40+ 40+ - Memory Lane
Midden in een midlife crisis? Moet je die nog krijgen of ben je die al voorbij? Hier kun je je ei kwijt over ouder worden en herinneringen aan vervlogen tijden.
Ik fietste langs het Luifeltje. Jantje riep naar me. Ik omgedraaid. Of ik niet eens een stukske over hem wilde schrijven als vuilnisman met bijna 50 dienstjaren. Ik maak er nog meer van grote kleine man.....
Opa Henk, de ijzerboer.
'Nee, ik hiet Driek zei Driek.' 'Gehiet toch allemaal Jan bij jullie?' 'Bijna allemaal, m'n vader hiet Henk.' 'Ik dacht dat juist Henk, Jan hiette.' 'Nee de vader van m'n vader hiette Jan.' 'Net zoals nog drie anderen in de familie.'
'Das dan drie keer Jan, Driek. Veur het zelfde geld hadde Driekus Jan geheten.' 'Net zoals Jan Hendrik van Veen op de lagere school. Die hiet gewoon Johnnie.' 'Ik noem m'n broer ok gin Jan Willem.' Zo vroeg ik laatst aan Nel, hoe het met haar broer Jan Jozues Cuik ging. 'Wie ?' vroeg ze lachend. 'Zo noemen we hem al 40 jaar niet meer.' Ze lag in een deuk. 't is gewoon Jan.'
Afijn, na het handen schudden in de Koningstraat, ondertussen kijkend naar de imposante tatoeage op z'n arm, zal vast moeder met een hartje op hebben gestaan, begreep ik dat ze wel allemaal Welsing heten.
Kwam ik al helemaal in een moeilijk pakket. Van de één naar de andere Welsing, via Schouten en Damen (geen Nelissen, da's dan weer Heesbeen) terug naar de roots van de ultieme ijzerboer. Henk Welsing.
Voordat we de rode draad van het verhaal kwijt raken. Ik wist inmiddels dat Henk, Henk hiette. Volgens Driek, de zoon van Henk en de broer van Jan, zijn vader, de schoonvader van Lia, de oudste en langst werkzame ijzerboer in de Bommelerwaard. Boer klinkt misschien denigrerend. Maar ijzeragrariër bek niet echt. Vergeten naar z'n leeftijd te vragen. Maar de vader van Driek en de Jannen. de zoon van de opa van de Jannen, die ok Jan hiette, moet wel tegen de 90 lopen. Hij loopt nog steeds mee, al beunend en steunend met z'n zoon. Drie keer raaie mè wie.
Toen Opa Henk Welsing uit Veenendaal moest vertrekken zocht ie z'n heil in Bommel. Toen waren "we" nog gastvrij. Is er nog een ziekenhuis-kerk-en straat naar vernoemd. Hoor net nu de klokken luiden. Bim Bam Bommel. Henk Welsing ging al jong werken en voor zichzelf zorgen. Kwam er een gezin bij. Jan en Alleman, zou Bert Haanstra zeggen. Henk Welsing was Mark Rutte 50 jaar vooruit, met dit verschil dat de participatie-samenleving van Henk Welsing er socialer uit zag dan het gedrocht van Mark Rutte.
Het kamp, zoals we dat in de volksmond noemen werd gesloten. De bewoners werden naar een groot woonwagenkamp in Tiel gedirigeerd. Ho even dacht Henk Welsing, zo zijn we niet getrouwd. Bommel heeft m'n hart gestolen. En ik ga geen aangifte doen.
De vader van Driek en de Jantjes, de hoeder van het oprechte oud ijzer, woont nu al bijna 50 jaar op de Heksewal. Dat noemen we nog eens integreren. Henk Welsing, de hardwerkende ijzerboer, je zou bijna zeggen de ultieme ijzervreter, heeft later alsnog aangifte gedaan bij de gemeente Bommel. Of ze in het geboorte-register erbij wilden zetten dat z'n dochters geen Jan hieten.
Opa Henk, de ijzerboer.
'Nee, ik hiet Driek zei Driek.' 'Gehiet toch allemaal Jan bij jullie?' 'Bijna allemaal, m'n vader hiet Henk.' 'Ik dacht dat juist Henk, Jan hiette.' 'Nee de vader van m'n vader hiette Jan.' 'Net zoals nog drie anderen in de familie.'
'Das dan drie keer Jan, Driek. Veur het zelfde geld hadde Driekus Jan geheten.' 'Net zoals Jan Hendrik van Veen op de lagere school. Die hiet gewoon Johnnie.' 'Ik noem m'n broer ok gin Jan Willem.' Zo vroeg ik laatst aan Nel, hoe het met haar broer Jan Jozues Cuik ging. 'Wie ?' vroeg ze lachend. 'Zo noemen we hem al 40 jaar niet meer.' Ze lag in een deuk. 't is gewoon Jan.'
Afijn, na het handen schudden in de Koningstraat, ondertussen kijkend naar de imposante tatoeage op z'n arm, zal vast moeder met een hartje op hebben gestaan, begreep ik dat ze wel allemaal Welsing heten.
Kwam ik al helemaal in een moeilijk pakket. Van de één naar de andere Welsing, via Schouten en Damen (geen Nelissen, da's dan weer Heesbeen) terug naar de roots van de ultieme ijzerboer. Henk Welsing.
Voordat we de rode draad van het verhaal kwijt raken. Ik wist inmiddels dat Henk, Henk hiette. Volgens Driek, de zoon van Henk en de broer van Jan, zijn vader, de schoonvader van Lia, de oudste en langst werkzame ijzerboer in de Bommelerwaard. Boer klinkt misschien denigrerend. Maar ijzeragrariër bek niet echt. Vergeten naar z'n leeftijd te vragen. Maar de vader van Driek en de Jannen. de zoon van de opa van de Jannen, die ok Jan hiette, moet wel tegen de 90 lopen. Hij loopt nog steeds mee, al beunend en steunend met z'n zoon. Drie keer raaie mè wie.
Toen Opa Henk Welsing uit Veenendaal moest vertrekken zocht ie z'n heil in Bommel. Toen waren "we" nog gastvrij. Is er nog een ziekenhuis-kerk-en straat naar vernoemd. Hoor net nu de klokken luiden. Bim Bam Bommel. Henk Welsing ging al jong werken en voor zichzelf zorgen. Kwam er een gezin bij. Jan en Alleman, zou Bert Haanstra zeggen. Henk Welsing was Mark Rutte 50 jaar vooruit, met dit verschil dat de participatie-samenleving van Henk Welsing er socialer uit zag dan het gedrocht van Mark Rutte.
Het kamp, zoals we dat in de volksmond noemen werd gesloten. De bewoners werden naar een groot woonwagenkamp in Tiel gedirigeerd. Ho even dacht Henk Welsing, zo zijn we niet getrouwd. Bommel heeft m'n hart gestolen. En ik ga geen aangifte doen.
De vader van Driek en de Jantjes, de hoeder van het oprechte oud ijzer, woont nu al bijna 50 jaar op de Heksewal. Dat noemen we nog eens integreren. Henk Welsing, de hardwerkende ijzerboer, je zou bijna zeggen de ultieme ijzervreter, heeft later alsnog aangifte gedaan bij de gemeente Bommel. Of ze in het geboorte-register erbij wilden zetten dat z'n dochters geen Jan hieten.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Die komen dan ook langs. Met een kar. En tillen alles in de wagen.quote:
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
quote:Op maandag 27 maart 2017 16:28 schreef tong80 het volgende:
[..]
Die komen dan ook langs. Met een kar. En tillen alles in de wagen.
Nooit gezien, behalve die gasten die je fiets in een kar zetten op het station.
Ik praat dan ook over de jaren 60 en 70.quote:Op maandag 27 maart 2017 16:29 schreef Leonos het volgende:
[..]
Nooit gezien, behalve die gasten die je fiets in een kar zetten op het station.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ah, die ken ik sowieso niet.quote:
[..]
Ik praat dan ook over de jaren 60 en 70.
Goeie gast volgens mij. Die dan. Sowieso weet ik niet.quote:
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ah, ook best prima hoor. Geen last van.quote:
[..]
Goeie gast volgens mij. Die dan. Sowieso weet ik niet.
Groetjes aan James. Ik ga weer even inlezen.quote:
[..]
Ah, ook best prima hoor. Geen last van.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Groeten terug!quote:
[..]
Groetjes aan James. Ik ga weer even inlezen.
waar kent die Jan fok! dan van?quote:
Of ik niet eens een stukske over hem wilde schrijven als vuilnisman met bijna 50 dienstjaren.
Wat is zijn nick?
Imca Marina.quote:
[..]
waar kent die Jan fok! dan van?
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Je zal er mee lachen maar ik ken mensen persoonlijk die nog ijzer verzameld en zo wat verdiend.
België
België
Mijn pa was vroeger ook ijzerboer. Konden de mensen oud ijzer aan de straat zetten en ons pap haalde dat dan op, en wij moesten omstebeurt meehelpen. Ik had er altijd een hekel aan.
