Whut?quote:Op zaterdag 18 maart 2017 11:46 schreef mollzdeibert het volgende:
Hallo allemaal,
Ik had nooit gedacht dit hier te plaatsen, maar ik merk hoe vaak ik hieraan denk en nooit krijg ik antwoorden. Dit is mijn verhaal. Ik ben 20 jaar oud en ik woon bij mijn ouders. Mijn ouders zijn al 22 jaar getrouwd. Al sinds de dag dat ik ze ken heb ik dingen gemerkt en hoe ouder ik wordt hoe meer ik me realiseer hoe vreemd het eigenlijk is.
Voor hen kennelijk wel, als zij al jaren dit doen en blijven doen. Misschien doen ze wel fysiek als jij er niet bent of misschien ook niet, maar dat is een keuze waar zij zich kennelijk goed genoeg bij voelen om ermee door te blijven gaan.quote:Mijn ouders zijn zo afstandelijk tegen over elkaar. Ze knuffelen nooit, ze kussen nooit, ze houden nooit elkaars hand vast, ze doen nooit wat samen, ze praten heel weinig en als ze praten dan gaat het meestal over het nieuws en over andere mensen, kleine dingen roddelen. Mijn vader werkt niet meer en ze zijn elke dag thuis. Ik weet dat ze niet veel geld hebben, maar ik begrijp niet waarom ze zo tegen elkaar doen? Nu is mijn vraag, is dit normaal?
Voor sommigen wel ja, maar zo te zien hoef je daar ook niet per se voor te trouwen. Zonder boterbriefje gebeurt het ook wel. Maar dat is zeg maar de luxe van deze tijden in deze regio wonen, je hebt mogelijkheden om iemand te vinden waarmee je samen een invulling wil en kan geven.quote:is dit de betekenis van trouwen?
Geldt voor iedereen wel, dat de ouders een dergelijke invloed uitoefenen. Maar met dit inzicht en volwassener worden kun je ook je eigen keuzes leren maken, zodat je minder in eenzelfde valkuil stapt.quote:Ik moet toegeven dat dit mij heel erg heeft beïnvloed qua mijn mening over relaties en trouwen. Ik merk dat ik me niet bezig hou met jongens en ook nooit een relatie zelf heb gehad en ik denk dat mijn ouders mij onbewust beïnvloed hebben.
Je ouders noem je zombies, maar wat voor sociaal leven heb je zelf als je verder alleen films als referentiekader wil bekijken? Heb je werkelijk geen enkele relatie in je omgeving waar een beetje zichtbare lol vanaf straalt?quote:Voor mij is een relatie samen dingen doen, samen lachen, over leuke dingen praten, samen groeien, wat aan elkaars leven toevoegen, of is dit niet de werkelijkheid? is dat alleen geldig in films?
Misschien wil je ma het ook niet bespreken met je, aangezien je haar dochter bent en je zelf geen ervaring hebt, behalve kennelijk films. Een beetje open en neutrale vragen stellen zou al wat minder vooringenomen over kunnen komen. Alsof haar mening wat interessanter is dan graag jouw invloed willen laten blijken zeg maar. Hoe goed bedoelt ook, het komt als onbegrip over en als het echt een pijnlijk onderwerp is kan dat een gesprek erover extra in de weg zitten.quote:Soms probeer ik dit tegen mijn moeder te zeggen en dan zegt ze heel droog, '' ik hou van je vader''. Ik begrijp dat iedereen anders is op deze wereld en we zijn niet op deze wereld gekomen om perse met iemand samen te zijn, maar als je met iemand samen bent of samen wilt zijn is dit wat je ervoor terug krijgt? Ik moet zeggen dat ik heel erg anders ben vergeleken met mijn ouders. Naast mij zijn hun letterlijk twee zombies die 24/7 thuis zitten. Soms wordt ik er verdrietig van en zeg ik tegen mijzelf waarom zijn hun zo? Als ik mijn moeder of vader zou zijn dan zou ik dood ongelukkig zijn.
Bedankt voor het lezen van mijn verhaal. Ik ben erg benieuwd naar jullie mening.
Wat dacht je van je ouders gewoon de vragen stellen waar je mee zit?quote:Op zaterdag 18 maart 2017 11:46 schreef mollzdeibert het volgende:
Hallo allemaal,
Ik had nooit gedacht dit hier te plaatsen, maar ik merk hoe vaak ik hieraan denk en nooit krijg ik antwoorden. Dit is mijn verhaal. Ik ben 20 jaar oud en ik woon bij mijn ouders. Mijn ouders zijn al 22 jaar getrouwd. Al sinds de dag dat ik ze ken heb ik dingen gemerkt en hoe ouder ik wordt hoe meer ik me realiseer hoe vreemd het eigenlijk is. Mijn ouders zijn zo afstandelijk tegen over elkaar. Ze knuffelen nooit, ze kussen nooit, ze houden nooit elkaars hand vast, ze doen nooit wat samen, ze praten heel weinig en als ze praten dan gaat het meestal over het nieuws en over andere mensen, kleine dingen roddelen. Mijn vader werkt niet meer en ze zijn elke dag thuis. Ik weet dat ze niet veel geld hebben, maar ik begrijp niet waarom ze zo tegen elkaar doen? Nu is mijn vraag, is dit normaal? is dit de betekenis van trouwen? Ik moet toegeven dat dit mij heel erg heeft beïnvloed qua mijn mening over relaties en trouwen. Ik merk dat ik me niet bezig hou met jongens en ook nooit een relatie zelf heb gehad en ik denk dat mijn ouders mij onbewust beïnvloed hebben.Voor mij is een relatie samen dingen doen, samen lachen, over leuke dingen praten, samen groeien, wat aan elkaars leven toevoegen, of is dit niet de werkelijkheid? is dat alleen geldig in films? Soms probeer ik dit tegen mijn moeder te zeggen en dan zegt ze heel droog, '' ik hou van je vader''. Ik begrijp dat iedereen anders is op deze wereld en we zijn niet op deze wereld gekomen om perse met iemand samen te zijn, maar als je met iemand samen bent of samen wilt zijn is dit wat je ervoor terug krijgt? Ik moet zeggen dat ik heel erg anders ben vergeleken met mijn ouders. Naast mij zijn hun letterlijk twee zombies die 24/7 thuis zitten. Soms wordt ik er verdrietig van en zeg ik tegen mijzelf waarom zijn hun zo? Als ik mijn moeder of vader zou zijn dan zou ik dood ongelukkig zijn.
Bedankt voor het lezen van mijn verhaal. Ik ben erg benieuwd naar jullie mening.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |