VBL Voetbal
Van strafschop tot schwalbe. Hier vind je Voetbal en alles wat daarmee te maken heeft. VBL - United in Voetbal.
Ruud Gullit had een snor, Frank Rijkaard had een snor, Adri van Tiggelen had een snor. Maar geen voetballer op de Nederlandse velden had zo'n mooie snor als Abe van den Ban.
De middenvelder, vooral bekend van HFC Haarlem, is zonder twijfel één van de grootste culthelden ooit. En dat heeft hij -laten we wel wezen- bijna alleen maar te danken aan die imposante artistiek gesoigneerde snor van hem. Geen lullig vlassnorretje zoals je bij veel voetballers in de jaren tachtig zag, neen, een volle knevel, tot in perfectie gekruld en een aantal seizoenen lang toch al snel een centimeter of 10 breed.
Abe van den Ban kwam in 1946 in Westzaan ter wereld en speelde tijdens zijn profcarrière voor AZ’67, FC Amsterdam en HFC Haarlem. Die laatste twee clubs zijn trouwens inmiddels niet meer onder ons. Aanvankelijk zag het er niet naar uit dat er voor Abe een voetbalcarrière in het verschiet lag. Hij speelde -niet onverdienstelijk- korfbal bij Roda Westzaan, maar kwam er net op tijd achter dat voetballer worden toch zijn roeping was.
Bij FC Amsterdam beleefde Van den Ban een uniek moment tijdens een wedstrijd tegen het Slowaakse FC Nitra. De doorgaans beheerste middenvelder ergerde zich zo ontzettend aan de scheidsrechter dat hij de gele kaart uit diens borstzak trok en deze de verbouwereerde man voorhield. Het kwam Van den Ban op een rode kaart te staan.
In 1976 vertrok Abe van den Ban naar HFC Haarlem. Aan de Jan Gijzenkade zou hij in totaal vier mooie seizoenen spelen, met als teamgenoot onder anderen het aanstormende talent Ruud Gullit. In zijn laatste seizoen behaalde hij ook zijn enige voetbalprijs: het kampioenschap van de eerste divisie.
Na zijn voetbalcarrière had Abe van den Ban onder meer een kapperszaak en een café in IJmuiden, en beheerde hij een aantal jaar een asielzoekerscentrum in zijn woonplaats Wijk aan Zee. Dat klinkt op zich allemaal best treurig voor onze cultheld met de snor. Zijn cultstatus bereikte grote hoogtes toen enkele jaren geleden in Haarlem het evenement 'In den Ban van Abe' werd gehouden. De bejubelde was er zelf ook. Kaal inmiddels, maar nog altijd voorzien van een heerlijke volle snor.
Overigens riep de Franse website Oldschool Panini de snor van Abe van den Ban in het voorjaar van 2012 uit tot de mooiste snor ooit in de voetbalwereld. Het Paninini-plaatje van Abe van der Ban is dan ook een collector's item.
Abe van den Ban, held dankzij zijn snor; een voorwerp van grote voetbalcultuur-historische waarde.
De middenvelder, vooral bekend van HFC Haarlem, is zonder twijfel één van de grootste culthelden ooit. En dat heeft hij -laten we wel wezen- bijna alleen maar te danken aan die imposante artistiek gesoigneerde snor van hem. Geen lullig vlassnorretje zoals je bij veel voetballers in de jaren tachtig zag, neen, een volle knevel, tot in perfectie gekruld en een aantal seizoenen lang toch al snel een centimeter of 10 breed.
Abe van den Ban kwam in 1946 in Westzaan ter wereld en speelde tijdens zijn profcarrière voor AZ’67, FC Amsterdam en HFC Haarlem. Die laatste twee clubs zijn trouwens inmiddels niet meer onder ons. Aanvankelijk zag het er niet naar uit dat er voor Abe een voetbalcarrière in het verschiet lag. Hij speelde -niet onverdienstelijk- korfbal bij Roda Westzaan, maar kwam er net op tijd achter dat voetballer worden toch zijn roeping was.
Bij FC Amsterdam beleefde Van den Ban een uniek moment tijdens een wedstrijd tegen het Slowaakse FC Nitra. De doorgaans beheerste middenvelder ergerde zich zo ontzettend aan de scheidsrechter dat hij de gele kaart uit diens borstzak trok en deze de verbouwereerde man voorhield. Het kwam Van den Ban op een rode kaart te staan.
In 1976 vertrok Abe van den Ban naar HFC Haarlem. Aan de Jan Gijzenkade zou hij in totaal vier mooie seizoenen spelen, met als teamgenoot onder anderen het aanstormende talent Ruud Gullit. In zijn laatste seizoen behaalde hij ook zijn enige voetbalprijs: het kampioenschap van de eerste divisie.
Na zijn voetbalcarrière had Abe van den Ban onder meer een kapperszaak en een café in IJmuiden, en beheerde hij een aantal jaar een asielzoekerscentrum in zijn woonplaats Wijk aan Zee. Dat klinkt op zich allemaal best treurig voor onze cultheld met de snor. Zijn cultstatus bereikte grote hoogtes toen enkele jaren geleden in Haarlem het evenement 'In den Ban van Abe' werd gehouden. De bejubelde was er zelf ook. Kaal inmiddels, maar nog altijd voorzien van een heerlijke volle snor.
Overigens riep de Franse website Oldschool Panini de snor van Abe van den Ban in het voorjaar van 2012 uit tot de mooiste snor ooit in de voetbalwereld. Het Paninini-plaatje van Abe van der Ban is dan ook een collector's item.
Abe van den Ban, held dankzij zijn snor; een voorwerp van grote voetbalcultuur-historische waarde.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Bans mogen niet worden besproken.quote:
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Dit is niet het eerste topic waarin je op mij reageert.quote:Op maandag 27 maart 2017 14:12 schreef Cyanide- het volgende:
Dit is echt minstens het vijfde topic dat je opent met deze grap
Ik laat je weer links liggen.
In de goot. Daar hoor je thuis.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ja, dat lukt lekker door er direct weer op te reageren.quote:Op maandag 27 maart 2017 14:14 schreef tong80 het volgende:
[..]
Dit is niet het eerste topic waarin je op mij reageert.
Ik laat je weer links liggen.
In de goot. Daar hoor je thuis.
Fuck the suck up loser.quote:Op maandag 27 maart 2017 14:15 schreef Cyanide- het volgende:
[..]
Ja, dat lukt lekker door er direct weer op te reageren.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Don't care nobody en loser.quote:Op maandag 27 maart 2017 14:18 schreef Cyanide- het volgende:
[..]
Ok man, veel plezier met je verzonnen taaltje. Had ik ook toen ik 7 was.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
