R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Is daar geen goede buitenland optie voor?quote:Op maandag 6 maart 2017 12:47 schreef Leandra het volgende:
[..]
Zorg vooral dat je dat voor jezelf heel goed weet en ook (daar zijn we weer) kunt verdedigen, want als vrouw een sterilisatie krijgen is, als je nog in je vruchtbare jaren bent, heel erg lastig, vooral omdat het nagenoeg onomkeerbaar is.
Dus artsen zullen je in principe willen weerhouden tot je de sterilisatie niet meer nodig hebt.
Vind dat apart. Als je een keuze maakt moet het toch kunnen. Een abortus is net zo goed een aanslag op je lichaamquote:Op maandag 6 maart 2017 12:48 schreef motorbloempje het volgende:
[..]
Ik heb zelf gewacht tot ik 30 was, dus, en het vragenvuur was dus nog steeds wel best 'veroordelend'/afwijzend, maar dat zal wrsch ook per arts verschillend zijn. Zo ken ik verhalen van mensen die het zonder problemen bij 23 voor elkaar krijgen, en mensen die met 35 nog geweigerd werden bij de eerste screening bij de huisarts.
.
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Ik heb me laten steriliseren toen ik dertig was, nu zal het ongetwijfeld voor een man anders zijn maar mij werd slechts een keer bij herhaling gevraagd door de huisarts bij doorverwijzen, weet je het echt zeker?, ook door de uroloog net voor de ingreep trouwens herinner ik me nuquote:
Even terugkomende op het sterilisatieverhaal van het vorige topic.
Ik heb besloten de komende dagen voor mezelf argumenten op papier te zetten waarom ik me wil laten steriliseren en dus toch binnenkort nog een keer een poging te wagen. Hopelijk krijg ik deze keer meer respons en dan ook een positieve
.
Ik vind steriliseren nog een beetje een te heftige ingreep eigenlijk lichamelijk gezien. Maar ik vind de kapper al vreselijk, dus dat ligt meer aan mij.
lichamelijk gezien. Maar ik vind de kapper al vreselijk, dus dat ligt meer aan mij.
Tap tap tap
Op twee lichamen zelfs.quote:
[..]
Vind dat apart. Als je een keuze maakt moet het toch kunnen. Een abortus is net zo goed een aanslag op je lichaam
Tap tap tap
Ik weet wel zeker dat het voor een man totaal anders is. Alleen al om het feit dat het niet permanent is bij een man.quote:
[..]
Ik heb me laten steriliseren toen ik dertig was, nu zal het ongetwijfeld voor een man anders zijn maar mij werd slechts een keer bij herhaling gevraagd door de huisarts bij doorverwijzen, weet je het echt zeker?, ook door de uroloog net voor de ingreep trouwens herinner ik me nu
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Kan me voorstellen, ik heb al spijt dat ik bij de laatste bevalling niet voor een keizersnede en sterilisatie gekozen heb.quote:
[..]
Weet ik. Ik heb al twee pogingen gedaan
Dus drie keer is wellicht dan scheepsrecht
Op je 30ste moet je ook echt wel kunnen weten dat je echt geen kinderen (meer) wilt, en dat je, indien je spijt krijgt gewoon pech hebt dat je een onomkeerbare keuze gemaakt hebt.
In dat geval is het ook het eind van de wereld niet lijkt me.
Zie het als een lotgenoten topic waar men ervaringen kan delen, informatie kan geven over hoe om te gaan met aanhoudende familie/vrienden, sterilisatieaanvragen bij huisarts. Er zijn genoeg topics waar 'lotgenoten' praten hier in R&P, varierend van depressie tot ADHD tot verslavingen en dergelijken. Ik ga ook niet in een topic over rook/drankverslaving lopen roepen 'dat men maar gewoon moet stoppen' omdat ik ook zonder enig probleem met roken kon stoppen. Dat het mij is gelukt zegt compleet niets over wat een ander doet/vindt/kan, etc. Dus dat heeft allemaal helemaal geen zin.
Een topic voor mensen die bewust kindvrij zijn of hier over nadenken/het niet zeker weten in een best op kinderen gefocuste samenleving, voor hen om daar over te praten, en niet over.
Een topic voor mensen die bewust kindvrij zijn of hier over nadenken/het niet zeker weten in een best op kinderen gefocuste samenleving, voor hen om daar over te praten, en niet over.
Ja doei.
