R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Mijn moeder zegt altijd dat ze zonder kinderen niets had om voor te leven. Zij wil niet bevriend zijn met random mensen (vrienden) maar al haar tijd doorbrengen met haar familie. Dat vindt zij een hechtere band dan vrienden want zelfde dna ofzo. Ze vind het niet leuk als mijn zussen, die fulltime werken, weinig tijd hebben voor haar. Ik heb zelf niet zo'n goede band met haar. (Ik werk ook fulltime.) Ik probeer haar soms tegemoet te komen door Kerst enzo te komen eten. Dat soort dagen zitten altijd vol verwijten dat ik nooit langskom.
Ik probeer mijn eigen leven zo in te richten dat ik, zonder kinderen en/of vrienden/familie, me niet verveel of eenzaam voel. Die vrienden/familie is dan mooi meegenomen dan (en kunnen komen en gaan zonder dat ik er verdriet van heb.) Zo bereid ik me voor op die potentiele eenzame toekomst. Ik vind alleen zijn wel prettig.
Ik probeer mijn eigen leven zo in te richten dat ik, zonder kinderen en/of vrienden/familie, me niet verveel of eenzaam voel. Die vrienden/familie is dan mooi meegenomen dan (en kunnen komen en gaan zonder dat ik er verdriet van heb.) Zo bereid ik me voor op die potentiele eenzame toekomst. Ik vind alleen zijn wel prettig.
Eenzaam zijn en alleen zijn is niet het zelfde he...quote:Op donderdag 23 maart 2017 19:30 schreef Tegan het volgende:
Mijn moeder zegt altijd dat ze zonder kinderen niets had om voor te leven. Zij wil niet bevriend zijn met random mensen (vrienden) maar al haar tijd doorbrengen met haar familie. Dat vindt zij een hechtere band dan vrienden want zelfde dna ofzo. Ze vind het niet leuk als mijn zussen, die fulltime werken, weinig tijd hebben voor haar. Ik heb zelf niet zo'n goede band met haar. (Ik werk ook fulltime.) Ik probeer haar soms tegemoet te komen door Kerst enzo te komen eten. Dat soort dagen zitten altijd vol verwijten dat ik nooit langskom.
Ik probeer mijn eigen leven zo in te richten dat ik, zonder kinderen en/of vrienden/familie, me niet verveel of eenzaam voel. Die vrienden/familie is dan mooi meegenomen dan (en kunnen komen en gaan zonder dat ik er verdriet van heb.) Zo bereid ik me voor op die potentiele eenzame toekomst. Ik vind alleen zijn wel prettig.
Iemand met (klein-)kinderen is weliswaar niet alleen, maar hoeveel eenzame ouderen ik gezien heb.. Nou dat waren er best veel, en allemaal hadden ze kinderen, kleinkinderen en soms zelfs achterkleinkinderen.
Iemand zonder kinderen kan alleen zijn, maar als je er een rijk sociaal leven op nahoudt met veel vrienden ben je zeker niet eenzaam.
Ik denk dat je dat ook moet nastreven. Gelukkig zijn zonder daarvoor afhankelijk te zijn van eventuele kinderen.quote:
Mijn moeder zegt altijd dat ze zonder kinderen niets had om voor te leven. Zij wil niet bevriend zijn met random mensen (vrienden) maar al haar tijd doorbrengen met haar familie. Dat vindt zij een hechtere band dan vrienden want zelfde dna ofzo. Ze vind het niet leuk als mijn zussen, die fulltime werken, weinig tijd hebben voor haar. Ik heb zelf niet zo'n goede band met haar. (Ik werk ook fulltime.) Ik probeer haar soms tegemoet te komen door Kerst enzo te komen eten. Dat soort dagen zitten altijd vol verwijten dat ik nooit langskom.
Ik probeer mijn eigen leven zo in te richten dat ik, zonder kinderen en/of vrienden/familie, me niet verveel of eenzaam voel. Die vrienden/familie is dan mooi meegenomen dan (en kunnen komen en gaan zonder dat ik er verdriet van heb.) Zo bereid ik me voor op die potentiele eenzame toekomst. Ik vind alleen zijn wel prettig.
