Van de week had ik een gesprek met mijn psychologe en ik lig er een beetje wakker van. Ik heb namelijk het label psychotische persoonlijkheidsstructuur gekregen (wat het precies inhoud weet ik niet. Alleen het komt erop neer dat ik niet knetterpsychotisch ben, maar wel klachten heb die erop lijken). Voor deze diagnose werd ik behandeld alsof ik borderline had. Alleen ik geloofde daar niet in. Er zijn geen sociale problemen (ik heb zo'n tien jaar dezelfde vrienden en nooit conflicten met hen), geen verslavingsgedrag of impulsiviteit en eigenlijk kende ik me niet in die diagnose en symptomen. Dus ik heb gevraagd of er onderzoek gedaan kon worden (daarvoor was ik nooit onderzocht).
Uit het onderzoek bleek dat ik geen borderline had, maar dus een psychotische persoonlijkheid. Ik herken me in de symptomen, maar ik vind het moeilijk om te accepteren. Sinds ik medicatie ervoor slik, zijn er eigenlijk geen problemen meer. Alleen het is iets waar weinig aan te doen is. Vanuit de borderline diagnose heb ik geleerd om G-schema's te hanteren en daarmee heb ik de wanen en angsten goed gerelativeerd (als ze opduiken pak ik er een schema bij en zie dan waarom het niet klopt). Alleen ik heb het idee geen controle te hebben over mijn psyche. Wanneer ik mijn pillen vergeet, heb ik het idee dat er mensen in mijn huis rondlopen, dat overal beestjes inzitten, Dat "men" tegen mij is en dat ik destructief moet zijn. Hierin kan ik een gevaar zijn voor mezelf en soms, in extreme situaties, voor mijn omgeving. Ik vind dat echt heel erg naar.
Zijn er mensen die zich hierin herkennen? En hoe gaan jullie ermee om?
Ik ben heel gelukkig en tevreden. Alles gaat goed en daar ben ik dankbaar voor. Alleen hierin loop ik tegen mijn eigen vooroordelen aan en weet er niet goed mee om te gaan. Heeft iemand tips of ervaringen? Alvast bedankt!
Als ik mijn medicijnen vergeet krijg ik ook een enorme rebound.
Vraag is alleen als je de medicijnen wel inneemt en je voelt je goed/gelukkig.
Wat is de reden dat je perse precies wil weten welk labeltje je hebt. Belangrijker is denk ik dat het medicijn chemisch iets met je hersens doet wat je helpt.
Net zo goed als dat je niet moet willen weten waarom je een hoge bloeddruk hebt alleen dat je het hebt. En daar medicatie voor gaat slikken.
Ik heb jaren gezegd ik wil er niks voor ik knok het zelf wel uit.
Totdat dat echt niet meer kon ik wou dat ik het 20 jaar eerder had gekregen/genomen.
Door deze beargumentatie ben ik het voor mezelf gaan accepteren en ik wil nooit weer zonder.
Wat heb ik veel gemist en het mezelf moeilijk gemaakt.
O ja ik slik een antidepressiva..
Ondanks die zware diagnoses is het me gewoon gelukt om een normale leven te leiden. Wel veel problemen gehad met mezelf en mijn omgeving, maar ik heb veel kunnen bereiken afgelopen 10 jaar. Dus als ik jou was zou ik me niet focussen op de diagnose, maar vooral kijken hoe je alsnog een volwaardig leven kan leiden.
Ze hebben er wel meer van.
Zo heb ik een persoonlijkheidsstoornis zogenaamd, klinkt heel serieus maar dat is meer een label vanwege angststoornissen die van kinds af aan "ingebakken" zitten dus : persoonlijkheidsstoornis.
Het zijn allemaal maar benamingen omdat ze het verder ook niet weten.
Maar goed, belangrijker is eigenlijk of ze ook wel iets aan je klachten / problemen kunnen doen zover die er zijn.
Heb je een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis?quote:Op donderdag 30 maart 2017 09:14 schreef TheoddDutchGuy het volgende:
Klinkt als een label "we weten niet wat je hebt dus we noemen het maar zo".
Ze hebben er wel meer van.
Zo heb ik een persoonlijkheidsstoornis zogenaamd, klinkt heel serieus maar dat is meer een label vanwege angststoornissen die van kinds af aan "ingebakken" zitten dus : persoonlijkheidsstoornis.
Het zijn allemaal maar benamingen omdat ze het verder ook niet weten.
Maar goed, belangrijker is eigenlijk of ze ook wel iets aan je klachten / problemen kunnen doen zover die er zijn.
Maar zie een label als een handvat zodat ze weten waar ze moeten kijken in het "boek met oplossingen".
Jij bent nog altijd jezelf en hoe je met het label omgaat ligt aan jezelf en ook aan je omgeving.
Dat zou het best kunnen zijn, staat ergens in een oud rapport maar waar dat ligt weet ik even zo gauw niet.quote:Op donderdag 30 maart 2017 09:16 schreef Keep_Walking het volgende:
[..]
Heb je een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis?
Is ook iets van 13 á 14 jaar geleden alweer.
Mooi te lezen.quote:
Nou ik heb geen psychotische persoonlijkheidsstructuur, maar wel psychoses gehad. Mijn officiële diagnose is PTSS met psychotische kenmerken en ik moet hiervoor medicatie slikken. Ook heb ik trauma behandeling gehad.
Ondanks die zware diagnoses is het me gewoon gelukt om een normale leven te leiden. Wel veel problemen gehad met mezelf en mijn omgeving, maar ik heb veel kunnen bereiken afgelopen 10 jaar. Dus als ik jou was zou ik me niet focussen op de diagnose, maar vooral kijken hoe je alsnog een volwaardig leven kan leiden.
