Nanuke, staar je niet teveel blind op wat je nu voelt, want negen maanden zijn best lang en je ervaart een heel scala aan emoties, mede door hormonen en alle veranderingen in je lijf. Er zijn mooie momenten, momenten waarop je misschien wel dat allemaal gaat voelen van die 'roze wolk', momenten waarop je zult zuchten vanwege allerlei kwaaltjes (die je misschien nog wel krijgt) en momenten waarop je baalt. Het is gewoon wel een beetje een achtbaan wat dat betreft, vind ik. Een deel zit 'em in acceptatie, zoals al is gezegd. Ga niet uit van je allemaal hoort te voelen of wat je niet voelt en wel zou willen voelen, etc. Je voelt wat je voelt, en daar is niets mis mee.
Ik was vandaag voor een liggingsecho. Het was allemaal weer prima. Hij lag natuurlijk wéér met een arm en een handje voor z'n gezicht, dus ik heb opnieuw niet veel meer dan een neusje gezien.
. Verder alles gemiddeld, gewicht nu rond de 2500. En hoofdje al aardig ingedaald, zoals ik dacht.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"