Is het mogelijk om tot een definitief einde te komen aan het menselijke probleem van het innerlijk lijden, of is dit een fabeltje?
Waar je ook komt op aarde, er zullen altijd sporen van mensen zijn.
De mens is het grondbeginsel, verantwoordelijk voor de vorming van de aarde.
Deze drie dingen zijn hét gegeven feit van ons bestaan.
- De mens wordt als particulier en consument belast om per gebruiksvoorwerp, hetzij levensmiddel, secundair- of tertiair voorwerp, gekocht in een winkel, een geldbijdrage te leveren aan de staat. Dit heet belasting. De hoogte van deze bijdrage verschilt per voorwerp, of groep waarin het voorwerp is ingedeeld.
- Ook al zit je op een onbewoond eiland, er zal altijd een vliegtuig overvliegen of een schip in de diepste verte van de horizon aanwezig zijn. Vooral nu, een tijd waarin handel bedrijven een vereiste is om een bedrijf draaiende te houden en het afreizen naar andere landen een dagelijkse bezigheid is geworden voor veel mensen.
- Voor zolang de mens zich en masse heeft gevestigd binnen de geografische landsgrenzen van deze planeet, en ook daarbuiten, volmachtigt hij zichzelf om alles te kunnen exploiteren en manipuleren wat er in de buurt is tegen te komen. Deze buurt omvat tegenwoordig de gehele aardbol, aangezien mensen de eigenschap hebben om te kunnen samenwerken, ook als de persoonlijke verschillen erg groot zijn. De overeenkomstigheid is meestal (lees: altijd) winst maken.
In de drie aangegeven eigenschappen van menselijk bestaan is, indien er daar het begrip 'innerlijk lijden' mee wordt bedoeld, het spirituele deel vrijwel onmogelijk.
Wel kun je je rol binnen de samenleving aanvaarden, gebaseerd op de persoon die je voorstelt (ikzelf ben lang en intelligent - voorbode om te leiden en creatief zijn, dingen uit te vinden, te ontwerpen) Misschien is dan spirituele verlichting mogelijk. Ik heb het nog niet kunnen vinden (ik werk dan ook niet naar mijn rol toe).
Je kunt je natuurlijk terugtrekken en als kluizenaar leven, daarmee hebben we de wereld echter niet verlaten.
Hiermee tracht ik aan te geven dat je ver kunt komen met zelfontwikkeling, zelfs tot heilig mens, we zijn echter omgeven door personen waarin het dierlijke nog sterk aanwezig is en die nog zijn geketend door religieuze sektarische nationalistische ketens.
We zijn als individu deel van de mensheid zoals een puzzelstukje deel is van de gehele puzzel, bovendien zijn we de wereld en de wereld is ons, we scheppen onze werkelijkheid elk moment van moment tot moment, van dag tot dag, van jaar tot jaar.
Zolang we niet breken met verleden zal het onze toekomst zijn omdat we het meenemen naar morgen.
Er is niet werkelijk sprake van innerlijk/uiterlijk, het is één, onze geestelijke toestand word weerspiegeld in de wereld om ons heen.
Ik moest echt tot hier komen om erachter te komen wat het stukje daarboven in godsnaam met het onderwerp te maken moest hebben.quote:Op dinsdag 11 april 2017 14:14 schreef Metalfrost het volgende:
In de drie aangegeven eigenschappen van menselijk bestaan is, indien er daar het begrip 'innerlijk lijden' mee wordt bedoeld, het spirituele deel vrijwel onmogelijk.
Wel kun je je rol binnen de samenleving aanvaarden, gebaseerd op de persoon die je voorstelt (ikzelf ben lang en intelligent - voorbode om te leiden en creatief zijn, dingen uit te vinden, te ontwerpen) Misschien is dan spirituele verlichting mogelijk. Ik heb het nog niet kunnen vinden (ik werk dan ook niet naar mijn rol toe).
Ik vraag me af of al die dingen die je noemt voorwaarden voor of tegen zijn eigenlijk. Of er überhaupt wel voorwaarden zijn en het afhankelijk is van omstandigheden?
Weinig tegenin te brengen.quote:
'innerlijk' impliceert verdeeldheid en dus lijden.
Je kunt je natuurlijk terugtrekken en als kluizenaar leven, daarmee hebben we de wereld echter niet verlaten.
Hiermee tracht ik aan te geven dat je ver kunt komen met zelfontwikkeling, zelfs tot heilig mens, we zijn echter omgeven door personen waarin het dierlijke nog sterk aanwezig is en die nog zijn geketend door religieuze sektarische nationalistische ketens.
We zijn als individu deel van de mensheid zoals een puzzelstukje deel is van de gehele puzzel, bovendien zijn we de wereld en de wereld is ons, we scheppen onze werkelijkheid elk moment van moment tot moment, van dag tot dag, van jaar tot jaar.
Zolang we niet breken met verleden zal het onze toekomst zijn omdat we het meenemen naar morgen.
Er is niet werkelijk sprake van innerlijk/uiterlijk, het is één, onze geestelijke toestand word weerspiegeld in de wereld om ons heen.
Misschien ben jij wel een illusie van onsquote:
Maar als er leven zou zijn op andere planeten en daar zouden dezelfde genen tussen zitten als de onze (dus homo sapiens) dan zou dat betekenen dat men nooit verlichting kan bereiken want ergens elders in het heelal is wel een planeet met mensen die bij die puzzel horen?quote:
We zijn als individu deel van de mensheid zoals een puzzelstukje deel is van de gehele puzzel, bovendien zijn we de wereld en de wereld is ons, we scheppen onze werkelijkheid elk moment van moment tot moment, van dag tot dag, van jaar tot jaar.
Stel er zou een planeet zijn met verlichte wezens die al miljoenen jaren lang vreedzaam met elkaar leven, doet ons bestaan simpelweg afbreuk aan hun verlichting? Waar trek je dan de grens, bij een cultuur, land, volk, als je het over mensheid hebt?
Ik geloof zelf wel in verlichting, maar dat het iets individueels is. Het (Aziatische hindoe/boeddhisme verlichtings ideaal) lijkt me alleen een iets te onrealistisch doel, ik zou het al prima vinden een leuk mens gevonden te worden dan verlicht. Daarnaast lijkt het me niet iets wat verenigbaar is in Nederland, ongelukkig zijn en lijden heeft een sociale functie en doet men dat niet dan zou men zo iemand niet normaal vinden maar lijden aan een psychische stoornis.
meer van; piet kan het alfabet boeren. heeft het truukje kennelijk ontdekt, en doet dat nu regelmatig, als ie zat is.
vraag je piet uit te leggen hoe hij dat doet, heeft ie geen idee. of hij verzint wat.
Wat bedoel je met innerlijk lijden?quote:Op dinsdag 11 april 2017 11:53 schreef Meneertje_flapdrol het volgende:
Wat denken jullie?
Is het mogelijk om tot een definitief einde te komen aan het menselijke probleem van het innerlijk lijden, of is dit een fabeltje?
Lijden op ieder denkbaar niveau; van subtiel tot het duidelijke dramagedoe.quote:
[..]
Wat bedoel je met innerlijk lijden?
Maar vooral het gevoel niet volmaakt gelukkig te zijn. Het idee dat het geluk in de toekomst ligt (als dit en dat gebeurt dán zal ik gelukkig zijn), of in het verleden ('zoals toen zal het nooit meer worden'). Dat het geluk afhankelijk is van uiterlijke omstandigheden. Het geluk dat vergankelijk is etc.
De menselijke toestand dat zich afspeelt tussen de twee polen van pijn en vreugde (dualiteit).
Verlichting is de overstijding daarvan en het vinden van duurzaam, onwankelbaar en onafhankelijk geluk.
Ik vrees dat dualiteit een onvermijdbare conditie is van het menselijk bestaan. Het is een mooi streven om hiervan bewust te worden en te kunnen relativeren als het gaat om tevredenheid met je huidige omstandigheden.quote:
[..]
Lijden op ieder denkbaar niveau; van subtiel tot het duidelijke dramagedoe.
Maar vooral het gevoel niet volmaakt gelukkig te zijn. Het idee dat het geluk in de toekomst ligt (als dit en dat gebeurt dán zal ik gelukkig zijn), of in het verleden ('zoals toen zal het nooit meer worden'). Dat het geluk afhankelijk is van uiterlijke omstandigheden. Het geluk dat vergankelijk is etc.