Ik woonde een tijdje tegenover een ijzerboer. Nam 3 parkeerplaatsen in beslag en niemand durfde er iets van te zeggen.quote:
Mijn pa was vroeger ook ijzerboer. Konden de mensen oud ijzer aan de straat zetten en ons pap haalde dat dan op, en wij moesten omstebeurt meehelpen. Ik had er altijd een hekel aan.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
quote:
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Geweldig verhaal Vogel!
We want more we want more more more.
Geert niet maar wij wel!
Nu over Turken en Marokkanen aub
We want more we want more more more.
Geert niet maar wij wel!
Nu over Turken en Marokkanen aub
//Jij bent een user waar er meer van zouden moeten zijn, zhe devilll // Ik dacht dat je schreef Hitler ofzo//Huillie is mine!
Oorspronkelijk geschreven op de site van Zaltbommel.quote:
[..]
waar kent die Jan fok! dan van?
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik ree op mij scootur langs de shoarmatent van Achemd jij weetzzzzz. Achmed riep naar me. Ik omgedraaid. Of ik niet eens een stukkie over hem wilde schrijven als shoarmaboer met bijna 50 dienstjaren. Ik maak er nog meer van grote kleine man.....
Opa Achmed, de shoarmaboer.
'Nee, ik heet tog Ali zei Ali.' 'Jullie hetuh tog allemaa Ali bij Hullie?' 'Bijna allemaal, m'n vader hiet Horus.' 'Ik dacht dat juist Henk, Achemd hiette.' 'Nee de vader van m'n vader hiette Horus.' 'Net zoals nog drie anderen in de familie.'
'Das dan drie keer Achmed, Ali. Veur het zelfde geld hadde Ali Achmed geheten.' 'Net zoals Ali Hamid Achbar op de lagere school. Die hiet gewoon Azarie.' 'Ik noem m'n broer ok gin Ali Horus.' Zo vroeg ik laatst aan Sjaneekah, hoe het met haar broer Jan Jozuah ingellfieshshuew ging. 'Wie ?' vroeg ze lachend. 'Zo noemen we hem al 40 jaar niet meer.' Ze lag in een deuk. 't is gewoon Ali.'
Afijn, na het handen schudden in de Koningstraat, ondertussen kijkend naar de imposante tatoeage op z'n arm, zal vast moeder met een hartje op hebben gestaan, begreep ik dat ze wel allemaal Walloah heten.
Kwam ik al helemaal in een moeilijk pakket. Van de één naar de andere Wollaoh, via Omar en Barfen (geen Akbirar, da's dan weer Horushor) terug naar de roots van de ultieme shoarmaboer. Ali Akboar.
Etc etc
Opa Achmed, de shoarmaboer.
'Nee, ik heet tog Ali zei Ali.' 'Jullie hetuh tog allemaa Ali bij Hullie?' 'Bijna allemaal, m'n vader hiet Horus.' 'Ik dacht dat juist Henk, Achemd hiette.' 'Nee de vader van m'n vader hiette Horus.' 'Net zoals nog drie anderen in de familie.'
'Das dan drie keer Achmed, Ali. Veur het zelfde geld hadde Ali Achmed geheten.' 'Net zoals Ali Hamid Achbar op de lagere school. Die hiet gewoon Azarie.' 'Ik noem m'n broer ok gin Ali Horus.' Zo vroeg ik laatst aan Sjaneekah, hoe het met haar broer Jan Jozuah ingellfieshshuew ging. 'Wie ?' vroeg ze lachend. 'Zo noemen we hem al 40 jaar niet meer.' Ze lag in een deuk. 't is gewoon Ali.'
Afijn, na het handen schudden in de Koningstraat, ondertussen kijkend naar de imposante tatoeage op z'n arm, zal vast moeder met een hartje op hebben gestaan, begreep ik dat ze wel allemaal Walloah heten.
Kwam ik al helemaal in een moeilijk pakket. Van de één naar de andere Wollaoh, via Omar en Barfen (geen Akbirar, da's dan weer Horushor) terug naar de roots van de ultieme shoarmaboer. Ali Akboar.
Etc etc
//Jij bent een user waar er meer van zouden moeten zijn, zhe devilll // Ik dacht dat je schreef Hitler ofzo//Huillie is mine!
Grapjas.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Damn wat een verhaal om te verneuken.quote:
//Jij bent een user waar er meer van zouden moeten zijn, zhe devilll // Ik dacht dat je schreef Hitler ofzo//Huillie is mine!
|
|
