Het nummer heeft, net zoals de film zelf, een donker gevoel met gothic rock-invloeden, waarbij
in een diepe bariton zingt met een vrouwelijk koor op de achtergrond.
Vanwege het contract van Moroder werd de single uitgebracht op het platenlabel MCA Records. De volledige versie van het nummer, die 6 minuten en 45 seconden duurde, verscheen op het soundtrackalbum en de 12"-versie van de single. Het nummer werd ingekort tot 4 minuten en 8 seconden voor de 7"-versie van de single. Het nummer bereikte de 26e plaats in het Verenigd Koninkrijk, de dertiende plaats in Canada en de 67e plaats in de Verenigde Staten, waarmee het in dit land
's grootste hit werd sinds
in 1975 piekte op de tiende plaats. Daarnaast werd het een nummer 1-hit in Nieuw-Zeeland, Zweden en Noorwegen, waar het respectievelijk drie, vier en acht weken op de eerste plaats stond.
In december 1982 nam
het nummer opnieuw op voor zijn album
, dat het daaropvolgende jaar werd uitgebracht. Ook werd deze versie gebruikt als de B-kant van het titelnummer. Oorspronkelijk wilde
de originele versie van het nummer uitbrengen op het album, maar MCA Records weigerde om toestemming te verlenen aan
's nieuwe platenlabel EMI America.