Borstvoeding deel 233

quote:

Op woensdag 26 april 2017 10:55 schreef BlueEyes het volgende:
Nu al? Ze is morgen pas 4 maanden

dat was de mijne ook. 17 weken exact.

Nu beet F ook steeds in tandenkrijg periodes, maar die kreeg ze pas bij 9 maanden.
Straks maar eens een vinger door het mondje halen
Was hier nog niet aan toe geloof ik

Ik had gisteren melk uit de vriezer gehaald voor KDV dag vandaag, maar F is ziek en J piept ook gezellig, dus zijn ze een dagje thuis.
Ik heb voor F net pannenkoekjes gemaakt van de melk aangezien ik liever live voed en de melk niet weg wil gooien.
Ontbijt was drama, maar nu de pannenkoeken (alleen melk en bloem)
MAMA MAMA MAMA! Dat zijn lekkere pannenkoeken!

Kan ook door een te harde tsr of een te langzame tsr. Ik word sinds een paar dagen ook gebeten. Als hij geen honger meer heeft, gaat 'ie kletsen en lachen,maar dan wel met tepel in zijn mond. Dus ja, daar zit nog wel eens een kaakklem bij

Ik kom even tussendoor met een vraag hoor; ik ben een weekend weggeweest zonder dreumes, die was thuis bij papa. Daar kreeg hij dus geen live bv, ging allemaal prima. Normaliter dronk hij nog 2 a 3 keer per dag. Ik heb dus maar braaf 2 keer per dag gekolfd afgelopen weekend om het op gang te houden..

Maar , sinds ik thuis ben weigert meneer mijn borst. Hooguit wil hij wel in mijn tepel bijten ( ), maar daarmee houdt het wel op. Dus nu kolf ik maar weer, maar zou ik daar nu ineens mee kunnen ophouden? Dus van 2x per dag naar 0? Dreumes is nu (bijna) 18 maanden.. Ik wilde nog niet stoppen met bv geven, maar als mijn kind niet meer wil heb ik weinig zin in weer steeds kolven...

Verder: emotioneel over bv, check. Ik vind het heel verdrietig dat W. nu zo borstweigert, ondanks dat hij al zo "groot" is en ik al 18 maanden bv heb mogen geven. Rationeel is het allemaal helemaal prima. Maar emtioneel was ik hier nog niet helemaal aan toe..

Sillie, het antwoord heb je als je het probeert. Bij ongemakkelijke stuwing even de druk eraf halen.

Omdat je er veel energie in stopt en je best doet om het te laten slagen, omdat je je baby graag de beste voeding geeft. Geen rocket science.

quote:

Op woensdag 26 april 2017 13:54 schreef Molo het volgende:
Maar, wat ik oprecht niet snap, wat is er dan precies emotioneel aan? Dit is per persoon ook anders neem ik even gemakshalve aan nu.

Wat Wup al zegt. En daarnaast is voor mij bv zoveel meer dan voeding. Het is troost, ontspanning en geborgheid bieden aan je baby. En natuurlijk zijn er nog tig andere manieren om dat te bieden, maar voor ons is (of was) bv er echt één van.

quote:

Op woensdag 26 april 2017 14:08 schreef Molo het volgende:
Tov kolven dus bedoelde ik, maar goed

Met kolven is het gedeelte "je baby graag de beste voeding geven" wel opgelost, het emotionele zit voor mij in het mislopen van mooie ervaringen zoals het euforische gevoel van "Mijn baby en ik snappen elkaar, wij kunnen dit! ", en ook in een gevoel van falen, dat zoiets simpels als je kind voeden niet op de normale manier kan.

Wat sillie en vivi zeggen inderdaad. Het voelde alsof ik faalde, alsof ik M niet kon geven wat ze nodig had (troost, geborgenheid etc).
Daarnaast ben ik toch zo'n 2-3 uur per dag bezig met kolven en moet ik haar daarnaast nog de fles geven. Dat is soms best vermoeiend.

Iedere vrouw is natuurlijk anders, sommige denken misschien 'nouja het lukt niet (meer), jammer dan', maar voor mij was het best emotioneel en moeilijk.

quote:

Op woensdag 26 april 2017 14:08 schreef Molo het volgende:

[..]

Tov kolven dus bedoelde ik, maar goed

Voor mij was het heel persoonlijk. Toen T mijn borst weigerde voelde het alsof hij mij weigerde.

In mijn zwangerschap had ik me ook voorgenomen bv te gaan geven, maar als het niet lukt dan niet, dan over naar kv en was het ook helemaal prima, zei ik. Tot het einde van de zwangerschap naderde en de bv langzaam op gang kwam. Ik heb die eerste weken zo veel gehuild, omdat het niet leek te lukken. Het leek me zo fantastisch, intiem en knus om een baby aan de borst te hebben. Een momentje te hebben die alleen jij en je baby hebben
Ik ben een van de gelukkigen waarbij het gelukkig wel is gelukt (hetzij met nodige trukendoos) en ik zou het geen moment willen missen.
Het is echt een groot emotioneel ding waarvan ik de heftigheid van de bijkomende emoties niet had kunnen voorzien. Voor iemand die bewust voor kv heeft gekozen (zonder medische reden) is hier niets van te snappen, merk ik in mijn omgeving.
Het ding met borstvoeding is ook dat je niet kunt proberen of het lukt (wat ik me dus wel had voorgenomen), het is echt hard werken, anders slaagt het sowieso niet.

Nou, het is gelukkig niet voor iedereen hard werken. Het is natuurlijk erg kloten als het wél zo is maar ik herken mezelf daar niet in.

quote:

Op woensdag 26 april 2017 16:02 schreef Stormqueen het volgende:
Nou, het is gelukkig niet voor iedereen hard werken. Het is natuurlijk erg kloten als het wél zo is maar ik herken mezelf daar niet in.

Klopt, je hebt mensen waarbij het bijna als vanzelf gaat, mensen waarbij het na hard werken toch nog lukt en mensen waarbij het na hard werken alsnog niet lukt. Beetje hetzelfde idee als met zwanger worden.

Ook de eerste weken niet? Het gaat hier gelukkig ook heel soepel, maar de eerste weken waarin het pijnlijk/gevoelig is en de voedingen heel lang duren vond ik het wel zwaar zonder dat er extra problemen waren. Maar dat is misschien meer hard werken zoals je sowieso doet als je een baby hebt ik snap het wel, het klinkt als iets zo natuurlijks maar het gaat niet bij iedereen zo soepel. Vaker niet dan wel, lijkt het soms.

Even bijregelen hier na productiedip toen ik ziek was en zij ook een beetje. Nouja prima.

quote:

Op woensdag 26 april 2017 16:02 schreef Stormqueen het volgende:
Nou, het is gelukkig niet voor iedereen hard werken. Het is natuurlijk erg kloten als het wél zo is maar ik herken mezelf daar niet in.

True. En het is ook maar net wat je zelf onder hard werken verstaat.

Alleen de eerste drie dagen eigenlijk, Heliotrope. Maar zodra de melk stroomde was dat echt over.
Mijn kinderen happen ook niet aan, die slobberen de tepel naar binnen. Maar mijn lichaam accepteert dat op de een of andere manier

(Dit zeg ik niet om mensen af te troeven he, maar meer om ook de andere kant eens te belichten ik gun dit vooral iedereen!)

Ja, positieve (of nou ja positief, minder moeizame) ervaringen moeten er ook zijn, daar valt alleen vaak minder over te melden

Mijn baby (4 maanden) raakt sinds een tijdje steeds afgeleid. Liever naar spelende grote zus kijken dan rustig drinken meteen de nachtvoeding(en) ook weer terug, maar dat is vast ook het ziek zijn.

quote:

Op woensdag 26 april 2017 16:12 schreef Stormqueen het volgende:
Alleen de eerste drie dagen eigenlijk, Heliotrope. Maar zodra de melk stroomde was dat echt over.
Mijn kinderen happen ook niet aan, die slobberen de tepel naar binnen. Maar mijn lichaam accepteert dat op de een of andere manier

(Dit zeg ik niet om mensen af te troeven he, maar meer om ook de andere kant eens te belichten ik gun dit vooral iedereen!)

+1

quote:

Op woensdag 26 april 2017 16:30 schreef Heliotrope het volgende:
Ja, positieve (of nou ja positief, minder moeizame) ervaringen moeten er ook zijn, daar valt alleen vaak minder over te melden

Mijn baby (4 maanden) raakt sinds een tijdje steeds afgeleid. Liever naar spelende grote zus kijken dan rustig drinken meteen de nachtvoeding(en) ook weer terug, maar dat is vast ook het ziek zijn.

Nogmeer +1
Ik voed haar ook af en toe bewust boven om te zorgen dat er rustig gedronken wordt en ik geen gedraaide tepels heb en zij geen nekhernia

Nou ja, en een deel perceptie ook. Ik vind het niet belastend om elk uur of elke twee uur te voeden. Hoort er voor mij gewoon bij. Maar ik weet ook dat er zat vrouwen zijn die graag zo snel mogelijk 3-4 uur of langer ertussen willen. En als je baby dan elke twee uur komt, dan is dat heel zwaar.

Het is lastig uit te leggen... Deels de zekerheid dat je altijd eten bij de hand hebt, i.p.v. te moeten nadenken over flesjes meenemen. En dat je je kind altijd kan troosten.
Deels het gevoel dat je lichaam dat kan waar het voor gemaakt is zeker omdat mijn bevalling niet zo goed ging, had ik een dubbele teleurstelling gehad als de bv ook niet gelukt was.
En natuurlijk het ultieme knuffelgevoel
Bij mij ging de bv op zich prima, na flink wat pijn in de eerste maand. En ik heb altijd live kunnen voeden, dus geen gedoe met flesweigeren en kolven op het werk.
Tja, en dat ze nu met 20 maanden zowat elk uur aan de borst wil ("mama zitte stoel, melk dinke"!), daar geniet ik dan nog maar ff van

quote:

Op woensdag 26 april 2017 17:03 schreef SaskiaR het volgende:
Deels het gevoel dat je lichaam dat kan waar het voor gemaakt is zeker omdat mijn bevalling niet zo goed ging, had ik een dubbele teleurstelling gehad als de bv ook niet gelukt was.

Andersom troost ik mij met de gedachte dat zwanger worden, zwanger zijn en bevallen hier wél van een leien dakje ging, onder het mom van je kan niet alles hebben.