Het was onze eigen Bommelsche lelijkheid. Onze nostalgie. Achter de school gymles van de lange van Zeijl. Eindejaars-musical met opoe op een kinderstoeltje voor het podium. Ouders lachen, je had geen idee waarom. Had ik de baard in de keel. Na Chrisje van Hees en Margé Riebergen was dat een harde brom. Ik was Kwak na Kwik en Kwek. Had Hoofdoonderwijzer Gerrit May mooi verzonnen. Wat was ik in die tijd jaloers op de generatiegenoten van de Hugo de Groot-school. Kwamen op zaterdagmiddag-televisie in klassewerk. Hans van Willigenburg bakte ze toen al bruin.
Kennen we de Katjes nog en de Hugo ? Geen architectonische schoonheden. Je kon er wel achterom. Nu zijn het woningen, in de binnenkom. Bommel groeit, noemden ze vroeger de buitenkom. De gymzalen, zijn ook al van weerom. Van de weeromstuit verdwenen. Bij de scholengemeenschap of in de Thorbeckestraat. Tijdens de gymles bij het warmlopen, op koude blote voetjes, de bocht afsnijden. Binnendoor, als het kon. Achterom kijken is niet nodig. De toekomst ligt aan je voeten. Maar de Bommelse ziel en zaligheid, is aan het verdwijnen. Ligt haar hiel.
Waar is de Boemel gebleven ? Het "Jeugdhonk." Zat er nog in de zandbak, kwetterend, het nest bevuilend op kleuterschool "Het Kwetternest." Is er iets voor terug gekomen ? Is er iets gelijkwaardigs voor de aanstormende jeugd ? Tafelvoetballen of erna te laat thuiskomen. Een Bolle, Johnnie van Veen of de disc-jockies van Zelst en Vos. Total loss thuiskomen. Uitgewoond. Wel binnen de lijntjes gebleven. Op tijd naar bed. Tegenwoordig gaan ze om 0.00 uur op stap. Wij stapten dan op de fiets richting bed.
Er is zo veel verdwenen inmiddels. Kom je na 10 jaar weg geweest te zijn terug in Bommel, drijft de spits nog steeds in de rommel ? VV Zaltbommel ? Opgeheven. leeft alleen nog in de Bommelse gedachten. Elitaire kunst wel in de grachten. Geen buitenom meer voor de rechtsbuiten. De midvoor staat alleen in de spits te wachten. Mooi dat de Verdraagzaamheid de epiloog heeft aanstaande weekend tijdens de carnaval. Sluitend na het weekend ook al de deuren.
We zwemmen inmiddels in de waal, wegens gebrek aan zwembad, olievlekken in je nek. Kan Kees niks aan doen met zijn bevoorradende Zwaans-schip. Sinterklaas kwam er aan. Niet op open zee maar op tv. Net zoals de Nieuwe Bommelse brug live werd geopend bij de nationale omroep. Gelukkig hebben we het draaiorgel nog. Zie ginds komt ie aan. Het Bommelsch bestaan is niet allemaal erg. Opticien Martin Conrads ziet je al staan. Lachend en zwaaiend. Die bril staat ons allemaal. Jip en Janneke mogen blij zijn met zo'n staanplaats op de dijk. Schuin tegenover de Verdraagzaamheid. We voelen ons in Bommel blijvend rijk. Iedereen in z'n eigen herinneringen graaiend.
