Zwangerschap en geboorte deel 1780

quote:

Op zondag 16 april 2017 01:09 schreef ViviRAWRS het volgende:

[..]

Ohh zo. Ik kan me heel moeilijk verplaatsen in zulke mensen. Ik wilde bijvoorbeeld geen babyshower, onder andere omdat ik het voorbarig ( ) vind om een feestje te vieren terwijl er misschien toch geen kindje komt.

Dat vind ik wel een beetje vallen onder 'een mens lijdt het meest onder het lijden dat hij vreest'. Als je een reeks goede echo's hebt gehad, en een baby voelt bewegen in je buik dan mag je er toch alle vertrouwen in hebben dat je straks een levend kindje in je armen hebt? Het leven zit natuurlijk altijd vol risico's maar dat zal ook zo zijn - en misschien nog wel meer - als je kind er eenmaal is. Je kind kan onder een auto lopen, verdrinken in een sloot... als je daar voortdurend bij stil staat, wordt het heel erg moeilijk en ik vind het heel zonde als je je zelf daarmee het vieren van mooie momenten ontzegt.

Eens Franny, ik wist alleen niet hoe ik het moest omschrijven.

Zo, morgen 6 weken en mijn eerste middagdutje zit er op. Beetje jammer dat dochterlief van de een op de andere dag heeft besloten dat zij geen middagdutjes meer wil doen.

quote:

Op zondag 16 april 2017 17:31 schreef Franny_G het volgende:
Dat vind ik wel een beetje vallen onder 'een mens lijdt het meest onder het lijden dat hij vreest'. Als je een reeks goede echo's hebt gehad, en een baby voelt bewegen in je buik dan mag je er toch alle vertrouwen in hebben dat je straks een levend kindje in je armen hebt?

Ik zei "onder andere" hè, het is niet dat ik anders wel ontzettend graag die babyshower had gewild. Het is meer zoiets als met jouw examenleerlingen: als die een reeks goede schoolexamens hebben gehad en ze hebben zich goed voorbereid, dan mogen ze er toch alle vertrouwen in hebben dat ze straks een diploma in handen hebben? En toch geven ze hun eindexamenfeest pas als de eindcijfers bekend zijn.

quote:

Op zondag 16 april 2017 19:43 schreef ViviRAWRS het volgende:

[..]

Ik zei "onder andere" hè, het is niet dat ik anders wel ontzettend graag die babyshower had gewild. Het is meer zoiets als met jouw examenleerlingen: als die een reeks goede schoolexamens hebben gehad en ze hebben zich goed voorbereid, dan mogen ze er toch alle vertrouwen in hebben dat ze straks een diploma in handen hebben? En toch geven ze hun eindexamenfeest pas als de eindcijfers bekend zijn.

Je hebt het over een levend en op een gegeven moment voldragen kind in je buik..Hoe is dat met een examen te vergelijken??

Dat je niet per se om een baby shower in het algemeen zit te spingen, snap ik op zich wel hoor.

Stroop, het gewicht blijft ook een schatting en P waardes kunnen flink schommelen tijdens de zwangerschap. O was bij de groeiecho bij 32 weken gewoon een gemiddelde baby geschat op uiteindelijk 3500 gram. Bij 40 weken nog een extra echo gehad ivm enorme buik, toen werd hij op 4000 gram geschat, en uiteindelijk bleek hij 4580 te zijn. Zonder externe baby en weegschaal blijft het toch lastig wegen Een flinke baby is alleen maar een voordeel na de bevalling, en zolang het hoofd niet P99 is heb je daar relatief weinig last van (en ik denk dat een baby met P10 hoofd net zo vervelend voelt op dat moment...)

En niks mis met goed geïnformeerd, maar je hebt vaak ook geen invloed op het verloop van een (prille) zwangerschap. Je daarover druk maken heeft dan ook weinig nut, in tegenstelling tot leren voor een examen Maar goed, dat is makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk, ook bij mij slaat af en toe de stress toe, meestal een uur voor een controle of na het lezen van een slechte ervaring.

quote:

Op zondag 16 april 2017 20:37 schreef Franny_G het volgende:
Je hebt het over een levend en op een gegeven moment voldragen kind in je buik..Hoe is dat met een examen te vergelijken??

Het is allebei een situatie waarbij je er goed voor kan staan en toch niet te vroeg wil juichen?

Nou ja, voor mij bestond het dus naast elkaar in de zwangerschap, vertrouwen hebben in de goede afloop en weten dat het nog fout kon gaan. Ik heb daar niet onder geleden.

Tja, het is allemaal gevoelsmatig denk ik, en daarom ook zo lastig uit te leggen. Als ik nu bij week 36 zou denken 'nou, ik moet nog maar zien of ik straks een levend kind aan deze zwangerschap over houd' dan voelt dat voor mij naar mijn nog ongeboren kind toe als een gebrek aan vertrouwen, en alsof ik gevoelsmatig nog afstand houd. En dat wil ik helemaal niet, wat mij betreft is het hechtingsproces al in volle gang en het is niet meer iets dat ik nog maar moet afwachten. Mijn hele hart is al aan dit kind verbonden, zonder enig voorbehoud.

Maar voor mij is dat vertrouwen ook nogal essentieel, het is een beetje de kern van de hypnobirthing die ik doe/heb gedaan. Dus daarom staat het denk ik ver af van hoe ik met de zwangerschap omga.
Overigens herken ik het wel allemaal als het gaat om de eerste weken van de zwangerschap, toen ik gelet op mijn leeftijd ook erg bang was voor een miskraam of andere zaken die mis konden zijn.

Bevallen van een baby met P99 hoofd gaat best goed hoor
Al was ik wel blij dat ik dat vooraf niet wist; had ik me er toch iets meer zorgen over gemaakt

Vandaag het goede nieuws verteld tegen mijn ouders en zus en zwager maakt het toch weer wat echter!
Al duurde het even voordat iemand het doorhad
Had voor beiden een groot paasei gekocht, met een kaartje eraan met onze 3 namen en een '?' erop. Kijkt er dus gewoon niemamd naar dat kaartje he? Gelukkig viel m'n zus d'r oog erop.
Morgen kijken of schoonfamilie sneller is!

quote:

Op zondag 16 april 2017 21:32 schreef Franny_G het volgende:
Mijn hele hart is al aan dit kind verbonden, zonder enig voorbehoud.

Overigens heb ik ook weinig met babyshowers, maar "te vroeg juichen" vind ik ook wel wat vreemd klinken als ik eerlijk ben. Risico's hou je altijd, maar ik vind het wel een kwestie van die risico's op waarde schatten, zeg maar.

quote:

Op zondag 16 april 2017 21:58 schreef Messina het volgende:
Haha, leuke reacties?

Ja, ze waren allemaal superblij!
Zij waren ook als enigen op de hoogte van de miskraam in december, dus dat maakte het nu wel extra mooi!

quote:

Op zondag 16 april 2017 22:07 schreef Messina het volgende:

[..]

Fijn zeg!
Veel plezier alvast voor morgen

Mijn moeders reactie was: 'Oh. Van jullie hadden we het niet meer verwacht!'

Haha, leuk is dat ja, zulke reacties!

Schoonmoeder bij onze eerste: "Oh. Was dat wel de bedoeling?"

quote:

Op zondag 16 april 2017 21:58 schreef Messina het volgende:
Oei, nee, zo zou ik ook niet willen denken. Maar we weten allemaal dat het KAN. Ik ga er niet van uit -niemand hier, denk ik-, maar af en toe spookt het toch wel door m'n hoofd. Want ik/mijn kind is niet onschendbaar of zo.
Een kans van bijna nul is niet nul.

Ja, dit. Het was bij mij gevoel vs verstand, daarom kon het ook naast elkaar bestaan. Mijn verstand zorgde er ook voor dat ik een poliklinische bevalling wilde, want je weet maar nooit. Toen het er écht om ging durfde ik toch wel op mijn gevoel te varen en ben ik heel fijn thuis bevallen.

quote:

Op zondag 16 april 2017 22:09 schreef twist02 het volgende:
Schoonmoeder bij onze eerste: "Oh. Was dat wel de bedoeling?"

quote:

Op zondag 16 april 2017 17:31 schreef Franny_G het volgende:

Dat vind ik wel een beetje vallen onder 'een mens lijdt het meest onder het lijden dat hij vreest'. Als je een reeks goede echo's hebt gehad, en een baby voelt bewegen in je buik dan mag je er toch alle vertrouwen in hebben dat je straks een levend kindje in je armen hebt?

Ik had er pas vertrouwen in toen hij geboren was. Ondanks tig goede echo's, ctg's en goede bewegingen. Ik kon het me gewoon niet voorstellen. Ik heb daar wel last van gehad.

quote:

Op maandag 17 april 2017 08:18 schreef Cygne het volgende:

[..]

Ik had er pas vertrouwen in toen hij geboren was. Ondanks tig goede echo's, ctg's en goede bewegingen. Ik kon het me gewoon niet voorstellen. Ik heb daar wel last van gehad.

Ik heb precies hetzelfde gehad

En zelfs in het begin toen ze geboren was wilde ik niet denken aan een toekomst of hoe ze er uit zou zien als ze groter zou zijn. Want op één of andere manier dacht ik altijd dat ik dat niet mee ging maken.

Ik zie een babyshower (of mother blessing) ook als een soort wens of hoop op een gezond kindje. Een moment om stil te staan bij de zwangerschap, bij de veranderingen die (hoe dan ook) gaan plaatsvinden en om je zegening mee te geven voor het verdere verloop, zeg maar.

Ik wilde geen babyshower of mother blessing, want ik vond het zo ongemakkelijk, maar achteraf zou ik willen dat ik had gevierd hoe de situatie op dat moment was: iedereen gezond en alles vol vertrouwen.

Messina.
Fijn dat je baat hebt bij de POP-poli. Bij mij overheerste het niet, gelukkig. Ik kon het me gewoon niet voorstellen. Nu is dat weg en kan ik er volop van genieten.

En ook: je kindje is al je kindje als het in je buik zit he. Dat er mogelijk nog iets mis gaat of je kindje later niet meer leeft doet daar niets aan af, gevoelsmatig zeker niet. Een kind wat niet levend wordt geboren is niet per definitie een 'mislukt project', er is nog steeds alle trots en liefde die hoort bij het krijgen van een baby #ervaringsdeskundige

Wat zeg je dat mooi, L-E