De menselijke toestand dat zich afspeelt tussen de twee polen van pijn en vreugde (dualiteit).
Verlichting is de overstijding daarvan en het vinden van duurzaam, onwankelbaar en onafhankelijk geluk.
Niets in het leven is echt duurzaam namelijk, alles is veranderlijk en tijdelijk. Daarmee ligt de ware verlichting niet in onafhankelijk geluk ervaren, maar in het accepteren van elk moment zoals die zich aandient, en hierin berusten.
Je neemt het leven compleet en met overgave, zonder persoonlijke voorkeuren en condities, dat zijn namelijk de befaamde 'desires'. Iemand wil dat er een bepaalde uitkomst is voor geluk, voor het bestaan, de toekomst, het heden etc.. Maar dan ben je altijd wezenlijk teleurgesteld, want het gaat zelden zoals iemand zou willen.
Dan ontkom je niet aan eindeloze teleurstellingen, verdriet, woede, spijt, en ga zo maar door. Het leven accepteren in al zijn wispelturigheid en zonder verwachtingen is de kunst, de enige en volledig logische manier om verlicht te worden. Al het andere is een verwoede poging het leven te ontkennen.
Enige probleem is, is dat buddha waarschijnlijk niet op andere planeten is geweest.quote:
[..]
Maar als er leven zou zijn op andere planeten en daar zouden dezelfde genen tussen zitten als de onze (dus homo sapiens) dan zou dat betekenen dat men nooit verlichting kan bereiken want ergens elders in het heelal is wel een planeet met mensen die bij die puzzel horen?
Stel er zou een planeet zijn met verlichte wezens die al miljoenen jaren lang vreedzaam met elkaar leven, doet ons bestaan simpelweg afbreuk aan hun verlichting? Waar trek je dan de grens, bij een cultuur, land, volk, als je het over mensheid hebt?
Ik geloof zelf wel in verlichting, maar dat het iets individueels is. Het (Aziatische hindoe/boeddhisme verlichtings ideaal) lijkt me alleen een iets te onrealistisch doel, ik zou het al prima vinden een leuk mens gevonden te worden dan verlicht. Daarnaast lijkt het me niet iets wat verenigbaar is in Nederland, ongelukkig zijn en lijden heeft een sociale functie en doet men dat niet dan zou men zo iemand niet normaal vinden maar lijden aan een psychische stoornis.
Oh, ik zie boeddhisme nu eenmaal niet als enige ware geloof, er zijn meerdere wegen naar verlichting.quote:Op maandag 24 april 2017 08:51 schreef firefly3 het volgende:
[..]
Enige probleem is, is dat buddha waarschijnlijk niet op andere planeten is geweest.
Boeddhisme sluit leven elders niet uit, net als hindoeisme, het is een typische abrahamitische gedachte om ons leven als enige uitverkoren in het universum te zien. Er zijn ook boeddhisten die de diamant sutra zien als suggestie of zelfs bewijs voor leven elders, dat de Boeddha via de krachten van zijn geest met aliens communiceerde (Majjhima Nikāya: de Boeddha zou als een vogel door de ruimte kunnen reizen). Maar dan zit je wel snel meer bij het bijgelovige sektarische/cult gebeuren.
Of het spirituele of mentale discipline is weet ik niet maar wat mij betreft kan iemand er altijd voor kiezen om wel of niet te lijden naar aanleiding van externe 'triggers'. Soms is de keuze moeilijk of lijkt het onmogelijk maar het blijft wel een keuze, uiteindelijk. Zodra je niet meer 'de bitch' van je emotie bent zou je het innerlijk lijden kunnen verminderen of zelfs helemaal 'negeren'.quote:
Wat denken jullie?
Is het mogelijk om tot een definitief einde te komen aan het menselijke probleem van het innerlijk lijden, of is dit een fabeltje?
Ja, inderdaad. Zo is dat!quote:Op maandag 24 april 2017 07:22 schreef Berkenboom het volgende:
[..]
Ik vrees dat dualiteit een onvermijdbare conditie is van het menselijk bestaan. Het is een mooi streven om hiervan bewust te worden en te kunnen relativeren als het gaat om tevredenheid met je huidige omstandigheden.
