Niet langer ondenkbaar: oorlog tussen China en de VS

quote:

China raakte spionnennetwerk CIA: 'ze hebben er weer een'
Vandaag, 05:28
Aangepast op Vandaag, 08:59
Buitenland

Executies op straat. Naargeestige telefoontjes op het hoofdkantoor van de CIA in Langley, Virginia: "Ze hebben er weer een." Tussen 2010 en 2012 zijn in China circa twintig CIA-informanten vermoord of vastgezet. Een zware slag, waar de inlichtingendienst nog steeds niet van bekomen is.

The New York Times, die zich baseert op gesprekken met voormalige CIA-medewerkers, heeft de verliezen nu naar buiten gebracht. Of de CIA is gehackt of het slachtoffer is geworden van een dubbelspion, daarover zijn de meningen nog steeds verdeeld. Feit is dat eind 2010 de stroom van informatie uit China van de CIA begon op te drogen. Bronnen bleven stil, anderen verdwenen op klaarlichte dag. Een van hen werd doodgeschoten op de binnenplaats van zijn werk. Voor de ogen van zijn collega's.

Op het hoofdkantoor van de CIA werd duidelijk dat China het Amerikaanse inlichtingennetwerk aan het ontmantelen was. Samen met de FBI werd een onderzoek gestart om het lek boven water te krijgen. De operatie kreeg de codenaam Honey Badger.

Het gezamenlijke onderzoek verliep stroef. De FBI-agenten verweten hun CIA-collega's dat ze lui en slordig waren geworden: de spionnen namen geregeld dezelfde routes naar locaties om bronnen te ontmoeten, waardoor de Chinese inlichtingendiensten ze konden ontdekken. De Amerikanen lieten zichzelf zelfs afluisteren in een restaurant waar ze samen met hun bronnen zaten te eten. Door de obers.

Een ander pijnpunt was de conclusie van de FBI dat er een mol in het spel was. Iets dat de CIA-agenten maar moeilijk wilden accepteren. Uiteindelijk kwam één hoofdverdachte in beeld, een man die kort voor de moorden begonnen bij de CIA was vertrokken.

De man was goed ingevoerd in China en met zijn gezin verhuisd naar een ander land in Azië. Daar was hij een bedrijfje begonnen, volgens de Amerikanen met hulp van de Chinese inlichtingendienst. "Hij heeft een vinkje bij ieder punt op de risico-checklist", zegt één van de bronnen tegen de Amerikaanse krant. Met een smoesje werd hij terug naar de VS gelokt en ondervraagd. Toch wordt de man niet vervolgd.

Hotelkamers en iPhone's
Met het elimineren van de spionnen werd de CIA een grote slag toegebracht. De informanten leverden uiterst waardevolle informatie en waren diep doorgedrongen in de Chinese overheid. In 2013 was het lek boven. Hoe dat is gelukt, vertellen de bronnen van de krant niet.

De CIA is volgens The New York Times nog niet hersteld van het verlies. Een netwerk opbouwen in China wordt bemoeilijkt door de enorme en zeer effectieve Chinese inlichtingendiensten. Die houden het niet bij enkel verdedigen. In 2015 hebben Chinese hackers bijna alle persoonsgegevens van Amerikaanse ambtenaren gestolen.

Vorig jaar werd een FBI-agent ontmaskerd als Chinese dubbelspion. Hij had zich laten paaien met geld, luxe hotelkamers en prostituees. Een ambtenaar van Buitenlandse Zaken liet zich door Chinese spionnen fêteren met een iPhone, laptop, appartement en natuurlijk: geld.

quote:

Op zondag 21 mei 2017 09:53 schreef Resistor het volgende:
China is wel lekker bezig...

[..]

http://nos.nl/artikel/217(...)ben-er-weer-een.html

quote:

Chinese bedrijven moeten Disney betalen voor namaken film

Twee Chinese bedrijven moeten Disney en Pixar met een bedrag van bijna $200.000 compenseren voor het kopiëren van delen van de hitfilms Cars en Cars 2. Een rechtbank in Sjanghai heeft dat besloten, zo melden het Chinese staatspersbureau Xinhua en Reuters.

Volgens de rechter leken de karakters, namen en posters van de film The Autobots te erg op die van Cars en Cars 2. Dat een Chinese rechter Chinese bedrijven boetes oplegt voor het schenden van intellectueel eigendom is opvallend. Voorheen konden Chinese bedrijven relatief onbestraft westerse ontwerpen overnemen, maar de afgelopen jaren is daar een kentering in te zien. Zo won het Talpa van John de Mol deze zomer een rechtszaak in China om de rechten van het tv-programma The Voice of China. Ook automaker BMW en basketballer Michael Jordan wonnen dit jaar zaken in China om intellectueel eigendom.

quote:

Op donderdag 11 mei 2017 01:37 schreef Draeneii het volgende:

[ afbeelding ]

quote:

Op donderdag 25 mei 2017 21:32 schreef Verfassungsschutz het volgende:
China: 'VS zet veiligheid op het spel met patrouille Zuid-Chinese Zee'

Zegt het land dat zich jarenlang, dag in en dag uit, agressief gedraagt in wateren die het claimt tegen alle verdragen in. Kwestie van tijd voordat de Chinezen definitief hun eigen graf graven.

quote:

Op vrijdag 26 mei 2017 10:53 schreef Khazra het volgende:

[..]

http://www.telegraaf.nl/b(...)_overal_hsl_s__.html

quote:

Op vrijdag 26 mei 2017 10:55 schreef Verfassungsschutz het volgende:

[..]

Dat zou inderdaad zo zijn. Maar we zien nu het tegenovergestelde gebeuren. De Chinezen snappen niet wat voor reacties hun acties uitlokken.

quote:

Op zondag 28 mei 2017 19:25 schreef Verfassungsschutz het volgende:

[..]

Een oorlog zal dan ook niet plaatsvinden. Het gaat om handelsbarrières om de industrie in de VS te steunen ten koste van China. Dat is het primaire doel van Trump dat op eenzame hoogte staat t.o.v. andere prioriteiten. En dat is ook het voornaamste punt wat hij zelf goed lijkt te snappen. Alleen daarmee kan hij z'n herverkiezing veilig stellen aangezien hij qua gezondheidszorg en sociale steun flink gaat snijden.

Dat bedrijf van hem is niet belangrijk, hij is rijk genoeg en wil enkel herkozen worden. Bovendien kunnen z'n zoons genoeg andere landen vinden om zaken mee te doen.

quote:

Op reis in China (4): rol van de overheid

Tijdens onze researchreis naar Shanghai spreken we ook met een aantal topambtenaren om een idee te krijgen van de ambities van de centrale overheid. En die zijn ronduit ambitieus. De Chinese staatsbedrijven zijn daarbij de belangrijkste instrumenten.

De centrale overheid heeft in China grote invloed op de economische activiteit door het stimuleren van (infrastructuur)investeringen, zoals de nieuwe zijderoute die China in verbinding moet stellen met het Europese achterland. Via haar invloed op staatsbedrijven (de zogenaamde ‘state-owned enterprises’ of SOE) zit de centrale overheid, maar ook de regionale overheid, in de haarvaten van de economie.

De SOE-expert van de Shanghai Academy of Social Sciences die wij deze week spraken, gaf aan dat de grote (semi)staatsbedrijven een steeds groter invloed hebben op de Chinese economie. „Hervormingen zijn echter nodig. Deze bedrijven moeten een hoger rendement op geïnvesteerd vermogen gaan realiseren. Alleen op die manier kan de groei van onze economie langer hoog blijven.”

Om dit doel te bereiken moet de toezichthouder op de staatsbelangen, de State-owned Assets Supervision and Administration Commission, volgens de specialist waarmee wij spraken, minder nadruk gaan leggen op het toezicht op de bedrijfsleiding (historisch door Beijing of de provinciale hoofdstad aangesteld). Beter zou het zijn om meer te sturen op winstgevendheid.

China heeft de ambitie om op allerlei terreinen het initiatief te nemen. De directeur van de Shanghai Free Trade Zone (FTZ) is duidelijk. „We moeten eerst het niveau van het westen bereiken en het daarna overtreffen.”

Met drie havens, waaronder een diepzeehaven, is Shanghai de grootste haven ter wereld. De FTZ van Shanghai beslaat 120km2, waar 80.000 van alle 220.000 ondernemingen in Shanghai actief zijn. De regio Shanghai is vervolgens goed voor 1/6 van de totale Chinese economie.

De omvang van China wordt nog eens duidelijk als we ’s ochtends vroeg 1,5 uur rijden naar een fabriek van SAIC, China’s grootste autoproducent. Het bedrijf maakt auto’s voor de lokale markt waaronder de merknamen Maxus, Roewe en MG. Deze laatste twee merken komen voort uit het faillissement in 2005 van het Britse MG Rover. Daarnaast maakt SAIC auto’s voor derden, zoals Volkswagen en General Motors.

SAIC, een beursgenoteerd staatsbedrijf, heeft zich in de afgelopen jaren toegespitst op elektrische auto’s en past daarmee goed in het beleid van de Chinese overheid om het milieu minder te belasten. Op de vraag of we na ons bezoek aan de behoorlijk nieuwe fabriekshal weer terug zouden rijden naar Shanghai, antwoordt onze tolk met gevoel voor understatement, dat ‘we nog altijd in Shanghai zijn’. Alle deelnemers in onze groep zijn het er over eens, dit is echt een groot land dat weer groots wilt worden.

Lodewijk van der Kroft, partner bij Comgest, doet verslag voor DFT van een beleggersdelegatie naar China. Hij spreekt in Shanghai en Hangzhou met diverse analisten, bedrijven en ambtenaren om een betere indruk te krijgen van de kansen en bedreigingen van beleggen in China. Comgest is een beheerder van ¤ 21,8 miljard (per ultimo 2016) aan toevertrouwd vermogen.

quote:

China to build outposts for Tajik guards on Tajikistan-Afghanistan border

China plans to finance and build several outposts and other facilities to beef up Tajikistan's defense capabilities along its border with Afghanistan, the Tajik government said on Monday. The Central Asian nation's 1,345-km border with its southern neighbor is leaky and Dushanbe routinely reports clashes between border guards and armed drug smugglers there.

The increased activity of Afghan Taliban in the northern Kunduz province is another source of concern. A large part of the main highway connecting Tajikistan's most populous regions to China lies along the same border and armed trespassers this year kidnapped several Tajiks doing maintenance works on that road.

In a decree published on Monday, the government instructed the State National Security Committee to sign an agreement with the Chinese side which provides for the construction of eleven outposts of different sizes and a training center for border guards. China, which according to official statistics sells goods worth $2.5 billion a year to Tajikistan has already built one outpost on the Tajik-Afghan border, its first one, earlier this year.

Russia used to station its own border guards on the frontier until 2005, and after that kept a regiment in the Tajik city of Kulyab, 42 km (25 miles) from the Afghan border. But Moscow pulled the regiment out in December last year and moved it to the capital, Dushanbe, about 200 km further away.

quote:

China stapt met zijn investeringen in een machtsvacuüm



COMMENTAAR: Met zijn ambitieuze plan 1000 miljard euro te gaan investeren in 'Nieuwe Zijderoutes' van en naar China, ontvouwde de Chinese president Xi Jinping zijn masterplan voor de toekomst. Landen in Azië, Zuid-Amerika, Afrika en Europa nodigde hij afgelopen weekeinde uit met China handelswegen te ontsluiten en infrastructuur te ontwikkelen tussen de diverse continenten. Voor landen in Azië en Afrika betekent deze megagrote subsidiepot in beginsel goed nieuws.

Al jaren staat China er om bekend te investeren in landen, zonder vragen te stellen over democratie en mensenrechten in die staten. Zowel China als de deelnemende landen kunnen profiteren van de handelsstromen. De balans slaat nu nog te veel door naar China zelf. Het land staat bekend om het opkopen van landbouwgronden en mineralen in arme landen, in ruil voor investeringen in de infrastructuur. Maar van overdracht van kennis en technologie, het stimuleren van lokale economieën en bescherming van de natuur, lijkt nauwelijks sprake.

China stapt in het machtsvacuüm dat is ontstaan doordat de westerse mogendheden verzwakt uit de economische crisis zijn gekomen. Het Amerika van Donald Trump trekt zich terug achter de eigen grenzen. Europa kampt met de naweeën van de strijd om de euro te redden en de gevolgen van de Brexit. China beschikt over sterke financiële reserves en wil graag om de economische groei op peil te houden nieuwe markten aanboren.

Territoriale claims
Of we blij moeten zijn met de Chinese plannen, valt op dit moment moeilijk te zeggen. Tot nu toe staat het land niet bekend als een macht die ook militair de trom wil roeren, maar landen als Zuid-Korea, Japan, India, Indonesië en de Filipijnen kijken achterdochtig naar de territoriale claims van China, dat inmiddels ook fors investeert in wapens.

In de Chinese Zee broeit een kwestie over het eigendom van diverse eilanden, waarbij zich in de omringende wateren rijke visgronden en mogelijk grote voorraden gas, olie en mineralen bevinden.

Tegelijkertijd roept China landen nadrukkelijk op mee te doen met het ontwikkelen van de handelsroutes, waarbij het land nu wel de indruk wekt dat economisch profijt beide kanten op moet werken. Vorig jaar ging de Aziatische Infrastructuurbank van start, een initiatief waar verschillende Europese landen, waaronder Nederland, aan deelnemen. China wil zo de concurrentie aangaan met de door de VS gedomineerde Wereldbank. Deze nieuwe bank moet net als de Wereldbank geld verstrekken aan landen om projecten uit te voeren die belangrijk zijn voor de economische ontwikkeling van een land, zoals treinverbindingen en bruggen. Maar waar de VS grote invloed heeft op de Wereldbank (directeur is altijd een Amerikaan; VS is de grootste donor) is de Aziatische Infrastructuurbank een Chinees speeltje. Daarom lobbyt de VS bij landen om vooral geen lid te worden, zodat de Amerikaanse invloed wereldwijd in stand blijft. Dat het VK nu wel lid wil worden is dan ook een verrassing. "Wij vrezen een trend dat landen contant te meegaand zijn in hun verhouding met China. Dat is niet de beste manier om met een rijzende macht om te gaan", klinkt het ijzige Amerikaanse commentaar.

De landen die deelnemen aan de Silk Road moeten hun eigen valuta gebruiken om grote infrastructurele projecten te financieren, aldus de gouverneur van de Chinese centrale bank, Zhou Xiaochuan. In het financiële tijdschrift China Finance schrijft hij dat landen op deze manier het wisselkoersrisico kunnen verkleinen en de financiële stabiliteit in eigen land kunnen verbeteren.

Voor de financiering van dit soort projecten richtte China de Asian Infrastructure Investment Bank (AIIB) op, waar verschillende Aziatische en Europese landen zich bij hebben aangesloten. Deze investeringsbank kan samen met de China Development Bank diverse nieuwe projecten financieren, maar als het aan Zhou Xiaochuan ligt zijn er ook veel mogelijkheden om private investeerders bij dit project te betrekken. Met deze boodschap wil de gouverneur van de Chinese centrale bank de verschillende landen aansporen om hun afhankelijkheid van de dollar te verkleinen. Volgens schattingen van Credit Suisse zal er de komende vijf jaar in totaal $500 miljard geïnvesteerd worden in dit Chinese project. Die investeringen komen uit maar liefst 62 verschillende landen.

Om deze ambitie te begrijpen, moet je volgens de beroemde Amerikaanse politicoloog Robert Kaplan het vizier richten op de 13e en 14e eeuw, toen de Mongoolse Yuan-dynastie China beheerste. Deze dynastie was de praktijkbeoefenaar avant la lettre. Voor haar was China het centrum van een keizerrijk, dat ondanks zijn bloedige reputatie er niet één was van het zwaard, maar van de handel. Vanaf 1251 is Möngke Khan (1208-1259) de vierde khagan van het Mongoolse rijk. Hij gaf Koeblai Khan een leengoed en de supervisie in het noorden van China. Koeblai Khan begon daar functionarissen met het gedachtegoed van Confucius te rekruteren. Koeblai Khan creëerde een nieuwe bestuurlijke elite die bestond uit zowel functionarissen uit de Chinese Jin-dynastie, groepen als Turkse Oeigoeren en ook nog enkele christenen. Als liefhebber van de Chinese cultuur centreerde Koeblai de macht in Khanbalik, het huidige Peking. Dit ging ten koste van Karakorum, de vroegere hoofdstad van het rijk, die nu effectief niet meer als zodanig bestond. Koeblai zorgde ervoor dat Khanbalik goed beschermd was en dat de poortwachters via de lange straten ook de andere poorten makkelijk konden zien. Hij bouwde een verboden stad, waar hij en zijn gevolg, evenals de latere opvolgers in de Yuan-dynastie, hun traditionele leefwijze behielden en in tenten sliepen. Koeblai had echter ook paleizen voor het ceremoniële gedeelte; zo kon hij zowel de Mongolen als de Chinezen tevreden houden. Anders dan bij de Chinese dynastieën hanteerden de Mongolen geen eerstgeboorterecht als principe voor opvolging. Iedere man die in rechte lijn rechtstreeks van Dzjengis Khan afstamde kon in principe khagan en later keizer van de Yuan-dynastie worden. Tot aan 1311 waren de khuriltais een forum waar ook echt gedebatteerd werd over de opvolging. Vanaf de troonsopvolging van Geegen Khan in 1320 werden ze echter een formaliteit.

'One Belt, one Road', zoals de internationale pers deze grand design noemt, berust volgens experts op vier pijlers: ontwikkeling, handel, culturele uitwisseling en financiële steun. 'One Belt, one Road' is de blauwdruk voor een nieuwe wereldorde, waarin China herrijst als het 'Rijk van het midden', zoals het dat eeuwen is geweest totdat zij in de 19e eeuw implodeerde in 1000-1 staatjes tijdens de achtlandencoalitie en ruimte gaf aan de hegemonie van het Westen. De beoogde Zijderoute is een uitdaging van de Amerikaanse hegemonie - en zo wordt deze door Washington ook gezien.

Europa moet een open houding aannemen om in te ­spelen op deze ontwikkelingen, want de economische en politieke machtsbalans zal de komende decennia ­nadrukkelijk richting het oosten opschuiven.

Legende
China heeft een legende over een oude man, Yugong. Een berg voor zijn huis ontnam hem het zicht, dus besloot hij te gaan graven. Als voorbijgangers hem op de waanzin van zijn onderneming wezen, haalde hij zijn schouders op. Dat dwaze doorzettingsvermogen en arbeidsethos ontroerde de goden zo dat ze de berg lieten verdwijnen. Yugong is het symbool van blinde toewijding aan een visie op de lange termijn. En van gelijk krijgen van de goden, tegen alle negatieve verwachtingen in. Met diezelfde mentaliteit bouwt China een internationaal netwerk van handelsroutes, waaronder de hoge snelheidslijn door buurland Laos. Al deze infrastructuur is onderdeel van een Chinees masterplan, dat vele namen heeft. OBOR - One Belt One Road. De Nieuwe Zijderoute. De Maritieme Zijderoute. Gordel-Weg Intitiatief. Het komt allemaal op hetzelfde neer: de wereld wordt ontsloten, ditmaal met China als centrum. De negenhonderd projecten in ruim zestig landen in Azië, Europa, Afrika en het Midden-Oosten moeten nog meer afzetmarkten openbreken.

'Ik krijg hem niet omhoog met al die herrie. Als ik niet eens kan neuken met dat lawaai, hoe denk je dat ik slaap?' Rubberboer Yan (55) ligt in zijn hangmat met een fles hete alcohol, de zelfgestookte drank die de namiddag in het Chinese dorpje Manman opvrolijkt. Achter zijn huis grauwt de bouwput van de hoge snelheidslijn. Alsof een gigantische draak zijn klauwen in Manman heeft gezet en een kaarsrechte groef van 1 kilometer doorsnee door de velden trekt.

'Prachtig, zo'n trein, maar in bed maak ik niets klaar.' Yans gehoor - zijn vrouw en haar vriendinnen - giechelen. Onder het houten huis van Yan is het altijd gezellig. Bind de baby in een draagdoek op de rug, schuif aan op een krukje en snack mee met uitgebakken varkenshuid. En drink een glas. Die ontspanning miste Yans oudste zoon toen hij onder Han-Chinezen werkte, op een vliegveld in Midden-China. 'Liever arm in mijn eigen dorp dan gestresst in een vreemde stad.' Hij maalt rauw rundvlees fijn voor zijn kemphaan. Die zit trillend na drie gewonnen gevechten in zijn kooi. Manman is een dorp zonder Han-Chinezen. Deze streek is het terrein van de Dai, een volk in de noordelijke bergruggen van Thailand, Myanmar en Laos. En dit tropische stukje China, waar ruim 1,1 miljoen Dai wonen. Han-Chinezen vinden de Dai met hun wikkelrokken, zoetzure groentendips en aan het Thais verwante taal een exotisch maar lui volk. Zo walst OBOR over gebieden met niet-Han-Chinese bevolking heen zonder al te veel rekening te houden met de plaatselijke cultuur, is het verwijt dat westerse experts de Chinezen vaak maken.

OBOR, trein: de familie Yan interesseert het geen ruk. Han-Chinezen zijn stresskippen, zegt Yan. 'Gejaagd, altijd bezig met geld. Ik begrijp niet veel van ze.' Op hun beurt hebben de dertig Han-Chinese mannen en vrouwen die aan de spoorweg werken ook weinig op met de Dai. 'Er is geen onderling contact. Waarom zouden we? We doen ons werk, we verdienen onze geld en als het spoor af is trekken we verder.' Met houten planken en muskietennetten hebben ze het huis tegenover de Yans als slaapzaal ingericht. Hun ploegbazen wonen beter: die zitten in het prefabdorpje voor hoger personeel op de bouwput. Die hebben airconditioning, maar ze lopen het enige grote voordeel van wonen in een Daidorp mis, zegt de kok. 'De drank hier is echt spotgoedkoop.'

Daarnaast kampt China met een grote overcapaciteit, omdat de binnenlandse vraag achterblijft. Zo dumpt het land massaal staal op de wereldmarkt, wat leidt tot lage staalprijzen. Door OBOR kan die staal volop gebruikt worden.

Dai People in Southwest China Enjoy Water Splashing Festival

quote:

China's nieuwe Zijderoute

Een vrachttrein vertrekt vanuit London naar de Chinese provincie Zhejiang. © AFP

China bouwt aan een nieuwe Zijderoute. Een netwerk van land- en zeeroutes door zeker 60 landen. Peking wil de wereldhandel zo in zijn greep krijgen. Verontrustend? Niet volgens de 28 staatshoofden die zondag in China de speciale top bijwonen. Lange handelsroutes verbonden 2.000 jaar geleden het keizerrijk China en het Romeinse Rijk. Karavanen vervoerden goud, glaswerk en zijde van de ene kant van de bekende wereld naar de andere. Uitvindingen en ideeën reisden mee.

Eenzelfde reikwijdte heeft het Chinese 'Een Gordel Een Weg Initiatief' (OBOR), het paradepaardje van president Xi Jinping dat zondag wordt afgetrapt met een tweedaagse top in Peking. Dit grootste diplomatieke evenement van het jaar wordt bijgewoond door 28 staatshoofden en delegaties uit 100 landen, van Noord- Korea tot Chili.

Het in 2013 gelanceerde OBOR is een ambitieus investeringsprogramma voor nieuwe grote transportverbindingen en andere infrastructuur in Azië, Afrika en Europa. De aanleg van wegen, spoorlijnen, pijpleidingen voor olie en gas, diepzeehavens en energiecentrales moet uitmonden in netwerken van handelsroutes over land ('Silk Road Economic Belt') en zee ('Maritime Silk Road') met strategische ontwikkelingscorridors, een Zijderoute voor de 21ste eeuw.

China heeft zowel economische, politieke als geopolitieke doelstellingen met het plan, zegt Jan Gaspers van het Mercator Institute for China Studies in Berlijn. 'China wil zijn toegang tot energie, grondstoffen en afzetmarkten verbeteren. Het wil Centraal-Azië ontwikkelen. En het wil natuurlijk ook zijn invloed op het wereldtoneel vergroten.'

De schaal van het project is passend voor de grootste handelseconomie van de wereld. Overal ter wereld bouwen Chinese bedrijven wegen, spoorlijnen en havens, met Chinees geld en met Chinese arbeiders in bewaakte kampen. Er is, door de speciaal door China opgerichte Asian Infrastructure Investment Bank (AIIB) en het Silk Road Fund, tussen 2014 en 2016 al voor zeker 300 miljard dollar geïnvesteerd in meer dan 900 projecten in meer dan 60 landen.

Wereldhegemonie
Het hele project wordt gedreven door Chinese belangen. China gaat de wereld herontwikkelen omdat dit voorwaarde is voor de economische ontwikkeling van China zelf, zegt Frans-Paul van der Putten, China-specialist van Clingendael. 'China ontwikkelde eerst zijn kustprovincies, toen het binnenland en nu de buitenlandse periferie. En uiteindelijk is het een politiek project: behoud van de status quo, zorgen dat de communistische partij aan de macht blijft.'
Gaspers trekt de vergelijking met het Amerikaanse Marshall Plan, waarmee de VS na de Tweede Wereldoorlog het verwoeste Europa economisch op de been hielpen en tegelijkertijd hun eigen wereldhegemonie vestigden. Verschil is dat OBOR geen westers project is met officiële plannen, budgetten en instituties. 'OBOR is doelbewust vaag, een grootse visie die pragmatisch naar behoefte kan worden aangepast. Een soort paraplubegrip, tegelijk alles en niks.'

Het project roept internationaal bezorgde en soms sinofobe reacties op. Want neemt China onbaatzuchtig het stokje van de globalisering over of is het uit op wereldhegemonie, zoals Trumpiaanse denkers nogal eens suggereren? Zadelt China arme landen niet op met enorme schulden? Trekt het eigen staatsbedrijven voor, en promoot het eigen industriële en commerciële standaarden? Gaat het zorgvuldig om met de rechten van de lokale bevolking of het milieu?

De Chinese centralistische aanpak leidt zeker tot problemen, signaleren veel critici. China bedenkt alle plannen, financiert ze en voert ze uit. Het gaat veelal om staatsgedreven projecten die worden uitgevoerd door staatsbedrijven die weinig affiniteit hebben met lokale belangen, inspraakprocedures of milieu-effectrapportages. En dan vinden veel projecten ook nog eens plaats in landen met interne conflicten en weinig respect voor de mensenrechten.

Hoe explosief projecten kunnen worden, blijkt in Pakistan. Een infrastructuurproject dat loopt door de opstandige provincie Baluchistan, waar het Pakistaanse leger de Chinese bouwers met een heuse bataljon van 15.000 militairen moet beschermen tegen aanvallen van islamitische extremisten. Het project omvat de bouw van een diepzeehaven, Gwadar, die door China tot 2059 ook als marinebasis wordt gehuurd. Tot woede van India, dat zich ook al bedreigd voelt door Chinese projecten in Sri Lanka, Bangladesh en Myanmar. In Pakistan wil Peking met name zwaar investeren in het falende elektriciteitsnetwerk waardoor het land uren per dag zonder elektriciteit zit. Wat krijgen ze voor terug? Onder andere makkelijker markttoegang voor e-commerce bedrijven als Alibaba en JD.com.

De relatie tussen India en Pakistan staat onder andere op scherp om dreigende executie van ‘spion’. Het nieuwste trigger point tussen India en Pakistan: de mogelijke ophanging van een ‘Indiase spion’. De Pakistaanse strijdkrachten zijn de zesde krijgsmacht ter wereld: 617.000 actief dienende militairen. Plus 402.000 para-militairen, 513.000 reservisten en 20.000 strategische reserve maakt een totaal van ruim 1.500.000 bewapende strijders. De Indiase strijdkrachten zijn de op een na grootste ter wereld (na China): 1.4 miljoen actief dienende militairen, 2.1 miljoen reservisten en 1.3 miljoen paramilitairen, maakt 4,8 miljoen bewapende strijders. Groeiende spanningen tussen de kernmachten India en Pakistan werden donderdag voor even gesust door een uitspraak van het Internationaal Gerechtshof in Den Haag. Dat droeg Pakistan op te wachten met de executie van een voormalige Indiase marineofficier die door Pakistan is veroordeeld wegens spionage. De internationale rechters willen eerst de zaak behandelen die India in de spionnenzaakbij het Internationaal Gerechtshof heeft aangespannen. Kulbhushan Sudhir Jadhav zou volgens Pakistan spioneren voor India. Volgens Islamabad werd hij in maart gearresteerd in Baluchistan, een Pakistaanse provincie waar al decennia een opstand woedt tegen de regering. Pakistan beschuldigt India ervan de opstandelingen te steunen. Maar volgens India is Jadhav een onschuldige ondernemer die kantoor hield in de Iraanse havenstad Chabahar, niet ver van Baluchistan. Daarvandaan zouden Pakistaanse geheim agenten hem maart vorig jaar hebben ontvoerd. Begin april werd Jadhav ter dood veroordeeld door een Pakistaanse militaire rechtbank. De zaak zorgt al wekenlang voor spanningen tussen beide landen, en vormt een extra belasting voor de betrekkingen tussen Islamabad en New Delhi die in de anderhalf jaar door een reeks gewelddadige incidenten snel verslechterden.

Volgens India zitten Pakistaanse terroristen van groep Jaish-e-Mohammad achter twee aanvallen waarbij Indiase militairen werden gedood. Eerder al maakte India bewijsmateriaal openbaar over de Pakistaanse origine van de terroristen die in 2008 aanvallen pleegden in Mumbai, waarbij meer dan 160 mensen werden gedood. In die zaak krijgt India steun van de VS. De uitspraak van het Internationaal Gerechtshof draagt bij aan Pakistans internationale isolatie. Het wordt Islamabad zwaar aangerekend dat het er niet in slaagt terreurgroepen op zijn grondgebied te controleren. Volgens de vooraanstaande Amerikaanse terrorisme-expert Daniel Byman is „Pakistan vandaag de dag waarschijnlijk de actiefste sponsor van terrorisme”. Zo zijn er aanwijzingen dat de Pakistaanse krijgsmacht – die wordt aangestuurd door de beruchte veiligheidsdienst ISI – anti-Indiase terreurgroepen beschermen en assisteren. Ook het Haqqani Netwerk, een beruchte Afghaanse strijdgroep zou Pakistaanse militaire steun genieten. Om die reden gaan in de VS stemmen op de militaire hulp aan Pakistan stop te zetten en het land te verklaren tot ‘staatssponsor van terrorisme’. De internationale druk lijkt inmiddels effect te sorteren op de top van het Pakistaanse bestuur. In januari lekte de inhoud uit van geheime besprekingen tussen de chef-staf van het Pakistaanse leger met premier Nawaz Sharif en enkele andere belangrijke bestuurders. Daarin maakten de politici gewag van de precaire internationale positie van het land. Daarvoor hielden zij het leger verantwoordelijk hielden. Die hebben achter de schermen veel macht en brachten al enkele keren burgerregeringen ten val. Modi heeft al gewaarschuwd dat als de Pakistaanse agressie niet ophoudt dat hij niet zal twijfelen om groen licht te geven voor een nucleaire aanval.

Het conflict tussen India en Pakistan gaat terug tot 1947, toen de Britten zich uit hun voormalige kolonie terugtrokken en centreert zich vooral rond de status van het Himalaya-staatje Kashmir een door moslims en hindoes bewoond Himalaya-staatje dat na de onafhankelijkheid bestuurlijk verdeeld raakte tussen India, Pakistan en China. Geregeld vinden artilleriebeschietingen langs de grens plaats. De laatste weken nemen die in intensiteit toe. Aan beide zijden van de grens werden vorige week burgers door granaatscherven gedood. Volgens India werden twee militairen die de bestandslijn over waren geslopen begin mei onthoofd door Pakistaanse special forces. Beide zijden onthoofden en verminken regelmatig tegenstanders, zo blijkt uit een maandag gepubliceerd onderzoek van de New York Times. Door hard optreden van de Indiërs lijkt de rebellie in Kashmir een nieuwe impuls te hebben gekregen. Vorige maand werden lokale verkiezingen ongeldig verklaard omdat mensen thuisbleven uit protest tegen het Indiase bestuur. En steeds meer jonge Kashmiri sluiten zich aan bij Hizbul Mujahedeen, een van de gewapende groepen in de regio, die zich op jongeren richt via sociale media.

De afgelopen weken probeerden grote groepen ongewapende dorpsbewoners acties van Indiase militairen tegen de opstandelingen te verstoren. „Wordt wakker, India, we zijn bezig Kashmir te verliezen”, sprak Farooq Abdullah, voormalig premier van de deelstaat onlangs. In India gaan nu geluiden op om de eventuele terechtstelling van Kulbhushan Jadhav te vergelden met nieuwe ‘precisieaanvallen’ aan de Pakistaanse kant van de Line of Control die Kashmir verdeelt. Via een tweet liet afgelopen week de woordvoerder van de Pakistaanse veiligheidsdienst ISI weten dat zijn land is voorbereid op eventuele aanvallen. Volgens de Pakistaanse militaire doctrine is het land gerechtigd als eerste een beperkte nucleaire aanval uit te voeren om de overweldigende Indiase tankbrigades tot staan te brengen die volgens de Indiase ‘Cold Start-doctrine’ in korte tijd gereed zijn om Pakistan te doorsnijden. De tactische kernwapens waarover Pakistan beschikt, worden beschouwd als een groot gevaar, omdat de drempel ze in te zetten relatief laag is. Als India nucleair terug zou willen slaan, heeft het daartoe slechts veel zwaardere kernkoppen tot zijn beschikking.

In landen als Angola groeit de weerzin onder de bevolking tegen de duizenden Chinese arbeiders: zij leven totaal afgezonderd en onder elkaar in kampen en spreken uitsluitend Chinees. Het staal- en machinebedrijf Tata zit al zeker twintig jaar in Afrika. De tractoren van Tata zijn robuust en in trek bij Afrikaanse klanten, zegt Modi. India profiteert van de overeenkomsten met Afrika in klimaat en barre omstandigheden. Anders dan de Chinese bedrijven investeren Indiase bedrijven in productie in Afrika zelf. Het Indiase Tata Steel zette onlangs een assemblagefabriek voor tractoren op in Mali. Ook worden er Indiase haarproducten gefabriceerd in onder andere Zuid-Afrika. Ook de succesvolle pharmaceutische industrie uit India produceert ter plekke. De hoogste rechtbank in India weigerde al boos een patent te verstrekken aan de Zwitserse farmaceut Novartis voor het kankermedicijn Glivec. Dat betekent dat Indiase producenten kopieën van het medicijn mogen blijven produceren zoals ze al vele jaren doen voor een fractie van de prijs. De Indiase autoriteiten proberen dure medicijnen beter beschikbaar te maken voor de arme bevolking, door minder patenten te verstrekken en patentloze middelen na te laten maken. India is bovendien een grote exporteur van goedkope generieke, dat wil zeggen merkloze, medicijnen. De kosten voor een behandeling met Glivec kunnen per jaar oplopen tot circa 55.000 euro. De generieke versie van Indiase producenten kost nog geen 2000 euro.

De gezondheidszorg is een ander belangrijk exportproduct van India. Modi: 'In India krijg je een eersteklas behandeling voor een derdewereldprijsje. Maar de trend is dat je Indiase chirurgische ingrepen kan ondergaan in Afrika zelf. In het ziekenhuis van Abuja in Nigeria bijvoorbeeld. De particuliere Indiase ziekenhuisketen Apollo heeft vestigingen geopend in Nigeria en Mauritius. Of ze vliegen Indiase specialisten in voor Afrikaanse ziekenhuizen.'

De recentste aanpak van de economische corridor opteert echter minder voor de aanleg van grootschalige infrastructuur. Nu worden eerst kleinschalige stappen gezet in de vorm van dialoog tussen de volkeren met nadruk op onderwijs, gezondheid, opleiding, toerisme en lokale nijverheden. Dat China en India op een andere manier aankijken tegen de corridor bleek duidelijk tijdens het bezoek van premier Modi aan de stad Xian, het vertrekpunt van de zijderoute. Modi presteerde het geen enkele keer de door Xi Jinping geplande zijderoutes te vermelden. Tijdens zijn bezoek werden tussen verschillende zustersteden samenwerkingsakkoorden afgesloten en deze zullen fungeren als vehikel om de corridor verder uit te bouwen. Ook denktanks, kamers van koophandel en provincies sluiten zich aan bij deze nieuwe werkwijze met nadruk op de dialoog onder de volkeren. China en India tekenden ook twaalf economische overeenkomsten, waarvan de belangrijkste voorziet in een Chinese investering van 20 miljard dollar in India’s infrastructuur in een periode van vijf jaar. De economische samenwerking vormt een „mijlpaal”, aldus internationale waarnemers, aangezien India en China elkaar over het algemeen beconcurreren over invloed in de Indische Oceaan-regio. Jinpings komst wordt gezien als een kans om de relaties grondig te verbeteren, want beide leiders hebben nog een flinke regeringstermijn voor zich.

Dat is ook internationaal van belang, omdat zij landen besturen waar samen 2,7 miljard mensen wonen: een derde van de wereldbevolking. Jinpings bezoek is bovendien een signaal dat China behoefte heeft aan een „herstart”. „Die ook duidelijk maakte dat China India’s streven naar meer invloed in de Veiligheidsraad steunt. Met de geplande aanleg van twee grote industriële parken in Gujarat en Maharashtra komen de Chinese investeringen uit op ongeveer 30 miljard dollar. Minder dan de 33 miljard dollar die de Japanse premier Shinzo Abe eerder deze maand tijdens een bezoek van Modi aan Tokio beloofde te investeren in India. In de gezaghebbende Indiase financiële krant The Economic Times werden de Chinese 20 miljard dollar „slechts een druppel” genoemd, in vergelijking met de rode cijfers op de handelsbalans. Het handelstekort van India zou in zes jaar zijn opgelopen tot 169 miljard dollar (de bilaterale handel bedraagt zo’n 66 miljard per jaar). Dat pijnpunt werd verzacht met een verdrag over soepeler markttoegang voor Indiase farmaceutische en agrarische producten. Belangrijk was het vergezicht dat de Chinese president schetste. Hij zei door een nieuwe samenwerking met India „een Aziatische eeuw van welvaart en vernieuwing” dichterbij te willen brengen.

Financiering met geleend geld schept politieke afhankelijkheden, met het risico dat China politieke invloed koopt. Zo bouwt China een hsl-lijn tussen Boedapest en Belgrado, een miljardenproject waarbij Brussel overtreding van Europese aanbestedingsregels vermoedt. Hongarije is nu uiteraard op de hand van China. Dat leidde er volgens Gaspers toe dat de EU geen krachtig standpunt kon innemen tegenover de Chinese expansie in de Zuid-Chinese Zee.

Angst voor Chinese wereldheerschappij is echter onterecht, zegt de Indiaas-Amerikaanse strateeg Parag Khanna. 'Natuurlijk is China de grote macht in Azië, met groeiende economische en strategische invloed in het Midden-Oosten en Afrika. Maar dat betekent niet dat het ook wereldhegemonie zoekt. China wil voorspelbaarheid in de stromen van goederen en mensen over de wereld. En voorzover het die moet beschermen, voelt het zich daartoe gerechtigd.' Laten we niet vergeten dat OBOR ook veel goeds brengt, zegt Gaspers. Het is in tijden van groeiend protectionisme een baken van internationale samenwerking. Volgens de Asian Development Bank hebben de arme landen van Azië tot 2030 zeker 26.000 miljard dollar aan investeringen nodig om hun economieën aan de praat te krijgen. 'En China is het enige land dat die wil financieren, al beseft het dat het gemiddeld 50 procent van dat geld nooit zal terugzien.'

Van een Chinees neokolonialisme is geen sprake, zegt Khanna. 'Deze landen hebben infrastructuur nodig. En natuurlijk zal die niet gratis zijn, en dus zullen ze moeten lenen. Dat betekent dat China een grote invloed zal hebben op hun economische beslissingen. Maar kolonialisme houdt een soort van bestuurlijke controle in, en die is China geenszins van plan aan te gaan.'

Aantrekkelijk
China zelf reageert wat beledigd op al het wantrouwen. Het zwijgt over zijn eigen belangen en benadrukt het inclusieve win-winkarakter van het project, waaraan elk land mag meedoen en van kan profiteren. Wie succes wenst, zei Confucius al, moet anderen in staat stellen succes te boeken. OBOR is volgens minister van buitenlandse zaken Wang Yi zelfs een 'vriendenclub', met meer inclusiviteit dan bekende westerse eliteclubs als de Wereldbank en het IMF.

Dat is meer dan retoriek, zegt Khanna, want China wil dat ontwikkelingslanden zich sneller ontwikkelen. 'OBOR is zeker win-win. Al die post-koloniale naties in de regio hebben wanhopig nieuwe infrastructuur nodig, en China is het enige land dat die betaalbaar wil leveren. Daarvan gaan die landen profiteren. Maar als ze er niet in slagen die investeringen in infrastructuur om te zetten in economische groei, mogen we daar China niet op aankijken.'

Westerse landen kunnen ook maar beter meebewegen. 'OBOR gaat niet weg, het wordt realiteit', zegt Gaspers. 'Laten we het dus serieus nemen, ons erbij aansluiten en het project zo veel mogelijk van binnenuit bijstellen, zodat het meer met onze eigen belangen overeenkomt. Dat is ook gebeurd met de gevreesde AIIB, die een in westerse stijl opererende ontwikkelingsbank is geworden.'

Een aantal westerse landen heeft de bordjes al verhangen. Ze zijn allemaal in de AIIB gestapt, alleen Japan en de VS niet (die hopen dat OBOR faalt). Rusland wil zijn nieuwe eigen Grote Eurazië Project koppelen aan OBOR, en de EU wil dat met haar Junckerplan. De timing lijkt goed, nu de wereld in de greep van het protectionisme is. Veel landen zijn stiekem blij dat ten minste één grootmacht de internationale samenwerking lijkt hoog te houden, nu de VS het met America First en de terugtrekking uit het Trans-Pacific Partnership laat afweten.

Rijk van het Midden
China dus als nieuwe kampioen van de globalisering? Min of meer, zegt Gaspers, zij het van een beperkte vorm van globalisering, waarbij alleen bepaalde markten worden opengesteld en er voor rechtsstaat en democratie geen ruimte is. 'China's houding tegenover globalisering is ambivalent. China wil het alleen op eigen voorwaarden. Dat is niet in het belang van de rest van de wereld.'

quote:

China Accelerates A.I. Ambitions

Could China overtake the United States in shaping the future of artificial intelligence? The New York Times sees a very real possibility: The balance of power in technology is shifting. China, which for years watched enviously as the West invented the software and the chips powering today's digital age, has become a major player in artificial intelligence, what some think may be the most important technology of the future. Experts widely believe China is only a step behind the United States. [...]

Beijing is backing its artificial intelligence push with vast sums of money. Having already spent billions on research programs, China is readying a new multibillion-dollar initiative to fund moonshot projects, start-ups and academic research, all with the aim of growing China's A.I. capabilities, according to two professors who consulted with the government on the plan.

China's private companies are pushing deeply into the field as well, though the line between government and private in China sometimes blurs. Baidu -- often called the Google of China and a pioneer in artificial-intelligence-related fields, like speech recognition -- this year opened a joint company-government laboratory partly run by academics who once worked on research into Chinese military robots. It has long been an article of faith that China's top-down, heavily regulated system is a barrier to the kind of technical innovation that can flourish in a place like Silicon Valley. But the NYT article makes it clear that China's A.I. push is not just about throwing money at over-regulated, micromanaged boondoggles. China has also been recruiting (and generously funding) top-level Western talent to open labs in China, investing money into promising U.S. startups to gain a foothold in the American A.I. sector, and relaxing rules that have hobbled research in the past.

The Times is not the only one taking notice: The Atlantic noted in February that China has made rapid advances in A.I. research over the past three or four years. And the Pentagon recently sounded the alarm in a report warning about Chinese inroads into the U.S. tech sector, which could allow Beijing to gain access to critical A.I. technologies with military applications--or allow China to better track citizens and impose censorship at home.

Unfortunately, China's A.I. push comes at a time when the U.S. is preparing to reduce its investments: the proposed Trump budget would reduce the National Science Foundation's spending for such research by 10%, even as China prepares to spend billions of dollars on the issue. Spending alone is no guarantee of supremacy, of course, but it does seem that Beijing is thinking more strategically about how to develop the technology of the future--and that America's long-held advantage in A.I. could be slipping.

quote:

'We moeten de Chinese markt betreden om banenverlies te vermijden'



Er is geen garantie dat China haar markt volledig zal openstellen, maar dat gaan we alleen weten als we het proberen. En dat moeten we proberen om banenverlies en sociale dumping te vermijden, oordelen Vlaams parlementsleden Guler Turan en Jan Bertels. Vrijdag 3 juni brengt de Bank of China in Brussel een honderdtal Chinese bedrijven samen om het met Europese ondernemingen te hebben over investeringsmogelijkheden in België en Europa. Het Chinees staatsbedrijf doet zo zijn duit in het zakje voor China's 'Belt and Road'-initiatief, een massief investeringsprogramma om de Chinese invloed in Azië, Afrika maar ook in Europa fors uit te breiden. Dat biedt ons vast en zeker kansen, maar alleen als Vlaanderen een doordachte strategie ontwikkelt over hoe we met Chinese investeringsinteresse omspringen. Zo niet zullen vooral de Chinezen er wel bij varen.

Samenwerking met China niet zonder risico
'Belt and Road' (in het Chinees 'yidai yilu') betekent letterlijk '1 gordel, 1 weg' en verwijst naar de land- en zeebruggen tussen de continenten die via bijkomende spoor- en haveninvesteringen zouden ontsloten worden. Dat kan kansen scheppen. Maar samenwerking met China is niet zonder risico. De top kwam niet toevallig tot stand op een moment dat Peking pogingen onderneemt om handelsbarrières weg te nemen ten voordele van Chinese bedrijven die nauwelijks of geen sociale en ecologische verantwoording afleggen, en op die manier dan weer honderdduizenden Europese jobs in de industriële sector bedreigen. Chinese infrastructuurprojecten als pasmunt voor meer markttoegang, dat is het recept.

Passief aan de zijlijn blijven staan is echter gegarandeerd verliezen. Zo hebben Chinese staatsbedrijven succesvol geïnvesteerd in de haven van Piraeus in Griekenland. Die is onder Chinese impuls aan het groeien tot een van de meest high tech-havens van Europa. Met dokken waar de grootste schepen kunnen aanmeren, en vanwaar goederen vervolgens zeer vlot op vrachttreinen naar andere Europese landen gezet kunnen worden. Toevallig of niet de troeven die de haven van Antwerpen graag wil uitspelen.

Zelfs de keuze van Piraeus is niet toevallig. Op een moment dat Griekenland meer dan ooit Europese solidariteit nodig had, vond het de verhoopte jobs en investeringen niet in Europese maar in Chinese kringen, met het gevolg dat een Aziatische gigant een nieuwe toegangspoort tot Europa kocht. Ook op de 'Belt and Road'-conferentie heeft de EU haar participatie beperkt tot aandringen op duurzaamheid en respect voor de arbeidsvoorwaarden, terwijl Italië premier Gentiloni stuurde en diens aanwezigheid beloond zag met een investeringsakkoord dat voor beide landen wat lekkers bevatte.

Zwaar bier
Er zijn ook mogelijkheden genoeg om ook onze economie een nieuwe impuls te geven. De vele goederentreinen die de Chinese overheid al naar Europa ziet rijden, boordevol goederen van Chinese makelij, maken immers ook de terugreis. De Britten hadden het geniale idee de eerste wagons richting Shanghai vol met whisky en andere sterke dranken te proppen. En dan is hun bier nog niet eens werelderfgoed. Nee, een zwaar bier uit België kost in China vandaag ongeveer 35 yuan, of 5 euro. Prijzig, maar alles wijst erop dat de Chinese consument dat wil betalen.

Dat Flanders Invest & Trade zich nog snel een goed plekje zoekt op de bierbeurs die de hele maand augustus in Qingdao doorgaat, kan tijdelijk soelaas bieden. Maar er is nood aan een doordachte langetermijnstrategie. Voor andere Europese producten, zelfs biologisch geteelde appelen en peren van de beroemde Vlaamse keuterboertjes, is er een vraag.

Tegenstrategie
Er is geen garantie dat China haar markt volledig zal openstellen, maar dat gaan we alleen weten als we het proberen. De hamvraag is bijgevolg: ondergaan we de Chinese expansie passief, met het risico op banenverlies door sociale dumping en verlies van technologisch voordeel? Of gaan we ook werk maken van een tegenstrategie waarbij we voor onszelf groei en jobs creëren door de Chinese binnenlandse markt van meer dan 1,2 miljard mensen te betreden?

quote:

Welke rol speelt afkomst in Nederland? Dat onderzoekt de Volkskrant in een reeks interviews. Ondernemer Eveline Wu ( 40 ): 'Mr. Wok zat altijd vol. Iedereen kwam bij mij kijken.' Eveline Wu kwam naar Nederland in de tijd van de ouderwetse Chinees. 'De Chin. Ind. restaurants. Met rijsttafels, grote loempia's en babi pangang. In China kun je babi pangang alleen vinden in bepaalde delen van het land, maar wel met een andere saus.'

Daarna kwamen de wokrestaurants. Wu opende de eerste, Mr. Wok, in Heerlen. En nu zitten we in het volgende tijdperk: sushi. 'Ik denk dat 99 procent van de all you can eat-sushirestaurants in Nederland van Chinezen zijn. Het ondernemen zit in ons bloed. Iedereen wil een eigen zaak hebben. Je kunt geen Chinees personeel meer vinden.'

IS HET NIET RAAR OM JAPANS ETEN TE MAKEN TERWIJL U UIT CHINA KOMT?
'Wij willen alles leren. Dit is wat de klanten willen. Wij zijn buitenlanders, we zijn het gewend ons aan te passen.'

WAAROM EMIGREERDE U NAAR NEDERLAND?
'Mijn tante had een Chin. Ind. in Udenhout en mijn vader kwam uit China om bij haar te werken. Ik kom uit Qingtian, een dorp dat niemand kent. Als je die naam noemt tegen een Chinees vraagt hij: wat, waar kom je vandaan? In dat dorp wonen honderdduizend mensen, maar er is bijna geen werk, niemand heeft geld. Ik weet nog dat ik voor het eerst een appel zag, ik denk dat ik 7 was. Nu ligt mijn hele huis vol appels. Vlees aten we een keer per week.

'In Nederland heb je twee soorten Chinezen. Uit Hongkong of uit mijn dorp. De mensen uit Hongkong zijn ontwikkeld, wij komen van het platteland. Elk deel van het land heeft zijn eigen eten, een andere smaak. Hongkong is zoetzuur. Szechuan, in het midden, daar is alles pittig. Je kunt er niets eten wat niet pittig is. 'Tot ik 5 was, woonde ik in een nog kleiner dorp, daar stonden maar vier of vijf huizen. Mijn moeder had me daar gedumpt bij haar ouders zodat ze kon werken in Qingtian. Op mijn 15de was ik klaar met school in China en kon ik naar Nederland.'

GEDUMPT. IN NEDERLAND VINDEN WE DAT ONAARDIG KLINKEN.
'Zo bedoel ik het niet. Ik hou van mijn moeder. In Eindhoven wonen mijn ouders bij me in huis om voor de kinderen te zorgen.'

HOE VOND U HET IN BRABANT?
'In China zie je op straat overal mensen, ook 's avonds. In Nederland is 's avonds niemand op straat, alleen in Amsterdam en Rotterdam. Zo druk als het op de Dam is, zo druk is het overal in China, de hele dag. Ik ging weer naar school, naar 3-mavo, maar ik sprak geen Nederlands. Met een vertaalboek zat ik in de klas, ik kon met niemand praten. Elke avond moest ik huilen.

'Eerst werkte ik bij mijn familie in het restaurant. Ik was 19 toen ik naar een ander restaurant kon, daar kreeg ik 2.000 gulden per maand. Drie jaar later ging ik op vakantie in China. In een deftig restaurant zag ik live cooking. Je kon de ingrediënten uitzoeken en welke smaak je erbij wilde hebben. Dat concept wilde ik in Nederland ook introduceren.

'Hoe dat moest met het bouwen van die woktafels en de waskraan, ik heb het allemaal zelf moeten uitvinden. Er was nog niemand die dit deed. Mr. Wok zat elke avond vol. Iedereen kwam bij me kijken. In no time stond heel Nederland vol met wokrestaurants.'

WAS U NIET TE JONG VOOR EEN EIGEN RESTAURANT?
'Ik ben de oudste dochter. Bij mijn tante werkten mijn ouders voor een minimumloon. Ik vond dat ik voor de familie moest zorgen.'

HOEVEEL RESTAURANTS HEEFT U NU?
'Vier, allemaal in Eindhoven. Ik heb er twee verkocht. In de oude Philips-fabriek zitten Wynwood, de Europese keuken op hoog niveau, en Fish & Chips, een to go-concept met de beste kibbeling van Eindhoven. Dan de Kreeftenbar. En ik kook zelf in MOOD, Europees en Aziatisch. Mijn specialiteit is sushi rollen. Maar als ik zie dat het toilet vies is, maak ik dat ook schoon. Ik doe alles.'

HOE WERD U WERELDKAMPIOEN CHINEES KOKEN?
'Dat was in 2016. Ik ben de eigenaar, maar ook de kok. Dat is mijn voordeel. De meeste mensen doen het een of het ander. Om de vier jaar hebben ze een wereldkampioenschap, meestal in een Aziatisch land. Deze keer was het in Rotterdam. Ik ken alle topchefs in China. Mijn leermeester zei dat ik moest meedoen. We waren met drie vrouwen, het enige vrouwelijke team. De een maakte een voorgerecht, de ander het hoofdgerecht en ik het dessert. Ik probeerde te bedenken: wat vinden Chinezen lekker? Wat vindt mijn moeder lekker? Ze houdt niet van vreemde Europese smaken. Boter, kaas, dat eet ze niet.

'Voor het dessert bedacht ik een verhaal over mijn jeugd. Iedereen at hazelnoten, die poften we, alle Chinezen vinden dat lekker. Het dessert zag eruit als een zwart veld met bloemen, zoals de natuur die je in mijn jeugd zag. Met hazelnootsmaak. Toen ik hoorde dat ik had gewonnen, was ik zo blij.'

quote:

In de Amerikaanse televisieserie Billions, die het verhaal vertelt van een New Yorkse officier van justitie die de strijd aanbindt met hedgefonds Axe Capital, gaat een van de sub-plotlijnen over China. Een analist van Axe Capital heeft namelijk ontdekt dat een fabriek in China een farce is. Er rijden weliswaar vrachtwagens af en aan die de indruk moeten wekken van grote bedrijvigheid, maar die vrachtwagens zijn allemaal leeg. Met deze wetenschap lukt het Axe Capital een profijtelijke investeringsstrategie uit te stippelen. Het is een goede metafoor voor de achterlijke manier waarop Amerikanen tegen China aankijken.

Die hoge spaarquote is niet te wijten aan een hoge risico-aversie bij Chinezen, zoals westerlingen met hun etnocentrische blik vaak klakkeloos aannemen. Dankzij de nog steeds lage arbeidskosten maken Chinese bedrijven en hun aandeelhouders aanzienlijke overwinsten. Daarin schuilt de belangrijkste verklaring voor de hoge spaarquote. De helft van de besparingen is afkomstig van bedrijven (voornamelijk staatsbedrijven) en de andere helft van huishoudens en dan voornamelijk de allerrijkste huishoudens. De top 5 procent van de Chinese huishoudens is verantwoordelijk voor ruim 75 procent van de huishoudensbesparingen.

Als die besparingen bij staatsbanken worden ondergebracht, worden deze op decentraal niveau weer voornamelijk naar staatsondernemingen gedirigeerd die de gelden aanwenden voor de aanleg van steden en infrastructuur. Dankzij die investeringen komen er niet alleen steeds meer banen bij voor de Chinezen die nu nog op het platteland wonen en werken, maar worden ook de voorwaarden gecreëerd voor particuliere bedrijven om in China succesvol te opereren. Dat is de belangrijkste reden waarom particuliere bedrijven in China gemiddeld een hoger rendement halen dan staatsbedrijven. Het gaat niet om een misallocatie van gelden, zoals economen zo graag zeggen. Particuliere bedrijven hoeven zich anders dan staatsbedrijven niet met semipublieke taken bezig te houden. Terwijl wij even niet opletten, worden we van alle kanten ingehaald door China, of het nou gaat om gentechnologie, mobiele technologie of kunstmatige intelligentie. Dit dankzij de grootschalige investeringen van de Chinese overheid in R&D. Ook Chinese technologiebedrijven als Tencent en Baidu hebben hun eigen onderzoekslaboratoria voor kunstmatige intelligentie opgericht.

Afgelopen vrijdag was de Google-machine AlphaGo de Chinese grootmeester Ke Jie te slim af bij het bordspel go. Voor veel Chinezen was de nederlaag te pijnlijk om aan te zien. Maar het zou best weleens de laatste keer kunnen zijn geweest dat de Amerikanen de Chinezen verslaan.

quote:

'Chinezen in polepositie voor reuzendeal vastgoed'

Een van de klanten van Logicor is pakjesvervoerder DHL. © RV DOC

China Investment Corp. heeft zo'n 12 miljard euro veil voor Logicor in wat wel eens de grootste Europese vastgoeddeal ooit kan worden.
Advertentie

De Chinese staatsinvesteringsmaatschappij China Investment Corp. (CIC) heeft de beste kaarten om Logicor, een van de grootste Europese spelers voor logistiek vastgoed, in te lijven. Dat meldt het persbureau Bloomberg op basis van een goedgeplaatste bron. Het nieuws werd eerder ook gemeld door de gespecialiseerde website Estates Gazette. Logicor, pas vijf jaar geleden opgericht, bezit zowat 13,7 miljoen vierkante meter aan opslagplaatsen in Europa, ook in ons land (onder meer in Willebroek en Zaventem). Die verhuurt het aan klanten als Amazon en DHL. De groep is in handen van de Amerikaanse private-equityreus Blackstone.

Die besloot zich van Logicor te ontdoen, nu er door de groei van e-commerce meer vraag is naar logistiek vastgoed. Blackstone volgde een dubbel traject, met naast een verkoop een mogelijke beursgang. Maar het besloot inmiddels af te zien van een beursoperatie. Door de grote belangstelling kan het immers een hogere prijs vangen via een verkoop en sneller cashen.

CIC heeft voor de transactie wel nog concurrentie van de Singaporese spelers Temasek Holdings en Mapletree Investments die een tandem vormen. De Chinezen hebben mogelijk wel een streepje voor bij Blackstone. Beide partijen kennen elkaar en bovendien investeert CIC in de fondsen van Blackstone.

quote:

ChemChina gets nearly 95 percent of Syngenta, seeks more



ChemChina has accumulated nearly 95 percent of shares in Swiss pesticides and seeds group Syngenta (SYNN.S) as part of its $43 billion tender offer, China's biggest foreign takeover to date.

Announcing the definitive final results for the offer on Wednesday, China National Chemical Corporation said around 94.7 percent of shares had been tendered. ChemChina re-affirmed its intention to request the cancellation of the remaining Syngenta shares if the 98 percent threshold is exceeded.

"To that end, it intends to acquire further shares through market purchases or in off-market transactions," it said in a statement. If it gets less than 98 percent, it plans to proceed to a squeeze-out merger. Chinese company Sinochem Agrochemical R&D (Shenyang) has agreed a collaboration deal with Syngenta on the research and development of pyrimidinamine fungicides.

Since Lenovo's acquisition of IBM personal computers in 2004, China has emerged as the second-largest outward foreign direct investment (FDI) country in the world. In the last two years, Chinese firms undertook a number of merger & acquisition (M&A) megadeals, including Haier's US$5.4 billion acquisition of GE home appliances unit, Wanda's US$7.2 billion acquisitions in the U.S. entertainment industries, and China's National Chemical Corporation's US$43 billion offer to buy Syngenta, a Swiss seeds and pesticide company. With China's economy entering an important transition phase, Chinese firms are proactively pursuing overseas acquisitions in advanced economies as a primary way to build their high-end capabilities and upgrade their global value chains. The rapid growth of Chinese investment, particularly acquisitions of Western firms, highlights a relatively new and increasingly important channel to learn about one another, providing policymakers, scholars, and business practitioners with enormous implications.

Despite widespread criticisms of Chinese overseas investment such as state backing and resulting unfair competition in global takeovers, the number and size of Chinese investment and particularly international acquisitions has been rising year by year. As with other advanced countries hosting FDI from China, the United States has both security and economic concerns inflaming protectionist sentiment. After initial reluctance, however, governors, mayors, and other local officials have intensified efforts to promote Chinese FDI. This is because the benefits from Chinese presence are showing up enormously and in a variety of ways.

For many of the target companies, Chinese acquirers are appealing in several respects. For example, many target firms solicit the assistance of their Chinese acquirers to gain better access to the huge Chinese market. Even if GDP growth slows to 5.5 percent, below the official target of 6.5 percent, by 2020 Chinese consumption will have grown by US$2.3 trillion, which would be comparable to adding a consumer market 1.3 times larger than that of today's Germany or Great Britain. Therefore, in most sectors, a presence in the Chinese market is now indispensable for success and survival, but managing this market without local support and networks can be difficult, if not possible.

Similarly, a Chinese firm can help the target firm to establish its own production in China or can support efforts at reducing costs in procurement and other areas. In turn, target firms are often willing to pass on some sort of know-how and technology to acquiring firms and offer to engage with them in joint R&D efforts. This may be a significant step toward fulfilling the goal of many Chinese acquiring firms to catch up and obtain strategic assets, allowing them to enter higher-end segments. In addition, target firms often value the injection of capital from Chinese acquirers, either because they face financial distress or they need to further expand their businesses. Chinese firms are attractive bidders because they are often rich in cash, from profits made in the lucrative Chinese market, or as a result of state support. The attractiveness of these deals to target firms is often enhanced further by the maintenance of a strong separation between them and the acquiring firms.

Chinese investors also see the value in getting closer to their customers, as evidenced by companies like Fuyao Glass, the largest auto glass manufacturer in the world, building facilities in Ohio and Illinois, to serve the U.S. domestic market. Furthermore, new investment and acquisitions illustrate the important role that FDI can play in facilitating export of goods and services to China. For example, a new US$1.85 billion greenfield facility by Yuhuang Chemical in Louisiana produces methanol for the Chinese market and exports the majority of the methanol produced to China. Finally, massive investment from China can stimulate local economies and generate jobs for many advanced economies. For example, Chinese FDI already supports more than 100,000 direct U.S. jobs today, up from fewer than 20,000 five years ago. More importantly, U.S.-China bilateral FDI is nowhere near saturation. Chinese companies have just started to operate overseas and will invest hundreds of billions of dollars in the coming decades to adjust their business models to cope with new economic realities of a growing China.

Despite numerous benefits, Chinese investors face growing challenges. While the regulatory and political environment is an important consideration, the major challenge is that the context of China varies substantially from those of developed countries. In essence, governments and government-related entities are not only setting the foreign investment rules in China, but they are active players in the economy. Moreover, network-based behaviors of Chinese firms are common, partially due to the less efficient markets, but arguably also due to Chinese history, culture, and social traditions. For Chinese firms, the question is how they can use their domestic networks when venturing in advanced economies. In addition, Chinese investors face challenges in managing multiple embeddedness across heterogeneous contexts normally at two levels. At the firm level, Chinese investors must organize their networks to exploit effectively both the differences and similarities of their multiple host locations, whereas at the subsidiary level, they must balance "internal" embeddedness within the firm network context, with their "external" embeddedness in the host locations. This dual embedding means that Chinese subsidiaries are subject to institutional pressures arising, respectively, from its home context (China) through its parent firm and from the local context in advanced economies. This multiple contextual embeddedness is particularly evident when Chinese firms acquire Western firms.

Equally important, the interaction of Chinese investors with their various local contexts depends not only on the extent to which these contexts are interrelated, but also overlain by temporal and spatial dimensions of context. A spatial dimension to Chinese investment concerns the geographical locus of Chinese firms in terms of their global, regional and location distribution. The spatial dimension also includes the mobility of Chinese investors to different geographic areas with different regulations, laws, and social norms, thus affecting their ability to internationalize far beyond a single country.

In short, when analyzing future Chinese investment, we need to recognize these inter-dependencies and the possible synergies and conflicts between them. Recognizing these inter-dependencies of contextual differences between China and advanced economies also suggests that a policy to foster a particular aspect of FDI by Chinese firms requires a specific mix of policy instruments for a particular combination of contexts.

quote:

Een Chinese dating-app en website voor lesbiennes is uit de lucht gehaald. Dit gebeurde een week nadat op 20 mei in Shanghai op een huwelijksmarkt ouders van transgender kinderen waren verwijderd, toen ze demonstreerden voor meer homorechten. Dit meldt de BBC.

Het eerst verdween de website. Maandag merkten vijf miljoen gebruikers dat de Rela-app niet meer werkte. Waarom de Cyberspace Administration of China (CAC) tot het afsluiten is overgegaan is onduidelijk. Er is geen officiële verklaring gegeven. Gebruikers zien een direct verband tussen de demonstratie van 20 mei (Lover's Day) en het sluiten van de site en de app. Rela was een van de initiatiefnemers van die bijeenkomst.

Homoseksualiteit is in China niet verboden, maar werd tot 2001 als geestelijke afwijking gezien. Nog steeds staan veel conservatieve kringen daar zo tegenover. In april werd de dating app Zank, voor homo- en biseksuele mannen en vrouwen, ook al afgesloten. CAC gaf toen als reden aan dat de inhoud pornografisch zou zijn. Homoseksuelen in China laten steeds luider van zich horen. De afgelopen dagen alleen al stapten twee homoseksuelen naar de rechter om de manier waarop ze behandeld worden.

Een 21-jarige lesbiënne zocht in 2014 informatie over homoseksualiteit op de Sun Yat-Sen Universiteit in Guanzhou en trof daar lesboeken aan waarin van een 'aandoening' werd gesproken. Ze klaagde het ministerie aan, maar werd overtuigd om in plaats daarvan een klachtenprocedure te starten. Omdat het ministerie niet op haar brieven reageerde, stapte ze opnieuw naar de rechter. De rechtbank in Peking accepteerde haar aanklacht vanwege het uitblijven van de reactie van het ministerie.

Homoseksualiteit stond lange tijd wel als officiële geestesziekte in het Chinese register, maar dat is in 2001 afgeschaft. Toch is er een klein residu van over: als iemand erg in de knoop zit met zijn seksualiteit wordt dat als psychiatrisch ziektebeeld gezien. Van die maas maken instellingen en privékwakzalvers volgens Vlaskamp gebruik om te adverteren met behandelingen die beloven homoseksualiteit te genezen. 'Zo kloppen ze mensen veel geld uit de zak, bijvoorbeeld met elektroshocktherapie waarbij mensen schokken op de geslachtsdelen toegediend krijgen terwijl ze beelden bekijken van homoporno'.

Dinsdag berichtte de South China Morning Post over een homoseksuele man in Noord-China die een kliniek voor de rechter sleept nadat zijn familie hem er tegen zijn zin had laten opnemen om hem te genezen van een 'seksuele voorkeur-aandoening'. Hij zegt te zijn gedrogeerd en geslagen tijdens zijn verblijf en werd uiteindelijk vrijgelaten nadat een vriend zijn zaak bij de politie neerlegde. De man voelt zich gesterkt in zijn aanklacht door een uitspraak van de rechtbank in Peking twee jaar geleden. Een man die shocktherapie kreeg toegediend om hem te genezen van zijn homoseksualiteit, kreeg excuses en een compensatie van de kliniek. De rechtbank bevestigde bovendien dat homoseksualiteit geen ziekte is. Vlaskamp acht de kans klein dat het homohuwelijk er snel komt. De communistische partij wil daar niks van weten.

Daarom besloten de tien kunstenaars om China, en de rest van de wereld, een spreekwoordelijke ‘eye-opener’ te geven met Secret Love.



In de Parkzaal van het Tropenmuseum pronken de 45 kunstwerken van de Chinese kunstenaars, met als doel mensen er bewust te maken hoe de situatie in landen zoals China precies zit. Van penseelwerken tot fotografie, ieder werk heeft zijn eigen verhaal en betekenis. Wat vooral opvalt aan de kunstwerken is hoe ver de kunstenaars zijn gegaan. Veel van de werken zijn, zeker als je denkt aan het strikte China, erg expliciet en soms zelfs pornografisch, wat laat zien dat deze kunstenaars hebben gewerkt ongeacht hoe zij erop aangekeken worden.

Sommige doeken zijn erg opvallend en springen eruit, maar er zijn ook doeken die laten zien dat een homoseksueel stel totaal geen bekijks trekt in een drukke stad. Dat zet je aan het denken: waarom heerst er een groot taboe op homoseksualiteit en durven mensen niet uit de kast te komen, als het veel mensen niet eens opvalt? Wanneer je door de tentoonstelling loopt voel je de verbazing en de shock, ook onder de andere bezoekers. De werken geven een sterk beeld van hoe anders het kan zijn in de wereld en hoe bevoorrecht wij eigenlijk zijn in Nederland. De eerder genoemde ‘eye-opener’ die de kunstenaars willen geven is, als je het mij vraagt, zeker overgekomen.

Secret Love doet haar bezoekers verbazen, zet ze aan het denken en laat ze zien dat het niet overal in de wereld zo goed is als hier. Zij neemt ons door middel van prachtige kunstwerken mee naar de werkelijkheid aan de andere kant van de wereld, waar we normaal niet stil bij zouden staan. De tentoonstelling focust op de ontwikkeling die China in de afgelopen jaren heeft meegemaakt: de positieve ontwikkeling die nog een lange weg heeft te gaan maar al zoveel teweeg heeft gebracht. Ik kan niet meer dan aanraden om zeker langs te gaan bij het Tropenmuseum om deze prachtige tentoonstelling te bewonderen; ik was zeer onder de indruk en dit is iets wat veel meer mensen zouden moeten zien. De tentoonstelling draait om bewustwording, en dat is iets wat we allemaal vaker bij stil zouden moeten staan.

quote:

Groningen in China – mét vrij internet

Spannende tijden voor de Rijksuniversiteit Groningen. De Eerste Kamer, het ministerie van Onderwijs en stafmedewerkers en studenten beslissen binnenkort over het ambitieuze plan om als eerste Nederlandse rijksuniversiteit een campus te openen voor 10.000 studenten in China.

De verbouwingswerkzaamheden op de toekomstige Chinese campus van de Rijksuniversiteit Groningen zijn net begonnen. Het kathedraalhoge hoofdgebouw van roodbruin baksteen, het atrium, de collegezalen en de studentenflats van de Chinese Landbouwuniversiteit in bad- en havenplaats Yantai worden drastisch gemoderniseerd. Kosten voor de stad Yantai: minstens 160 miljoen dollar.

Het 110 hectare grote park rondom de toekomstige, Engelstalige University of Groningen-Yantai (UGY) ligt er al geknipt en geschoren bij. „Als er toch vernieuwd wordt, laten ze dan hier ook meteen kunstgras leggen”, grapt Pieter Polhuis, studentenlid van de universiteitsraad als hij wijst naar het hobbelige, uitgedroogde voetbalveld, waar het Groningse elftal net met 3-5 heeft verloren van het Chinese universiteitsteam. De eerste honderden van uiteindelijk 10.000 Chinese studenten en tientallen professoren nemen het complex volgend jaar in gebruik. Zij zullen er exact hetzelfde onderwijs kunnen volgen als in Groningen.

Tenminste, als de verschillende medebeslissingsorganen in Groningen het bepaald niet onomstreden plan van het college van bestuur de komende weken en maanden goedkeuren. De race is nog lang niet gelopen, twee jaar nadat koning Willem-Alexander en president en partijleider Xi Jinping in de Grote Hal van het Volk in Beijing toezagen hoe bestuurders van de RuG en de Chinese Landbouwuniversiteit hun handtekeningen zetten onder de voorlopige overeenkomst.

Geen belastinggeld naar China
Minister Bussemaker (Onderwijs, PvdA) zei in 2015 de RuG graag de ruimte te geven om te internationaliseren, mits er geen belastinggeld naar China gaat – en dat gebeurt ook niet. Volgende week debatteert de Eerste Kamer over internationalisering. Maar nog niet alle organen van medewerkers en studenten zijn overtuigd. Daarom mocht een grote delegatie van hen op kosten van de universiteit (66.000 euro voor 49 betrokkenen) naar China om het samenwerkingsproject van dichtbij te bekijken. Een „snoepreisje” om de weerstand weg te masseren, zeiden tegenstanders in de Groningse U-krant.

Pieter Polhuis, studentenvertegenwoordiger in de universiteitsraad, behoort niet tot de sceptici. De Chinese Landbouwuniversiteit is zeer gerenommeerd. Polhuis: „Ach, er zijn helaas altijd mensen die minder ondernemingsgezind zijn.” Mederaadslid Nina de Winter heeft meer begrip voor de bezwaren en de onrust: „Waarover wij ons vooral zorgen maken zijn de gevolgen voor de studenten en medewerkers in Groningen. Het mag beslist niet ten koste gaan van de kwaliteit daar. We willen garanties over investeringen in de staf en in onderzoek. Er mag geen roekeloos besluit genomen worden.”

Zij is overigens „diep onder de indruk geraakt” van China, de campus, de verbouwingsplannen en het enthousiasme van de zijde van de Chinese Landbouwuniversiteit. De tegenstanders vinden het getuigen van „bedrijfsmatige expansiedrift”, een universiteit onwaardig. Het universiteitsbestuur stelt dat vanaf 2020 het aantal nieuwe studenten in Nederland zal dalen door demografische veranderingen. Dan is er ook minder geld voor onderzoek. Daarom zou de nieuwe vestiging nodig zijn.

Speelt onbekendheid met China een rol bij de tegenstanders? Yantai (6,8 miljoen inwoners) in de provincie Shandong (97 miljoen inwoners) is een van modernste en rijkste steden van het land. Ook voor Chinezen is dat een nieuw feit, want zij kennen de stad vooral als badplaats waar ook redelijke wijn en sappige appels en kersen vandaan komen. Tal van grote Chinese en internationale bedrijven hebben zich in deze vernieuwde metropool aan de Gele Zee gevestigd. Het enige dat hier ontbreekt is een topuniversiteit, een universitair onderzoekslaboratorium en een groot academisch ziekenhuis. UGY voorziet in de eerste twee projecten, een groep Chinese investeerders is verantwoordelijk voor het ziekenhuis.

RuG-voorzitter Poppema en beoogd UGY-rector Fu Zeitan zijn optimistisch over de toekomstige contracten met het bedrijfsleven in China, waaronder DSM, Unilever en Philips. Student Pieter Polhuis: „Er is hier onbeperkt geld voor onderzoek en dat biedt voor Groningse postdocs en promovendi die in Nederland weinig kansen hebben eindeloze mogelijkheden.” Bij het begin van het project leken vooral kwesties als academische vrijheid en ongecensureerd internet struikelblokken. Maar daarvoor hebben de Chinezen inmiddels harde garanties gegeven. Afgesproken is dat op UGY de Nederlandse onderwijswetgeving geldt. En een Chinese wet die van toepassing is op de tien buitenlandse universiteiten in het land beschermt tegen directe politieke bemoeienis met het curriculum.

Toponderwijs voor arme jeugd
De Chinese idee hierachter is simpel. De autoriteiten willen de aanwassende stroom van kinderen van welgestelde ouders naar buitenlandse universiteiten indammen en het hoogst mogelijke niveau toegankelijk maken voor armere jongeren. Bovendien klagen bedrijven over het gebrek aan hooggekwalificeerde onderzoekers, ingenieurs en bedrijfskundigen.

Hoewel op onderwijsgebied de Nederlandse wet van toepassing is, geldt op de campus de Chinese. In de collegezalen en scripties is er alle ruimte voor politiek gevoelige onderwerpen, maar als een student op de campus voor een vrij Tibet gaat demonstreren dan kan de politie optreden. De kans dat studenten – in de eerste jaren allemaal aanstaande ingenieurs – acties gaan voeren is overigens klein. Zij kennen beter dan wie ook de grenzen en gevoeligheden.

Ongecensureerd internet
Ronduit vernieuwend – en voor Chinese universiteiten uniek – is het snelle en ongecensureerde internet in een land dat steeds opnieuw maatregelen treft om de controle daarop uit te breiden. Het hele UGY-netwerk, alle kabels, servers en pc’s, wordt vernieuwd en uitgebreid en met een afgeschermde verbinding gekoppeld aan Surfnet in Groningen.

„UGY wordt volledig gedigitaliseerd op een manier die voor Chinese universiteiten, die nog veel met papier werken, totaal nieuw is. Wij zitten in Groningen als het om het internetverkeer gaat dus helemaal zelf aan het stuur en daar komt niemand bij”, vertelt projectleider Louwarnoud van der Duim. „Ook de Chinese overheid kan daar niet bij, tenzij de kabels worden opgegraven of doorgeknipt, maar dat kan in Nederland ook gebeuren”, lacht hij.

quote:

Op reis in China (5): Te gast bij Alibaba

Met een snelheid van net iets meer dan 300 kilometer per uur reizen we met de trein van Shanghai naar Hangzhou. In dit 'Silicon Valley' van China bezoeken we de bedrijven Netease en Alibaba, en ervaren we dat kritische vragen over 'corporate governance' omzichtig terzijde worden geschoven.

In ons gezelschap van beleggers waarmee op reis zijn in China, bevinden zich maar weinig personen die bekend zijn met Fantasy Westward Journey, Heroes of Tang Dynasty, Onmyoji en World of Warcraft. Het zijn allemaal spelen die Netease zelfstandig of in partnerschap uitbrengt voor de computer en sinds enige jaren ook met zeer groot succes voor mobiele telefoon. Na een bloederig demonstratie van deze mobiele internetspelen ('multimedia online roleplay games') verwacht ik niet dat we er zelf snel 'verslaafd' aan raken, maar steeds meer jongeren tussen de 15 en 35 jaar zijn dat wel. En dat is voor de winstverwachtingen van Netease van groot belang.

Op de hoofdcampus in Hangzhou van Alibaba heerst een sfeer alsof niemand van de 20.000 medewerkers hier ooit naar huis gaat. Alle faciliteiten zijn aanwezig, van basketbalveldjes en gratis diners, tot loungeplekken in de met veel kunst aangelegde parken en binnenruimtes. Het wagenpark is ook indrukwekkend. Het gaat overduidelijk zeer voorspoedig met de Alibaba-gemeenschap. Wat niet zo vreemd is, gezien de 454 miljoen actieve klanten en 10 miljoen commerciële partijen die actief zijn op hun platform.

Alibaba is op diverse terreinen een gigantische speler die haar Chinese thuisbasis in toenemende mate zal gaan gebruiken als springplank naar de rest van de wereld. In een eerder verslag refereerde ik al aan Alipay, het betalingssyteem van Alibaba. Klanten betalen online, maar ook steeds vaker in fysieke winkels met Alipay. Verder zit het bedrijf met haar Cainiao distributienetwerk in de haarvaten van China; 746 sorteercentra en 180.000 distributiestations zorgen ervoor dat 1,3 miljard consumenten ook door westerse bedrijven kunnen worden bereikt. Tenslotte is Alibaba, naar goed voorbeeld van Amazon, ook actief als aanbieder van cloud services.

Een kritische vraag over het beperkte eigendomsrecht dat aanhouders in Alibaba hebben, wordt echter onbeantwoord gelaten. Ook een vraag over de ontstaansgeschiedenis van Alipay (tegenwoordig Ant Financial) krijgt het summiere officiële antwoord. Voordat Alibaba voor de tweede keer naar de beurs ging, is Alipay buiten het bedrijf geplaatst. De officiële reden luidt dat de Chinese toezichthouder geen vergunning wilde afgeven aan een internetbank met buitenlandse aandeelhouders (het Japanse Softbank en de Amerikaanse zoekmachine Yahoo).

Maar feit is wel dat de compensatie van minderheidsaandeelhouders voor deze eigendomswijziging echt onvoldoende is geweest. Het is zeer aannemelijk dat Ant Financial later dit jaar naar de beurs zal worden gebracht. Na veel soebatten ontvangen de oude aandeelhouders dan 37,5% van de opbrengst tot een maximum van $ 22 miljard. Dat is een fors bedrag, maar de markt verwacht dat het bedrijf na haar beursnotering meer dan $ 60 miljard waard zal zijn.

'Corporate governance', de regels voor goed bestuur, worden in opkomende landen nog geregeld met voeten getreden. Beleggers doen er verstandig aan om hier veel aandacht aan te besteden bij hun analyse van bedrijven.

Beleggen in opkomende landen kan dus niet van achter een bureau, daar moet je naar toe. En dat hebben we ook dit jaar weer gedaan. Dit was het laatste artikel uit een reeks van vijf.

Lodewijk van der Kroft, partner bij Comgest, deed twee weken verslag voor DFT van een beleggersdelegatie naar China. Zij spraken in Shanghai en Hangzhou met diverse analisten, bedrijven en ambtenaren om een betere indruk te krijgen van de kansen en bedreigingen van beleggen in China. Comgest is een beheerder van ¤ 21,8 miljard (per ultimo 2016) aan toevertrouwd vermogen.

quote:

Tegen 2021 wil China een redelijk ontwikkeld land zijn. Tegen 2049 wil het een ontwikkeld land zijn. Enerzijds is China opkomend. Anderzijds ligt de klemtoon sterk op de traditionele Chinese cultuur met het confucianisme en taoisme. In 2015 heeft het 18de congres van de Communistische Partij van China (CPC) de doelstellingen voor twee eeuwfeesten vastgelegd: tegen 2021, de honderdste verjaardag van de stichting van de CPC, moet China een redelijk welvarende maatschappij zijn en tegen 2049, de honderdste verjaardag van de stichting van de Chinese Volksrepubliek, een modern en socialistisch land.

1949, in Chinese eyes, marked a new dawn, the end of the "era of humiliation." In the words of Mao Zedong's inaugural speech, "the Chinese people have stood up; never will China be humiliated again." Mao held true to his promise. Brainpower will also need to be applied urgently to tackling China's environmental inferno. While China faces a number of daunting challenges on the domestic front, it also has a rather formidably challenging external neighborhood to tackle. The Asia Pacific Region is a cauldron of territorial disputes, ethnic tensions, historical grudges and resource stresses (especially water).

This applies, too, within China's own borders. Will the celebrations in 2049 of the People's Republic of China (PRC) include Tibet and Xinjiang?

What of North Korea in 2049?

Moving beyond the borders, it is frequently noted by political scientists that the PRC's one and only ally is the Democratic People's Republic of Korea (DPRK, aka North Korea).

Yet, relations between Pyongyang and Beijing can hardly be described as smooth or harmonious - "with allies like DPRK" Beijing's policy makers lament, "who needs enemies?" Paradoxically the Republic of Korea (ROK, aka South Korea), the target of the DPRK's unrestrained hatred, is one of the PRC's most valuable economic and technological partners.

Will there still be a North Korea in 2049? Will it continue to be a millstone around the PRC's neck? The Soviet Union, which to my generation seemed eternal, in fact had a rather short life of seventy-four years. If the PRC were to have a comparable life expectancy, it would die in 2023.

And then what? Democratization? Or will there be "Putin-ization," i.e., a Chinese version of Vladimir Putin stoking the fires of Chinese nationalism in a pseudo-democracy?

Those perusing China's reform plans can't help but notice a certain date popping up with surprising frequency: 2020. A number of key goals, all seemingly unrelated, are pegged to this date. By 2020, leaders say, China will: achieve a 60 percent urbanization rate; complete construction on the Chinese space station; become an "internet power"; place a cap on coal use and transition to clean energy. Perhaps most importantly, the Chinese Communist Party (CCP) has pledged that by 2020, China will be a "moderately well-off society" - meaning, in hard terms, that the per capita income in China will be double the 2010 figure. China will also attempt to double its current GDP in that same timeframe. And that is exactly the accomplishment China wants to showcase at the 100th anniversary of the founding of the CCP, which will take place in 2021. Before then - in 2020, in other words - China's government wants to have handfuls of concrete gains to show the people. Linking the two concepts means that there is effectively a deadline for achieving the Chinese dream. By 2021, the "dream" must be at least partially complete. That in turn means that the CCP's political legitimacy is closely tied to reaching its self-set benchmarks in 2020. Failing to reach these goals in time for the "first centenary" would call into question the CCP's claim that only the Party can possibly lead China toward a prosperous future. China's goal/aim is also to increase the total GDP from 12 trillion to 17 trillion dollar in 2022.

In the next years, China will accelerate its progress in all the areas mentioned above -- military, space and cyber technology, economic development, and environmental protection. China's "assertive" moves, whether in the South China Sea or in the Chinese technology market, should all be read against this backdrop: the CCP has a looming deadline for achieving China's "rejuvenation."

Of course, China will not be completely finished growing in 2020. By 2049, the 100th anniversary of the founding of the People's Republic of China; China's leaders have pledged, China will be "a modern socialist country that is prosperous, strong, culturally advanced and harmonious." Luckily for Xi Jinping, he won't be the leader stuck dealing with that ambitious target.

quote:

China's People's Daily, a state-run media outlet, claimed Thursday that the U.S. has "opened a Pandora's box," asserting the U.S. is changing nuclear deterrence postures. "What the US has done will indeed start a new heavy arms race," the commentary explained. To deal with that, China would develop new ground-based, sea-based or multi-head missiles and other very advanced weaponry to deal with the American treat."

The reality is the arms race was already underway, as China has been developing improved missile systems. China has been actively developing hypersonic glide vehicle to evade defenses, enhanced maneuverable reentry vehicles, and improved ICBMs. The People's Liberation Army Rocket Force has been diversifying its arsenal, and in January, the military tested a DF-5C long-range missile carrying ten warheads. As China relies heavily on projectile-based defense, an improved U.S. missile shield is disconcerting.

Russian President Vladamir Putin took a personal swing at the U.S. missile defense system Thursday, claiming Russia has no choice but to build up its defenses. "This destroys the strategic balance in the world," Putin told reporters at an economic forum."What is happening is a very serious and alarming process. In Alaska, and now in South Korea, elements of the anti-missile defense system are emerging. Should we just stand idly by and watch this? Of course not. We are thinking about how to respond to these challenges."

Putin declared that the U.S. is using North Korea as an excuse to develop its anti-missile capabilities. Russia, like China, has also been developing its offensive weaponry, exploring hypersonic missile delivery systems and other improvements.



Ship by ship, port by port, China has over the past two decades been assembling one of the essential engines of global power: a modern navy capable of projecting force far from home. From the East China Sea to the Horn of Africa, the growing presence of Chinese warships is already shaping world affairs, a trend that will only accelerate.

By one measure, the People's Liberation Army (PLA) has already caught up with the US - Asia's pre-eminent sea power since World War II. China had 183 cruisers, destroyers, small surface ships and submarines last year, compared with 188 for the US, according to a CNAS analysis of data supplied by the International Institute for Strategic Studies, which is organising the Shangri-La meeting. CNAS projected in a March report that the PLA Navy will deploy 260 such ships by the end of this decade, surpassing an estimated 199 for the US. That growth has helped fuel calls for a US shipbuilding surge, with the navy's operations chief, Admiral John Richardson, saying earlier this month in Singapore that America needed to build more warships - and fast.

While President Donald Trump has called for increasing the US fleet by more than 25 per cent, his first Budget proposal released last week included funds for only two small Littoral Combat Ships. Chinese President Xi Jinping is nonetheless making preparations to be able to project force into the Indian and Pacific oceans, which surround the country's growing economic interests in Africa, the Middle East and South-east Asia. China launched its first domestically built aircraft carrier in April, the second of as many as six such vessels.

The country is also developing its first two overseas bases in Pakistan and Djibouti - Chinese officials call it a support facility - in the East African country of Djibouti, where the French and US also have military installations. Such opportunities are expected to grow as China helps develop ports around the world under Mr Xi's 21st Century Maritime Silk Road trade-and-infrastructure programme. The issue of how to respond to China's growing naval power has preoccupied many of the admirals, ministers and defence contractors to gather today at the Shangri-La Hotel in Singapore. Chinese defence spending is on track to exceed the rest of East Asia, South Asia, South-east Asia and Oceania combined this year, according to estimates from the Stockholm International Peace Research Institute. China's Tang Dynasty, which lasted from 618 to 907, is generally considered by historians as that country's greatest age, and Tang Taizong (598 - 649), who founded the dynasty, as one of the world's greatest leaders. He should be identified as a great leader rather than a great ruler, an introduction to this book points out, noting that "to rule" is to control while "to lead" is to guide.

Even before he became emperor at the age of 28, Taizong had already assembled around him a group of advisers whom he regularly consulted. This book is a compilation of their advice, which can prove useful in any endeavor -- trade unions, philanthropies, schools, businesses, armies, sports teams, families, as well as governments, author Chingua Tang points out.

Before he became emperor, Tang Taizong had gained renown on the battlefield, not only by his military strategy but by killing more than 1,000 of the enemy himself, and by aiding the wounded as well. Later, during his reign, he led his army to defeat the Western Turks who were interfering with the profitable Silk Road used for trade between Europe, Central Asia, Persia and China. Under Emperor Taizong, campaigns against the Turks were dispatched in the Western Regions against Karakhoja in 640, Karasahr in 644 and 648, and Kucha in 648. Emperor Taizong, in his war against the Western and Eastern Turks, employed the Chinese strategy of "using barbarians to control barbarians." In 641, he instigated a civil war between the eastern and western confederations of the Western Turks by using and supporting Isbara Yabghu Qaghan. Over time, as foreigners moved into his empire, he allowed all their religions -- Muslim, Christian, Jewish, Zoroastrian among them -- to flourish. Taizong was clearly pleased with his accomplishments and, for a time, forgot to consult on problems with his advisers.

In "The Ruler's Guide," one of these advisers sternly points out to the emperor, that, although at the start of his reign Taizong had been frugal, his lifestyle had changed as his reign went on and he began indulging in luxury. "Your Majesty used to respect your ministers and make everyone feel free to speak his mind ... now you have become aloof and inaccessible. When a minister reports to you, you don't have the patience to hear him out. And when you do listen, you often find fault with him. "You used to work hard and seldom seek a rest. Now you do what you please. Your mind is not on your job ... you are conceited, regarding yourself as a great ruler and looking down upon other great rulers in history."

When Taizong read the criticism, he replied to his adviser, "Your points are well taken. You've made me aware of my mistakes. I'll do my best to rectify them." After that, Taizong even asks his ministers to help him in advising the crown prince in the art of leadership. Chinghua Tang, the book's author, and a longtime admirer of Taizong, presents imagined conversations in this volume between Taizong and his advisers. They are based on his knowledge of the emperor's reign, philosophy and writings.

The author is a native of Shanghai who received degrees from East China Normal University and the London School of Economics and was the first Harvard master's of business administration from the People's Republic of China. He now lives in New York and has his own management consulting firm. In his firm, he likes to think -- though it is a business, not an empire -- that he follows the timeless leadership rules of Tang Taizong. He hopes his readers, whether in government, business or other walks of life, will recognize the value of seventh-century Chinese Emperor Tang Taizong's philosophy of leadership, and follow it.

quote:

Lionel Messi wil attractiepark in China openen: "Het idee is om bezoekers onder te dompelen in zijn leefwereld"


Het "Messi Experience Park" zal meer dan twintig attracties tellen © ap.

De Argentijnse topvoetballer Lionel Messi wil in 2019 een attractiepark gewijd aan het voetbal openen in Nankin, in het zuidoosten van China. Dat heeft de Spaanse audiovisuele groep Mediapro als partner van het project vandaag gemeld. Het attractiepark wordt het "Messi Experience Park" gedoopt.

Het pretpark zal "meer dan twintig attracties tellen verdeeld over 46.000 m² overdekte ruimtes, 12.000 m² groene ruimte en speelzones en 25.000 m² publieke ruimte". De voorbereidingen voor het bouwproject zijn twee jaar geleden al gestart. "Het idee is om de bezoekers onder te dompelen in de leefwereld van Messi. Het 'Messi Experience Park' zal de nieuwste attracties combineren met allerlei voetbalfaciliteiten", klinkt het nog bij Mediapro, een partner van zowel het Chinese televisiebedrijf Phoenix als Leo Messi Management, het bedrijf achter de vijfvoudige winnaar van de Gouden Bal.

Het park gaat gebruik maken van virtual-en augmented reality technologieën. Bezoekers krijgen de kans om virtuele trainingen en clinics bij te wonen. Daarnaast krijgen ze ook hoogtepunten uit de carrière van de Argentijnse superster te zien. Zelf hoopt hij dat ,, de bezoekers iets ervaren wat ze nog nooit hebben gezien. Ik hoop ze te inspireren om vroeg met de sport te beginnen. Hopelijk voelen ze mijn aanwezigheid tijdens hun bezoek.''

De 29-jarige dribbelkont van FC Barcelona verdiende tussen juni 2015 en mei 2016 72,6 miljoen euro. Daarmee was Messi op de Portugees Cristiano Ronaldo (78,3 miljoen euro) na de best verdienende sportman volgens het Amerikaanse tijdschrift Forbes. "Leo" en zijn vader werden vorige week veroordeeld tot een celstraf van 21 maanden (die hij niet moet uitzitten) voor belastingfraude. Ze zouden via fiscale constructies in belastingparadijzen Belize en Uruguay inkomsten uit portretrechten uit de periode 2007-2009 hebben verborgen. Daarmee zouden ze voor 4,16 miljoen euro aan belastingen ontdoken hebben in Spanje.

quote:

Waarom maken China en Japan steeds ruzie om een paar eilanden?

De drie grootste assertieve, extreem ambitieuze, nationalistische en avontuurlijke landen op het wereldtoneel

De spanningen tussen Japan en China zijn weer opgelopen nu China een luchtverdedigingzone boven betwiste eilandjes in de Oost-Chinese Zee heeft afgekondigd. Waarom laait dit conflict elke keer weer op?

Hoe je de betwiste eilanden noemt, is al gevoelig: Japanners noemen de archipel van vijf eilandjes en drie riffen Senkaku, China heeft het over Diaoyu. Japan bezette de vijf klippen in 1895, tot groot ongenoegen van de Chinezen, die de eilanden in de 15de eeuw hadden vastgelegd. Beide landen bakkeleien nu al jaren over het bezit ervan vanwege visserijrechten, gasexploitatie in het gebied en de nationale trots.

Vaak lopen de gemoederen hoog op. In 1996 bouwde een lid van de nationalistische Japanse Jeugd Federatie eigenhandig een vuurtoren van vijf meter op een van de onbewoonde rotspunten. Dat zorgde toen ook al voor 'een golf van protest' in China. In Hongkong volgde de grootste demonstratie sinds het bloedbad op het Tienanmenplein in 1989. Vakbonden eisten zelfs een boycot van Japanse producten.

Ook vorig jaar ging het mis. Nadat Japan drie van de vijf eilanden kocht van een Japanse zakenman, protesteerden Chinese nationalisten dagenlang voor de Japanse ambassade in Peking. Auto's van Japanse makelij werden in brand gestoken en Japanners licht gemolesteerd. Waarom zijn de reacties in beide landen steeds zo heftig? Gaat het niet om een paar onbewoonde rotsblokken?

Havik
Volgens Lindsay Black, docent bij de Universiteit Leiden en deskundige op het gebied van internationale relaties in Oost-Azië, zijn de economische motieven in ieder geval van ondergeschikt belang. 'De gasvelden liggen op de grens van de economische zones van China en Japan. Beide landen hebben in het verleden samengewerkt om daar gas te winnen. Daar ligt het probleem niet.' Volgens Black ligt de oorzaak veeleer in het gedrag van politici in beide landen, die graag de nationalistische kaart spelen. De Japanse premier Shinzo Abe profileerde zich tijdens de verkiezingsstrijd als een havik tegen China. Hij beweerde tegelijkertijd dat toenmalig premier Yoshihiko Noda de territoriale kwestie veel te licht opnam.

In China ontleent de Communistische Partij haar legitimiteit aan twee peilers, economische groei en nationalisme, stelt Black: 'Sinds de gebeurtenissen op het Tienanmenplein in 1989 heeft de partij het nationalisme door middel van het onderwijs flink aangewakkerd. Veel Chinezen zijn dan ook beïnvloed door nationalistische thema's. En Japan is daarbij vaak het doelwit.'

Partijcongres
Waarom China dit weekend ineens actie ondernam en een 'luchtverdedigingszone' in het leven riep, blijft speculeren, maar volgens Black is het een aanwijzing dat de territoriale ruzie eerder deze maand totaal onbesproken bleef tijdens het derde plenum van het 205 leden tellende Centraal Comité. Bij vorige grote partijcongressen kwam het onderwerp wel aan bod, stelt Black. 'Misschien dat dit de afgelopen weken, bijvoorbeeld op internet, een issue is geworden en dat de partij onder druk is gezet om iets te doen.'

China en Japan drijven hun conflict over enkele onbewoonde maar strategische eilanden in de Oost-Chinese Zee op de spits. Hoe gegrond is de vrees voor een gewapende confrontatie? Enkele recente demarches van zowel Peking als Tokio hebben de spanningen opnieuw doen oplopen, zo hoog zelfs dat de Japanse premier Shinzo Abe de kwestie op het jongste Wereld Economisch Forum in Davos vergeleek met de aanloop naar de Eerste Wereldoorlog. Waarom zijn die eilandjes, die ook door Taiwan worden geclaimd, zo belangrijk? 'Enerzijds hebben ze een grote symboolwaarde,' legt professor Internationale Betrekkingen (VUB) en Aziëkenner Jonathan Holslag uit aan Knack.be. 'Het komt er voor beide regeringen op aan om hun status te verdedigen. Als een van beide leiders, hetzij president Xi Jinping voor China hetzij Abe voor Japan, een toegeving doet, lijdt hij in eigen land gigantisch gezichtsverlies.'

Anderzijds - en vooral - is er het strategische belang van de archipel. De Oost- en de Zuid-Chinese Zee worden steeds meer het decor van een geopolitiek machtsspel. Holslag: 'De eilanden situeren zich in een ruimere betwiste zone. Peking claimt, zich beroepend op de continentale plaat voor zijn kust, een gebied in de Oost-Chinese Zee dat bijna tot aan de Japanse archipel reikt, maar volgens Tokio is die claim onwettig.'

'Het gebied is vooral belangrijk omwille van de ontginningsmogelijkheden (gasvoorraden) en internationale vaarroutes. Bovendien zou een en ander China toelaten om Japanse en Amerikaanse oorlogsschepen uit die wateren te houden', aldus Holslag. 'Maar het is woord tegen woord, want het internationaal recht verschaft geen duidelijkheid over de kwestie.' Voor ons lijkt het misschien ver van ons bed, in Japan en China raken de gemoederen steeds meer verhit. In november nog stelde de Chinese regering eenzijdig een luchtverdedigingszone in boven het gebied, dat meteen werd genegeerd door Japan en Zuid-Korea. China en Japan (respectievelijk de tweede en derde grootste economie van de wereld, nvdr.) zijn economisch sterk van elkaar afhankelijk, benadrukt hij. 'Een militair conflict zou hun economische voorspoed kunnen doen ontsporen. Toch zijn er veel onzekerheden in dit verhaal.'

'Ten eerste dringt de tijd voor Japan. Als China zo kan blijven investeren in de uitbreiding van zijn militaire capaciteiten, dit jaar 215 miljard dollar en gaat waarschijnlijk verder omhoog met de jaren, dan zullen de Japanners zich moeten neerleggen bij de soevereiniteit van Chinezen. Voor Tokio geldt dus: de strijd aangaan of leven met de dominantie van Peking. Daarnaast is het risico op een escalatie nooit ver weg: het kleinste conflict op zee of in de lucht kan de situatie snel doen ontaarden. Bovendien nemen zowel president Xi in China als premier Abe in Japan een steeds hardere houding aan tegenover de andere.' 'Het conflict zal zeker niet uitdoven en als de economische onzekerheid toeneemt, dan is het risico op een gewapend treffen in Azië in de komende jaren zeker reëel.'

'In dat opzicht is de vergelijking van Abe met het uitbreken van de Wereldoorlog I nog niet zo vergezocht: ook toen bestond er grote nervositeit over de kentering in de machtsverhoudingen.' Het is waarschijnlijk dat China al tijden bezig is om haar nucleaire arsenaal uit te breiden. Toen Mao Zedong tijdens zijn toespraak in 1949 zei 'het Chinese volk is opgestaan en we zullen ons vanaf nu nooit meer laten vernederen' is dat een IJzeren Wet geworden.

In november vorig jaar trad er dooi op in de bevroren betrekkingen tussen de Aziatische grootmachten. De Chinese president Xi gaf Abe voor het oog van de camera's met een uitgestreken gezicht een hand. China's opkomst blijft voor velen iets ongrijpbaars. De intenties en de toekomst van het land zijn onderwerp van debat. De ene expert voorspelt een onvermijdelijke oorlog in de regio, de andere kondigt een vreedzame Chinese verovering van de wereldeconomie aan. In het Westen domineert het beeld van een asociale reus die zich de laatste jaren steeds assertiever opstelt. Het militaire apparaat dat China razendsnel uitbouwt - baart andere grootmachten zorgen. Midden jaren negentig was China's krijgsmacht nog een schroothoop: een verzamelplaats voor afgedankt militair materieel, slecht opgeleide soldaten en corrupte leiders. Uitgedaagd door Amerika's militaire successen tijdens de eerste Golfoorlog en in de straat van Taiwan, besloot China zijn leger te moderniseren. De Chinezen zijn vooral gewaarschuwd tijdens de eerste Golfoorlog die ze goed bestudeerden. Daar kwamen ze tot de conclusie kwamen dat ze gehakt waren als het tot een oorlog zou komen tegen het Amerikaanse leger. Sindsdien wordt heel hard aan getrokken om het niveau van het Chinese leger stevig op te krikken. Volgens schattingen van het Stockholm International Peace Research Institute (SIPRI) stegen China's defensie-uitgaven van 26 miljard dollar in 1997 naar 215 miljard dollar in 2017.

Een heuse militaire inhaalbeweging is al aan de gang, die ook parallel loopt met China's economische opkomst. De militaire uitgaven groeiden met andere woorden mee met het economische succes. In verhouding met andere landen steekt China's leger er niet bovenuit. Zowel de VS als regionale spelers Zuid-Korea en Taiwan besteden een groter deel van hun budget aan defensie. Kortom, je zou kunnen stellen dat China, als op twee na grootste land, als tweede economie en als land met het grootste aantal inwoners (1,4 miljard) ter wereld, voor zijn militaire apparaat nu pas de juiste grootte heeft bereikt. En Peking heeft nog ambitieuzere plannen. Begin dit jaar ging een grote structurele hervorming van start die toont waar China de prioriteiten legt. Een apart leiderschapsorgaan en een vergaande centralisatie moeten zorgen voor een efficiëntere organisatie - een gevoelig werkpunt. Met een nieuwe raketmacht zet China in op middel- en langeafstandsraketten. En een aparte instantie zal zich met ruimte-, cyber- en elektronische oorlogsvoering bezighouden.

Wat China wel wil, is zijn land verdedigen. Zo bouwt het militaire faciliteiten uit langs de 4800 km lange gedeelde grens met India, waar de spanningen het laatste decennium opliepen tussen India en Pakistan. Daarnaast wil het zijn "verloren gebieden" terugwinnen: vooral Taiwan en als het even kan grote delen van de Chinese Zeeën - waarover China ruziet met Japan, Taiwan, Vietnam, Brunei, Maleisië en de Filipijnen. Het land blijft vasthouden aan het Een-Chinabeleid, dat voorschrijft dat Taiwan een afvallige provincie is. De regering van president Jinping zet andere landen en bedrijven onder druk om die lijn te volgen - en daardoor is luchtvaartmaatschappij Emirates deze week de gebeten hond.

De Arabische maatschappij droeg haar stewards en stewardessen op niet langer vlaggetjes van Taiwan op hun shirt te dragen. Dit op last van China, dat geen centimeter wil toegeven op het Een-Chinabeleid. In plaats daarvan moest het cabinepersoneel voortaan vlaggetjes van China dragen. Nieuwe ladingen Chinese speldjes waren daarvoor al besteld, viel in de gelekte mail aan het personeel te lezen. Het Chinese ministerie van Buitenlandse Zaken reageerde destijds ook bezorgd op de toenadering van Trump tot Taiwan. 'Diegenen die afbreuk doen aan het 'één-China-beleid' en de belangen van China schaden, tillen een rotsblok op die op hun voeten zal vallen', zei de Chinese minister van Buitenlandse Zaken Wang Yi. Als de verkozen Amerikaanse president Donald Trump breekt met het Eén-Chinabeleid, kan dit de vrede en stabiliteit in de Straat van Taiwan "ernstige" schade toebrengen en de relaties tussen Peking en Washington ondermijnen. Dat heeft een woordvoerder van de Chinese regering gezegd.

Hoewel Peking zich vanaf de jaren negentig economisch en diplomatiek steeds meer openstelt voor buurlanden, houdt het voet bij stuk als het gaat om de "verloren gebieden". Zeker na de internationale financiële crisis van 2008, waar het vrijwel ongeschonden uitkwam, liet China zich van zijn zelfverzekerdste kant zien. Het land voelde zich internationaal sterker, maar tegelijkertijd kwamen de problemen thuis meer aan de oppervlakte (politieke schandalen, corruptie, sociale ongelijkheid, ecologisch wanbeleid, en ga zo maar door).

De Communistische Partij van China hoopte aan populariteit te winnen door zich onverzettelijk op te stellen tegenover zijn buurlanden en de VS. En een ruime meerderheid van de Chinezen staat ook vierkant achter deze militaire machtsontplooiing. Het heetste hangijzer vandaag is de Zuid-Chinese Zee, die China voor 90% claimt. Er lopen belangrijke scheepvaartroutes door en er liggen vermoedelijk grote olie- en gasvoorraden. Onder luid protest van Vietnam organiseerde Peking vanaf januari verschillende vluchten naar de kunstmatige eilandjes die het op de riffen van de Spratly-eileanden (zo'n 200 kilometer ten westen van het Filipijnse eiland Palawan) heeft aangelegd. Voorzien van havens en landingsbanen voor gevechtsvliegtuigen is deze artificiële archipel de ideale plaats om buren nauw in het oog te houden.

De VS zit lelijk in zijn maag met China's houding. Het blijft marineschepen langs de eilandjes sturen om het recht op vrije doorvaart te verdedigen. Maar China heeft geen oren naar dit internationale rechtsprincipe en wil zijn marine nog meer inzetten in open zee 'om er de Chinese belangen te beschermen vanwege provocerende acties van buitenstaanders'. China wil duidelijk af van de Amerikanen. Het beseft dat louter een groter leger daarvoor niet de aangewezen weg is. President Xi Jinping zoekt sinds zijn aantreden in 2013 dan ook toenadering tot de kleinere buurlanden, die hij volgens de Chinese analist Yan Xuetong 'economisch wil laten profiteren in ruil voor goede politieke relaties'.

Zo bedaarde China in 2013 de gemoederen in de Zuid-Chinese zee door zijn vrijhandelsverdrag in het voordeel van de ASEAN (Associatie van Zuidoost-Aziatische Naties) aan te passen. Ook de spanningen met Japan over de Senkaku/ Diaoyu eilanden in de Oost-Chinese Zee bekoelden na een succesvol staaltje diplomatie en twee ontmoetingen tussen de Japanse premier Shinzo Abe en de Chinese president Xi Jinping. Want ondanks bittere politieke relaties blijven de twee Aziatische zwaargewichten elkaars belangrijkste handelspartners.

In Taiwan past China dezelfde strategie toe: harten winnen via economische integratie. De in januari verkozen Taiwanese president Tsai Ing-wen beseft dat Taiwan het vasteland nodig heeft om de tanende economie - de grootste kopzorg van de bevolking - opnieuw op te krikken. Daarnaast probeert China zijn toegenomen economische macht te vertalen in meer politieke invloed in de internationale arena. Met het One Belt, One Road-initiatief, de bouw van een nieuwe zijderoute over land en over zee, steekt President Xi Jinping de hand uit naar Centraal-Azië en het Midden-Oosten. Hij doet dat om toegang te krijgen tot de gas- en olievoorraden die China zo broodnodig heeft, maar ook om vrienden te maken en internationaal respect te winnen.

Zo probeert Peking ook zoveel mogelijk landen aan boord te krijgen van zijn nieuw opgerichte Asian Infrastructure Investment Bank (AIIB), een tegenhanger voor de Amerikaans gedomineerde Wereldbank in de regio. Waar landen als het Verenigd Koninkrijk, Australië en Zuid-Korea al toehapten, houdt de VS de deur dicht.

,,De G7? Ach, is dat niet een relikwie uit de 20-ste eeuw", grijnst Song Guoyou, directeur van het Centrum voor Amerikaanse Studies van de Fudan Universiteit, een van China's drie topscholen. Hoogst persoonlijk heeft de Chinese minister van Buitenlandse Zaken Wang Yi de ambassadeurs van de G7-landen in Beijing eerder deze week gewaarschuwd om, vrij vertaald, geen domme dingen te zeggen over tal van kwesties die China raken. Donderdag herhaalde hij die waarschuwing op een persconferentie die samenviel met de start van de G7.

Gedoeld wordt vooral op de Zuid-Chinese Zee, waar jaarlijks voor 5.000 miljard dollar aan goederen passeert en waar China op steeds grotere schaal aan landwinning doet. Het doel; van deze internationale wateren een Chinese binnenzee maken. China verwacht met name van de Europese leden van de G7 - Duitsland, Frankrijk, Italië en het VK- dat zij Amerikaanse en Japanse pogingen om harde anti-Chinese verklaringen aangenomen te krijgen, zullen dwarsbomen. De Global Times, de partijtabloid, waarschuwde president Hollande, premier Cameron en kanselier Merkel die allemaal China's ,,beste vriend" willen zijn dat zij Japan en de VS ,,enige werkelijkheidszin" moeten bijbrengen. Toon en woordkeuze zijn tekenend voor diplomatieke spanningen, die oplopen naarmate China meer militaire installaties, landingsbanen en gebouwen plaatst op de Paracel Eilanden en de Spratly Eilanden. Dat zijn de riffen, rotsen en zandbanken waar onder anderen ook de Filippijnen en Vietnam aanspraak op maken.

,,Wij zijn bereid met alle landen te onderhandelen over territoriale geschillen, ook met Japan", legt Song Guoyou uit, ,,en ik weet zeker dat wij dan tot een voor iedereen aanvaardbare oplossing komen. Wij willen alleen niet de VS daarbij betrekken, want de VS is geen direct belanghebbende." Het is precies andersom, denkt ook professor Song. ,,Amerika kan niet aanvaarden dat de tijd van het mondiale leiderschap aan het aflopen is en China een opkomende grootmacht is. De VS proberen met behulp van Japan onze groei en invloed in te dammen".

Hij wijst erop dat China na 1949 nagenoeg alle territoriale geschillen in Centraal-Azië en met Rusland vreedzaam heeft opgelost, op die met India, Japan en Vietnam na. ,,Maar wij hebben het geduld, de tijd en ook de wil deze geschillen op te lossen, we zullen nooit een oorlog beginnen in de Zuid-Chinese Zee, tenzij wij worden aangevallen", aldus Song. Maar het machtige wapen van de economie zal wel worden ingezet, erkent hij. ,,Ja, we beschikken over sterke geo-economische wapens."

quote:

Logistiek vastgoedbedrijf Logicor verkocht aan China voor ¤12,25 mrd

Logicor, een grote Europese partij in logistiek vastgoed, wordt voor ¤12,25 mrd verkocht aan China Investment Corporation, het nationale beleggingsfonds van het Aziatische land. Dat heeft de huidige eigenaar, de Amerikaanse durfinvesteerder Blackstone, vrijdagavond bekendgemaakt.

Volgens cijfers van de Britse dataverzamelaar Dealogic betreft het de een na grootste Europese vastgoedtransactie ooit en de vier na grootste internationale Chinese overname tot nu toe, zo schrijft de Financial Times. Met de deal, die waarschijnlijk later dit jaar wordt afgerond, kan het verhaal de prullenbak in dat Logicor in 2017 een beursgang in Londen zou overwegen.

Amazon
Logicor bezit meer dan zeshonderd hoogwaardige magazijnen en distributiecentra, van in totaal 13 mln vierkante meter, in Europese landen, waaronder Nederland. Ze zijn zeer in trek bij e-commercebedrijven als Amazon. Logicor groeide door ruim 50 overnames tot zijn huidige omvang.

Het 'sovereign wealth fund' CIC had concurrentie van Mapletree Investments, de vastgoedtak van het Singaporese staatsfonds Temasek Holdings. Ook Global Logistic Properties had belangstelling, dat wordt gecontroleerd door een Singaporees nationaal beleggingsfonds.

quote:

Boeren in China zijn nog niet klaar voor het stadsleven

Een bergdorpje in het arme gedeelte van de provincie Guizhou. © Getty Images

REPORTAGE Ook de laatste arme Chinezen moeten delen in de welvaart, vindt Peking. De centrale overheid helpt de provincie Guizhou (38 miljoen inwoners) daarbij. Slot van een tweeluik: gedwongen verhuizen. In Qiangdaodong, een mooi gelegen bergdorp in het westen van de Chinese provincie Guizhou, wordt het leven steeds beter. Er is elektriciteit, stromend water, en sinds enkele jaren eten de dorpelingen dagelijks gekochte witte rijst in plaats van zelfverbouwde mais.

Maar het dorp, gelegen in een van China's armste gebieden, heeft nog altijd geen weg. Reden voor de overheid om de inwoners naar een dichtbij gelegen stad te verhuizen, als deel van een campagne om voor 2020 China's ergste armoede uit te bannen.

Volgens president Xi Jinping is het uitroeien van armoede op het platteland China's grootste obstakel op weg naar een 'redelijk welvarende samenleving', het einddoel dat de Communistische Partij zich aan de start van de economische hervormingen eind jaren zeventig stelde. Sinds die tijd werkten zo'n 700 miljoen mensen zich boven de armoedegrens uit, goed voor driekwart van de wereldwijde armoede-afname sinds 1980. Tegen 2021 wil China een redelijk ontwikkeld land zijn. Tegen 2049 wil het een ontwikkeld land zijn. Enerzijds is China opkomend. Anderzijds ligt de klemtoon sterk op de traditionele Chinese cultuur met het confucianisme en taoisme. In 2015 heeft het 18de congres van de Communistische Partij van China (CPC) de doelstellingen voor twee eeuwfeesten vastgelegd.

Voor de overgebleven 60 miljoen mensen onder de armoedegrens zijn op maat gemaakte oplossingen nodig. 'Met de precisie van borduurwerk', zo luidt het motto. Vrijwillige verplaatsing naar de stad, waar de betere infrastructuur boeren moet helpen een nieuw leven op te bouwen, is een centraal onderdeel van de plannen. In Guizhou, met zo'n 5 miljoen de provincie met de meeste armen, moeten dit jaar 750.000 mensen worden verplaatst. 7600 dorpjes worden in hun geheel opgedoekt.

Kippen of varkens
Toch is het afgelegen Qiangdaodong niet verlaten. Sinds het beleid een jaar geleden door lokale ambtenaren werd aangekondigd, verhuisden sommigen naar de door de overheid gebouwde splinternieuwe appartementen in de stad. Anderen deden er langer over om de eigen bijdrage - die tijdens het jaar omhoog sprong van zo'n 200 naar 350 euro per persoon - bij elkaar te schrapen. Weer anderen twijfelen, nu sommige dorpelingen terug de berg opkomen, onder andere vanwege problemen met de wateraanvoer in de nieuwe behuizing.

"Wij zijn een maand gebleven", vertelt Zou Xingqun (53). Zou, die met haar versierde haarband en armbandjes opvalt tussen haar eenvoudig geklede dorpsgenoten, had geld voor de verhuizing. Maar eenmaal in de stad kon ze niet wennen aan een bestaan waar alle levensbehoeften gekocht moesten worden, in plaats van ze zelf te verbouwen. "We hebben al betaald dus het is wel zonde. Maar we kunnen niet van de wind leven."

Voor elk verplaatst huishouden belooft de overheid tenminste één baan te regelen, maar daar heeft men in Qiangdaodong niets over gehoord. "Op televisie zeiden ze dat mensen leningen konden krijgen om kippen of varkens te houden", zegt Zou. "Maar voor ons werd niets geregeld." Ze zegt dat ze niet was teruggekomen als ze een stabiele bron van inkomen had kunnen vinden. Problemen rond de sprong van platteland naar stad komen veel voor bij deze methode van armoedebestrijding, legt Mark Wang uit, een onderzoeker van China's ruimtelijke ontwikkeling aan de Universiteit van Melbourne. De Chinese overheid combineert het aanpakken van armoede met de verstedelijking, die economische groei voor het land moet genereren.

Maar, aldus Wang, boeren zijn vaak niet klaar voor het stadsleven. "Uit mijn onderzoek blijkt dat veel boeren willen verhuizen als ze zelf kunnen beslissen waarheen. 70 procent van hen blijft graag in de buurt van hun dorp."

Nieuwbouwwijk
Dat het vaak anders loopt, is zichtbaar in de witgeschilderde nieuwbouwwijk in het stadje Zhuzang. Hier komen verhuisde bewoners uit Qiangdaodong terecht. Veel staat er leeg en de veelal ouderen en kinderen die hier wel wonen hebben moeite om rond te komen. Inwoner Yang Shengguang wacht het volgende plantseizoen af om weer terug naar zijn akkers te gaan. In zijn vrijwel lege, nieuwe huis herinnert alleen een klein altaar aan zijn voorouders en aan de plek die hij enkele maanden eerder achterliet. Zelf een ervaren bouwvakker, wijst hij de gaten in de muren aan. 'Broddelwerk', dat hem doet afvragen hoe de lokale overheid omgaat met de fondsen voor armoedebestrijding.

Volgens Wang is dat de grote test voor de komende fase in China's zelfverklaarde oorlog tegen armoede, die de groeiende kloof tussen rijk en arm in het land moet verkleinen en waar dit jaar een recordbedrag van meer dan 100 miljard yuan (143 miljard euro) heen gaat. Lokale ambtenaren moeten worden afgerekend op hoe mensen als Zou en Yang het doen in de stad. Wang: "In plaats van het ene jaar mensen boven de armoedegrens te tillen en ze het jaar erop weer te vergeten."

China's volksverhuizingen
China is een wereldleider als het gaat om het grootschalig verhuizen van haar inwoners. Sinds het oprichten van de Volksrepubliek in 1949 maakten zo'n 80 miljoen mensen plaats voor infrastructuur, nieuwbouw en milieubeschermingsprojecten. Vanaf de jaren tachtig worden al dan niet vrijwillige verhuizingen ook ingezet als armoedebestrijdingsmaatregel: inwoners uit arme gebieden worden overgeplaatst naar een modernere omgeving.

Gedwongen verhuizingen, zoals de 1,4 miljoen verplaatsingen voor de enorme Drieklovendam, trekken de meeste aandacht. Maar veel andere projecten vallen in een grijs gebied. Meer dan met dwang kampen inwoners dan vaak met een gebrek aan alternatieven om hun levensomstandigheden te verbeteren.

quote:

China investeert honderden miljarden aan hogesnelheidstreinen



In 2020 moet meer dan 80 procent van alle grote steden in China zijn aangesloten op het netwerk van hogesnelheidstreinen. Dit heeft de Chinese minister van Transport Li Xiaopeng beklemtoond, meldde staatspersbureau Xinhua vrijdag.

Li zei dat het land omgerekend bijna 2000 miljard euro opzij heeft gelegd voor infrastructuurprojecten tussen 2016 en 2020. Als het geld volgens plan wordt uitgegeven, rijden straks hogesnelheidstreinen naar zeker 80 procent van alle plaatsen met meer dan tweehonderdduizend inwoners.

Momenteel ligt er 22.000 kilometer spoorlijn voor de hsl en 130.000 kilometer spoorlijn voor andere sneltreinen in China. Vorig jaar fuseerden de twee Chinese treinfabrikanten CSR en CNR (nieuwe benaming na megafusie CRH). Hierdoor is een nieuwe gigant ontstaan met een marktwaarde van $26 mrd. De krachtenbundeling van de twee staatsbedrijven, die beide een jaarlijkse omzet van ongeveer $16 mrd hebben, moet leiden tot een sterkere concurrentiepositie op de internationale markt, waar ze het op moeten nemen tegen Canadese, Japanse en Europese treinbouwers.

quote:

Een Groningse bubbel in een Chinese miljoenenstad

De toekomstige dependance van de Groningse universiteit. © RV

In de Chinese stad Yantai verrijst een campus van de Groningse universiteit. Plaatselijke studenten zullen daar ongekende vrijheden genieten. Waarom zou je als wetenschapper naar China willen? Voor hoogleraar natuurkunde Jasper Knoester is het duidelijk: "Het is toch dé pool van talent op het moment." Niet voor niets maakte hij deel uit van een delegatie uit Groningen die vorige week Yantai bezocht. In die Chinese kuststad verrijst een nieuwe campus van de Groningse universiteit.

China heeft alles, zegt hij. Ambitieuze studenten, van jongs af aan gewend te overleven in een hypercompetitieve onderwijsomgeving. Aantrekkelijke vergoedingen voor buitenlandse wetenschappers. Én gloednieuwe onderzoeksfaciliteiten. Vanuit Gronings perspectief is het ambitieuze plan om een Chinese zustercampus te starten een manier om nauw betrokken te zijn bij China's snelgroeiende hogeronderwijssector. Investeringen in onderzoek vervijfvoudigden de laatste tien jaar, en 20 procent van alle universitaire studenten wereldwijd is Chinees. Sibrand Poppema is niet toevallig voor China gevallen. Daar in het Verre Oosten vond hij iets terug dat hij in Nederland mist: het idee dat met ondernemerslust alles mogelijk is. De mentaliteit die hij kende uit Noord-Amerika.

Maar Chinese partners, die veel van de kosten voor hun rekening nemen - van de Nederlandse overheid mag er geen publiek geld naar de campus - hebben minstens evenveel te winnen. "China staat deze buitenlandse samenwerkingen toe omdat de regering hoopt te leren van verschillende buitenlandse onderwijssystemen, vooral op het gebied van creativiteit en innovatie", zegt Michael Gow, een onderzoeker van deze Chinees-buitenlandse samenwerkingen in het hoger onderwijs aan de Brits-Chinese Xi'an Jiaotong-Liverpool-universiteit in Suzhou.

Topuniversiteiten
Yantai ligt in Shandong, een grote provincie met negentig miljoen inwoners. Die heeft een tekort aan topuniversiteiten. Daarom komt de Groningse campus goed uit voor de provincie, zegt Gow. "En Groningen zal kunnen kiezen uit een enorme aanvoer van uitstekende studenten." Bovendien zal de grote campus in Yantai, oorspronkelijk bedoeld als dependance van partneruniversiteit China Agricultural University, niet leeg komen te staan.

Daarvoor moet het land wel concessies doen. Binnen de muren van de campus in Yantai zal het internet bijvoorbeeld vrij zijn van de in China gebruikelijke censuur. Dat voelt 'een beetje als een ambassade', zegt Lena Scheen, hoogleraar Global China Studies aan New York University Shanghai. Op die zustercampus van New York University zijn afspraken gemaakt over vrijheid van meningsuiting, inclusief vrij internet. Haar werkplek functioneert daardoor als een buitenlandse bubbel in de miljoenenstad.

Volgens Gow doen de Chinezen geen valse beloften over academische vrijheid. "Als je programma is goedgekeurd, ben je volledig vrij in de klaslokalen." Wel zal de Rijksuniversiteit Groningen de vrijheid missen om als onderwijsinstelling te bepalen welke opleidingen worden aangeboden, en hoeveel die kosten. Gow: "Dat soort beslissingen zijn in Chinese handen."

Volgens de regels is 51 procent van elke gezamenlijke campus in Chinese handen. Gow voorziet geen problemen voor de Groningse onderwijsprogramma's, die nu ter goedkeuring liggen bij de Nederlandse overheid.

De nadruk ligt op opleidingen in de bètawetenschappen. Dat is deels gekozen om politieke gevoeligheden te vermijden, maar dat betekent niet dat verschillen tussen China en Nederland irrelevant zijn, waarschuwt Scheen. Meer dan taboes in het klaslokaal spelen daar verschillen in onderzoeksethiek of in de manier waarop onderzoekers aan financiering komen. "Het blijft een kwetsbare constructie. Groningen moet weten waar hun rode lijn ligt."

Campussen uit de hele wereld
Sinds de Chinese overheid in de jaren negentig samenwerking met buitenlandse universiteiten toestond, werden meer dan 1100 gezamenlijke opleidingen opgezet. Van 'joint ventures' zoals de Groningen Yantai-campus zullen er uiteindelijk tien komen. De goedgekeurde campussen komen uit verschillende delen van de wereld. Naast de Groningse campus werden onlangs ook Russische en Israëlische campussen goedgekeurd. Eerder openden al universiteiten uit het Verenigd Koninkrijk, de Verenigde Staten en Hongkong zustercampussen in China.

quote:

De Chinese regering wil dat de Chinese economie in 2017 met 6,5 procent groeit, 0,2 procentpunt minder dan de groei van vorig jaar. Dat zei de Chinese premier Li Keqiang Li op de ochtend van een tiendaagse bijeenkomst van het Nationale Volkscongres, het drieduizendkoppige Chinese parlement in naam. Dat meldt persbureau AP. Daarnaast maakte Li Keqiang van het moment gebruik om nogmaals te waarschuwen dat het land de onafhankelijkheid van Taiwan nooit zal erkennen. In 1992 bevestigden de regeringen in Peking en Taipei formeel dat er maar één China is, terwijl beide landen er stilzwijgend hun eigen interpretatie over dat principe op nahouden. Het Chinese staatspersbureau verklaarde zaterdag dat het tijd wordt dat Tsai Ing-wen het principe publiekelijk onderschrijft. Taiwan voert sinds 1949 een onafhankelijke koers en noemt zich Republiek China. Sindsdien hebben slechts 21 landen en Vaticaanstad het eiland voor de kust van de Communistische Volksrepubliek China als natie erkend. Die landen hebben dan ook geen officiële relatie met het bewind in Peking. Taiwan telt ruim 23 miljoen inwoners, China 1,3 miljard.

''De uitspraken van Li Keqiang zijn realistisch en niet verrassend", zegt NRC-correspondent Oscar Garschagen. "China als staatskapitalistische economie houdt de groeicijfers relatief hoog''. De beoogde groei van de economie mag dit jaar lager uitvallen dan de 6,7 procent van vorig jaar, maar het is wereldwijd nog steeds één van de hoogste nationale groeicijfers. Wel neemt de groei sinds 2010 elk jaar een beetje af. De Chinese regering mikt op tussen de 6,5 en 7 procent, om daarmee de beoogde werkgelegenheidscijfers te behalen.

Li Keqiang benadrukte opnieuw de noodzaak om van de Chinese maakeconomie een diensteneconomie te maken. "Dat wil de Chinese regering sinds 2010?, zegt Garschagen. "Maar het is de vraag hoe en wanneer dat resultaat gaat opleveren. Grote hervormingen stagneren, zoals het saneren van de oude industriebedrijven." Voor die oude industriebedrijven - onder andere kolen en staal - werken nog steeds acht miljoen mensen. Het ligt dus politiek gevoelig. "Dat leidt tot sociale onrust, en daar is de partij niet blij mee."

Blauwe lucht
Ten slotte beloofde Li Keqiang "de Chinese luchten weer blauw te maken". Hij zal "harder werken" om de aanhoudende smogproblemen in China op te lossen. Hij wil onder andere de kolenindustrie in het land aanpakken om het aantal emissies terug te dringen. Ook komen er meer windmolens en zonnepanelen. In China neemt het kolenverbruik al drie jaar af; het voorziet nu in 62 procent van de energie die nationaal verbruikt wordt. "Zelfs de communistische partij komt niet meer om het smogprobleem heen", zegt Garschagen. "Maar het oplossen van dat probleem kan nog jaren duren."

quote:

Is China ready for a memory chip fab?



With a lack of experienced engineers and equipment, will China’s decision to push into memory semiconductors be successful?

Many China watchers believe that Tsinghua Unigroup’s plan to build a $30 billion memory chip in Nanjing was unexpected. This move is a head-scratcher, considering the uncertainty of China’s memory production even by a known entity as XMC in Wuhan. However, Tsinghua Unigroup’s Nanjing announcement speaks volumes for China’s determination to rule the global memory industry.

China is forging ahead despite a number of challenges. Among the biggest are a shortage of experienced memory chip engineers, a dearth of management expertise and growing scrutiny from the Committee on Foreign Investment in the United States (CFIUS). In recent months, China’s proposed foreign investment deals were either blocked by or abandoned due to pressure from CIFUS. This sort of pushback makes it almost impossible for Chinese entities to buy foreign memory chip companies lock, stock and barrel. Chinese media company Sina recently quoted Zhao Weiguo, chief executive of Tsinghua Unigroup, saying at a ceremony earlier this month: In 2016, we started the construction of the memory base in Wuhan. This year we will build another two semiconductor manufacturing sites in Chengdu and Nanjing. The total investment of the three projects has exceeded $70 billion. Tsinghua Unigroup shoulders the future of IC Industry.

Tsinghua Unigroup’s stepped-up plans are palatable. Critics, however, point out that building a fab is one thing, but operating it is the hard part—especially when it comes to producing something as complex as 3D NAND flash.

Takashi Yunogami, a semiconductor engineer-turned consultant and an author of several books on the Japanese semiconductor industry, was a leading sceptic on the 3D NAND flash fab in Wuhan. However, he recently reversed his position. He told us this week that he has seen enough evidence from suppliers of materials and semiconductor manufacturing equipment to China.

Engineer shortage
Unfolding in China today, observed Yunogami, are battles over recruitment of engineering talent and semiconductor equipment (there is a shortage of some equipment designed to make NAND flash). Equally contentious are regional rivalries in China, with each city upping the ante to invite corporations to set up semiconductor fabs.Before moving to further analysis of China’s memory production a whole, here’s a recap on who’s who among rising local memory chip vendors. Brian Matas, vice president responsible for market research at IC insights, listed three key players, as of late last year:

• XMC was purchased by Tsinghua Unigroup in July 2016 and set up a holding company called
• Yangtze River Storage Technology. It has broken ground for a new 300mm 3D NAND flash fab planned to come on-line in late 2017 or early 2018.
• Sino King Technology plans to complete a DRAM fab in Hefei in late 2017.
Fujian Jin Hua Integrated Circuit intends a DRAM fab that will begin production in the third quarter, 2018. Of these three, EE Times has learned that Sino King is, most likely, no longer in active operation.

The company, founded by Yukio Sakamoto, ex-Elpida CEO, tried to recruit 1,000 chip engineers from Japan, Taiwan and Korea, to remedy–head on–China’s shortage of experienced semiconductor engineers. Although Sino King managed to find 180 Japanese memory engineers willing to relocate, Sakamoto eventually met firm resistance from Chinese investors in Hefei, who refused to pay exorbitant salaries–as much as $887,000–to senior engineers.

Although Sino King’s salary promises exceeded normal practice in the semiconductor industry, Sakamoto’s action sheds light on China’s ongoing scramble to find the expertise necessary to get their fabs up and running. During an interview with EE Times last month, one Silicon Valley chip executive stressed that it is not patents that China lacks, but “the manufacturing knowhow beyond patents.” This includes such mundane matters as entrance procedures to the building all the way to how to store wafers, he said. “These cannot be acquired; they must be learned.”

Yunogami agreed. According to sources supplying semiconductor equipment, XMC (now folded into YRST) has been insistent that suppliers bring to Wuan exactly the same equipment used by Samsung in its Xi’an fab, where the South Korean giant makes 32-layer NAND flash devices. [Samsung is making 64-layer vertical NAND memory in South Korea.]

Yunogami said, “XMC can buy equipment based on the same spec, but they can’t really run it unless they have people who know how to use it.” There’s always a way around these problems, though. As the Silicon Valley executive quoted above told us, “China needs to learn from Korea.” That’s exactly what China is doing.

One of the first steps XMC took in its talent hunt was to poach almost 1,000 Chinese fab operators who have worked for Samsung in Xi’an. Further, XMC has been pursuing senior NAND engineers from Samsung and SK Hynix. XMC has also acquired a lot of internal technical information about Toshiba and Micron. Yunogami has seen this movie before. Samsung used the same playbook when Korea was trying to catch up with Japan’s DRAM industry, he explained.

In the 1990s, Samsung heavily recruited Japanese DRAM engineers. These engineers kept their day jobs in Japan, but worked for Samsung, earning big money, on weekends. Weekend flights between Seoul and Tokyo were jammed with Japanese engineers. Twenty years later, South Korea is getting similar treatment from China. Although Sino King’s strategy hasn’t exactly worked with Chinese investors, nobody can stop XMC in Wuan from poaching Samsung-trained engineers in Xi’an.

Learning progress
YRST, which now has XMC in its fold, has stated plans to build a 300mm fab for $24 billion. The first phase of construction began in late 2016 and the fab is expected to be completed in 2019. Reports also say that YRST’s capacity is expected to be about 300,000 wafers monthly that will be used to produce 32-layer 3D NAND flash chips.

quote:

Op de dag van Trumps inauguratie maakte halfgeleidergigant Tsinghua Unigroup, onder controle van de Chinese overheid, bekend dat het $ 30 mrd gaat investeren in nieuwe geheugentechnologie.

quote:

WESTERSE TECHBEDRIJVEN MOETEN VOORBEELD NEMEN AAN CHINA

Westerse techbedrijven moeten voorbeeld nemen aan China

Google, Cisco en NASA hebben in 2008 de Singularity University opgericht om exponentiële technologische innovaties te stimuleren. De technologie ontwikkelt zich namelijk exponentieel, maar daar is wel meer samenwerking voor nodig.

Dat stelt Yuri van Geest, ambassadeur van de Singularity University. Als voorbeeld noemt Van Geest China. Dat land heeft de Silicon Valley ingehaald op het gebied van computing en kunstmatige intelligentie. ‘China heeft een aantal voordelen boven het westen: bedrijven werken heel erg samen. Wij zien bedrijven meer als individuele objecten. Daarmee ga je het verliezen in de wereld van singularity. Je moet meer gaan samenwerken tussen bedrijven om überhaupt nog een kans te maken. Onze cultuur, mindset en houding is teveel concurrentiegericht’, vertelt Van Geest.

Nederland loopt behoorlijk achter
Van Geest concludeert bovendien dat Nederland behoorlijk achterloopt op landen als China. Hij is daarom teleurgesteld in hoe de Nederlandse politieke partijen tijdens de verkiezingscampagnes met technologie om zijn gegaan. ‘De snelheid en impact onderschatten we. Er is wel awareness, ook in Den Haag, maar het gaat te langzaam. Dat gat moet echt gedicht worden, het is echt een issue.’

Hij stelt daarom bijvoorbeeld een topteam voor digitalisering en een aparte minister voor. ‘Er zijn meerdere manieren om dit voor elkaar te krijgen. Ik denk wel dat het nu wordt geïntegreerd. Waar we naar toe gaan is toch dat bij de zorg, het onderwijs, de overheid zelf, de technologie radicaal anders wordt ingericht. Ook radicaal goedkoper. We moeten gaan nadenken over technologische werkloosheid. Hoe gaan we mensen zingeving bieden als er geen werk meer is? Dat zijn wezenlijke vraagstukken’, kaart Van Geest aan. ‘Dat soort debatten zullen de komende jaren veel belangrijker worden.’

quote:

China's Quantum Satellite Was 'Notable Advance': Pentagon Report

WASHINGTON (Reuters) - China's 2016 launch of the first experimental quantum communications satellite represented a "notable advance in cryptography research," according to a Pentagon report to Congress released on Tuesday.

"The developer of the satellite claimed it has 'enormous prospects' in defense, moving China closer to more secure communications," the report said. It estimated total Chinese military spending in 2016 exceeded $180 billion.

quote:

Pentagon Report Cites China Military Buildup Around World

China's construction of a military outpost in Djibouti is just the first of what will likely be an ongoing expansion in friendly foreign ports around the world to support distant deployments, That's from a new Pentagon report. WASHINGTON (AP) -- China's construction of a military outpost in Djibouti is just the first of what will likely be an ongoing expansion in friendly foreign ports around the world to support distant deployments, a new Pentagon report concludes, predicting that Pakistan may be another potential location.

The annual assessment of China's military might also notes that while China has not seized much new land to create more man-made islands, it has substantially built up the reefs with extended runways and other military facilities. And it has increased patrols and law enforcement to protect them.

The Djibouti base construction is near Camp Lemonnier, the U.S. base in the Horn of Africa nation. But American military leaders have said they don't see it as a threat that will interfere with U.S. operations there.

"China most likely will seek to establish additional military bases in countries with which it has a longstanding friendly relationship and similar strategic interests, such as Pakistan, and in which there is a precedent for hosting foreign militaries," the Pentagon report said. "This initiative, along with regular naval vessel visits to foreign ports, both reflects and amplifies China's growing influence, extending the reach of its armed forces."

The military expansion ties into a broader Chinese initiative to build a "new Silk Road" of ports, railways and roads to expand trade across an arc of countries through Asia, Africa and Europe. And countries including Pakistan and Afghanistan welcome it as a path out of poverty.

But India and others would be unhappy with additional Chinese development in Pakistan, particularly anything linked to the military.

China has cited anti-piracy patrolling as one of the reasons for developing what it calls a naval logistics center in Djibouti. Construction began in February 2016. Beijing has said the facility will help the army and navy participate in United Nations peacekeeping operations and provide humanitarian assistance.

But the expanded presence around the world would align with China's growing economic interests and would help it project military power further from its borders.

The report cautioned, however, that China's efforts to build more bases "may be constrained by the willingness of countries to support" the presence of China's People's Liberation Army in one of their ports.

Unlike previous reports, the new assessment doesn't document a lot of new island creation by China in the East and China Seas. Last year's report said China had reclaimed 3,200 acres of land in the southeastern South China Sea.

Instead, the new report focuses on the military build-up on the Spratly Islands in the South China Sea.

It said that as of late last year, China was building 24 fighter-sized hangars, fixed-weapons positions, barracks, administration buildings, and communication facilities on each of the three largest outposts -- Fiery Cross, Subi and Mischief Reefs. Each has runways that are at least 8,800 feet long.

Once complete, the report said China will be able to house up to three regiments of fighters in the Spratly Islands.

China has also built up infrastructure on the four smaller outposts, including land-based guns and communications facilities.

The report added that, "China has used coercive tactics, such as the use of law enforcement vessels and its maritime militia, to enforce maritime claims and advance its interests in ways that are calculated to fall below the threshold of provoking conflict."

Copyright 2017 The Associated Press. All rights reserved. This material may not be published, broadcast, rewritten or redistributed.

quote:

China can remake North Korea in its own image

The way out of the diplomatic trap in North Korea runs through Beijing. The People's Republic has more to lose than the United States from the soon-to-be nuclear power on its doorstep. Regime change led by China, rather than the United States, may be the best of a range of unappealing options.

China has the experience and resources to rebuild the Hermit Kingdom. But the government seems paralysed by the escalating situation next door. It has stuck to its diplomatic philosophy of not meddling in the internal affairs of other countries - a position that is increasingly inflexible for a would-be world power. Officials are also hobbled by their own propaganda. Most citizens were taught that the hundreds of thousands of Chinese soldiers who died in the Korean War were defending their country from U.S. aggressors. This makes any overt cooperation with America a tough sell domestically.

There are also valid economic concerns. Tougher sanctions that destabilised North Korea's economy would send refugees flooding across the border into the rust belt of northeast China, where they would aggravate already serious economic stress.

Even so, the relationship with the Democratic People's Republic of Korea is fraying. The North Korean regime has snatched Chinese fishing boats and tested atomic bombs during important Chinese holidays. It launched ballistic missile trials during the recent "Belt and Road" infrastructure forum in Beijing, stealing headlines from a summit intended to showcase China's global leadership.

The country's young leader Kim Jong-un has also moved against senior government officials who were considered pro-China, including his uncle Jang Song-thaek. His half-brother Kim Jong-nam was assassinated in Malaysia despite residing in Macau under China's ostensible protection.

Propping up the rogue state also has opportunity costs. Support for the Kim regime - which depends on Chinese oil donations just to keep its lights on - not only justifies the continued presence of U.S. troops south of the demilitarised zone, but undermines South Korean politicians who favour closer relations with China. This frustrates both Chinese diplomats and its younger citizens, who are mad for South Korean pop and fashion.

Chinese customs data shows bilateral trade with South Korea surpassed $85 billion in the first four months of 2017, making the Asian democracy China's third-largest trading partner and its number one source of imports. Trade with North Korea, on the other hand, was a paltry $1.6 billion over the same period.

Say the People's Republic managed to remove or sideline the obnoxious Kim. China could then help to rebuild the North Korean economy using the reform template it developed after the death of Chairman Mao Zedong in 1976. China left the dictator's image intact, but ripped up his economic policies, unleashing decades of growth. Seoul would protest in public, but might exhale in private; so would America. A more docile North Korea could wind down its nuclear programme, formally end the Korean War, and perhaps even establish a timetable for reunification. If Beijing managed to reproduce China's post-Mao growth rates - which have averaged around 10 percent since 1978 - North Korea's $40 billion economy would balloon to $1.5 trillion in four decades. Allowing wider private ownership could unleash a real estate and infrastructure boom. The spillover from trade between China and South Korea passing through the North would be massive.

An actual intervention would be highly risky. Deposing a leader known for executing his own people with anti-aircraft guns is tough. War would be devastating. But it needn't come to that. Just by signalling it's considering harder options, Beijing would open a second front. That, more than anything else, might frighten Kim back to the negotiating table.

NOT SO FAST
The alternative is for China to keep making threatening but empty economic gestures while trying to squeeze concessions out of the United States. For all the bluster about China banning coal imports, customs data shows the country's net trade with North Korea has risen in the first months of this year - hardly an effective embargo.

In the absence of far tougher sanctions or the threat of military attack, however, Pyongyang has no good reason to abandon its nuclear programme. Kim's legitimacy rests on his ability to defend his people against real or imagined foreign threats. Once armed with a nuclear deterrent North Korea will be even less pliable. At that point China will be out of options, even ugly ones.

quote:

We hebben nu een Trump-doctrine en die is, zoals het er nu voorstaat, de meest radicale afwijking van het door Republikeinen en Democraten gedragen Amerikaanse buitenlandbeleid sinds 1945. (...) Het Westen is, in historische termen, een wonder. (...) De gevolgen van Trumps stellingname en acties zijn moeilijk te voorzien. Ze kunnen resulteren in een langzame erosie van de internationale orde. Ze kunnen het begin zijn van een nieuwe, niet zo vrije orde, waarin China en India de kampioenen zijn - beide zowel nationalistische als mercantilistische landen.'

'Maar ze kunnen op termijn ook leiden tot het versterken van deze orde, wellicht door de opkomst van Europa. Trump is wellicht niet het einde van de westerse wereld, maar hij zou wel de Amerikaanse centrale positie daarin kunnen beëindigen.'

quote:

Californië en China sluiten klimaatakkoord


Gouverneur Jerry Brown van Californië op de klimaatconferentie in Peking AFP

Californië en China hebben op een conferentie in Peking een klimaatakkoord gesloten. In het Schone Energie Partnerschap spreken de Amerikaanse staat en het Chinese ministerie van wetenschap af om samen technologie te ontwikkelen voor schonere energie.

Daarnaast hebben ze afspraken gemaakt over onderlinge handel in emissierechten. Ook willen China en Californië verkennen hoe ze investeerders kunnen prikkelen om te investeren in groene initiatieven. Het Chinees-Californisch klimaatakkoord bepaalt onder meer dat beide partners nauwer gaan samenwerken op het vlak van hernieuwbare energie, CO2-neutrale mobiliteit en stadsontwikkeling.

Brown liet zich erg kritisch uit over de beslissing van president Trump om de VS uit het klimaatakkoord van Parijs terug te trekken. Hij was samen met de gouverneurs van New York en Washington de drijvende kracht achter de "U.S. Climate Alliance", waarin de Amerikaanse staten ook zonder het federale bestuur kunnen samenwerken om de doelstellingen van Parijs alsnog te halen. Intussen hebben 9 andere staten en het overzeese gebied Puerto Rico zich al bij dat initiatief aangesloten.

Vorige week maakte de Amerikaanse president Trump bekend dat hij de VS terugtrekt uit het klimaatakkoord van Parijs. Staten in de VS lieten toen al weten op eigen houtje door te willen gaan met het maken van klimaatafspraken. Ook China zei dat het land het akkoord van Parijs blijft steunen. Gouverneur Jerry Brown van Californië noemde het besluit van Trump gestoord. Op de conferentie in Peking zei hij dat de dreiging van klimaatverandering volgens hem groter kan worden dan die van het fascisme voor de Tweede Wereldoorlog.

quote:

Chinese Wereldbank wekt wrevel VS

Het financiële district Pudong in Shanghai, waar eind dit jaar wellicht de Chinese Wereldbank wordt gehuisvest. Foto Reuters

De Britten sluiten zich aan bij de Aziatische investeringsbank van China. Trotseren meer landen de lobby van de VS? Tot grote ergernis van de VS en diepe tevredenheid van China gaat het Verenigd Koninkrijk deelnemen aan de Aziatische Infrastructuur Investeringsbank (AIIB), een nieuwe door China gedomineerde financiële instelling.

Sinds eind 2013 lobbyen de VS wereldwijd tegen de AIIB, die in Washington wordt beschouwd als een toekomstige rivaal van de Wereldbank en het Internationaal Monetair Fonds (IMF) en als een politiek instrument van de Chinese autoriteiten. China, dat erkent zijn invloed te willen vergroten, ziet het Britse besluit als een diplomatieke coup en noemt het Amerikaanse verzet ,,kinderachtig en hysterisch".

,,Het is voor het eerst in mijn leven dat de Britse poedel niet luistert naar zijn Amerikaanse baasje. Dit is tekenend voor de verschuivende machtsverhoudingen en de aantrekkingskracht van opkomend China. Dat de regering-Cameron afstand neemt van de oudste en belangrijkste vriend van het Verenigd Koninkrijk en zich schaart aan de zijde van uitgerekend China is heel bijzonder", aldus Martin Jacques, auteur van When China Rules the World, vanuit Singapore, waar hij doceert over de politieke gevolgen van de opmars van China.

Uit onvrede over het trage tempo waarin de door de VS gedomineerde Wereldbank, het IMF en de Asian Development Bank worden hervormd, lanceerde China in oktober 2013 het plan voor de AIIB, waaraan ook Rusland en India deelnemen. China is de tweede economie van de wereld en een belangrijke kapitaalverschaffer van ,,de oude financiële orde'', maar heeft minder zeggenschap dan de Benelux.

Intussen hebben zich 27 landen aangesloten bij het initiatief van de Chinese partijleider en president Xi Jinping. Xi hoopt dat, nu ook een G7-macht als het Verenigd Koninkrijk over de streep is getrokken, ook andere Amerikaanse geallieerden in Azië (Zuid-Korea en Australië) hun aarzelingen opzijzetten en snel volgen. Ook Indonesië wil tot de oprichters behoren

Verwacht wordt dat ook andere EU-landen niet afzijdig willen blijven nu de financiële wereldorde wordt hervormd. Nederland neemt vooralsnog een afwachtende positie in.

Volgens de Britse minister van Financiën Osborne is de AIIB een ,,ongeëvenaarde kans" om de banden met China te verstevigen en het Londense zakencentrum uit te bouwen tot het belangrijkste westerse knooppunt van de Chinese handel en internationale financiën. De Chinese autoriteiten hebben Londen al uitgekozen nadat de Bank of England als eerste Europese centrale bank een valutaovereenkomst sloot om het Britse pond direct verhandelbaar te maken met de yuan.

Sinds 2013 flirten regering en bedrijfsleven met de Chinese overheid en met Chinese investeerders. Kritiek op het Chinese mensenrechtenbeleid blijft in Londen, net als in andere hoofdsteden, grotendeels binnenskamers, zoals ook vorig jaar bleek tijdens de demonstraties voor algemeen kiesrecht in Hongkong. Speciaal en alleen voor Chinese investeerders worden de visaregels versoepeld en bezoekende politici, zoals premier Li Keqiang, worden tegen alle protocollaire gebruiken in de watten gelegd met ontvangsten door de koningin. Li kreeg bij zijn laatste bezoek ook een gesigneerd script van Downtown Abbey, een serie waar hij en zijn vrouw, een hoogleraar Engelse literatuur, grote fans van zijn.

quote:

China could set up military base in Pakistan, warns US

China could set up a military base in Pakistan, warns a report of the US Department of Defence released on Wednesday by the Pentagon in the US. Titled “Annual report to the Congress: Military and Security Developments Involving the People’s Republic of China 2017”, it says “China, most likely, will seek to establish additional military bases in countries with which it has a long-standing friendly relationship and similar strategic interests, such as Pakistan”. The US report said Pakistan had a precedent for hosting foreign militaries.

The report did not specify what kind of base China could have in Pakistan. Chinese submarines have used the Pakistan Navy’s facilities at Karachi to dock and refuel. In another India-related aspect, the report says the focus areas of the People’s Liberation Army include China’s borders with India and North Korea, East China Sea, the South China Sea. India has un-demarcated 3,488 km long Line of Actual (LAC) which is deemed to be the boundary with China.

In February 2016, Beijing started construction of first overseas military base at Djibouti on the north-eastern African Coast. China will use a mixture of military logistics models, including preferred access to overseas commercial ports to locate its military logistics.

The report hinted at how China was also supplying submarines to India’s neighbours. “Last year, China signed an agreement with Pakistan for the sale of eight submarines. The first four will be built in China, with the remaining four in Pakistan,” the 106-page report said. It listed Bangladesh and Burma–both India’s neighbours–as the other customers of China.

The US report talks about China’s military reforms started in February 2016 saying “these seek to enhance the People’s Liberation Army’s (PLA) ability to conduct joint operations; improve its ability to fight short-duration and high-intensity regional conflicts at greater distances from the Chinese mainland”.

The PLA, which is the biggest standing Army in the world, established five regionally-based joint theatres, replacing the decades-old ground force-dominated seven military regions (MRs).
China has leveraged its growing power to assert its sovereignty claims over features in the East and South China Seas. China has used coercive tactics, such as the use of law-enforcement vessels and its maritime militia, to enforce maritime claims and advance its interests.
The United States, the report said, would continue to monitor China’s military modernisation, and it would continue to adapt its forces, posture, investments, and operational concepts to ensure that the United States retained the ability to defend its homeland, deter aggression, and protect its allies and partners.

quote:

Op woensdag 7 juni 2017 11:11 schreef Verfassungsschutz het volgende:

[..]

Nice. Dat zou fantastisch zijn. Zowel Rusland als Iran in het harnas jagen.

De Chinezen zijn blind door hun economische succes.