Had zeker wel een jaar nodig na de breuk (3 / 3,5 jaar). Klaar voor mijn nieuwe relatie was ik niet, dat wilde ik ook helemaal niet. Was gewoon lekker aan het feesten en de ergste klap was voorbij, maar ik kwam iemand tegen en ondanks dat mijn ex nog in mijn hoofd zat, voelde het te goed en vertrouwd om voorbij te laten schieten.
Ik moet eerlijk toegeven dat in de eerste paar maanden tot misschien wel een jaar, ik nog wel regelmatig aan mijn ex dacht (niet in de zin van ik wil hem terug, maar hij hield me wel 'bezig' zeg maar. Als ik hem tegen kwam kon ik niet zeggen dat ik daar geen emotie bij had. Wat die emotie precies was, weet ik niet. Waarschijnlijk omdat het nooit echt goed is afgesloten, hij loog over alles en doet dat nog steeds maar nu naar zijn huidige vriendin die mij eens uit probeerde te horen met twijfelachtige vragen/stellingen over onze relatie. Brand ik me niet aan, dus ben maar weg gelopen met een excuus).
Al met al dus wel twee jaar voor hij echt 'weg' was, waarvan het laatste jaar ik wel al een nieuwe relatie had, die inmiddels vijf jaar duurt en bezegeld is met een kindeke. M'n ex is nu onze overbuurman.
Voel er echt geen enkele fuck meer bij, behalve wat medelijden naar zijn vriendin en haar dochter.
Maarre, ja, "klaar" voor... Ik zou zeggen, sluit niets uit. Je hoeft er niet direct "klaar" voor te zijn. Als het goed voelt met iemand, moet een "ik ben er voor mijn gevoel nog niet klaar voor" absoluut niet in de weg staan als je verder geestelijk gezond bent.
[ Bericht 6% gewijzigd door #ANONIEM op 20-03-2017 12:01:12 ]