Ongeveer 7 op de 10 mensen die ik ontmoet, luisteren totaal niet.
Of dit nu op werk, in het openbaar, onder kennissen of zelfs onder vrienden is : De meeste mensen interesseert het geen fluit wat jij ergens over vertelt ; Ze willen alleen maar zelf hun verhaal kwijt. En wat jij daar op reageert zal ze verder een worst wezen.
Je ziet het vaak al in de blik van mensen : Ze vertellen hun verhaal en proberen dan je aandacht erbij te houden door intensief oogcontact met je te maken, je kort aan te raken tijdens het praten, heftige handgebaren maken. Maar wanneer hun verhaal klaar is, en jij reageert daar op of vertelt zelf een anekdote, is de aandacht weg. Je ziets ze opeens glazig kijken, kijken om zich heen, dat soort dingen.
Vind dat toch altijd bijzonder om mee te maken. Op mijn werk heb ik bepaalde collega's van wie ik alles weet : hoe hun kinderen heten, waar ze wonen, waar ze in 2010 op vakantie zijn geweest, hoeveel broers en zussen ze hebben, hoe hun oma heette, in welk land hun zoon een half jaar heeft gestudeerd.
Inmiddels werk ik al een maand of acht met ze, maar die mensen weten dus bijvoorbeeld amper iets over mij. Niet omdat ik extreem gesloten of contactgestoord ben, want enkele andere collega's waarmee
wederzijdse communicatie wel mogelijk is weten wel meer over mij, maar het interesseert die mensen gewoon geen bal. Ze vragen niets aan je, en als je na een monoloog van 20 minuten van hen besluit zelf maar eens een anekdote op te werpen, is het enige wat ze antwoorden ''Oh oké'', om vervolgens weer over zichzelf te ouwehoeren
Kan me dus echt verbazen over dit soort mensen. Ben zelf ook echt niet altijd even empatisch, maar een béétje interesse toon ik op zijn minst wel, desnoods veins ik het. Maar je hebt dus echt gewoon veel mensen die schaamteloos over zichzelf ouwehoeren en niet eens een poging wagen om interesse te tonen in een ander.