Niets in het leven is echt duurzaam namelijk, alles is veranderlijk en tijdelijk. Daarmee ligt de ware verlichting niet in onafhankelijk geluk ervaren, maar in het accepteren van elk moment zoals die zich aandient, en hierin berusten.
Je neemt het leven compleet en met overgave, zonder persoonlijke voorkeuren en condities, dat zijn namelijk de befaamde 'desires'. Iemand wil dat er een bepaalde uitkomst is voor geluk, voor het bestaan, de toekomst, het heden etc.. Maar dan ben je altijd wezenlijk teleurgesteld, want het gaat zelden zoals iemand zou willen.
Dan ontkom je niet aan eindeloze teleurstellingen, verdriet, woede, spijt, en ga zo maar door. Het leven accepteren in al zijn wispelturigheid en zonder verwachtingen is de kunst, de enige en volledig logische manier om verlicht te worden. Al het andere is een verwoede poging het leven te ontkennen.
Wat hierin belangrijk is, is het aspect van de toe-eigening van al wat ons overkomt: 'waarom moet MIJ dit nou overkomen', 'IK wil het zo, en IK wil het niet zo'; het gezichtspunt van waaruit alle ervaringen zich voordoen toe-eigenen als iets persoonlijks. Een verlichte heeft dit gebeuren doorzien als een illusie, en daarom is er geen persoonlijk lijden meer. Hij eigent zich de ervaringen niet meer toe als ervaringen van hem (vanuit de ik, of ego), maar kan alles zien als dingen die simpelweg komen en gaan, en waar hij slechts de stille getuige van is.
Dat is een compleet ander perspectief van waaruit het leven wordt beleefd. Alleen op die manier kan het leven worden ervaren op alle mogelijke manieren zonder dat er de persoonlijke betrokkenheid is, die persoonlijk lijden veroorzaakt.
De meeste mensen zullen dat als een angstig idee beschouwen; het leven ervaren zonder persoonlijke betrokkenheid. We zijn sterk gehecht aan het persoonlijke, en onze persoonlijke ervaring. Het idee van de persoon die we ervaren te zijn te doorzien als een illusie is totaal beangstigend en bijna onvoorstelbaar voor de meesten.
Maar dit staat wel enorm open voor de valkuil van simpelweg je ervaring te ontkennen denk ik. En dat lijkt me dan ook weer niet de bedoeling.quote:Op maandag 24 april 2017 10:40 schreef jogy het volgende:
[..]
Of het spirituele of mentale discipline is weet ik niet maar wat mij betreft kan iemand er altijd voor kiezen om wel of niet te lijden naar aanleiding van externe 'triggers'. Soms is de keuze moeilijk of lijkt het onmogelijk maar het blijft wel een keuze, uiteindelijk. Zodra je niet meer 'de bitch' van je emotie bent zou je het innerlijk lijden kunnen verminderen of zelfs helemaal 'negeren'.
Extreme spiritualiteit neemt ook als risico met zich mee dat je nihilist wordt. Want lekker belangrijk dat [wat dan ook] gebeurd, het is toch maar het universele bewustzijn die zichzelf op subjectieve manier ervaart.quote:
[..]
Maar dit staat wel enorm open voor de valkuil van simpelweg je ervaring te ontkennen denk ik. En dat lijkt me dan ook weer niet de bedoeling.
De 'truc' is (volgens mij) volledige acceptatie van alles wat er gebeurd met jou, je naasten en de wereld zonder 'apathisch' te worden. Dus je geeft wel medeleven aan de mensen die het nodig hebben zonder dat die empathie je zelf in de weg gaat zitten. Jouw verwerkingssysteem is hetgeen wat het allemaal op kan lossen in plaats van op te proppen en ontkennen lost het niet op maar propt het weg, tot het een keer te veel wordt en je met een kapmes door een winkelstraat raast als een malle.
Verlichting is ook niet te bereiken, het is dat fragmentje 'ik' dat heel wil worden terwijl het juist datgene is dat heelheid in de weg staat.quote:
[..]
Maar als er leven zou zijn op andere planeten en daar zouden dezelfde genen tussen zitten als de onze (dus homo sapiens) dan zou dat betekenen dat men nooit verlichting kan bereiken want ergens elders in het heelal is wel een planeet met mensen die bij die puzzel horen?
Stel er zou een planeet zijn met verlichte wezens die al miljoenen jaren lang vreedzaam met elkaar leven, doet ons bestaan simpelweg afbreuk aan hun verlichting? Waar trek je dan de grens, bij een cultuur, land, volk, als je het over mensheid hebt?
Ik geloof zelf wel in verlichting, maar dat het iets individueels is. Het (Aziatische hindoe/boeddhisme verlichtings ideaal) lijkt me alleen een iets te onrealistisch doel, ik zou het al prima vinden een leuk mens gevonden te worden dan verlicht. Daarnaast lijkt het me niet iets wat verenigbaar is in Nederland, ongelukkig zijn en lijden heeft een sociale functie en doet men dat niet dan zou men zo iemand niet normaal vinden maar lijden aan een psychische stoornis.
Wanneer het ego als een rijpe appel van de boom valt, dan vervallen daarmee ook de opgetrokken barrières en tijd.
In die zin is er zeker sprake van verlichting waar het persoon een individu word.
het heeft denk ik met "prefereren" te maken.quote:
Wat denken jullie?
Is het mogelijk om tot een definitief einde te komen aan het menselijke probleem van het innerlijk lijden, of is dit een fabeltje?
het een met het ander vergelijken.
als dat stopt
is er vrede
Nihilisme schijnt wel onderdeel te zijn van de verschillende fasen die voorafgaan daaraan. Als in: een (bijna?) onvermijdelijke 'valkuil'. Maar meer hierover later. Hier weet ik namelijk wel e.e.a. over te zeggen wat voor nu even op dit dit tijdstip te ver doorvoert.quote:Op maandag 24 april 2017 15:15 schreef jogy het volgende:
[..]
Extreme spiritualiteit neemt ook als risico met zich mee dat je nihilist wordt. Want lekker belangrijk dat [wat dan ook] gebeurd, het is toch maar het universele bewustzijn die zichzelf op subjectieve manier ervaart.
De 'truc' is (volgens mij) volledige acceptatie van alles wat er gebeurd met jou, je naasten en de wereld zonder 'apathisch' te worden. Dus je geeft wel medeleven aan de mensen die het nodig hebben zonder dat die empathie je zelf in de weg gaat zitten. Jouw verwerkingssysteem is hetgeen wat het allemaal op kan lossen in plaats van op te proppen en ontkennen lost het niet op maar propt het weg, tot het een keer te veel wordt en je met een kapmes door een winkelstraat raast als een malle.
Ik ben benieuwd, zelf ben ik ook een tijdje praktisch gezien een nihilist geweest door het hele spirituele gebeuren, het heeft ook zijn voordelen.quote:
[..]
Nihilisme schijnt wel onderdeel te zijn van de verschillende fasen die voorafgaan daaraan. Als in: een (bijna?) onvermijdelijke 'valkuil'. Maar meer hierover later. Hier weet ik namelijk wel e.e.a. over te zeggen wat voor nu even op dit dit tijdstip te ver doorvoert.
Verlichting heeft te maken met het feit dat er een complete shift plaatsvindt waarbij de identificatie met een heel denksysteem wegvalt, bestaande uit normen en waarden waar de persoon belang aan heeft gehecht. Dus alles kan in een klap niks meer uitmaken waar eerder veel belang aan werd gehecht. Dat kan leiden tot een crisis waarin nihilisme ontstaat.quote:Op dinsdag 9 mei 2017 09:21 schreef jogy het volgende:
[..]
Ik ben benieuwd, zelf ben ik ook een tijdje praktisch gezien een nihilist geweest door het hele spirituele gebeuren, het heeft ook zijn voordelen.
Maar zo is er eigenlijk veel wat eigenlijk een bevrijding is, maar vanuit het perspectief van het ego pijnlijk is... Er zijn ook veel uitspraken van verlichte mensen waarbij je, als je ze leest vanuit je egoperspectief je denkt: 'hmmm, moet dát me nou gelukkig maken?'.
Een goed voorbeeld is de leegte als de ultieme aard van de werkelijkheid: vanuit het ene perspectief is dat een bevrijding, omdat alles dus open is en er dus goedbeschouwd totale vrijheid is. Vanuit een ego-POV kan de leegte iets verschrikkelijk en deprimerends lijken en zie je juist dat mensen voortdurend hard wegrennen voor de leegte en de stilte. Men doet er alles aan om dat niet te hoeven voelen. Misschien is wel 90% van ons gedrag daarop gestoeld....
Het kan een tijdje duren eer we het überhaupt maar beginnen te kunnen waarderen.
Punt is dingen zijn niet zoals ze lijken vanuit ons ego-perspectief. Als er verlichting is wordt alles radicaal anders. Wat vanuit ons ego-perspectief totale weerstand op kan roepen en beangstigend kan schijnen, is vanuit die 'ont-ikte' staat juist een bevrijding.
.De leegte die je beschrijft heeft geen plaats voor individualiteit. Het beeld van "zelf" is daar dus niet mee te verenigen, wat meteen verklaart waarom mensen er bang voor zijn: het heft het "zelf" namelijk op.
@OP. Ja het absoluut mogelijk, vrij van lijden en bliss, geluk, onvoorwaardelijke liefde, vrijheid, vrede.
Begin maar gewoon met elke dag even mediteren en wat mindfulness door de dag heen en kijk hoeveel progressie je maakt, zo krijg je al snel een beeld van de potentie.
Of bezoek een Guru, kijk wat voor een vibe of ervaring die kunnen hebben/geven (die ook (deels) overdraagbaar is), en daarvoor hoef je niet naar India, er zijn hier echt een aantal indrukwekkende mensen.
En psychedelica kunnen een mooie glimps geven, maar ik weet niet of ik dat kan aanraden, eigenlijk alleen als iemand in ieder geval wat maanden/jaren meditatie ervaring heeft en de principes van spiritualiteit begrijpt, en hoewel het uiteindelijk ook niet echt gevaarlijk kan het soms wel moeilijk te integreren zijn, zeker voor de gemiddelde mens, want het laat je niet onveranderd en onze cultuur zal er vaak niet zo veel begrip voor hebben.
[ Bericht 0% gewijzigd door alwaysbenice op 10-05-2017 14:57:05 ]
En binnen die ideeënwereld bevindt zich de ervaring van een 'ik' dat de boel onder controle probeert te houden, en daar tonnen energie aan verspilt de hele dag door, jaar-in-jaar uit... Er is een heel proces van bewustwording voor nodig vaak om dat gebeuren in je dagelijks leven bij jezelf door te krijgen en eruit te ontwaken, omdat onze identificatie daarmee (door levenslange conditionering, van kinds-af-aan) ongemerkt (door onwetendheid) gaat.
In wezen is dat verlichte zelf -> open aandacht< de essentie van de geest/het bewustzijn. Oftewel: wat we echt zijn, is niets meer of minder dan die open aandacht. 'Open aandacht' is de meest accurate beschrijving van de basale aard van je geest...
Doordat open aandacht de fundamentele essentie is van wie of wat we zijn, zijn we zowel geheel vrij voortdurend mee te gaan in allerlei geestelijke identificaties die kunnen plaatsvinden omdat we toch geen weet hebben van die uiteindelijke aard (door conditionering, van kinds-af-aan), en zijn we net zo vrij gewoon op ieder moment in dat onaangeroerde verlichte zelf te zijn (en verblijven). De moeilijkheid is niet de werkelijkheid, maar de complexiteit van onze eigen geest. Vol ideeën en werkelijkheidsbelevingen vanuit z'n geheugen: herinneringen, en op grond daarvan: verwachtingen. Lees Nisardagatta Maharaj als dit je boeit!
Deze man legt 't humorvol uit hoe dat zit met zelf-herinnering van die verlichte aard 'die al aanwezig' is volgens guru's, en hoe je dat moet doen. Het is een kwestie van voortdurend dat wat je je realiseert omtrent je essentiele zijn in herinnering te blijven brengen!
Een vrij luchtige setting en guru. Ik vind 'm wel lachen.
Realiseren van waarheid. Dat is verlichting...
[ Bericht 68% gewijzigd door Meneertje_flapdrol op 13-05-2017 01:33:48 ]
wat ik me nog van het moment kon herinneren is dat ik dacht angst is lijden - ego is lijden - laat je dat los valt het schild weg - van het ego. Ego is het denkbeeldige plaatje wat je jezelf aanpraat of het ego.. maar niet de realiteit.
En ik dacht toen ook en was heel raar - alles is 1
En opeens ook gewoon zo alles was duidelijk. Wie ik was en hoe dingen waren gelopen de toedracht alles kwam samen. Idd pure zelfrealisatie en zag dingen zoals ze echt waren. Daarvoor had ik een lange periode van eenzaamheid gekent en vooral een hele ongelukkige periode. Het was echt heel apart dat moment dat het gebeurde kan het alleen omschrijven als.. dat het me zienswijze heeft veranderd. Iets wat ik tot het diepste in me ziel voelde en gewoon niet te vergelijken, zette soort van me wereld op me kop.
Als ik erover nadenk zie ik dat moment als een mijlpaal voor mezelf, bepaalde emotionele volwassenheid bereikt en pure zelfkennis ofzo, een andere staat van zijn waarin ik was. Ja is lastig uit te leggen.
Wat me echt vooral bijbleef was is dat liefde loslaten is. Klinkt zweverig maarja zo voelde het het voor mij. Laat je los. Laat jezelf niet lijden door angst. Heb je verwachtingen? Dat laat je lijden.. Juist het ego is een illusie. Een denkbeeldig beeld in je hoofd.
[ Bericht 9% gewijzigd door LLgetikt op 13-05-2017 00:02:58 ]
Heel mooi.quote:
Het kan
wat ik me nog van het moment kon herinneren is dat ik dacht angst is lijden - ego is lijden - laat je dat los valt het schild weg - van het ego. Ego is het denkbeeldige plaatje wat je jezelf aanpraat of het ego.. maar niet de realiteit.
En ik dacht toen ook en was heel raar - alles is 1
Daarvoor had ik een lange periode van eenzaamheid gekent en vooral een hele ongelukkige periode. Het was echt heel apart dat moment dat het gebeurde kan het alleen omschrijven als.. dat het me zienswijze heeft veranderd. Iets wat ik tot het diepste in me ziel voelde en gewoon niet te vergelijken, zette soort van me wereld op me kop.
Als ik erover nadenk zie ik dat moment als een mijlpaal voor mezelf, bepaalde emotionele volwassenheid bereikt en pure zelfkennis ofzo, een andere staat van zijn waarin ik was. Ja is lastig uit te leggen.
Wat me echt vooral bijbleef was is dat liefde loslaten is. Klinkt zweverig maarja zo voelde het het voor mij. Laat je los. Laat jezelf niet lijden door angst. Heb je verwachtingen? Dat laat je lijden.. Juist het ego is een illusie. Een denkbeeldig beeld in je hoofd.
Ik voelde me toen oprecht gelukkigquote:
was echt heel raar, kan niet anders omschrijven, en ik was ook gewoon broodnuchter. Aparte ervaring.
Is spirituele verlichting hetzelfde als het einde aan het innerlijk lijden? En is dat lijden van spirituele aard?quote:
Wat denken jullie?
Is het mogelijk om tot een definitief einde te komen aan het menselijke probleem van het innerlijk lijden, of is dit een fabeltje?
Je moet stoppen te streven en het lijden is klaar, aldus de Boeddha. Appeltje eitjequote:
Wat denken jullie?
Is het mogelijk om tot een definitief einde te komen aan het menselijke probleem van het innerlijk lijden, of is dit een fabeltje?
Sorry voor de late reactie.......quote:
[..]
Is spirituele verlichting hetzelfde als het einde aan het innerlijk lijden? En is dat lijden van spirituele aard?
Ja. Pijn wordt nog wel gevoeld, maar wordt niet meer toe-geëigend als 'van mij'. Dus geen: 'waarom moet mij dit nou allemaal overkomen', 'wat is mijn leven toch een drama'. Het wordt niet meer gezien binnen de context van een persoonlijk verhaal. Wij mensen zien ons leven als een verhaal dat van ons is, ons levensverhaal, wat het resultaat is van ons persoonlijke geheugen.