Ik blijf het raar vinden om eventueel latere eenzaamheid als reden aan te voeren wél voor kinderen te gaan. Voor mij komt dat iig überhaupt nicht im Frage.
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Mijn schoonmoeder is ook zo. Er is een bepaald type mensen die zich achter het moederschap verschuilt en het als excuus gebruikt om vooral niet hun leven in eigen hand te nemen. In mijn ervaring zijn het praktisch altijd vrouwen. Vreselijk, claimend, benauwend.quote:
Mijn moeder zegt altijd dat ze zonder kinderen niets had om voor te leven. Zij wil niet bevriend zijn met random mensen (vrienden) maar al haar tijd doorbrengen met haar familie. Dat vindt zij een hechtere band dan vrienden want zelfde dna ofzo. Ze vind het niet leuk als mijn zussen, die fulltime werken, weinig tijd hebben voor haar. Ik heb zelf niet zo'n goede band met haar. (Ik werk ook fulltime.) Ik probeer haar soms tegemoet te komen door Kerst enzo te komen eten. Dat soort dagen zitten altijd vol verwijten dat ik nooit langskom.
Ik probeer mijn eigen leven zo in te richten dat ik, zonder kinderen en/of vrienden/familie, me niet verveel of eenzaam voel. Die vrienden/familie is dan mooi meegenomen dan (en kunnen komen en gaan zonder dat ik er verdriet van heb.) Zo bereid ik me voor op die potentiele eenzame toekomst. Ik vind alleen zijn wel prettig.
Als ik bij mijn schoonmoeder ben kan ik de verveling bijna ruiken. Ze verwacht dat haar familie haar leven kleur geeft, maar die familie is inmiddels allemaal groot en heeft een eigen leven.
Alleen het jongste kind woont nog thuis. Daar is van alles mee, volgens moeders. Maar ik heb vooral het idee dat ze eigenlijk niet wil dat de jongste ook het huis uit gaat. Want dan is ze haar status als het zorgzame, stralende middelpunt van een levendig gezin helemaal kwijt.
Ik heb daar toch een beetje moeite mee, zoals je dit verwoordt. Ik begrijp de afkeuring niet van vrouwen voor wie hun gezin het belangrijkste is, zeker niet als het om vrouwen gaat van oudere generaties.quote:Op donderdag 23 maart 2017 21:56 schreef TripleSec het volgende:
[..]
Mijn schoonmoeder is ook zo. Er is een bepaald type mensen die zich achter het moederschap verschuilt en het als excuus gebruikt om vooral niet hun leven in eigen hand te nemen. In mijn ervaring zijn het praktisch altijd vrouwen. Vreselijk, claimend, benauwend.
Als ik bij mijn schoonmoeder ben kan ik de verveling bijna ruiken. Ze verwacht dat haar familie haar leven kleur geeft, maar die familie is inmiddels allemaal groot en heeft een eigen leven.
Alleen het jongste kind woont nog thuis. Daar is van alles mee, volgens moeders. Maar ik heb vooral het idee dat ze eigenlijk niet wil dat de jongste ook het huis uit gaat. Want dan is ze haar status als het zorgzame, stralende middelpunt van een levendig gezin helemaal kwijt.
The love you take is equal to the love you make.
Je gezin als belangrijkste kan ik wel inkomen, alleen het lijkt er op dat deze vrouw werkelijk niks beters te doen heeft dan zich met haar gezin bezig te houden. Geen hobby's of iets waar ze wat mee zou kunnen doen. Als het waar is vind ik het vrij kansloos idd.quote:
[..]
Ik heb daar toch een beetje moeite mee, zoals je dit verwoordt. Ik begrijp de afkeuring niet van vrouwen voor wie hun gezin het belangrijkste is, zeker niet als het om vrouwen gaat van oudere generaties.
