WGR Werk, Geldzaken, Recht en de Beurs
Hier kun je alles kwijt over sollicitaties, werksituaties, belastingen, (handelen op) de beurs, hypotheken, beleggingen en salarissen, arbeidscontracten of geschillen met je (huis)baas. Alles over werk, geldzaken en recht dus.
Hi. Omdat mijn originele account iets te herkenbaar is, heb ik voor de gelegenheid even een kloon aangemaakt.
Twee jaar geleden ben ik door een psychiater gediagnostiseerd met chronische depressie. Hier slik ik antidepressiva voor. 20 mg per dag. Dit is destijds voorgeschreven door deze psychiater. Sinds ik deze medicatie slik gaat het erg goed met me. Ik heb weer een fijne baan en zit (eindelijk) goed in m'n vel.
Wel heb ik ongeveer een half jaar geleden mijn relatie verbroken. Met mijn ex, waarmee ik zestien jaar samen was, heb ik twee kinderen. Ik was al langere tijd niet gelukkig met hem en werd verliefd op iemand anders.
Mijn moeder, met wie ik sowieso al een moeizame relatie heb, verslijt me voor gek. Zij kan niet bevatten dat ik een 'stabiele' relatie met zo'n fijne, betrouwbare man met een goede baan heb beeindigd. Er is volgens haar dan ook maar één conclusie: ik ben manisch depressief door de antidepressiva die ik slik. Ze vond me sowieso al erg druk de afgelopen jaren.
Ze heeft hierover haar zorgen uitgesproken bij haar eigen huisarts. Die heeft hierop contact opgenomen met de mijne en die heeft, zonder daarover met mij te overleggen, mijn medicatie gehalveerd. Mijn ex, met wie ik na de breuk nog even in één huis woonde, kwam op een dag terug van de apotheek met een doosje antidepressiva voor mij. In de overtuiging dat wij nog samen waren, had de apotheker dit aan hem meegegeven. Bijzonder, vond ik, want het was een ander merk dan ik normaal slikte, ik had geen herhalingsrecept aangevraagd én het was maar 10 ipv mijn gebruikelijke 20 mg.
Ik heb hierover telefonisch contact opgenomen met mijn huisarts. Hij gaf toe dat ie onder druk van mijn moeder en haar huisarts had 'zitten rommelen' met mijn medicatie en dat ie mij niet had durven bellen. Ik antwoordde hierop dat ik er erg van schrok omdat ik dacht dat wij een vertrouwensrelatie hadden. "Je kon toch op je klompen aanvoelen dat ik zelf contact met je op zou nemen als ik ineens een nieuw doosje medicijnen ontvang?" voegde ik toe. "Dat klopt," antwoordde hij. "Daarom heb ik het misschien onbewust ook wel gedaan." Hij voegde toe dat ie geen zin had om zijn vingers hier verder nog aan te branden en dat ie mijn psychiater zou vragen contact met me op te nemen want anders zou er straks nog sprake zijn van een huisarts met een burn out.
Ik heb daarop inderdaad contact gehad met mijn psychiater. Hij gaf aan dat zowel mijn moeder als haar huisarts hem óók meerdere malen telefonisch benaderd hadden en stelde vast dat er niks mis was met mijn medicatie en mijn psychische gesteldheid.
Ik heb het daar op dat moment bij laten zitten. Ik zat midden een relatiebreuk met twee kinderen en een koophuis, dus richtte m'n energie daarop.
Een paar weken later moest ik met mijn dochter bij mijn huisarts zijn. Toen ik daar was heb ik hem gevraagd om een afspraak met mij te maken om de kwestie 'met mijn moeder', zoals ik het noemde, nog eens te bespreken. Hij wimpelde mij hierop af met de woorden: "Ach joh, hier heb ik verder toch geen invloed op. Nu je in een ander dorp woont, raad ik je trouwens aan om je in te schrijven bij mijn collega daar. Da's makkelijker met huisbezoeken. Tot ziens."
Toen was ik het wel echt zat. Ik heb hem de kans gegeven om te bespreken, maar daar heeft ie geen gebruik van gemaakt. Daarom overweeg ik nu juridische stappen te nemen.
Wat denken jullie, heb ik uberhaupt een 'zaak'. Wat zijn mijn kansen en welke wegen kan ik het beste bewandelen?
[ Bericht 0% gewijzigd door Bluedot op 21-04-2017 14:50:08 ]
Twee jaar geleden ben ik door een psychiater gediagnostiseerd met chronische depressie. Hier slik ik antidepressiva voor. 20 mg per dag. Dit is destijds voorgeschreven door deze psychiater. Sinds ik deze medicatie slik gaat het erg goed met me. Ik heb weer een fijne baan en zit (eindelijk) goed in m'n vel.
Wel heb ik ongeveer een half jaar geleden mijn relatie verbroken. Met mijn ex, waarmee ik zestien jaar samen was, heb ik twee kinderen. Ik was al langere tijd niet gelukkig met hem en werd verliefd op iemand anders.