Hoe ziet je leven er dan nu uit?
Wat versta jij onder normaal?
En welk trauma heb je? Als je dat tenminste wilt vertellen, snap als je daar geen zin in hebt
Ik ben nu hbo rechten aan het afmaken en ik mag meedoen aan de honoursprogamma. Ik woon zelfstandig, maar krijg nog wel financiële steun van mijn moeder. Zodra ik afgestudeerd ben ga ik een baan zoeken.quote:
[..]
Mooi te lezen.
Hoe ziet je leven er dan nu uit?
Wat versta jij onder normaal?
En welk trauma heb je? Als je dat tenminste wilt vertellen, snap als je daar geen zin in hebt
Als kind had ik deze ziekte:
Ik werd veel mishandeld en gepest door leeftijdsgenoten, ook volwassenen waren meestal niet zo aardig of begripvol. Ik ben geboren op Curacao, en daar gaan ze niet goed om met kwetsbare/zieke mensen, of mensen die anders zijn.
Erg fijn om te lezen.
Godzijdank heb ik ook geen borderline, al was het maar om alle vooroordelen en het idee mensen tot last te zijn. Jouw verhaal herken ik. Ook ik heb heel lang medicatie geweigerd, totdat het opgenomen werd in mijn RM. Nu slik ik een klein jaar mijn medicijnen (prozac, haldol en abilify) en het is echt een bevrijding. Momenteel doe ik twee studies, heb een goede relatie en ben gelukkig.quote:
Ik heb geen borderline/pps maar wat je beschrijft van geen medicatie innemen herken ik wel.
Als ik mijn medicijnen vergeet krijg ik ook een enorme rebound.
Vraag is alleen als je de medicijnen wel inneemt en je voelt je goed/gelukkig.
Wat is de reden dat je perse precies wil weten welk labeltje je hebt. Belangrijker is denk ik dat het medicijn chemisch iets met je hersens doet wat je helpt.
Net zo goed als dat je niet moet willen weten waarom je een hoge bloeddruk hebt alleen dat je het hebt. En daar medicatie voor gaat slikken.
Ik heb jaren gezegd ik wil er niks voor ik knok het zelf wel uit.
Totdat dat echt niet meer kon ik wou dat ik het 20 jaar eerder had gekregen/genomen.
Door deze beargumentatie ben ik het voor mezelf gaan accepteren en ik wil nooit weer zonder.
Wat heb ik veel gemist en het mezelf moeilijk gemaakt.
O ja ik slik een antidepressiva..
Zet hem op!
Dezelfde diagnoses aan dit adres (PTSS, maar dan wel met die persoonlijkheidsstructuur). Wat knap dat jij je leven zo goed op de rit hebt! Respect.quote:
Nou ik heb geen psychotische persoonlijkheidsstructuur, maar wel psychoses gehad. Mijn officiële diagnose is PTSS met psychotische kenmerken en ik moet hiervoor medicatie slikken. Ook heb ik trauma behandeling gehad.
Ondanks die zware diagnoses is het me gewoon gelukt om een normale leven te leiden. Wel veel problemen gehad met mezelf en mijn omgeving, maar ik heb veel kunnen bereiken afgelopen 10 jaar. Dus als ik jou was zou ik me niet focussen op de diagnose, maar vooral kijken hoe je alsnog een volwaardig leven kan leiden.
En ik doe alles om een normaal leven te leiden en dat lukt me goed. Het was vooral nogal schrikken, zeker omdat er in mijn familie nogal wat psychotische mensen zitten en een deel van mijn PTSS door hen is veroorzaakt.
De reden om mij te laten onderzoeken was inderdaad in verband met alle labeltjeplak en telkens veranderende diagnoses. Uit die test kwam PTSS en die structuur en verder niks. De behandeling is sindsdien een stuk beter geworden. Al moet ik stellen dat ik het een beetje slordig vind dat ze me pas gingen onderzoeken toen ik erom vroeg.quote:
Klinkt als een label "we weten niet wat je hebt dus we noemen het maar zo".
Ze hebben er wel meer van.
Zo heb ik een persoonlijkheidsstoornis zogenaamd, klinkt heel serieus maar dat is meer een label vanwege angststoornissen die van kinds af aan "ingebakken" zitten dus : persoonlijkheidsstoornis.
Het zijn allemaal maar benamingen omdat ze het verder ook niet weten.
Maar goed, belangrijker is eigenlijk of ze ook wel iets aan je klachten / problemen kunnen doen zover die er zijn.
Helemaal mee eens. En beide factoren werken gelukkig goed mee!quote:
Die labels kunnen soms best confronterend zijn.
Maar zie een label als een handvat zodat ze weten waar ze moeten kijken in het "boek met oplossingen".
Jij bent nog altijd jezelf en hoe je met het label omgaat ligt aan jezelf en ook aan je omgeving.
quote:
[..]
Ik ben nu hbo rechten aan het afmaken en ik mag meedoen aan de honoursprogamma. Ik woon zelfstandig, maar krijg nog wel financiële steun van mijn moeder. Zodra ik afgestudeerd ben ga ik een baan zoeken.
Als kind had ik deze ziekte:
Ik werd veel mishandeld en gepest door leeftijdsgenoten, ook volwassenen waren meestal niet zo aardig of begripvol. Ik ben geboren op Curacao, en daar gaan ze niet goed om met kwetsbare/zieke mensen, of mensen die anders zijn.
Heftige trauma's, knap dat je je leven zo goed op de rit hebt!
En dank je ik ben ook erg blij, en heb zin in nieuwe uitdagingen maar durf niet zo goed.
Dat gevoel ken ik heel erg goed, daar werkt een ding tegen. Ogen dicht en in het diepe springen. Volgend collegejaar ga ik stage lopen (na een jaar van opname en opbouwen) en dat is doodeng, maar wel leukquote:
Childofthestars fijn dat we mekaar kunnen helpen.
En dank je ik ben ook erg blij, en heb zin in nieuwe uitdagingen maar durf niet zo goed.
Wat is jouw uitdaging? En doen wat eng is, getuigd van moed. Zet hem op
Daarin heb je 100% gelijkquote:
Ben blij dat je wat hebt aan mijn posts. Het is mogelijk om een leuk en volmaakt leven te leiden met mental illness.
Sinds de diagnose en bijpassende medicatie ben ik echt gelukkig en echt angstloos en waanloos en dat is heerlijk!Mijn uitdaging is denk ik als ik het allerengste uitzoek een Mbo diploma halen. Dat is me met meerdere pogingen niet gelukt.quote:
[..]
Dat gevoel ken ik heel erg goed, daar werkt een ding tegen. Ogen dicht en in het diepe springen. Volgend collegejaar ga ik stage lopen (na een jaar van opname en opbouwen) en dat is doodeng, maar wel leuk
Wat is jouw uitdaging? En doen wat eng is, getuigd van moed. Zet hem op
[..]
Daarin heb je 100% gelijk
2de optie is een baan vinden die bij me past zonder dat ik over een half jaar weer thuis zit. Ik vind alles leuk en interresant maar ik weet niet of je dat programma ook volgt van Sophie in de mentale kreukels.
Daar hadden ze het van de week over burn-outs energie vreters en energie gevers moeten in balans zijn.
Ik heb 8 jaar geleden de keus gemaakt om minder perfect te zijn maar wel redelijk gezond.
Maar nu ben ik mentaal gezond en wil ik testen of dat zo blijft.
ik heb een hele verzameling aan stoornissen. Een daarvan is dat ik regelmatig "randpsychoses" krijg (ben de naam kwijt
)Ik krijg van tijd tot tijd hallucinaties en waanideeen. Dingen als stemmen horen tot denken dat de overheid bezig is met een plan om alle Wajongers in te laten slapen.
Ik kan nu niet veel uitleg geven want ik zit niet zo goed in mijn vel.
Paar dingen die mij helpen:
- ik ben erg gevoelig voor rampnieuws en politiek dus ik kijk geen journaal meer. Ik hoor het vanzelf wel wanneer er een aanslag oid is geweest en ik ben gelukkiger als ik het niet meteen weet.
- Ik doe veel aan reflectie. Bijvoorbeeld als ik iets zie/hoor wat niet klopt met het normale leven (zoals stemmen of rare gezichten op plekken) dan kijk ik naar iemand naast mij en lees ik aan zijn/haar gedrag af of die het ook zien. Ook vraag ik het wel eens bij mensen bij wie ik mij veilig voel.
- het gebruik van bezopedines (pammetjes) helpt enorm. Ik wordt er sloom van en het remt de acute paniek/storm in mijn hoofd.
- ik heb iemand die ik totaal in vertrouwen heb genomen en ook dingen aan vraag als ik in de war ben: "is het ok als ik de trein pak naar Frankrijk omdat het hier niet veilig is" "is het normaal dat ... "
Diegene vertrouw ik volledig en ik bespreek alle radicale plannen daar voordat ik ze doe.
- voor mij is het belangrijk om een veilige plek in huis te hebben als ik mij niet meer veilig in huis voel door angst.
- Ik heb een kat die mij heel erg stuurt. Ik sla niet meer met de deuren omdat hij dan bang werd, ik loop niet meer zomaar weg omdat hij eten nodig heeft, ik ben meer met hem bezig dan met mijn angsten. Het helpt enorm.
Anyway, ik weet niet of dit helpt. Maar je bent er iig niet alleen in
Is er nog wat aanwezig van die ziekte? is het overgegaan?quote:
[..]
Ik ben nu hbo rechten aan het afmaken en ik mag meedoen aan de honoursprogamma. Ik woon zelfstandig, maar krijg nog wel financiële steun van mijn moeder. Zodra ik afgestudeerd ben ga ik een baan zoeken.
Als kind had ik deze ziekte:
Ik werd veel mishandeld en gepest door leeftijdsgenoten, ook volwassenen waren meestal niet zo aardig of begripvol. Ik ben geboren op Curacao, en daar gaan ze niet goed om met kwetsbare/zieke mensen, of mensen die anders zijn.
En heb je iemand / mensen met wie je goed omgaat, op kan bouwen? Vrienden, familie?
Niet dat dat nodig is, of dat jij het nodig wilt hebben
Ja, ik heb genoeg vrienden en een hele liever moeder. Alleen is het bij Antillianen not done om te praten over ziektes of mentale problemen. Het heeft heel lang geduurd voordat erkenning en begrip kreeg van hen.quote:
[..]
Is er nog wat aanwezig van die ziekte? is het overgegaan?
En heb je iemand / mensen met wie je goed omgaat, op kan bouwen? Vrienden, familie?
Niet dat dat nodig is, of dat jij het nodig wilt hebben
Ik heb het filmpje tot de helft gekeken maar ik zie niet zo goed wat er met deze jongen is?quote:
[..]
Ja, ik heb genoeg vrienden en een hele liever moeder. Alleen is het bij Antillianen not done om te praten over ziektes of mentale problemen. Het heeft heel lang geduurd voordat erkenning en begrip kreeg van hen.
