Relatie - ik snap mezelf niet

Goed, ik heb een tijdje een relatie (ca 1 jaar geleden ontmoet, iets meer dan half jaartje 'officieel' wat).

Het loopt niet lekker nu, en ik krijg gewoon niet helemaal geanalyseerd waar het hem in zit. Ik vertoon zelf gedrag wat ik niet van mezelf herken (meestal ben ik de flierfluiter van het stel die te laat uit de kroeg rolt en afspraken vergeet etc) en ik weet niet of dat komt omdat ík anders ben/anders/verkeerd reageer of dat het een logische reactie is op zijn gedrag.

De afgelopen 2 wk ging het voor mijn gevoel trouwens wel lekker maar nu niet.

En dat zit hem vooral in, denk ik, dat ik soms een bepaald contact van hem richting mij mis. Ik heb soms het gevoel, als we samen zijn, dat we niet samen zijn. In de zelfde ruimte maar langs elkaar heen levem.En dat klinkt zo wazig.

Deels is het fysiek contact. Ik ben veel seksueler, ik wil niet alleen knuffels maar ook gewoon vrijerij, hoeft niet altijd op seks uit te lopen (al is dat wel fijn). Maar we zitten zo vaak gewoon naast elkaar op de bank te hangen. Alsof we 30 jr getrouwd zijn.

Ik vermoed dat dat de uiteindelijke bron is, gevolg is dat ik me aan allerlei dingen stoor.

Bijvoorbeeld. Weekend, feestje. Zouden t niet laat maken (zijn voorstel). Eerste x dat ik op de klok kijk (omdat ik gaar ben) is t 5 h. We zijn beiden nogal slecht met dat soort voornemens. Enfin ik stel voor om te gaan hij wil nog een drankje, uiteindelijk is het 8 u s ochtends ofzo.

Ik heb dan zin om met hem in bed te duiken, in lange tongzoenen en vrijen. Hij wil in zijn eentje even landen (nb er was drugs in t spel). Dat betekent dat ie 2 uur later naar bed komt. Kan hem niet kwalijk nemen dat hij die behoefte heeft, zo is hij, maar ik vind dat dus toch lastig. Omdat ik precies het tegenovergestelde wil. Maarja, ik kan en wil ook niet eisen dat hij in bed komt. Beetje hem claimen. Dus das dan pech voor mij.

Tja denk ik... we worden toch lekker samen wakker... kunnen we wat vrijen... hij was nog niet bijster aanspreekbaar toen ik wakker was dus ik dacht ik laat m nog ff. En toen ie dan wakker was, was het meteen: ik sta op, we gaan zo in de auto stappen, het is laat. Was het ook dus dat begrijp ik. En geen probleem, we hebben de avond.

Ik moest nog wat werken, hij ook maar hij was te gaar. Dus ik heb bij hem op de bank gewerkt en hij keek tv. Hij viel daar natuurlijk eerder bij in slaap, heb gezegd ga dan lekker in bed liggen. Nog paar minuten verder gewerkt en toen dacht ik: ja, maar shit. Ik wil eigenlijk liever in bed duiken als hij nog wakker is. Beetje vrijen. Dus toch maar eerder gestopt en bij hem in bed gedoken. Helaas, hij sliep al. Tja, kan ie ook niks aan doen.

Maar ik merkte dat ik dat slecht trok. Ik voelde me echt ineens zó gefrustreerd. Het is dat ik rationeel weet dat het niet zo aardig en zinloos ook is hem te proberen wakker te maken. Maar het liefst deed ik dat.

Ik snap niet dat ik dan zó over de zeik raak. Tuurlijk, herhaling van voorvallen speelt mee. Maar toch.

Enfin naast me neergelegd en me voorgenomen nog een poging tot ochtendseks te doen. Zelf wekker ietsje ruimer gezet. Maar helaas, ik probeerde hem op te zoeken s ochtends in zijn slaap (wakker vrijen, ja heerlijk!). Maar hij duwde me in zijn slaap van zich af en jatte vervolgens ook de dekens waardoor ik niet meer kon slapen.