Mijn moeder, met wie ik sowieso al een moeizame relatie heb, verslijt me voor gek. Zij kan niet bevatten dat ik een 'stabiele' relatie met zo'n fijne, betrouwbare man met een goede baan heb beeindigd. Er is volgens haar dan ook maar één conclusie: ik ben manisch depressief door de antidepressiva die ik slik. Ze vond me sowieso al erg druk de afgelopen jaren.
Ze heeft hierover haar zorgen uitgesproken bij haar eigen huisarts. Die heeft hierop contact opgenomen met de mijne en die heeft, zonder daarover met mij te overleggen, mijn medicatie gehalveerd. Mijn ex, met wie ik na de breuk nog even in één huis woonde, kwam op een dag terug van de apotheek met een doosje antidepressiva voor mij. In de overtuiging dat wij nog samen waren, had de apotheker dit aan hem meegegeven. Bijzonder, vond ik, want het was een ander merk dan ik normaal slikte, ik had geen herhalingsrecept aangevraagd én het was maar 10 ipv mijn gebruikelijke 20 mg.
Ik heb hierover telefonisch contact opgenomen met mijn huisarts. Hij gaf toe dat ie onder druk van mijn moeder en haar huisarts had 'zitten rommelen' met mijn medicatie en dat ie mij niet had durven bellen. Ik antwoordde hierop dat ik er erg van schrok omdat ik dacht dat wij een vertrouwensrelatie hadden. "Je kon toch op je klompen aanvoelen dat ik zelf contact met je op zou nemen als ik ineens een nieuw doosje medicijnen ontvang?" voegde ik toe. "Dat klopt," antwoordde hij. "Daarom heb ik het misschien onbewust ook wel gedaan." Hij voegde toe dat ie geen zin had om zijn vingers hier verder nog aan te branden en dat ie mijn psychiater zou vragen contact met me op te nemen want anders zou er straks nog sprake zijn van een huisarts met een burn out.
Ik heb daarop inderdaad contact gehad met mijn psychiater. Hij gaf aan dat zowel mijn moeder als haar huisarts hem óók meerdere malen telefonisch benaderd hadden en stelde vast dat er niks mis was met mijn medicatie en mijn psychische gesteldheid.
Ik heb het daar op dat moment bij laten zitten. Ik zat midden een relatiebreuk met twee kinderen en een koophuis, dus richtte m'n energie daarop.
Een paar weken later moest ik met mijn dochter bij mijn huisarts zijn. Toen ik daar was heb ik hem gevraagd om een afspraak met mij te maken om de kwestie 'met mijn moeder', zoals ik het noemde, nog eens te bespreken. Hij wimpelde mij hierop af met de woorden: "Ach joh, hier heb ik verder toch geen invloed op. Nu je in een ander dorp woont, raad ik je trouwens aan om je in te schrijven bij mijn collega daar. Da's makkelijker met huisbezoeken. Tot ziens."
Toen was ik het wel echt zat. Ik heb hem de kans gegeven om te bespreken, maar daar heeft ie geen gebruik van gemaakt. Daarom overweeg ik nu juridische stappen te nemen.
Wat denken jullie, heb ik uberhaupt een 'zaak'. Wat zijn mijn kansen en welke wegen kan ik het beste bewandelen?
[ Bericht 0% gewijzigd door Bluedot op 21-04-2017 14:50:08 ]
Wat is je doel?
Ik denk meer dat je als nieuwsposter een geile egocentrische narcist moet zijn, die een flinke stijve krijgt van alle berichten die ie van zijn eigen hand ziet op de FP, zo! ©yvonne
Beste nieuwsbericht ooit op de FOK!frontpage!
Beste nieuwsbericht ooit op de FOK!frontpage!
Medisch tuchtcollege
“The problem with socialism is that you eventually run out of other people’s money.”
En wat denk je daar dan mee te kunnen bereiken?quote:Op vrijdag 21 april 2017 13:44 schreef trui het volgende:
Ik vind dat je sowieso een klacht kunt indienen. Wat een absurde gang van zaken!
Gehoord voelen.quote:Op vrijdag 21 april 2017 13:45 schreef hpeopjes het volgende:
[..]
En wat denk je daar dan mee te kunnen bereiken?
Dan krijgt de huisarts een aantekening ofzo?quote:
[..]
En wat denk je daar dan mee te kunnen bereiken?
Dat Dus, krijgt deze idioot mooi een beroepsverbod.quote:
Trots daw veur Twente bint!
We zijn gehaat en asociaal
We zijn de allermooiste club van allemaal
We zijn gehaat en asociaal
We zijn de allermooiste club van allemaal
En dan? Wat heb je daaraan?quote:
[..]
Dan krijgt de huisarts een aantekening ofzo?
Ik denk dat TS er meer aan heeft om d'r moeder eens even goed op d'r plek te zetten.
Ook dat.quote:
[..]
En dan? Wat heb je daaraan?
Ik denk dat TS er meer aan heeft om d'r moeder eens even goed op d'r plek te zetten.
