Verschil narcisme en narcistisch gedrag

Er is wel een soort van bruggetje naar mijn andere topic, maar het staat er verder los van en ben benieuwd wat jullie ervan vinden en waar jullie onderscheid maken tussen narcisme en narcistisch gedrag.

Narcistisch gedrag komt heel vaak voor. Er zijn bijvoorbeeld veel mensen die nogal direct zijn, weinig empatisch vermogen hebben en zodoende door anderen kunnen worden ervaren als arrogant en lomp. Er zijn psychologen die dit al een narcistische persoonlijkheidsstoornis noemen. Zelf vind ik dat wel te ver gaan. Mensen kunnen in het contact nogal lomp en overheersend zijn en dat op het moment zelf niet doorhebben. Maar zodra voor hen duidelijk wordt dat ze met hun gedrag de ander hebben gekwetst, proberen ze in ieder geval daar voor de volgende keer rekening mee te houden. Los van of dat wel of niet lukt: ik noem het zelf dan geen narcisme meer, want hun intentie is namelijk een gelijkwaardig contact aangaan met de ander. Hun handicap daarin is dat ze niet een sterk empathisch vermogen hebben, maar dat noem ikzelf geen stoornis. Ieder mens is anders en heeft verschillende kwaliteiten en valkuilen.

Het wordt voor mij pas narcisme als iemand het voor zijn eigen ego nodig heeft de ander te overheersen en voortdurend contact met anderen zien als machtsstrijd. Soms is hun narcisme zo subtiel en kan je hen niet onderscheiden van een 'gewone lompe boerenlul' om het maar even cru te zeggen. Je kan iemand alleen beoordelen op zijn gedrag en niet zien hoe hij/zij iets beleeft.

Ik vraag mij af of het vaak voorkomt dat mensen onterecht de diagnose narcisme krijgen en ook naar welke criteria er vooral wordt gekeken voor zo'n diagnose. Ik ken meerdere mensen die deze diagnose hebben gekregen. In hen allemaal herken ik dat gebrek aan empathie, maar ik heb verder niet het idee dat ze egoïstisch zijn, geen gelijkwaardig contact willen/kunnen aangaan of zichzelf meer ruimte/privileges gunnen dan de ander.

quote:

Op donderdag 20 april 2017 17:31 schreef Seam het volgende:
Welk verschil maakt de diagnose in de praktijk dan?

Een groot verschil. Narcisme is best ernstig. Ik vind dat je pas van een stoornis mag praten als het gedrag jou zelf en anderen voortdurend in de weg staat. Ik zet mijn vraagtekens bij of alle psychologen ook zo redeneren of al met labels gaan wapperen bij de minste en geringste aanwijzingen.

Een vriendin van mij heeft ook die diagnose. Het enige wat ik dus aan haar merk, is dat ze soms nogal lomp is. Ze is niet iemand die fijngevoelig is en snel kan bedenken welke gevoelens bepaalde opmerkingen kunnen oproepen bij de ander. Wanneer anderen horen dat je een bepaalde diagnose hebt, gaan ze tegen wil en dank ook op die manier naar je kijken. Ik had in het begin ook ingecalculeerd dat ze in wezen egoïstisch is.en hoofdzakelijk aan zichzelf denkt, maar in de 10 jaar dat ik haar ken, blijkt dat eigenlijk helemaal niet. Zij is zelfs iemand die ik het meest kan vertrouwen. Ze is veel minder wispelturig dan andere mensen die ik ken. Als je bij haar al van een stoornis kan spreken, denk ikzelf eerder aan Asperger dan aan narcisme.Doet er verder niet toe trouwens. Ze laat niet vaak blijken wat er in haar omgaat, maar als ze dat wel doet, merk ik dat de diagnose narcisme een behoorlijk negatieve impact heeft op haar zelfbeeld. Juist omdat ze moeilijk kan verwoorden wat er in haar omgaat maar dit dan wel aangeeft, ben ik bang dat het voor haarzelf minimaal 10x erger is dan wat ik als buitenstaander aan haar merk.

quote:

Op donderdag 20 april 2017 21:14 schreef jodelahity het volgende:

[..]

Nu ga je dus van iets wat objectief vastgesteld wordt (kenmerk a en kenmerk b is genoeg voor diagnose c) stellen dat diagnose c voor jou persoonlijk pas gesteld kan worden als a,b,c en d bijvoorbeeld en niet bij a en b al. Als een psychiater stelt dat iemand narcisme heeft hoeft dat nog niet zo te zijn, maar om zelf te gaan bepalen wanneer iets een stoornis is gaat juist nog een stap verder vind je ook niet?

En voor zover ik weet, maar dat kan je beter strawberry vragen, is iets een stoornis als iets aan een bepaalde hoeveelheid (en bepaalde waardes die daaraan hangen) van kenmerken voldoet. En als het daar niet aan voldoet dan heb je narcistische kenmerken maar heb je geen narcisme..

En gewoon even voor de lol een melding: als die mensen echt narcistisch zijn en jij hebt dat gevoel niet dan bespelen ze je dus zoals zij dat kunnen en heb jij het juist niet door. Wel een interessant idee toch

In hoeverre kan er objectief een psychische stoornis vastgesteld worden? In de beste gevallen doet men dat met observaties, interviews en tests. Aan dat laatste - die vaak uit vragenlijsten bestaan - wordt dan de meeste waarde gehecht. Maar ook dat is gebaseerd op een momentopname en het is maar net welke beleving iemand van zichzelf heeft. Zeker bij persoonlijkheidsstoornissen kan het moeilijk zijn om bij jezelf na te gaan wat je precies voelt en hoe je iets beleeft.

Jij beoordeelt nu al die vriendin van mij heel negatief op basis van een bij haar gestelde diagnose, terwijl je haar verder niet kent. Ik heb dat ook heel lang meegenomen. Ik vond haar relaxed in de omgang, maar ik was altijd achterdochtig vanwege haar diagnose.

Naarmate ik haar langer leerde kennen, leerde ik haar minder leuke kanten ook kennen. Weinig inlevingsvermogen, gebrek aan tact en ze kan erg lomp zijn. Dat vond ik niet leuk. Maar was ze manipulatief en er ook op uit om mij te kwetsen of te overheersen? Gunt ze zichzelf meer privileges dan een ander? Nou, ik ken haar inmiddels wel goed genoeg om te zeggen dat dat bij haar niet het geval is. Ze heeft mij ook op mijn zwakke momenten meegemaakt en dat is bij veel narcisten juist de trigger om de ander schade te berokkenen. Zij had mij toen juist geholpen.

Ik heb het idee dat de kenmerken waaruit bij haar narcisme is gediagnosticeerd toch in een andere contex staan.