Ja, dat laatste is zeker waar. En nee, ik geloof niet in de perfecte partner aangezien niemand perfect is, ik ook zeker niet. Maar ik denk wel dat dat de perfecte partner mijn imperfecties zou kunnen accepteren en omhelzen. En mij een beter mens zou kunnen maken. Of is dat laatste alweer wishful thinking?quote:Op zaterdag 8 april 2017 22:38 schreef Berkenboom het volgende:
[..]
Nou ja, verliefdheid is zeker een mooi begin, de vraag is meer in hoeverre iemand ontwikkeld is om die verliefdheid vast te houden en over te laten gaan in oprechte liefde.
Het is exact wat je zegt, het is wel degelijk belangrijk dat je zelf een zekere mate van balans hebt om een relatie vast te houden, of in ieder geval zo veel weet dat je je eigen en de ander zijn valkuilen kunt herkennen en weet hoe je hier mee om kunt gaan en die overwinnen?
Uitgaan van absolute perfectie is volgens mij ook geen doen, we hebben allemaal onze sterke en minder sterke kanten wel, de vraag is meer hoe je daar samen mee weet om te gaan en hoe bereid je bent om elkaar bij te staan en vooruit te helpen als het gaat om kwetsbaarheden of andere onderwerpen binnen het leven. Daar valt of staat het deels mee. Dus weten welke zaken er toe doen.
Het begint met een basis intentie, liefhebben en elkaar accepteren, kiezen voor elkaar en dan gaan afstemmen op basis van een gedroomde toekomst samen zogezegd. Van daaruit kun je heel veel bereiken als de basis van beide hetzelfde is. En laat relaties onderhouden en vaardigheden daartoe nu net een vrij ondergeschoven kindje zijn.. vanuit onze cultuur in het algemeen.
Nee hoor, juist door die acceptatie en waardering voor iemand kun je samen werken aan elkaars imperfecties, groeien doe je dan samen in wezen. Binnen zo'n relatie is er juist alle ruimte om elkaar te leren kennen, en ook om jezelf te leren kennen binnen die veiligheid. Dat schept denk ik een diepe band waarbinnen je kunt groeien, omdat die acceptatie er al is is er de ruimte om elkaar en jezelf te ontdekken en bijschaven. dat is volgens mij de ideale relatie namelijk.quote:Op zaterdag 8 april 2017 23:25 schreef Mathilde987 het volgende:
[..]
Ja, dat laatste is zeker waar. En nee, ik geloof niet in de perfecte partner aangezien niemand perfect is, ik ook zeker niet. Maar ik denk wel dat dat de perfecte partner mijn imperfecties zou kunnen accepteren en omhelzen. En mij een beter mens zou kunnen maken. Of is dat laatste alweer wishful thinking?
Liefde kun je gewoon bijna niet onder woorden brengen. Wat is liefde..?
Ok bedankt voor je fijne reacties, erg ophelderend. Ergens hoop ik zo dat hij nog contact gaat opnemen, maar het is beter wanneer dat niet gebeurt. Mijn intuitie gaf inderdaad al aan dat er iets niet klopte en een relatie met hem zou me waarschijnlijk meer energie kosten dan het me zou opleveren. Vroeger zou ik hier veel langer mee doorgegaan zijn. Nu ben ik echter al wat ouder en heb ik eigenlijk geen zin meer om tijd en energie te investeren in iemand die niet zeker weet of hij mij wel wil. En nee, dat hoef je niet na 3 dates al te weten, dat snap ik ook wel, maar als iemand op de 2e date al met waarschuwingen komt dat hij moeite heeft nieuwe relaties aan te gaan omdat zijn ex zo leuk was, dan is voor mij de lol er wel een beetje af.quote:Op zaterdag 8 april 2017 22:03 schreef SFProphecy het volgende:
[..]
lol, typisch.
[..]
Je hebt het goed gedaan, je zal altijd een twijfel hebben als je emotioneel betrokken met hem bent.
Misschien zegt je gevoel niet dat je deze man wilt, maar zegt je gevoel dat je een zeer sterke drang hebt dat iemand je lief heeft, iets waar de snelle intensiteit een indicator van kan zijn.
Je gevoelens geven naast dat je hemt wilt tevens aan dat er iets niet in de haak bij hem zit.
[..]
Toen was er nog een grote emotionele afstand en geen angst van een dreiging dat je te dichtbij komt.
Ben wel benieuwd naar jouw spirituele relatie? Ik heb zoiets zelf nog nooit meegemaakt maar wellicht ben ik niet spiritueel genoegquote:Op zaterdag 8 april 2017 23:36 schreef Berkenboom het volgende:
[..]
Nee hoor, juist door die acceptatie en waardering voor iemand kun je samen werken aan elkaars imperfecties, groeien doe je dan samen in wezen. Binnen zo'n relatie is er juist alle ruimte om elkaar te leren kennen, en ook om jezelf te leren kennen binnen die veiligheid. Dat schept denk ik een diepe band waarbinnen je kunt groeien, omdat die acceptatie er al is is er de ruimte om elkaar en jezelf te ontdekken en bijschaven. dat is volgens mij de ideale relatie namelijk.
Liefde is een complex onderwerp, maar ook weer heel simpel als je de voorwaarden durft los te laten, als je durft te zijn en durft te geven om, dan is liefde het meest waardevolle in het leven.. But it takes two to tango, dus vindt maar eens zo iemand, die zonder verwachtingen en met een liefdevol en verwachtingsloos hart en mind een relatie durft aan te gaan met een ander mens, vanuit het diepst van zijn of haar ziel, want het is geen simpele opdracht.
Maar ik weet zeker dat het de moeite waard is.. Ik heb er namelijk herinneringen van, vanuit spiritueel opzicht. Lang verhaal, maar daar kom ik vandaan.
Vandaar dat ik er ook een project van wil maken. Het houd mij bezig
Dit. Waarbij het vanzelf gaat en blijft gaan en je je geen zorgen maakt over hoe je overkomt. Die jou het beste gunt en die jij het beste gunt. Waar je elkaar vrij kunt laten en toch nabij blijft.quote:Op zaterdag 8 april 2017 22:06 schreef Berkenboom het volgende:
Ik denk zelf dat het diegene is die jouw werkelijk ziet staan, dus niet alleen je uiterlijkheden of je maatschappelijke positie of whatever, maar die je innerlijke zelf ziet, en zich kan verbinden en kan liefhebben vanuit een zekere onschuld, een ware vriend en minnaar. Geen eisen hebben als het gaat om verwachtingen, maar omarmt wie je bent en andersom.
Dat wordt een beetje lastig uit te leggen vrees ik.. Omdat het werkelijk komt vanuit een spirituele reis, waarin ik delen van een 'vroegere' lees een ander bestaan, heb gezien en ervaren. En nog veel meer ervaringen die ergens in mijn onbewuste liggen opgeslagen en dat gaat heel erg ver. Maar dat valt niet uit te leggen in woorden.quote:Op zondag 9 april 2017 09:00 schreef Mathilde987 het volgende:
[..]
Ben wel benieuwd naar jouw spirituele relatie? Ik heb zoiets zelf nog nooit meegemaakt maar wellicht ben ik niet spiritueel genoeg
Ik heb vanavond een nieuwe date dus ik krijg een herkansing. Overigens is dat een date met iemand die er veel meer voor open lijkt te staan, maar wie weet.
Dat klopt ook wel, maar dat is nu juist het principe van een soulmate, je zou diezelfde ziel delen.. Dus de gedeelde ziel geuit in de mannelijke en vrouwelijk variant, daarom is het ook zo'n diepe ervaring als mensen diegene ontmoeten.quote:Op zondag 9 april 2017 10:21 schreef Droopie het volgende:
Connectie met jezelf is wat anders dan connectie met een ander.
Het draait om binding, vind ik.
En met jezelf en je positieve en negatieve kanten omgaan, tijdens een trip, kan je denk ik niet vergelijken met een binding met een ander persoon.
Eigenlijk ben ik het hier helemaal mee eens.quote:Op zondag 9 april 2017 09:27 schreef Tinkepink het volgende:
[..]
Dit. Waarbij het vanzelf gaat en blijft gaan en je je geen zorgen maakt over hoe je overkomt. Die jou het beste gunt en die jij het beste gunt. Waar je elkaar vrij kunt laten en toch nabij blijft.
Een goede indicatie is in mijn ervaring al het daten. Spelletjes spelen en afstand houden zijn vaak geen goed signaal.
Neem maar van mij aan dat ik geen enkele reden heb om aan te nemen dat het bestaat.. Sterker nog, ik geloof het hele concept liefde niet eens meer. Vandaar het project, omdat ik weiger te geloven dat ik de enigste ben die dit zoekt, en ook weet dat het kan. Maar de ervaring leert iets heel anders en mogelijk wordt het één grote disillusionaire ervaring...quote:Op zondag 9 april 2017 10:34 schreef Mathilde987 het volgende:
Als je nog geen "thuis" hebt gevonden, bestaat dat dan wel wat je zoekt? Ik weet niet hoe oud je bent, maar hoe ouder ik word hoe minder ik erin geloof. En denk ik eerder dat een relatie vinden hard werken is, dat het iets is dat niet per se vanzelf gaat.
Misschien ben ik daarom ook wel geneigd te "vechten" voor de date waar ik het over had. Soms denk ik dat ik de handdoek te snel in de ring gooi.
Ow, en vechten voor een relatie, dus niet de persoon, maar het abstracte begrip in een relatie zijn, vergeet dat aub.. En ga eerst eens te rade bij jezelf wat je werkelijke beweegredenen zijn en wat jij graag zou willen zien in een liefdesrelatie, en of je beweegredenen niet meer praktisch/biologisch zijnquote:Op zondag 9 april 2017 10:50 schreef Mathilde987 het volgende:
Ow ik ook. Dan ga je je dit soort dingen inderdaad afvragen.
Als je knetterverliefd wordt.quote:Op zondag 9 april 2017 10:57 schreef Berkenboom het volgende:
[..]
Ow, en vechten voor een relatie, dus niet de persoon, maar het abstracte begrip in een relatie zijn, vergeet dat aub.. En ga eerst eens te rade bij jezelf wat je werkelijke beweegredenen zijn en wat jij graag zou willen zien in een liefdesrelatie, en of je beweegredenen niet meer praktisch/biologisch zijn
Niet dat het erg zou zijn, want de meeste vrouwen zijn erg pragmatisch ingesteld als het gaat om relaties, maar wees in ieder geval eerlijk naar jezelf toe. En ook naar je eventuele partner.
Hoe zie jij die relatie voor je? Waar laat je elkaar vrij in en waarmee blijf je nabij. Een serieuze vraag want ik ben heel benieuwd hoe vrouwen tegen liefde en relaties aankijken en wat dan voor vrouwen maakt dat een relatie geslaagd is.quote:Op zondag 9 april 2017 09:27 schreef Tinkepink het volgende:
[..]
Dit. Waarbij het vanzelf gaat en blijft gaan en je je geen zorgen maakt over hoe je overkomt. Die jou het beste gunt en die jij het beste gunt. Waar je elkaar vrij kunt laten en toch nabij blijft.
Een goede indicatie is in mijn ervaring al het daten. Spelletjes spelen en afstand houden zijn vaak geen goed signaal.
Uiteraard, je kunt er zelfs letterlijk dronken van zijn, heb dat meegemaakt, terwijl ik toch ben blijven nadenken ten tijde van bijna verlammende verliefdheid.. En maar goed dat ik dat gedaan heb achteraf, want van werkelijk interesse in mij was geen sprake van haar kant, terwijl ze stug volhield verliefd te zijn. Maar ik was helder genoeg om de tegenstellingen in haar uitingen te zien.quote:Op zondag 9 april 2017 11:01 schreef Droopie het volgende:
[..]
Als je knetterverliefd wordt.
Is het nadenken vaak een gepasseerd station he.
Verliefd zijn heeft heel veel raakvlakken als drinken van alcohol.
https://markmanson.net/romance
Dan ben je zeker een uitzondering op de regel:P Op zich niets verkeerds aan hé, dat is nu eenmaal wat vrouwen doen, voortplanten, en dus ook een geschikte partner vinden, en niet perse romantisch liefde, al is het mooi als het samenvalt.quote:Op zondag 9 april 2017 11:02 schreef Mathilde987 het volgende:
Als je bedoelt dat ik last heb van rammelende eierstokken, dan moet ik je helaas teleurstellen Ik ben denk ik juist 1 van de weinige vrouwen van mijn leeftijd die niet om die reden een relatie zoekt.
Zo klinkt het wel erg banaal Kinderen zijn een waar geschenk als je geluk hebt, en jezelf opofferen is wel noodzakelijk, al is opofferen wel een vreemde term om te gebruiken, want je krijgt er heel veel voor terug wanneer alles optimaal gaat.quote:Op zondag 9 april 2017 11:09 schreef Mathilde987 het volgende:
Ja dat is waar, maar ik ben te erg gehecht aan mijn vrijheid en zou voor kinderen teveel moeten opgeven. Bovendien hebben de meeste mannen van mijn leeftijd al kinderen en zijn ze vaak ook getrouwd geweest. Die zitten helemaal niet te wachten op een 2e leg.
Beetje een dubbel verhaal zo vindt je nietquote:Op zondag 9 april 2017 11:23 schreef Mathilde987 het volgende:
Ik kan niet zeggen dat ik het niet jammer vind dat ik geen kinderen heb, of liever gezegd dat ik die hele fase in het leven gemist heb. Samenwonen, kinderen, etc.. Iets opbouwen met iemand. Vrienden van mij hebben langdurige relaties en dat lijkt me echt iets moois.
Maarja, je moet het maar accepteren he. En dan geniet ik maar van de vrijheid die ik heb. En zie ik ook de nadelen van een vaste relatie/kinderen. Ik denk niet dat het 1 beter is dan het andere. Voor beide is iets te zeggen.
Maar dat ik ergens de boot gemist heb, daar kan ik weleens verdrietig van worden. Al zie ik dan ook weer veel gescheiden mannen die hun vrouwen verlieten voor een jongere vrouw en nu alsnog alleen zijn. Of gescheiden mannen die hun kinderen nauwelijks meer zien. Of gescheiden mannen die de opvoeding grotendeels alleen moeten doen. En dan vind ik dat mijn leven eigenlijk niet eens zo slecht is.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |