OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Inderdaad, Burdie. Wij werden er ook heel gelaten in. Dat kan heel laconiek overkomen maar we konden niet anders.
En inderdaad, daaronder schuilt een hoop verdriet. Ik moet nog steeds een hoop tranen wegslikken als ik bij een nieuwe zorgverlener moet vertellen 'vijfde zwangerschap, eerste kind'. Of als ik dat in mijn dossier bij de vk oid zie staan.
En inderdaad, daaronder schuilt een hoop verdriet. Ik moet nog steeds een hoop tranen wegslikken als ik bij een nieuwe zorgverlener moet vertellen 'vijfde zwangerschap, eerste kind'. Of als ik dat in mijn dossier bij de vk oid zie staan.
Mij maakt het niks uit hoe ieder het aan haar man verteld of ze zwanger is.
Het ging mij om dat onzekere en jaloerse gevoel dat bij mij naar boven komt, ondanks dat ik het ieder andere echt heel erg gun!
Het raakt gewoon enorm als je het ook zo graag wilt en een ander haar wens wordt vervult, of wordt binnen no time zwanger, ongeacht dat verhaal achter het zwanger worden/zijn heb je toch een gevoel. En logisch iemand die een medisch traject heeft ondergaan of meerdere miskramen heeft meegemaakt ligt het natuurlijk heel anders, maar ik kan mij heel goed erin vinden dat die vrouwen moeite hebben om het te vertellen en of dan wel blij te zijn. Maar voor dames die al best lang aan het proberen zijn en niet eens een spoor van zwanger ontdekken is het toch ook heel moeilijk. Een miskraam is naar mijn gevoel toch een teken dat het wel kan, dat er wel een eitje bij je springt etcetera.
Maar peace haar gevoel snap ik ook wel, en ik kan mij daar ook wel in vinden. Maar dat is dan maar een gevoel en daar uit kan ik niet halen wat een ander heeft meegemaakt, terwijl ik wel heel wat verhalen van hier onthouden heb komt dat gewoon niet bij je naar boven, spijtig genoeg hebben we nou eenmaal die gevoelens..
Het ging mij om dat onzekere en jaloerse gevoel dat bij mij naar boven komt, ondanks dat ik het ieder andere echt heel erg gun!
Het raakt gewoon enorm als je het ook zo graag wilt en een ander haar wens wordt vervult, of wordt binnen no time zwanger, ongeacht dat verhaal achter het zwanger worden/zijn heb je toch een gevoel. En logisch iemand die een medisch traject heeft ondergaan of meerdere miskramen heeft meegemaakt ligt het natuurlijk heel anders, maar ik kan mij heel goed erin vinden dat die vrouwen moeite hebben om het te vertellen en of dan wel blij te zijn. Maar voor dames die al best lang aan het proberen zijn en niet eens een spoor van zwanger ontdekken is het toch ook heel moeilijk. Een miskraam is naar mijn gevoel toch een teken dat het wel kan, dat er wel een eitje bij je springt etcetera.
Maar peace haar gevoel snap ik ook wel, en ik kan mij daar ook wel in vinden. Maar dat is dan maar een gevoel en daar uit kan ik niet halen wat een ander heeft meegemaakt, terwijl ik wel heel wat verhalen van hier onthouden heb komt dat gewoon niet bij je naar boven, spijtig genoeg hebben we nou eenmaal die gevoelens..
Ik snap beide kanten heel goed maar heb ook geleerd dat er ook een heel verhaal achter kan zitten die je niet kent. Tuurlijk steekt het als een ander hier deelt zwanger te zijn als je zelf al lang bezig bent (vooral als het snel is gegaan) maar je weet niet hoeveel pijn en verdriet daar misschien wel achter schuilt. Of dat je jaloers bent en die persoon krijgt later een miskraam, dat is hier ook meerdere keren gebeurd 
Tegenwoordig ben ik oprecht blij voor elk streepje dat ik hier voorbij zie komen omdat ik het echt iedereen gun. Dat steken wordt ook minder, al hoop ik natuurlijk ook eens een tweede streep te kunnen posten 
Tegenwoordig ben ik oprecht blij voor elk streepje dat ik hier voorbij zie komen omdat ik het echt iedereen gun. Dat steken wordt ook minder, al hoop ik natuurlijk ook eens een tweede streep te kunnen posten
3 - 26 maart Thailand | 5 - 8 juli Dublin
Zonder over jouw gevoel heen te willen stappen, Bella en het is vast niet zo lullig bedoeld van jouw kant.
Maar 'een miskraam is een teken dat je lijf het wel kan', vind ik best een lastige uitspraak. Ik was na drie miskramen en een buitenbaarmoederlijke zwangerschap het vertrouwen in mijn lichaam best wel kwijt. Ik werd dan wel relatief makkelijk zwanger maar ik kon de zwangerschap niet uitdragen. Waarmee ik niet wil uitvlakken dat het uitblijven van een zwangerschap minder erg is, trouwens.
Maar 'een miskraam is een teken dat je lijf het wel kan', vind ik best een lastige uitspraak. Ik was na drie miskramen en een buitenbaarmoederlijke zwangerschap het vertrouwen in mijn lichaam best wel kwijt. Ik werd dan wel relatief makkelijk zwanger maar ik kon de zwangerschap niet uitdragen. Waarmee ik niet wil uitvlakken dat het uitblijven van een zwangerschap minder erg is, trouwens.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
MaJo ik snap dat heel goed, en ik zou me ook heel schuldig voelen als dat zo zou zijn. Ik moet echt aan dat gevoel werken, en misschien helpt het als er meerdere hier zijn of waren die dat hebben of hadden. Daarom zoek ik nu eigenlijk herkenning. En het is best een fijn gevoel dat ik niet de enigste ben omdat mijn schoonmoeder zei dat het psygisch is, wat natuurlijk echt niet zo is.quote:
quote:Op zondag 26 februari 2017 22:59 schreef Cygne het volgende:
Zonder over jouw gevoel heen te willen stappen, Bella en het is vast niet zo lullig bedoeld van jouw kant.
Maar 'een miskraam is een teken dat je lijf het wel kan', vind ik best een lastige uitspraak. Ik was na drie miskramen en een buitenbaarmoederlijke zwangerschap het vertrouwen in mijn lichaam best wel kwijt. Ik werd dan wel relatief makkelijk zwanger maar ik kon de zwangerschap niet uitdragen. Waarmee ik niet wil uitvlakken dat het uitblijven van een zwangerschap minder erg is, trouwens.Cygne ik kon het misschien beter anders verwoorden, ik bedoel eigenlijk dat er wel een eitje springt bij je, dat er wel goede zaadcellen zitten die het eitje kunnen bevruchten. Sorry als ik je een soort van beetje heb geraakt, want ik snap ook heel goed dat het pijn kan doen als je zwanger bent, en dan weer afbreekt. Dat zou me namelijk ook heel zwaar vallen. Ik ben namelijk van mezelf al een persoon die heel erg gevoelig is. Maar ik zag je mijlpaal in Z&GSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.mag ik vragen wat voor een gevoel door je heen gaat dat je het nu wel kan uitdragen?
Verder ben ik echt waar heel erg blij voor diegene die streepjes plassen, echt!
Zwanger worden betekent niet per se een goed eitje of goede zaadcellen of uberhaupt een levensvatbare cel en zeker in het geval van Cygne vind ik de manier waarop je je uitdrukt (ook in je andere verwoording) tamelijk ongepast.
Ik snap de sterke wens en ook de afgunst, maar ik gun je de ruimte om dat aspect los te laten en je te richten op je eigen pad.
Ik snap de sterke wens en ook de afgunst, maar ik gun je de ruimte om dat aspect los te laten en je te richten op je eigen pad.
En soms zegt dat 'kut een miskraam, maar yay het werkt' gevoel ook helemaal niks. Na mijn 2x in een keer raak zwangerschappen. Waarvan de tweede eindigde in een miskraam zaten 660 dagen tot de derde zwangerschap (via IUI) dan is het 'yay het werkt iig' gevoel wel weg hoor
En ook daarin ben ik volgens mij niet de enige hier
En ook daarin ben ik volgens mij niet de enige hier
Met mn 3 zwangerschappen in de afgelopen 3 jaar voel ik mij ook niet bepaald vruchtbaar, maar ben dat wel volgens het zkh 
Ik snap beide kanten hier. Ik heb mij oprecht afgevraagd hoe het zou zijn als ik in die 2,5 jaar niet zwanger geworden was. Dan had ik niet het verdriet van 3 miskramen gehad, maar ook niet de blijdschap van 3 (prille) zwangerschappen. Wat zouden die onzekerheden en afwachten met mij doen? Een zkh traject met prikken, hormonen en echo's? Of zoals sommige meiden hier met een mega lange cyclus. Hoe had ik dat getrokken?
Iedereen krijgt wat anders op z'n pad en moet er dan mee dealen en dat doen we allemaal op onze eigen manier. Je weet niet wat je aankan, tot dat je het doormaakt. Ik had echt oprecht verwacht dat ik niet een 3e miskraam aan kon, dat ik dan echt zou instorten. En toen kwam die en heb ik notabene nog doorgewerkt ook.
Je weet niet hoe het voor een ander is. Alle gevoelens van jaloezie heb ik mij inmiddels eigen gemaakt Ik kan mij dus best inleven in de meiden die nog niet zwanger zijn geweest, dat het even steekt om te lezen. Wat dan ook het verleden is van die persoon.
Ik snap beide kanten hier. Ik heb mij oprecht afgevraagd hoe het zou zijn als ik in die 2,5 jaar niet zwanger geworden was. Dan had ik niet het verdriet van 3 miskramen gehad, maar ook niet de blijdschap van 3 (prille) zwangerschappen. Wat zouden die onzekerheden en afwachten met mij doen? Een zkh traject met prikken, hormonen en echo's? Of zoals sommige meiden hier met een mega lange cyclus. Hoe had ik dat getrokken?
Iedereen krijgt wat anders op z'n pad en moet er dan mee dealen en dat doen we allemaal op onze eigen manier. Je weet niet wat je aankan, tot dat je het doormaakt. Ik had echt oprecht verwacht dat ik niet een 3e miskraam aan kon, dat ik dan echt zou instorten. En toen kwam die en heb ik notabene nog doorgewerkt ook.
Je weet niet hoe het voor een ander is. Alle gevoelens van jaloezie heb ik mij inmiddels eigen gemaakt
Ik kan mij dus best inleven in de meiden die nog niet zwanger zijn geweest, dat het even steekt om te lezen. Wat dan ook het verleden is van die persoon.
En tuurlijk zijn er wel eens momenten van Jeej leuk voor haar, streepjes. Net binnen en bam! Hatseflats... en het stemmetje in je achterhoofd IK WIL OOOOHHHHOOOOK...
niks mis mee.
en soms knalt het even in je gezicht... ook al ben je hier pas 4 maanden binnen of een week of 2 miljoenmiljard gevoelsjaren...
en ook daar is niks mis mee
niks mis mee.
en soms knalt het even in je gezicht... ook al ben je hier pas 4 maanden binnen of een week of 2 miljoenmiljard gevoelsjaren...
en ook daar is niks mis mee
Schudden voor gebruik
Peacefull, het was voor mij absoluut niet alsof ik een zak m&m's had gekocht. Het was heel bijzonder en ik was bang en dankbaar tegelijk.quote:
Welkom Danaa, leuk dat je weer voor een tweede gaat en dat je hier mee komt schrijven. Hopelijk is het net zo snel raak als de vorige keer
Wat een mooi nieuws Philo! dag 32 is een prima dag om ongesteld te worden. Nog even geduld dus voordat jullie meer weten. Wie weet lukt het je deze maand zelf je ei te vinden! Succes.
Kirb, MaJo, MLB en Philo: Ik weet nog niet zo goed wat ik van het gegeven vind. 47,5% is bijna 50-50. Maar ik ben altijd al slecht in kansberekeningen geweest. Dus OF wel dit jaar OF niet dit jaar. En dan is een jaar best langMaar goed, wie weet heeft de behandeling van laatst even een goed zetje gegeven en is het toch nog snel raak voor ons. Ik vind het loslaten wel even moeilijk, maar mijn man sleept mij er even goed doorheen. Rasoptimist
(Meestal ben ik het meest optimistisch van ons tweetjes, maar nu is het even andersom). Verder had ik nog wat in AZWBNZMG geschreven. Ik zweef een beetje tussen twee topics in voel ik.
Bella: Ik ben er niet achter gekomen dat er iets mis is. Misschien is het ook nog te vroeg om te stellen dat er iets mis is. Wij waren een jaar bezig voordat we de stap hadden gezet naar de huisarts. Daar kwam wel iets uit, maar na alle onderzoeken en de fertiloscopie is die hobbel inmiddels uitgesloten. En die jaloerse gevoelens herken ik nu wel. De eerste 10/11 maanden bleef ik er prima relaxt onder, maar toen het jaar proberen in zicht kwam, kreeg ik toch de kriebels en een beetje angst. Mensen op afstand (zoals hier) kan ik prima handelen. Hoewel ik alle berichten hiervoor over het vertellen over een zwangerschap hierboven wel even lastig vond om te lezen. Er werd voor mijn gevoel zo gemakkelijk over gedaan. Alsof je even mededeelt dat je i.p.v. kauwgom een zak M&M's hebt gekocht of zo. Nouja, herkenbaar dus wel.
MLB: zakt de moed je even in de schoenen? Geeft niet hoor! Heel herkenbaar
Ik heb zelf juist altijd een beetje dat ik het hele 'bijzondere vertellen' vreemd vind, alsof zwanger zijn niet al een wonder genoeg is. Ik vind al die cutesie verteldingen gewoon enorm overbodig en een beetje aanstellerig en Amerikaans. Maar als ik het zo verwoord beledig ik heel veel mensen denk ik dus dat doe ik normaal niet.
Daarbij kan ik zo iets belangrijks nooit langer dan twee seconden stilhouden voor mijn man, ik kan niks voor hem verzwijgen dat voelt niet fijn.
Kwak
Ik ben trouwens best wel verbaasd dat zoveel van jullie testen zonder de man erbij/dat hij ervan af weet. Dat heb ik dus nog nooit gedaan uitgezonderd de testen die ik deed om te checken dat het HCG uit mijn lichaam was
het zou in mij juist weer niet opkomen om met hem erbij te testen. Dat zou hij zelf ook gek vinden denk ikquote:
Ik ben trouwens best wel verbaasd dat zoveel van jullie testen zonder de man erbij/dat hij ervan af weet. Dat heb ik dus nog nooit gedaan uitgezonderd de testen die ik deed om te checken dat het HCG uit mijn lichaam was
Maar goed, mijn situatie is anders dan van de meesten hier, dat weet ik. En ik begrijp ook heel goed dat dat voor heel veel mensen stikjaloersmakend is. Dat vind ik ook echt niet erg.
Wat ik wel erg vind altijd is "leed vergelijken". Wat "leed" is, is namelijk zo ontzettend persoonlijk. Voor de een voelt het al zo na drie mislukte rondes en anderen kunnen na twee jaar of vier miskramen nog vol goede moed zijn. Alle gevoelens mogen er zijn, zolang niemand maar vindt dat haar gevoelens oprechter zijn dan die van een ander want zoiets valt niet te rationaliseren
disclaimer
+1quote:Op maandag 27 februari 2017 01:48 schreef Stormqueen het volgende:
[..]
Wat ik wel erg vind altijd is "leed vergelijken". Wat "leed" is, is namelijk zo ontzettend persoonlijk. Voor de een voelt het al zo na drie mislukte rondes en anderen kunnen na twee jaar of vier miskramen nog vol goede moed zijn. Alle gevoelens mogen er zijn, zolang niemand maar vindt dat haar gevoelens oprechter zijn dan die van een ander want zoiets valt niet te rationaliseren
Gelukkig zijn we allemaal andersquote:
[..]
het zou in mij juist weer niet opkomen om met hem erbij te testen. Dat zou hij zelf ook gek vinden denk ik
Maar goed, mijn situatie is anders dan van de meesten hier, dat weet ik. En ik begrijp ook heel goed dat dat voor heel veel mensen stikjaloersmakend is. Dat vind ik ook echt niet erg.
Wat ik wel erg vind altijd is "leed vergelijken". Wat "leed" is, is namelijk zo ontzettend persoonlijk. Voor de een voelt het al zo na drie mislukte rondes en anderen kunnen na twee jaar of vier miskramen nog vol goede moed zijn. Alle gevoelens mogen er zijn, zolang niemand maar vindt dat haar gevoelens oprechter zijn dan die van een ander want zoiets valt niet te rationaliseren
Eens. Leed is niet vergelijkbaar. Dat probeerde ik in mijn onhangsamende post ook te zeggen
Na een jaar... Tenzij er aanwijsbare redenen zijn dat er écht iets mis zou kunnen zijn.quote:
Wanneer ga je naar de dokter als het tweede streepje uitblijft?
En als ze wel een keer zwanger is geweest maar een miskraam heeft gehad, is er dan nog reden om naar de dokter te gaan? Ze heeft in het verleden wel een keer iets opgelopen, kan het daar aan liggen?quote:
[..]
Na een jaar... Tenzij er aanwijsbare redenen zijn dat er écht iets mis zou kunnen zijn.
Hi,ras mach galoo de micho
nee hoor. Miskramen zijn verdrietig maar geen abnormaliteit. Bij meerdere miskramen achter elkaar is er pas aanleiding om verder te kijkenquote:
[..]
En als ze wel een keer zwanger is geweest maar een miskraam heeft gehad, is er dan nog reden om naar de dokter te gaan? Ze heeft in het verleden wel een keer iets opgelopen, kan het daar aan liggen?
hoe lang zijn jullie bezig?
disclaimer
3 maanden officieel, 11 maanden dat we gewoon wat aangerommeld hebben in de hoop dat het een keer raak zou zijn.
Voor haar is het belangrijker dan voor mij.
Voor haar is het belangrijker dan voor mij.
Hi,ras mach galoo de micho
Kun je misschien specificeren wat je bedoelt met iets opgelopen? Een soa?quote:
[..]
En als ze wel een keer zwanger is geweest maar een miskraam heeft gehad, is er dan nog reden om naar de dokter te gaan? Ze heeft in het verleden wel een keer iets opgelopen, kan het daar aan liggen?
Gevoelens van afgunst heb ik (gelukkig) geen last van.
Ik baal dat het niet gelukt is tot nu toe. Maar ik weet ook hoe het voelt als het wel lukt allemaal. En dat gevoel is zo magisch dat ik het iedereen oprecht gun.
Ik ben ook altijd een vreselijke jankerd als iemand in mijn omgeving een zwangerschap bekend maakt.
Hopelijk mag ik het ook nog een keer ervaren.
Ik pak toch maar weer de ovu testjes erbij, met goede moed.
Ik baal dat het niet gelukt is tot nu toe. Maar ik weet ook hoe het voelt als het wel lukt allemaal. En dat gevoel is zo magisch dat ik het iedereen oprecht gun
.Ik ben ook altijd een vreselijke jankerd als iemand in mijn omgeving een zwangerschap bekend maakt.
Hopelijk mag ik het ook nog een keer ervaren.
Ik pak toch maar weer de ovu testjes erbij, met goede moed.
Als dat behandeld is geweest dan zou er niets aan de hand moeten zijn.quote:
Chlamydia. Ongeveer 10 jaar geleden
Gewoon wachten dus?quote:
[..]
Als dat behandeld is geweest dan zou er niets aan de hand moeten zijn.
Hi,ras mach galoo de micho
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |