Ik moest echt tot hier komen om erachter te komen wat het stukje daarboven in godsnaam met het onderwerp te maken moest hebben.quote:Op dinsdag 11 april 2017 14:14 schreef Metalfrost het volgende:
In de drie aangegeven eigenschappen van menselijk bestaan is, indien er daar het begrip 'innerlijk lijden' mee wordt bedoeld, het spirituele deel vrijwel onmogelijk.
Wel kun je je rol binnen de samenleving aanvaarden, gebaseerd op de persoon die je voorstelt (ikzelf ben lang en intelligent - voorbode om te leiden en creatief zijn, dingen uit te vinden, te ontwerpen) Misschien is dan spirituele verlichting mogelijk. Ik heb het nog niet kunnen vinden (ik werk dan ook niet naar mijn rol toe).
Weinig tegenin te brengen.quote:Op dinsdag 11 april 2017 14:17 schreef bedachtzaam het volgende:
'innerlijk' impliceert verdeeldheid en dus lijden.
Je kunt je natuurlijk terugtrekken en als kluizenaar leven, daarmee hebben we de wereld echter niet verlaten.
Hiermee tracht ik aan te geven dat je ver kunt komen met zelfontwikkeling, zelfs tot heilig mens, we zijn echter omgeven door personen waarin het dierlijke nog sterk aanwezig is en die nog zijn geketend door religieuze sektarische nationalistische ketens.
We zijn als individu deel van de mensheid zoals een puzzelstukje deel is van de gehele puzzel, bovendien zijn we de wereld en de wereld is ons, we scheppen onze werkelijkheid elk moment van moment tot moment, van dag tot dag, van jaar tot jaar.
Zolang we niet breken met verleden zal het onze toekomst zijn omdat we het meenemen naar morgen.
Er is niet werkelijk sprake van innerlijk/uiterlijk, het is één, onze geestelijke toestand word weerspiegeld in de wereld om ons heen.
Misschien ben jij wel een illusie van onsquote:
Maar als er leven zou zijn op andere planeten en daar zouden dezelfde genen tussen zitten als de onze (dus homo sapiens) dan zou dat betekenen dat men nooit verlichting kan bereiken want ergens elders in het heelal is wel een planeet met mensen die bij die puzzel horen?quote:Op dinsdag 11 april 2017 14:17 schreef bedachtzaam het volgende:
We zijn als individu deel van de mensheid zoals een puzzelstukje deel is van de gehele puzzel, bovendien zijn we de wereld en de wereld is ons, we scheppen onze werkelijkheid elk moment van moment tot moment, van dag tot dag, van jaar tot jaar.
Wat bedoel je met innerlijk lijden?quote:Op dinsdag 11 april 2017 11:53 schreef Meneertje_flapdrol het volgende:
Wat denken jullie?
Is het mogelijk om tot een definitief einde te komen aan het menselijke probleem van het innerlijk lijden, of is dit een fabeltje?
Lijden op ieder denkbaar niveau; van subtiel tot het duidelijke dramagedoe.quote:Op zondag 23 april 2017 21:06 schreef Berkenboom het volgende:
[..]
Wat bedoel je met innerlijk lijden?
Ik vrees dat dualiteit een onvermijdbare conditie is van het menselijk bestaan. Het is een mooi streven om hiervan bewust te worden en te kunnen relativeren als het gaat om tevredenheid met je huidige omstandigheden.quote:Op maandag 24 april 2017 00:18 schreef Meneertje_flapdrol het volgende:
[..]
Lijden op ieder denkbaar niveau; van subtiel tot het duidelijke dramagedoe.
Maar vooral het gevoel niet volmaakt gelukkig te zijn. Het idee dat het geluk in de toekomst ligt (als dit en dat gebeurt dán zal ik gelukkig zijn), of in het verleden ('zoals toen zal het nooit meer worden'). Dat het geluk afhankelijk is van uiterlijke omstandigheden. Het geluk dat vergankelijk is etc.
De menselijke toestand dat zich afspeelt tussen de twee polen van pijn en vreugde (dualiteit).
Verlichting is de overstijding daarvan en het vinden van duurzaam, onwankelbaar en onafhankelijk geluk.
Enige probleem is, is dat buddha waarschijnlijk niet op andere planeten is geweest.quote:Op zondag 23 april 2017 20:32 schreef User8472 het volgende:
[..]