Als in ik bedoel mis is.
Ken die engelse termen ook niet trouwens. Heb hem nu afgekeken.
Hier een film waar het wat duidelijk te zien is dat er wat mis is:quote:
[..]
Ik heb het filmpje tot de helft gekeken maar ik zie niet zo goed wat er met deze jongen is?
Als in ik bedoel mis is.
Ken die engelse termen ook niet trouwens. Heb hem nu afgekeken.
Ik kreeg een hersenvliesontsteking en ontwikkelde daarna Sydenham's chorea. Ik kreeg daardoor rare spasmes en tics, en mijn motoriek ging slecht achteruit. Dus ik kon niet goed sporten, dansen, schrijven, enz. En op Curacao val je snel buiten de boot als je raar opvalt en niet kan bijhouden met de rest.
Ik ga er vanuit dat je klachten er niet door veranderd zijn en voor jezelf en de hulpverleners waren die al bekend?
Nu zit er alleen een ander labeltje op.
Vat het niet verkeerd op hoor
In een korte tijd heb ik bij mezelf zoveel diagnoses voorbij horen komen dat ik het allang niet meer belangrijk vond. Daarna een uitgebreid onderzoek gehad, waar dan een diagnose uit voor kwam.
Ik til zelf niet zo zwaar aan de zogenaamde diagnoses. Leuk zodat artsen onderling zogenaamd weten wat er aan de hand is, terwijl de klachten bij iedere persoon gigantisch kunnen verschillen. En interessant voor de zorgverzekeraar en het UWV.
Gaat mij er om waar ik last van heb of had en hoe ik er mee om moet gaan.
In ieder geval goed dat je met G-schema's hebt leren werken, vanuit welke diagnose dat gedaan is maakt niet zo heel veel uit lijkt me. Ik lees namelijk al dat je daar ook psychotische belevingen hebt ontrafelt.
[ Bericht 13% gewijzigd door Corossi op 03-04-2017 22:33:22 (typo's ) ]
Dit idd.quote:
Maar... wat is er nu veranderd sinds je deze diagnose hebt gehad dan?
Ik ga er vanuit dat je klachten zijn er niet door veranderd en voor jezelf en de hulpverleners waar die al bekend?
Nu zit er alleen een ander labeltje op.
Vat het niet verkeerd op hoor
In een korte tijd heb ik bij mezelf zoveel diagnoses voorbij horen komen dat ik het allang niet meer belangrijk vond. Daarna een uitgebreid onderzoek gehad, waar dan een diagnose uit voor kwam.
Ik til zelf niet zo zwaar aan de zogenaamde diagnoses, leuk voor zodat artsen onderling zogenaamd weten wat er aan de hand is terwijl de klachten bij iedere persoon gigantisch kunnen verschillen. En interessant voor de zorgverzekeraar en het UWV.
Gaat mij er om waar ik last van heb of had en hoe ik er mee om moet gaan.
In ieder geval goed dat je met G-schema's hebt leren werken, vanuit welke diagnose dat gedaan is maakt niet zo heel veel uit lijkt me, ik lees namelijk al dat je daar ook psychotische belevingen hebt ontrafelt.
Is dat niet meer omdat er geen behandeling voor is? Behalve medicatie.quote:
Daarbij komt, als je hier een behandeling voor krijgt dan komt dat omdat je echt psychotisch bent. Want psychologen zelf interesseert dit soort diagnoses niet. Ze stellen het vast en dat is het, ze doen er daarna nooit meer iets mee als het niet ernstig genoeg is. Als ze vinden dat je psychotische trekken hebt wachten ze tot je echt in een psychose raakt, dus zo'n soort tussendiagnose is gewoon nutteloos helaas.
Maar weten wat de voortekenen zijn dat je (licht) psychotisch wordt, wat risicofactoren voor je zijn.
Bv. stress factoren, vermoeidheid, slecht slapen, alcohol of drugsgebruik. Weten hoe je met dit soort factoren om kunt gaan.
En voor jezelf helpende gedachten kunnen bedenken, zoals in G-schema's gedaan wordt.
Als iemand echt binnen zeer korte tijd compleet psychotisch wordt, dat is wat anders en veel lastiger. Op dat moment kun je praten als brugman maar dat helpt niet meer.
Althans dat is mijn ervaring, wat ik ervan weet, wat hulpverleners mij verteld hebben en wat ik heb gelezen bij (betrouwbare) internet bronnen.
Kan het verkeerd hebben!
Echt knal psychotisch ben ik zelf een tijd niet meer geweest. Maar wel regelmatig (kortdurend) achterdochtig, het gevoel in de gaten gehouden, achtervolgd of afgeluisterd te worden of dat anderen mij iets aan willen doen. De ene keer kan ik het zelf redelijk gemakkelijk relativeren, de andere keer is dat lastiger.
Veelal ben ik dan vermoeid of gestrest.
Dat ik dan nooit echt individuele gesprekken heb gehad met een psycholoog vind ik wel jammer, in groepstherapie was het best lastig om dit soort dingen op een rijtje te kunnen krijgen.
Ideaal als je op momenten de gehele groep inclusief de psycholoog niet vertrouwd
[ Bericht 7% gewijzigd door Corossi op 04-04-2017 12:53:23 ]
En mijn mening ervaring is dat door de medicatie je beter in jezelf zit daardoor kan je tot je kracht komen en helen.
Wees blij dat je geen sociale problemen heb, want meestal zorgen psychotische problemen voor sociale problemen.
Hopelijk gaat het snel beter met je en bedankt voor je uitgebreide berichtquote:Op donderdag 30 maart 2017 16:38 schreef summer2bird het volgende:
Hoi TS,
ik heb een hele verzameling aan stoornissen. Een daarvan is dat ik regelmatig "randpsychoses" krijg (ben de naam kwijt
Ik krijg van tijd tot tijd hallucinaties en waanideeen. Dingen als stemmen horen tot denken dat de overheid bezig is met een plan om alle Wajongers in te laten slapen.
Ik kan nu niet veel uitleg geven want ik zit niet zo goed in mijn vel.
De symptomen die je noemt ken ik. Al denk ik eerder dat de algehele mensheid wil dat ik mijzelf wat aandoe ipv de overheid.
Dit zijn goede tips! Dank je wel! Ik check vaak dingen bij mijn partner en laat plannen altijd eerst even sudderen (verschillende stappen die in totaal zo'n drie maanden duurt, tegen die tijd is de gekte bij mij altijd weer overgewaaid).quote:Paar dingen die mij helpen:
- ik ben erg gevoelig voor rampnieuws en politiek dus ik kijk geen journaal meer. Ik hoor het vanzelf wel wanneer er een aanslag oid is geweest en ik ben gelukkiger als ik het niet meteen weet.
- Ik doe veel aan reflectie. Bijvoorbeeld als ik iets zie/hoor wat niet klopt met het normale leven (zoals stemmen of rare gezichten op plekken) dan kijk ik naar iemand naast mij en lees ik aan zijn/haar gedrag af of die het ook zien. Ook vraag ik het wel eens bij mensen bij wie ik mij veilig voel.
- het gebruik van bezopedines (pammetjes) helpt enorm. Ik wordt er sloom van en het remt de acute paniek/storm in mijn hoofd.
- ik heb iemand die ik totaal in vertrouwen heb genomen en ook dingen aan vraag als ik in de war ben: "is het ok als ik de trein pak naar Frankrijk omdat het hier niet veilig is" "is het normaal dat ... "
Diegene vertrouw ik volledig en ik bespreek alle radicale plannen daar voordat ik ze doe.
- voor mij is het belangrijk om een veilige plek in huis te hebben als ik mij niet meer veilig in huis voel door angst.
- Ik heb een kat die mij heel erg stuurt. Ik sla niet meer met de deuren omdat hij dan bang werd, ik loop niet meer zomaar weg omdat hij eten nodig heeft, ik ben meer met hem bezig dan met mijn angsten. Het helpt enorm.
Anyway, ik weet niet of dit helpt. Maar je bent er iig niet alleen in
Een veilige plek heb ik ook. Heel prettig om daar weg te kruipen. Opgenomen zijn vond ik extreem naar, maar soms mis ik de separeer wel, gewoon omdat daar geen externe prikkels waren. Al heb ik nog steeds nachtmerries uit die tijd.
Heel veel sterkte met alles! Ik vind het heel knap hoe jij jezelf met allerlei foefjes onder de duim houdt. Zet het door!
Dat is inderdaad heel erg spannend! Heel veel succes! Als je wilt, mag je me op de hoogte houden!quote:
[..]
Mijn uitdaging is denk ik als ik het allerengste uitzoek een Mbo diploma halen. Dat is me met meerdere pogingen niet gelukt.
2de optie is een baan vinden die bij me past zonder dat ik over een half jaar weer thuis zit. Ik vind alles leuk en interresant maar ik weet niet of je dat programma ook volgt van Sophie in de mentale kreukels.
Daar hadden ze het van de week over burn-outs energie vreters en energie gevers moeten in balans zijn.
Ik heb 8 jaar geleden de keus gemaakt om minder perfect te zijn maar wel redelijk gezond.
Maar nu ben ik mentaal gezond en wil ik testen of dat zo blijft.
Het enige wat er veranderd is, is dat ik de goede medicatie krijg waardoor de klachten een stuk minder zijn. Hierdoor zit ik echt goed in mijn vel en heb ik niks te klagen. Daarnaast wordt er ook beter naar me geluisterd en word ik meer serieus genomen wanneer ik klachten heb. Verder is de behandeling min of meer hetzelfde. EMDR en schematherapie voor de trauma'squote:
Maar... wat is er nu veranderd sinds je deze diagnose hebt gehad dan?
Ik ga er vanuit dat je klachten er niet door veranderd zijn en voor jezelf en de hulpverleners waren die al bekend?
Nu zit er alleen een ander labeltje op.
Vat het niet verkeerd op hoor
De klachten waren eerder niet bekend bij de behandelaren, waardoor ze dachten dat ik omwille de aandacht mezelf verwondde, terwijl ik dit deed omdat ik dacht dat dit moest van de mensheid omdat ik een slecht mens was.
Dus eigenlijk is het heel goed voor me geweest dat de diagnose is gekomen
!Wauw, dat is een mooie en inspirerende instelling. Daar kan ik echt we van leren. Echt heel erg knap van je! Dank je welquote:In een korte tijd heb ik bij mezelf zoveel diagnoses voorbij horen komen dat ik het allang niet meer belangrijk vond. Daarna een uitgebreid onderzoek gehad, waar dan een diagnose uit voor kwam.
Ik til zelf niet zo zwaar aan de zogenaamde diagnoses. Leuk zodat artsen onderling zogenaamd weten wat er aan de hand is, terwijl de klachten bij iedere persoon gigantisch kunnen verschillen. En interessant voor de zorgverzekeraar en het UWV.
Gaat mij er om waar ik last van heb of had en hoe ik er mee om moet gaan.
In ieder geval goed dat je met G-schema's hebt leren werken, vanuit welke diagnose dat gedaan is maakt niet zo heel veel uit lijkt me. Ik lees namelijk al dat je daar ook psychotische belevingen hebt ontrafelt.
Dat is bij mij zeker niet het geval. Ik heb een jaar opgenomen gezeten op de HIC-afdeling en er is van alle kanten er alles aan gedaan om mij weer op de rit te krijgen. Mijn zwijgen over de psychotische belevingen heeft ervoor gezorgd dat alles langer heeft geduurd dan nodig.quote:
Daarbij komt, als je hier een behandeling voor krijgt dan komt dat omdat je echt psychotisch bent. Want psychologen zelf interesseert dit soort diagnoses niet. Ze stellen het vast en dat is het, ze doen er daarna nooit meer iets mee als het niet ernstig genoeg is. Als ze vinden dat je psychotische trekken hebt wachten ze tot je echt in een psychose raakt, dus zo'n soort tussendiagnose is gewoon nutteloos helaas.
Jammer dat je de zorg zo ziet en ik hoop dat je het niet zo ervaren hebt.
Naja, medicatie helpt voor het psychotische deel, de G-schema's ook. En de schematherapie en EMDR voor de PTSS. Behandelen in combinatie met medicatie werkt erg goed voor mij.quote:
[..]
Is dat niet meer omdat er geen behandeling voor is? Behalve medicatie.
Lijkt me erg lastig als je het zo heftig hebt. Heb je voor jezelf middelen om te checken wat de realiteit is? Jammer dat je zo achterdochtig wordt. Ik hoop echt dat je een manier vindt om ermee te dealen en dat je niet meer knalpsychotisch wordt (mijn ervaring is dat de wereld dan zo enge en boze plek is. Ik werd er zelf erg agressief en angstig van). Heel veel sterktequote:
Dat is er wel. Een en ander zal afhankelijk zijn van de ernst van de klachten.
Maar weten wat de voortekenen zijn dat je (licht) psychotisch wordt, wat risicofactoren voor je zijn.
Bv. stress factoren, vermoeidheid, slecht slapen, alcohol of drugsgebruik. Weten hoe je met dit soort factoren om kunt gaan.
En voor jezelf helpende gedachten kunnen bedenken, zoals in G-schema's gedaan wordt.
Als iemand echt binnen zeer korte tijd compleet psychotisch wordt, dat is wat anders en veel lastiger. Op dat moment kun je praten als brugman maar dat helpt niet meer.
Althans dat is mijn ervaring, wat ik ervan weet, wat hulpverleners mij verteld hebben en wat ik heb gelezen bij (betrouwbare) internet bronnen.
Kan het verkeerd hebben!
Echt knal psychotisch ben ik zelf een tijd niet meer geweest. Maar wel regelmatig (kortdurend) achterdochtig, het gevoel in de gaten gehouden, achtervolgd of afgeluisterd te worden of dat anderen mij iets aan willen doen. De ene keer kan ik het zelf redelijk gemakkelijk relativeren, de andere keer is dat lastiger.
Veelal ben ik dan vermoeid of gestrest.
Dat ik dan nooit echt individuele gesprekken heb gehad met een psycholoog vind ik wel jammer, in groepstherapie was het best lastig om dit soort dingen op een rijtje te kunnen krijgen.
Ideaal als je op momenten de gehele groep inclusief de psycholoog niet vertrouwd
Amen!quote:
G-schema's worden bij heel veel diagnoses gebruikt.
En mijn mening ervaring is dat door de medicatie je beter in jezelf zit daardoor kan je tot je kracht komen en helen.
Daar ben ik me zeker bewust van en heel dankbaar voorquote:
Er zijn geen sociale problemen maar wel psychotische.
Wees blij dat je geen sociale problemen heb, want meestal zorgen psychotische problemen voor sociale problemen.
Ik heb gesolliciteerd, ineens zag ik een vacature waarvan ik dacht ja dat is iets voor mij..quote:childofthestars
Spannend! Ik zal voor je duimenquote:
[..]
Ik heb gesolliciteerd, ineens zag ik een vacature waarvan ik dacht ja dat is iets voor mij..
Mooie stap gezet Dat klinkt niet goed...gaat het wel ?quote:
Pffft... vannacht weer eens zo nacht dat je weet dat je onprettige dingen moet doen bij jezelf omdat je geboren bent als een slecht mens. Alleen ik was me ervan bewust dat dit op wanen gebaseerd was, dus het is goed gegaan. Leuk is anders
Jawel, ik bleek zo stom te zijn geweest om mijn medicatie te vergetenquote:
[..]
Dat klinkt niet goed...gaat het wel ?
Maar alles is op de rit en er is niks gebeurd
Daar heb je helemaal gelijk in en het is de enige keer dat ik zo dom ben geweest, dus dat komt wel goedquote:
Altijd in je telefoon een wekker aanmaken voor je medicatie. En verder gewoon zorgen dat je het nooit vergeet. Bedoel ik als boerenpummel kan nog contacten met klanten goed laten verlopen terwijl ik programmeur ben, dan kan jij ook wel elke dag je medicatie innemen
Dat klinkt voor jou misschien logisch maar door medicatie gebruik kan je geheugen ook aantasten.quote:
Altijd in je telefoon een wekker aanmaken voor je medicatie. En verder gewoon zorgen dat je het nooit vergeet. Bedoel ik als boerenpummel kan nog contacten met klanten goed laten verlopen terwijl ik programmeur ben, dan kan jij ook wel elke dag je medicatie innemen
Weet ik alles van mijn korte termijn geheugen is zo slecht.