Ja goed, dat is een andere discussie.quote:
Ik vind het gewoon frappant dat ik niet gewoon kan krijgen wat ik wil
. Maar goed, argumenten opschrijven dus.
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Bij een man is het inderdaad een fluitje van een cent, drie dagen lopen als John Wayne en het is klaar.....echter ongedaan maken is dan weer een ander verhaal, dat schijnt best een lastige ingreep te zijn met een langdurige hersteltijdquote:
[..]
Ik weet wel zeker dat het voor een man totaal anders is. Alleen al om het feit dat het niet permanent is bij een man.
Je moet de argumenten op je hart dragen als je dit er nu door wilt krijgen.quote:
[..]
Ja goed, dat is een andere discussie.
Ik vind het gewoon frappant dat ik niet gewoon kan krijgen wat ik wil
Maar goed, argumenten opschrijven dus.
Misschien voor de zekerheid wat laten invriezenquote:
[..]
Bij een man is het inderdaad een fluitje van een cent, drie dagen lopen als John Wayne en het is klaar.....echter ongedaan maken is dan weer een ander verhaal, dat schijnt best een lastige ingreep te zijn met een langdurige hersteltijd
Tap tap tap
Juist. Zoals ik in het vorige topic zei, liever spijt dat ik geen kinderen heb dan spijt dat ik ze wel heb.quote:
[..]
Kan me voorstellen, ik heb al spijt dat ik bij de laatste bevalling niet voor een keizersnede en sterilisatie gekozen heb.
Op je 30ste moet je ook echt wel kunnen weten dat je echt geen kinderen (meer) wilt, en dat je, indien je spijt krijgt gewoon pech hebt dat je een onomkeerbare keuze gemaakt hebt.
In dat geval is het ook het eind van de wereld niet lijkt me.
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Doet me denken aan dat filmpje van die gast die al zijn kwakjes in een colafles bewaardquote:
[..]
Misschien voor de zekerheid wat laten invriezen
De richtlijn zet een magische streep bij 30 jaar (omdat er voor die leeftijd veel spijtoptanten zijn en na 30 jaar veel minder).quote:
[..]
Ja goed, dat is een andere discussie.
Ik vind het gewoon frappant dat ik niet gewoon kan krijgen wat ik wil
Maar goed, argumenten opschrijven dus.
Overigens: in omringende landen is er vaak een harde grens en ligt die zelfs hoger.
De reden is niet alleen dat je er spijt van kan krijgen en het onomkeerbaar kan zijn (hangt van de behandeling af), maar bovenal het bestaan van goede alternatieven.
Niet zo gek dus dat artsen terughoudend zijn.
Dat is ergens best vreemd want met een jaar of 25 moet je daar toch wel goed over gedacht kunnen hebben en dan ben je oud genoeg om ook de gevolgen van je beslissing te dragen.quote:
[..]
De richtlijn zet een magische streep bij 30 jaar (omdat er voor die leeftijd veel spijtoptanten zijn en na 30 jaar veel minder).
Overigens: in omringende landen is er vaak een harde grens en ligt die zelfs hoger.
De reden is niet alleen dat je er spijt van kan krijgen en het onomkeerbaar kan zijn (hangt van de behandeling af), maar bovenal het bestaan van goede alternatieven.
Niet zo gek dus dat artsen terughoudend zijn.
Ons leven bestaan uit een aaneenschakeling van onomkeerbare keuzes of keuzes die vele jaren doorwerken. Bijvoorbeeld de beslissing om wel een kind te nemen, dat heeft invloed op de rest van je leven en het leven van een ander. Dan is het ergens best gek om als een klein kind weggestuurd te worden. En dat het voorkomt dat je spijt hebt van je beslissing, dat kan, dat heb je dan aan jezelf te danken.
Don't quote me boy, cause I ain't said shit!
Send Banano to: ban_1drjycsqhpwa1i4uxo1mmqau6q8gibgbn6oabtub53zpcrabjunt3uscaqty
Send Banano to: ban_1drjycsqhpwa1i4uxo1mmqau6q8gibgbn6oabtub53zpcrabjunt3uscaqty
Ik snap jouw punt, maar uit het aantal spijtoptanten blijkt iets anders.quote:
Dat is ergens best vreemd want met een jaar of 25 moet je daar toch wel goed over gedacht kunnen hebben en dan ben je oud genoeg om ook de gevolgen van je beslissing te dragen.
Ons leven bestaan uit een aaneenschakeling van onomkeerbare keuzes of keuzes die vele jaren doorwerken. Bijvoorbeeld de beslissing om wel een kind te nemen, dat heeft invloed op de rest van je leven en het leven van een ander. Dan is het ergens best gek om als een klein kind weggestuurd te worden. En dat het voorkomt dat je spijt hebt van je beslissing, dat kan, dat heb je dan aan jezelf te danken.
Op zichzelf ben ik het met jou eens dat mensen vrije keuze moeten hebben, maar de terughoudendheid vind ik dus niet zo gek. Een harde eis als in het buitenland vind ik onwenselijk.
Heb je een bron voor die richtlijn, want volgens mij is hij er voor vrouwen helemaal niet, dat ze bij mannen een minimumleeftijd van 30 hanteren is één ding, maar dat wil niet zeggen dat ze er bij vrouwen ook zo mee omgaan, over het algemeen is het als vrouw gewoon lastig een sterilisatie te krijgen zolang je nog in de vruchtbare leeftijd bent.quote:
[..]
De richtlijn zet een magische streep bij 30 jaar (omdat er voor die leeftijd veel spijtoptanten zijn en na 30 jaar veel minder).
Overigens: in omringende landen is er vaak een harde grens en ligt die zelfs hoger.
De reden is niet alleen dat je er spijt van kan krijgen en het onomkeerbaar kan zijn (hangt van de behandeling af), maar bovenal het bestaan van goede alternatieven.
Niet zo gek dus dat artsen terughoudend zijn.
Dat is dan ook iets wat heel lastig is om mee om te gaan als volwassene als je dat soort verzoeken indient bij een arts. Het voelt echt alsof je als volwassen vrouw niet vertrouwd wordt om beslissingen te maken over je eigen leven/lichaam in dat geval. De keus is onomkeerbaar (of in elk geval heel lastig) en wordt dus inderdaad genomen met de intentie om permanent te zijn en dus permanent invloed te hebben op je leven.quote:
[..]
Dat is ergens best vreemd want met een jaar of 25 moet je daar toch wel goed over gedacht kunnen hebben en dan ben je oud genoeg om ook de gevolgen van je beslissing te dragen.
Ons leven bestaan uit een aaneenschakeling van onomkeerbare keuzes of keuzes die vele jaren doorwerken. Bijvoorbeeld de beslissing om wel een kind te nemen, dat heeft invloed op de rest van je leven en het leven van een ander. Dan is het ergens best gek om als een klein kind weggestuurd te worden. En dat het voorkomt dat je spijt hebt van je beslissing, dat kan, dat heb je dan aan jezelf te danken.
If anything, van wat ik meekrijg van mensen die net als ik geen kinderen willen is dat vaak een erg weloverwogen keuze is, en een die je echt heel bewust maakt, waar veel mensen (ik zeg niet alle!!!!) kinderen ook gewoon als een 'logische' volgende stap zien in het leven, en ik vind dat ook niet vreemd, dat mensen dat wel zo zien, en er misschien nog minder bewust over nadenken dan mensen die besluiten het niet te doen. Je hoeft je immers vaak niet te verantwoorden waarom je ze wel wilt (zie ook het verschil in behandeling/benadering bij gynaecoloog bij zwangerschapszorg en sterilisatieaanvraag waar we het hier over hebben). Immers, omdat het 'afwijkt' van wat men als normaal ziet (relatie --> trouwen --> kinderen), moet je over dit soort zaken best duidelijk zijn naar potentiele partners toe, en dus expliciet zeggen dat je zelf die norm niet volgt. Wat inhoudt dat je best vaak geconfronteerd wordt met de vraag 'waarom niet', en 'misschien later??'.
Dat, lang verhaal kort, geeft al aan dat op het moment dat je naar de huisarts gaat met het verzoek om sterilisatie of zelfs ingrijpender hysterectomy (alles verwijderen) dat je weet wat de gevolgen zijn (daarvoor ben je er immers..) en dat je er echt wel over nagedacht hebt. Dat ze je nogmaals, en dat is ook de taak van de arts om dat te benadrukken, herinneren aan die implicaties is prima, maar het feit dat er gevraagd wordt aan de vrouw (en dat is ook mijn eigen ervaring dus) 'wat vindt je partner hier van' en zelfs 'maar wat als je nou straks een andere relatie krijgt en die man wil wel kinderen...?' laat zien dat je als vrouw eigenlijk niet in staat wordt geacht om die beslissing voor jezelf te maken (en dat is helemaal los van het geldige argument van VEM dat er inderdaad ook andere minder ingrijpende long-term oplossingen zijn tegenwoordig).
Ja, het is blijvend, ja, het is permanent, en de belissing die je maakt kan inderdaad vergaande gevolgen hebben als je je inderdaad bedenkt, maar wat je inderdaad zegt, dat kan ook gebeuren als je op je 23e zwanger wordt, denkt dat het ouderschap helemaal voor jou weggelegd is, en je achteraf denkt 'shiiiiiiiiit', je brengt ze niet even terug
Bij mijn sterilisatieaanvraag waren er 3 mannen die mij allemaal niet kenden en afgingen op 2x10 minuten praten (en de derde ging af of wat de tweede zei..) die mochten bepalen of ik, een vrouw, daadwerkelijk geschikt was om die keuze te maken. En dat doet gewoon pijn, en is in lijn met al die mensen die zeggen ' wacht maar!' . Het is mijn probleem als ik over 10 jaar ineens denk "IK MOET KINDEREN!!", net als dat het het probleem is van die vrouw die ze wel kreeg en na 10 jaar dacht: 'shiiiiiiiiit, als ik het over mocht doen zou ik het niet doen'.
Ik heb totaal geen problemen met mensen die voor kinderen kiezen! Iedereen moet doen waar hij/zij gelukkig van wordt. Maar de regelmatige reacties (en nee, niet elke dag... of zelfs elke week) de andere kant op en het accepteren daarvan zorgen alleen maar dat dit soort medische praktijken en het dus niet vertrouwen van de vrouw normaal blijven...
Ja doei.
Ik vind de alternatieven dus niet goed. Voor mij persoonlijk danquote:
[..]
De richtlijn zet een magische streep bij 30 jaar (omdat er voor die leeftijd veel spijtoptanten zijn en na 30 jaar veel minder).
Overigens: in omringende landen is er vaak een harde grens en ligt die zelfs hoger.
De reden is niet alleen dat je er spijt van kan krijgen en het onomkeerbaar kan zijn (hangt van de behandeling af), maar bovenal het bestaan van goede alternatieven.
Niet zo gek dus dat artsen terughoudend zijn.
.[ Bericht 0% gewijzigd door Samzz op 06-03-2017 13:38:29 ]
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Als je niet meer vruchtbaar bent is een sterilisatie ook niet meer nodig. Vreemd verhaal dus.quote:
ver het algemeen is het als vrouw gewoon lastig een sterilisatie te krijgen zolang je nog in de vruchtbare leeftijd bent.
Don't quote me boy, cause I ain't said shit!
Send Banano to: ban_1drjycsqhpwa1i4uxo1mmqau6q8gibgbn6oabtub53zpcrabjunt3uscaqty
Send Banano to: ban_1drjycsqhpwa1i4uxo1mmqau6q8gibgbn6oabtub53zpcrabjunt3uscaqty
Ja, het is net als met banken; ze geven je een paraplu als de zon schijnt maar als het regent ben je niet welkom.quote:
[..]
Als je niet meer vruchtbaar bent is een sterilisatie ook niet meer nodig. Vreemd verhaal dus.
Nou ja, er zijn natuurlijk een aantal jaren dat je nog wel vruchtbaar bent maar dat de vruchtbaarheid rap afneemt en de kans op problemen met de zwangerschap en/of het ongeboren kind rap toenemen, ik schat zo dat het voor een vrouw van 40 een stuk minder problematisch is een sterilisatie te krijgen (zeker als ze al een kind heeft), terwijl je in theorie nog wel vruchtbaar bent, maar het zwanger worden geen aanrader meer is, op diverse vlakken.
Het is geen harde minimumleeftijd. En ik heb het nadrukkelijk over vrouwen.quote:
[..]
Heb je een bron voor die richtlijn, want volgens mij is hij er voor vrouwen helemaal niet, dat ze bij mannen een minimumleeftijd van 30 hanteren is één ding, maar dat wil niet zeggen dat ze er bij vrouwen ook zo mee omgaan, over het algemeen is het als vrouw gewoon lastig een sterilisatie te krijgen zolang je nog in de vruchtbare leeftijd bent.
Bij deze de richtlijn:
http://nvog-documenten.nl(...)ouw%2015-11-2012.pdf
Dit is gewoonweg ter voorkoming dat die arts later van een spijtoptant een draai om de oren krijgt.quote:
[..]