Ik mis bij sommige mensen toch wel het nodige inlevingsvermogen, hoor. Er zelf moeite mee hebben dat er niet altijd even invoelend wordt gereageerd op de wens om geen gezin te stichten, maar omgekeerd soms bar weinig begrip voor mensen die weer andere keuzes maken.
The love you take is equal to the love you make.
Ik heb het niet over vrouwen uit vorige generaties, die thuis bleven omdat dat vroeger normaal was. Ik heb het niet eens over dames die daar anno 2017 voor kiezen. Ieder zijn ding. Sommige mensen vinden moederen gewoon heel leuk, dat kan.quote:
[..]
Ik heb daar toch een beetje moeite mee, zoals je dit verwoordt. Ik begrijp de afkeuring niet van vrouwen voor wie hun gezin het belangrijkste is, zeker niet als het om vrouwen gaat van oudere generaties.
Ik heb het over types die hun moederschap als excuus gebruiken, om vooral niks te ondernemen. Die passief-agressief van anderen verwachten dat zij hun leven opfleuren. Want 30 jaar geleden hebben ze ‘alles’ opgeofferd voor de kinderen en kennelijk betekent dat nu dat ze niet meer verantwoordelijk zijn voor hun eigen leven.
Mijn moeder is ook van die generatie. Ook een ouderwetse huismoeder, terwijl ze best een carrière gewild had. Maar ze laat haar leven nu niet door wrok over toen bepalen. Het is inmiddels 2017, de moederrol is minder belangrijk. Nu geeft ze op een andere manier vorm aan haar leven. Vakanties, vriendinnen, weekendjes weg, ze heeft het gewoon drukker dan ik.
Terwijl mijn schoonmoeder al zo lang als ik haar ken op de bank zit te simmen. Klagend, over het boerendorp waar ze ze maar niet tussen komt, over de carrière van haar man, waardoor ze moest verhuizen uit het dorp waar ze iedereen wel kende, en constant benadrukkend dat ze een echte engel is die altijd voor anderen gezorgd heeft.
Heel triest. Ze is hard op weg een eenzame oudere te worden. We hebben al van alles voorgesteld om haar in beweging te brengen, maar alles wordt afgeslagen.quote:
Je schoonmoeder klinkt depressief. Triest, hoor.
Misschien zit het ook wel dieper en is het niet alleen een kwestie van leuke dingen gaan doen.quote:
[..]
Heel triest. Ze is hard op weg een eenzame oudere te worden. We hebben al van alles voorgesteld om haar in beweging te brengen, maar alles wordt afgeslagen.
The love you take is equal to the love you make.
Mijn diagnose (voor wat het waard is, ben niet alwetend) ze neemt het haar man nog steeds kwalijk dat ze 20 jaar geleden uit haar geboortedorp moest verhuizen en dat ze geen baan erbij kon hebben omdat ze elke paar jaar ergens anders zaten.quote:
[..]
Misschien zit het ook wel dieper en is het niet alleen een kwestie van leuke dingen gaan doen.
Ze wil heel graag laten merken wat ze allemaal heeft moeten opgeven voor haar gezin, in de hoop dat wij ineens beseffen wat voor verschrikkelijk onrecht haar wel niet is aangedaan en wat ze allemaal wel niet voor anderen over heeft. In die wrok blijft ze hangen. En daar is weinig aan te doen, vrees ik. Iemand moet wel willen veranderen, dat lijkt zij niet te willen. Iedere suggestie tot verbetering wordt afgeslagen.
En dan houdt het een keer op. Want het verleden kun je niet veranderen, maar voor je leven vanaf nu ben je zelf verantwoordelijk. En die verantwoordelijkheid wil ze niet op pakken, liever laat ze iedereen zien hoe erg ze wel niet lijdt.
Die van mij ook..quote:
Mijn moeder heeft een drukker sociaal leven dan ik
Ze heeft zelf geen enkele suggesties?quote:
[..]
Mijn diagnose (voor wat het waard is, ben niet alwetend) ze neemt het haar man nog steeds kwalijk dat ze 20 jaar geleden uit haar geboortedorp moest verhuizen en dat ze geen baan erbij kon hebben omdat ze elke paar jaar ergens anders zaten.
Ze wil heel graag laten merken wat ze allemaal heeft moeten opgeven voor haar gezin, in de hoop dat wij ineens beseffen wat voor verschrikkelijk onrecht haar wel niet is aangedaan en wat ze allemaal wel niet voor anderen over heeft. In die wrok blijft ze hangen. En daar is weinig aan te doen, vrees ik. Iemand moet wel willen veranderen, dat lijkt zij niet te willen. Iedere suggestie tot verbetering wordt afgeslagen.
En dan houdt het een keer op. Want het verleden kun je niet veranderen, maar voor je leven vanaf nu ben je zelf verantwoordelijk. En die verantwoordelijkheid wil ze niet op pakken, liever laat ze iedereen zien hoe erg ze wel niet lijdt.
Triest verhaal. Maar kan me het goed voorstellen dat wanneer je voornaamste interesse in je leven je gezin is, het enorm zwaar kan zijn wanneer dat gezin uit huis gaat, een eigen leven krijgt, etc. Het is alleen ook niet gezond om dan onrealistische verwachtingen te hebben van je kinderen wat betreft langskomen en dergelijke. Ze zal toch echt weer zelf iets moeten vinden om voor te leven.
Maar oprecht, lijkt me een van de ergste dingen om je kinderen nog maar sporadisch te zien eer ze het huis uit zijn. Zit je dan...
Daarom is het ook zo belangrijk om meer te zijn dan een moeder.
Maar oprecht, lijkt me een van de ergste dingen om je kinderen nog maar sporadisch te zien eer ze het huis uit zijn. Zit je dan...
Daarom is het ook zo belangrijk om meer te zijn dan een moeder.
Vroeger liep het nog wel enigszins gelijk op, maar tegenwoordig hier ookquote:
Mijn moeder heeft een drukker sociaal leven dan ik
Mijn moeder heeft veruit het grootste sociale netwerk, maar is tegelijkertijd toch veruit de meest "claimende" van mijn ouders. Mijn vader heeft nauwelijks nog een sociaal netwerk, maar "claimt" totaal niet. Hij is blij als iedereen gewoon gelukkig is en voelt het als een verplíchting om langs te komen en/of te "zorgen", vooral niet doen dan vindt hij (al is juist zijn huidige situatie het kutst, maar hij is iemand die dan eigenlijk het liefst gewoon een beetje met rust gelaten wil worden en op goede dagen vermaakt hij zich ook prima in zijn ééntje).
De instelling van mijn vader waardeer ik heel erg, maar ik waardeer het óók dat mijn moeder haar (beide!) kinderen, kleinkinderen en man uiteindelijk gewoon wel veruit het allerbelangrijkste in haar leven vindt en dat gewoon op een andere, meer "claimende", manier toont dan mijn vader. Ik schreef eerder dat ze min of meer nooit geen "echte" moeder heeft kunnen zijn, maar in dít opzicht vind ik toch juist van wél.
Ik vind "claimen" vanuit haar liefde voor ons en haar moederschap helemaal niet vervelend, het is puur dat er gewoon (bij tijd en wijle) veel problemen zijn, die maken dat het soms toch echt even een tandje minder moet (maar nu ik dat eens een keer heel nadrukkelijk heb aangegeven, doet ze ook echt haar best daarvoor 
).
Tails tell tales
Klinkt alsof ze idd ook best het eea heeft opgeofferd voor het gezin. Dat is natuurlijk uiteindelijk wel haar eigen keuze geweest, maar toch... heeft ooit iemand van jullie daar wel eens wat waardering/begrip voor getoond? Ik kan me namelijk best voorstellen dat wanneer je die/dat waardering/begrip echt helemaal nooit krijgt, je eea niet zo makkelijk achter je zult (kunnen) laten...quote:
[..]