Een huisarts die onder druk van 3de partijen waarvan een ook nog eens zonder medische kennis jouw gezondheidssituatie gaan bespreken en ook nog eens medicijnen anders gaat voorschrijven lijkt mij nu niet echt een betrouwbare huisarts. Dat hier melding van gemaakt wordt lijkt me dan ook niet echt heel vreemd. Het is dan aan die partijen om uit te zoeken of alles wel volgens de regels gegaan is.quote:
[..]
En dan? Wat heb je daaraan?
Ik denk dat TS er meer aan heeft om d'r moeder eens even goed op d'r plek te zetten.
Want als het niet helemaal volgens de regeltjes is gegaan, dan verdient die huisarts dikke straf? En wat heeft de TS daar dan ook alweer aan?quote:
[..]
Een huisarts die onder druk van 3de partijen waarvan een ook nog eens zonder medische kennis jouw gezondheidssituatie gaan bespreken en ook nog eens medicijnen anders gaat voorschrijven lijkt mij nu niet echt een betrouwbare huisarts. Dat hier melding van gemaakt wordt lijkt me dan ook niet echt heel vreemd. Het is dan aan die partijen om uit te zoeken of alles wel volgens de regels gegaan is.
Volgens mij gebeurt het zo vaak dat familie, buren of vrienden van mensen met psychische klachten bij de huisarts aan de bel trekken als er echt dingen mis lijken te gaan. Of het in dit geval terecht is gebeurd en helemaal goed is afgehandeld, kan ik niet beoordelen. Maar e.e.a. is goed afgelopen, dus maak er niet zo'n punt van zeg.
Niet helemaal volgens de regeltjes noem je dat? Iemand medicatie zonder overleg aanpassen en dan weigeren dat met de patiënt in kwestie te bespreken? Dat is niet alleen niet volgens regeltjes, dat is niet integer. En dat is voor een arts nogal kwalijk.
Op zaterdag 24 februari 2024 16:25 schreef Claudia_x het volgende:
Sterker nog, als ik reacties als die van @:vanyel lees, dan vraag ik me af of ik niet op het verkeerde geslacht val. :Y)
Sterker nog, als ik reacties als die van @:vanyel lees, dan vraag ik me af of ik niet op het verkeerde geslacht val. :Y)
Keer het om, TS gaat in vol vertrouwen naar een huisarts omdat TS weet dat hij/zij beroepsgeheim heeft.quote:
[..]
Want als het niet helemaal volgens de regeltjes is gegaan, dan verdient die huisarts dikke straf? En wat heeft de TS daar dan ook alweer aan?
Volgens mij gebeurt het zo vaak dat familie, buren of vrienden van mensen met psychische klachten bij de huisarts aan de bel trekken als er echt dingen mis lijken te gaan. Of het in dit geval terecht is gebeurd en helemaal goed is afgehandeld, kan ik niet beoordelen. Maar e.e.a. is goed afgelopen, dus maak er niet zo'n punt van zeg.
Anders kan je het net zo goed in de krant zetten.
Dit inderdaad.quote:
Op En dat . Maar dat is een ander verhaal. Meer voor R&P ook.quote:
[..]
En dan? Wat heb je daaraan?
Ik denk dat TS er meer aan heeft om d'r moeder eens even goed op d'r plek te zetten.
Thanks!quote:
Zou het hier even toetsen:
https://www.skge.nl/patienten
Ja.quote:
[..]
Want als het niet helemaal volgens de regeltjes is gegaan, dan verdient die huisarts dikke straf?
And so is the past
Te bizar voor woorden dit zeg...
Stel..jij had niet op het doosje gelet, of althans niet op de dosering en je had gewoon je pillen genomen zoals jij altijd neemt. Had je dus mooi kans gehad op een terugval en misschien nog erger. Bedankt...
Stel..jij had niet op het doosje gelet, of althans niet op de dosering en je had gewoon je pillen genomen zoals jij altijd neemt. Had je dus mooi kans gehad op een terugval en misschien nog erger. Bedankt...
Dat was inderdaad ook mijn argument. Wordt zomaar zonder dat dat je het weet en zonder begeleiding je dosis antidepressiva gehalveerd. Terwijl je met twee kinderen middenin een scheiding zit. Daar knap je niet van op.quote:
Te bizar voor woorden dit zeg...
Stel..jij had niet op het doosje gelet, of althans niet op de dosering en je had gewoon je pillen genomen zoals jij altijd neemt. Had je dus mooi kans gehad op een terugval en misschien nog erger. Bedankt...
Nee precies, dat vind ik nog wel het kwalijkste eigenlijk. En zomaar van 20mg naar 10mg moet je ook al helemaal niet willen. Als je al zou willen afbouwen moet dat geleidelijk en niet met 10mg per keer. Maar dat weet je zelf waarschijnlijk ook.quote:
[..]
Dat was inderdaad ook mijn argument. Wordt zomaar zonder dat dat je het weet en zonder begeleiding je dosis antidepressiva gehalveerd. Terwijl je met twee kinderen middenin een scheiding zit. Daar knap je niet van op.
|
|