Dat is dan ook iets wat heel lastig is om mee om te gaan als volwassene als je dat soort verzoeken indient bij een arts. Het voelt echt alsof je als volwassen vrouw niet vertrouwd wordt om beslissingen te maken over je eigen leven/lichaam in dat geval. De keus is onomkeerbaar (of in elk geval heel lastig) en wordt dus inderdaad genomen met de intentie om permanent te zijn en dus permanent invloed te hebben op je leven.
If anything, van wat ik meekrijg van mensen die net als ik geen kinderen willen is dat vaak een erg weloverwogen keuze is, en een die je echt heel bewust maakt, waar veel mensen (ik zeg niet alle!!!!) kinderen ook gewoon als een 'logische' volgende stap zien in het leven, en ik vind dat ook niet vreemd, dat mensen dat wel zo zien, en er misschien nog minder bewust over nadenken dan mensen die besluiten het niet te doen. Je hoeft je immers vaak niet te verantwoorden waarom je ze wel wilt (zie ook het verschil in behandeling/benadering bij gynaecoloog bij zwangerschapszorg en sterilisatieaanvraag waar we het hier over hebben). Immers, omdat het 'afwijkt' van wat men als normaal ziet (relatie --> trouwen --> kinderen), moet je over dit soort zaken best duidelijk zijn naar potentiele partners toe, en dus expliciet zeggen dat je zelf die norm niet volgt. Wat inhoudt dat je best vaak geconfronteerd wordt met de vraag 'waarom niet', en 'misschien later??'.
Dat, lang verhaal kort, geeft al aan dat op het moment dat je naar de huisarts gaat met het verzoek om sterilisatie of zelfs ingrijpender hysterectomy (alles verwijderen) dat je weet wat de gevolgen zijn (daarvoor ben je er immers..) en dat je er echt wel over nagedacht hebt. Dat ze je nogmaals, en dat is ook de taak van de arts om dat te benadrukken, herinneren aan die implicaties is prima, maar het feit dat er gevraagd wordt aan de vrouw (en dat is ook mijn eigen ervaring dus) 'wat vindt je partner hier van' en zelfs 'maar wat als je nou straks een andere relatie krijgt en die man wil wel kinderen...?' laat zien dat je als vrouw eigenlijk niet in staat wordt geacht om die beslissing voor jezelf te maken (en dat is helemaal los van het geldige argument van VEM dat er inderdaad ook andere minder ingrijpende long-term oplossingen zijn tegenwoordig).
Ja, het is blijvend, ja, het is permanent, en de belissing die je maakt kan inderdaad vergaande gevolgen hebben als je je inderdaad bedenkt, maar wat je inderdaad zegt, dat kan ook gebeuren als je op je 23e zwanger wordt, denkt dat het ouderschap helemaal voor jou weggelegd is, en je achteraf denkt 'shiiiiiiiiit', je brengt ze niet even terug
Bij mijn sterilisatieaanvraag waren er 3 mannen die mij allemaal niet kenden en afgingen op 2x10 minuten praten (en de derde ging af of wat de tweede zei..) die mochten bepalen of ik, een vrouw, daadwerkelijk geschikt was om die keuze te maken. En dat doet gewoon pijn, en is in lijn met al die mensen die zeggen ' wacht maar!' . Het is mijn probleem als ik over 10 jaar ineens denk "IK MOET KINDEREN!!", net als dat het het probleem is van die vrouw die ze wel kreeg en na 10 jaar dacht: 'shiiiiiiiiit, als ik het over mocht doen zou ik het niet doen'.
Ik heb totaal geen problemen met mensen die voor kinderen kiezen! Iedereen moet doen waar hij/zij gelukkig van wordt. Maar de regelmatige reacties (en nee, niet elke dag... of zelfs elke week) de andere kant op en het accepteren daarvan zorgen alleen maar dat dit soort medische praktijken en het dus niet vertrouwen van de vrouw normaal blijven...
Het is indekken en het gebeurt bij veel meer medische procedures.
Dat geloof ik graag. Maar dan helpt het om die arts ook daarvan te overtuigen. Hoe beter jij jouw verhaal doet, hoe groter de kans.quote:
[..]
Ik vind de alternatieven dus niet goed. Voor mij persoonlijk dan
Ik zou zeggen: lees de richtlijn aandachtig door. Die kennis kan jou alleen maar helpen.
