R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik heb het zelf heel moeilijk gehad en toen heeft mijn moeder mij heel erg geholpen. Ik heb een groot deel van mijn leven angstaanvallen gehad en had ook weleens woede-aanvallen. Mijn moeder had dat allemaal zo goed gedaan. Dus ik wil allereerst benadrukken dat ze een hele lieve, zorgzame en toegewijde moeder is.
Daarom is het zo moeilijk voor mij om te zien dat het zelf erg slecht met haar gaat. In de periode dat ze van mijn vader scheidde, verloor ze ook haar beide ouders en met mij ging het ook niet goed. Het is dus niet raar dat je daardoor depressief raakt, jezelf gaat verwaarlozen en meer gaat drinken.
Wel is het opmerkelijk dat ze na ruim 20 jaar nog steeds verbitterd is. Hoewel ze zich zelf ongelukkig voelt, kiest ze er toch voor om in de vertrouwde situatie te blijven hangen. Ze heeft nog wel vrienden en familie en we proberen haar allemaal te overtuigen dat het toch beter is dat ze hulp zoekt. Hoe tactvol we ook zijn en hoe voorzichtig en luchtig we het houden, ze raakt helemaal overspoeld door emoties als ze over zichzelf gaat nadenken.
Bij mij werd in mijn verleden autisme vermoed. Ik werd daar heel grondig op getest en er kwam uit dat ik het niet heb. Ik heb er veel over gelezen. Ik ken meerdere mensen met ASS en ik weet dat ze allemaal anders zijn en dat kenmerken als geen inlevingsvermogen, alles altijd hetzelfde willen, goed in wiskunde, introvert zijn, etc. veel te kort door de bocht zijn. Een autismespectrumstoornis houdt in dat de hersenen meer moeite hebben verbanden te trekken tussen alle prikkels die worden waargenomen. Het manifesteert zich in het hele bewustzijn, maar het is sowieso terug te zien in de sociale wederkerigheid. En bij mijn moeder ontdek ik echt een patroon in haar gedrag wat daarop wijst.
Ze is nu 65. Ik respecteer dat ze andere keuzes maakt dan ik, maar ik wil niet dat ze aftakelt en toch een rustige en gelukkige periode kent in de rest van haar leven tegemoet gaat.
Wat er ook aan de hand is met haar. Ik denk dat het goed is als ze een soort coach zou krijgen die ze vertrouwt. Geen afstandelijke of betuttelende persoon want mijn moeder is geen debiel ofzo, maar iemand met wie ze gelijkwaardig contact heeft, die ze zo af en toe spreekt en die er een beetje op kan toezien dat ze zichzelf verzorgt etc.
Tja, dat kan alleen als ze er zelf voor openstaat. Ik wilde haar gisteren vragen of ze alsjeblieft een afspraak met de huisarts zou maken. Ik had mij voorgenomen rustig te blijven, maar haar koppige en vermijdende houding werd het alweer ruzie. Ik kan er niet tegen als iemand waar ik om geef alleen maar aftakelt maar steevast hulp blijft weigeren.
Straks nog maar eens proberen.
Daarom is het zo moeilijk voor mij om te zien dat het zelf erg slecht met haar gaat. In de periode dat ze van mijn vader scheidde, verloor ze ook haar beide ouders en met mij ging het ook niet goed. Het is dus niet raar dat je daardoor depressief raakt, jezelf gaat verwaarlozen en meer gaat drinken.
Wel is het opmerkelijk dat ze na ruim 20 jaar nog steeds verbitterd is. Hoewel ze zich zelf ongelukkig voelt, kiest ze er toch voor om in de vertrouwde situatie te blijven hangen. Ze heeft nog wel vrienden en familie en we proberen haar allemaal te overtuigen dat het toch beter is dat ze hulp zoekt. Hoe tactvol we ook zijn en hoe voorzichtig en luchtig we het houden, ze raakt helemaal overspoeld door emoties als ze over zichzelf gaat nadenken.
Bij mij werd in mijn verleden autisme vermoed. Ik werd daar heel grondig op getest en er kwam uit dat ik het niet heb. Ik heb er veel over gelezen. Ik ken meerdere mensen met ASS en ik weet dat ze allemaal anders zijn en dat kenmerken als geen inlevingsvermogen, alles altijd hetzelfde willen, goed in wiskunde, introvert zijn, etc. veel te kort door de bocht zijn. Een autismespectrumstoornis houdt in dat de hersenen meer moeite hebben verbanden te trekken tussen alle prikkels die worden waargenomen. Het manifesteert zich in het hele bewustzijn, maar het is sowieso terug te zien in de sociale wederkerigheid. En bij mijn moeder ontdek ik echt een patroon in haar gedrag wat daarop wijst.
Ze is nu 65. Ik respecteer dat ze andere keuzes maakt dan ik, maar ik wil niet dat ze aftakelt en toch een rustige en gelukkige periode kent in de rest van haar leven tegemoet gaat.
Wat er ook aan de hand is met haar. Ik denk dat het goed is als ze een soort coach zou krijgen die ze vertrouwt. Geen afstandelijke of betuttelende persoon want mijn moeder is geen debiel ofzo, maar iemand met wie ze gelijkwaardig contact heeft, die ze zo af en toe spreekt en die er een beetje op kan toezien dat ze zichzelf verzorgt etc.
Tja, dat kan alleen als ze er zelf voor openstaat. Ik wilde haar gisteren vragen of ze alsjeblieft een afspraak met de huisarts zou maken. Ik had mij voorgenomen rustig te blijven, maar haar koppige en vermijdende houding werd het alweer ruzie. Ik kan er niet tegen als iemand waar ik om geef alleen maar aftakelt maar steevast hulp blijft weigeren.
Straks nog maar eens proberen.
Die huisarts kan niets voor mij doen als mijn moeder er zelf geen toestemming voor geeft. Dat is het hele frustrerende. De huisarts mag er zelf ook niet eens over beginnen als ze informatie van mij krijgt.quote:Op maandag 20 februari 2017 08:54 schreef raspberryPi het volgende:
Kun je niet met haar huisarts gaan praten? Of is het nog niet zo erg?
Ze is niet psychotisch ofzo.
het is wel erg. dat geeft TS ook heel duidelijk aan in zijn topic.quote:
Kun je niet met haar huisarts gaan praten? Of is het nog niet zo erg?
...maar niet heus HAAAAAAA! _O-
TS probeer haar te overhalen. blijf het proberen. maar zorg wel dat je geen ruzie gaat maken met haar.quote:Op maandag 20 februari 2017 09:05 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
[..]
Die huisarts kan niets voor mij doen als mijn moeder er zelf geen toestemming voor geeft. Dat is het hele frustrerende. De huisarts mag er zelf ook niet eens over beginnen als ze informatie van mij krijgt.
Ze is niet psychotisch ofzo.
...maar niet heus HAAAAAAA! _O-
Eventueel eens contact opnemen met de plaatselijke maatschappelijk werk verzorger. Die kunnen iemand langs sturen om met je ma te praten mocht ze daar voor open staan.quote:
[..]
Die huisarts kan niets voor mij doen als mijn moeder er zelf geen toestemming voor geeft. Dat is het hele frustrerende. De huisarts mag er zelf ook niet eens over beginnen als ze informatie van mij krijgt.
Ze is niet psychotisch ofzo.
Maatschappelijk werker is voor veel mensen een lagere drempel dan een arts/dokter.
And so is the past
Jij kan je beter met jezelf bemoeien.quote:
Ik heb het zelf heel moeilijk gehad en toen heeft mijn moeder mij heel erg geholpen. Ik heb een groot deel van mijn leven angstaanvallen gehad en had ook weleens woede-aanvallen. Mijn moeder had dat allemaal zo goed gedaan. Dus ik wil allereerst benadrukken dat ze een hele lieve, zorgzame en toegewijde moeder is.
Daarom is het zo moeilijk voor mij om te zien dat het zelf erg slecht met haar gaat. In de periode dat ze van mijn vader scheidde, verloor ze ook haar beide ouders en met mij ging het ook niet goed. Het is dus niet raar dat je daardoor depressief raakt, jezelf gaat verwaarlozen en meer gaat drinken.
Wel is het opmerkelijk dat ze na ruim 20 jaar nog steeds verbitterd is. Hoewel ze zich zelf ongelukkig voelt, kiest ze er toch voor om in de vertrouwde situatie te blijven hangen. Ze heeft nog wel vrienden en familie en we proberen haar allemaal te overtuigen dat het toch beter is dat ze hulp zoekt. Hoe tactvol we ook zijn en hoe voorzichtig en luchtig we het houden, ze raakt helemaal overspoeld door emoties als ze over zichzelf gaat nadenken.
Bij mij werd in mijn verleden autisme vermoed. Ik werd daar heel grondig op getest en er kwam uit dat ik het niet heb. Ik heb er veel over gelezen. Ik ken meerdere mensen met ASS en ik weet dat ze allemaal anders zijn en dat kenmerken als geen inlevingsvermogen, alles altijd hetzelfde willen, goed in wiskunde, introvert zijn, etc. veel te kort door de bocht zijn. Een autismespectrumstoornis houdt in dat de hersenen meer moeite hebben verbanden te trekken tussen alle prikkels die worden waargenomen. Het manifesteert zich in het hele bewustzijn, maar het is sowieso terug te zien in de sociale wederkerigheid. En bij mijn moeder ontdek ik echt een patroon in haar gedrag wat daarop wijst.
Ze is nu 65. Ik respecteer dat ze andere keuzes maakt dan ik, maar ik wil niet dat ze aftakelt en toch een rustige en gelukkige periode kent in de rest van haar leven tegemoet gaat.
Wat er ook aan de hand is met haar. Ik denk dat het goed is als ze een soort coach zou krijgen die ze vertrouwt. Geen afstandelijke of betuttelende persoon want mijn moeder is geen debiel ofzo, maar iemand met wie ze gelijkwaardig contact heeft, die ze zo af en toe spreekt en die er een beetje op kan toezien dat ze zichzelf verzorgt etc.
Tja, dat kan alleen als ze er zelf voor openstaat. Ik wilde haar gisteren vragen of ze alsjeblieft een afspraak met de huisarts zou maken. Ik had mij voorgenomen rustig te blijven, maar haar koppige en vermijdende houding werd het alweer ruzie. Ik kan er niet tegen als iemand waar ik om geef alleen maar aftakelt maar steevast hulp blijft weigeren.
Straks nog maar eens proberen.
1 + 1 = blauw
Wat naar voor je. En voor je moeder ook natuurlijk. Het zure in zulke situaties is dat als het niet vanuit de persoon zelf komt er niets gaat veranderen. Ik ken je frustratie, mijn vader gaat al jaren slecht. Een depressie maar ook lichamelijk. En hij weigert er iets mee te doen. Had ik het zwaar mee maar goed, je kan er niets mee behalve luisteren en advies geven als ze er echt om vragen. That's it. Ik zou kijken of het je lukt je woede los te laten. En ik snap echt dat het het bloed onder je nagels vandaan haalt maae het heeft gewoon geen zin.
Ik heb geleerd dat als ze geen hulp willen dat het ook niet gaat helpen.
Wij hebben onze moeder dik 30 jaar lang willen helpen en haar naar verschillende hulpverleners gestuurd.
Tevergeefs.
Ze zal het echt zelf moeten willen anders zet het geen zoden aan de dijk.
Sterkte ermee TS, knap k*t zoiets.
Wij hebben onze moeder dik 30 jaar lang willen helpen en haar naar verschillende hulpverleners gestuurd.
Tevergeefs.
Ze zal het echt zelf moeten willen anders zet het geen zoden aan de dijk.
Sterkte ermee TS, knap k*t zoiets.
Dat is zuur, mensen die geen hulp willen kunnen niet gedwongen worden, niet zonder tussenkomst van bijv een rechtbank ofzo. Sterkte!quote:
[..]
Die huisarts kan niets voor mij doen als mijn moeder er zelf geen toestemming voor geeft. Dat is het hele frustrerende. De huisarts mag er zelf ook niet eens over beginnen als ze informatie van mij krijgt.
Ze is niet psychotisch ofzo.
Hi,ras mach galoo de micho
Thanks. Ik weet het. Maar ja, het is iemand waar ik om geef.quote:
Wat naar voor je. En voor je moeder ook natuurlijk. Het zure in zulke situaties is dat als het niet vanuit de persoon zelf komt er niets gaat veranderen. Ik ken je frustratie, mijn vader gaat al jaren slecht. Een depressie maar ook lichamelijk. En hij weigert er iets mee te doen. Had ik het zwaar mee maar goed, je kan er niets mee behalve luisteren en advies geven als ze er echt om vragen. That's it. Ik zou kijken of het je lukt je woede los te laten. En ik snap echt dat het het bloed onder je nagels vandaan haalt maae het heeft gewoon geen zin.
Ik heb zelf o.a. een borderline-stoornis. Je kan dat voor een groot gedeelte wel behandelen waardoor het hanteerbaar wordt, maar het gaat nooit helemaal weg.
Mijn psycholoog had mij pas het een en ander daarover uitgelegd en ook over hechtingsproblematiek. Het ontstaat al in het eerste half jaar van je leven, wat dan moeder-kind relatie is.
Wat kan er dan in godsnaam gebeurd zijn, vroeg ik mij af. Ik heb echt niet hele verschrikkelijke ouders gehad. Absoluut niet! Ik begon na te denken en ik herinner mij dat ik vroeger heel snel bang was mijn moeder kwijt te zijn. En ook dat ze mij soms bijvoorbeeld bij het boodschappen alleen in de auto achterliet, wat ik echt heel erg vond. Dus o.a. daarom vermoed ik autisme bij haar. Ik zeg niet dat het zo is, want ik ben zelf geen psych. Maar dit is wel het meest logische wat ik mij kan bedenken. Ik ben verder niet thuis mishandeld ofzo.
Ik ben vrijwel alleen door haar opgevoed. Ze heeft echt heel goed haar best gedaan. Ik kan er alleen maar lof over uitspreken. Moederinstinct heeft ze absoluut. Alleen sommige dingetjes pakte ze een beetje onhandig aan.
Maar wat ik ermee wil zeggen. Ik ben niet degene die voor haar kan mantelzorgen. Onbewust doe ik waarschijnlijk ook een veel te groot beroep op haar.
En daarom denk ikzelf dat zo'n coach goed voor haar is. Die staat overal buiten en kan dingen objectiever zien.
Ik heb net een collega van haar op haar werk gesproken. Die kent haar allang en die kent mij ook, dus ze weet voldoende over de situatie af. Ik heb gezegd dat ze gerust mag zeggen dat ik gebeld heb. Ik verwacht dat mijn moeder zich door mij verraden voelt. Maar ze moet even met mij erbij met de huisarts praten.
Ik hoop dat het lukt. Ze hoeft echt niet helemaal te veranderen van mij ofzo. Maar ik zou graag in de loop der tijd een stijgende lijn willen zien. Ze heeft nu immers een leeftijd dat ze bejaard gaat worden en op den duur meer gezondheidsproblemen gaat krijgen. Het is belangrijk dat ze dan iig een beetje beseft wat goed eten is en niet blijft hangen in wat ze gewend is maar teveel vet, suiker en zout heeft.
Ik denk niet dat het zo zeer is dat ze dat niet snapt of zou weten, maar dat het haar gewoon niet boeit. Iemand die niet geholpen wil worden, kan niet geholpen worden, tenzij ze een gevaar voor zichzelf of haar omgeving is, dan kan ze gedwongen opgenomen worden.quote:
Ik hoop dat het lukt. Ze hoeft echt niet helemaal te veranderen van mij ofzo. Maar ik zou graag in de loop der tijd een stijgende lijn willen zien. Ze heeft nu immers een leeftijd dat ze bejaard gaat worden en op den duur meer gezondheidsproblemen gaat krijgen. Het is belangrijk dat ze dan iig een beetje beseft wat goed eten is en niet blijft hangen in wat ze gewend is maar teveel vet, suiker en zout heeft.
Ik herken wel wat dingen in je verhaal TS. De moeder van mijn vriendin is alcoholiste, is recent van haar man (niet de vader van mijn vriendin) gescheiden, want die man had er geen zin meer in, en een van de redenen daarvoor was haar drinken.
Ze drinkt ongeveer 7 flessen bier per dag, en heeft daarnaast allerlei schulden en toestanden. Het verhaal gaat nog heel veel verder, maar het gaat te ver om dat hier allemaal uit de doeken te doen, en dat wil ik ook niet.
Ze heeft op een gegeven moment zelf gezegd 'ik heb een drankprobleem' maar dat was ingegeven door de emotie van dat haar man is weg gegaan. Ze is 2x naar een psycholoog geweest om te bepalen in welke groep ze hoort bij de AA. Nou, daar is ze heen gegaan maar omdat die groep uit 30 man bestond kwam ze nauwelijks aan het woord en toen heeft ze besloten dat ze het zelf kan, maar dat kan ze dus niet.
Ze geeft alles en iedereen de schuld, zij is het eeuwige slachtoffer. Mijn vriendin vindt dat moeilijk, maar is inmiddels wel op het punt dat haar moeder 'een vreemde' voor haar is geworden. Dat neemt niet weg dat ze zich zorgen maakt, maar haar moeder wil niet geholpen worden. Als je dat wil, dan probeer je dat. Die moeder staat er niet achter, dus ze gaat het niet doen.
Je kunt iemand niet dwingen. Als ze niet wil, TS, dan houdt het op. Dat is voor de omgeving heel moeilijk, maar je kunt het niet jezelf aanrekenen, want jij kunt hier niets aan doen.
Breitling - Instruments for Professionals
Wellicht een belangrijke tip.
Ga haar niet met de fluwelen handschoen benaderen/aanpakken.
Als ze over jouw grens gaat dan ook aangeven en niet alles wegstoppen onder het mom van: ze is mijn moeder en heeft hulp nodig.
Ja dat is ze en ja dat heeft ze nodig, maar jij hebt er niks aan als jij jezelf daardoor wegcijfert en daar heeft zij ook niks aan.
Ga haar niet met de fluwelen handschoen benaderen/aanpakken.
Als ze over jouw grens gaat dan ook aangeven en niet alles wegstoppen onder het mom van: ze is mijn moeder en heeft hulp nodig.
Ja dat is ze en ja dat heeft ze nodig, maar jij hebt er niks aan als jij jezelf daardoor wegcijfert en daar heeft zij ook niks aan.
Zoals ik haar ken, is het denk niet dat het haar niet boeit, maar dat ze door alles wat er is gebeurd zich heel erg vastklampt aan het vertrouwde. Het heeft meer met angst te maken dan met gebrek aan motivatie.quote:
[..]
Ik denk niet dat het zo zeer is dat ze dat niet snapt of zou weten, maar dat het haar gewoon niet boeit.
Je kunt iemand niet dwingen. Als ze niet wil, TS, dan houdt het op. Dat is voor de omgeving heel moeilijk, maar je kunt het niet jezelf aanrekenen, want jij kunt hier niets aan doen.
Ja maar iedereen is bang voor het niet vertrouwde. Zegt ze dan vaak hardop: ik wil afkicken van alcohol? Probeerde ze zelf te minderen toen je dat vroeg of zei dat je je zorgen maakte?
Ik vind dat alcoholgebruik en niet meer zonder bier/wijn kunnen in Nederland echt als schokkend normaal wordt beschouwd. Net als roken.
[ Bericht 17% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 20-02-2017 12:35:07 ]
Ik vind dat alcoholgebruik en niet meer zonder bier/wijn kunnen in Nederland echt als schokkend normaal wordt beschouwd. Net als roken.
[ Bericht 17% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 20-02-2017 12:35:07 ]
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
quote:
[..]
Ja. Ik wou ook al zeggen, ik bedoel het niet lomp maar jongen ik denk eerder dat je wat hulp nodig hebt bij het leren omgaan met de problemen van je moeder en dat ze daar geen hulp bij bij wilt.
Nou, ze kwam vanmiddag bij me langs. Ze voelde zich zwaar verraden door mij. Later werd ze wat rustiger, maar hangt nu nog allemaal smoesjes op dat ze het op den duur wel gaat doen maar nu is het nog te druk en ze moet het nog ff laten bezinken bla bla bla.
Zeer frustrerend
Zeer frustrerend
Waarom voelde ze zich dan verraden??
Nou ja bezinken klinkt wel alsof ze er serieus over nadenkt
Nou ja bezinken klinkt wel alsof ze er serieus over nadenkt
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Als ik er zelf aan onderdoor ga wel ja.quote:
Klinkt alsof je beter afstand van haar kunt nemen.
Ik heb haar een mail gestuurd en uitgelegd wat ik graag zou willen zien. Per telefoon of face to face wordt het altijd spanning.
Ze zegt zelf dat ze het eerst wilt laten bezinken. Dus die tijd geef ik haar. Maar daarna gaan we echt naar de huisarts.
Ik heb er ook bij gezet dat het allemaal niet zo erg hoeft te zijn dan ze misschien denkt. Het is gewoon een gesprek. En ook dat een psycholoog echt niet persé betekent dat hij gaat lopen wroeten en allemaal natigheid maar boven trekt als ze dat niet wilt.
Ze moet gewoon haar leven leiden zoals ze wilt. Maar wat beter voor zichzelf zorgen en bovenal er wat meer plezier proberen uit te halen
Omdat ze niet met zichzelf geconfronteerd wilt worden. Die is ze al die jaren uit de weg gegaan en dan blijf je uiteraard hangen.quote:
Waarom voelde ze zich dan verraden??
Goed dat je hebt uitgelegd wat je wilt, hopelijk heeft het resultaat. Vind het wel een beetje makkelijk dat ze niet met zichzelf geconfronteerd wil worden, vind het woord verraden ook raar klinken, achterdochtig, alsof jij slechte bedoelingen zou hebben. Maar ja, dat zal wel door de verslaving komen. Hoop dat het goed afloopt.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
|
|