Ik pak m'n potje met medicijnen en moet dan echt nadenken heb ik het nou net niet al genomen en bij twijfel neem ik het niet. Met het risico dat ik me halverwege de dag *** voel.
En dan kan ik ze niet meer innemen.
Dus ik begrijp je wel
.. en blij te horen dat het weer beter gaat als je zoiets aan de hand hebt mag je me altijd een DM sturen :xquote:childofthestars
quote:
Bij mij heeft een enkel 4G schema al geholpen, zelfde dezelfde week nog.quote:Van de week had ik een gesprek met mijn psychologe en ik lig er een beetje wakker van. Ik heb namelijk het label psychotische persoonlijkheidsstructuur gekregen (wat het precies inhoud weet ik niet. Alleen het komt erop neer dat ik niet knetterpsychotisch ben, maar wel klachten heb die erop lijken). Voor deze diagnose werd ik behandeld alsof ik borderline had. Alleen ik geloofde daar niet in. Er zijn geen sociale problemen (ik heb zo'n tien jaar dezelfde vrienden en nooit conflicten met hen), geen verslavingsgedrag of impulsiviteit en eigenlijk kende ik me niet in die diagnose en symptomen. Dus ik heb gevraagd of er onderzoek gedaan kon worden (daarvoor was ik nooit onderzocht).
Uit het onderzoek bleek dat ik geen borderline had, maar dus een psychotische persoonlijkheid. Ik herken me in de symptomen, maar ik vind het moeilijk om te accepteren. Sinds ik medicatie ervoor slik, zijn er eigenlijk geen problemen meer. Alleen het is iets waar weinig aan te doen is. Vanuit de borderline diagnose heb ik geleerd om G-schema's te hanteren en daarmee heb ik de wanen en angsten goed gerelativeerd (als ze opduiken pak ik er een schema bij en zie dan waarom het niet klopt). Alleen ik heb het idee geen controle te hebben over mijn psyche. Wanneer ik mijn pillen vergeet, heb ik het idee dat er mensen in mijn huis rondlopen, dat overal beestjes inzitten, Dat "men" tegen mij is en dat ik destructief moet zijn. Hierin kan ik een gevaar zijn voor mezelf en soms, in extreme situaties, voor mijn omgeving. Ik vind dat echt heel erg naar.
Zijn er mensen die zich hierin herkennen? En hoe gaan jullie ermee om?
Ik ben heel gelukkig en tevreden. Alles gaat goed en daar ben ik dankbaar voor. Alleen hierin loop ik tegen mijn eigen vooroordelen aan en weet er niet goed mee om te gaan. Heeft iemand tips of ervaringen? Alvast bedankt!
Ik herken me een beetje in je klachten, ware het niet dat ik er alleen maar last van heb wanneer ik zeer veel stress ervaar. Dan kan ik echt dingen zeggen terwijl dat zeg maar 2 jaar geleden was enzo, wel kut als je achteraf met de scherven zit
Maar buiten de stressige momenten merk ik er eerlijk gezegd niets van (of hooguit in sommige gedachtenflarden, maar die vallen in het niet bij de miljoen andere gedachtenflarden die ik elke dag heb. Ik maak me er geen zorgen om).
Bij mij gaat het met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid om onverwerkte jeugdtrauma's (met opstapeling van meer recente gebeurtenissen waarbij blijkbaar vooral dingen zoals breuk van vertrouwen een rol speelt).
Zodra het lampje bij me eenmaal brandt, kan ik het vrijwel gelijk al een stuk beter relativeren. De werking van dat besef was bij mij na een halve week al goed op gang gekomen en ik verheug me nu al op de rest van de schema's. Tis alsof ik het opneem als een spons en meteen in m'n karakter/persoonlijkheid integreer.
Dat met die beestjes heb ik niet, maar het idee dat er iemand in m'n huis zit herken ik wel een beetje. Ik kan het echter goed wegrelativeren omdat ik behoorlijk nauwkeurig en systematisch m'n sloten check en elk geluidje in m'n huis nu wel herken. Dus die emoties (meestal in de vorm van angsten enzo dus) worden op deze wijze al vrijwel meteen de kop ingedrukt. En mocht ik toch gaan twijfelen, dan loop ik (desnoods) ook gerust met een vlijmscherp mes door m'n woning heen
Wel begrijp ik sinds kort ook beter dat wanneer er langere tijd externe stressoren zijn en ik niet in staat ben deze stressoren op te lossen, ik wel klachten kan gaan krijgen (moet alleen wel om behoorlijk systematische stressoren gaan waarbij ik uitgeput raak en blijf of er hooguit een tijdje net wel uit kom en daarna meteen weer terugval).
Een regelmatig leven helpt me hier het meeste. De juiste mensen om me heen, het feit dat ik een eigen woning heb (liefst zonder buren, maar 1 of 2 buren is beter dan ergens in een drukke gehorige flat met de woningen dicht op elkaar gebouwd). Het juiste steunsysteem/vangnet waarop ik terug kan vallen zodra het weer kut begint te gaan.
Ik slik hier trouwens geen medicatie voor en aangezien ik weet dat het bij mij traumagerelateerd is (o.a. doordat ik vroeger gepest en vernederd ben) en ik daar op 't moment veel mee bezig ben, is dit voor mij voldoende om sowieso geen angst voor de angst zelf te hebben. Ten slotte heb ik de garantie dat het straks beter met me zal gaan en dat geeft hoop (en dus ook energie).