Maar als er leven zou zijn op andere planeten en daar zouden dezelfde genen tussen zitten als de onze (dus homo sapiens) dan zou dat betekenen dat men nooit verlichting kan bereiken want ergens elders in het heelal is wel een planeet met mensen die bij die puzzel horen?
Stel er zou een planeet zijn met verlichte wezens die al miljoenen jaren lang vreedzaam met elkaar leven, doet ons bestaan simpelweg afbreuk aan hun verlichting? Waar trek je dan de grens, bij een cultuur, land, volk, als je het over mensheid hebt?
Ik geloof zelf wel in verlichting, maar dat het iets individueels is. Het (Aziatische hindoe/boeddhisme verlichtings ideaal) lijkt me alleen een iets te onrealistisch doel, ik zou het al prima vinden een leuk mens gevonden te worden dan verlicht. Daarnaast lijkt het me niet iets wat verenigbaar is in Nederland, ongelukkig zijn en lijden heeft een sociale functie en doet men dat niet dan zou men zo iemand niet normaal vinden maar lijden aan een psychische stoornis.
Oh, ik zie boeddhisme nu eenmaal niet als enige ware geloof, er zijn meerdere wegen naar verlichting.quote:Op maandag 24 april 2017 08:51 schreef firefly3 het volgende:
[..]
Enige probleem is, is dat buddha waarschijnlijk niet op andere planeten is geweest.
Of het spirituele of mentale discipline is weet ik niet maar wat mij betreft kan iemand er altijd voor kiezen om wel of niet te lijden naar aanleiding van externe 'triggers'. Soms is de keuze moeilijk of lijkt het onmogelijk maar het blijft wel een keuze, uiteindelijk. Zodra je niet meer 'de bitch' van je emotie bent zou je het innerlijk lijden kunnen verminderen of zelfs helemaal 'negeren'.quote:Op dinsdag 11 april 2017 11:53 schreef Meneertje_flapdrol het volgende:
Wat denken jullie?
Is het mogelijk om tot een definitief einde te komen aan het menselijke probleem van het innerlijk lijden, of is dit een fabeltje?
Ja, inderdaad. Zo is dat!quote:Op maandag 24 april 2017 07:22 schreef Berkenboom het volgende:
[..]
Ik vrees dat dualiteit een onvermijdbare conditie is van het menselijk bestaan. Het is een mooi streven om hiervan bewust te worden en te kunnen relativeren als het gaat om tevredenheid met je huidige omstandigheden.
Niets in het leven is echt duurzaam namelijk, alles is veranderlijk en tijdelijk. Daarmee ligt de ware verlichting niet in onafhankelijk geluk ervaren, maar in het accepteren van elk moment zoals die zich aandient, en hierin berusten.
Je neemt het leven compleet en met overgave, zonder persoonlijke voorkeuren en condities, dat zijn namelijk de befaamde 'desires'. Iemand wil dat er een bepaalde uitkomst is voor geluk, voor het bestaan, de toekomst, het heden etc.. Maar dan ben je altijd wezenlijk teleurgesteld, want het gaat zelden zoals iemand zou willen.
Dan ontkom je niet aan eindeloze teleurstellingen, verdriet, woede, spijt, en ga zo maar door. Het leven accepteren in al zijn wispelturigheid en zonder verwachtingen is de kunst, de enige en volledig logische manier om verlicht te worden. Al het andere is een verwoede poging het leven te ontkennen.
Maar dit staat wel enorm open voor de valkuil van simpelweg je ervaring te ontkennen denk ik. En dat lijkt me dan ook weer niet de bedoeling.quote:Op maandag 24 april 2017 10:40 schreef jogy het volgende:
[..]
Of het spirituele of mentale discipline is weet ik niet maar wat mij betreft kan iemand er altijd voor kiezen om wel of niet te lijden naar aanleiding van externe 'triggers'. Soms is de keuze moeilijk of lijkt het onmogelijk maar het blijft wel een keuze, uiteindelijk. Zodra je niet meer 'de bitch' van je emotie bent zou je het innerlijk lijden kunnen verminderen of zelfs helemaal 'negeren'.
Extreme spiritualiteit neemt ook als risico met zich mee dat je nihilist wordt. Want lekker belangrijk dat [wat dan ook] gebeurd, het is toch maar het universele bewustzijn die zichzelf op subjectieve manier ervaart.quote:Op maandag 24 april 2017 15:07 schreef Meneertje_flapdrol het volgende:
[..]
Maar dit staat wel enorm open voor de valkuil van simpelweg je ervaring te ontkennen denk ik. En dat lijkt me dan ook weer niet de bedoeling.
Verlichting is ook niet te bereiken, het is dat fragmentje 'ik' dat heel wil worden terwijl het juist datgene is dat heelheid in de weg staat.quote:Op zondag 23 april 2017 20:32 schreef User8472 het volgende:
[..]
Maar als er leven zou zijn op andere planeten en daar zouden dezelfde genen tussen zitten als de onze (dus homo sapiens) dan zou dat betekenen dat men nooit verlichting kan bereiken want ergens elders in het heelal is wel een planeet met mensen die bij die puzzel horen?
Stel er zou een planeet zijn met verlichte wezens die al miljoenen jaren lang vreedzaam met elkaar leven, doet ons bestaan simpelweg afbreuk aan hun verlichting? Waar trek je dan de grens, bij een cultuur, land, volk, als je het over mensheid hebt?
Ik geloof zelf wel in verlichting, maar dat het iets individueels is. Het (Aziatische hindoe/boeddhisme verlichtings ideaal) lijkt me alleen een iets te onrealistisch doel, ik zou het al prima vinden een leuk mens gevonden te worden dan verlicht. Daarnaast lijkt het me niet iets wat verenigbaar is in Nederland, ongelukkig zijn en lijden heeft een sociale functie en doet men dat niet dan zou men zo iemand niet normaal vinden maar lijden aan een psychische stoornis.
het heeft denk ik met "prefereren" te maken.quote:Op dinsdag 11 april 2017 11:53 schreef Meneertje_flapdrol het volgende:
Wat denken jullie?
Is het mogelijk om tot een definitief einde te komen aan het menselijke probleem van het innerlijk lijden, of is dit een fabeltje?
Nihilisme schijnt wel onderdeel te zijn van de verschillende fasen die voorafgaan daaraan. Als in: een (bijna?) onvermijdelijke 'valkuil'. Maar meer hierover later. Hier weet ik namelijk wel e.e.a. over te zeggen wat voor nu even op dit dit tijdstip te ver doorvoert.quote:Op maandag 24 april 2017 15:15 schreef jogy het volgende:
[..]
Extreme spiritualiteit neemt ook als risico met zich mee dat je nihilist wordt. Want lekker belangrijk dat [wat dan ook] gebeurd, het is toch maar het universele bewustzijn die zichzelf op subjectieve manier ervaart.
De 'truc' is (volgens mij) volledige acceptatie van alles wat er gebeurd met jou, je naasten en de wereld zonder 'apathisch' te worden. Dus je geeft wel medeleven aan de mensen die het nodig hebben zonder dat die empathie je zelf in de weg gaat zitten. Jouw verwerkingssysteem is hetgeen wat het allemaal op kan lossen in plaats van op te proppen en ontkennen lost het niet op maar propt het weg, tot het een keer te veel wordt en je met een kapmes door een winkelstraat raast als een malle.
Ik ben benieuwd, zelf ben ik ook een tijdje praktisch gezien een nihilist geweest door het hele spirituele gebeuren, het heeft ook zijn voordelen.quote:Op dinsdag 9 mei 2017 03:44 schreef Meneertje_flapdrol het volgende:
[..]
Nihilisme schijnt wel onderdeel te zijn van de verschillende fasen die voorafgaan daaraan. Als in: een (bijna?) onvermijdelijke 'valkuil'. Maar meer hierover later. Hier weet ik namelijk wel e.e.a. over te zeggen wat voor nu even op dit dit tijdstip te ver doorvoert.
Verlichting heeft te maken met het feit dat er een complete shift plaatsvindt waarbij de identificatie met een heel denksysteem wegvalt, bestaande uit normen en waarden waar de persoon belang aan heeft gehecht. Dus alles kan in een klap niks meer uitmaken waar eerder veel belang aan werd gehecht. Dat kan leiden tot een crisis waarin nihilisme ontstaat.quote:Op dinsdag 9 mei 2017 09:21 schreef jogy het volgende:
[..]
Ik ben benieuwd, zelf ben ik ook een tijdje praktisch gezien een nihilist geweest door het hele spirituele gebeuren, het heeft ook zijn voordelen.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |