Jos Hermens wil een poging doen om de marathon interessanter te maken voor het publiek
quote:
Vrijwel alle stadsmarathons verlopen volgens hetzelfde stramien. De reden? De starre focus op een scherpe eindtijd. Atletenmanager Jos Hermens pleit er voor die eeuwige blik op de klok geregeld los te laten. ,,Het grote publiek wil spektakel.''
U verbrak in de jaren zeventig het uurrecord. Haalde in de jaren '80 marathonlopers Carlos Lopes en Belayney Densamo naar Rotterdam, waar zij de stad een wereldrecord schonken. En u droomt hardop van een marathon onder de twee uur, het liefst in mei al met Eliud Kipchoge, bij de poging van Nike in Monza. En nu zegt u: 'Laat los die tijd!'.
Jos Hermens: ,,De fascinatie voor atletiek komt voort uit wereldrecords en snelle tijden. In de moeder aller sporten willen we sneller, verder, hoger. Dat zit bij ons, de atletiekpuristen en liefhebbers, in het DNA. Daar heb ik zelf natuurlijk hard aan meegedaan. Maar ik ben er heilig van overtuigd dat de marathon moet veranderen. We hoeven de tijd niet volledig los te laten, maar wel veel vaker. Waarom zouden alle stadsmarathons een scherpe eindtijd moeten hebben? Zou het niet veel mooier zijn als sommige steden bekendstaan om het spannende verloop van de race? Ik denk dat we de sport daarmee verder helpen.''
Wat is het grootste probleem nu?
,,Onze marathons zitten muurvast en hebben geen herkenbaar karakter. De kopgroep vertrekt volgens een nauwkeurig berekend schema op een zo strak mogelijke eindtijd, tempomakers zorgen ervoor dat daar niet vanaf wordt geweken en de mensen van de organisatie op de motor houden de lopers in bedwang. Na dertig kilometer vallen de tempomakers langzamerhand af. Dan blijven er ongeveer vier man over en begint de race eindelijk pas echt. Ik kan ervan genieten, omdat ik van atletiek houd. Maar ik ben ook reėel: het grote publiek wil spektakel. Het is nu best een lange zit. De mensen zien nauwelijks tactische keuzes.''
Begin deze maand kwam een langgekoesterde droom van u uit. Het NN Running Team werd gelanceerd. Binnen dat team gaan zestig toplopers samenwerken, ze krijgen dezelfde begeleiding en atleten zullen bij vlagen ook in wedstrijden als collectief opereren.
,,Atleten waren van Nike, Adidas of Asics, maar liepen als individu. Nu kregen wij Nike eindelijk zo ver om deze stap te zetten. We hopen dat er meer teams zullen ontstaan. Het zou voor een nieuwe dynamiek zorgen in onze sport en meer fans aantrekken."
De gisteren verlopen Boston Marathon heeft het roer al iets omgegooid. Daar staan geen tempomakers aan de start.
,,Ja, mooi! Laat de lopers het zelf maar uitzoeken. In Chicago en New York doen ze het ook op die manier. In New York gebeurde vorig jaar iets bijzonders. De jonge atleet Ghirmay Ghebreslassie vertrok na iets meer dan 25 kilometer en niemand zag hem nog terug.''
Dat kennen we uit het wielrennen. Maar is de marathon daar wel geschikt voor? Over het algemeen wint toch altijd de sterkste?
,,Zeker, maar daar is niets mis mee. In het wielrennen kun je nog een keer je benen stilhouden en even gaan eten. In het lopen niet. Kapot is kapot. In die zin zal er niet zo snel een mindere god een marathon winnen. Maar we kunnen het wel veel interessanter maken. Een voorbeeld. Vroeg in de race vallen er twee lopers aan. Als een grote favoriet denkt: laat ze maar gaan, 'ik heb een goede ploeg bij mij', maar halverwege blijken die jongens een mindere dag te hebben, dan moet hij alsnog zelf het gat dichten. Zal hem dat dan nog lukken? Daar krijg je spanning door.''
Een vleugje wielrennen dus, in uw geliefde marathon?
,,Zeker. Ik geloof ook dat ontsnappen in het lopen relatief makkelijker is. Het gebeurt alleen niet, omdat wij de sport anders hebben ontwikkeld. Maar kijk: bij het lopen zit er maar zo'n vier procent verschil tussen de inspanning van op kop lopen of achter iemand. Bij het wielrennen is dat volgens onderzoeken zo'n dertig tot veertig procent. Dat betekent dus dat ontsnappen in het wielrennen feitelijk moeilijker is, omdat de achtervolgende ploegen enorm in het voordeel zijn. In het lopen loont de aanval."
Schetst u eens uw ideale marathonwereld.
,,Het topatletenveld is onderverdeeld in een aantal teams, waar het publiek zich mee kan identificeren. Bij momenten worden er snelle tijden nagestreefd, barričres doorbroken en records neergezet. Maar bij de meeste races zien we een tactisch steekspel om de zege. Ploeg tegen ploeg, man tegen man. Dat zou prachtig zijn.''
http://www.ad.nl/sport/de-marathon-moet-veranderen~a63363c9/