Cijfers uni/hbo exacte studies

Beta studie > nee komt nooit voor. Misschien 1x meegemaakt dat iemand een foutloos tentamen maakt. Voor papers / opdrachten heb ik ook nog geen 9 meegemaakt of amper.

Nee, een 10 heb ik nog nooit meegemaakt tijdens werktuigbouwkunde. Een 9 wordt met hele grote uitzondering wel eens gehaald maar echt alles goed doen is zowat onmogelijk. Voor verlagen en projecten, die bèta studenten ook veel moeten maken, is een 10 zeer onwaarschijnlijk/onmogelijk want er kan altijd wel iets beter inderdaad.

Veel bèta studenten zijn al blij als het überhaupt een voldoende is (zeker tijdens de bachelor). Weet niet of je het niveau en manier van lesgeven in Brazilië wel kan vergelijken met Nederland.

quote:

Op vrijdag 31 maart 2017 23:38 schreef Emzorq het volgende:
Maar krijgen jullie nooit tentamens waarin je niet iets hoeft uit te leggen, maar alleen hoeft uit te rekenen (zodat er dus alleen exacte antwoorden zijn, en het dus in theorie mogelijk is om een 10 te halen)? En zo ja, wat maakt het dan dat het nauwelijks gebeurt?

Omdat het 99/100 van de mensen aan hun reet zal roesten of ze een 10 of 8.5 hebben en voorderest ook wat van hun studietijd willen maken.

quote:

Op vrijdag 31 maart 2017 23:38 schreef Emzorq het volgende:
Maar krijgen jullie nooit tentamens waarin je niet iets hoeft uit te leggen, maar alleen hoeft uit te rekenen (zodat er dus alleen exacte antwoorden zijn, en het dus in theorie mogelijk is om een 10 te halen)? En zo ja, wat maakt het dan dat het nauwelijks gebeurt?

Ik heb zelf wel een keer een multiple choice toets scheikunde gehad, op de universiteit. Wel mogelijke antwoorden A t/m P maar als je gewoon elke berekening goed had kreeg je een 10.

Mijn professor vertelde dat hij als AIO zijn eerste student een 10 gaf voor zijn afstudeerproject. Zijn student kon iets dat hij zelf niet kon, dus dat was een 10 waard, vertelde hij mij. Die student is uiteindelijk zelf ook professor geworden.

Vakgebied fysiche chemie/statistische thermodynamica.

Ligt er echt aan wie je tegen komt. Heb zelf ook ooit een 9.8 van iemand gekregen. Wat niet een hele grote opdracht. Maar wel zo een opdracht waarbij het makkelijk is om iedereen tussen de 6 en de 8 te geven. Je moet echt iemand tegen komen die bij het becijferen best 'sterk' wil beoordelen. Dus iemand die voor onvoldoende werk ook echt een onvoldoende zal geven. Iemand die echt weet wat prutswerk is en wat echt goed is.

Met een toets met rekenvragen, daar krijg je automatisch al een sterke polarisatie. Als je alles goed hebt heb je automatisch een 10. Komt best wel voor. Er zijn echt hele geniale mensen die echt hun best doen.

En dat een 8.5 of 10 niet uit maakt, dat is natuurlijk onzin. De PIs/professoren weten heel goed dat er ook een groot verschil aan kwaliteit zit tussen een student die een 8.5 en een student die een 10 haalt zit. En met wat ervaring kunnen ze ook nog inschatten hoe dicht iemand aan zijn of haar maximum zit, qua energie erin steken.

Trouwens is het verschil tussen landen ook sterk. In Nederland zijn cijfers sowieso strenger. In sommige landen haalt altijd 10% een 'tien'.

Echt een tien? Zeker ver onder de 10%. Maar ik ken wel medestudenten die wel eens een 10 gehaald hebben, of die meerdere cijfers hebben die uiteindelijk afgerond werden tot een 10.

Trouwens is dat in Nederland ook wel een beetje veranderd. Vroeger had je nog wel een beetje de cultuur dat je een enorm moeilijk tentamen kreeg, en als je dan 1 van de 3 vragen ongeveer goed had, je nog net een voldoende had.
En dan had je bij elke opleiding wel 1 of 2 vakken die bijna niemand in 1 keer haalde.

Maar dat kan nu allang niet meer, omdat studenten zowel in het belang van de student als van de uni nominaal af moeten kunnen studeren.

Bij mij wordt een 9,5 nog afgerond naar een 10. Dan is het nog best mogelijk een 10 te halen. Ik moet wel zeggen dat ik ook rechten studeer en dat ook een 9,5 nagenoeg onmogelijk is.

Een perfecte 10 is mogelijk (in het eerste jaar van een technische studie: vak mechanica).
Maar het was ook een student die met een negatief BSA na 2 jaar weer in de eerste zat.

quote:

Op vrijdag 31 maart 2017 23:09 schreef Emzorq het volgende:
Goedenavond,

Ik had even een vraagje over de de manier van becijfering in het hoger onderwijs bij exacte studies.

Ik heb zelf rechten gestudeerd, en het was praktisch gezien onmogelijk om een 10 te halen voor een tentamen, essay of praktische opdracht. Meestal lag dat eraan dat een antwoord op een juridische vraag vaak afhangt van de omstandigheden en je eigen zienswijzen/formulering. Er zat dus altijd een 'vage' factor in de beantwoording van vragen en becijfering van antwoorden. Ook had ik ook altijd het idee dat een 10 (of eigenlijk alles boven een 9) als een utopisch iets werd gezien door docenten (en dus ook studenten).

Mijn vriend studeert Computer Science in Brazilië en daar is het behalen van een 10 absoluut niet abnormaal. Ik vraag mij dus af hoe dat in Nederland zit. Zien jullie (exacte studenten) in de statistieken na jullie tentamen regelmatig een 10 langskomen? Of zal dit groot en deels aan het verschil per land/universiteit liggen?

Alvast bedankt voor de reacties.

In het buitenland, denk met name aan landen die hun onderwijs op Anglosaxische leest hebben geschoeid, zijn tienen in betaopleidingen idd heel normaal. Dan krijg je een A, en cijferlijsten met louter A's komen voor.

Ik heb in de VS met mensen samengewerkt die echt heel erg goed waren. Een niveau dat ik in Nederland zelden tegenkom. De Amerikaanse top is erg breed, goede studenten studeren enorm hard. Niet gek dat er dan veel tienen vallen.

Daarnaast is het onderwijs er veel schoolser. Er wordt veel geoefend, en als je veel oefent, dan scoor je beter. In Nederland worden (werden) studenten veel meer aan hun lot overgelaten. Daar zit volgens mij een filosofie achter, dat je daar zelfstandig van zou worden. BS als je het mij vraagt, het creëert onzekerheid. Enfin, voor echt goed hoger onderwijs kun je beter in de VS zijn, maar je betaalt je blauw.

Maar... Amerikanen zijn dol op inflatie. Als Jantje tienen haalt, dan kan Pietje niet achterblijven. Dat is niet eerlijk. Grade inflation is dus iets dat je niet moet onderschatten.

quote:

Op vrijdag 31 maart 2017 23:38 schreef Emzorq het volgende:
Maar krijgen jullie nooit tentamens waarin je niet iets hoeft uit te leggen, maar alleen hoeft uit te rekenen (zodat er dus alleen exacte antwoorden zijn, en het dus in theorie mogelijk is om een 10 te halen)? En zo ja, wat maakt het dan dat het nauwelijks gebeurt?

Lol jij denkt dat zo al onze tentamens eruit zien? Naast sommen zitten er ook wel eens uitleg/inzichtsvragen tussen.

Een 10 halen ligt zeker ver onder de 10%, ik denk dat dit eerder richting de 2% gaat of lager.

Ik zie trouwens op diverse websites van universiteiten en internationale websites dat een Nederlandse 8,5 al gelijk zo beetje staat aan een Amerikaanse A+ als je kijkt hoevaak ze voorkomen. Moet zeggen dat de internationale studenten tijdens mijn master vaak maar een 6 of 7 halen hier.

Zowat alle mastervakken zijn in de vorm van projecten en verslagen/opdrachten + presentatie of mondeling ipv alleen tentamens (of je moet een tentamen en een verslag maken).

[ Bericht 3% gewijzigd door Seastem op 01-04-2017 08:37:43 ]

https://www.studyinhollan(...)e-united-kingdom.pdf
Dit stuk legt het verschil tussen Nederland en andere landen goed uit.

quote:

Op zaterdag 1 april 2017 07:48 schreef Lyrebird het volgende:

[..]

Daarnaast is het onderwijs er veel schoolser. Er wordt veel geoefend, en als je veel oefent, dan scoor je beter. In Nederland worden (werden) studenten veel meer aan hun lot overgelaten. Daar zit volgens mij een filosofie achter, dat je daar zelfstandig van zou worden. BS als je het mij vraagt, het creëert onzekerheid.

Waarom zou het creëren van "onzekerheid" iets slechts zijn? Op de universiteit mag toch wel verwacht worden dat er simpelweg geen kant-en-klare antwoorden zijn en dat juist de onzekerheid iets is waar je als academicus je hele leven lang mee gaat worstelen? Dat lijkt me een veel duurzamer perspectief dan het 'teaching to the test'-model in Amerika.

quote:

Op zaterdag 1 april 2017 22:32 schreef DireStraits7 het volgende:

[..]

Waarom zou het creëren van "onzekerheid" iets slechts zijn? Op de universiteit mag toch wel verwacht worden dat er simpelweg geen kant-en-klare antwoorden zijn en dat juist de onzekerheid iets is waar je als academicus je hele leven lang mee gaat worstelen? Dat lijkt me een veel duurzamer perspectief dan het 'teaching to the test'-model in Amerika.

Inderdaad, in het echte leven gaat toch van ze verwacht worden dat ze zelf met iets komen en dingen bedenken en uitwerken op manieren die niet altijd stap voor stap in boeken staan uitgelegd. Het durven 'te spelen' en combineren van je opgedane kennis om zo tot nieuwe ingevingen te komen is een behoorlijk belangrijke skill vind ik.

Tuurlijk heb je in het begin van een studie meer houvast nodig om de basiskennis op te doen maar naar verloop van tijd kan het allemaal wel wat losser. Zo had ik tijdens de bachelor relatief veel tentamens maar in de masterfase juist weer niet en krijg je veel vrijheid bij verslagen en opdrachten. Onzekerheid is niet altijd leuk maar je leert er wel mee om te gaan.

Ben het wel met Lyrebird eens. Zeker als het gaat om beta-dingen. Op je bek gaan en dingen durven, dat doe je niet terwijl je het ambacht van het zijn van een wetenschapper leert.

Je laat niet iemand eerst alle fouten maken die je kunt maken. Je moet het namelijk in 1x goed aanleren, anders gaat het fout.

Het doorgronden van de natuur is al lastig genoeg. Je moet iemand alle houvast bieden die er is. Doe je dat niet, dan krijg je gewoon een minder goed eindproduct.

Inzicht of creativiteit krijg je niet door op je bek te gaan of door verwarring te scheppen. Hoe meer 'schoolse opgaves' je maakt en hoe moeilijker je de opgaves kunt maken terwijl ze voor de student nog steeds goed te doen zijn, hoe meer inzicht de student krijgt.

quote:

Op zaterdag 1 april 2017 22:32 schreef DireStraits7 het volgende:

[..]

Waarom zou het creëren van "onzekerheid" iets slechts zijn? Op de universiteit mag toch wel verwacht worden dat er simpelweg geen kant-en-klare antwoorden zijn en dat juist de onzekerheid iets is waar je als academicus je hele leven lang mee gaat worstelen? Dat lijkt me een veel duurzamer perspectief dan het 'teaching to the test'-model in Amerika.

Een gezonde dosis onzekerheid is iets dat iedere onderzoeker zou moeten hebben.

In een perfecte wereld.

Helaas leven we een wereld waarin de onderzoeker met de grootste bek het meeste geld binnenhaalt.

Het snel publiceren van resultaten die nog niet helemaal uitgekristaliseerd zijn, wordt meer gewaardeerd in de vorm van meer citaties (want wie leest die artikelen nog, om uit te vogelen wie de citatie verdient?), en meer uitnodigingen voor invited talks op een conferentie dan het netjes en geduldig uitwerken van resultaten. Met het risico dat je gescoopt wordt door zo'n cowboy met kwalitatief laag werk. Onzekerheid heeft daar geen plaats.

Ik had ook zo mijn bedenkingen bij "teaching to the test", de eerste prioriteit zou moeten zijn dat je de stof goed snapt, maar de methodes achter "teaching to the test" zijn echt niet mis. Indertijd tijdens mijn opleiding lieten ze ons worstelen met de stof, waardoor je eigenlijk altijd enorm dom en onzeker voelde, terwijl 9 van de 10 sommen met een standaardrecept opgelost kunnen worden. Onze leraren waren altijd bezig met het herhalen van wat in het boek stond, maar als ze ons uit hadden gelegd hoe je die sommen aan kon pakken, dan had dat bij de studenten tot a) een beter inzicht geleid, en b) meer zelfvertrouwen gekweekt.

Een andere reden waarom het "teaching to the test" principe juist goed is, is omdat wij in Nederland vooral testen op het binnen een bepaalde tijd oplossen van problemen. Vreemd, want dit is iets dat in de praktijk eigenlijk nooit voorkomt. In het huidige model hebben stressbestendige leerlingen een voordeel. Leerlingen die bijvoorbeeld wat creatiever zijn, maar die onder druk minder presteren, ondervinden daar een nadeel van. Leerlingen die onzeker zijn, hebben het helemaal moeilijk. In het Amerikaanse model neem je die aan de hand mee. Ik denk dat dit belangrijk is. Mensen die de inhoud van een boek op kunnen dreunen, hebben weinig toegevoegde waarde. Mensen die creatief zijn, kunnen de concurrentie met goedkope arbeid beter aan.

quote:

Op zondag 2 april 2017 01:08 schreef Pandarus het volgende:
Ben het wel met Lyrebird eens. Zeker als het gaat om beta-dingen. Op je bek gaan en dingen durven, dat doe je niet terwijl je het ambacht van het zijn van een wetenschapper leert.

Je laat niet iemand eerst alle fouten maken die je kunt maken. Je moet het namelijk in 1x goed aanleren, anders gaat het fout.

Het doorgronden van de natuur is al lastig genoeg. Je moet iemand alle houvast bieden die er is. Doe je dat niet, dan krijg je gewoon een minder goed eindproduct.

Inzicht of creativiteit krijg je niet door op je bek te gaan of door verwarring te scheppen. Hoe meer 'schoolse opgaves' je maakt en hoe moeilijker je de opgaves kunt maken terwijl ze voor de student nog steeds goed te doen zijn, hoe meer inzicht de student krijgt.

Idd. Maar het gekke is dat dit kwartje maar niet lijkt te willen vallen bij mensen die er voor gestudeerd hebben.

Ik heb in de VS wel eens een hele dure cursus "beta-onderwijs op de middelbare school" mogen doen, waarbij de filosofie was dat leerlingen alles zelf uit moesten vogelen. Want dat actief met de stof bezig zijn, dat is iets dat leuk is. De leraar was er alleen nog maar als facilitator, om de leerlingen de juiste vragen te laten stellen (die ze dan ook nog eens zelf op moesten lossen). Ik heb daar medecursisten met een PhD in huilen uit zien barsten, omdat ze niet wisten hoe ze een probleem aan moesten pakken.

Feynman snapte dat je leerlingen juist aan de hand mee moet nemen. Maak ze niet onzeker. Laat ze niet aan hun lot over. Geef ze alle bouwstenen die ze nodig hebben, en doe netjes voor hoe die bouwstenen in en op elkaar passen.

quote:

Op maandag 3 april 2017 03:57 schreef Lyrebird het volgende:

[..]

Ik heb daar medecursisten met een PhD in huilen uit zien barsten, omdat ze niet wisten hoe ze een probleem aan moesten pakken.

En zegt dat wat over de lesmethoden (geen gedegen basiskennis) of over de manier waarop zij opgeleid zijn (opeens moesten ze zelf gaan nadeken)? Uiteraard moet er een balans zijn tussen de twee, maar ik ben echt van mening dat de zelfredzaamheid van de gemiddelde student echt belabberd is. Wellicht is het in de bèta-faculteit anders, maar ook daar krijgen ze te maken met hedendaagse, complexe problematiek die simpel geen "standaardrecepten" heeft, verre van. Sterker nog, we hebben behoefte aan mensen die eens verder kijken dan wat al bedacht is. In die zin ga ik volledig met je eens v.w.b. je opmerking over de publicatiecultuur/-structuur. Het eindeloos (marginaal) herkauwen van onderzoeken is een groot manco aan de wetenschap, imho. Iets wat volgens mij juist komt, doordat men alleen geleerd wordt een standaardrecept af te draaien.

Het schrijnendste voorbeeld komt nog wel uit de psychologie, waarin de validiteit te wensen overlaat, de reproduceerbaarheid bizar klein is en de uitkomsten niet generaliseerbaar zijn. Maar ja, we gebruiken de 'juiste' statistische methode, dus het is wetenschappelijk verantwoord. Vervolgens zijn er nog wat kekke blogs die klakkeloos overnemen dat je van neuspulken drie keer zo grote kans hebt op leverkanker en voilà, het is nog gevaloriseerd ook.

quote:

Op maandag 3 april 2017 10:03 schreef DireStraits7 het volgende:

[..]

En zegt dat wat over de lesmethoden (geen gedegen basiskennis) of over de manier waarop zij opgeleid zijn (opeens moesten ze zelf gaan nadeken)?

Je wordt in het diepe wordt gegooid. En alleen als je 'ballen' hebt, blijf je in zo'n geval drijven. Ik kan me nog herinneren dat ik me bedacht dat ik verdomme een PhD in een naburig vakgebied had, en dat als er iemand was die dat probleem op kon lossen, ik dat was. Wat gelukkig ook lukte. Maar ik bedacht me toen ook dat als ik ook maar ietsje minder sterk in mijn schoenen had gestaan, dat het dan faliekant mislukt was.

Van de gekke om zo'n methode los te laten op kinderen met veel minder ervaring.

quote:

Uiteraard moet er een balans zijn tussen de twee, maar ik ben echt van mening dat de zelfredzaamheid van de gemiddelde student echt belabberd is.

Mijn ervaring is dat zelfredzaamheid toeneemt als studenten sterk in hun schoenen staan, en van zichzelf overtuigd zijn. Of beter, als studenten/afgestudeerden een enorm ego hebben. Je kunt pas aan iets nieuws bouwen, als de fundamenten goed zijn gelegd. Of misschien is het beter om te stellen dat je veel meer gedaan krijgt, als je er van overtuigd bent dat je het kunt doen.

De fundamenten moeten eerste gelegd worden, daar ben ik het mee eens. Tijdens de bachelor krijgen studenten hier voldoende tijd voor. In de master kunnen ze gerust wat losser worden gelaten.

Het overtuigd zijn dat je iets kan 'oplossen' komt naar mijn idee niet door alleen de theorie te weten/snappen. Je kan nog zo goed de theorie snappen maar als je niet weet hoe je het moet toepassen en combineren met andere theorieën heb je een probleem want de hedendaagse problemen zijn complex en staan niet uitgelegd in een boek. Creativiteit (out-of-the-box denken) moet gestimuleerd worden om zulke complexe problemen te kunnen oplossen en dat leer je vooral door het gewoon te doen en toe te passen op projecten. De theorie komt immers vaak niet overeen met de praktijk en meestal gaat het niet zoals je had verwacht. Juist die ontwerp iteraties zijn waardevol en vergroten je kennis.

Studenten met een groot ego kunnen wel eens in de problemen komen als ze merken dat ze niet 'alles' zijn en kunnen. Het kan een gevoel van falen geven omdat ze blijkbaar toch niet in alles goed zijn. Zelfvertrouwen in jezelf is belangrijk maar een groot ego is het andere uiterste.

Heel interessant artikel voor diegenen die geïnteresseerd zijn in bovenstaande: https://www.wired.com/2013/10/free-thinkers/ Ik zou willen dat ik zo'n leraar had gehad (dit gaat alleen over basisschool). Hier wordt/werd (bijna) alles vrijgelaten met groot succes.