Dit zou nog weleens kunnen kloppen. Als iemand boos is, vermindert het vermogen tot nuanceren. Het heeft ook met een bepaalde vorm van warrigheid te maken, met het ontbreken of verminderd aanwezig zijn van duidelijkheid. Die warrigheid kan komen door een verhoogde aanwezigheid van emoties en die emoties kunnen meer gaan overheersen...
In dit geval is het denk ik wel duidelijk dat iemand traumatiseren (door bijvoorbeeld iemand structureel te pesten (want pesten is een subieler uitgevoerde vorm van psychische marteling)) per definitie de bedoeling heeft iemand te schaden, daar een gepeste logischerwijs op deze manier minder goed in staat zal zijn om te nuanceren. Nuanceren is nodig (en misschien zelfs noodzakelijk) om te leren en om wijzer te worden.
En het heeft ook te maken met wat iemand wil. Maar wat iemand wil, is vaak een gevolg van emoties (bijvoorbeeld stress-management).
Interessant...
Dat herken ik stiekem wel. Ik word best wel warrig van mijn medicatie (in de zin van slechter concentreren en soms iets gaan doen en dan vervolgens niet meer weten wat.quote:
[..]
Dat klinkt voor jou misschien logisch maar door medicatie gebruik kan je geheugen ook aantasten.
Weet ik alles van mijn korte termijn geheugen is zo slecht.
Ik pak m'n potje met medicijnen en moet dan echt nadenken heb ik het nou net niet al genomen en bij twijfel neem ik het niet. Met het risico dat ik me halverwege de dag *** voel.
En dan kan ik ze niet meer innemen.
Dus ik begrijp je wel
[..]
Voor mijn medicatie heb ik een medicijndoos die ik elke avond uitzet (ik slik best veel), na mijn laatste dosis. 'De pil' is voor mij het oriëntatiepunt, want op die strip staan de dagen van de week. Ach, in een klein jaar tijd een keer mijn pillen vergeten, daar kan ik niet echt boos om worden.
Dank je welquote:.. en blij te horen dat het weer beter gaat als je zoiets aan de hand hebt mag je me altijd een DM sturen :x
Dat is wederzijds!Ja, echt fantastischquote:
Volgens mij is het hebben van een psychose echt superleuk! Gratis trippen.
Vetgedrukte herken ik wel. Vervelender is wanneer het maar niet lukt om de oorzaak hiervan weg te nemen, waardoor dit steeds verder blijft oplopen.quote:
@Magnetronkoffie: Relativeren doe ik ook bewust, alleen soms is de waan of angst simpelweg te sterk. En bij mij is dit waarschijnlijk ook deels ontstaan voor PTSS, maar ook door een erfelijke factor.
En juist op zulke momenten is het belangrijk dat je de juiste mensen in je sociale kring hebt zitten
Bij mij heeft het naar alle waarschijnlijkheid ook iets met trauma's te maken. Alleen jammer dat ik nooit eerder de gelegenheid heb gehad hieraan te werken (ondanks dat ik genoeg aanknopingspunten had gegeven).
Naja, bij mij loopt het uit tot echte psychoses en wanen. PTSS gerelateerde waanachtige dingen heb ik ook, maar die zijn ehct anders.quote:
[..]
Vetgedrukte herken ik wel. Vervelender is wanneer het maar niet lukt om de oorzaak hiervan weg te nemen, waardoor dit steeds verder blijft oplopen.
En juist op zulke momenten is het belangrijk dat je de juiste mensen in je sociale kring hebt zitten
Bij mij heeft het naar alle waarschijnlijkheid ook iets met trauma's te maken. Alleen jammer dat ik nooit eerder de gelegenheid heb gehad hieraan te werken (ondanks dat ik genoeg aanknopingspunten had gegeven).
Op het moment dat ik zo'n bui heb, sluit ik me compleet af van mensen. Gezien ik slecht ben (dat geloof ik dan) en anderen alleen maar pijn doe met mijn bestaan (lekker narcistisch). Gelukkig werken mijn pillen goed
Succes met het vinden van de juiste hulp
Zou je me wat meer over vetgedrukte kunnen vertellen? Ik zit zeg maar nog maar net in dat trajectquote:
[..]
Naja, bij mij loopt het uit tot echte psychoses en wanen. PTSS gerelateerde waanachtige dingen heb ik ook, maar die zijn ehct anders.
Op het moment dat ik zo'n bui heb, sluit ik me compleet af van mensen. Gezien ik slecht ben (dat geloof ik dan) en anderen alleen maar pijn doe met mijn bestaan (lekker narcistisch). Gelukkig werken mijn pillen goed
Succes met het vinden van de juiste hulp
Danku, begint wel van de grond te komen nu
(eindelijk, stomme paupers zijn het )Dat onderstaande heb ik bij meer mensen gezien. Ik wist alleen niet wat de exacte betrekenis daarvan was (nu wel wat beter maar ik heb nog veel te leren. Maar sowieso leren
).Heel simpel gesteld wanen voor PTSS zijn traumagericht. Bijvoorbeeld mensen horen lachen en dan zeker weten dat jij wordt uitgelachen en daar allemaal redenen voor hebben. Psychotische wanen zijn standvastiger en niet (per se) traumagericht. Bij mij is dat bijvoorbeeld dat er beestjes in me zitten, beestjes in het eten zitten en dan ook de sensatie van wormen in mijn mond ervaren. Wanen van PTSS zijn (bij mij iig) meer gericht op triggers, terwijl de andere gewoon hele random angsten en ervaringen zijnquote:
[..]
Zou je me wat meer over vetgedrukte kunnen vertellen?