abonnement bol.com Unibet Coolblue
pi_169605805
Hallo allemaal,

Ik had nooit gedacht dit hier te plaatsen, maar ik merk hoe vaak ik hieraan denk en nooit krijg ik antwoorden. Dit is mijn verhaal. Ik ben 20 jaar oud en ik woon bij mijn ouders. Mijn ouders zijn al 22 jaar getrouwd. Al sinds de dag dat ik ze ken heb ik dingen gemerkt en hoe ouder ik wordt hoe meer ik me realiseer hoe vreemd het eigenlijk is. Mijn ouders zijn zo afstandelijk tegen over elkaar. Ze knuffelen nooit, ze kussen nooit, ze houden nooit elkaars hand vast, ze doen nooit wat samen, ze praten heel weinig en als ze praten dan gaat het meestal over het nieuws en over andere mensen, kleine dingen roddelen. Mijn vader werkt niet meer en ze zijn elke dag thuis. Ik weet dat ze niet veel geld hebben, maar ik begrijp niet waarom ze zo tegen elkaar doen? Nu is mijn vraag, is dit normaal? is dit de betekenis van trouwen? Ik moet toegeven dat dit mij heel erg heeft beïnvloed qua mijn mening over relaties en trouwen. Ik merk dat ik me niet bezig hou met jongens en ook nooit een relatie zelf heb gehad en ik denk dat mijn ouders mij onbewust beïnvloed hebben.Voor mij is een relatie samen dingen doen, samen lachen, over leuke dingen praten, samen groeien, wat aan elkaars leven toevoegen, of is dit niet de werkelijkheid? is dat alleen geldig in films? Soms probeer ik dit tegen mijn moeder te zeggen en dan zegt ze heel droog, '' ik hou van je vader''. Ik begrijp dat iedereen anders is op deze wereld en we zijn niet op deze wereld gekomen om perse met iemand samen te zijn, maar als je met iemand samen bent of samen wilt zijn is dit wat je ervoor terug krijgt? Ik moet zeggen dat ik heel erg anders ben vergeleken met mijn ouders. Naast mij zijn hun letterlijk twee zombies die 24/7 thuis zitten. Soms wordt ik er verdrietig van en zeg ik tegen mijzelf waarom zijn hun zo? Als ik mijn moeder of vader zou zijn dan zou ik dood ongelukkig zijn.

Bedankt voor het lezen van mijn verhaal. Ik ben erg benieuwd naar jullie mening.
pi_169605899
Moet jij eens 20 jaar met dezelfde figuur opgescheept zitten, dan sterf jij van binnen ook een beetje af, hoor.
1 + 1 = blauw
pi_169605927
Nee trouwen, en relaties want of je nu getrouwd bent of niet een lange relatie is een lange relatie, is wat je er zelf van maakt
En ja soms betekend dat dat de sleur er in komt na een X aantal jaar. Maar daar ben je zelf bij
Als dit je schrikbeeld is dan kun je toch zelf actief waken dat het je niet gebeurd?

Mijn ouders zijn gescheiden. Dat wil toch ook niet zeggen dat elk huwelijk daar op uit loopt?
pi_169606766
Neuh. Misschien zijn ze voor jou bij elkaar gebleven ofzo, maar ik herken dit totaal niet. Zowel niet in mijn eigen huwelijk (6.5 jaar) als dat van mijn ouders en schoonouders en andere getrouwde stellen in onze omgeving.

Zelf ben ik na die 6.5 jaar (en 10.5 jaar als je de tijd voor ons huwelijk meerekent) nog steeds verliefd, knuffelen en zoenen we elkaar héél veel, lopen we altijd hand in hand (tenzij het even niet practisch is :') ) en brengen we héél veel tijd met elkaar door.
Ja doei.
  zaterdag 18 maart 2017 @ 13:06:52 #5
303802 nogeenoudebekende
The future is shit...
pi_169606785
Zodra jij niet thuis bent trekken ze elkaar uit elkaar man. Stel je niet zo aan.
And so is the past
  zaterdag 18 maart 2017 @ 15:36:44 #6
462263 Elpis
Goddess of hope
pi_169608826
Tsja geen mens is hetzelfde. Ik ben zelf geen touchy feely persoon. Kussen en knuffelen doen we alleen als ik uit elkaar getrokken wordt zoals hierboven zo mooi verwoord is. :P
En nee daar krijgen mijn kinderen niets van mee. xD
Diepzinnige relationele gesprekken voeren we ook niet in hun aanwezigheid dus ik kan me voorstellen dat ons huwelijk voor hun net zo doods lijkt als jij het huwelijk van je ouders beschrijft.
Als je overigens de hele dag samen bent ben je ook wel een keer uit geluld hoor.

Hoewel hier wel heel veel gelachen wordt met elkaar. Dat dan weer wel. ;)
I 'm not sure about an inner child, but I do have an inner idiot who surfaces every now and then.
pi_169609546
Trouwen is maar een relatief leeg ritueel. Waar jij het over hebt is de relatie.
Conscience do cost.
pi_169609564
Geen relatie is hetzelfde. Mijn ouders zijn ruim 40 jaar samen en gedragen zich soms nog als een stel giechelende pubers.
Aut viam inveniam, aut faciam
There he goes. One of God's own prototypes. A high-powered mutant of some kind never even considered for mass production. Too weird to live, and too rare to die.
pi_169610107
quote:
0s.gif Op zaterdag 18 maart 2017 11:46 schreef mollzdeibert het volgende:
Hallo allemaal,

Ik had nooit gedacht dit hier te plaatsen, maar ik merk hoe vaak ik hieraan denk en nooit krijg ik antwoorden. Dit is mijn verhaal. Ik ben 20 jaar oud en ik woon bij mijn ouders. Mijn ouders zijn al 22 jaar getrouwd. Al sinds de dag dat ik ze ken heb ik dingen gemerkt en hoe ouder ik wordt hoe meer ik me realiseer hoe vreemd het eigenlijk is.
Whut?

quote:
Mijn ouders zijn zo afstandelijk tegen over elkaar. Ze knuffelen nooit, ze kussen nooit, ze houden nooit elkaars hand vast, ze doen nooit wat samen, ze praten heel weinig en als ze praten dan gaat het meestal over het nieuws en over andere mensen, kleine dingen roddelen. Mijn vader werkt niet meer en ze zijn elke dag thuis. Ik weet dat ze niet veel geld hebben, maar ik begrijp niet waarom ze zo tegen elkaar doen? Nu is mijn vraag, is dit normaal?
Voor hen kennelijk wel, als zij al jaren dit doen en blijven doen. Misschien doen ze wel fysiek als jij er niet bent of misschien ook niet, maar dat is een keuze waar zij zich kennelijk goed genoeg bij voelen om ermee door te blijven gaan.

quote:
is dit de betekenis van trouwen?
Voor sommigen wel ja, maar zo te zien hoef je daar ook niet per se voor te trouwen. Zonder boterbriefje gebeurt het ook wel. Maar dat is zeg maar de luxe van deze tijden in deze regio wonen, je hebt mogelijkheden om iemand te vinden waarmee je samen een invulling wil en kan geven.

quote:
Ik moet toegeven dat dit mij heel erg heeft beïnvloed qua mijn mening over relaties en trouwen. Ik merk dat ik me niet bezig hou met jongens en ook nooit een relatie zelf heb gehad en ik denk dat mijn ouders mij onbewust beïnvloed hebben.
Geldt voor iedereen wel, dat de ouders een dergelijke invloed uitoefenen. Maar met dit inzicht en volwassener worden kun je ook je eigen keuzes leren maken, zodat je minder in eenzelfde valkuil stapt.

quote:
Voor mij is een relatie samen dingen doen, samen lachen, over leuke dingen praten, samen groeien, wat aan elkaars leven toevoegen, of is dit niet de werkelijkheid? is dat alleen geldig in films?
Je ouders noem je zombies, maar wat voor sociaal leven heb je zelf als je verder alleen films als referentiekader wil bekijken? Heb je werkelijk geen enkele relatie in je omgeving waar een beetje zichtbare lol vanaf straalt?

quote:
Soms probeer ik dit tegen mijn moeder te zeggen en dan zegt ze heel droog, '' ik hou van je vader''. Ik begrijp dat iedereen anders is op deze wereld en we zijn niet op deze wereld gekomen om perse met iemand samen te zijn, maar als je met iemand samen bent of samen wilt zijn is dit wat je ervoor terug krijgt? Ik moet zeggen dat ik heel erg anders ben vergeleken met mijn ouders. Naast mij zijn hun letterlijk twee zombies die 24/7 thuis zitten. Soms wordt ik er verdrietig van en zeg ik tegen mijzelf waarom zijn hun zo? Als ik mijn moeder of vader zou zijn dan zou ik dood ongelukkig zijn.