Maar het heeft geen zin om maar gewoon te stoppen met in gedachten jezelf dingen toe te eigenen, en zo met het denken proberen dat soort neigingen in jezelf te ontgroeien. Zo werkt het niet. Die neiging zal pas stoppen wanneer inzicht in de eigen werkelijke aard tot stand is gekomen. Daar is zelfonderzoek voor nodig. Er valt alleen maar te komen door eigen ervaring. Het denken kan het niet begrijpen.
Als je hier een goed boek voor zoekt: 'Ik ben/Zijn, van Nisargadatta
[ Bericht 6% gewijzigd door Meneertje_flapdrol op 01-06-2017 13:23:15 ]
En wat is lijden.
Ik heb al die boeken doorgespit. Neal Donald Walsch, Eckhart Tolle. Rhonda Byrne. Mindfulness.
Leven in het nu. Het verleden is voorbij. De toekomst moet nog komen. Alles wat we hebben is nu.
Klinkt logisch. Maar zo simpel is het niet.
Ik heb cursussen spirituele en intuïtieve ontwikkeling gedaan. Mediumschap en trancehealing basis.
In November ga ik daar verder mee.
1 ding heb ik wel geleerd. Je verleden speelt een grote rol. Het maakt je tot de mens die je bent. Dus je verleden loslaten als in , het heeft geen invloed, daar kan ik niks mee.
Dat is ook de reden dat ik met Eckhart Tolle niks kan. Ik vind het een soort van kunstje om je gevoelens te onderdrukken, en een soort van kunstje om maar niks meer jou verdriet te laten doen.
Heel gevoelige mensen zullen altijd ergens pijn van voelen. "Lijden".
De kunst is openstaan voor anderen, anderen kunnen helpen, en weten dat er steeds meer mensen zijn die bewust worden dat de wereld iets mooier wordt als we openstaan voor iedereen die daaraan meewerkt.
Geluk is te vinden in hele kleine dingen. Maar zonder verdriet vind je geen geluk.
En dat verdriet komt vaak uit het verleden. We kunnen daar alleen maar van leren.
[ Bericht 100% gewijzigd door #ANONIEM op 04-06-2017 08:27:07 ]
Zou ik ook niet adviseren aan iedereen. Verre van zelfs.
First things first... de akker moet eerst geploegd worden en een beetje fatsoenlijk worden gelijkgelegd. Anders is de ondergrond te rommelig en verstorend. Dus... je hebt helemaal gelijk, Gooddeal wat mij betreft...
En hoewel emotionele heling van het verleden een hele grote rol speelt, en misschien wel een complete kant is van de verlichting in de dualiteit, ben ik er niet van overtuigd dat het onpersoonlijke bewustzijn leren kennen irrelevant is.
Een (onvolledige) realisatie dat je alles wat je ziet je niet kan zijn, en dus het vrije open bewustzijn bent, kan juist een goeie basis vormen om de stormen van het verleden te door werken imo.
En in mijn ervaring worden de diepere ervaringen zeer gedoseerd geleverd, en kunnen ze pas mogelijk worden als men redelijk emotioneel open staat.
Wel moet je inderdaad oppassen dat je niet de afstandelijke observer gebruikt om dingen stug verder te onderdrukken 'omdat jij dat niet bent'.
Je moet de afstandelijke observer kunnen zijn wat ik zie als je eigen gedachtes her-evalueren die je je eigen hebt gemaakt je hele leven .
Werken zul je, alvorens die zogenaamde verlichting wordt uitbetaald!quote:
Ontwaken ook wel spirituele verlichting genoemd is werkelijkheid , het innerlijk lijden stopt niet maar je kan wel stoppen met onnodig innerlijk lijden door je zoveel mogelijk te onthechten van alles wat je niet bent . Verlichting is niet iets wat je kan bereiken maar jezelf afpellen als een ui en alle aangeleerde gedachtes loslaten die vanuit ego voortkomen tot je bij jezelf bent en je je realiseert dat je altijd al verlicht was . Je hoeft niet spiritueel te zijn om te ontwaken uit de illusie .
Je moet de afstandelijke observer kunnen zijn wat ik zie als je eigen gedachtes her-evalueren die je je eigen hebt gemaakt je hele leven .