Mijn diagnose (voor wat het waard is, ben niet alwetend) ze neemt het haar man nog steeds kwalijk dat ze 20 jaar geleden uit haar geboortedorp moest verhuizen en dat ze geen baan erbij kon hebben omdat ze elke paar jaar ergens anders zaten.
Ze wil heel graag laten merken wat ze allemaal heeft moeten opgeven voor haar gezin, in de hoop dat wij ineens beseffen wat voor verschrikkelijk onrecht haar wel niet is aangedaan en wat ze allemaal wel niet voor anderen over heeft. In die wrok blijft ze hangen. En daar is weinig aan te doen, vrees ik. Iemand moet wel willen veranderen, dat lijkt zij niet te willen. Iedere suggestie tot verbetering wordt afgeslagen.
En dan houdt het een keer op. Want het verleden kun je niet veranderen, maar voor je leven vanaf nu ben je zelf verantwoordelijk. En die verantwoordelijkheid wil ze niet op pakken, liever laat ze iedereen zien hoe erg ze wel niet lijdt.
En er af en toe gewoon voor haar zijn (zonder haar te pushen in beweging te komen of wat dan ook), dat helpt ook niet?quote:
[..]
Heel triest. Ze is hard op weg een eenzame oudere te worden. We hebben al van alles voorgesteld om haar in beweging te brengen, maar alles wordt afgeslagen.
Tails tell tales
Ik was hier ff weg maar ik hoorde mijn vriend vanmiddag ineens zeggen als ik ooit kinderen krijg. Ik kreeg het spaans benauwd. Ik zei hoe dan? Je bedoelt per ongeluk? Ja als zoiets gebeurd. Nou, dat kan ik op een blaadje geven, uit mij komen geen kinderen. Ik geloof dat ik nog eens even moet vragen wat hij nou echt bedoelde
Ja inderdaad, vreemde uitspraak als hij weet dat je er geen wilt hebben :/. Succes alvast!quote:
Ik was hier ff weg maar ik hoorde mijn vriend vanmiddag ineens zeggen als ik ooit kinderen krijg. Ik kreeg het spaans benauwd. Ik zei hoe dan? Je bedoelt per ongeluk? Ja als zoiets gebeurd. Nou, dat kan ik op een blaadje geven, uit mij komen geen kinderen. Ik geloof dat ik nog eens even moet vragen wat hij nou echt bedoelde
~ The seminar how to handle disappointments, sadly has been cancelled ~
Hier ook, maar dat vind ik absoluut niet erg.quote:
Mijn moeder heeft een drukker sociaal leven dan ik
Heerlijk als ik een weekend eens niks te doen heb.
Blood runs through your veins, that's where our similarity ends.
Hoezo? Hij zei toch niet niet met haar? Nog afgezien van dat het bepaald niet klinkt als een concreet plan...quote:
[..]
Ja inderdaad, vreemde uitspraak als hij weet dat je er geen wilt hebben :/. Succes alvast!
Blijkbaar is het in de VS in bepaalde staten voor mannen ook problematisch om een vasectomie te krijgen 
Ik was Imgur aan het browsen en kwam hier terecht: http://imgur.com/gallery/lyqVG
(eerste kind was al niet de bedoeling) Dus blijkbaar kan je er als man ook tegenaan lopen dat een ziekenhuis weigert.
Ik was Imgur aan het browsen en kwam hier terecht: http://imgur.com/gallery/lyqVGHij had dus al een kind en op zijn 25e wilde hij graag een vasectomie. Maar dat kreeg hij niet want hij was te jong en misschien wilde hij nog meer kinderenquote:After 8 years I finally fought the hospital and won proving that it is not state law to have 1) at least 2 kids 2) be over 26 or 3) be married thanks to the ACA provision for men's birth control options.
(eerste kind was al niet de bedoeling) Dus blijkbaar kan je er als man ook tegenaan lopen dat een ziekenhuis weigert.
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