Enfin, ik weet niet wat ik dan moet. Ik voel me een claimerig zeikwijf dat ik zo op zoek ben naar contact. En wat moet ik er uberhaupt aan doen, geen zin is geen zin. Maar intussen voel ik me ongelukkig en onbevredigd. Alsof ik net zo goed niet daar had kunnen zijn want zeg nou zelf, we hebben niet echt veel aan elkaars aanwezigheid gehad. Ik heb hem 2 dagen gezien en er is niet eens een tongzoen geweest. Ik weet niet of ik me aanstel, of die behoefte van me gek is. Of ik even moet relativeren of dat het logisch is. En vooral: hoe ga ik hiermee om? Ik kan geen zin maken voor iemand. Maar daardoor voelt het alsof ik steeds aan het korte eind trek. Ik moet me neerleggen bij hoe hij zich voelt, maar... wat dan met hoe ik me voel? Hoe kan ik uiten hoe ik me voel zonder als een claimend zeikwijf over te komen?

En: we zouden nu toch heerlijk aan het daten moeten zijn ipv steeds (dat gebeurt ook als er geen feest is wel vaker) op de bank naast elkaar in slaap vallen bij een serie en dan ons verplaatsen naar bed om verder te slapen?

Nb. We zijn wel erg druk beiden, werken veel. Ik heb wat meer energie dan hij heb ik het idee, hij is best vaak gewoon erg moe. En als ie moe of brak is dan is eten en slapen prio 1.

Sorry voor de lengte. Zoals gezegd is het issue me niet helemaal helder dus ik kan het ook niet goed samenvatten.

quote:

Op maandag 27 maart 2017 22:33 schreef Droopie het volgende:
Wat zei hij toen je hem hier op aansprak?
Of wanneer ga je dit bespreken?

Zo gezellig klinkt het niet.

Tja dat is het, wat moet ik erover zeggen dan? Ik wil ook niet dat hij tegen zijn zin in gaat zoenen of vrijen met me. We hebben het overigens wel besproken. Dat onze behoeftes soms anders liggen. Maarja wat doe je daar dan mee?

Nb. We kunnen heerlijk ouwehoeren met elkaar, hij is net zoals ik heerlijk open, kletst met iedereen, open voor nwe ideeën. We kunnen het echt enorm leuk hebben. Maar dit pijnpunt komt toch steeds boven.

quote:

Op maandag 27 maart 2017 22:42 schreef Droopie het volgende:

[..]

Als het in begin wel was dat ie helemaal gek was van je, dan is het na zo korte periode een omslag wel apart.

Tenzij dit in het begin ook al matig was en de verliefdheid een hoop verbloemde.

Zal mij niets verbazen als hij wat issues heeft, maar dat is gissen.
Maar om na een half jaar relatietherapie te adviseren, mwah..

En dan zijn dit nog de beste jaren als je net samen bent.

Mmm het is wel wat minder maar verschil is er altijd geweest. En als het puur om seks gaat zitten daar wel wat dingen achter idd maar dat is besproken. Maar gewoon het vrijen en zoenen zonder dat het perse daarop uitloopt.... denk dat ik dat toch mis. Miss is dat wel t enige, is het simpeler dan ik denk.

quote:

Op maandag 27 maart 2017 23:03 schreef MadJackthePirate het volgende:
Ik lees vooral shit over drugs, na de drugs, slapen na... etc... Nou moet ik zeggen dat niet iedereen hetzelfde reageert daarop, maar dat wist je waarschijnlijk al. Maar persoonlijk vind ik het nogal sneu dat je je hele relatie daarop hangt. Wellicht is het een idee om wat minder drugs samen te nemen en wat minder samen om 8u uit de kroeg te rollen?

Dat was dit keer toevallig zo, want feestje, meestal niet hoor. Maar dat heeft uiteraard zeker invloed.

quote:

Op maandag 27 maart 2017 23:06 schreef Droopie het volgende:

[..]

Eigenlijk is het best simpel als je er neutraal tegen aan kijkt.

Is het iets tijdelijks van haar partner, en kan het opgelost worden geef het een kans.

Zo niet en TS vind het in een relatie een basisbehoefte is het niet meer te redden, kan ze er mee leven prima.

Maar ik gok dat het iets wordt wat gaat etteren en irriteren.

Goede samenvatting. Ben er nog niet uit.