, het is niet zo dat je de hersenen even eruit kan halen, een fikse virus scan erover heen kan jakkeren en klaar.

quote:

Op dinsdag 25 april 2017 12:17 schreef Bananenpap het volgende:

[..]

Ik word gewoon een beetje misselijk van je post. Dat het vroeger anders liep, oké. Maar dat je zegt dit na 30 jaar nog steeds een verstandige keuze te vinden, bah. Ooit wel eens gedacht aan de slachtoffers die die man heeft gemaakt? Die nu al die jaren moeten leven met het idee dat de positie die je in een vereniging hebt belangrijker is dan de misdrijven die je begaat?

Ja, ik heb heel vaak aan de slachtoffers gedacht en zo veel mogelijk ben ik die door de jaren heen blijven volgen. Geen van allen is ontspoort in het leven voor zover ik weet en kennelijk heeft geen van allen later alsnog aangifte gedaan. Dat een paar jaar terug de kerk in opspraak kwam had ik niet verbaasd geweest als dit geval alsnog consequenties had gehad.

Laten we wel zijn, mijn positie in die vereniging heeft er niets mee te maken. Als het wel was uitgekomen dan had de vereniging gewoon door gedraaid denk ik. Wel was de impact op de slachtoffers dan veel groter geweest omdat ze dan zelf ook op de kaart waren komen te staan.

Wat stel jij je voor bij zo iets? In de praktijk is het een soort aanzoek en hooguit een betasting als slachtoffer niet assertief genoeg is op dat moment. De meest kids konden er zelf later alleen maar om lachen (ook jaren later op een reünie nog).

Hoeveel denk je dat er stuk gemaakt wordt als je na jaren alsnog aangifte gaat doen? De man heeft een ander en respectabel leven opgebouwd. Moet je dan die nieuwe omgeving ook weer stuk maken?

Het is vaak het geweld en manipulatie dat die volwassen plegen richting het kind. Niet de daad op zich en daar ligt dan ook de ernstigheid van het hele probleem.

quote:

Op dinsdag 25 april 2017 12:39 schreef Kampratje het volgende:
Het is vaak het geweld en manipulatie dat die volwassen plegen richting het kind. Niet de daad op zich en daar ligt dan ook de ernstigheid van het hele probleem.

Overigens dezelfde gedachtengang als het verkrachten van volwassenen: Dat is een daad om iemand te terroriseren, niet om iemands driften naar seks te bevredigen.

Bij kinderen is de daad op zich natuurlijk ook nog een probleem omdat kinderen als seksueel onschendbaar worden geacht en dus geen 'consent' kunnen geven voor seksuele handelingen.

Zou een kind in een extreem zeldzaam geval zelf het initiatief nemen (bijvoorbeeld een puberjongen die iets met een volwassen vrouw doet) dan wordt het wel een juridisch grijs gebied.

quote:

Op dinsdag 25 april 2017 12:34 schreef nanuk het volgende:

[..]

Ja, ik heb heel vaak aan de slachtoffers gedacht en zo veel mogelijk ben ik die door de jaren heen blijven volgen. Geen van allen is ontspoort in het leven voor zover ik weet en kennelijk heeft geen van allen later alsnog aangifte gedaan. Dat een paar jaar terug de kerk in opspraak kwam had ik niet verbaasd geweest als dit geval alsnog consequenties had gehad.

Maar je weet natuurlijk niet wat er in hun hoofd rondgaat. Aan de buitenkant leek die leider namelijk ook oké.

quote:

Wat stel jij je voor bij zo iets? In de praktijk is het een soort aanzoek en hooguit een betasting als slachtoffer niet assertief genoeg is op dat moment. De meest kids konden er zelf later alleen maar om lachen (ook jaren later op een reünie nog).

Ik was er natuurlijk niet bij, maar een begeleider is natuurlijk al enorm fout bezig als hij kinderen van zijn jeugdwerk in privésferen gaat uitnodigen. En al helemaal als hij aan ze gaat zitten.

quote:

Hoeveel denk je dat er stuk gemaakt wordt als je na jaren alsnog aangifte gaat doen? De man heeft een ander en respectabel leven opgebouwd. Moet je dan die nieuwe omgeving ook weer stuk maken?

Ik vind het bizar dat de dader wordt beschermd. Dat er geen noodzaak wordt gezien in een aangifte snap ik, jullie zullen zelf de afweging hebben gemaakt om dit te doen of niet. Maar dat die afwegingen gemaakt worden vanuit het perspectief van de dader en niet de slachtoffers vind ik gewoon echt afschuwelijk.

quote:

Op dinsdag 25 april 2017 12:50 schreef Bananenpap het volgende:
Ik vind het bizar dat de dader wordt beschermd. Dat er geen noodzaak wordt gezien in een aangifte snap ik, jullie zullen zelf de afweging hebben gemaakt om dit te doen of niet. Maar dat die afwegingen gemaakt worden vanuit het perspectief van de dader en niet de slachtoffers vind ik gewoon echt afschuwelijk.

Nogmaals, het thema speelde nog helemaal niet in de maatschappij. Ondanks dat ik er wel bij was heb ik het toen niet eens herkent in eerste instantie. Nu zou ik het eerder onderkennen en waarschijnlijk wel aangifte doen. Al is het alleen maar omdat de dader dan op een zwarte lijst voor jeugdwerk komt waarmee de kans dat ie weer fout gaat kleiner is en niet meer 'mijn' morele verantwoording.

De dader kan je verwijten van ongelijkwaardigheid in de verhoudingen, niet van geweld of bedreiging. Het leeftijdsverschil tussen dader en slachtoffers was rond de tien jaar. Behalve de dader een kans op een normaal leven te geven hebben we vooral de slachtoffers ook heel veel leed bespaard. In die tijd hadden juist die met naam en toenaam in de krant gestaan, de dader met alleen initialen. Een paar hebben indertijd zeer effectief gereageerd in de stijl van: 'Je kan wel met je leuter in je hand gaan staan maar daar doe ik niet aan mee'. Niet dat ik ga pleiten dat pubers zo assertief moeten zijn op dat vlak maar het hielp in één keer en afdoende. Er zijn twee of drie kids om die reden bij de vereniging vertrokken. Van één ben ik dus niet zeker, van één zeer waarschijnlijk en van de laatste weet ik natuurlijk zeker dat hij om die reden nooit meer een voet in de buurt wou zetten.