quote:
Op woensdag 22 maart 2017 23:11 schreef delano.888 het volgende:[..]
Valt allemaal wel mee, meer dan 50 Hz is meestal niet eens "echte" frames, maar toegevoegde beeldjes van de tv.
Daarnaast zijn vrijwel alle tv/film beelden op 24 Hz opgenomen.
Film werkt met 24 beeldjes per seconde, maar televisie in Europa werkt met 25 Hz (uitgezonderd 720p uitzendingen zoals ARD HD en ZDF HD, dat is echt 50 Hz). Zowel bij SD TV (met 576i) als bij HD TV met 1080i wordt gebruik gemaakt van interliniëring (interlacing) waarbij van de 25 beelden oftewel frames per seconde 50
fields per seconde worden gemaakt door telkens eerst de oneven horizontale beeldlijnen van een frame uit te zenden en daarna de even horizontale beeldlijnen van datzelfde frame. Dat is een historisch overblijfsel uit de begintijd van de TV en ooit bedacht om te zorgen dat beeldbuizen niet onacceptabel flikkerden. Bijkomend voordeel was dat men zo een betere temporele resolutie verkreeg, die evenwel ten koste gaat van de dynamische spatiale resolutie. Dit pakte echter goed uit, omdat het goed bleek aan te sluiten bij de manier waarop onze ogen en hersenen beweging waarnemen. Daarom hoorde je vroeger in het analoge tijdperk en toen er nog uitsluitend gebruik werd gemaakt van beeldbuizen in Europa ook nooit iemand klagen over bewegingsonscherpte of gebrek aan vloeiendheid bij bewegende beelden.
Voor moderne (fixed pixel) displays is interlacing alleen maar nadelig, maar het is nu eenmaal onderdeel van de uitzendstandaarden voor SD en HD (1080i) en kan daarom niet zomaar worden afgeschaft. In elke moderne TV die geen beeldbuis gebruikt zit daarom een schakeling voor deinterlacing. Maar bij videomateriaal is een perfecte deinterlacing onmogelijk omdat er 1/50 seconde oftewel 20 milliseconden tijdsverschil zit tussen de twee fields van één frame. Voor stilstaande beelden heeft dit geen consequenties, maar zodra er beweging in het spel is passen de twee fields van één frame niet meer perfect in elkaar. Bij filmmateriaal is daarentegen wél een perfecte deinterlacing mogelijk, omdat de twee fields van een frame zijn ingescand van eenzelfde filmframe en daardoor altijd perfect in elkaar passen. Een moderne TV moet dus ten behoeve van een correcte deinterlacing onderscheid kunnen maken tussen videomateriaal en filmmateriaal, en dat gaat niet altijd goed.
Een gevolg van het verschil in beeldfrequentie tussen film (24 Hz) en video (25 Hz) is dat men speelfilms voor uitzending op TV in Europa iets moet versnellen om zo uit te komen op de voor uitzending vereiste 25 beelden per seconde. Dat staat bekend als de
PAL speedup, hoewel het ook nu met HD uitzendingen nog steeds wordt gebruikt. Een speelfilm op TV in Europa duurt daarom iets korter dan exact diezelfde speelfilm in de bioscoop, ook al is er niet in geknipt.
In landen waar de frequentie van het lichtnet 60 Hz bedraagt en waar bijgevolg om historische redenen dan ook gebruik wordt gemaakt van 30 beelden (en dus 60 fields) per seconde voor TV is dit niet zo. Omdat het versnellen van een film met 25% om van 24 beelden per seconde op de vereiste 30 beelden per seconde uit te komen niet acceptabel is heeft men daarvoor al in de begintijd van de TV een techniek uitgedacht die bekend staat als
3:2 pull down en waarmee van de 24 beeldjes van elke seconde film 60 fields worden gemaakt, zodat de speelfim met de juiste snelheid kan worden uitgezonden. Maar deze techniek geeft onvermijdelijk een beetje
motion judder waardoor bewegingen niet meer zo mooi vloeiend zijn als bij de PAL speedup in landen waar de TV met 25 beelden per seconde werkt.
Voor echte cinefielen was het daarom tot een aantal jaren geleden, in het DVD tijdperk, kiezen tussen twee kwaden: ze konden kiezen tussen een PAL versie van een DVD waarbij de speelfilm mooi vloeiend loopt maar iets te snel, en een NTSC versie van een DVD met diezelfde speelfilm waarbij de film met de juiste snelheid loopt maar niet mooi vloeiend. Veel cinefielen gaven en geven daarom de voorkeur aan de PAL versie, ook al omdat PAL (576i) een betere resolutie heeft dan NTSC (480i). Maar tegenwoordig is dit geen issue meer, Blu-ray kan speelfilms
native opslaan en weergeven met 24 beelden per seconde en zonder gebruik van interlacing en met een veel betere resolutie dan SD TV. Daarvoor is het wel nodig om de Blu-ray speler via HDMI te verbinden met de (HD) TV én gebruik te maken van een HD TV die 1080p 24 Hz input accepteert via HDMI en dit ook als zodanig weer kan geven.