Bedankt voor het lezen van mijn verhaal. Ik ben erg benieuwd naar jullie mening.
Misschien wil je ma het ook niet bespreken met je, aangezien je haar dochter bent en je zelf geen ervaring hebt, behalve kennelijk films. Een beetje open en neutrale vragen stellen zou al wat minder vooringenomen over kunnen komen. Alsof haar mening wat interessanter is dan graag jouw invloed willen laten blijken zeg maar. Hoe goed bedoelt ook, het komt als onbegrip over en als het echt een pijnlijk onderwerp is kan dat een gesprek erover extra in de weg zitten.
pi_169610664
Nee, dat is geen wet van meden en perzen...

Als ik naar mijn eigen relatie (huwelijk) kijk dan zie ik dat we nogsteeds echt dol op elkaar zijn. Praten, knuffelen, lachen, intimiteit, leuke dingen doen (of gewoon lekker samen zijn), zelfs vlinders in de buik hier en daar naast een zeer fijn en tevreden gevoel met elkaar zijn er nog. We waken ervoor dat niet te verliezen.
25 jaar samen (in mei), 19 jaar getrouwd (in mei).

Mijn ouders waren ook gek op elkaar, deden alles samen tot mijn vader overleed. Ze waren in de tijd dat wij nog thuis woonde wel een beetje huismussen, wel naar de camping en actief bij de voetbalclub, maar niet veel meer dan dat zodat ze ons alles konden geven wat we nodig hadden. Na het pensioen van mijn vader en toen wij uit huis waren deden ze wel vanalles, lekker naar spanje en andere dingen (jammer dat mijn vader zo snel na zijn pensioen overleed, ben blij dat ze nog een aantal van die dingen hebben kunnen doen).
Mijn schoonouders zoenen nog altijd als 1 van hun weg is geweest (tot onze afschuw vroeger, want het is een uitgebreide zoen + knuffel ;) ) en doen niets liever dan tijd met elkaar doorbrengen. Gaan met de camper op stap door heel europa heen.

Kortom, ik ben gewend aan liefdevolle relatie's. En tuurlijk heb ik gezien dat over de spanne van vele jaren er ook wel wat lastigere momenten waren, maar vooral heb ik gezien hoe ze altijd weer tot elkaar kwamen, altijd niets liever wilde dan samen verder.
Nu ik (ruim) volwassen ben zie ik ook de offers die ze gemaakt hebben om ons (kinderen) ruimte te geven en daar ben ik ze innig dankbaar voor. Maar vooral ben ik dankbaar voor wat me meegegeven is, dat relatie's (of huwelijk, maakt niet uit) liefdevol kunnen zijn, dat je niet voor minder moet gaan dan iemand naast je waar je ook echt bij wil zijn. Dat zelfs na jaren en jaren die band er nogsteeds kan zijn, die liefde er kan zijn. En dat dat ook getoond wordt naar elkaar toe.
Het maakt dat ik niet anders wil, niet met minder genoegen neem, maar ook weet dat een hobbeltje hier en daar vrij onbelangrijk is, zolang die liefde er is. Dat je dan daar wel overheen komt samen.

Ik zie het samen oud worden dus erg positief in, verheug me op de leuke dingen die we samen zullen delen. Hij brengt nogsteeds een glimlach op mijn gezicht en dat is wederzijds. Alles wat ik nog graag wil doen in mijn leven wil ik met hem delen, want hij is mijn liefde, mijn minnaar, mijn beste vriend. Als ik iets alleen doe wat ik super vind had ik hem daar graag bij gehad en kan ik niet wachten hem daarover te vertellen/te laten zien. Het gelukkigste ben ik als ik dat echt samen met hem kan doen, hij erbij is, dat met me kan delen.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
pi_169820039
quote:
0s.gif Op zaterdag 18 maart 2017 11:46 schreef mollzdeibert het volgende:
Hallo allemaal,

Ik had nooit gedacht dit hier te plaatsen, maar ik merk hoe vaak ik hieraan denk en nooit krijg ik antwoorden. Dit is mijn verhaal. Ik ben 20 jaar oud en ik woon bij mijn ouders. Mijn ouders zijn al 22 jaar getrouwd. Al sinds de dag dat ik ze ken heb ik dingen gemerkt en hoe ouder ik wordt hoe meer ik me realiseer hoe vreemd het eigenlijk is. Mijn ouders zijn zo afstandelijk tegen over elkaar. Ze knuffelen nooit, ze kussen nooit, ze houden nooit elkaars hand vast, ze doen nooit wat samen, ze praten heel weinig en als ze praten dan gaat het meestal over het nieuws en over andere mensen, kleine dingen roddelen. Mijn vader werkt niet meer en ze zijn elke dag thuis. Ik weet dat ze niet veel geld hebben, maar ik begrijp niet waarom ze zo tegen elkaar doen? Nu is mijn vraag, is dit normaal? is dit de betekenis van trouwen? Ik moet toegeven dat dit mij heel erg heeft beïnvloed qua mijn mening over relaties en trouwen. Ik merk dat ik me niet bezig hou met jongens en ook nooit een relatie zelf heb gehad en ik denk dat mijn ouders mij onbewust beïnvloed hebben.Voor mij is een relatie samen dingen doen, samen lachen, over leuke dingen praten, samen groeien, wat aan elkaars leven toevoegen, of is dit niet de werkelijkheid? is dat alleen geldig in films? Soms probeer ik dit tegen mijn moeder te zeggen en dan zegt ze heel droog, '' ik hou van je vader''. Ik begrijp dat iedereen anders is op deze wereld en we zijn niet op deze wereld gekomen om perse met iemand samen te zijn, maar als je met iemand samen bent of samen wilt zijn is dit wat je ervoor terug krijgt? Ik moet zeggen dat ik heel erg anders ben vergeleken met mijn ouders. Naast mij zijn hun letterlijk twee zombies die 24/7 thuis zitten. Soms wordt ik er verdrietig van en zeg ik tegen mijzelf waarom zijn hun zo? Als ik mijn moeder of vader zou zijn dan zou ik dood ongelukkig zijn.

Bedankt voor het lezen van mijn verhaal. Ik ben erg benieuwd naar jullie mening.
Wat dacht je van je ouders gewoon de vragen stellen waar je mee zit?

Of ze je onbewust beïnvloed hebben is iets wat eigenlijk wel vast staat. Niet dat je aan die kennis echt wat hebt want zo'n beetje elk sociale contact zorgt wel voor het overgeven van sociale dingetjes (meeste gaat onbewust).

Maar ik zou het gewoon gaan vragen, er is gewoonlijk wel een reden voor waarom het huwelijk van je ouders zso in elkaar steekt zoals het nu doet.

Het heeft weinig zin jarenlang met dezelfde vragen rond te blijven lopen (zeker niet als ze je heel erg dwars lijken te liggen en gezien het je eigen ouders betreft kan ik me dat heel goed voorstellen ook), vraag ze gewoon :Y
pi_169825784
Alles wat hier gezegd wordt heeft op een manier een kern van waarheid, vind ik. Maar niet vergeten, je kan ook nog uit een liefdeloos verstandshuwelijk komen, dat moet wel gezegd worden. Ook die mensen hebben kinderen. De eerste keer dat ik in mijn ouderlijk huis iemand oprecht liefdevol geinterresseerd in een ander zag zijn, was toen de nieuwe bewoners er in kwamen. Er is nog een hele wereld te ontdekken TS, de manier waarop je een relatie zou willen beleven bestaat echt.

[ Bericht 0% gewijzigd door Marsenal op 27-03-2017 22:54:56 (Typo) ]
-nee-
pi_169832648
Ik herken het wel TS. Ik kom zelf ook uit een vrij 'nuchter' gezin waar weinig liefde wordt getoond. Er wordt samen gegeten, maar zodra het op is gaat iedereen weer zijn eigen weg. Ik vraag mij ook wel eens af hoe ze op elkaar zijn gevallen of dat ze misschien gewoon toevallig bij elkaar zijn gekomen en het wel een veilige keuze vonden. Moet zeggen dat dat ook wel een bepaalde invloed heeft op mij; ik ben best wel kritisch en heb mijzelf voorgenomen om niet voor de eerste de beste te kiezen.

Voor de rest lig ik er niet erg van wakker. Ik denk dat veel 50 plussers bij hun partner blijven omdat ze bang zijn hun vertrouwde en veilig leven te verliezen.
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')