R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
registreer om deze reclame te verbergen
Zit sinds een half jaar op de universiteit. Maar kamp dus met extreem met het gevoel dat ik de uni eigenlijk niet waard ben. Ik weet het, dat klinkt erg zielig in de oren. Aangezien ik mijn vwo diploma heb gehaald heb ik even veel recht als de rest om hier te zijn. Daarnaast haal ik mijn vakken ook gewoon nog. Mijn cijfers zijn gemiddeld (schommelend van een zesje tot een zevenenhalf) maar als tijdens het college een student een kritische vraag stelt, bedenk ik vaak bij mezelf: shit, goeie vraag, maar zelf zou ik nooit op die vraag komen 😒 In ieder geval kost het me veel moeite. Vaak ben ik te bang om kritische vragen te stellen. Er gaat dan door mijn hoofd dat de vraag die ik heb totaal niet diepgaand is waardoor ik het helemaal in mijn eentje oplos, wat me veel meer tijd kost
Verder heb ik wel zeker moeite moeten doen om hier te komen. Vaak hoor je van die verhalen van vwo'ers hoe ze met twee vingers in hun neus hun diploma haalden. Voor mij was dat echt niet zo makkelijk eigenlijk. Ik heb me er altijd voor moeten inzetten en die work ethic heeft me dan ook zo ver gebracht. Hier heeft veel tijd in gezeten en dit heeft als gevolg dus dat ik de wat simpelere dingen van het leven negeerde.
Ik was heel lang voor velen die gast die goed kon leren maar niet iemand waarmee je zou stappen. Ik zette dit van me af door te zeggen dat het me niets boeide, maar ik was daar eigenlijk heel onzeker over. Ik had voor een lange tijd outcast status wat mijn sociale vaardigheden ook niet veel goeds deed. Ik negeerde dit door een nog grotere workaholic te worden. Ik zat lange dagen thuis achter de computer en ik durfde met werkelijk niemand over mijn problemen te praten. Ik schaamde me er zo erg voor. Niemand wist wie ik werkelijk was eigenlijk.
Mensen dachten dat ik slim was maar hielden totaal geen rekening met de uren die ik daarvoor vrij had moeten maken. Ik deed voor mijn gevoel me constant voor als iemand anders. Is dit wat ik zo graag wilde? Op een gegeven moment stelde ik mezelf die vraag, maar ik wist er geen antwoord op. Mijn emoties vlakte af, ik verloor contact met de mensen om me heen, ik wilde mijn bed niet meer uit, fuck ik werd depressief... ik kwam in een negatieve spiraal terecht en kon er niet meer uit ook.
Voor mijn gevoel zit ik vast in een web van depressie en angst. Constant heb ik last van rumineren en ontwijkend gedrag. Ook heb ik het druk met school, waar mijn hoofd nu totaal niet naar staat.
Binnenkort ga ik met de studentenpsycholoog praten, maar in de tussentijd is advies van iemand anders ook zeker welkom!
[ Bericht 0% gewijzigd door 12 op 19-03-2017 01:07:16 ]
Omdat het kan
Hoi haja, het leven bestaat in zijn geheel uit mensen die slimmer of minder slim zijn als jezelf, op een dag zal je daar toch soms ook vrede mee moeten hebben! Zelfs topsterren ( Bijv Eminem ) die komen op een goede dag wel eens iemand tegen die weer slimmer of intressanter is als hij/zij! Hoort een beetje bij het leven ey! Zelf ben ik nooit verder gekomen als Havo, dus ik kijk juist weer enorm tegen jou op !quote:Op vrijdag 17 maart 2017 01:50 schreef 12 het volgende:
tijdens het college een student een kritische vraag stelt, bedenk ik vaak bij mezelf: shit, goeie vraag, maar zelf zou ik nooit op die vraag komen
Hoi op elk potje past een dekseltje, alleen sommige mensen hebben meer tijd nodig om vrienden te maken, er kunnen verschillende redenen zijn, of je bent te kieskeurig, of te veel afwijkend van de massa ( niet perse negatief maar dan is het zoeken naar een vriend meer zoals het zoeken van een speld in een hooiberg ) , of je vraagt niet actief genoeg aan mensen of ze iets leuks met je willen gaan doen, enz enz enz,,,quote:
Ik was heel lang voor velen die gast die goed kon leren maar niet iemand waarmee je zou stappen
Misschien voor jezelf proberen helder te krijgen wat je met je vwo-diploma wilde en wat je denkt te bereiken met je universitaire studie. Waar doe je het uiteindelijk voor (en is dat het waard)?
Zo'n papiertje is leuk hoor, maar de rest van je leven kun je misschien ook via een minder steil pad bereiken.
Je komt een beetje over als iemand die status najaagt in plaats van plezier.
Zo'n papiertje is leuk hoor, maar de rest van je leven kun je misschien ook via een minder steil pad bereiken.
Je komt een beetje over als iemand die status najaagt in plaats van plezier.
Ik kom uit een niet zo rijk gezin waar niemand ooit wo gedaan heeft dus iedereen motiveerde me om dat te gaan doen (overigens waren ze ze niet super pusherig ofzo, de drive kwam uiteindelijk uit mezelf). Ik geef het liever niet toe maar dat heeft wel zeker invloed op me gehad.quote:Op vrijdag 17 maart 2017 06:41 schreef Lunatiek het volgende:
Misschien voor jezelf proberen helder te krijgen wat je met je vwo-diploma wilde en wat je denkt te bereiken met je universitaire studie. Waar doe je het uiteindelijk voor (en is dat het waard)?
Zo'n papiertje is leuk hoor, maar de rest van je leven kun je misschien ook via een minder steil pad bereiken.
Je komt een beetje over als iemand die status najaagt in plaats van plezier.
En ik heb voor een lange tijd plezier op de tweede plek gezet, met de gedachte 'the goal justifies the means'. Alleen is die goal niet zo duidelijk waardoor ik veel minder motivatie op kan brengen...
[ Bericht 2% gewijzigd door 12 op 17-03-2017 10:10:51 ]
Omdat het kan
registreer om deze reclame te verbergen
Dat laatste klopt zeker. Ik heb echt een extreem grote angst voor afwijzingen. De laatste jaren heb ik mezelf uit mijn schulp proberen te trekken maar het gaat met heel veel ups en downs.quote:
[..]
Hoi op elk potje past een dekseltje, alleen sommige mensen hebben meer tijd nodig om vrienden te maken, er kunnen verschillende redenen zijn, of je bent te kieskeurig, of te veel afwijkend van de massa ( niet perse negatief maar dan is het zoeken naar een vriend meer zoals het zoeken van een speld in een hooiberg ) , of je vraagt niet actief genoeg aan mensen of ze iets leuks met je willen gaan doen, enz enz enz,,,
Omdat het kan
hoe zouden anderen dat dan te weten kunnen komen?quote:
dus, hoe is je sociale leven buiten het leren en de universiteit...
hoe is je woonsituatie, woon je nog thuis of op kamers, heb je hobbies en ben je lid van verenigingen (sport-verenigingen, bepaalde intersses of juist bv studentenverenigingen)
als je bv meer contacten wilt krijgen, zul je er zelf ook iets voor moeten doen en actief op zoek gaan.
Der der den Wind der Veränderung spürt, sollte keinen Windschutz sondern eine Windmühle bauen.
Je hebt op elk onderwijsniveau wel verschillen in niveau van studenten. Dat jij er met hard werken komt vind ik positief, je bent in staat om door te zetten. Dat is een waardevolle eigenschap.
Op sociaal vlak zou ik je adviseren om dat stukje bij beetje op te bouwen. Hoe is de studievereniging van jouw studie? Ga daar eens kijken of kijk of er een vereniging is met een sport of hobby die je interessant lijkt. Juist die verenigingen zijn laagdrempelig om in te stappen als je wat sociale contacten en vaardigheid op wil doen.
Jouw angsten komen best veel voor onder studenten en ook oudere mensen. En daar kun je met wat gerichte hulp best goed vanaf komen. Een combinatie van wat contacten opdoen en oefeningen om te kalmeren. Zoek maar eens op mindfullnes.
Op sociaal vlak zou ik je adviseren om dat stukje bij beetje op te bouwen. Hoe is de studievereniging van jouw studie? Ga daar eens kijken of kijk of er een vereniging is met een sport of hobby die je interessant lijkt. Juist die verenigingen zijn laagdrempelig om in te stappen als je wat sociale contacten en vaardigheid op wil doen.
Jouw angsten komen best veel voor onder studenten en ook oudere mensen. En daar kun je met wat gerichte hulp best goed vanaf komen. Een combinatie van wat contacten opdoen en oefeningen om te kalmeren. Zoek maar eens op mindfullnes.
Ik ken iemand die daar ook last van had. Die is via school toen een assertiviteitstraining gaan volgen. Kan me herinneren dat hij bijvoorbeeld oefeningen kreeg om aan een vreemde de weg te vragen, of dat ze elkaar een tijdje aan moesten kijken en dat soort dingen. Hoe diep het ging weet ik niet, maar misschien kun je daar wel iets mee.quote:
[..]
Dat laatste klopt zeker. Ik heb echt een extreem grote angst voor afwijzingen. De laatste jaren heb ik mezelf uit mijn schulp proberen te trekken maar het gaat met heel veel ups en downs.
Maar als je depressieve gevoelens toenemen, is het misshien beter om even bij de huisarts langs te gaan.
Verder herken ik het wel een beetje. (Wel havo - hbo) Ik wilde op de havo heel graag met een 8 gemiddeld afstuderen, want ik wilde een loting studie doen. Ik werd vaak voor nerd uitgemaakt, en mensen begonnen overdreven te zuchten als ik een vraag wilde stellen enzo, op de middelbare school.
Toen op mijn studie, was ik de jongste met mijn 17 jaar, en zat ik tussen mensen die al vooropleidingen hadden gedaan, of eerdere studies, stages. Ik heb me heel vaak heel klein gevoeld.
Maar op mijn opleiding vond iedereen me juist hartstikke leuk, dat ben ik later tijdens mijn studie pas gaan zien. Mijn minor op de kunstacademie heeft ook een positief effect op me gehad. En ik heb bijvoorbeeld nog een heeeeleee grote knuffelbeer staan die ik in het 1e jaar van twee klasgenoten kreeg.. het is in mijn ogen dus vooral een kwestie van mee durven doen.
Keep the ones that heard you when you never said a word.
Kunnen ze niet tenzij ik me er open voor stel... soms ben ik heel onzeker en ik straal dat dan ook uit dus in dat opzicht ben ik dan niet makkelijk te approachen.quote:
[..]
hoe zouden anderen dat dan te weten kunnen komen?
dus, hoe is je sociale leven buiten het leren en de universiteit...
hoe is je woonsituatie, woon je nog thuis of op kamers, heb je hobbies en ben je lid van verenigingen (sport-verenigingen, bepaalde intersses of juist bv studentenverenigingen)
als je bv meer contacten wilt krijgen, zul je er zelf ook iets voor moeten doen en actief op zoek gaan.
Mijn sociale leven gaat wel. Ik heb sinds dit jaar echt stappen gemaakt. Ken ook wel wat mensen op de studie waarmee ik goed op kan schieten en soms mee rondhang maar soms ben ik echt pijnlijk awkward.
Ik woon nog thuis (ben eerstejaars trouwens), en ik zit niet op een vereniging ofzo. Ik heb wel hobby's enzo dus daar zit het em niet in.
Omdat het kan
ik zou er niet op gokken dat je voor anderen wel of niet 'makkelijk benaderbaar bent'...quote:
Kunnen ze niet tenzij ik me er open voor stel... soms ben ik heel onzeker en ik straal dat dan ook uit dus in dat opzicht ben ik dan niet makkelijk te approachen.
Als je meer contacten wilt moet je vooral zélf actiever en assertiever contact opzoeken...
wat mensen over je denken en of ze merken of je al dan niet onzeker bent (meestal overschatten mensen dat vaak, zelfs als ze onzeker overkomen, hebben veelal anderen er eigenlijk niet zo'n grote boodschap aan, het 'interssert' niet eens zo erg) is minder erg dan het 'chocken'.
Chocken is het aarzelen contact op te nemen of zelfs iets te doen om anderen te benaderen.
Als je het idee hebt te weinig contacten te hebben of dat anderen 'je niet goed genoeg kennen' (of verkeerd inschatten),
moet je vooral zelf meer moeite doen die contacten op te zoeken, en anderen aan te spreken (en ook intersse in anderen tonen)
Der der den Wind der Veränderung spürt, sollte keinen Windschutz sondern eine Windmühle bauen.
Even wat aangepastquote:
[..]
Hoi haja, het leven bestaat in zijn geheel uit mensen die slimmer of minder slim zijn als jezelf, op een dag zal je daar toch soms ook vrede mee moeten hebben! Zelfs topsterren ( Bijv Eminem ) die komen op een goede dag wel eens iemand tegen die weer slimmer of intressanter is als hij/zij! Hoort een beetje bij het leven ey! Zelf ben ik nooit verder gekomen als dan Havo, dus ik kijk juist weer enorm tegen jou op !
Ontopic: TS, ik heb persoonlijk meer respect voor mensen die heel erg hun best en moeite voor iets moeten doen en dan "maar" een zesje halen dan voor mensen die altijd alles met twee vingers in de neus kunnen en altijd achtens en negens halen. Omdat je zo veel moeite voor dingen moet doen kweek je karakter en daar heb je in mijn ogen meer aan dan aan een acht of een negen.
IT'er in hart en nieren
Ik zie dit wel veel bij mijn oude studentenvereniging. Eerstejaars die zich nog geen houding weten te geven en zich ongemakkelijk voelen omdat ze lang weinig sociaal contact hebben gehad. Het trekt altijd bij en na een jaar of 2 zijn het de mensen waar de nieuwe eerstejaars tegen opkijken.quote:
[..]
Kunnen ze niet tenzij ik me er open voor stel... soms ben ik heel onzeker en ik straal dat dan ook uit dus in dat opzicht ben ik dan niet makkelijk te approachen.
Mijn sociale leven gaat wel. Ik heb sinds dit jaar echt stappen gemaakt. Ken ook wel wat mensen op de studie waarmee ik goed op kan schieten en soms mee rondhang maar soms ben ik echt pijnlijk awkward.
Ik woon nog thuis (ben eerstejaars trouwens), en ik zit niet op een vereniging ofzo. Ik heb wel hobby's enzo dus daar zit het em niet in.
Als je nu zo doorgaat, en probeert een beetje contact uit te bouwen komt het echt wel goed met je. En wellicht dat de studentenpsycholoog je nog een zetje kan geven zodat je van die angsten afkomt.
Er zijn verschillende manieren om er te komen en iedereen heeft een andere skill set. Sommigen zijn bijzonder intelligent maar doen niets, andere zijn vooral harde werkers. Het een kun je compenseren met het ander, maar je moet het beiden hebben. Jij bent zo te lezen meer de laatste groep, de harde werker. Kom je heel ver mee in het leven. Het is niet minder dan het ander. Ik ben meer de eerste groep waardoor ik nooit veel hoefde te doen, maar aan de andere kant dacht ik juist dat ik het eerder niet verdiende omdat ik er met de pet naar gooide. Meestal afwezig of dronken/brak, interesse in van alles en nog wat behalve wat ik moest doen. Hoe dan ook het een is niet beter dan het ander. Het gaat om het resultaat en iedereen bereikt dat op zijn eigen manier. Ik heb overigens meer respect voor mensen die hard werken. Dat is een stuk moeilijker.
Verder niet zo druk maken over wat anderen van je denken. Iedereen heeft recht op zijn mening. Je hoeft je ook niet anders voor te doen dan je bent, trek je alleen maar de verkeerde mensen aan. Mensen die je accepteren en appricieren op de manier zoals je zelf bent, dat zijn de echte mensen die je om je heen wilt. Doe gewoon wat je leuk vind, het is niet dat we een doel hebben of zo.
Verder niet zo druk maken over wat anderen van je denken. Iedereen heeft recht op zijn mening. Je hoeft je ook niet anders voor te doen dan je bent, trek je alleen maar de verkeerde mensen aan. Mensen die je accepteren en appricieren op de manier zoals je zelf bent, dat zijn de echte mensen die je om je heen wilt. Doe gewoon wat je leuk vind, het is niet dat we een doel hebben of zo.
"Happiness is not getting more, but wanting less"
Bedenk eens even dat je met jouw specifieke achtergrond een andere kijk op het leven hebt dan de studenten die uit een familie van academici komen. Die andere kijk kan heel waardevol zijn voor wetenschappelijk onderzoek.quote:
[..]
Ik kom uit een niet zo rijk gezin waar niemand ooit wo gedaan heeft dus iedereen motiveerde me om dat te gaan doen (overigens waren ze ze niet super pusherig ofzo, de drive kwam uiteindelijk uit mezelf). Ik geef het liever niet toe maar dat heeft wel zeker invloed op me gehad.
En ik heb voor een lange tijd plezier op de tweede plek gezet, met de gedachte 'the goal justifies the means'. Alleen is die goal niet zo duidelijk waardoor ik veel minder motivatie op kan brengen...
Maar het tekent ook voor een deel hoe je met de ervaring van het studentenleven omgaat, je hebt waarschijnlijk geen voorbeeld, geen rolmodel. Je moet veel zelf uitzoeken. Dus, zoek zo'n rolmodel al zal dat niet makkelijk zijn.
Ik begrijp de (psychische) druk van je familie. Dat is heel lastig. Zeker als ze naar buiten toe trots zijn "die van ons doet universiteit", dan kan het gezien worden als publieke vernedering als je een stap terug doet. Of faalt.
Je schreef "ik durf geen kritische vragen te stellen". Weleens aan een debatersclub gedacht? Daar leer je over willekeurige onderwerpen debateren/discuteren; ze doen ook wedstrijden.
Probeer voor jezelf terug te vinden waarom je juist díe studie hebt gekozen en niet een van de honderden andere. Kan je met bijvakken/minors niet bijsturen naar je oorspronkelijke idee van de studie? Bijvoorbeeld dat je dacht dat er meer wiskunde in zou zitten > vul het curriculum aan met een bijvak waarin juist de nadruk daarop ligt.aa
Ik herken dit wel TS. Ben zelf een laatbloeier en je bent net begonnen dus er is nog geen man overboord. Had zelf ook niet veel aansluiting op het vwo, en daarna ook wel moeite gehad soms met de studie (altijd rond de 6,5 gemiddeld gestaan, nu bijna afgestudeerd en het gemiddelde is niet gestegen). Je haalt het tot nu toe wel en je eerste jaar is de test of je de studie aankan. Als je zo doorgaat kun je de uni dus echt wel aan.
Ben zelf ook niet afkomstig uit een familie waar iedereen gestudeerd heeft (meer niet dan wel), dus dat snap ik wel. Maar het studeren went wel, en de overgang van middelbare school naar universiteit is nou eenmaal groot.
Ik denk, dat als je echt niet op de uni thuishoort zoals je zegt, je dit wel zal merken als je een negatief bsa krijgt. En dat krijg je echt niet snel.
Succes met je studie en wie weet kom je gewoon met (bijna) een propedeuse het eerste jaar door.
Ben zelf ook niet afkomstig uit een familie waar iedereen gestudeerd heeft (meer niet dan wel), dus dat snap ik wel. Maar het studeren went wel, en de overgang van middelbare school naar universiteit is nou eenmaal groot.
Ik denk, dat als je echt niet op de uni thuishoort zoals je zegt, je dit wel zal merken als je een negatief bsa krijgt. En dat krijg je echt niet snel.
Succes met je studie en wie weet kom je gewoon met (bijna) een propedeuse het eerste jaar door.
Debatclub zeker doen! Zelf een hoop profijt van gehad in allerlei opzichten.quote:Op vrijdag 17 maart 2017 17:22 schreef Lunatiek het volgende:
[..]
Bedenk eens even dat je met jouw specifieke achtergrond een andere kijk op het leven hebt dan de studenten die uit een familie van academici komen. Die andere kijk kan heel waardevol zijn voor wetenschappelijk onderzoek.
Maar het tekent ook voor een deel hoe je met de ervaring van het studentenleven omgaat, je hebt waarschijnlijk geen voorbeeld, geen rolmodel. Je moet veel zelf uitzoeken. Dus, zoek zo'n rolmodel al zal dat niet makkelijk zijn.
Ik begrijp de (psychische) druk van je familie. Dat is heel lastig. Zeker als ze naar buiten toe trots zijn "die van ons doet universiteit", dan kan het gezien worden als publieke vernedering als je een stap terug doet. Of faalt.
Je schreef "ik durf geen kritische vragen te stellen". Weleens aan een debatersclub gedacht? Daar leer je over willekeurige onderwerpen debateren/discuteren; ze doen ook wedstrijden.
Probeer voor jezelf terug te vinden waarom je juist díe studie hebt gekozen en niet een van de honderden andere. Kan je met bijvakken/minors niet bijsturen naar je oorspronkelijke idee van de studie? Bijvoorbeeld dat je dacht dat er meer wiskunde in zou zitten > vul het curriculum aan met een bijvak waarin juist de nadruk daarop ligt.aa
Klinkt zeker niet slecht! Wat zijn jouw ervaringen hiermee?quote:
[..]
Debatclub zeker doen! Zelf een hoop profijt van gehad in allerlei opzichten.
Omdat het kan
Ik stuur je wel een DM met wat uitgebreidere info.quote:
[..]
Klinkt zeker niet slecht! Wat zijn jouw ervaringen hiermee?
Come on, het is al goed dat je vwo hebt gedaan en nu universiteit in ieder geval met zessen haalt. Dat is al meer dan heel veel mensen kunnen. Ik heb zelf met uiterste inspanning veel te lang over het hbo gedaan, en geslaagd met wat denk je? Een zes. Toen ik zei dat ik daarom aan mezelf ging twijfelen wilde niemand daar iets van weten. Mijn familie is ook zo dat ze denken dat ik veel meer kan dan eigenlijk het geval is. Soms heb ik spijt dat ik geen mbo heb gedaan, maar tja, ik heb in ieder geval het bewijs dat ik me in heb kunnen zetten om iets boven mijn niveau te halen en solliciteer nu op mbo vacatures. Waarbij ik weer een achterstand heb vanwege het gebrek aan werkervaring. Op het hbo heb je meer stages dan op de universiteit. Ik zou gewoon goed nadenken over het alternatief maar niet alleen uit onzekerheid met je studie stoppen want dat is zonde. Je zegt zelf ook dat je goal niet zo heel duidelijk is. Dat heeft denk ik ook invloed op je inzet en prestaties. Misschien dat als je idd zoals anderen zeggen een beter beeld hebt van wat je uiteindelijk wil bereiken na je studie het ook beter gaat.
[ Bericht 12% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 18-03-2017 10:28:19 ]
[ Bericht 12% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 18-03-2017 10:28:19 ]
<a href="https://www.bol.com/nl/p/spirituele-oplossingen/9200000016170720/?suggestionType=browse" target="_blank" rel="nofollow">https://www.bol.com/nl/p/(...)uggestionType=browse</a>
Heb je net een PM gestuurd, dat is wat makkelijker ivm de uitgebreidere info.quote:
[..]
Klinkt zeker niet slecht! Wat zijn jouw ervaringen hiermee?
Wow dit is raar gewoon. Ik herken me heel erg in jouw verhaal. Zit ook in het eerste jaar van de uni en moet ook veel doen om goede cijfers te halen. Door dat doel-heiligt-de-middelen-denken voelt het alsof ik de kleine dingen in het leven niet kan waarderen. Ik wil niet falen en daarom steek ik bovengemiddeld veel tijd in mijn studie en kan ik minder goed genieten van andere dingen, zoals mijn klasgenoten dat wel kunnen. En dan weet ik niet eens waarvoor ik het eigenlijk doe.
Toen ik klaar was met mijn vwo had ik zo'n leeg gevoel. Je hebt wel dat papiertje binnen, maar verder heb je er helemaal niks aan overgehouden qua vriendschappen. Herken jij je hierin ts?
Toen ik klaar was met mijn vwo had ik zo'n leeg gevoel. Je hebt wel dat papiertje binnen, maar verder heb je er helemaal niks aan overgehouden qua vriendschappen. Herken jij je hierin ts?
Ich gebe sie 5 sekunden. Fünf..vier..NUUUULLL!!
